Endogenne poziomy kortyzolu są związane z niezrównoważoną wrażliwością prążkowia na sygnały pieniężne i niepieniężne w patologicznych hazardzistach (2014)

Front Behav Neurosci. 2014 Mar 25; 8: 83. doi: 10.3389 / fnbeh.2014.00083. eCollection 2014.

Li Y1, Sescousse G2, Dreher JC1.

Abstrakcyjny

Patologiczny hazard to uzależnienie behawioralne charakteryzujące się chronicznym brakiem oporu przed chęcią uprawiania hazardu. Ma wiele podobieństw z uzależnieniem od narkotyków. Uważa się, że hormony glukokortykoidowe, w tym kortyzol, odgrywają kluczową rolę w podatności na zachowania uzależniające, działając na ścieżce nagrody mezolimbicznej. Opierając się na naszym poprzednim raporcie o niezrównoważonej wrażliwości na pieniężne i niepieniężne zachęty w brzusznym prążkowiu patologów hazardzistów (PG), zbadaliśmy, czy ta nierównowaga była zależna od indywidualnych różnic w endogennym poziomie kortyzolu. Użyliśmy funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI) i zbadaliśmy zależność między poziomami kortyzolu a reakcjami neuronalnymi na sygnały monetarne a niemonetarne, podczas gdy PG i zdrowe kontrole były zaangażowane w zadanie opóźnienia motywacyjnego, manipulując zarówno nagrodami pieniężnymi, jak i erotycznymi. Odkryliśmy dodatnią korelację między poziomem kortyzolu a brzusznymi odpowiedziami prążkowia na sygnały monetarne a erotyczne w PG, ale nie w zdrowych kontrolach. Wskazuje to, że prążkowie brzuszne jest kluczowym regionem, w którym kortyzol moduluje motywacyjną motywację do hazardu a bodźce niezwiązane z hazardem w PG. Nasze wyniki rozszerzają proponowaną rolę hormonów glukokortykoidowych w uzależnieniu od narkotyków na uzależnienie behawioralne i pomagają zrozumieć wpływ kortyzolu na przetwarzanie zachęt nagradzających w PG.

Słowa kluczowe: kortyzol, nagroda, hazard patologiczny, fMRI, prążkowie brzuszne, uzależnienie, zachęta, hormony glukokortykoidowe

Wprowadzenie

Hormony glukokortykoidowe (kortyzol u ludzi i kortykosteron u gryzoni) są wytwarzane przez korę nadnerczy po osi stymulowanej przez podwzgórze-przysadkę-nadnercza (HPA) przez pobudzające psychologicznie lub fizjologicznie bodźce (Sapolsky i in., 2000; Herman i in., 2005; Ulrich-Lai i Herman, 2009). Hormony te odgrywają zasadniczą rolę w normalnych procesach fizjologicznych, takich jak działanie na szlaki antystresowe i przeciwzapalne, a przez to mają szeroki wpływ na zachowanie. W ciągu ostatnich kilku lat potencjalna rola hormonów glukokortykoidowych w zaburzeniach psychicznych zyskała coraz większą uwagę (Meewisse i in., 2007; Wingenfeld i Wolf, 2011). W szczególności, w poszukiwaniu czynników ryzyka uzależnienia od narkotyków, coraz więcej dowodów wskazuje na interakcję między funkcjonowaniem HPA a ekspozycją na lek (Stephens and Wand, 2012). Na przykład u gryzoni zaobserwowano dodatnią korelację między poziomami glukokortykoidów i samopodawaniem psychostymulantów (Goeders i Guerin, 1996; Deroche i in., 1997). Ponadto podawanie leku wywołuje odpowiedzi kortyzolu podobne do stresu (Broadbear i in., 2004) i podobnie, ostre podawanie kortyzolu sprzyja głodowaniu kokainy u osób uzależnionych od kokainy (Elman i in., 2003). Odkrycia te wskazują nie tylko na związek między hormonami glukokortykoidowymi a uzależnieniem (Lovallo, 2006), ale także podkreślają potrzebę opracowania integracyjnych teorii wyjaśniających mechanizmy, które wpływają na uzależniające zachowania.

Badania neuroobrazowe na zwierzętach i ludziach wykazały, że uzależnienie wymaga zmienionego funkcjonowania mezolimbicznego systemu nagrody (Koob i Le Moal, 2008; Koob i Volkow, 2010; Schultz, 2011). Kolejna linia badań wykazała, że ​​zmieniona odpowiedź HPA jest związana ze zmianami w regulacji dopaminergicznej (Oswald i Wand, 2004; Alexander i in., 2011) i że hormony glukokortykoidowe mają modulujący wpływ na uwalnianie dopaminy w szlaku mezolimbicznym, zwłaszcza w jądrze półleżącym (NAcc; Oswald i in., 2005; Wand i in., 2007). Opierając się na tych dowodach, zaproponowano, że hormony glukokortykoidowe mają ułatwiający wpływ na reakcje behawioralne na narkotyki i że efekty te są wdrażane przez działanie na mezolimbiczny system nagradzania (Marinelli i Piazza, 2002; de Jong i de Kloet, 2004). Ponadto, w oparciu o teorię bodźców motywacyjnych stwierdzającą, że mezolimbiczny układ nagrody pośredniczy w związanej z uzależnieniem nadwrażliwości cue (Robinson and Berridge, 1993; Vezina, 2004, 2007; Robinson and Berridge, 2008), zaproponowano, że hormony glukokortykoidowe przyczyniają się do uzależnienia od narkotyków poprzez modulowanie tego układu nerwowego bezpośrednio (Goodman, 2008; Vinson i Brennan, 2013).

Patologiczny hazard jest uzależnieniem behawioralnym charakteryzującym się kompulsywnym zachowaniem hazardowym i utratą kontroli, co ostatnio zyskało wiele uwagi (van Holst i in., 2010; Conversano i in., 2012; Achab i in., 2013; Clark i Limbrick-Oldfield, 2013; Petry i in., 2013; Potenza, 2013). Ponieważ patologiczne zachowanie hazardowe ma wiele podobieństw z uzależnieniem od narkotyków w kategoriach fenomenologii klinicznej (np. Głód, tolerancja, kompulsywne stosowanie lub objawy abstynencyjne), odziedziczalność i profil neurobiologiczny (Potenza, 2006, 2008; Petry, 2007; Wareham i Potenza, 2010; Leeman i Potenza, 2012), może być podobnie pod wpływem hormonów glukokortykoidowych. Niewiele jednak wiadomo na temat interakcji między hormonami glukokortykoidowymi a zachętą do nagradzania w patologicznym hazardzie. W niniejszym badaniu zbadaliśmy, jak endogenny kortyzol moduluje przetwarzanie sygnałów monetarnych i niemonetarnych w PG. Aby osiągnąć ten cel, ponownie przeanalizowaliśmy wcześniej opublikowane dane, wykorzystując zadanie opóźnienia motywacyjnego, które manipuluje zarówno nagrodami pieniężnymi, jak i erotycznymi w PG i zdrowych kontrolach (Sescousse i in., 2013) i przeprowadził dalsze analizy korelacji między podstawowymi poziomami kortyzolu i odpowiedziami neuronowymi. Opierając się na roli hormonów glukokortykoidowych w uzależnieniu od narkotyków, spodziewaliśmy się, że poziom endogennego kortyzolu będzie związany z reakcjami nerwowymi na sygnały związane z uzależnieniem w porównaniu z sygnałami niezwiązanymi z uzależnieniem. W szczególności, ponieważ nasza poprzednio opublikowana analiza wykazała zróżnicowaną odpowiedź na sygnały monetarne w porównaniu z sygnałami erotycznymi w brzusznym prążkowiu hazardzistów (Sescousse i in., 2013), spodziewaliśmy się, że wyższe poziomy kortyzolu będą związane ze zwiększoną różnicową odpowiedzią w oczekiwaniu na nagrody pieniężne i erotyczne w PG.

Materiały i metody

Tematy

Oceniliśmy zdrowych osobników kontrolnych 20 i PG 20. Wszyscy byli praworęcznymi heteroseksualnymi mężczyznami. Zdecydowaliśmy się studiować tylko mężczyzn, ponieważ mężczyźni zwykle reagują bardziej na bodźce wzrokowe niż kobiety (Hamann i in., 2004; Rupp i Wallen, 2008) oraz z powodu częstszego występowania patologicznego hazardu wśród mężczyzn niż wśród kobiet (Blanco i in., 2006; Kessler i in., 2008). Zbiór danych z tych osób został już wykorzystany w naszym opublikowanym badaniu funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI), mającym na celu porównanie nagród pierwotnych i wtórnych u zdrowych kontrolerów i hazardzistów patologicznych (PG; Sescousse i in., 2013). Nasza obecna analiza koncentruje się szczególnie na związku z poziomami kortyzolu i dlatego jest całkowicie oryginalna. Jak opisano w Sescousse i in. (2013), nasza opublikowana analiza wykluczyła dane z dwóch PG z powodu problemów technicznych z prezentacją zadania w jednym przypadku oraz z powodu wysoce niespójnego zachowania w zakresie ocen hedonicznych w całym zadaniu w drugim przypadku. W obecnej analizie odrzuciliśmy dane pochodzące od jednego patologicznego hazardzisty, ponieważ nie udało się skutecznie pobrać próbek krwi. W związku z tym przedstawione wyniki opierają się na zdrowych osobnikach kontrolnych 20 i PG 17. Wszyscy uczestnicy wyrazili pisemną zgodę na udział w eksperymencie. Badanie zostało zatwierdzone przez lokalną komisję etyczną (Center Léon Bérard, Lyon, Francja).

Badani przeszli wywiad półstrukturalny (Nurnberger i in., 1994) wykonywane przez psychiatrę. Wszystkie PG spełniły kryteria DSM-IV-TR [Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (czwarte wydanie, rewizja tekstu)] dla patologicznej diagnozy hazardu. Pacjenci mieli minimalny wynik 5 w kwestionariuszu South Oaks Gambling Screen (SOGS; zakres: 5 – 14) (Lesieur i Blume, 1987). Co ważne, wszyscy byli aktywnymi hazardzistami i żaden z nich nie był w trakcie leczenia ani leczenia jakiegokolwiek rodzaju. Osoby zdrowej kontroli miały wynik 0 na kwestionariuszu SOGS, z wyjątkiem jednego pacjenta, który uzyskał wynik 1. W obu grupach za główne kryterium wykluczenia uznano historię poważnego zaburzenia depresyjnego lub uzależnienia / uzależnienia od substancji (z wyjątkiem uzależnienia od nikotyny) w ubiegłym roku. Wszystkie inne zaburzenia osi I DSM-IV-TR zostały wykluczone na podstawie diagnozy dożywotniej.

Użyliśmy wielu kwestionariuszy do oceny naszych przedmiotów. Test Fagerstroma na zależność od nikotyny (FTND; Heatherton i in., 1991) zmierzyli ich stopień uzależnienia od nikotyny; test identyfikacji zaburzeń związanych z używaniem alkoholu (AUDIT; Saunders i in., 1993) został zatrudniony do oszacowania spożycia alkoholu; szpitalna skala lęku i depresji (HAD; Zigmond i Snaith, 1983) został użyty do oceny obecnych objawów depresyjnych i lękowych; i wreszcie Inventory Sexual Arousability (SAI; Hoon i Chambless, 1998) wykorzystano do oceny pobudzenia seksualnego. Obie grupy były dopasowane pod względem wieku, uzależnienia od nikotyny, wykształcenia, spożycia alkoholu i objawów depresyjnych (tabela (Table1) .1). PG uzyskały nieco wyższy wynik w podskali lęku kwestionariusza HAD. Co ważne, obie grupy nie różniły się pod względem poziomu dochodów i podniecenia seksualnego (tabela (Table1), 1), zapewniając w ten sposób porównywalną motywację w grupach za nagrody pieniężne i erotyczne.

Tabela 1 

Demograficzna i kliniczna charakterystyka PG i zdrowych kontroli.

Aby ocenić motywację badanych do pieniędzy, zapytaliśmy ich o częstotliwość, z jaką podnieśliby monetę 0.20 z ulicy w skali od 1 do 5 (Tobler i in., 2007) i dopasowano dwie grupy na podstawie tego kryterium (tabela (Table1) .1). Aby upewnić się, że wszyscy badani będą w podobnym stanie motywacji, by zobaczyć bodźce erotyczne, poprosiliśmy ich, aby unikali kontaktów seksualnych w okresie 24 h przed sesją skanowania. Wreszcie staraliśmy się zwiększyć motywację do pieniędzy, mówiąc uczestnikom, że rekompensata finansowa za ich udział sumuje wygrane zgromadzone w jednym z trzech przebiegów. Jednak z przyczyn etycznych i bez wiedzy badanych wszyscy otrzymali określoną kwotę gotówki na koniec eksperymentu.

Wszyscy pacjenci nie przyjmowali leków i polecono im, aby w dniu skanowania nie używali żadnych substancji uzależniających innych niż papierosy.

Zadanie eksperymentalne

Wykorzystaliśmy zadanie opóźnienia motywacyjnego z nagrodami zarówno erotycznymi, jak i pieniężnymi (rysunek (Figure1A) .1A). Całkowita liczba prób to 171. Każdy z nich składał się z dwóch etapów: oczekiwanie nagrody i wynik nagrody. Podczas oczekiwania uczestnicy zobaczyli jeden z sygnałów 12 ogłaszających typ (monetarny / erotyczny), prawdopodobieństwo (25 / 50 / 75%) i intensywność (niska / wysoka) nadchodzącej nagrody. Dodatkowa wskazówka kontrolna była związana z zerowym prawdopodobieństwem nagrody. Po zmiennym okresie opóźnienia (znak zapytania przedstawiający losowanie pseudolosowe) badani zostali poproszeni o wykonanie zadania dyskryminacji wizualnej. Jeśli odpowiedzieli poprawnie w ciągu mniej niż 1, mogli następnie zobaczyć wynik losowania pseudolosowego. W nagradzanych próbach wynik był albo erotyczny (z wysoką lub niską zawartością erotyczną) albo obraz sejfu z informacją o wygranej kwocie (wysoka [10 / 11 / 12 €] lub niska [1 / 2 / 3 € ]). Po każdym wyniku nagrody badani zostali poproszeni o podanie oceny hedonicznej w skali ciągłej 1 – 9 (1 = bardzo mało zadowolony; 9 = bardzo zadowolony). W badaniach nie nagradzanych i kontrolnych badanym prezentowano „pomieszane” zdjęcia. Krzyż fiksacyjny został ostatecznie użyty jako odstęp między próbami o zmiennej długości.

Rysunek 1 

Zadanie opóźnienia motywacyjnego i wyniki behawioralne. (ZA) Badani najpierw zobaczyli wskazówkę informującą o typie (piktogramie), intensywności (rozmiar piktogramu) i prawdopodobieństwie (wykres kołowy) nadchodzącej nagrody. Trzy przypadki są tu przedstawione: 75% szans na otrzymanie ...

Bodźce

Wykorzystano dwie kategorie (wysoka i niska intensywność) zdjęć erotycznych i zysków pieniężnych. Nagość jako główne kryterium wpływające na wartość nagród bodźców erotycznych, rozdzieliliśmy je na grupę „o niskiej intensywności”, pokazującą kobiety w bieliźnie lub strojach kąpielowych oraz grupę „o wysokiej intensywności” wyświetlającą nagie kobiety w zachęcającej pozycji. Każdy erotyczny obraz był prezentowany tylko raz podczas wykonywania zadania, aby uniknąć przyzwyczajenia. Podobny element zaskoczenia został wprowadzony dla nagród pieniężnych poprzez losowe zmienianie kwot, o które chodzi (niskie kwoty: 1, 2 lub 3 €; duże kwoty: 10, 11 lub 12 €). Zdjęcia wyświetlane w nie nagradzanych i kontrolnych próbach były zaszyfrowanymi wersjami obrazów wykorzystywanych w nagradzanych próbach, a zatem zawierały te same informacje pod względem chromatyczności i luminancji.

Pomiary kortyzolu w osoczu

Aby zminimalizować wpływ rytmów hormonów okołodobowych, przeprowadziliśmy wszystkie sesje fMRI między 8.50 a 11.45 AM. Tuż przed sesją skanowania zebrano próbki krwi (średni czas, 9.24 AM ± 0.27 mn), aby zmierzyć poziomy kortyzolu w osoczu dla każdego pacjenta. Stężenia kortyzolu mierzono za pomocą testu radioimmunologicznego, stosując surowicę odpornościową u królika immunizowanego kortyzolem 3-O (karboksymetyloksym) koniugatu albuminy surowicy bydlęcej, 125I kortyzol jako znacznik i bufor zawierający kwas 8-anilino-1-naftalenosulfonowy (ANS) do dysocjacji globuliny wiążącej kortyzol-kortykosteroidy. Poniżej znajduje się opis procedury. 100 μL z 125I kortyzol (10000 dpm) zmieszano ze standardem lub próbką (10 μL), buforem (500 μL) i 100 μL roztworu surowicy odpornościowej. Próbki inkubowano przez 45 min w 37 ° C i 1 h w 4 ° C. Związany i wolny kortyzol oddzielono przez uzależnienie od mieszaniny PEG - anty-króliczej gamma-globuliny. Po odwirowaniu radioaktywność supernatantu zawierającego kortyzol związany z przeciwciałem zliczono w liczniku gamma. Współczynniki zmienności wewnątrz i między oznaczeniami były mniejsze niż odpowiednio 3.5 i 5.0% na poziomie 300 nmol / L kortyzolu. Metoda ta została zatwierdzona przez pomiary metodą chromatografii gazowej / spektrometrii masowej (Chazot i in., 1984).

Zbieranie danych z funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI)

Obrazowanie przeprowadzono na skanerze 1.5 T Siemens Sonata, używając ośmiokanałowej cewki głowicy. Sesja skanowania została podzielona na trzy serie. Każdy z nich zawierał cztery powtórzenia każdej kolejki, z wyjątkiem warunku kontroli, powtarzanego dziewięć razy. Zaowocowało to łącznie próbami 171. W ramach każdego przebiegu kolejność różnych warunków została pseudolosowana i zoptymalizowana, aby poprawić dekonwolucję sygnału. Kolejność przebiegów została zrównoważona między obiektami. Przed skanowaniem wszyscy uczestnicy otrzymywali instrukcje ustne i zapoznawali się z zadaniem poznawczym podczas krótkiej sesji treningowej. Każdy z trzech funkcjonalnych przebiegów składał się z woluminów 296. Uzyskano dwadzieścia sześć przeplecionych plastrów równoległych do przedniej linii spoidłowo-tylnego spoidła na objętość (pole widzenia, 220 mm; matryca, 64 × 64; rozmiar woksela, 3.4 × 3.4 × 4 mm; odstęp, 0.4 ×), przy użyciu obrazowanie gradientowo-echoechoplanarne (EPI) sekwencja ważona T2 * (czas powtarzania, 2500 ms; czas echa, 60 ms; kąt obrotu, 90 °). Aby poprawić jednorodność pola lokalnego, a tym samym zminimalizować artefakty podatności w obszarze oczodołowo-oczodołowym, wykonano ręczne przycinanie w obrębie prostokątnego regionu, w tym kory oczodołowo-czołowej (OFC) i jąder podstawy. Następnie w każdym obiekcie uzyskano skan strukturalny ważony T1 o wysokiej rozdzielczości.

Analiza danych funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI)

Analizę danych przeprowadzono za pomocą statystycznego mapowania parametrycznego (SPM2). Procedura wstępnego przetwarzania obejmowała usunięcie pierwszych czterech objętości funkcjonalnych każdego przebiegu, korektę taktowania dla pozostałych woluminów i wyrównanie przestrzenne do pierwszego obrazu każdej serii czasowej. Następnie użyliśmy narzędzia tsdiffana1 wyszukiwać resztkowe artefakty w szeregach czasowych i modelować je za pomocą fikcyjnych regresorów w naszym ogólnym modelu liniowym. Następnie funkcjonalne obrazy znormalizowano do przestrzeni stereotaktycznej Montreal Neurological Institute (MNI) przy użyciu szablonu EPI SPM2 i wygładzono przestrzennie za pomocą pełnej szerokości 10 mm przy połowie maksymalnego izotropowego jądra Gaussa. Anatomiczne skany zostały znormalizowane do przestrzeni MNI za pomocą mózgu szablonu icbm152 i uśrednione dla badanych. Uśredniony obraz anatomiczny został użyty jako szablon do wyświetlania aktywacji funkcjonalnych.

Po etapie wstępnego przetwarzania dane funkcjonalne z każdego podmiotu poddano analizie statystycznej związanej ze zdarzeniem. Odpowiedzi na sygnały monetarne i erotyczne były modelowane osobno, przy czym funkcje box-car 2.5 były ograniczone czasowo do początku cue. Dla każdej wskazówki dodano dwa ortogonalne regresory parametryczne, aby uwzględnić różnice między próbami i prawdopodobieństwem nagrody. Warunek kontroli został zamodelowany w oddzielnym regresorze. Odpowiedzi związane z wynikami były modelowane jako wydarzenia czasowe związane z pojawieniem się nagrody. Dwie nagrody (pieniężna / erotyczna) i dwa możliwe wyniki (nagrodzone / nie nagrodzone) zostały zamodelowane jako cztery oddzielne warunki. Dwie kowariancje modelujące liniowo prawdopodobieństwo i oceny zostały dodatkowo dodane do każdego nagrodzonego warunku, podczas gdy inne modelowanie kowariancji prawdopodobieństwo zostało dodane do każdego z warunków nie nagradzanych. Ostatni regresor wymodelował wygląd zaszyfrowanego obrazu w warunkach kontrolnych. Wszystkie regresory następnie poddano konwekcji z kanoniczną funkcją odpowiedzi hemodynamicznej i wprowadzono do analizy pierwszego poziomu. Do szeregu czasowego zastosowano filtr górnoprzepustowy z odcięciem 128 s. Obrazy kontrastowe zostały obliczone na podstawie oszacowań parametrów generowanych przez ogólny model liniowy, a następnie zostały przekazane do analizy grupowej drugiego poziomu.

Analizy drugiego poziomu koncentrowały się na fazie antycypacji. Najpierw zbadaliśmy kontrast „monetarny> erotyczny sygnał” u hazardzistów minus osoby kontrolne. Ten kontrast został ustalony na progu za pomocą skorygowanego błędu rodzinnego (FWE) p <0.05. Następnie, w oparciu o naszą hipotezę, zbadaliśmy związek między podstawowym poziomem kortyzolu a zróżnicowaną odpowiedzią mózgu na wskazówki pieniężne i erotyczne. Ta korelacja została obliczona oddzielnie dla każdej grupy, a następnie porównana między grupami. Na podstawie naszego apriorycznie hipotezy dotyczące roli prążkowia brzusznego w przypisywaniu istotności bodźców do nagradzania sygnałów, zastosowaliśmy korektę małej objętości (SVC) opartą na sferach promienia 7 mm skoncentrowanych wokół szczytowych wokseli zgłoszonych w niedawnej metaanalizie dotyczącej przetwarzania nagrody (x, y, z = 12, 10, −6; x, y, z = -10, 8, -4) (Liu i in., 2011). Użyliśmy skorygowanego przez klaster progu FWE p ≤ 0.05. Aby dokładniej opisać schematy aktywacji, wykorzystaliśmy zestaw narzędzi EasyROI, aby wyodrębnić oszacowania parametrów z istotnych klastrów w prążkowiu brzusznym.

Efekt

Dane hormonalne

Nie stwierdzono istotnych różnic między PG i zdrowymi osobami kontrolnymi w podstawowych poziomach kortyzolu (PG: średnia = 511.59, SD = 137.46; Zdrowe kontrole: średnia = 588.7, SD = 121.61; t(35) = -1.81, p > 0.05). Jest to zgodne z wynikami ostatnich badań, w których nie stwierdzono różnic w podstawowych poziomach kortyzolu między rekreacyjnymi a PG (Franco et al., 2010; Paris i in., 2010,b). Ponadto przeprowadziliśmy analizę korelacji między poziomem kortyzolu a nasileniem objawów hazardu w grupach PG indeksowanych skalą SOGS. Nasz wynik nie ujawnił istotnej korelacji między tymi zmiennymi (r = -0.35, p =

Zachowanie

W naszym poprzednim badaniu (Sescousse i in., 2013) głównym odkryciem behawioralnym była interakcja grupowa × nagroda w danych dotyczących czasu reakcji, odzwierciedlająca słabszą motywację do erotyki w porównaniu z nagrodami pieniężnymi u graczy. Biorąc pod uwagę, że jeden przedmiot został odrzucony z naszej bieżącej analizy z powodu braku danych hormonalnych, przeprowadziliśmy tę analizę ponownie bez tego tematu. Poprzednia interakcja x typ nagrody pozostała znacząca bez tego tematu (F(1, 35) = 7.85, p <0.01). Ponadto Tukey's post-hoc t-testy potwierdziły, że interakcja była spowodowana wolniejszym czasem reakcji dla erotyków (średnia = 547.54, SD = 17.22) w porównaniu z nagrodami pieniężnymi (średnia = 522.91, SD = 14.29) u hazardzistów w stosunku do zdrowych kontroli (p <0.01) (ryc (Figure1B) .1B). Nie stwierdzono jednak istotnej korelacji między podstawowymi poziomami kortyzolu a wynikami w zadaniu dyskryminacyjnym w żadnej z grup.

Korelacja mózg-kortyzol

Nasza wcześniej opublikowana analiza wykazała interakcję grupową typu × nagroda w prążkowiu brzusznym, odzwierciedlającą większą różnicową odpowiedź na sygnały monetarne w porównaniu z erotycznymi w PG w porównaniu z grupą kontrolną (Sescousse i in., 2013). W naszej obecnej analizie wyniki interakcji grupowej × nagrody były nadal znaczące po usunięciu odrzuconego tematu (x, y, z = −9, 0, 3, T = 4.11; 18, 0, 0, T = 3.88; p(SVC) <0.05, FWE). Niniejsza analiza skupiła się na związku tej zróżnicowanej odpowiedzi z endogennymi poziomami kortyzolu. Analizy korelacji międzyosobniczych ujawniły pozytywny związek między poziomem kortyzolu a odpowiedziami BOLD na wskazówki pieniężne i erotyczne w prążkowiu brzusznym hazardzistów (x, y, z = 3, 6, −6, T = 4.76, p(SVC) <0.05, FWE; Postać Figure2A), 2A), ale nie ma takiego związku w zdrowej kontroli. Istotne było również bezpośrednie porównanie między grupami (x, y, z = −3, 6, −6, T = 3.10, p(SVC) ≤ 0.05, FWE; Postać Figure2B) .2B). Dodatkowo zbadaliśmy, czy poziomy kortyzolu były skorelowane z aktywnością mózgu wywoływaną przez każdą wskazówkę nagrody osobno, w porównaniu z sygnałem kontrolnym. Analiza ta nie ujawniła żadnej istotnej korelacji w prążkowiu brzusznym w żadnej z grup (na p <0.001 bez korekty).

Rysunek 2 

Korelacja między reaktywnością wskaźnika prążkowia a podstawowymi poziomami kortyzolu u hazardzistów. (ZA) Brzuszne odpowiedzi prążkowia na sygnały monetarne a erotyczne u hazardzistów są dodatnio skorelowane z podstawowymi poziomami kortyzolu. Wykres rozproszony ilustruje to pozytywne ...

Dyskusja

Zgodnie z naszą najlepszą wiedzą, jest to pierwsze badanie badające związek między poziomem kortyzolu i aktywacją mózgu podczas zadania z opóźnieniem motywacyjnym w PG. Zgodnie z naszym apriorycznie hipotezę, zaobserwowaliśmy, że wyższe poziomy endogennego kortyzolu były związane ze zwiększoną różnicową odpowiedzią neuronalną na sygnały monetarne a erotyczne w brzusznym prążkowiu hazardzistów w porównaniu ze zdrowymi kontrolami. Wskazuje to na specyficzną rolę kortyzolu w zniekształcaniu motywacji hazardzistów wobec monetarnych względem niemonetarnych sygnałów. Zatem kortyzol może przyczyniać się do procesu uzależniającego w PG, zwiększając istotność sygnałów związanych z hazardem w stosunku do innych bodźców. Ponieważ zwiększone zachęty związane z sygnałami związanymi z hazardem w PG wywołują popędy związane z hazardem, wspiera to powiązanie między kortyzolem a motywacją PG do kontynuowania nagród pieniężnych.

Jednym z potencjalnych mechanizmów, dzięki którym kortyzol może wpływać na aktywność mózgu wywoływaną przez cue, są receptory glukokortykoidów w NAcc. Wykazano, że hormony glukokortykoidowe działają na mózg poprzez wiązanie z dwoma głównymi receptorami wewnątrzkomórkowymi: receptorem mineralokortykoidowym (MR) i receptorem glukokortykoidowym. Hormony glukokortykoidowe odgrywają zasadniczą rolę w zachowaniach związanych z nagrodami przez ich wpływ na mezolimbiczne obwody dopaminowe, aw szczególności na NAcc. Na przykład dowody na zwierzętach wskazują, że hormony glukokortykoidowe ułatwiają przekazywanie dopaminy w powłoce NAcc przez receptory glukokortykoidowe (Marinelli i Piazza, 2002). Badania mikrodializy wykazały, że kortykosteron ma stymulujący wpływ na transmisję dopaminy w NAcc (Piazza et al., 1996). Ponadto infuzja antagonistów receptora glukokortykoidowego ma działanie hamujące na indukowane lekiem uwalnianie dopaminy w NAcc (Marinelli i in., 1998). Zgodnie z tymi odkryciami u zwierząt, badania na ludziach wykazały, że poziom kortyzolu był dodatnio związany z uwalnianiem dopaminy w amfetaminie indukowanym w prążkowiu brzusznym 2005).

Ważne jest, aby zauważyć, że nie zaobserwowaliśmy różnic w podstawowym poziomie kortyzolu między PG i grupą kontrolną. Chociaż odkrycie to jest zgodne z wcześniejszymi doniesieniami nie wykazującymi różnic w podstawowych poziomach kortyzolu między PG a rekreacyjnymi hazardzistami (Meyer i in. 2004; Paris i in., 2010,b), nie oznacza to, że nie ma dysfunkcji HPA w PG. Rzeczywiście, podczas gdy większość wcześniejszych badań dotyczących poziomu kortyzolu w PG skupiała się na odpowiedziach HPA na sygnały wywołujące stres, takie jak wskazówki dotyczące hazardu (Ramirez i in., 1988; Meyer i in., 2000; Franco i in., 2010), w obecnym badaniu zmierzyliśmy wyjściowy poziom kortyzolu i jego związek z aktywacjami prążkowia. Ponadto należy wziąć pod uwagę inne czynniki, takie jak pora dnia, w której krew lub ślina są pobierane do oceny poziomu kortyzolu, ponieważ znane są endogenne dzienne zmiany poziomu kortyzolu, które mogą się różnić w zależności od PG i osób zdrowych lub rekreacyjnych hazardzistów. W szczególności, PG mogą mieć większy wzrost kortyzolu po przebudzeniu niż rekreacyjni hazardziści (Wohl i in., 2008).

Innym ważnym aspektem do rozważenia jest to, że chociaż kortyzol jest często stosowany jako biomarker stresu psychicznego, liniowa zależność między kortyzolem i innymi pomiarami sygnałów hormonalnych związanych z HPA nie musi koniecznie istnieć (Hellhammer i in., 2009). Ponadto brak związku między aktywnością związaną z nagrodą a podstawowymi poziomami kortyzolu w zdrowych grupach kontrolnych jest zgodny ze zmiennymi skutkami zarówno ostrego stresu, jak i poziomów kortyzolu obserwowanych w literaturze obrazowania neurologicznego na temat przetwarzania nagrody u zdrowych osób. Na przykład niedawne badanie wykazało, że stres zmniejsza aktywację NAcc w odpowiedzi na sygnały nagrody, ale kortyzol hamuje ten związek, ponieważ wysoki poziom kortyzolu był związany z silniejszą aktywacją NAcc w odpowiedzi na nagrodę (Oei i in., 2014). Inne badanie wykazało, że ostry stres zmniejszył odpowiedź grzbietowego (nie brzusznego) prążkowia i OFC na wyniki pieniężne (Porcelli i in., 2012), podczas gdy nie zaobserwowano różnicy w NAcc między grupą stresową a grupą kontrolną, stosując procedurę indukcji emocji (Ossewaarde i in., 2011). Łącznie dowody z badań fMRI wskazują na nietrywialne związki między stresem, poziomem kortyzolu i aktywacją mózgu i sugerują, że stres i kortyzol mogą odgrywać odrębne role pośredniczące w modulowaniu wrażliwości na potencjalnie nagradzające bodźce przez prążkowate brzuszne.

Należy rozważyć kilka ograniczeń niniejszego badania. Po pierwsze, tylko mężczyźni płci męskiej byli zaangażowani w obecne badanie. Pozostaje niejasne, czy nasze obecne ustalenia rozciągną się na hazardzistki. Jest to ważne pytanie, ponieważ różnice seksualne występują w kilku aspektach działalności hazardowej (Tschibelu i Elman, 2010; Grant i in., 2012; González-Ortega i in., 2013; van den Bos i in., 2013). Ponadto modulujący wpływ wielu czynników hormonalnych na funkcjonowanie poznawcze różni się w zależności od płci (Kivlighan i in., 2005; Reilly, 2012; Kamizelka i szczupak, 2013). Obecne badanie obejmowało tylko mężczyzn, ponieważ na ogół są oni bardziej wrażliwi na wizualne bodźce seksualne niż kobiety (Stevens i Hamann, 2012; Wehrum i in., 2013) i wykazują podwyższone ryzyko problemów z hazardem lub ciężkości hazardu w porównaniu z kobietami (Toneatto i Nguyen, 2007; Wong i in., 2013). Po drugie, nie możemy wnioskować o przyczynach wpływu kortyzolu na reakcje nerwowe, ponieważ nasze wyniki opierają się na analizach korelacyjnych. Aby ocenić przyczynową rolę kortyzolu w uzależnieniu od hazardu, potrzebny byłby projekt farmakologiczny z zewnętrznym podawaniem kortyzolu w porównaniu do stanu placebo. Pomimo tych ograniczeń uważamy, że nasze obecne odkrycia stanowią podstawę do dalszych badań nad interakcją między kortyzolem a reakcjami mózgu na bodźce motywacyjne.

wnioski

Stwierdziliśmy, że w PG endogenny poziom kortyzolu jest związany z różną aktywacją prążkowia brzusznego w odpowiedzi na zachęty związane z hazardem w stosunku do zachęt niezwiązanych z hazardem. Nasze wyniki wskazują na znaczenie integracji endokrynologii z podejściem neuronauki kognitywnej w celu wyjaśnienia mechanizmów neuronalnych leżących u podstaw zachowań związanych z hazardem nieprzystosowanym. Wreszcie, badanie to może mieć istotne implikacje dla dalszych badań nad rolą kortyzolu w podatności na rozwój uzależnień behawioralnych, takich jak patologiczny hazard.

Oświadczenie o konflikcie interesów

Autorzy oświadczają, że badanie zostało przeprowadzone przy braku jakichkolwiek powiązań handlowych lub finansowych, które mogłyby być interpretowane jako potencjalny konflikt interesów.

Podziękowanie

Praca ta została wykonana w ramach LABEX ANR-11-LABEX-0042 z Université de Lyon, w ramach programu „Investissements d'Avenir” (ANR-11-IDEX-0007) prowadzonego przez francuską Narodową Agencję Badawczą (ANR) . Yansong Li był wspierany przez stypendium doktoranckie z Pari Mutuel Urbain (PMU). Guillaume Sescousse został sfinansowany przez stypendium francuskiego Ministerstwa Badań i Fundacji Badań Medycznych. Dziękujemy P. Domenechowi i G. Barbalatowi za ocenę kliniczną PG. Dziękujemy dr I. Obeso za pomocną rewizję manuskryptu i pracowników CERMEP – Imagerie du Vivant za pomocną pomoc w zbieraniu danych.

Przypisy

Referencje

  1. Achab S., Karila L., Khazaal Y. (2013). Hazard patologiczny: aktualizacja procesu decyzyjnego i korelacji neuro-funkcjonalnych w próbkach klinicznych. Curr. Pharm. Des. [Epub przed drukiem]. [PubMed]
  2. Alexander N., Osinsky R., Mueller E., Schmitz A., Guenthert S., Kuepper Y., et al. (2011). Warianty genetyczne w układzie dopaminergicznym oddziałują ze sobą w celu modulowania reaktywności i regeneracji stresu wewnątrzwydzielniczego. Behav. Brain Res. 216, 53 – 58.10.1016 / j.bbr.2010.07.003 [PubMed] [Cross Ref]
  3. Blanco C., Hasin DS, Petry N., Stinson FS, Grant BF (2006). Różnice płci w patologicznym uzależnieniu od hazardu subklinicznego i DSM-IV: wyniki National Epidemiologic Survey na temat alkoholu i stanów pokrewnych. Psychol. Med. 36, 943 – 953.10.1017 / s0033291706007410 [PubMed] [Cross Ref]
  4. Broadbear JH, Winger G., Woods JH (2004). Samopodawanie fentanylu, kokainy i ketaminy: wpływ na oś przysadki-nadnerczy u małp rezus. Psychopharmacology (Berl) 176, 398 – 406.10.1007 / s00213-004-1891-x [PubMed] [Cross Ref]
  5. Chazot G., Claustrat B., Brun J., Jordan D., Sassolas G., Schott B. (1984). Chronobiologiczne badanie melatoniny, hormonu wzrostu kortyzolu i wydzielania prolaktyny w klastycznym bólu głowy. Cephalalgia 4, 213 – 220.10.1046 / j.1468-2982.1984.0404213.x [PubMed] [Cross Ref]
  6. Clark L., Limbrick-Oldfield EH (2013). Nieuporządkowany hazard: uzależnienie behawioralne. Curr. Opin. Neurobiol. 23, 655 – 659.10.1016 / j.conb.2013.01.004 [PubMed] [Cross Ref]
  7. Conversano C., Marazziti D., Carmassi C., Baldini S., Barnabei G., Dell'osso L. (2012). Patologiczny hazard: systematyczny przegląd wyników badań biochemicznych, neuroobrazowych i neuropsychologicznych. Harv. Rev. Psychiatry 20, 130 – 148.10.3109 / 10673229.2012.694318 [PubMed] [Cross Ref]
  8. Deroche V., Marinelli M., Le Moal M., Piazza PV (1997). Glukokortykoidy i behawioralne efekty psychostymulantów. II: dożylne podawanie kokainy i przywrócenie do normy zależy od poziomu glikokortykosteroidów. J. Pharmacol. Exp. Ther. 281, 1401 – 1407. [PubMed]
  9. Elman I., Lukas SE, Karlsgodt KH, Gasic GP, Breiter HC (2003). Ostre podawanie kortyzolu powoduje głód u osób uzależnionych od kokainy. Psychopharmacol. Byk. 37, 84 – 89. [PubMed]
  10. Franco C., Paris J., Wulfert E., Frye C. (2010). Męscy hazardziści mają znacznie większy poziom kortyzolu w ślinie przed obstawianiem wyścigu konnego i po nim, niż kobiety. Physiol. Behav. 99, 225 – 229.10.1016 / j.physbeh.2009.08.002 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  11. Goeders NE, Guerin GF (1996). Rola kortykosteronu w dożylnym podawaniu kokainy samemu szczurom. Neuroendokrynologia 64, 337 – 348.10.1159 / 000127137 [PubMed] [Cross Ref]
  12. González-Ortega I., Echeburúa E., Corral P., Polo-López R., Alberich S. (2013). Predyktory ciężkości patologicznego hazardu uwzględniające różnice płci. Eur. Nałogowiec. Res. 19, 146 – 154.10.1159 / 000342311 [PubMed] [Cross Ref]
  13. Goodman A. (2008). Neurobiologia uzależnienia. Przegląd integracyjny. Biochem. Pharmacol. 75, 266 – 322.10.1016 / j.bcp.2007.07.030 [PubMed] [Cross Ref]
  14. Grant JE, Chamberlain SR, Schreiber L., Odlaug BL (2012). Związane z płcią różnice kliniczne i neurokognitywne u osób poszukujących leczenia patologicznego hazardu. J. Psychiatr. Res. 46, 1206 – 1211.10.1016 / j.jpsychires.2012.05.013 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  15. Hamann S., Herman RA, Nolan CL, Wallen K. (2004). Mężczyźni i kobiety różnią się odpowiedzią ciała migdałowatego na wizualne bodźce seksualne. Nat. Neurosci. 7, 411 – 416.10.1038 / nn1208 [PubMed] [Cross Ref]
  16. Heatherton TF, Kozłowski LT, Frecker RC, Fagerstrom KO (1991). Test Fagerströma na zależność od nikotyny: rewizja Kwestionariusza Tolerancji Fagerstroma. Br. J. Addict. 86, 1119 – 1127.10.1111 / j.1360-0443.1991.tb01879.x [PubMed] [Cross Ref]
  17. Hellhammer DH, Wüst S., Kudielka BM (2009). Kortyzol śliny jako biomarker w badaniach stresu. Psychoneuroendocrinology 34, 163 – 171.10.1016 / j.psyneuen.2008.10.026 [PubMed] [Cross Ref]
  18. Herman JP, Ostrander MM, Mueller NK, Figueiredo H. (2005). Mechanizmy regulacji stresu w układzie limbicznym: oś podwzgórze-przysadka-nadnercza. Wałówka. Neuropsychofarmakol. Biol. Psychiatria 29, 1201 – 1213.10.1016 / j.pnpbp.2005.08.006 [PubMed] [Cross Ref]
  19. Hoon EF, Chambless D. (1998). „Rozszerzony wykaz inwentaryzacji podniecenia seksualnego i inwentaryzacji podniecenia seksualnego”, w Handbook of Sexuality-Related Measures, red. C. Davis, W. Yarber, R. Bauserman, R. Schreer i S. Davis (Thousand Oaks, CA: Sage), 71 –74.
  20. de Jong IE, de Kloet ER (2004). Glukokortykoidy i podatność na leki psychostymulujące: w kierunku substratu i mechanizmu. Ann. NY Acad. Sci. 1018, 192 – 198.10.1196 / annals.1296.022 [PubMed] [Cross Ref]
  21. Kessler RC, Hwang I., Labrie R., Petukhova M., Sampson NA, Winters KC, et al. (2008). DSM-IV patologiczny hazard w replikacji National Comorbidity Survey. Psychol. Med. 38, 1351 – 1360.10.1017 / s0033291708002900 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  22. Kivlighan KT, Granger DA, Booth A. (2005). Różnice płci w testosteronie i odpowiedzi kortyzolu na konkurencję. Psychoneuroendocrinology 30, 58 – 71.10.1016 / j.psyneuen.2004.05.009 [PubMed] [Cross Ref]
  23. Koob GF, Le Moal M. (2008). Uzależnienie i system antireward mózgu. Annu. Rev. Psychol. 59, 29 – 53.10.1146 / annurev.psych.59.103006.093548 [PubMed] [Cross Ref]
  24. Koob GF, Volkow ND (2010). Neurocircuitry uzależnienia. Neuropsychofarmakologia 35, 217 – 238.10.1038 / npp.2009.110 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  25. Leeman RF, Potenza MN (2012). Podobieństwa i różnice między patologicznym hazardem a zaburzeniami związanymi z używaniem substancji: skupienie się na impulsywności i przymusie. Psychopharmacology (Berl) 219, 469 – 490.10.1007 / s00213-011-2550-7 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  26. Lesieur HR, Blume SB (1987). Ekran hazardu dla południowych dębów (SOGS): nowy instrument do identyfikacji patologicznych hazardzistów. Rano. J. Psychiatry 144, 1184 – 1188. [PubMed]
  27. Liu X., Hairston J., Schrier M., Fan J. (2011). Wspólne i odrębne sieci leżące u podstaw wartościowości i etapów przetwarzania nagrody: metaanaliza badań neuroobrazowania funkcjonalnego. Neurosci. Biobehav. Rev. 35, 1219 – 1236.10.1016 / j.neubiorev.2010.12.012 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  28. Lovallo WR (2006). Wzory wydzielania kortyzolu w ryzyku uzależnienia i uzależnienia. Int. J. Psychophysiol. 59, 195 – 202.10.1016 / j.ijpsycho.2005.10.007 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  29. Marinelli M., Aouizerate B., Barrot M., Le Moal M., Piazza PV (1998). Odpowiedzi zależne od dopaminy na morfinę zależą od receptorów glukokortykoidowych. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 95, 7742 – 7747.10.1073 / pnas.95.13.7742 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  30. Marinelli M., Piazza PV (2002). Interakcja między hormonami glukokortykoidowymi, stresem i lekami psychostymulującymi *. Eur. J. Neurosci. 16, 387 – 394.10.1046 / j.1460-9568.2002.02089.x [PubMed] [Cross Ref]
  31. Meewisse ML, Reitsma JB, De Vries GJ, Gersons BP, Olff M. (2007). Kortyzol i zespół stresu pourazowego u dorosłych: przegląd systematyczny i metaanaliza. Br. J. Psychiatry 191, 387 – 392.10.1192 / bjp.bp.106.024877 [PubMed] [Cross Ref]
  32. Meyer G., Hauffa BP, Schedlowski M., Pawlak C., Stadler MA, Exton MS (2000). Hazard w kasynie zwiększa tętno i kortyzol śliny u zwykłych graczy. Biol. Psychiatria 48, 948 – 953.10.1016 / s0006-3223 (00) 00888-x [PubMed] [Cross Ref]
  33. Meyer WN, Keifer J., Korzan WJ, Summers CH (2004). Stres społeczny i kortykosteron zwiększają regionalnie limbiczną podjednostkę receptora N-metylo-D-asparaginianowego (NR) typu NR (2A) i NR (2B) w karolinensis Anolis jaszczurki. Neuroscience 128, 675 – 684.10.1016 / j.neuroscience.2004.06.084 [PubMed] [Cross Ref]
  34. Nurnberger JI, Blehar MC, Kaufmann CA, York-Cooler C. (1994). Wywiad diagnostyczny dla badań genetycznych: uzasadnienie, unikalne cechy i szkolenie. Łuk. Gen. Psychiatry 51, 849 – 859.10.1001 / archpsyc.1994.03950110009002 [PubMed] [Cross Ref]
  35. Oei NY, zarówno S., Van Heemst D., Van Der Grond J. (2014). Ostre podwyższenie poziomu kortyzolu wywołane stresem pośredniczy w aktywności układu nagrody podczas podświadomego przetwarzania bodźców seksualnych. Psychoneuroendocrinology 39, 111 – 120.10.1016 / j.psyneuen.2013.10.005 [PubMed] [Cross Ref]
  36. Ossewaarde L., Qin S., Van Marle HJ, Van Wingen GA, Fernández G., Hermans EJ (2011). Wywołana stresem redukcja funkcji kory przedczołowej związanej z nagrodą. Neuroimage 55, 345 – 352.10.1016 / j.neuroimage.2010.11.068 [PubMed] [Cross Ref]
  37. Oswald LM, Wand GS (2004). Opioidy i alkoholizm. Physiol. Behav. 81, 339 – 358.10.1016 / j.physbeh.2004.02.008 [PubMed] [Cross Ref]
  38. Oswald LM, Wong DF, Mccaul M., Zhou Y., Kuwabara H., Choi L., et al. (2005). Związki między uwalnianiem dopaminy z brzusznej prążkowia, wydzielaniem kortyzolu i subiektywnymi reakcjami na amfetaminę. Neuropsychopharmacology 30, 821 – 832.10.1038 / sj.npp.1300667 [PubMed] [Cross Ref]
  39. Paris JJ, Franco C., Sodano R., Freidenberg B., Gordis E., Anderson DA, et al. (2010b). Płeć różnic w kortyzolu śliny w odpowiedzi na ostre stresory u zdrowych uczestników, u hazardzistów rekreacyjnych lub patologicznych oraz u osób z zespołem stresu pourazowego. Horm. Behav. 57, 35 – 45.10.1016 / j.yhbeh.2009.06.003 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  40. Paris JJ, Franco C., Sodano R., Frye C., Wulfert E. (2010a). Patologia hazardu jest związana z tłumieniem reakcji kortyzolu u mężczyzn i kobiet. Physiol. Behav. 99, 230 – 233.10.1016 / j.physbeh.2009.04.002 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  41. Petry NM (2007). Zaburzenia związane z hazardem i używaniem substancji: aktualny stan i przyszłe kierunki. Rano. J. Addict. 16, 1 – 9.10.1080 / 10550490601077668 [PubMed] [Cross Ref]
  42. Petry NM, Blanco C., Auriacombe M., Borges G., Bucholz K., Crowley TJ, i in. (2013). Przegląd i uzasadnienie zmian proponowanych dla hazardu patologicznego w DSM-5. J. Gambl. Stud. [Epub przed drukiem] .10.1007 / s10899-013-9370-0 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  43. Piazza PV, Rouge-Pont F., Deroche V., Maccari S., Simon H., Le Moal M. (1996). Glukokortykoidy mają zależny od stanu wpływ stymulujący na śródmózgowia transmisję dopaminergiczną. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 93, 8716 – 8720.10.1073 / pnas.93.16.8716 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  44. Porcelli AJ, Lewis AH, Delgado MR (2012). Ostry stres wpływa na obwody nerwowe przetwarzania nagrody. Z przodu. Neurosci. 6: 157.10.3389 / fnins.2012.00157 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  45. Potenza MN (2006). Czy zaburzenia uzależnienia powinny obejmować stany nie związane z substancją? Uzależnienie 101, 142 – 151.10.1111 / j.1360-0443.2006.01591.x [PubMed] [Cross Ref]
  46. Potenza MN (2008). Przejrzeć. Neurobiologia patologicznego hazardu i narkomanii: przegląd i nowe odkrycia. Philos. Trans. R. Soc. Lond. B Biol. Sci. 363, 3181 – 3189.10.1098 / rstb.2008.0100 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  47. Potenza MN (2013). Neurobiologia zachowań hazardowych. Curr. Opin. Neurobiol. 23, 660 – 667.10.1016 / j.conb.2013.03.004 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  48. Ramirez LF, Mccormick RA, Lowy MT (1988). Kortyzol w osoczu i depresja u patologów hazardzistów. Br. J. Psychiatry 153, 684 – 686.10.1192 / bjp.153.5.684 [PubMed] [Cross Ref]
  49. Reilly D. (2012). Poznawanie nauki stojącej za płcią i różnic płci w zdolnościach poznawczych. Sex Roles 67, 247 – 250.10.1007 / s11199-012-0134-6 [Cross Ref]
  50. Robinson TE, Berridge KC (1993). Neuralna podstawa głodu narkotykowego: teoria uzależnienia motywacyjno-uwrażliwiająca. Brain Res. Brain Res. Rev. 18, 247 – 291.10.1016 /0165-0173 (93) 90013-p [PubMed] [Cross Ref]
  51. Robinson TE, Berridge KC (2008). Teoria uzależnienia od zachęt motywacyjnych: niektóre aktualne problemy. Philos. Trans. R. Soc. Lond. B Biol. Sci. 363, 3137 – 3146.10.1098 / rstb.2008.0093 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  52. Rupp HA, Wallen K. (2008). Różnice płci w odpowiedzi na wizualne bodźce seksualne: przegląd. Łuk. Seks. Behav. 37, 206 – 218.10.1007 / s10508-007-9217-9 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  53. Sapolsky RM, Romero LM, Munck AU (2000). Jak glukokortykoidy wpływają na reakcje stresowe? Integrowanie działań permisywnych, tłumiących, stymulujących i przygotowawczych. Endocr. Rev. 21, 55 – 89.10.1210 / er.21.1.55 [PubMed] [Cross Ref]
  54. Saunders JB, Aasland OG, Babor TF, de la Fuente JR, Grant M. (1993). Opracowanie testu identyfikacji zaburzeń związanych z używaniem alkoholu (AUDIT): wspólny projekt WHO dotyczący wczesnego wykrywania osób ze szkodliwym spożyciem alkoholu - II. Uzależnienie 88, 791 – 804.10.1111 / j.1360-0443.1993.tb02093.x [PubMed] [Cross Ref]
  55. Schultz W. (2011). Potencjalne podatności mechanizmów neuronalnej nagrody, ryzyka i decyzji na uzależniające leki. Neuron 69, 603 – 617.10.1016 / j.neuron.2011.02.014 [PubMed] [Cross Ref]
  56. Sescousse G., Barbalat G., Domenech P., Dreher JC (2013). Nierównowaga w wrażliwości na różne rodzaje nagród w patologicznym hazardzie. Brain 136, 2527 – 2538.10.1093 / brain / awt126 [PubMed] [Cross Ref]
  57. Stephens MAC, Wand G. (2012). Stres i oś HPA: rola glikokortykosteroidów w uzależnieniu od alkoholu. Alkohol. Res. 34, 468 – 483. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  58. Stevens JS, Hamann S. (2012). Różnice płci w aktywacji mózgu na bodźce emocjonalne: metaanaliza badań neuroobrazowych. Neuropsychologia 50, 1578 – 1593.10.1016 / j.neuropsychologia.2012.03.011 [PubMed] [Cross Ref]
  59. Tobler PN, Fletcher PC, Bullmore ET, Schultz W. (2007). Aktywności związane z nauką ludzkiego mózgu odzwierciedlające indywidualne finanse. Neuron 54, 167 – 175.10.1016 / j.neuron.2007.03.004 [PubMed] [Cross Ref]
  60. Toneatto T., Nguyen L. (2007). „Cechy indywidualne i zachowania związane z hazardem”, w dziale Badania i pomiary w Gambling Studies, red. G. Smith, DC Hodgins i R. Williams (Nowy Jork: Elsevier), 279 – 303.
  61. Tschibelu E., Elman I. (2010). Różnice płci w stresie psychospołecznym oraz w jego związku z potrzebami hazardowymi u osób z patologicznym hazardem. J. Addict. Dis. 30, 81 – 87.10.1080 / 10550887.2010.531671 [PubMed] [Cross Ref]
  62. Ulrich-Lai YM, Herman JP (2009). Neuronowa regulacja endokrynologicznych i autonomicznych reakcji stresowych. Nat. Ks. Neurosci. 10, 397 – 409.10.1038 / nrn2647 [PubMed] [Cross Ref]
  63. van den Bos R., Davies W., Dellu-Hagedorn F., Goudriaan AE, Granon S., Homberg J., i in. (2013). Międzygatunkowe podejścia do patologicznego hazardu: przegląd dotyczący różnic płci, podatności młodzieży i ekologicznej ważności narzędzi badawczych. Neurosci. Biobehav. Rev. 37, 2454 – 2471. [PubMed]
  64. van Holst RJ, van den Brink W., Veltman DJ, Goudriaan AE (2010). Dlaczego hazardziści nie wygrywają: przegląd odkryć poznawczych i neuroobrazowych w patologicznym hazardzie. Neurosci. Biobehav. Rev. 34, 87 – 107.10.1016 / j.neubiorev.2009.07.007 [PubMed] [Cross Ref]
  65. Kamizelka RS, Pike CJ (2013). Płeć, hormony steroidowe płci i choroba Alzheimera. Horm. Behav. 63, 301 – 307.10.1016 / j.yhbeh.2012.04.006 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  66. Vezina P. (2004). Uczulenie reaktywności neuronów dopaminowych śródmózgowia i samodzielne podawanie leków stymulujących psychomotorykę. Neurosci. Biobehav. Rev. 27, 827 – 839.10.1016 / j.neubiorev.2003.11.001 [PubMed] [Cross Ref]
  67. Vezina P. (2007). Uczulenie, uzależnienie od narkotyków i psychopatologia u zwierząt i ludzi. Wałówka. Neuropsychofarmakol. Biol. Psychiatria 31, 1553 – 1555.10.1016 / j.pnpbp.2007.08.030 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  68. Vinson GP, ​​Brennan CH (2013). Uzależnienie i kora nadnerczy. Endocr. Połącz. [Epub przed drukiem] .10.1530 / ec-13-0028 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  69. Wand GS, Oswald LM, Mccaul ME, Wong DF, Johnson E., Zhou Y., et al. (2007). Związek indukowanego amfetaminą uwalniania dopaminy z prążkowia i odpowiedzi kortyzolu na stres psychiczny. Neuropsychopharmacology 32, 2310 – 2320.10.1038 / sj.npp.1301373 [PubMed] [Cross Ref]
  70. Wareham JD, Potenza MN (2010). Zaburzenia patologiczne związane z hazardem i używaniem substancji. Rano. J. Drug Alcohol Abuse 36, 242 – 247.10.3109 / 00952991003721118 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  71. Wehrum S., Klucken T., Kagerer S., Walter B., Hermann A., Vaitl D., et al. (2013). Podobieństwa płciowe i różnice w neuronowym przetwarzaniu wizualnych bodźców seksualnych. J. Seks. Med. 10, 1328 – 1342.10.1111 / jsm.12096 [PubMed] [Cross Ref]
  72. Wingenfeld K., Wolf OT (2011). Zmiany osi HPA w zaburzeniach psychicznych: wpływ na pamięć i jej znaczenie dla interwencji terapeutycznych. CNS Neurosci. Ther. 17, 714 – 722.10.1111 / j.1755-5949.2010.00207.x [PubMed] [Cross Ref]
  73. Wohl MJA, Matheson K., Young MM, Anisman H. (2008). Wzrost kortyzolu po przebudzeniu wśród hazardzistów problemowych: oderwanie od współwystępujących objawów depresji i impulsywności. J. Gambl. Stadnina. 24, 79 – 90.10.1007 / s10899-007-9080-6 [PubMed] [Cross Ref]
  74. Wong G., Zane N., Saw A., Chan AKK (2013). Analiza różnic między płciami w odniesieniu do zaangażowania w hazard i problemów z hazardem wśród wschodzących dorosłych. J. Gambl. Stadnina. 29, 171 – 189.10.1007 / s10899-012-9305-1 [PubMed] [Cross Ref]
  75. Zigmond AS, Snaith RP (1983). Skala lęku i depresji w szpitalu. Acta Psychiatr. Scand. 67, 361 – 370.10.1111 / j.1600-0447.1983.tb09716.x [PubMed] [Cross Ref]