Mov Disord. 2011 luty 1;26(2):225-33. doi: 10.1002/mds.23480. EPUB 2011, 31 stycznia.
Cilia R1, Cho SS, van Eimeren T, Marota G, Siri C, Ko JH, Pellecchia G, Pezzoli G, Antonini A, Strafela AP.
Abstrakcyjny
Wstęp:
Patologiczny hazard może wystąpić w chorobie Parkinsona (PD) jako powikłanie terapii dopaminergicznej. Badania neuroobrazowe sugerują nieprawidłową transmisję dopaminy w układzie nagrody, ale nigdy nie zbadano zmian w sieci neuronowej charakteryzujących pacjentów z chorobą Parkinsona i patologicznym hazardem.
METODY:
Trzydziestu pacjentów z chorobą Parkinsona (15 osób aktywnie uprawiających hazard i 15 osób z grupy kontrolnej, przyjmujących leki) i 15 zdrowych osób poddano badaniu tomografii emisyjnej pojedynczych fotonów perfuzyjnych mózgu w spoczynku. Nasilenie hazardu oceniano za pomocą skali hazardu South Oaks. Zastosowano analizę kowariancji w celu zidentyfikowania obszarów mózgu, których aktywność była powiązana z intensywnością hazardu. Regiony te wykorzystano jako wielkość zainteresowania w celu zidentyfikowania funkcjonalnie połączonych obszarów za pomocą analizy kowariancji opartej na wokselach. Model ścieżki zdefiniowano za pomocą efektywnej analizy łączności w ramach modelowania równań strukturalnych.
WYNIKI:
Nasilenie hazardu w chorobie Parkinsona wiązało się z dysfunkcją sieci mózgowej odpowiedzialnej za podejmowanie decyzji, przetwarzanie ryzyka i hamowanie reakcji, w tym brzuszno-bocznej kory przedczołowej, przedniej (ACC) i tylnej kory obręczy, przyśrodkowej kory przedczołowej, wyspy i prążkowia. U osób uprawiających hazard z chorobą Parkinsona wykazano rozłączenie między ACC a prążkowiem, podczas gdy interakcja ta była bardzo silna w obu grupach kontrolnych.
DYSKUSJA:
Odłączenie ACC-prążkowia może leżeć u podstaw specyficznego upośledzenia zmiany zachowań po negatywnych wynikach, co prawdopodobnie wyjaśnia, dlaczego hazardziści z chorobą Parkinsona uparcie podejmują ryzykowne zachowania pomimo autodestrukcyjnych konsekwencji.
;