Neuropsychobiologia. 2014; 70 (2): 95-102. doi: 10.1159 / 000362839. Epub 2014 Oct 30.
Romanczuk-Seiferth N1, van den Brink W, Goudriaan AE.
Abstrakcyjny
Patologiczny hazard (PG), zdefiniowany do niedawna w DSM-IV, ma wiele cech klinicznych z zaburzeniami używania substancji (SUD), takimi jak głód i utrata kontroli. Co więcej, rosnąca literatura ujawnia również neurobiologiczne podobieństwa między PG a uzależnieniami od substancji. Ponadto specyficzne metody leczenia SUD są również skuteczne u patologicznych hazardzistów. Obserwacje te doprowadziły do niedawnej zmiany w klasyfikacji diagnostycznej PG w DSM-5: nieadaptacyjne zachowania związane z hazardem są obecnie zaliczane do „zaburzeń hazardu” (GD) w kategorii „zaburzenia związane z substancjami i uzależnienia”.
Na podstawie podobieństw w charakterystyce klinicznej między GD i SUD w artykule zaproponowano 3 główne grupy kryteriów diagnostycznych: „utrata kontroli”, „głód / wycofanie” i „zaniedbanie innych dziedzin życia”. Te skupiska objawów można następnie powiązać z paradygmatami eksperymentalnymi powszechnie stosowanymi w neuronauce uzależnienia, w tym badaniami neuropsychologicznymi, neurofizjologicznymi i neuroobrazowymi.
W tym artykule przedstawiamy dowody neurobiologiczne na PG, koncentrując się na kluczowych badaniach czynnościowych rezonansu magnetycznego związanych z tymi klastrami objawów 3. Stwierdzono, że te grupy objawów stanowią przydatne ramy dla systematycznego porównywania nowych dowodów w GD i SUD w przyszłości.
;