Psychofarmakologia (Berl). 2012 Jan; 219 (2): 469-90. doi: 10.1007 / s00213-011-2550-7. Epub 2011 lis 5.
Podobieństwa i różnice między patologicznym hazardem a zaburzeniami używania substancji: nacisk na impulsywność i kompulsywność
Robert F. Leeman*, 1 i Marc N. Potenza1,2
Informacje o autorze ► Informacje o prawach autorskich i licencji ►
Ostateczna, zredagowana wersja tego artykułu jest dostępna pod adresem Psychofarmakologia (Berl)
Zobacz inne artykuły w PMC, że cytować opublikowany artykuł.
Abstrakcyjny
racjonalne uzasadnienie
Patologiczny hazard (PG) został ostatnio uznany za uzależnienie „behawioralne” lub nieuzasadnione. Porównanie właściwości PG i zaburzeń związanych z używaniem substancji ma konsekwencje kliniczne i może pomóc w przyszłych badaniach nad tymi stanami. Określone relacje z impulsywnością i kompulsywnością mogą być kluczowe dla zrozumienia PG i SUD.
Cele
Aby porównać i porównać wyniki badań w PG i SUD dotyczących zadań neurokogeneracyjnych, funkcji mózgu i neurochemii, ze szczególnym uwzględnieniem impulsywności i kompulsywności.
Efekt
Stwierdzono wiele podobieństw między PG i SUD, w tym słabą wydajność w zadaniach neurokognitywnych, szczególnie w odniesieniu do impulsywnego wyboru i tendencji do reagowania oraz cech kompulsywnych (np. Wytrwałość reakcji i działanie ze zmniejszonym związkiem z celami lub nagrodą). Odkrycia sugerują dysfunkcję obejmującą podobne regiony mózgu, w tym brzuszno-przednią korze przedczołowej (PFC) i prążkowia oraz podobne układy neuroprzekaźników, w tym dopaminergiczne i serotonergiczne. Istnieją unikalne cechy, które mogą częściowo odzwierciedlać wpływ ostrego lub przewlekłego narażenia na określone substancje.
wnioski
Istnieją zarówno podobieństwa, jak i różnice między PG i SUD. Dokładniejsze zrozumienie tych podobieństw może ułatwić rozwój leczenia uzależnień, natomiast zrozumienie różnic może zapewnić wgląd w rozwój leczenia określonych zaburzeń. Indywidualne różnice w cechach impulsywności i kompulsywności mogą stanowić ważne cele endofenotypowe dla strategii zapobiegania i leczenia.
Słowa kluczowe: Iowa Gambling Task, opóźnienie dyskontowania, neuroobrazowanie, alkohol, kokaina, dopamina, serotonina, glutaminian, kora czołowa, prążkowia
Wprowadzenie
Chociaż hazard patologiczny (PG) jest obecnie podzielony na kategorie w Podręczniku diagnostycznym i statystycznym (wersja tekstowa DSM-IV), APA 2000) jako zaburzenie kontroli impulsów (ICD) odnotowano podobieństwa między PG a zaburzeniami używania substancji (SUD). Zależność od substancji i PG obejmują kryteria diagnostyczne dotyczące ciągłego zaangażowania pomimo negatywnych konsekwencji, tolerancji, wycofania i powtarzanych prób ograniczenia lub rzucenia palenia (APA 2000; Holden 2001; Wareham i Potenza, 2010). Biorąc pod uwagę te podobieństwa i dane biologiczne dotyczące PG i SUD, nastąpiło przesunięcie w kierunku uznania PG za uzależnienie „behawioralne” lub niematerialne (Frascella i in. 2010; Holden 2001; Petry 2006; Potenza 2006; 2008) z możliwością ponownej kategoryzacji w DSM-V (Holden 2010). Badania SUD mogą być nie tylko przykładowe dla PG, ale badanie PG może również pomóc w zrozumieniu i przyszłych badaniach uzależnień od substancji. PG stanowi okazję do zbadania zachowań uzależniających, niekoniecznie związanych z neurotoksycznością związaną z ostrym lub przewlekłym używaniem substancji (Lawrence i in. 2009b; Pallanti i in. 2010; Verdejo-Garcia i in. 2008).
Impulsywność, wieloaspektowy konstrukt mający znaczenie dla niezliczonych schorzeń psychiatrycznych, w tym PG i SUD (Leeman i in. 2009; Petry 2007), została zdefiniowana jako „predyspozycja do szybkich, nieplanowanych reakcji na bodźce wewnętrzne lub zewnętrzne, ze zmniejszonym uwzględnieniem negatywnych konsekwencji tych reakcji dla impulsywnej osoby lub innych osób” (Brewer and Potenza 2008; Moeller i in. 2001). Reagowanie na nagrodę kosztem zachowań pasywnych, hamujących i zmniejszone reagowanie na karę związane było z impulsywnością (Patterson i Newman 1993). Ostatnio konstrukt został frakcjonowany na odrębne komponenty, w tym formy odpowiedzi i formularze wyboru (Dalley i in. 2011; Potenza i de Wit 2010; Winstanley i in. 2004). Stwierdzono, że składniki te odnoszą się w różny sposób do różnych aspektów zachowań uzależniających (Dick i in., 2010; Verdejo-Garcia i wsp., 2008; Whiteside & Lynam, 2001).
Zasugerowano, że patologia SUD obejmuje przejście od bycia bardziej innowacyjnym i impulsywnym do bardziej uzależnionego od nawyków i kompulsywnego (Brewer and Potenza 2008; Dalley i in. 2011; Everitt and Robbins 2005; Fineberg i in. 2010; Koob i LeMoal, 1997; Potenza 2008). Dalley i in. (2011, p. 680) definiuje zachowania kompulsywne jako „działania nieodpowiednie dla sytuacji, które się utrzymują, nie mają oczywistego związku z ogólnym celem i które często prowadzą do niepożądanych konsekwencji”. Dane sugerują, że podobnie jak impulsywność, kompulsywność ma wiele aspektów (Fineberg i in. 2010). Dalley i in. (2011) zidentyfikowali dwa kluczowe, teoretycznie nierozdzielne elementy w swojej definicji: upór lub wytrwałość oraz działania, które nie mają oczywistego związku z ogólnym celem. Mogą istnieć dodatkowe niezależne lub powiązane czynniki, ponieważ samooceny miar kompulsywności zostały uwzględnione w wielu domenach, w tym związanych z zaburzeniami kontroli nad myślami i zachowaniami, i mogą one odnosić się do klinicznie istotnych aspektów zachowań i stanów psychiatrycznych (Blanco i in. 2009).
Wydaje się, że zarówno impulsywność, jak i kompulsywność charakteryzują się trudnościami w samokontroli (Stein i Hollander 1995) i może odnosić się w skomplikowany sposób do teoretycznie podobnych, ale odrębnych konstrukcji (np. szukanie wrażeń, podejmowanie ryzyka, podejmowanie decyzji). Jeśli chodzi o implikacje kliniczne, uporczywe używanie substancji pomimo wiedzy o szkodach, która dotyczy definicji zarówno impulsywności, jak i kompulsywności, jest kryterium zależności (APA, 2000) i uważany za główny składnik dodatku (O'Brien i in. 2006). Kluczową różnicą między konstruktami jest to, że o ile impulsywność jest często uważana za pociągającą za sobą pochopną akcję w poszukiwaniu nagrody (Patterson and Newman, 1993), kompulsywne działanie jest zwykle podejmowane z mniejszym uwzględnieniem nagrody (Everitt i Robbins, 2005; Fontenelle i in. 2011).
Dowody sugerują, że impulsywność jest podłużnym predyktorem SUD (Hicks i in. 2010; Mezzich i in. 2007). Ponadto większe podobieństwo w zgłaszanej przez siebie impulsywności między rodzeństwem uzależnionym od stymulantów i rodzajem nieuzależnionym niż między osobnikami niepowiązanymi sugeruje, że impulsywność jest endofenotypem, który może pośredniczyć w ryzyku SUD (Ersche i in. 2010). Biorąc pod uwagę znaczenie impulsywności dla SUD, wraz z dowodami na to, że osoby z PG mają wysoką punktację w pomiarach impulsywności, konieczne jest systematyczne badanie podobieństw i różnic w odniesieniu do impulsywności reakcji i wyboru w PG i SUD. Dowody na impulsywność w PG pochodzą ze stosowania raportów własnych (np. Petry 2001a) i obserwacje większej impulsywności odpowiedzi na sygnał stop i inne tego rodzaju zadania neurokognitywne (np. Goudriaan i in. 2006b) i impulsywność wyboru w przypadku zadań polegających na dyskontowaniu opóźnień (np. Petry i Casarella 1999). Podobieństwa mogą wskazywać, że SUD i PG charakteryzują się nakładającymi się czynnikami ryzyka, co sugeruje, że leczenie uznane za skuteczne w przypadku SUD może mieć również zastosowanie w PG. Natomiast różnice między stanami mogą wskazywać na różnice w czynnikach ryzyka dla tych stanów lub czynnikach związanych z przebiegiem określonych zaburzeń (np. Niedawne lub przewlekłe narażenie na określone substancje) i wskazywać na unikalne podejścia do leczenia poszczególnych uzależnień.
Podobieństwa i różnice między PG i SUD można badać w odniesieniu do wydajności zadania neurokognitywnego, a także odpowiedniej funkcji mózgu lub aktywności neuroprzekaźnika. Szczególnie ważne są czołowe obszary korowe i prążkowate. Czołowe regiony korowe, szczególnie obszary brzuszne (np. Brzuszno-przednia kora przedczołowa [vmPFC] i kora oczodołowo-czołowa [OFC]), mają wpływ na reaktywność nagrody i potencjalnie rozciągając się na impulsywność i kompulsywność w PG i SUD (Brewer and Potenza 2008; Fineberg i in. 2010). Prążkowia (szczególnie jądro półleżące [NAcc] w prążkowiu brzusznym) jest kolejnym kluczowym regionem leżącym u podstaw reakcji na nagrody i motywacji i może w istotny sposób przyczyniać się do kształtowania nawyków i kompulsji (Everitt and Robbins 2005; Kalivas 2009; Volkow i in., 2007b). Jeśli chodzi o istotną neurochemię, dopamina i serontonina spotkały się z dużym zainteresowaniem badawczym. Aktywność dopaminergiczna przyczynia się do satysfakcjonującego działania substancji uzależniających (np. Schultz 2011), zachowania hazardowe (np. Campbell-Meiklejohn i in. 2011) i impulsywność (Buckholtz i in. 2010). Wiele linii dowodów łączy funkcję serotoniny z PG (Fineberg i in. 2010) i SUD (Ratsma i in. 2002). Rola systemów opioidergicznych i gluatamatergicznych została wplątana w SUD (Kalivas 2009; Volkow 2010) i PG (Grant i in. 2007; Grant i in. 2008a;). Endogenne opioidy przyczyniają się do satysfakcjonującego działania substancji uzależniających (Volkow 2010), a efekt ten może obejmować modulację mezolimbicznej funkcji dopaminy poprzez pośredniczące mechanizmy GABAergiczne (Brewer and Potenza 2008). Glutaminian, pobudzający neuroprzekaźnik i prekursor GABA (Brewer and Potenza 2008; Holmes 2011), zaproponowano pośrednictwo w poszukiwaniu nagrody w SUD (Kalivas i Volkow 2005), biorąc pod uwagę jego wpływ na mezolimbiczną funkcję dopaminy (Geisler i in. 2007; Grant i in. 2010), szczególnie w NAcc (Kalivas i Volkow 2005; McFarland i in., 2003). Brak równowagi w homeostazie glutaminianowej może również przyczyniać się do kompulsywnego działania uzależnień (Kalivas 2009). Układy adrenergiczne mogą odgrywać rolę w pośredniczeniu w nagrodach związanych z narkotykami (Weinshenker i Schroeder 2007) i leki adrenergiczne mogą mieć wpływ na impulsywność (Chamberlain i in. 2007), a zatem mogą mieć znaczenie dla PG i SUD.
Podobnie jak w przypadku SUD, wysunięto hipotezę, że zmiana PGN na kompulsywność może mieć miejsce w przypadku PG (Brewer i Potenza, 2008). Zakres, w jakim dane empiryczne wspierają tę hipotezę, jest przedmiotem badań i ma znaczenie kliniczne. Jeśli w PG występuje podobne przesunięcie impulsywności do kompulsywności, wydajność, na przykład wskazująca na wytrwałość reakcji w zadaniach uczenia się na odwrót (np. de Ruiter i in. 2009), może wskazywać na wyższy poziom dotkliwości PG. Alternatywnie kompulsywność może charakteryzować PG stosunkowo wcześnie, w którym to przypadku nieoptymalna wydajność w takich zadaniach może wskazywać na ryzyko wystąpienia problemów z hazardem. Chociaż badania dotyczące kompulsywności nie są tak rozwinięte, jak w przypadku impulsywności (Fineberg i in. 2010), analiza dostępnych dowodów może zilustrować kluczowe podobieństwa i różnice między PG i SUD.
Oprócz impulsywności i kompulsywności istotna jest także związana z tym konstrukcja podejmowania decyzji dotyczących ryzyka / nagrody, ponieważ hazard zazwyczaj obejmuje podejmowanie tego rodzaju decyzji. Niektóre zadania neurokognitywne mające na celu ocenę podejmowania decyzji dotyczących ryzyka / nagrody (np. Iowa Gambling Task [IGT], Bechara i in. 1994) mają również wychwycić aspekty impulsywności reakcji i wyboru, a także kompulsywności w zakresie wytrwałości i dewaluacji wyników (Verdejo-Garcia i in. 2008). Dlatego ważne jest, aby rozważać zadania związane z ryzykiem / nagrodą jako potencjalnie mierzące wiele interesujących konstrukcji. IGT jest skomputeryzowanym testem podejmowania decyzji dotyczących ryzyka / nagrody, w którym uczestnicy losują jedną kartę na próbę dla prób 100 z jednej z czterech talii. Każde losowanie powoduje hipotetyczne nagrody pieniężne i / lub kary. Chociaż uczestnicy są pouczani, że niektóre talie mogą być lepsze od innych, nie wiedzą konkretnie, że dwa są korzystne, prowadząc do małych, stałych zwycięstw i sporadycznie małych strat, przynosząc zyski długoterminowe, a dwa są niekorzystne, obejmując większe wygrane i przerywane duże straty, przynoszące straty długoterminowe. Optymalna wydajność wymaga zmniejszonej impulsywności wyboru, ponieważ wybranie z korzystnych talii pociąga za sobą uprzywilejowanie długoterminowego zysku nad natychmiastowymi, dużymi nagrodami (Dymond i in. 2010). Optymalna wydajność obejmuje również aspekty uczenia się przez odwrócenie (Fellows and Farah 2005), czyli zdolność do odnotowywania zmian w sytuacjach awaryjnych i odpowiedniego modyfikowania swojego zachowania (tj. braku wytrwałości; Clark i in. 2004).
Porównując PG i SUD, należy zwrócić uwagę na zmienność uzależnień od różnych substancji. Kilka cech dotyczy zależności od wszystkich substancji, sugerowanej przez zastosowanie tych samych kryteriów nadużycia i zależności dla wszystkich substancji w DSM-IV-TR (APA 2000). Istnieją jednocześnie różnice w klinicznych cechach zależności od różnych substancji (Fisher i Roget 2008a; 2008b). Podobnie aspekty PG bardziej przypominają aspekty zależności od niektórych substancji niż innych. Na przykład dowody sugerują, że PG ma wiele wspólnego z uzależnieniem od alkoholu, w tym podobieństwa związane z impulsywnością (Lawrence i in. 2009a; Rogers i in. 2010). Aby przytoczyć kontrastujący przykład, ustalenia sugerujące brak zauważalnego upośledzenia w hamowaniu odpowiedzi i podejmowaniu decyzji dotyczących zadań takich jak IGT u użytkowników MDMA (Verdejo-Garcia i in. 2008) sugeruje możliwość, że cechy kliniczne związane z problemowym stosowaniem MDMA mogą różnić się od cech związanych z PG.
Zachowania wskazujące na ICD w chorobie Parkinsona (PD) stanowią model do badania impulsywności i kompulsywności w PG i SUD. PD jest stanem charakteryzującym się dopaminergiczną utratą neuronów i często leczy się ją za pomocą dopaminoterapii zastępczej (DRT), która obejmuje agonistów dopaminy, takich jak pramipeksol lub ropinirol i lewodopa, biochemiczny prekursor dopaminy (Linazasoro 2009; Potenza i in. 2007; Voon i in. 2007). Leki te hipotetycznie prowadzą do „przedawkowania dopaminy” i ICD u niektórych pacjentów (przegląd w: Leeman and Potenza 2011). ICD wydają się bardziej rozpowszechnione wśród osób z PD niż u osób bez tej choroby (Kenagil i in. 2010; Weintraub i in. 2010). Chociaż DRT są związane z ICD w PD, dowody sugerują, że indywidualne czynniki niezwiązane z PD (np. Historia alkoholizmu w rodzinie, stan cywilny i położenie geograficzne) odnoszą się również do ICD w PD (Leeman and Potenza 2011; Weintraub i in. 2010). Zatem ICD w PD stanowią klinicznie istotny i naukowo informacyjny model; np. do badania wpływów dopaminergicznych. Jednocześnie należy dokładnie rozważyć zakres, w jakim wyniki te obejmują populacje bez PD, biorąc pod uwagę zmiany neuronalne związane z PD, leki stosowane w leczeniu PD i inne czynniki związane z tym zaburzeniem. PG jest prawdopodobnie najlepiej przebadanym ICD w populacji ogólnej oraz u osób z PD (Evans i wsp. 2009). W związku z tym przeprowadzono wiele testów podejmowania decyzji o nagrodzie za ryzyko związanych z hazardem u pacjentów z PD (np. Kobayakawa i in. 2010; Pagonabarraga i in. 2007).
Przegląd składa się z trzech części poświęconych odkryciom obejmującym zadania neurokognitywne, funkcje mózgu i neurochemię. W części dotyczącej zadania neurokognitywnego omawiamy wyniki dotyczące impulsywności odpowiedzi, impulsywności wyboru, kompulsywności, podejmowania decyzji dotyczących ryzyka / nagrody i innych teoretycznie powiązanych konstrukcji. Zajmujemy się ustaleniami z PG, a następnie porównujemy je i porównujemy z ustaleniami z badań SUD. Ustalenia SUD są zazwyczaj identyfikowane na podstawie danej substancji. W stosownych przypadkach najpierw analizowane są wyniki ze zdrowych próbek dorosłych, a następnie badania kliniczne próbek bez PD, kończące się badaniami PD. Podobne podejście zastosowano w części dotyczącej funkcji mózgu. W naszej dyskusji na temat kompulsywności, w miarę możliwości, odróżniamy wytrwałość od form dewaluacji wyniku; jednak behawioralne i samoopisowe miary kompulsywności nie zostały jeszcze opracowane z tak ostrym rozgraniczeniem, jak w literaturze dotyczącej impulsywności. Jeśli chodzi o neurochemię, istnieją luki w badaniach, które ograniczają w pełni systematyczny opis. Kończymy sugestiami dotyczącymi przyszłych badań.
Zadania neurokognitywne oceniające impulsywność, kompulsywność oraz podejmowanie decyzji dotyczących ryzyka / nagrody
Ustalenia dotyczące zadań neurokognitywnych dostarczyły dowodów na podobieństwo między PG i SUD w odniesieniu do aspektów impulsywności wyboru i reakcji, kompulsywności oraz podejmowania decyzji dotyczących ryzyka / nagrody. Stwierdzono również pewne różnice w odniesieniu do podstawowej funkcji wykonawczej i elementów podejmowania decyzji dotyczących ryzyka / nagrody.
Impulsywność w PG
Impulsywność reakcji
Stwierdzono, że osoby z PG różnią się od osób bez impulsywności reakcji. W zadaniach go / no-go (np. Marczinski i Fillmore 2003) uczestnicy są szkoleni w zakresie reagowania na jeden rodzaj bodźca (bodziec „go”) i hamowania odpowiedzi na inny (bodziec „no-go”). Zadania sygnalizacji stop (np. Logan 1994) mają wspólne funkcje z zadaniami go / no-go, z wyjątkiem niewielkiej liczby prób, reakcja „go” musi zostać natychmiast wstrzymana, gdy pojawi się „dźwiękowy sygnał stop”. Uważa się, że dłuższe czasy reakcji w próbach sygnału stop wskazują na większe trudności w hamowaniu odpowiedzi przed silnym. Uczestnicy PG mieli dłuższy czas reakcji na próby sygnału stop w zadaniu stop-signal (Goudriaan i in. 2006b; Grant i in. 2010). Jednak, Lawrence i in. (2009b) nie zgłosił istotnych różnic w działaniu sygnału stop między uczestnikami PG i zdrowymi osobami kontrolnymi oraz Rodriguez-Jimenez i in. (2006) zgłosił znaczące deficyty wydajności tylko wśród osób ze współistniejącym ADHD. Uczestnicy PG mieli więcej kontroli błędów prowizji w zadaniu go / no-go (Fuentes i in. 2006; Goudriaan i in. 2005).
Impulsywność wyboru
Jednym z aspektów impulsywności wyboru jest dyskontowanie czasowe lub opóźnianie, zjawisko polegające na dewaluacji wzmacniaczy dystalnych w porównaniu ze wzmacniaczami bezpośrednimi (Bickel and Marsch 2001). Wybór zachowań uzależniających pociąga za sobą wybór natychmiastowego (np. Uzyskanie „wysokiego”) ponad opóźnionego (np. Lepszą wydajność pracy) wzmocnienia (Dalley i in. 2011), dzięki czemu obniżanie opóźnień ma znaczenie dla uzależnień. Uczestnicy PG dyskontowali nagrody opóźnione w większym stopniu niż kontrole za zadanie, w którym wybrali między małymi, bezpośrednimi i większymi dystalnymi hipotetycznymi nagrodami na kartach indeksowych (Dixon i in. 2003; Petry 2001b; Petry i Casarella 1999).
Impulsywność wyboru porównywano również u pacjentów z PD z ICD i bez nich, stosując zadanie dyskontowania doświadczalnego (EDT; Reynolds i Schiffbauer 2004). Komputerowa EDT to zadanie wyboru międzyokresowego, które ocenia dyskontowanie w czasie rzeczywistym. W każdej próbie uczestnicy wybierają między standardową kwotą opóźnioną i probabilistyczną a kwotą korygującą, która jest pewna i dostarczana natychmiast. Prawdopodobieństwo otrzymania standardowej kwoty pozostaje stałe we wszystkich blokach prób, a opóźnienie w otrzymaniu standardowej kwoty jest różne w poszczególnych blokach. Podczas przyjmowania agonistów dopaminy pacjenci z PD z ICD dokonali bardziej impulsywnych wyborów niż ci bez ICD (Voon i in. 2010). Biorąc pod uwagę aspekt czasowy EDT, mierzony jest również czas reakcji. Pacjenci z ICD mieli ogólnie krótsze czasy reakcji oraz w badaniach wysokiego konfliktu na EDT niż pacjenci bez ICD. Zatem różnice oparte na statusie ICD mogą obejmować zarówno impulsywność wyboru, jak i odpowiedź.
Inne odpowiednie konstrukty
Tendencje do niewykorzystywania refleksji mogą również dotyczyć impulsywności wyboru i reakcji, ponieważ słaba refleksja obejmuje dokonywanie szybkich wyborów bez odpowiednich informacji (Verdejo-Garcia i in. 2008). W przypadku zadania próbkowania informacji Lawrence i in. (2009b) odkryli, że uczestnicy PG zajmowali mniej refleksji niż osoby kontrolne.
Uwaga i pamięć robocza to podstawowe funkcje wykonawcze związane z impulsywnością (Finn 2002; Rugle and Melamed 1993). Ustalenia sugerują, że osoby z PG bez współistniejących SUD mogą nie mieć znaczących trudności z pamięcią roboczą (Cavedini i in., 2002; Goudriaan i in. 2006b; Lawrence i in. 2009b) lub uwagi (Marazziti i in. 2008a; Rugle and Melamed 1993). Złożone funkcje poznawcze mogą mieć wpływ na PG, ale podstawowe funkcje wykonawcze mogą nie zostać znacząco zmienione (Goudriaan i in. 2006b; Lawrence i in. 2009b; Potenza, 2009).
Podobieństwa i różnice dotyczące impulsywności reakcji i wyboru w SUD vs. PG
Wyniki sugerują, że impulsywność odpowiedzi jest podwyższona w SUD. Dłuższe czasy reakcji w badaniach nad sygnałem stop stwierdzono w kokainie (Fillmore i Rush 2002; Li i in. 2006) i uzależnienie od alkoholu (Goudriaan i in. 2006b; Lawrence i in. 2009a; 2009b) i nadużywanie metamfetaminy (Monterosso i in. 2005). Osoby uzależnione od alkoholu wykazały również więcej błędów prowizji niż kontrole przy zadaniu „go / no-go” (Goudriaan i in. 2005; Kamarajan i in. 2005), podobnie jak użytkownicy kokainy (Moeller i in. 2004; Verdejo-Garcia i in. 2007). Negatywne odkrycie (Lawrence i in. 2009b) i kwalifikowany wynik w PG (Rodriguez-Jimenez i in. 2006) pomimo tego, większość wyników wspiera impulsywność reakcji zarówno w PG, jak i SUD.
Okazało się, że osoby z różnymi SUD dyskontują opóźnione nagrody bardziej niż kontrole (patrz Bickel i in. 2007 do recenzji). Uzależnienie od alkoholu (Lawrence i in. 2009b) oraz stosowanie amfetaminy i opiatów (Clark i in. 2006) zostały powiązane z trudnościami z impulsywnością refleksyjną, podobnie jak w przypadku PG.
Natomiast stwierdzono różnice w funkcjach wykonawczych między PG i SUD. Osoby z SUD często wykazują więcej pamięci roboczej (Cavedini i in. 2002; Lawrence i in. 2009b) i trudności z uwagą (De Wit 2009) niż te z PG. Odkrycia te sugerują szersze zaburzenia poznawcze w SUD, takie jak uzależnienie od alkoholu niż w PG (Lawrence i in. 2009b), które mogą być wynikiem neurotoksyczności wynikającej z długotrwałego używania substancji (Dalley i in. 2011). Dlatego zaburzenia funkcji poznawczych mogą wymagać większego uwzględnienia w opracowaniu leczenia SUD niż PG (Bickel i in. 2011; Wexler 2011).
Podsumowując, dowody sugerują podwyższoną impulsywność wyboru i odpowiedzi wśród osób z PG i osób z SUD w porównaniu ze zdrowymi osobami kontrolnymi. Natomiast uwaga i deficyty pamięci roboczej mogą być poważniejsze w przypadku SUD (np. Alkoholu) niż w PG (patrz Tabela 1).
Podobieństwa i różnice między patologicznym hazardem (PG) a zaburzeniami używania substancji (SUD) w odniesieniu do wyników badań czynności neurokognitywnych (szczegóły w tekście)
Kompulsywność w PG
Większość opublikowanych wyników sugeruje podwyższoną kompulsywność, szczególnie wytrwałość reakcji, w PG. W porównaniu z osobami kontrolnymi osoby z PG wykazały większą wytrwałość w odpowiedzi na zadanie gry w karty (Goudriaan i in. 2005). To zadanie obejmuje szereg wyborów dotyczących tego, czy zagrać kartę. W kolejnych blokach zmniejsza się stosunek kart wygranych do przegranych; dlatego optymalna strategia polega na tym, że rzadziej decydujesz się na grę w późniejszych blokach. Zadanie zostało sklasyfikowane jako przede wszystkim oceniające kompulsywność, biorąc pod uwagę projekt pomiaru perseweracji reakcji i ponieważ ciągłe częste granie w późniejszych blokach pomimo wysokiego prawdopodobieństwa kary może odzwierciedlać dewaluację wyniku. Jest to jednak również zadanie decyzyjne dotyczące ryzyka / nagrody. Problemowi gracze wykazywali wytrwałość w komputerowym, probabilistycznym zadaniu polegającym na odwracaniu. Uczestnikom przedstawiono dwa bodźce wizualne. Odpowiedź na jeden bodziec została ukarana, a odpowiedź na drugi została nagrodzona w stosunku 80: 20. Nagradzane i karane bodźce odwróciły się po serii prób (de Ruiter i in. 2009). Osoby z PG miały również więcej błędów całkowitych niż podmioty kontrolne w zadaniu przesunięcia zbioru międzywymiarowego / poziome (IDED) (Grant i in. 2010) z Cambridge Neuropsychological Test Automated Battery (CANTAB; Downes i in. 1989; Sahakian i Owen, 1992). IDED jest wieloetapowym zadaniem, w którym uczestnicy początkowo reagują na jeden z dwóch bodźców liniowych i na podstawie informacji zwrotnych muszą określić, która odpowiedź jest poprawna. W drugim etapie zmienia się poprawna odpowiedź. W późniejszych etapach dodaje się bodźce kształtu i pojawiają się podobne przesunięcia, w zależności od tego, który bodziec liniowy jest prawidłowy (przesunięcia międzywymiarowe). W końcowych etapach dochodzi do przesunięcia poza wymiar, w którym poprawność odpowiedzi zależy od wyboru odpowiedniego kształtu, a nie właściwej linii.
Istnieją różne ustalenia dotyczące porównań między uczestnikami PG i zdrowych kontroli w ramach zadania sortowania kart Wisconsin (WCST; Grant i Berg 1948; Heaton i in. 1993), kolejny miernik elastyczności poznawczej. W WCST uczestnicy dopasowują karty bodźców w wymiarze (tj. Liczbie, kolorze lub kształcie), który nie został im podany. Po tym, jak uczestnicy opanują zadanie na zasadzie prób i błędów na podstawie informacji zwrotnych, reguły muszą zostać przesunięte i sortowane według innego wymiaru. Marazziti i in. (2008a) odkryli, że uczestnicy PG popełnili znacznie więcej błędów perseweracyjnych niż zdrowych kontroli, Goudriaan i in. (2006b) nie stwierdzono istotnej różnicy między uczestnikami PG i kontrolami w błędach perseweratywnych.
Podobieństwa i różnice dotyczące kompulsywności w SUD vs. PG
Podobnie do PG, kilka wyników badań neurokognitywnych sugeruje wytrwałość odpowiedzi w SUD, chociaż wyniki były bardziej spójne w PG. Ustalenia wskazujące na wytrwałość odpowiedzi nie zostały potwierdzone dla wszystkich leków we wszystkich badaniach. Osoby przewlekle używające kokainy popełniły znacznie więcej błędów wytrwałych niż osoby kontrolne w zadaniach związanych z uczeniem się na odwrót (Camchong i in. 2011; Ersche i in. 2008), chociaż osoby przewlekle zażywające amfetaminę, osoby zażywające opiaty i osoby zażywające kokainę nie różniły się od osób kontrolnychErsche i in. 2008). Obecni użytkownicy amfetaminy / metamfetaminy wykazali się wytrwałością w odpowiedzi na zadanie IDED (Ersche i Sahakian 2007), chociaż Ersche i in. (2006) nie stwierdził istotnych różnic między podmiotami kontrolnymi a osobami z obecną zależnością od amfetaminy, obecną zależnością od opiatów lub wcześniejszymi użytkownikami amfetamin i / lub opiatów. Osoby uzależnione od kokainy wykazały większą wytrwałość w odpowiedzi na WCST (Woicik i in. 2011), ale odnotowano również negatywne wyniki w porównaniu zdrowych osób kontrolnych i osób abstynentnych uzależnionych od alkoholu (Goudriaan i in. 2006b).
Jeśli chodzi o różnice między PG i SUD, Goudriaan i in. (2005) poinformowali, że w przeciwieństwie do PG, którzy mieli trudności z wytrwałością w wykonywaniu zadania z kartą, osoby uzależnione od alkoholu zwykle grały bardziej zachowawczo. De Ruiter i in. (2009) zgłoszeni palacze osiągnęli lepsze wyniki od problematycznych hazardzistów pod względem uczenia się przez odwrócenie, ale podobnie jak osoby z PG, byli lepsi od osób kontrolnych.
Podsumowując, większość wyników sugeruje wytrwałość odpowiedzi w PG. Niektóre ustalenia sugerują to samo w SUD; istnieje jednak szereg negatywnych ustaleń. Sugeruje to, że wytrwałość odpowiedzi może być bardziej nieodłącznym aspektem PG niż SUD (Tabela 1).
Podejmowanie decyzji dotyczących ryzyka / nagrody w PG
Przeprowadzono kilka badań porównujących uczestników PG ze zdrowymi kontrolami na IGT. W porównaniu z osobami kontrolnymi osoby z PG wypadają gorzej (np. Cavedini i in. 2002; Goudriaan i in. 2005; 2006; Petry 2001a). W szczególności stwierdzono, że uczestnicy PG nie poprawiają swoich wyników na późniejszych etapach zadania (Goudriaan i in. 2005; 2006) w sposób, w jaki robią to zdrowi dorośli (Bechara i Damasio 2002). Zatem dane te są zgodne z poglądem, że perseweracja odpowiedzi - być może związana z utrzymywaniem wzorca wyboru odpowiedzi zgodnego z preferencjami dotyczącymi dużej natychmiastowej nagrody lub brakiem uczenia się od lub zmiany zachowania w sytuacji utraty wyników - częściowo wyjaśnia słabe wyniki IGT wśród osób z PG (Fellows and Farah 2005). Ponieważ brak uniknięcia dużych strat w IGT od samego początku może wskazywać na dewaluację wyniku, wydajność IGT wydaje się być związana z aspektami impulsywności i kompulsywności.
Oprócz tego, że jest to ryzyko / nagroda, IGT wymaga niejawnego uczenia się, ponieważ uczestnicy muszą rozpoznać, które talie są korzystne i niekorzystne, i odpowiednio dokonać kolejnych wyborów. Natomiast skomputeryzowany test Cambridge Gamble (CGT) ocenia podejmowanie decyzji dotyczących ryzyka / nagrody bez elementu uczenia się (Rogers i in. 1999). W każdej próbie uczestnicy otrzymują czerwone lub niebieskie pola 10. Liczba pudełek każdego koloru różni się w zależności od próby. Uczestnicy proszeni są o zgadnięcie, czy ukryty token znajduje się za czerwonym lub niebieskim polem; dlatego liczba pól każdego koloru jest wskaźnikiem prawdopodobieństwa. Następnie uczestnicy muszą zdecydować, ile punktów ze swojego banku chcieliby postawić na swoją odpowiedź. Możliwe zakłady są prezentowane przez komputer z rosnącymi lub malejącymi zmianami przyrostowymi. Większe zakłady w próbach zstępujących wskazują pozornie na trudności w oczekiwaniu na mniejszy, bardziej rozsądny rozmiar zakładu. Zarówno krótkie opóźnienia w początkowej selekcji odpowiedzi, jak i większe zakłady na malejące próby mogą wskazywać na impulsywność odpowiedzi. W ostatnim badaniu osoby z PG stawiają więcej niż kontrole niezależnie od warunków zadania i częściej tracą wszystkie swoje punkty. Nie stwierdzono istotnych różnic w opóźnieniu odpowiedzi (Lawrence i in. 2009b).
Podobieństwa i różnice w podejmowaniu decyzji dotyczących ryzyka / nagrody w SUD vs. PG
Większość wyników zadań hazardowych sugeruje podobieństwa między PG i SUD. Konsekwentnie zaobserwowano niekorzystną wydajność IGT w SUD (Bechara i Damasio 2002): intensywne spożywanie alkoholu i uzależnienie (Goudriaan i in. 2005; Kim i in. w prasie), przewlekłe używanie marihuany (Whitlow i in. 2004), kokaina (Grant i in. 2000) i uzależnienie od opiatów (Lemenager i in. 2011).
Wystąpiły pewne subtelne różnice w wydajności IGT. Uczestnicy uzależnieni od alkoholu wykazali nieco większą poprawę w późniejszych kwintylach niż uczestnicy PG, którzy również zareagowali szybciej niż osoby uzależnione od alkoholu, co potencjalnie wskazuje na większą impulsywność reakcji (Goudriaan i in. 2005). W niedawnym badaniu uczestnicy uzależnieni od PG i alkoholu wykonywali nieco inaczej na CGT. Uczestnicy uzależnieni od alkoholu postawili większe zakłady niż zdrowi kontrole, ale tylko w testach zstępujących i nie byli znacznie bardziej narażeni na utratę wszystkich punktów niż zdrowi kontrole (Lawrence i in. 2009b). Tak więc, podczas gdy zarówno PG, jak i uczestnicy uzależnieni od alkoholu działali w sposób wskazujący na impulsywność reakcji, wyniki uczestników PG znacznie bardziej odbiegały od normalnych kontroli. Stwierdzono również zerowe różnice w CGT u osób nadużywających opiaty (Rogers i in. 1999), chociaż inne badania wykazały gorszą wydajność u użytkowników opiatów (Ersche i in. 2006; Fishbein i in. 2007) iu osób nadużywających amfetaminę, w porównaniu do osób kontrolnych (Rogers i in. 1999).
Podsumowując, ustalenia wykazały, że osoby z PG i zależnością od kilku różnych substancji działają gorzej niż kontrole w IGT. Z CGT przeprowadzono mniej badań. Dotychczasowe ustalenia sugerują, że osoby z PG osiągają gorsze wyniki niż kontrole, a wyniki wykazują głównie podobną, nieoptymalną wydajność wśród użytkowników substancji i osób z różnymi SUD. Chociaż potrzebne są dalsze badania, osoby z PG i SUD mogą mieć szczególne trudności z unikalnymi aspektami IGT (np. Uczenie się na odwrót) (Tabela 1).
Podsumowanie wyników zadań neurokogeneracyjnych
Ustalenia zadań neurokognitywnych sugerują podobieństwa między PG i SUD pod względem podejmowania decyzji dotyczących ryzyka / nagrody, impulsywności wyboru i reakcji oraz elastyczności poznawczej związanej z kompulsywnością. Możliwe wyjątki obejmują CGT i subtelne różnice w IGT, co sugeruje, że niektóre zadania związane z hazardem mogą mierzyć deficyty właściwe dla PG. Wyniki badań neurokognitywnych sugerują, że kompulsywność dotyczy zarówno PG, jak i SUD, chociaż wyniki były nieco mniej spójne w SUD. Wydajność zadań wykonawczych sugeruje większe upośledzenie SUD niż PG. Łącznie ustalenia te sugerują zarówno podobieństwa, jak i różnice między tymi z PG i tymi z SUD, przy czym różnice mogą być prawdopodobnie odzwierciedleniem konkretnych słabych punktów lub skutków przewlekłego używania substancji (Potenza 2009).
Funkcja mózgu leżąca u podstaw impulsywności, kompulsywności oraz podejmowania decyzji dotyczących ryzyka / nagrody
Neuroobrazowanie zapewniło wgląd w regionalny wkład w impulsywność, kompulsywność i podejmowanie decyzji dotyczących ryzyka / nagrody w PG i SUD, wskazując kierunki rozwoju leczenia. Ta sekcja skupi się przede wszystkim na odkryciach sugerujących korę czołową i prążkowia. Inne obszary mózgu i integralność istoty białej zostaną krótko omówione.
Czołowa aktywność korowa w PG
Impulsywność
Ponieważ wiele uwagi badawczej w literaturze neuroobrazowania w PG dotyczyło wzorców aktywacji podczas zadań ryzyko / nagroda, niewiele uwagi poświęcono zadaniom oceniającym aspekty impulsywności. W badaniu fMRI uczestnicy z PG mieli zmniejszoną aktywność w vmPFC w porównaniu do kontroli podczas zadania interferencji kolorów i słów Stroopa, co dotyczy kontroli poznawczej i impulsywności odpowiedzi (Potenza i in. 2003a). W ostatnim dochodzeniu de Ruiter i in. (w prasie) stwierdzono słabszą aktywację podczas zadania z sygnałem stop w korze grzbietowo-czołowej (dmPFC) u problematycznych graczy w porównaniu do zdrowych osób kontrolnych, chociaż nie było istotnych różnic w wydajności zadania. Ten wzorzec dotyczył zarówno niepowodzeń, jak i udanych zahamowań odpowiedzi. Nie znaleziono badań dotyczących czołowej aktywności korowej związanej z impulsywnością wyboru w PG.
Kompulsywność
Podczas gdy normatywne wykonywanie zadań polegających na zmianie zestawu jest powiązane z aktywnością brzuszno-bocznego PFC (vlPFC) (Hampshire and Owen 2006), problematyczni gracze wykazywali poważne wytrwałość reakcji podczas uczenia się na podstawie odwrócenia, co było związane ze zmniejszoną aktywacją w prawym vlPFC w fMRI po zyskach i stratach pieniężnych podczas komputerowego, probabilistycznego zadania uczenia się na odwrótde Ruiter i in. 2009). Badanie zmian odnosi się ściśle do aspektów kompulsywności pomimo zastosowania zadania decyzyjnego dotyczącego ryzyka / nagrody (IGT) (Fellows and Farah 2005). Uczestnicy ze zmianami vmPFC i grzbietowo-bocznej kory przedczołowej (dlPFC) zostali przetestowani na standardowym IGT i alternatywnej wersji, w której wstępne wyciąganie z niekorzystnych pokładów przyniosło duże straty, tym samym negując potrzebę uczenia się odwracalnego w standardowym IGT. Podczas gdy uczestnicy ze zmianami vmPFC działali niekorzystnie tylko na standardowym IGT, ci ze zmianami dlPFC działali słabo w obu wersjach. Tak więc trudności napotykane przez osoby z uszkodzeniem vmPFC wydają się być ściśle związane z odwracalnymi deficytami uczenia się, podczas gdy uszkodzenie dlPFC dotyczy szerszych trudności. Alternatywny IGT mógł być bardziej zaangażowany w dewaluację wyniku, ale nie wytrwałość, biorąc pod uwagę, że kara zaczęła się od samego początku. Osoby z dysfunkcją dlPFC mogą być poważniej dotknięte kompulsywnością.
Podejmowanie decyzji dotyczących ryzyka / nagrody
Wiele frontalnych obszarów korowych jest zaangażowanych w przetwarzanie nagród w grach hazardowych. Stwierdzono, że zdrowi dorośli aktywują vmPFC wraz z innymi czołowymi obszarami korowymi podczas IGT (Li i in. 2010). Natomiast osoby z uszkodzeniami w vmPFC mają tendencję do słabego działania na IGT (Bechara i in. 1994; 1998) i ci z obrażeniami vmPFC również słabo spisali się na CGT, szczególnie stawiając stosunkowo wysokie zakłady przez cały czas, niezależnie od szans na wygraną (Clark i in. 2008). Ta skłonność jest zgodna z normatywną rolą vmPFC w tendencyjności wobec konserwatywnych opcji zagrożonych (Clark i in. 2008).
„Ściganie strat” (tj. Kontynuowanie hazardu, często w coraz większych ilościach w celu odzyskania strat) jest tendencją poznawczą / behawioralną szczególnie istotną w przypadku hazardu (Campbell-Meiklejohn i in. 2008). Zadanie polegające na pogoni za stratami, polegające na możliwości „podwójnego lub nic” po przegraniu zakładów, zostało wykorzystane w badaniu fMRI z udziałem zdrowych uczestników. Uczestnicy rozpoczęli od stawki hipotetycznych pieniędzy i możliwości postawienia zakładu, aby odzyskać utracone pieniądze. Wygrane doprowadziły do wyeliminowania utraconych pieniędzy, podczas gdy po stratach nastąpił kolejny wybór albo odejść, albo zagrać z możliwością odzyskania utraconych pieniędzy w tej rundzie. Decyzje o ściganiu strat wiązały się ze zwiększoną aktywacją w vmPFC, podczas gdy decyzje o rezygnacji były powiązane z innym wzorem aktywacji. Autorzy zauważyli, że vmPFC i inne regiony aktywowane są zazwyczaj związane z reprezentacją oczekiwanych pozytywnych wyników (Campbell-Meiklejohn i in. 2008).
U osób z PG zmniejszoną aktywność stwierdzono w vmPFC podczas zgadywania, w którym uczestnicy wybrali między dwiema kartami o różnych kolorach z czerwonymi kartami dającymi nagrodę pieniężną i innymi kartami dającymi karę pieniężną. Stwierdzono istotne odwrotne korelacje między aktywacją w tym regionie a dotkliwością hazardu (Reuter i in. 2005). Problem hazardu był również znacząco i negatywnie skorelowany z aktywnością prawej środkowej i brzusznej przyśrodkowej żyły czołowej pośród uczestników PG podczas zadania oceniania automatu do gry (tj. Ocenianych przez graczy wyświetlaczy dotyczących bliskości wygranej) zaprojektowanego w celu modelowania zjawiska „bliskiej szansy” (Habib i Dixon, 2010). Gracze czasami interpretują zbliżone wygrane, aby informować o prawdopodobieństwie późniejszej wygranej i odpowiednio zwiększać nadchodzące zakłady.
Przechodząc do literatury dotyczącej PD, w badaniu fMRI obejmującym tylko pacjentów z PD bez ICD, uczestnicy wzięli udział w skomputeryzowanym probabilistycznym zadaniu nagrody w stylu ruletki podczas skanowania. Uczestnicy wybrali kolor, w którym według nich piłka wypadnie spośród czterech pojedynczych możliwości (25% prawdopodobieństwa wygranej) w połowie prób i wśród czterech trio kolorów (75% szansy na wygraną) w drugiej połowie. Wygrane były wypłacane na koniec gotówką. Podawanie agonisty dopaminy, ale nie lewodopy, wiązało się ze zwiększoną aktywacją w OFC w celu uzyskania informacji zwrotnej z zadania ogólnie, a zwłaszcza podczas informacji zwrotnej na temat utraty (Van Eimeren i in. 2009). W badaniu pozytonowej tomografii emisyjnej (PET) pacjentów z PD otrzymujących agonistę dopaminy po nocnej abstynencji, aktywność neuronową badano podczas gry w karty z prawdopodobieństwem sprzężenia zwrotnego. Rodzaj informacji zwrotnych dostarczonych przez grę nie wpłynął na wyniki. Pacjenci z PD z PG wykazywali zmniejszoną aktywację w regionach takich jak boczny OFC i obręczy dziobowy, podczas gdy pacjenci z PD bez PG wykazywali zwiększoną aktywację w tych regionach (van Eimeren i in. 2010) podobne do wcześniejszych badań tej grupy (van Eimeren i in. 2009). Autorzy przypuszczali, że hipoaktywacja w grupie PD / PG wskazuje na słabszą kontrolę impulsów (van Eimeren i in. 2010). Podobnie w badaniu fMRI uczestnicy wykonali zadanie z opcją wzięcia pewnej kwoty pieniężnej lub hazardu na większą kwotę (obie kwoty różniły się w zależności od wersji próbnej) pod warunkiem „zysku”, w którym rozpoczęli od stawki 0 $ lub stan „straty”, w którym zaczęły się od ujemnej stawki. Pacjenci z PD z ICD wykazywali niższą aktywność OFC w stanie „wzmocnienia” (w którym zwykle wytwarzano większe gryzenia) niż w stanie „straty” (gdy zwykle wykonywano mniejsze gryzenia). Odwrotny wzór aktywacji był prawdziwy dla pacjentów z PD bez ICD (Voon i in. 2011).
Podobieństwa i różnice w czołowej aktywności korowej w SUD vs. PG
Jeśli chodzi o impulsywność odpowiedzi, równolegle z wynikami PG (Potenza i wsp. 2003a) osoby z zaburzeniami używania kokainy wykazywały hipoaktywację w OFC podczas zadania Stroopa przeprowadzonego podczas fMRI (Goldstein i in. 2007b). Podczas zadania zatrzymania sygnału de Ruiter i in. (w prasie) wykryli podobną hipoaktywację dmPFC u palaczy, jak u problemowych hazardzistów. Zatem nieoptymalna aktywacja w PFC / OFC może charakteryzować impulsywną odpowiedź w PG i SUD. Jeśli chodzi o kompulsywność, de Ruiter i in. (2009) odkryli, że problemowi gracze i palacze wykazywali hipoaktywację w vlPFC ze sprzężeniem zwrotnym utraty w probabilistycznym zadaniu polegającym na odwracaniu.
Istnieją podobieństwa w zakresie zmniejszonej czołowej aktywacji korowej związanej z reaktywnością nagrody w PG i SUD. W badaniu fMRI uczestnicy naciskali lub powstrzymywali się od naciskania przycisku zgodnie z instrukcjami pod trzema poziomami nagrody pieniężnej za zgodność. Osoby nadużywające kokainę wykazały zmniejszoną reakcję regionalną w OFC i PFC na różnice w wartości pieniężnej między próbami w porównaniu z kontrolami (Goldstein i in. 2007a). W porównaniu do kontroli osoby nadużywające kokainy miały silniejszą aktywację w prawym OFC i słabszą aktywację w obszarach PFC (regiony grzbietowo-boczne i środkowe) podczas IGT (Bolla i in. 2003). W innym badaniu fMRI, pomimo podobnego wykonania zadania i w porównaniu do kontroli, osoby z współistniejącym PG i uzależnieniem od substancji oraz osoby z uzależnieniem od substancji wykazały jedynie zmniejszoną aktywację w vmPFC podczas grania w IGT. W tym wariancie komputer wybrał talię, a uczestnik zdecydował się grać lub nie. Wyjątkiem były przypadki, gdy wybrano niekorzystną talię (tj. Wysoką nagrodę i wysoką karę). W tych badaniach osoby z PG i uzależnieniem miały silniejszą aktywację niż kontrole (Tanabe i in. 2007).
Podsumowując, odkrycia te podkreślają rolę funkcji kory przedczołowej, szczególnie w komponentach brzuszno-bocznych i brzuszno-środkowych, w zadaniach związanych z impulsywnością, kompulsywnością i podejmowaniem decyzji o ryzyku. Ustalenia w PG zwykle przypominały ustalenia w SUD.
Aktywność prążkowia w PG
Impulsywność
de Ruiter i in. (w prasie) nie zgłoszono istotnych różnic między problemowymi hazardzistami, palaczami i zdrowymi kontrolami w aktywacji prążkowia podczas zadania zatrzymania sygnału.
Kompulsywność
de Ruiter i in. (2009) nie zgłoszono istotnych różnic między problematycznymi hazardzistami, palaczami i zdrowymi kontrolami w aktywacji prążkowia podczas zadania uczenia się odwracalnego.
Podejmowanie decyzji dotyczących ryzyka / nagrody
Badania ryzyka / nagrody i symulowanego hazardu u zdrowych dorosłych dostarczyły podstaw do porównania z badaniami osób z PG. Li i in. (2010) znalazł dowody na brzuszną aktywację prążkowia za pomocą fMRI podczas IGT. W innych badaniach fMRI, podczas skomputeryzowanego zadania automatu do gry opracowanego w celu modelowania zjawiska „bliskiego chybienia” zdrowi dorośli (Clark i in. 2009) i heterogeniczna grupa hazardzistów (Chase i Clark 2010) aktywował brzuszne prążkowie podczas zwycięstw i „bliskiej porażki” (tzn. gdy szpula zatrzymuje się o jedno miejsce od wygranej). Grzbietową aktywność prążkowia (tj. Ogoniasty) obserwowano podczas oczekiwania na nagrodę w skomputeryzowanym zadaniu hazardowym, w którym zdrowi dorośli, po otrzymaniu wskazówki, zostali poproszeni o dokonanie szybkich wyborów, czy wybrać mniejsze lub większe gry hazardowe (Cohen i in. 2005).
W badaniu fMRI wykorzystującym skomputeryzowane „zadanie pucharowe”, w którym uczestnicy decydowali, czy uprawiać hazard, a następnie wybierali puchar związany z zyskiem lub stratą pieniężną, zdrowi dorośli zwykle obstawiali zachowawczo po zwycięstwach, co było związane z grzbietową i brzuszną aktywacją prążkowia . Uczestnicy zwykle podejmowali większe ryzyko po stratach, gdy wykazywali zmniejszoną aktywację w obu regionach (Xue i in. 2011). Podobnie we wspomnianym paradygmacie „ścigania strat”, testowanym przez Campbell-Meiklejohn i in. (2008), zdrowi dorośli aktywowali brzuszne prążkowie podczas decyzji o nieganianiu. Tak więc, zaskakująco, u zdrowych dorosłych zwiększona brzuszna aktywność prążkowia jest związana z podejmowaniem ryzyka i konserwatywnymi decyzjami, a przyszłe badania powinny zbadać, w jakim stopniu określone czynniki (genetyczne, środowiskowe) mogą przyczynić się do zwiększenia lub zmniejszenia aktywacji prążkowia podczas zachowań hazardowych.
Zaburzenie prążkowia jest związane z PG. Pallanti i in. (2010) zgłaszali, że osoby z PG miały niższy wyjściowy brzuszny prążkowany metabolizm glukozy i wyższy poziom w prążkowiu grzbietowym niż zdrowi kontrole. W innym badaniu (Linnet i in. 2011), Uczestnicy PG nie różnili się znacząco od zdrowych kontroli pod względem dostępności receptorów podobnych do D2 w brzusznym prążkowiu na początku badania. Uczestnicy PG wykazali zmniejszoną brzuszną aktywność prążkowia podczas zgadywania w grach hazardowych polegających na zgadywaniu i karie pieniężnej oraz znaczące odwrotne korelacje między aktywacją w tym regionie a problemami z hazardem (Reuter i in. 2005). Według tych autorów niewystarczająca stymulacja w prążkowiu brzusznym może odzwierciedlać zmniejszoną wrażliwość na nagrodę. Podczas zadania oceniania automatu do gry Habib and Dixon (2010) stwierdzili zwiększoną aktywność prążkowia grzbietowego podczas „bliskich wypadków” u pacjentów z PG, ale nie u kontroli, oraz zmniejszoną brzuszną aktywność prążkowia w PG. W przeciwieństwie, Miedl i in. (2010) znalazł zwiększony brzuszny sygnał prążkowany podczas prób wygranych w symulowanym blackjacku wśród problemowych i okazjonalnych hazardzistów używających fMRI. Za pomocą PET Linnet i in. (2011) stwierdzono znaczące pozytywne relacje między brzusznym prążkowiemem uwalnianiem dopaminy a zgłaszanym przez siebie podnieceniem w PG podczas IGT, co sugeruje, że ta aktywność może być powiązana z doświadczeniami pozytywnego wpływu podczas hazardu. To odkrycie może pomóc wyjaśnić obserwacje zmniejszonej aktywacji w warstwie brzusznej u uczestników PG, ale zwiększonej aktywacji w badaniu z udziałem problemowych i sporadycznych hazardzistów (Miedl i in. 2010), który mógł nie rozwinąć tak silnej tolerancji na satysfakcjonujące skutki hazardu. Brzuszne różnice prążkowia mogą również obejmować neuroprzekaźniki inne niż dopamina, ponieważ stwierdzono, że zwiększona dostępność receptora 5HT1B w brzusznym prążkowiu koreluje z nasileniem hazardu problemowego w PG (Potenza i in. w prasie).
Wyjściowe badania PET uczestników PG w PD wykazały różnice w brzusznych prążkowanych prążkowiu transporterach dopaminy (Cilia i in. 2010) i niska dostępność receptorów podobnych do D2 w brzusznym prążkowiu (Steeves i in. 2009) w skanach po nocnej abstynencji od leków agonistycznych. Inne ustalenia wśród pacjentów z PD z ICD (Rao i in. 2010) sugerują zmniejszoną brzuszną aktywność prążkowiową w porównaniu z pacjentami bez ICD, zarówno na początku, jak i podczas zadania z balonem analogicznym (BART; Lejuez i in. 2002). Pacjenci z ICD badani na agonistach dopaminy wykazywali zwiększoną wrażliwość na ryzyko podczas zadania podejmowania ryzyka i zmniejszoną brzuszną aktywność prążkowia (Voon i in. 2011).
Podobieństwa i różnice w aktywności prążkowia w SUD vs. PG
Podobnie jak w PG, wyniki sugerują zmniejszoną brzuszną aktywność prążkowia z reaktywnością nagrody u osób używających substancji i mających SUD. W zadaniu dotyczącym opóźnień w zachętach pieniężnych (MIDT) oczekiwanie na pracę w celu uzyskania nagrody pieniężnej wiązało się ze zmniejszoną brzuszną aktywnością prążkowia w uzależnieniu od alkoholu (Beck i in. 2009; Hommer 2004; Wrase i in. 2007) i młodzieży palącej (Peters i in. 2011), podobnie jak ustalenia w PG (Potenza 2011). U osób uzależnionych od alkoholu i PG brzuszna aktywacja prążkowia podczas oczekiwania na nagrodę korelowała odwrotnie z zgłaszaną impulsywnością (Beck i in. 2009; Potenza 2011). Odnotowano rozbieżne ustalenia dotyczące udziału substancji, jak w przypadku PG (Miedl i in. 2010). Zwiększona brzuszna aktywność prążkowia podczas oczekiwania na nagrodę została stwierdzona u dużych użytkowników konopi indyjskich (Nestor i in. 2010) i uzależnienie od kokainy (Jia i in. 2011).
Stwierdzenie podwyższonej dostępności receptora serotoninowego 5HT1B w brzusznym prążkowiu w uzależnieniu od alkoholu (Hu i in., 2010) rezonuje z brzusznymi ustaleniami prążkowia w PG (Potenza i in. w prasie). Stwierdzono, że funkcja receptora 5HT1B reguluje wiele neuroprzekaźników, w tym dopaminę, w brzusznym prążkowiu (Yan i Yan 2001a; b).
Podczas gdy stosunkowo zmniejszona dostępność receptorów podobnych do D2 w prążkowiu zaobserwowano w przypadku nadużywania stymulantów (Volkow i in. 2003), a także stany nielekowe o wspólnych cechach uzależnień (np. otyłość [Wang i in. 2001]), wstępne ustalenia nie były tak spójne w PG (Linnet i in. 2011). Różnice w aktywności w PG związane z PD mogą być zlokalizowane konkretnie w brzusznych składnikach prążkowia (Cilia i in. 2010; Frosini i in. 2010; O'Sullivan i in. 2011; Steeves i in. 2009). Ograniczone dostępne dowody sugerują nadaktywność w prążkowiu grzbietowym w PG (Habib i Dixon 2010; Pallanti i in. 2010). Podobnie obserwowano także nadaktywność grzbietową prążkowia w uzależnieniu od substancji (np. Kokaina; Volkow i in. 2006).
Podsumowując, zaburzenia PG spoczynkowe zaobserwowano zarówno w brzusznym, jak i grzbietowym prążkowiu w PG i SUD. Podczas gdy wiele badań sugeruje względnie zmniejszoną aktywację brzusznego prążkowia w procesach obejmujących podejmowanie decyzji dotyczących ryzyka / nagrody w PG, wyniki były mniej spójne w uzależnieniu od narkotyków, sugerując między innymi, że ekspozycja na lek może wpływać na czynność prążkowia i powiązaną aktywność.
Inne funkcje mózgu / kluczowe regiony
Połączenia przednia kora obręczy (ACC), składnik układu limbicznego, jest wzajemnie powiązany z ciałem migdałowatym i uważa się, że odgrywa rolę w reagowaniu na nastrój i emocje (Childress i in. 1999), kontrola poznawcza (Botvinick i in. 2004), hamowanie odpowiedzi (Dalley i in. 2011), a szczególnie istotne dla PG, polegające na pogoni za stratami (Campbell-Meiklejohn i in. 2008). Ustalenia sugerują, że ACC może odgrywać rolę w ryzykownym podejmowaniu decyzji wśród osób z SUD (Fishbein i in. 2005).
Połączenia Insula, zaangażowany w przetwarzanie interoceptywne, ma znaczenie dla przetwarzania ryzyka / nagrody. Ma szerokie wzajemne powiązania z vmPFC, ciałem migdałowatym i prążkowiem brzusznym, dzięki czemu jest dobrze przygotowana do uczestniczenia w podejmowaniu decyzji emocjonalnych (Clark i in., 2008). Zdrowi dorośli aktywują wyspę w zadaniach związanych z hazardem (Cohen i in. 2005; Li i in. 2010) i w oczekiwaniu na nagrodę (Beck i in. 2009; Cohen i in. 2005), a uszkodzenie izolacji jest związane ze złym dostosowaniem zachowań w zakładach (Clark i in. 2008). Wyspa może również przyczyniać się do nagradzania, ponieważ została aktywowana u zdrowych dorosłych w odpowiedzi na „bliskie straty” i wygrywa, a aktywność ta była skorelowana z chęcią uczestniczenia w zadaniu hazardowym (Clark i in. 2009). Miedl i in. (2010) okazjonalnie gracze aktywowali wyspę podczas symulowanego blackjacka. W SUD de Ruiter i in. (2009) odkrył, że palacze aktywowali wyspę w odpowiedzi na zysk pieniężny.
Integralność istoty białej
Obserwowano gorszą integralność istoty białej, potencjalnie wynikającą z neurotoksyczności związanej z lekami lub odzwierciedlającą indywidualne różnice, w związku z intensywnym używaniem substancji i uzależnieniem, a niektóre ustalenia sugerują związki z impulsywnością (Verdejo-Garcia i in. 2008). W PG zmniejszone wartości anizotropii ułamkowej (FA) znaleziono w lewym i prawym gnie ciała modzelowatego i były związane ze środkami poszukiwania zabawy (Yip i in. w prasie). Słabsza integralność istoty białej w PG utrzymywała się w modelach uwzględniających wcześniejsze uzależnienie od alkoholu. Niska integralność istoty białej obserwowana była rozproszona u osób spożywających duże ilości alkoholu, w tym nastolatków pijących alkohol (McQueeny i in. 2009) i dorosłych uzależnionych od alkoholu (Pfefferbaum i in. 2000). Integralność istoty białej jest również powiązana z impulsywnością uzależnienia od narkotyków, choć niekonsekwentnie. W uzależnieniu od kokainy obniżony poziom FA wiązał się z wyższymi wynikami w skali impulsu Barratt'a (BIS-11; Patton i in. 1995) (Lim i in. 2008; widzieć Moeller i in. 2005 dla wyników ujemnych).
Podsumowanie
Wiele obszarów mózgu, w tym korę czołową, prążkowia i wyspę, jest zaangażowanych w PG i SUD. Dokładny charakter zaangażowania pokazuje zarówno podobieństwa, jak i różnice (Tabela 2). Co więcej, zakres, w jakim funkcjonowanie mózgu odnosi się do impulsywności i kompulsywności w tych zaburzeniach, dopiero zaczyna być systematycznie badany.
Podobieństwa i różnice między patologicznym hazardem (PG) a zaburzeniami używania substancji (SUD) w odniesieniu do wyników badań funkcji mózgu związanych z impulsywnością i kompulsywnością (szczegóły w tekście)
Neurochemia leżąca u podstaw impulsywności, kompulsywności oraz podejmowania decyzji dotyczących ryzyka / nagrody
Kilka systemów neuroprzekaźników jest powiązanych z impulsywnością, kompulsywnością i podejmowaniem decyzji dotyczących ryzyka / nagrody w PG i SUD. Prawdopodobnie wkład dopaminergiczny i serotonergiczny został najdokładniej zbadany, a w ostatnich kilku latach przeprowadzono znaczące badania nad funkcją dopaminy. Dlatego te dwa nadajniki będą przedmiotem niniejszej sekcji. Pokrótce omówione zostaną systemy opioidergiczne, glutaminergiczne i noradrenergiczne.
Dopamina w PG
Stopień, w jakim aktywność dopaminergiczna przyczynia się do impulsywności i kompulsywności w PG, został mało systematycznie zbadany. Korzystając ze szczurzego modelu IGT, amfetamina będąca środkiem prozapaminergicznym i pro-adrenergicznym wiązała się ze wzrostem perseweratywnej odpowiedzi, podczas gdy agonista D2 / D3, chinpirol i antagonista D1 SCH23390, byli związani ze spadkiem perseweracji (Zeeb i in. 2009).
Badania oceniające wpływ manipulacji dopaminą na podejmowanie decyzji dotyczących ryzyka / nagrody w normatywnych próbkach ludzkich sugerują rolę dopaminy w nagradzaniu i wzmacnianiu związanym z hazardem. Na modelowaniu zadań „ściganie strat”, agonista receptora D2, pramipeksol, był powiązany ze znacznym wzrostem postrzegania wartości strat ściganych i spadkami postrzeganej wartości strat nie ściganych, co sugeruje wzrost postrzeganej wartości nagród i minimalizację kary (Campbell-Meiklejohn i in. 2011). W modelu automatów na szczury stwierdzono wzrost odpowiedzi „bliskie brak” z agonistą receptora D2 chinpirolem i amfetaminą, ale nie z agonistą receptora D1 SKF 81297 (Winstanley i in. 2011). W szczurzym modelu IGT z nieco sprzecznymi ustaleniami amfetamina zwiększyła wybór drugiej najsilniejszej opcji, oferując drugą co do wielkości nagrodę i najniższą karę (Zeeb i in. 2009). Podczas gdy szczury ścigały amfetaminę i otrzymywały nagrody, lek mógł również zwiększyć niechęć do karania.
Jeśli chodzi o związki między podejmowaniem decyzji dotyczących ryzyka / nagrody a aktywnością dopaminergiczną w PG, ci uczestnicy PG z brzusznym uwalnianiem dopaminy w prążkowiu podczas IGT zgłaszali więcej podniecenia niż zdrowi pacjenci kontrolni (Linnet i in. 2011). Wyniki pokazują również znaczenie różnic indywidualnych, ponieważ tylko uczestnicy 8 / 18 PG mieli wyniki sugerujące uwalnianie dopaminy (Linnet i in. 2011).
Wpływ manipulacji dopaminą może być różny u osób z problemami z hazardem. Amfetamina zwiększyła motywację do uprawiania hazardu u problematycznych hazardzistów, a dotkliwość hazardu związana była z rozmiarem pozytywnych subiektywnych efektów amfetaminy i oceną motywacji do hazardu (Zack i Poulos 2004). Wydaje się, że pozornie sprzeczne są ustalenia z antagonistami dopaminy. Antagonista receptora D2, haloperidol, zmniejszył tendencję uczestników PG do stawiania się bardziej agresywnie po wypłatach w zadaniu na automatach (Tremblay i in. 2011). Jednak w innym badaniu haloperidol zwiększał zgłaszane przez siebie efekty nagradzania i pierwotną chęć uprawiania hazardu w PG (Zack i Poulos 2007). Wyniki te mogą pomóc w wyjaśnieniu negatywnych wyników badań klinicznych dla leków z antagonistycznym względem receptora D2 (np. Olanzapina; Fong i in. 2008; McElroy i in. 2008) w PG. Odkrycia te sugerują złożony związek między funkcją receptora dopaminy podobną do D2 a motywacjami i zachowaniami związanymi z hazardem.
Badania nad PD sugerują również powiązania między reaktywnością nagrody a dopaminą (Leeman and Potenza 2011). Zmiany w preferencjach dotyczących ryzyka / nagrody mogą być związane z lekami dopaminergicznymi (Frank i in. 2004; Kobayakawa i in. 2010; Pagonabarraga i in. 2007) i podobnie jak literatura inna niż PD (Zack i Poulos 2004; 2007), różnie kojarzone u osób z ICD i bez nich (Bodi i in. 2009; Housden i in. 2010). Przetestowano DRT, Cilia i in. (2010) stwierdzono zmniejszone wiązanie prążkowia transportera dopaminy u pacjentów z PD z PG, co sugeruje wyższy poziom synaptycznej dopaminy, zmniejszoną funkcję dopaminy mezolimbicznej lub zmniejszone poziomy białka transportera na powierzchni komórki. Testowane również z DRT, przemieszczenie raclopridu w brzusznym prążkowiu podczas zadania hazardowego było większe u pacjentów z PD z PG niż u pacjentów z PD bez, co odpowiada większemu uwalnianiu dopaminy w połączeniu z PG (Steeves i in. 2009).
Stosowanie DRT i status ICD są również związane z impulsywnym wyborem i tendencjami odpowiedzi u pacjentów z PD. Pacjenci z PD z ICD przebadani na DRT częściej niż zdrowi pacjenci kontrolni i pacjenci z PD bez ICD preferowali natychmiast dostępne nagrody w ramach zadania polegającego na dyskontowaniu z opóźnieniem (Housden i in. 2010). W porównaniu między podmiotami, w którym pacjenci byli badani na lekach i bez nich, stosowanie agonisty dopaminy wiązało się z bardziej impulsywnymi wyborami EDT u osób z ICD, ale nie u osób bez (Voon i wsp., 2010). W przeciwieństwie do próbki innej niż PD, Hamidovic i in. (2008) nie stwierdzono istotnego wpływu pramipeksolu agonisty dopaminy na wytrwałość i wykonywanie impulsywnych zadań wyboru i reagowania.
Podobieństwa i różnice we wkładach dopaminergicznych do PG i SUD
Przypuszcza się, że dopamina przyczynia się do opóźnienia dyskontowania w SUD (Schultz 2011). Zaangażowanie dopaminy w impulsywny wybór i odpowiedź w PG nie wzbudziło zainteresowania badaczy w próbkach innych niż PD. Chociaż zgłoszono wpływ dopaminy na kompulsywność w SUD (Schultz 2011), niewiele pracy badało rolę dopaminy w kompulsywności w PG.
Istnieją podobieństwa w odniesieniu do udziału dopaminy w PG i SUD. Podobnie jak w przypadku hazardu, używanie substancji jest powiązane z uwalnianiem dopaminy (Ritz i in. 1987), poparte ostatnimi ustaleniami z badania PET dotyczącego podawania alkoholu osobom niezależnym (Urban i in. 2010). Jednocześnie zidentyfikowano indywidualne różnice w odpowiedziach na dopaminę w PG (Linnet i in. 2011) i SUD (Volkow 2010) próbki. Podobnie jak w przypadku hazardu, dopamina może pośredniczyć we wzmacniającym i satysfakcjonującym działaniu narkotyków (Goldstein i Volkow 2002). Dalsze poszukiwanie i przyjmowanie substancji może być częściowo utrwalone przez zmniejszoną liczbę prążkowia receptorów dopaminowych D2-podobnych (Volkow i in. 2003). Jeśli chodzi o hazard, Zack and Poulos (2007) argumentowali, że haloperidol doprowadził do zmniejszenia dostępności receptorów podobnych do D2 wśród uczestników PG, co, ich zdaniem, doprowadziło do zwiększenia efektów nagradzających, chociaż ta hipoteza nie została bezpośrednio zbadana w ich badaniu.
PG może różnić się od niektórych uzależnień od substancji pod względem reakcji dopaminergicznej na poszczególne manipulacje. Amfetamina nie zwiększała motywacji do picia u osób problemowo pijących, ponieważ zwiększała motywację do uprawiania hazardu w PG (Zack i Poulos 2004).
Serotonina w PG
Wstępne badania zostały przeprowadzone w związku z impulsywnością, kompulsywnością i wynikiem leczenia w badaniu klinicznym w celu przetestowania skuteczności selektywnego inhibitora wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) w przypadku PG. W kontrolowanym placebo badaniu paroksetyny (Blanco i in. 2009), zgłoszona przez siebie impulsywność w kwestionariuszu osobowości Eysencka (Eysenck i in. 1985) i wyniki dotyczące podskali zaburzeń umysłowych w Inwentarzu Padewskim (Sanavio 1988), miara tendencji obsesyjnych i kompulsywnych zgłoszona przez samego siebie, została skorelowana z nasileniem problemu hazardu na początku leczenia i spadła do końca leczenia. Zmiany w stopniu nasilenia hazardu problemowego (oceniane według skali kompulsji obsesji Yale-Browna zmodyfikowanej dla hazardu patologicznego [PG-YBOCS]; Pallanti i in. 2005) były związane wyłącznie ze zmianami impulsywności, co sugeruje, że zmiany w objawach hazardowych były ściślej powiązane ze zmianami impulsywności niż kompulsywności (Blanco i in. 2009).
Wyniki badań neurochemicznych wskazują na rolę funkcji serotoninergicznej w PG. Niski poziom metabolitu serotoniny 5-kwas hydroksyindolooctowy (5-HIAA) stwierdzono w próbkach płynu mózgowo-rdzeniowego od pacjentów z PG (Nordin i Eklundh 1999). W PG i zdrowych kontrolach 3H-paroksetyna ([3Wiązanie H] -Par) z błonami płytek krwi zastosowano do zbadania transportera serotoniny (SERT), białka, które reguluje stężenie serotoniny synaptycznej poprzez mechanizmy wychwytu zwrotnego. Maksymalne wartości zdolności wiązania były niższe u pacjentów z PG, co sugeruje udział serotoniny w PG (Marazziti i in. 2008b). Podanie meta-chlorofenylopiperazyny (mCPP), mieszanego agonisty serotoniny o wysokim powinowactwie do receptorów 5HT1 i 5HT2, wywołało subiektywne doniesienia o „wysokiej” lub szumie u osób z PG. Natomiast osoby kontrolne zgłaszają niechętne odpowiedzi na mCPP (DeCaria i in. 1998; Pallanti i in. 2006). Stępiona odpowiedź hormonu wzrostu na sumatryptan, selektywnego agonistę receptora 5-HT1B, zaobserwowano również w PG (Pallanti i in. 2010), podczas gdy u osób kontrolnych zaobserwowano zwiększone uwalnianie hormonu wzrostu (Herdman i in. 1994).
Wyniki badań klinicznych SSRI (np. Fluwoksamina i paroksetyna) były mieszane (pozytywne: Hollander i in. 2000; Kim i in. 2002; negatywny: Blanco i in. 2002; Grant i in. 2003; Saiz-Ruiz i in. 2005), a wyniki dla olanzapiny, leku o właściwościach antagonistycznych wobec receptora 5HT2, były negatywne (Fong i in. 2008; McElroy i in. 2008). Podczas gdy pozytywne wyniki potwierdzają rolę serotoniny w PG, mieszane ustalenia sugerują, że indywidualne różnice przyczyniają się do zmienności skuteczności SSRI w leczeniu PG.
Podobieństwa i różnice w udziałach serotonergicznych w SUD i PG
Badania neurochemiczne sugerują podobieństwa serotoninergiczne w PG i SUD. Podobnie jak w PG, niski poziom 5-HIAA stwierdzono w uzależnieniu od alkoholu (Fils-Aime i in. 1996; Ratsma i in. 2002). Podobnie jak w PG, podawanie mCPP wywołuje doniesienia o subiektywnym „wysokim” u abstynentów alkoholowych (Krystal i in., 1994). W uzależnieniu od alkoholu obserwowano stępioną odpowiedź hormonu wzrostu na sumatryptan (Vescovi i Coiro 1997) i PG. Biorąc pod uwagę, że mCPP i sumatryptina są ukierunkowane na receptory serotoninowe 5HT1B, kuszące jest spekulowanie, że podobnie nieprawidłowe odpowiedzi biochemiczne i behawioralne w PG i uzależnieniu od alkoholu są pośredniczone przez ten receptor. Badania PET z selektywnym ligandem 5HT1B [11C] P943 implikuje funkcję receptora 5HT1B w PG i uzależnieniu od alkoholu (Hu i in. 2010; Potenza i in. w prasie). Uczestnicy uzależnieni od alkoholu wykazywali większy potencjał wiązania niż kontrole, a nasilenie problemu hazardowego korelowało dodatnio z potencjałem wiązania w PG, co sugeruje, że zwiększona dostępność receptora 5HT1B może przyczyniać się do uzależnienia od substancji i substancji.
Mieszane wyniki badań klinicznych ze środkami serotoninergicznymi w PG są podobne do wyników w SUD. Oba SSRI (Torrens i in. 2005) i olanzapina (Amato i in. 2010; Guardia i in. 2004) wykazały ograniczoną skuteczność w leczeniu SUD.
Mogą również występować różnice w związku między funkcją serotoniny a hazardem i zachowaniami związanymi z używaniem substancji. Zubożenie tryptofanu, które powoduje obniżenie centralnego poziomu serotoniny i zmianę neuroprzekaźnictwa serotoniny, było związane z mniejszym „ściganiem strat” w symulowanym hazardzie (Campbell-Meiklejohn i in. 2011). Wśród osób z wysokim ryzykiem uzależnienia od alkoholu zmniejszenie ilości tryptofanu wiązało się ze zwiększoną odpowiedzią, ale nie wyborem, impulsywnością (Crean i in. 2002; LeMarquand i in. 1999). Odkrycia te sugerują zubożenie tryptofanu, a co za tym idzie, funkcję serotoniny, mogą różnicować wpływ na aspekty podejmowania decyzji i impulsywność. Zakres, w jakim ustalenia te rozciągają się na PG i SUD, uzasadnia przeprowadzenie dochodzenia.
Opioidy w PG
Podwyższony poziom endogennej beta-endorfiny opioidowej związany jest z hazardem i pokrewnymi zachowaniami (Shinohara i in. 1999). Obecnie antagoniści opioidowi mają najsilniejsze wsparcie empiryczne wśród środków farmakoterapeutycznych przeciwko PG. Wysokie dawki naltreksonu były lepsze od placebo, a szczególnie skuteczne u osób zgłaszających silne skłonności do hazardu na początku leczenia (Kim i in. 2001). W wieloośrodkowym badaniu nalmefenu dawki 25mg i 50mg były związane z większym spadkiem wyników PG-YBOCS niż placebo. Jednak, chociaż skuteczne, dawki 50mg i 100mg były związane ze zdarzeniami niepożądanymi i częstszym przerwaniem leczenia (Grant i in. 2006). W badaniu naltreksonu u pacjentów z PG, którzy zgłaszali przede wszystkim hazard uzależniony od popytu, stwierdzono znaczną redukcję nasilenia problematycznego hazardu, wyników PG-YBOCS, zgłaszanych popędów i zachowań hazardowych (Grant i in. 2008a). Kolejne analizy wczesnych danych dotyczących naltreksonu i nalmefenu dotyczyły wywiadu alkoholowego w rodzinie z pozytywną odpowiedzią na leczenie (Grant i in. 2008b). Kolejne badanie wykazało, że wśród pacjentów otrzymujących aktywne leki nalmefen był lepszy od placebo, chociaż analiza zamiaru leczenia, w tym wczesne przerwanie leczenia (wprowadzenie placebo) była negatywna (Grant i in. 2011). Tak więc wyniki czterech randomizowanych badań klinicznych nad antagonistami opioidowymi dały pozytywne wyniki w odniesieniu do zmniejszania się nasilenia problemów z hazardem, a efekt ten wydaje się szczególnie silny wśród osób z rodzinną historią alkoholizmu lub silnych pragnień hazardowych. W przeciwieństwie, Toneatto i in. (2009) nie stwierdzono istotnej przewagi naltreksonu nad placebo w przypadku jednoczesnego leczenia zaburzeń związanych z używaniem alkoholu i PG. Chociaż naltrekson był związany ze zmniejszonym hazardem i spożywaniem alkoholu, istniała silna odpowiedź na placebo, a badania mające na celu przewidywanie i odpowiednie uwzględnienie odpowiedzi na placebo we współwystępujących populacjach pacjentów wydają się uzasadnione.
Podobieństwa i różnice we wkładach opioidergicznych do SUD i PG
Wyniki badań klinicznych z antagonistami opioidowymi dla PG śledzą wiele pozytywnych wyników dla SUD, szczególnie uzależnienia od alkoholu i opiatów. Naltrekson skutecznie blokuje nagradzające działanie opiatów. Brak powodzenia w próbach leczenia wydaje się być związany raczej z niezgodnością niż ze skutecznością farmakologiczną (Lobmaier i in. 2008; Minozzi i in. 2011). Naltrekson w połączeniu z terapią psychospołeczną wykazał skuteczność w ograniczaniu spożywania alkoholu (Rosner i in. 2010), chociaż przeprowadzono próby negatywne (np. Krystal i in. 2001). Mechanizmy skuteczności naltreksonu obejmują zmniejszenie chęci do picia (Monti i in. 1999; Palfai i in. 1999). Zatem wyniki sugerują, że naltrekson może zmniejszać popęd w PG i problemy z piciem. Dowody sugerują również wpływ naltreksonu na uzależnienie PG i od alkoholu (Krishnan-Sarin i in. 2007) może być szczególnie silny wśród osób z rodzinną historią alkoholizmu.
Chociaż istnieją dowody na znaczenie działania opioidów w nagrodach związanych bezpośrednio z używaniem substancji, aktywność opioidów może nie przyczyniać się tak silnie do nagradzania reakcji lub szerszych aspektów wszystkich aspektów impulsywności. W przeciwieństwie do ustaleń dotyczących amfetaminy, naltrekson zmniejszał spożycie alkoholu w modelu mysim, ale nie miał wymiernego wpływu na impulsywny wybór lub uwagę podczas zadania polegającego na dyskontowaniu z opóźnieniem (Oberlin i in. 2010). Podobnie, w zadaniu polegającym na opóźnionym nagradzaniu u szczura, nalokson, antagonista opioidów, nie miał znaczącego wpływu na impulsywny wybór, ale poprawił impulsywność odpowiedzi w zadaniu z pięciokrotnym wyborem czas reakcji (Wiskerke i in. 2011).
Glutaminian w PG
Otwarta etykieta n-acetylocysteina (NAC), glutamatergiczny nutriceutyk, była powiązana ze znacznym spadkiem nasilenia problemów hazardowych. Zmiany te w dużej mierze utrzymywały się w fazie przerwania z podwójnie ślepą próbą, z dużym rozmiarem efektu (Grant i in., 2007). Uważa się, że NAC przywraca pozakomórkowe stężenie glutaminianu i wpływa na neurotransmisję w regionach, w tym w prążkowiu brzusznym.
Zmniejszenie wyników PG-YBOCS i zmniejszenie hazardu odnotowano w przypadku otwartej próby memantyny, antagonisty receptora d-asparaginianu N-metylu (Grant i in. 2010). Chociaż czas reakcji na sygnał stop nie poprawił się znacząco, wydajność pacjentów PG na końcu próby nie różniła się już od osób kontrolnych. Wśród pacjentów z PG zaobserwowano znaczną poprawę pod koniec leczenia w zakresie sprawności IDED. Zmniejszenie liczby błędów w IDED od przed i po leczeniu były skorelowane znacząco i pozytywnie z wyjściowym nasileniem problemu z hazardem. To odkrycie mogło być spowodowane modulacją neurotransmisji glutaminergicznej w PFC z powodu memantyny (van Wageningen i in., 2010), chociaż ta hipoteza nie została zbadana bezpośrednio. Tak więc memantyna może zmniejszać aspekty impulsywności i być może szczególnie kompulsywności w PG, i wskazane są większe, kontrolowane badania.
Podobieństwa i różnice we wkładach glutaminergicznych do SUD i PG
Leki, które zmieniają neurotransmisję glutaminianu, mogą zmniejszać zarówno hazard, jak i używanie substancji. Równolegle z ustaleniami dotyczącymi hazardu, NAC było powiązane ze zmniejszonym poszukiwaniem nagrody u szczurów przeszkolonych do samodzielnego podawania kokainy (Baker i in. 2003) oraz w ograniczonym poszukiwaniu narkotyków wywołanym heroiną u szczurów (Zhou i Kalivas 2008). NAC może zmniejszyć ilość papierosów (Knackstedt i in. 2009) oraz używanie marihuany i głód u ludzi (Gray i in. 2010). Memantyna może również odgrywać rolę w leczeniu uzależnienia od alkoholu. W badaniach dotyczących podawania alkoholu u ludzi memantyna była związana ze zmniejszonym pozytywnym działaniem subiektywnym (Krupitsky i in. 2007). Zakres, w jakim memantyna wywiera wpływ na używanie substancji poprzez wpływ na impulsywność lub kompulsywność, jest niejasny, szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że memantyna zmniejszyła spożycie alkoholu u myszy bez wyraźnego wpływu na uwagę lub impulsywny wybór zadania polegającego na dyskontowaniu z opóźnieniem (Oberlin i in. 2010).
Dowody sugerują, że brak równowagi w neuroprzekaźnictwie glutaminianowym może leżeć u podstaw impulsywnego i kompulsywnego zachowania w obu PG (Grant i in. 2010) i SUD (Kalivas 2009). W związku z tym odkrycia sugerują, że leki modulujące neurotransmisję glutaminianu mogą prowadzić do zmniejszenia impulsywnego i kompulsywnego działania w PG i SUD (Grant i in. 2010; Kalivas 2009).
Norepinefryna w PG i SUD
Stwierdzono, że noradrenalina, która jest powiązana z pobudzeniem, zwiększa się podczas zachowań hazardowych (Shinohara i in. 1999), w tym u osób z PG, zgodny z podwyższeniem obwodowych miar pobudzenia, takich jak tętno (Meyer i in. 2004). U osób z PG stwierdzono, że w sytuacjach niezwiązanych z hazardem mają podwyższone wskaźniki środków adrenergicznych i ich metabolitów (Roy i in. 1988; 1989). Biorąc pod uwagę, że systemy adrenergiczne mogą pośredniczyć w nagradzających skutkach zachowań uzależniających (Weinshenker i Schroeder 2007) i leki adrenergiczne mogą wpływać na impulsywność (Chamberlain i in. 2007) i wyniki leczenia w SUD (Jobes i in. w prasie; Shaham i in. 2000; Sinha i in. 2007), potrzeba więcej pracy, aby zbadać związki między układami adrenergicznymi i czynnikami w PG oraz związane z impulsywnością i kompulsywnością.
Podsumowanie
Dowody potwierdzają rolę dopaminy, serotoniny, opioidów, glutaminianu i noradrenaliny w PG i SUD (Tabela 3). W wielu przypadkach pokrywają się, zwłaszcza uzależnienie od PG i alkoholu.
Podobieństwa i różnice między patologicznym hazardem (PG) a zaburzeniami używania substancji (SUD) w odniesieniu do wyników badań systemu neuroprzekaźników (szczegóły w tekście)
Przyszłe kierunki badań dotyczące impulsywności i kompulsywności w SUD i PG
Ta recenzja sugeruje wiele możliwości przyszłych badań. Obejmują one prognozowanie ryzyka dla PG i SUD, modele laboratoryjne i badania leczenia.
Jeśli chodzi o podatność na zagrożenia, badania obejmujące podgrupy zagrożone PG (np. Te z dodatnią historią rodzinną tego lub innych ICD), podobnie jak podobne badania w SUD (np. LeMarquand i in. 1999), może dostarczyć cennych informacji dotyczących cech związanych z ryzykiem rozwoju PG. Również badania podłużne u osób wysokiego ryzyka oraz z PG, SUD i zarówno u ludzi, jak i na modelach zwierzęcych, mogą dostarczyć ważnych informacji dotyczących ryzyka i wrażliwości, a także naturalnej historii tych zaburzeń.
Przyszłe badania mogłyby zostać zaprojektowane w celu uwzględnienia złożonych i kontrastujących wyników dotyczących aktywności dopaminergicznej i serotonergicznej w SUD i PG, a także natury aktywacji w różnych obszarach mózgu w PG i SUD. Takie badania mogłyby zintegrować wiele trybów obrazowania (PET, fMRI, obrazowanie tensora dyfuzji), aby lepiej zrozumieć związki między neurochemią, aktywacją funkcjonalną i integralnością istoty białej. Zaawansowane techniki analityczne mogą być wykorzystane do badania funkcjonalnie zintegrowanych aktywacji podczas fMRI związanych z funkcją zadania i innymi obrazami i klinicznie istotnymi pomiarami.
Wyzwaniem w porównywaniu wyników w badaniach PG i SUD jest to, że badania laboratoryjne w SUD (Haney 2009) prawdopodobnie zbliża się do powielania faktycznego używania substancji niż badania PG przy powielaniu faktycznego hazardu. Chociaż można podawać rzeczywiste substancje, większość badań dotyczących hazardu wykorzystuje symulowane zadania. Podczas gdy niektóre badania (np. Breen i Zuckerman 1999) wykorzystali rzeczywiste pieniądze, były one rzadkie. Dane sugerują, że wykorzystanie faktycznych i hipotetycznych pieniędzy może wpływać na reakcje subiektywne i neuronalne (Hollander i in. 2005). W ostatnich latach poczyniono postępy w modelowaniu aspektów hazardu (np. Modele zjawisk „bliskiej szansy” i „ścigania strat”). Modele te można wykorzystać w większej liczbie badań PG oraz w badaniach laboratoryjnych nad opracowywaniem leków podobnych do tego, co zostało zrobione w SUD (np. O'Malley i in. 2002). Badania PG i SUD skorzystałyby na opracowaniu bardziej ludzkich i zwierzęcych modeli aspektów uzależnienia. Ostatnie postępy w modelach zwierzęcych w PG (Rivalan i in. 2009; Winstanley i in. 2011; Zeeb i in. 2009) jest obiecujący. Jeśli szczury lub myszy mogłyby być hodowane selektywnie lub genetycznie, aby uprawiać hazard w sposób analogiczny do PG, podobnie jak modele SUD (np. Szczury preferujące alkohol; Bell i in. 2006), stanowiliby potężne narzędzia badawcze.
Dodatkowe badania dotyczące aspektów impulsywności i kompulsywności powinny być prowadzone zarówno w PG, jak i SUD. Zależności między impulsywnością a kompulsywnością są niedostatecznie rozumiane i należy je dalej badać (Blanco i in., 2009; Dalley i in. 2011). Konieczne są dalsze prace, aby jasno zdefiniować i ułamek heterogenicznej koncepcji kompulsywności (Dalley i in. 2011; Fineberg i in. 2010), zgodnie z podobnymi kierunkami prac prowadzonych w literaturze impulsywności (patrz Dick i in. 2010). W szczególności przydatne byłyby miary samooceny i zadania neurokognitywne, które mogą izolować aspekty kompulsywności, takie jak wytrwałość reakcji i dewaluacja wyników. Cenne byłyby badania obrazowe w celu zidentyfikowania neurochemii i funkcji mózgu leżących u podstaw impulsywności i kompulsywności w PG i SUD, podobnie jak dalsze badania tych konstruktów w modelach ludzi i zwierząt. W szczególności zastosowanie zarówno samoopisu, jak i behawioralnych miar impulsywności i kompulsywności w badaniach klinicznych dla PG i SUD może dostarczyć klinicznie cennych informacji dla zrozumienia, w jaki sposób działają terapie i dla kogo konkretne terapie działają najlepiej (Potenza i in. 2011).
Podziękowanie
Praca ta była częściowo wspierana przez NIH (K01 AA 019694, K05 AA014715, R01 DA019039, P20 DA027844, RC1 DA028279), VA VISN1 MIRECC, Connecticut Department of Mental Health and Addiction Services Award and Excellence Services and Award Research and a Addiction Services and Award. National Center for Responsible Gaming i powiązany z nim Instytut Badań nad Zaburzeniami Hazardowymi. Treść manuskryptu leży wyłącznie w gestii autorów i niekoniecznie reprezentuje oficjalne poglądy żadnej z agencji finansujących.
Przypisy
Ujawnienia: Autorzy zgłaszają, że nie mają finansowych konfliktów interesów w odniesieniu do treści tego manuskryptu. Dr Potenza otrzymał wsparcie finansowe lub rekompensatę za: Dr Potenza skonsultował się z Boehringer Ingelheim i doradził mu; konsultuje się i ma interesy finansowe w Somaxon; otrzymał wsparcie badawcze od National Institutes of Health, Veteran's Administration, Mohegan Sun Casino, National Center for Responsible Gaming i stowarzyszonego Instytutu Badań nad Zaburzeniami Hazardowymi oraz Psyadon, Forest Laboratories, Ortho-McNeil, Oy-Control / Biotie i Środki farmaceutyczne Glaxo-SmithKline; uczestniczył w ankietach, korespondencji lub konsultacjach telefonicznych związanych z uzależnieniem od narkotyków, zaburzeniami kontroli impulsów lub innymi zagadnieniami zdrowotnymi; konsultował się z kancelariami prawnymi i biurem federalnego obrońcy publicznego w kwestiach związanych z zaburzeniami kontroli impulsów; zapewnia opiekę kliniczną w Departamencie Zdrowia Psychicznego i Usług Uzależnień w Connecticut Program usług związanych z hazardem; przeprowadził przegląd dotacji dla krajowych instytutów zdrowia i innych agencji; ma edytowane przez gościa sekcje czasopism; prowadził wykłady akademickie podczas wielkich rund, wydarzeń CME i innych ośrodków klinicznych lub naukowych; i wygenerował książki lub rozdziały książek dla wydawców tekstów na temat zdrowia psychicznego.
Referencje
- Amato L, Minozzi S, Pani PP, Davoli M. Leki przeciwpsychotyczne na uzależnienie od kokainy. Cochrane Database Syst Rev. 2007; (wydanie 3) art. Nr .: CD006306. [PubMed]
- Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. korekta tekstu. 4 edycja. Waszyngton, DC: American Psychiatric Association; 2000. Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych.
- Baker DA, McFarland K, Lake RW, Shen H, Toda S, Kalivas PW. Indukowana przez N-acetylo cysteinę blokada przywrócenia spowodowanego kokainą. Ann NY Acad Sci. 2003; 1003: 349 – 351. [PubMed]
- Bari AA, Pierce RC. Antagoniści receptorów dopaminowych podobnych do D1 i D2 podawani do podregionu jądra szczurzego półleżącego zmniejszają kokainę, ale nie wzmacniają pożywienia. Neurosci. 2005; 135: 959 – 968. [PubMed]
- Bechara A, Damasio H. Podejmowanie decyzji i uzależnienie (część I): Upośledzona aktywacja stanów somatycznych u osób uzależnionych od substancji podczas rozważania decyzji o negatywnych konsekwencjach w przyszłości. Neuropsychologica. 2002; 40: 1675 – 1689. [PubMed]
- Bechara A, Damasio AR, Damasio H, Anderson SW. Niewrażliwość na przyszłe konsekwencje po uszkodzeniu ludzkiej kory przedczołowej. Poznawanie. 1994; 50: 7 – 15. [PubMed]
- Beck A, Schlagenhauf F, Wüstenberg T, Hein J, Kienast T, Kahnt T, Schmack K, Hägele C, Knutson B, Heinz A, Wrase J.Ventral aktywacja prążkowia podczas oczekiwania na nagrodę koreluje z impulsywnością u alkoholików. Biol Psychiat. 2009; 66: 734 – 742. [PubMed]
- Bell RL, Rodd ZA, Lumeng L, Murphy JM, McBride WJ. Preferujący alkohol P i model zwierzęcy nadmiernego picia alkoholu. Addict Biol. 2006; 11: 270 – 288. [PubMed]
- Bickel WK, Marsch LA. W kierunku ekonomicznego zrozumienia uzależnienia od narkotyków: Opóźnij procesy dyskontowania. Nałóg. 2001; 96: 73 – 86. [PubMed]
- Bickel WK, Miller ML, Yi R, Kowal BP, Lindquist DM, Pitcock JA. Behawioralna i neuroekonomia uzależnienia od narkotyków: konkurencyjne systemy neuronowe i procesy dyskontowania w czasie. Uzależnienie od alkoholu. 2007; 90: S85 – S91. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Bickel WK, Yi R, Landes RD, Hill PF, Baxter C. Pamiętaj o przyszłości: Trening pamięci roboczej zmniejsza dyskontowanie opóźnień wśród uzależnionych od używek. Biol Psychiat. 2011; 69: 260 – 265. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Blanco C, Potenza MN, Kim SW, Ibanez A, Zaninelli R, Saiz-Ruiz J, i in. Pilotażowe badanie impulsywności i kompulsywności w patologicznym hazardzie. Res Psychiatry. 2009; 167: 161 – 168. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Blanco C, Petkova E, Ibanez A, Saiz-Ruiz J. Pilotażowe kontrolowane placebo badanie fluwoksaminy w celu patologicznego hazardu. Ann Clin Psychiatry. 2002; 14: 9 – 15. [PubMed]
- Bodi N, Keri S, Nagy H, i in. Uczenie się od nagrody i osobowość poszukująca nowości: Badanie między i wewnątrz osobników dotyczące wpływu agonistów dopaminy na młodych pacjentów z parkinsonem. Mózg. 2009; 132: 2385 – 2395. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Bolla KI, Eldreth DA, Londyn DE. Zaburzenia kory korowo-czołowej u abstynentów uzależnionych od kokainy wykonujących zadania decyzyjne. Neuroobraz. 2003; 19: 1085 – 1094. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Botvinick MM, Cohen JD, Carter CS. Monitorowanie konfliktu i przednia kora obręczy: aktualizacja. Trendy Cogn Sci. 2004; 8: 539 – 546. [PubMed]
- Breen RB, Zuckerman M. „Chasing” w zachowaniach hazardowych: osobowość i determinanty poznawcze. Pers Indiv Differ. 1999; 27: 1097 – 1111.
- Brewer JA, Potenza MN. Neurobiologia i genetyka zaburzeń kontroli impulsów: związki z uzależnieniami od narkotyków. Biochem Pharmacol. 2008; 75: 63 – 75. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Buckholtz JW, Treadway MT, Cowan RL i in. Różnice sieci dopaminergicznej w impulsywności człowieka. Nauka. 2010; 329: 532. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Camchong J, MacDonald IIIAW, Nelson B, Bell C, Mueller BA, Specker S, Lim KO. Przednia nadmierna łączność związana z dyskontowaniem i uczeniem się na odwrót u osób zażywających kokainę. Biol Psychiat. 2011; 69: 1117 – 1123. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Campbell-Meiklejohn D, Wakeley J, Herbert V i in. Serotonina i dopamina odgrywają uzupełniającą rolę w grach hazardowych, aby odzyskać straty. Neuropsychofarmakologia. 2011; 36: 402 – 410. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Campbell-Meiklejohn D, Woolrick MW, Passingham RE, Rogers RD. Wiedzieć, kiedy przestać: Mechanizmy mózgowe ścigania strat. Biol Psychiatry. 2008; 63: 292 – 300. [PubMed]
- Cavedini P. Zaburzenie płata czołowego u pacjentów z patologicznym hazardem. Biol Psychiatry. 2002; 51: 334 – 341. [PubMed]
- Chamberlain SR, Hampshire A, Müller U, i in. Atomoksetyna moduluje prawą dolną aktywację czołową podczas kontroli hamującej: farmakologiczne funkcjonalne badanie obrazowania rezonansu magnetycznego. Biol Psychiatry. 2009; 65: 550 – 555. [PubMed]
- Chase HW, Clark L. Ciężkość hazardu przewiduje reakcję śródmózgowia na wyniki bliskie przeoczenia. J Neurosci. 2010; 30: 6180 – 6187. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Childress AR, Mozley PD, McElgin W, Fitzgerald J, Reivich M, O'Brien CP. Aktywacja limbiczna podczas indukowanego wskazaniem głodu kokokainy. Am J Psychiatry. 1999; 156: 11 – 18. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Cilia R, Ko JH, Cho SS i in. Zmniejszona gęstość transportera dopaminy w brzusznym prążkowiu pacjentów z chorobą Parkinsona i patologicznym hazardem. Neurobiol Dis. 2010; 39: 98 – 104. [PubMed]
- Clark L, Bechara A, Damasio H, Aitken MR, Sahakian BJ, Robbins TW. Różnicowy wpływ wyspowych i brzuszno-przednich zmian kory przedczołowej na ryzykowne podejmowanie decyzji. Mózg. 2008; 131: 1311 – 1322. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Clark L., Lawrence AJ, Astley-Jones F, Grey N. Zaginione gry hazardowe zwiększają motywację do hazardu i rekrutują obwody mózgowe związane z wygraną. Neuron. 2009; 61: 481 – 490. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Clark L, Robbins TW, Ersche KD, Sahakian BJ. Impulsywność odbicia u obecnych i byłych użytkowników substancji. Biol Psychiatry. 2006; 60: 515 – 22. [PubMed]
- Cohen MX, Young J, Baek JM, Kessler C, Ranganath C. Indywidualne różnice w ekstrawersji i genetyki dopaminy przewidują neuronalne odpowiedzi na nagrody. Cogn Brain Res. 2005; 25: 851 – 861. [PubMed]
- Crean J, Richards JB, de Wit H. Wpływ zubożenia tryptofanu na impulsywne zachowanie u mężczyzn z alkoholizmem w rodzinie lub bez niego. Behav Brain Res. 2002; 136: 349 – 57. [PubMed]
- Dalley JW, Everitt BJ, Robbins TW. Impulsywność, kompulsywność i odgórna kontrola poznawcza. Neuron. 2011; 69: 680 – 94. [PubMed]
- DeCaria CM, Begaz T, Hollander E. Serotonergiczna i noradrenergiczna funkcja w patologicznym hazardie. CNS Spectr. 1998; 3: 38 – 45.
- de Ruiter MB, Oosterlaan J, Veltman DJ, van den Brink W, Goudriaan AE. Podobna hiporeaktywność kory przedczołowej grzbietowo-środkowej u problemowych hazardzistów i osób palących podczas zadania kontrolnego hamowania. Uzależnienie od alkoholu. (w prasie) [PubMed]
- de Ruiter MB, Veltman DJ, Goudriaan AE, Oosterlaan J, Sjoerds Z, van den Brink W. Wytrwałość odpowiedzi i brzuszna przedczołowa wrażliwość na nagrodę i karę u męskich hazardzistów i palaczy. Neuropsychofarmakologia. 2009; 34: 1027 – 1038. [PubMed]
- de Wit H. Impulsywność jako wyznacznik i konsekwencja zażywania narkotyków: przegląd podstawowych procesów. Addict Biol. 2009; 14: 22 – 31. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Dick DM, Smith G, Olausson P, Mitchell SH, Leeman RF, O'Malley SS, Sher K. Zrozumienie konstrukcji impulsywności i jej związku z zaburzeniami zażywania alkoholu. Addict Biol. 2010; 15: 217 – 226. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Dixon MR, Marley J, Jacobs EA. Opóźnij dyskontowanie przez patologicznych hazardzistów. J Appl Behav Anal. 2003; 36: 449 – 458. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Downes JJ, Roberts AC, Sahakian BJ, Evenden JL, Morris RG, Robbins TW. Upośledzona zmiana wymiarów pozawymiarowych w leczonej i nieleczonej chorobie Parkinsona: dowody na szczególną dysfunkcję uwagi. Neuropsychologia. 1989; 27: 1329 – 1343. [PubMed]
- Dymond S, Cella M, Cooper A, Turnbull OH. Wariant przenoszenia przygodnego Iowa Hazard Zadanie: dochodzenie z młodymi dorosłymi. J Clin Exp Neuropsychol. 2010; 32: 239 – 248. [PubMed]
- Ersche K, Roiser J, Robbins T, Sahakian B. Przewlekłe używanie kokainy, ale nie przewlekłe używanie amfetaminy wiąże się z wytrwałymi reakcjami u ludzi. Psychofarmakologia. 2008; 197: 421 – 431. [PubMed]
- Ersche KD, Sahakian BJ. Neuropsychologia uzależnienia od amfetaminy i opiatów: implikacje dla leczenia. Neuropsychol Rev. 2007; 17: 317 – 336. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Ersche KD, Turton AJ, Pradhan S, Bullmore ET, Robbins TW. Endofenotypy uzależnienia od narkotyków: impulsywne kontra cechy osobowości poszukujące wrażeń Biol Psychiatry. 2010; 68: 770 – 773. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Everitt BJ, Robbins TW. Neurologiczne systemy wzmacniania uzależnienia od narkotyków: od działań poprzez nawyki do przymusu. Nat Neurosci. 2005; 8: 1481 – 1489. [PubMed]
- Eysenck SG, Pearson PR, Easting G, Allsopp JF. Normy wieku dotyczące impulsywności, przedsiębiorczości i empatii u dorosłych. Pers Indiv Differ. 1985; 6: 613 – 619.
- Fellows LK, Farah MJ. Różne podstawowe upośledzenia w podejmowaniu decyzji po uszkodzeniu płata brzuszno-środkowego i grzbietowo-bocznego u ludzi. Kora mózgowa. 2005; 15: 58 – 63. [PubMed]
- Fillmore MT, Rush CR. Upośledzona kontrola hamowania zachowania u osób przewlekle używających kokainę. Uzależnienie od alkoholu. 2002; 66: 265 – 273. [PubMed]
- Fils-Aime ML, Eckardt MJ, George DT i in. Początkujący alkoholicy mają niższy poziom płynu 5-hydroksyindolooctowego w płynie mózgowo-rdzeniowym niż alkoholicy o późnym początku. Arch Gen Psychiatry. 1996; 53: 211 – 216. [PubMed]
- Fineberg NA, Potenza MN, Chamberlain SR, Berlin HA, Menzies L, Bechara A, Sahakian BJ, Robbins TW, Bullmore ET, Hollander E.Sonding zachowań kompulsywnych i impulsywnych, od modeli zwierzęcych po endofenotypy: przegląd narracyjny. Neuropsychofarmakologia. 2010; 35: 591 – 604. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Finn PR. Motywacja, pamięć robocza i podejmowanie decyzji: kognitywno-motywacyjna teoria podatności osobowości na alkoholizm. Behav Cogn Neurosci Revs. 2002; 1: 183 – 205. [PubMed]
- Fishbein DH, Eldreth DL, Hyde C i in. Ryzykowne podejmowanie decyzji i przednia część zakrętu obręczy u abstynentów uzależnionych i nieużywających narkotyków. Cogn Brain Res. 2005; 23: 119 – 136. [PubMed]
- Fishbein DH, Krupitsky E, Flannery BA i in. Neurokognitywna charakterystyka rosyjskich uzależnionych od heroiny bez znaczącej historii innych narkotyków. Uzależnienie od alkoholu. 2007; 90: 25 – 38. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Fisher GL, Roget NA, redaktorzy. Encyklopedia zapobiegania nadużywaniu substancji, leczenia i odzyskiwania. objętość 1. Thousand Oaks, Kalifornia: Sage Publications; 2008.
- Fisher GL, Roget NA, redaktorzy. Encyklopedia zapobiegania nadużywaniu substancji, leczenia i odzyskiwania. objętość 2. Thousand Oaks, Kalifornia: Sage Publications; 2008.
- Fletcher PJ. Porównanie wpływu rysperydonu, racloprydu i ritanseriny na dożylne samodzielne podawanie d-amfetaminy. Pharmacol Biochem Behav. 1998; 60: 55 – 60. [PubMed]
- Fong T, Kalechstein A, Bernhard B, i in. Podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie olanzapiny w leczeniu patologicznych graczy w pokera wideo. Pharmacol Biochem Behav. 2008; 89: 303. [PubMed]
- Fontenelle LF, Oostermeijer S, Harrison BJ, Pantelis C, Yücel M. Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenia kontroli impulsów i uzależnienie od narkotyków: wspólne cechy i potencjalne leczenie. Narkotyki. 2011; 71: 827 – 40. [PubMed]
- Frank MJ, Seeberger LC, O'Reilly RC. Za pomocą marchewki lub kija: uczenie się wzmocnienia poznawczego w chorobie Parkinsona. Nauka. 2004; 306: 1940 – 1943. [PubMed]
- Frascella J, Potenza MN, Brown LL, Childress AR. Wspólne luki w mózgu otwierają drogę dla uzależnień od substancji: uzależnienie od rzeźbienia w nowym stawie? Ann NY Acad Sci. 2010; 1187: 294 – 315. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Frosini D, Pesaresi I i in. Choroba Parkinsona i hazard patologiczny Cosottini: wyniki z funkcjonalnego badania MRI. Mov Disord. 2010; 25: 2449 – 2453. [PubMed]
- Geisler S, Derst C, Vehicle RW, Zahm DS. Glutamatergiczne aferenty brzusznego obszaru nakrywkowego u szczura. J Neurosci. 2007; 27: 5730 – 5743. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Goldstein RZ, Alia-Klein N, Tomasi D i in. Zmniejsza się wrażliwość kory przedczołowej na nagrodę pieniężną związaną z upośledzeniem motywacji i samokontrolą w uzależnieniu od kokainy. Am J Psychiatry. 2007a; 164: 43 – 51. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Goldstein RZ, Tomasi D, Rajaram S, Cottone LA, Zhang L, Maloney T, Telang F, Alia-Klein N, Volkow ND. Rola przedniego obręczy i przyśrodkowej kory czołowo-czołowej w przetwarzaniu sygnałów narkotykowych w uzależnieniu od kokainy. Neuronauka. 2007b; 144: 1153 – 1159. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Goldstein RZ, Volkow ND. Uzależnienie od narkotyków i jego podstawa neurobiologiczna: neuroobrazowe dowody na udział kory czołowej. Am J Psychiatry. 2002; 159: 1642 – 52. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Goudriaan AE, Oosterlaan J, de Beurs E, van den Brink W. Podejmowanie decyzji w patologicznym hazardzie: Porównanie między patologicznymi hazardzistami, uzależnionymi od alkoholu, osobami z zespołem Tourette'a i normalnymi kontrolami. Res Crainitive Brain Res. 2005; 23: 137 – 151. [PubMed]
- Goudriaan AE, Oosterlaan J, de Beurs E, van den Brink W. Determinanty psychofizjologiczne i towarzyszące im niedostateczne podejmowanie decyzji u patologicznych hazardzistów. Uzależnienie od alkoholu. 2006a; 84: 231 – 239. [PubMed]
- Goudriaan AE, Oosterlaan J, de Beurs E, van den Brink W. Funkcje neurokognitywne w patologicznym hazardie: porównanie z uzależnieniem od alkoholu, zespołem Tourette'a i normalnymi kontrolami. Nałóg. 2006b; 101: 534 – 547. [PubMed]
- Grant DA, Berg EA. Analiza behawioralna stopnia wzmocnienia i łatwości przejścia do nowych odpowiedzi w problemie z sortowaniem kart typu Weigla. J Exp Psychol. 1948; 38: 404 – 411. [PubMed]
- Grant JE, Chamberlain SR, Odlaug BL, Potenza MN, Kim SW. Memantyna obiecuje zmniejszyć nasilenie hazardu i sztywność poznawczą w patologicznym hazardie: badanie pilotażowe. Psychofarmakologia. 2010; 212: 603 – 612. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Grant JE, Kim SW, Hartman BK. Podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie opioidowego antagonisty naltreksonu w leczeniu patologicznych zachowań hazardowych. J Clin Psychiatry. 2008; 69: 783 – 789. [PubMed]
- Grant JE, Kim SW, Hollander E, Potenza MN. Przewidywanie odpowiedzi na antagonistów opioidów i placebo w leczeniu patologicznego hazardu. Psychofarmakologia. 2008b; 200: 521 – 527. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Grant JE, Kim SW, Odlaug BL. N-acetylocysteina, środek modulujący glutaminian, w leczeniu patologicznego hazardu: badanie pilotażowe. Biol Psychiatry. 2007; 62: 652 – 657. [PubMed]
- Grant JE, Odlaug BL, Potenza MN, Hollander E, Kim SW. Nalmefen w leczeniu hazardu patologicznego: wieloośrodkowe, podwójnie zaślepione badanie kontrolowane placebo. Br J Psychiatry. 2011; 197: 330 – 331. [PubMed]
- Grant JE, Potenza MN, Hollander E, Cunningham-Williams R, Nurminen T, Smits G, Kallio A. Wieloośrodkowe badanie antagonisty opioidowego nalmefenu w leczeniu patologicznego hazardu. Am J Psychiatry. 2006; 163: 303 – 312. [PubMed]
- Grant S, Contoreggi C, London DC. Osoby nadużywające narkotyków wykazują upośledzoną wydajność podczas laboratoryjnego testu decyzyjnego. Neuropsychologia. 2000; 38: 1180 – 1187. [PubMed]
- Gray KM, Watson NL, Carpenter MJ, LaRowe SD. N-acetylocysteina (NAC) u młodych użytkowników marihuany: otwarte badanie pilotażowe. Jestem uzależniony. 2010; 19: 187 – 189. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Guardia J, Segura L, Gonzalvo B, i in. Podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie olanzapiny w leczeniu zaburzenia uzależnienia od alkoholu. Alcohol Clin Exp Res. 2004; 28: 736 – 745. [PubMed]
- Habib R, Dixon MR. Dowody neurobehawioralne na efekt „bliskiego chybienia” u patologicznych hazardzistów. J Exp Anal Behav. 2010; 93: 313 – 328. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Hamidovic A, Kang UJ, De Wit H. Wpływ niskich do umiarkowanych ostrych dawek pramipeksolu na impulsywność i funkcje poznawcze u zdrowych ochotników. J Clin Psychopharmacol. 2008; 28: 45 – 51. [PubMed]
- Hampshire A, Owen AM. Frakcjonująca kontrola uwagi przy użyciu fMRI związanego ze zdarzeniem. Kora mózgowa. 2006; 16: 1679 – 1689. [PubMed]
- Haney M. Samo podawanie kokainy, konopi indyjskich i heroiny w laboratorium człowieka: korzyści i pułapki. Addict Biol. 2009; 14: 9 – 21. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Instrukcja testu sortowania kart Heaton RK, Chelune GJ, Talley JL, Kay GC, Curtiss G. Wisconsin. Odessa, Floryda: zasoby oceny psychologicznej; 1993.
- Herdman JRE, Delva NJ, Hockney RE, Campling GM, Cowen PJ. Neuroendokrynne działanie sumatryptanu. Psychofarmakologia. 1994; 113: 561 – 564. [PubMed]
- Hicks BM, Iacono WG, McGue M. Konsekwencje pojawienia się nastolatków i uporczywy przebieg uzależnienia od alkoholu u mężczyzn: Czynniki ryzyka nastolatków i wyniki dorosłych. Alcohol Clin Exp Res. 2010; 34: 819 – 833. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Holden C. Uzależnienia „behawioralne”: czy istnieją? Nauka. 2001; 294: 980 – 982. [PubMed]
- Debiut Holden C. Behavioral uzależnień w proponowanym DSM-V. Nauka. 2010; 327: 935. [PubMed]
- Hollander E, DeCaria CM, Finkell JN, Begaz T, Wong CM, Cartwright C. Randomizowane podwójnie zaślepione badanie krzyżowe fluwoksaminy / placebo w patologicznym hazardie. Biol Psychiatry. 2000; 47: 813 – 817. [PubMed]
- Hollander E, Pallanti S, Rossi NB, Sood E, Baker BR, Buchsbaum MS. Obrazowanie nagrody pieniężnej u patologicznych graczy. World J Biol Psychiatry. 2005; 6: 113 – 120. [PubMed]
- Holmes A. Gorączka fuzji: Czy dwa osobne mechanizmy działają razem, aby wyjaśnić, dlaczego pijemy. Biol Psychiatry. 2011; 69: 1015 – 1016. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Hommer DW, Bjork JM, Knutson B, Caggiano D, Fong G, Danube C. Motywacja u dzieci alkoholików. Alcohol Clin Exp Res. 2004; 28: 22A.
- Housden CR, O'Sullivan SS, Joyce EM, i in. Nienaruszone uczenie się z nagrodami, ale większe obniżenie opóźnień u pacjentów z chorobą Parkinsona z zachowaniem spektrum impulsywno-kompulsywnego. Neuropsychofarmakologia. 2010; 35: 2155 – 2164. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Hu J, Henry S, Gallezot JD. Obrazowanie receptora serotoninowego 1b w uzależnieniu od alkoholu. Biol Psychiatry. 2010; 67: 800 – 803. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Jentsch JD, Taylor JR. Impulsywność wynikająca z dysfunkcji przedsionkowo-przedsionkowej w nadużywaniu narkotyków: Implikacje dla kontroli zachowania za pomocą bodźców związanych z nagrodą. Psychofarmakologia. 1999; 146: 373 – 390. [PubMed]
- Jia Z, Worhunsky PD, Carroll KM, Rounsaville BJ, Stevens MC, Pearlson GD, Potenza MN. Wstępne badanie odpowiedzi neuronalnych na zachęty pieniężne związane z wynikiem leczenia uzależnienia od kokainy. Biol Psychiatry. 2011; 70: 553 – 60. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Jobes ML, Ghitza UE, Epstein DH, Phillips KA, Heishman SJ, Preston KL. Klonidyna blokuje głód wywołany stresem u osób używających kokainy. Psychofarmakologia. (w prasie)
- Kalivas PW. Hipoteza uzależnienia od homeostazy glutaminianowej. Nat Rev Neurosci. 2009; 10: 561 – 572. [PubMed]
- Kalivas PW, Volkow ND. Neuralne podstawy uzależnienia: patologia motywacji i wyboru. Am J Psychiatry. 2005; 162: 1403 – 1413. [PubMed]
- Kamarajan C, Porjesz B, Jones KA i in. Alkoholizm jest zaburzeniem odhamowującym: dowody neurofizjologiczne z zadania go / no-go. Biol Psychiatry. 2005; 69: 353 – 373. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Kampman KM, Pettinati H, Lynch KG, Sparkman T, O'Brien CP. Pilotażowe badanie olanzapiny w leczeniu uzależnienia od kokainy. Uzależnienie od alkoholu. 2003; 70: 265 – 273. [PubMed]
- Kim SW, Grant JE, Adson DE, Shin YC. Badanie porównawcze naltreksonu i placebo z podwójnie ślepą próbą w leczeniu hazardu patologicznego. Biol Psychiatry. 2001; 49: 914 – 921. [PubMed]
- Kim SW, Grant JE, Adson DE, Shin YC, Zaninelli R. Podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie skuteczności i bezpieczeństwa paroksetyny w leczeniu patologicznego zaburzenia hazardu. J Clin Psychiatry. 2002; 63: 501 – 507. [PubMed]
- Kim YT, Sohn H, Jeong J. Opóźnione przejście od niejednoznacznego do ryzykownego podejmowania decyzji dotyczących uzależnienia od alkoholu podczas Iowa Gambling Task. Badania psychiatryczne. (w prasie) [PubMed]
- Knackstedt L, LaRowe SD, Malcolm R, Markou A, Kalivas P. Samodzielne podawanie nikotyny zmniejsza wymiennik cystynowo-glutaminianowy, a aktywacja wymiennika zmniejsza palenie papierosów. Biol Psychiatry. 2009; 65: 841 – 845. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Kobayakawa M, Tsuruya N, Kawamura M. Wrażliwość na nagrodę i karę w chorobie Parkinsona: Analiza wzorców behawioralnych przy użyciu zmodyfikowanej wersji zadania hazardowego Iowa. Parkinsonizm Relat Disord. 2010; 16: 453 – 457. [PubMed]
- Krishnan-Sarin S, Krystal JH, Shi J, Pittman B, O'Malley SS. Historia alkoholizmu w rodzinie wpływa na zmniejszenie spożycia alkoholu wywołane przez naltrekson. Biol Psychiatry. 2007; 62: 694 – 697. [PubMed]
- Krupitsky EM, Neznanova O, Masalov D. i in. Wpływ memantyny na wywoływane przez pamięć głód alkoholu u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu. Am J Psychiatry. 2007; 164: 519 – 523. [PubMed]
- Krystal JH, Cramer JA, Krol WF, Kirk GF, Rosenheck RA. Sprawy weteranów Wspólne badanie Naltrexone Grupa 425 Naltrekson w leczeniu uzależnienia od alkoholu. N Engl J Med. 2001; 345: 1734 – 9. [PubMed]
- Krystal JH, Webb E, Cooney NL, Kranzler H, Charney DS. Specyfika efektów podobnych do etanolu wywoływanych przez mechanizmy serotoninergiczne i nie-adrenergiczne: efekt m-CPP i Johimbina u niedawno odtruwonych alkoholików. Arch Gen Psychiatry. 1994; 51: 898 – 911. [PubMed]
- Lawrence AJ, Luty J, Bogdan NA, Sahakian BJ, Clark L. Impulsywność i hamowanie reakcji w uzależnieniu od alkoholu i problemach z hazardem. Psychofarmakologia. 2009a; 207: 163 – 172. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Lawrence AJ, Luty J, Bogdan NA, Sahakian BJ, Clark L. Problemowi gracze dzielą deficyty w impulsywnym podejmowaniu decyzji z osobami uzależnionymi od alkoholu. Nałóg. 2009b; 104: 1006 – 1015. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Leeman RF, Grant JE, Potenza MN. Behawioralne i neurologiczne podstawy moralnych i prawnych implikacji zatrucia, zachowań uzależniających i odhamowania. Prawo Behav Sci. 2009; 27: 237 – 259. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Leeman RF, Potenza MN. Zaburzenia kontroli impulsów w chorobie Parkinsona: cechy kliniczne i implikacje. Neuropsychiatria. 2011; 1: 133 – 147. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Lejuez CW, Read JP, Kahler CW, i in. Ocena behawioralnej miary podejmowania ryzyka: Zadanie Balloon Analogue Risk (BART) J Exp Psychol Appl. 2002; 8: 75 – 84. [PubMed]
- LeMarquand DG, Benkelfat C, Pihl RO, Pamour RM, Young SN. Hamowanie behawioralne wywołane zubożaniem trypofanu u młodych mężczyzn bezalkoholowych z wielopokoleniowymi rodzinnymi historiami alkoholizmu ojcowskiego. Am J Psychiatry. 1999; 156: 1771 – 1779. [PubMed]
- Lemenager T, Richter A, Reinhard I, i in. Upośledzone podejmowanie decyzji dotyczących uzależnienia od opiatów koreluje z lękiem i samokierowaniem, ale nie z parametrami używania substancji. J Addict Med. 2011; 10: 1097. [PubMed]
- Li C-sR, Milivojevic V, Kemp K, Hong K, Sinha R. Monitorowanie wydajności i zatrzymanie hamowania sygnału u abstynentnych pacjentów uzależnionych od kokainy. Uzależnienie od alkoholu. 2006; 85: 205 – 212. [PubMed]
- Li X, Lu ZL, D'Argembeau A, Ng M, Bechara A. The Iowa Gambling Task in fMRI. Hum Brain Mapp. 2010; 31: 410 – 423. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Lim KO, Woźniak JR, Mueller BA i in. Makrostrukturalne i mikrostrukturalne nieprawidłowości mózgu w uzależnieniu od kokainy. Uzależnienie od alkoholu. 2008; 92: 164 – 172. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Linazasoro G. Zespół rozregulowania dopaminy i dyskinezy wywołane lewodopą w chorobie Parkinsona: Typowe konsekwencje anomalnych form plastyczności nerwowej. Clinical Neuropharmacol. 2009; 32: 22 – 27. [PubMed]
- Linnet J, Moller A, Peterson E, Gjedde A, Doudet D. Uwalnianie dopaminy w brzusznym prążkowiu podczas Iowa Hazard Wydajność zadania wiąże się ze zwiększonym poziomem podniecenia w patologicznym hazardie. Nałóg. 2011; 106: 383 – 390. [PubMed]
- Lobmaier P, Kornor H, Kunoe N, Bjørndal A. Naltrexone o przedłużonym uwalnianiu na uzależnienie od opioidów. Cochrane Database Syst Rev. 2008; (wydanie 2) art. Nr .: CD006140. [PubMed]
- Logan GD. O zdolności do hamowania myślenia i działania: Przewodnik użytkownika dotyczący paradygmatu sygnału stop. W: Dagenbach D, Carr TH, redaktorzy. Procesy hamujące w uwadze, pamięci i języku. San Diego, Kalifornia: Academic Press; 1994. str. 189 – 239.
- Marazziti D, Dell'Oso MC, Conversano C, i in. Nieprawidłowości funkcji wykonawczych u patologicznych graczy. Clin Pract Empidem Zdrowie psychiczne. 2008a; 4: 7. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Marazziti D, Golia F. Pichetti Zmniejszona gęstość transportera serotoniny płytek krwi u patologicznych hazardzistów. Neuropsychobiol. 2008b; 57: 38 – 43. [PubMed]
- McElroy S, Nelson E, Welge J, Kaehler L, Keck P. Olanzapine w leczeniu patologicznego hazardu: negatywne randomizowane badanie kontrolowane placebo. J Clin Psychiatry. 2008; 69: 433 – 440. [PubMed]
- McFarland K, Lapish CC, Kalivas PW. Przedczołowe uwalnianie glutaminianu do rdzenia jądra półleżącego pośredniczy w wywołanym kokainą przywróceniu zachowania poszukiwania leku. J Neurosci. 2003; 23: 3531 – 3537. [PubMed]
- McQueeny T, Schweinsburg BC, Schweinsburg AD, Jacobus J, Bava S, Frank LR, Tapert SF. Zmieniona integralność białej materii u upijających się nastolatków. Alcohol Clin Exp Res. 2009; 33: 1278 – 1285. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Meyer G, Schwertfeger J, Exton MS i in. Reakcja neuroendokrynna na hazard w kasynie u problematycznych graczy. Psychoneuroendokrynol. 2004; 29: 1272 – 1280. [PubMed]
- Mezzich AC, Tarter RE, Feske U, Kirisci L, McNamee RL, Day BS. Ocena ryzyka zaburzeń związanych z używaniem substancji wynikających ze spożywania nielegalnych narkotyków: Psychometryczna walidacja cechy odhamowania zachowania neurologicznego. Psychol Addict Behav. 2007; 21: 508 – 513. [PubMed]
- Miedl SF, Fehr T, Meyer G, Herrmann M. Neurobiological koreluje problem hazardu w quasi-realistycznym scenariuszu blackjacka, jak ujawniono w fMRI. Psychiat Res-Neuroim. 2010; 181: 165 – 173. [PubMed]
- Minozzi S, Amato L, Vecchi S, Davoli M, Kirchmayer U, Verster A. Doustne leczenie podtrzymujące naltreksonem w przypadku uzależnienia od opioidów. Cochrane Database Syst Rev. 2011; (Wydanie 4) Nr art .: CD001333. [PubMed]
- Moeller FG, Barratt ES, Dougherty DM, Schmitz JM, Swann AC. Psychiatryczne aspekty impulsywności. Am J Psychiatry. 2001; 158: 1783 – 1793. [PubMed]
- Moeller FG, Barrat ES, Fischer CJ, Dougherty DM, Reilly EL, Mathias CW, Swann AC. Potencjalna amplituda i impulsywność P300 związana ze zdarzeniem u osób uzależnionych od kokainy. Neuropsychobiologia. 2004; 50: 167 – 173. [PubMed]
- Moeller FG, Hasan KM, Steinberg JL i in. Zmniejszona integralność istoty białej modzelowatej przedniej części ciała jest związana ze zwiększoną impulsywnością i zmniejszoną dyskryminacją u osób uzależnionych od kokainy: obrazowanie tensora dyfuzji. Neuropsychofarmakologia. 2005; 30: 610 – 617. [PubMed]
- Monti PM, Rohsenow DJ, Hutchison KE, i in. Wpływ naltreksonu na wywoływane przez pamięć głód alkoholowy w trakcie leczenia. Alcohol Clin Exp Res. 1999; 23: 1386 – 1394. [PubMed]
- Nestor L, Hester R, Garavan H. Zwiększona brzuszna prążkowana prążkowia BOLD podczas oczekiwania na nagrodę nielekową u użytkowników marihuany. Neuroobraz. 2010; 49: 1133 – 1143. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Nordin C, Eklundh T. Zmieniona dyspozycja CSF 5-HIAA u patologicznych hazardzistów płci męskiej. CNS Spectr. 1999; 4: 25 – 33. [PubMed]
- O'Brien CP, Volkow N, Li TK. Co jest w słowie? Uzależnienie a zależność w DSM-V. Am J Psychiatry. 2006; 163: 764 – 765. [PubMed]
- O'Malley SS, Krishnan-Sarin S, Farren C, Sinha R, Kreek MJ. Naltrekson zmniejsza głód i samopodawanie alkoholu u osób uzależnionych od alkoholu i aktywuje oś podwzgórze-przysadka-nadnercza. Psychofarmakologia. 2002; 160: 19 – 29. [PubMed]
- O'Sullivan SS, Wu K, Politis M, i in. Indukowane przez wskazanie prążkowia uwalnianie dopaminy w związanych z chorobą Parkinsona zachowaniach impulsywno-kompulsyjnych. Mózg. 2011; 134: 969 – 978. [PubMed]
- Oberlin BG, Bristow RE, Heighton ME, Grahame NJ. Farmakologiczne rozróżnienie między impulsywnością a piciem alkoholu u myszy preferujących alkohol o wysokiej zawartości alkoholu. Alcohol Clin Exp Res. 2010; 34: 1363 – 1375. [PubMed]
- Pagonabarraga J, García-Sánchez C, Llebaria G i in. Kontrolowane badanie procesu decyzyjnego i zaburzeń poznawczych w chorobie Parkinsona. Mov Disord. 2007; 22: 1430 – 1435. [PubMed]
- Palfai T, Davidson D, Swift R. Wpływ naltreksonu na wywoływane przez pamięć głód wśród niebezpiecznych osób pijących: moderacyjna rola pozytywnych oczekiwań na wynik. Exp Clin Psychopharmacol. 1999; 7: 266 – 273. [PubMed]
- Funkcje Pallanti S, Bernardi S, Allen A, Hollander E. Serotonina w patologicznym hazardie: Tępa odpowiedź hormonu wzrostu na sumatryptan. J Psychopharmacol. 2010; 24: 1802 – 1809. [PubMed]
- Pallanti S, Bernardi S, Quercioli L, DeCaria C, Hollander E. Zaburzenia serotoniny u patologicznych hazardzistów: zwiększona odpowiedź prolaktyny na doustne m-CPP w porównaniu z placebo. CNS Spectr. 2006; 11: 956 – 964. [PubMed]
- Pallanti S, DeCaria CM, Grant JE, Urpe M, Hollander E. 2005; 21: 431 – 443. [PubMed]
- Patterson M., Newman JP. Refleksyjność i uczenie się na podstawie zdarzeń awersyjnych: W kierunku psychologicznego mechanizmu syndromów odhamowania. Psychol Rev. 1993; 100: 716 – 736. [PubMed]
- Patton JH, Stanford MS, Barratt ES. Struktura czynnikowa skali impulsywności Barratta. J Clin Psychology. 1995; 51: 768 – 774. [PubMed]
- Peters J, Bromberg U, Schneider S i in. Niższa brzuszna aktywacja prążkowia podczas oczekiwania na nagrodę u palących nastolatków. Am J Psychiat. 2011; 168: 540 – 549. [PubMed]
- Petry NM. Nadużywanie substancji, hazard patologiczny i impulsywność. Uzależnienie od alkoholu. 2001a; 63: 29 – 38. [PubMed]
- Petry NM. Patologiczni hazardziści z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji i bez nich dyskontują opóźnione nagrody po wysokich stawkach. J Abnorm Psychol. 2001b; 110: 482 – 487. [PubMed]
- Petry NM. Czy należy rozszerzyć zakres zachowań uzależniających na patologiczny hazard? Nałóg. 2006; 101: 152 – 160. [PubMed]
- Petry NM. Zaburzenia związane z hazardem i używaniem substancji: obecny stan i przyszłe kierunki. Jestem uzależniony. 2007; 16: 1 – 9. [PubMed]
- Petry NM, Casarella T. Nadmierne dyskontowanie opóźnionych nagród u osób nadużywających substancji mających problemy z hazardem. Uzależnienie od alkoholu. 1999; 56: 25 – 32. [PubMed]
- Pfefferbaum A, Sullivan EV, Hedehus MAdalsteinsson E, Lim KO, Moseley M. Wykrywanie in vivo i funkcjonalne korelaty mikrostrukturalnych zaburzeń istoty białej w przewlekłym alkoholizmie. Alcohol Clin Exp Res. 2000; 24: 1214 – 1221. [PubMed]
- Potenza MN. Czy zaburzenia uzależniające powinny obejmować stany niezwiązane z substancjami? Nałóg. 2006; 101: 142 – 151. [PubMed]
- Potenza MN. Neurobiologia patologicznego hazardu i narkomanii: przegląd i nowe odkrycia. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2008; 363: 3181 – 3189. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Potenza MN. Uzależnienia od substancji i substancji. Nałóg. 2009; 104: 1016 – 1017. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Potenza MN. Różnice indywidualne, impulsywność oraz uzależnienia od substancji i substancji; Prezentowane na dorocznej konwencji Międzynarodowego Towarzystwa Badań Różnic Indywidualnych; Londyn, Wielka Brytania. Lipiec 26, 2011.2011.
- Potenza MN, de Wit H. Kontroluj się: alkohol i impulsywność. Alcohol Clin Exp Res. 2010; 34: 1303 – 1305. [PubMed]
- Potenza MN, Leung HC, Blumberg HP, i in. Badanie stroopa fMRI brzuszno-przedniego odcinka czołowego u korowych u patologicznych hazardzistów. Am J Psychiatry. 2003; 160: 1990 – 1994. [PubMed]
- Potenza MN, Voon V, Weintraub D. Drug Insight: Zaburzenia kontroli impulsów i terapie dopaminowe w chorobie Parkinsona. Nature Clin Pract Neurol. 2007; 3: 664 – 672. [PubMed]
- Potenza MN, Walderhaug E., Henry S. i in. Obrazowanie receptora serotoninowego 1B w patologicznym hazardie. World J Biol Psychiatry. w prasie. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Rao H, Mamikonyan E., Detre JA i in. Zmniejszona brzuszna aktywność prążkowia z zaburzeniami kontroli impulsów w chorobie Parkinsona. Mov Disord. 2010; 25: 1660 – 1669. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Ratsma JE, van Der Stelt O, Gunning WB. Neurochemiczne markery podatności na alkoholizm u ludzi. Alkohol Alkohol. 2002; 37: 522 – 533. [PubMed]
- Reuter J, Raedler T, Rose M, Hand I, Glascher J, Buchel C. Patologiczny hazard wiąże się ze zmniejszoną aktywacją mezolimbicznego systemu nagrody. Nat Neurosci. 2005; 8: 147 – 148. [PubMed]
- Reynolds B, Schiffbauer R. Zmiany stanu pomiaru w dyskontowaniu opóźnień u ludzi: zadanie polegające na dyskontowaniu eksperymentalnym. Proces zachowań. 2004; 67: 343 – 356. [PubMed]
- Ritz MC, Lamb RJ, Goldberg SR, Kuhar MJ. Receptory kokainy na nośnikach dopaminy są związane z samodzielnym podawaniem kokainy. Nauka. 1987; 237: 1219 – 1223. [PubMed]
- Rivalan M, Ahmed SH, Dellu Hagedorn. Osoby narażone na ryzyko wolą złe opcje w szczurzejszej wersji zadania hazardowego Iowa. Biol Psychiatry. 2009; 66: 743 – 749. [PubMed]
- Rodriguez-Jimenez R, Avila C, Jimenez-Arriero MA, i in. Impulsywność i ciągła uwaga u patologicznych hazardzistów: wpływ historii ADHD z dzieciństwa. J Gambl Stud. 2006; 22: 451 – 61. [PubMed]
- Rogers RD, Everitt BJ, Baldacchino A, i in. Niedopuszczalne deficyty w procesie podejmowania decyzji przez osoby przewlekle stosujące amfetaminę, osoby uzależnione od opiatów, pacjentów z ogniskowym uszkodzeniem kory przedczołowej i normalnych ochotników zubożonych w tryptofan: dowody na mechanizmy monoaminergiczne. Neuropsychofarmakologia. 1999; 20: 322 – 339. [PubMed]
- Rösner S, Hackl-Herrwerth A, Leucht S, Vecchi S, Srisurapanont M, Soyka M. Antagoniści opioidowi w uzależnieniu od alkoholu. Cochrane Database Syst Rev 2010. 2010; (wydanie 12) art. Nr .: CD001867. [PubMed]
- Roy A, Adinoff B, Roehrich L i in. Patologiczny hazard: badanie psychobiologiczne. Arch Gen Psychiatry. 1988; 45: 369 – 373. [PubMed]
- Roy A, De Jong J, Linnoila M. Ekstrawersja w patologicznych hazardzistach koreluje ze wskaźnikami funkcji noradrenergicznej. Arch Gen Psychiatry. 1989; 46: 679 – 681. [PubMed]
- Rugle L, Melamed L. Neuropsychologiczna ocena problemów z uwagą u patologicznych hazardzistów. J Nerv Ment Dis. 1993; 181: 107 – 112. [PubMed]
- Saiz-Ruiz J, Blanco C, Ibanez A, i in. Sertralinowe leczenie patologicznego hazardu: badanie pilotażowe. J Clin Psychiatry. 2005; 66: 28 – 33. [PubMed]
- Sanavio E. Obsesje i kompulsje: spis z Padwy. Behav Res Ther. 1988; 26: 169 – 177. [PubMed]
- Schultz W. Potencjalne podatności neuronalnych mechanizmów nagrody, ryzyka i mechanizmów decyzyjnych na uzależniające leki. Neuron. 2011; 69: 603 – 617. [PubMed]
- Shaham Y, Erb S, Stewart J. Nawrót stresu do poszukiwania heroiny i kokainy u szczurów: przegląd. Brain Res Brain Res Rev. 2000; 33: 13 – 33. [PubMed]
- Sahakian BJ, Owen AM. Skomputeryzowana ocena w neuropsychiatrii przy użyciu CANTAB. JR Soc Med. 1992; 85: 399 – 402. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Sherer MA, Kumor KM, Jaffe JH. Haloperidol częściowo osłabia działanie dożylnej kokainy. Res Psychiatry. 1989; 27: 117 – 125. [PubMed]
- Shinohara K, Yanagisawa A, Kagota Y, i in. Zmiany fizjologiczne u graczy Pachinko; Beta-endorfina, katecholaminy, substancje układu odpornościowego i częstość akcji serca. J Physiol Anthropol Appl Human Sci. 1999; 18: 37 – 42. [PubMed]
- Sinha R, Kimmerling A, Doebrick C, Kosten TR. Wpływ lofeksydyny na wywołane stresem i wywoływane przez sygnał głód opioidów i wskaźniki abstynencji opioidowej: wstępne ustalenia. Psychofarmakologia. 2007; 190: 569 – 574. [PubMed]
- Steeves TDL, Miyasaki J, Żurowski M. i in. Zwiększone uwalnianie dopaminy w prążkowiu u pacjentów z chorobą Parkinsona z patologicznym hazardem: A [11C] badanie PET raklopridu. Mózg. 2009; 132: 1376 – 1385. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Stein DJ, Hollander E. Obsesyjno-kompulsyjne zaburzenia spektrum. J Clin Psychiatry. 1995; 56: 265 – 266. [PubMed]
- Tanabe J, Thompson L, Claus E, Dalwani M, Hutchison K, Banich MT. Aktywność kory przedczołowej jest zmniejszona u osób uprawiających hazard, które nie uprawiają hazardu, podczas podejmowania decyzji. Hum Brain Mapp. 2007; 28: 1276 – 1286. [PubMed]
- Toneatto T, marki B, Selby P. Randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie naltreksonu w leczeniu współistniejących zaburzeń alkoholowych i patologicznego hazardu. Uzależnienie od J 2009; 18: 219 – 225. [PubMed]
- Torrens M, Fonseca F, Mateu G, Farre M. Skuteczność leków przeciwdepresyjnych w zaburzeniach używania substancji z depresją współistniejącą i bez niej. Systematyczny przegląd i metaanaliza. Uzależnienie od alkoholu. 2005; 78: 1 – 22. [PubMed]
- Tremblay AM, Desmond RC, Poulos CX, Zack M. Haloperidol modyfikuje instrumentalne aspekty hazardu na automatach u patologicznych graczy i zdrowych kontroli. Addict Biol. 2011; 16: 467 – 484. [PubMed]
- Urban NB, Kegeles JS, Slifstein M, i in. Różnice płciowe w prążkowiu w uwalnianiu dopaminy u młodych dorosłych po doustnej prowokacji alkoholem: badanie obrazowania metodą pozytronowej tomografii emisyjnej z racoprydem [(11) C]. Biol Psychiatry. 2010; 68: 689 – 696. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Van Eimeren T, Ballanger B, Pellecchia G i in. Agoniści dopaminy zmniejszają wrażliwość na wartości kory mózgowo-czołowej: wyzwalacz patologicznego hazardu w chorobie Parkinsona. Neuropsychofarmakologia. 2009; 34: 2758 – 2766. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Van Eimeren T, Pellecchia G, Cilia R i in. Indukowana lekami dezaktywacja sieci hamujących przewiduje patologiczny hazard w PD. Neurologia. 2010; 75: 1711 – 1716. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Van Wageningen H, Jorgensen HA, Specht K, Hugdahl K. A Badanie spektroskopowe 1H – MR zmian stężeń glutaminianu i glutaminy (Glx) w widmach czołowych po podaniu memantyny. Cereb Cortex. 2010; 20: 798 – 803. [PubMed]
- Verdejo-Garcia A, Lawrence AJ, Clark L. Impulsywność jako marker podatności na zaburzenia związane z używaniem substancji: przegląd wyników badań wysokiego ryzyka, problematycznych hazardzistów i badań nad powiązaniami genetycznymi. Neurosci Biobehav Rev. 2008; 32: 777 – 810. [PubMed]
- Vescovi PP, Coiro V. Trwałość wadliwej serotonergicznej i gabergicznej kontroli wydzielania hormonu wzrostu u długotrwałych abstynentów alkoholowych. Alkohol Alkohol. 1997; 32: 85 – 90. [PubMed]
- Volkow ND. Interakcje opioid-dopamina: implikacje dla zaburzeń związanych z używaniem substancji i ich leczenia. Biol Psychiatry. 2010; 68: 685 – 686. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Volkow ND, Fowler JS, Wang GJ. Uzależniony ludzki mózg: spostrzeżenia z badań obrazowych. J Clin Invest. 2003; 111: 1444 – 1451. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Volkow ND, Fowler JS, Wang GJ, Swanson JM, Telang F. Dopamine w narkomanii i uzależnieniu. Arch Neurol. 2007a; 64: 1575 – 1579. [PubMed]
- Volkow ND, Wang GJ, Telang F i in. Wskazówki dotyczące kokainy i dopaminy w prążkowiu grzbietowym: mechanizm głodu uzależnienia od kokainy. J Neurosci. 2006; 26: 6583 – 6588. [PubMed]
- Volkow ND, Wang GJ, Telang F i in. Głębokie zmniejszenie uwalniania dopaminy w prążkowiu u detoksykowanych alkoholików: Możliwe zajęcie oczodołu. J Neurosci. 2007b; 27: 12700 – 12706. [PubMed]
- Voon V, Gao J, Brezing C, i in. Agoniści dopaminy i ryzyko: zaburzenia kontroli impulsów w chorobie Parkinsona; choroba. Mózg. 2011; 134: 1438 – 1446. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Voon V, Reynolds B, Brezing C, i in. Impulsywny wybór i reakcje w zachowaniach związanych z kontrolą impulsów związanych z agonistą dopaminy. Psychofarmakologia. 2010; 207: 645 – 659. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Voon V, Thomsen T, Miyasaki JM, i in. Czynniki związane z patologicznym hazardem związanym z lekami dopaminergicznymi w chorobie Parkinsona. Arch Neurol. 2007; 64: 212 – 216. [PubMed]
- Wachtel SR, Ortengren A, de Wit H. Wpływ ostrego haloperidolu lub rysperydonu na subiektywne reakcje na metamfetaminę u zdrowych ochotników. Uzależnienie od alkoholu. 2002; 68: 23 – 33. [PubMed]
- Wang GJ, Volkow ND, Logan J, i in. Dopamina w mózgu i otyłość. Lancet. 2001; 357: 354 – 357. [PubMed]
- Wareham JD, Potenza M. Patologiczne zaburzenia hazardu i używania narkotyków. Nadużywanie alkoholu przez amatorów narkotyków. 2010; 36: 242 – 7. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Weinshenker D, Schroeder JP. Tam iz powrotem: opowieść o noradrenalinie i uzależnieniu od narkotyków. Neuropsychofarmakologia. 2007; 32: 1433 – 1451. [PubMed]
- Weintraub D, Koester J, Potenza MN i in. Zaburzenia kontroli impulsów w chorobie Parkinsona: przekrojowe badanie pacjentów z 3090. Arch Neurol. 2010; 67: 589 – 595. [PubMed]
- Wexler BE. Skomputeryzowane leczenie poznawcze w zaburzeniach związanych z nadużywaniem substancji. Biol Psychiat. 2011; 69: 197 – 198. [PubMed]
- Whitlow CT, Liguori A, Brooke Livengood L, i in. Długoterminowi użytkownicy ciężkich marihuany podejmują kosztowne decyzje dotyczące hazardu. Uzależnienie od alkoholu. 2004; 76: 107 – 111. [PubMed]
- Winstanley CA, Cocker PJ, Rogers RD. Dopamina moduluje oczekiwanie nagrody podczas wykonywania zadania na automatach u szczurów: Dowody na efekt „bliski chybienie”. Neuropsychofarmakologia. 2011; 36: 913 – 925. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Winstanley CA, Theobald DE, Dalley JW, Robbins TW. Impulsywność frakcjonująca: kontrastujące skutki zubożenia centralnego 5-HT w różnych miarach zachowania impulsywnego. Neuropsychofarmakologia. 2004; 29: 1331 – 1343. [PubMed]
- Wiskerke J, Schetters D, van Es IE, van Mourik Y, den Hollander BRO, Schoffelmeer ANM, Pattij T. Receptory μ-opioidowe w obszarze skorupy jądra półleżącego pośredniczą w działaniu amfetaminy na kontrolę hamowania, ale nie na impulsywny wybór. J Neurosci. 2011; 31: 262 – 272. [PubMed]
- Woicik PA, Urban C, Alia-Klein N, i in. Wzorzec wytrwałości w uzależnieniu od kokainy może ujawnić procesy neurokognitywne ukryte w teście sortowania kart w Wisconsin. Neuropsychologia. 2011; 49: 1660 – 1669. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Wrase J, Schlagenhauf F, Kienast T i in. Dysfunkcja przetwarzania nagrody koreluje z głodem alkoholu u detoksykowanych alkoholików. Neuroobraz. 2007; 35: 787 – 794. [PubMed]
- Xue G, Lu Z, Levin IP, Bechara A. Badanie fMRI dotyczące podejmowania ryzyka po wygranych i stratach: Implikacje dla błędu gracza. Hum Brain Mapp. 2011; 32: 271 – 281. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Yan QS, Yan SE. Za pośrednictwem receptora serotoninowego-1B hamowanie uwalniania [(3) H] GABA z plastrów brzusznej okolicy brzusznej. J Neurochem. 2001a; 79: 914 – 922. [PubMed]
- Yan QS, Yan SE. Aktywacja 5-HT1B / 1D receptory w mezolimbicznym układzie dopaminowym zwiększają uwalnianie dopaminy z jądra półleżącego: Badanie mikrodializy. Eur J Pharmacol. 2001b; 418: 55 – 64. [PubMed]
- Yip SW, Lacadie C, Xu J, Worhunsky PD, Fulbright RK, Constable RT, Potenza MN. Zmniejszona integralność istoty białej modzelowatej w patologicznej grze hazardowej i jej związek z nadużywaniem lub uzależnieniem od alkoholu. World J Biol Psychiatry. (w prasie) [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
- Zack M, Poulos CX. Motywacja amfetaminy do hazardu i sieci semantycznych związanych z hazardem u hazardzistów problemowych. Neuropsychofarmakologia. 2004; 29: 195 – 207. [PubMed]
- Zack M, Poulos CX. Antagonista D2 zwiększa nagradzające i pierwotne efekty epizodu hazardu u patologicznych hazardzistów. Neuropsychofarmakologia. 2007; 32: 1678 – 1686. [PubMed]
- Zeeb FD, Robbins TW, Winstanley CA. Serotonergiczna i dopaminergiczna modulacja zachowania hazardowego oceniana za pomocą nowatorskiego zadania hazardowego dla szczurów. Neuropsychofarmakologia. 2009; 34: 2329 – 2343. [PubMed]
- Zhou W, Kalivas PW. N-acetylocysteina zmniejsza reakcję na wyginięcie i powoduje trwałe zmniejszenie poszukiwania leków indukowanego przez wskazania i heroinę. Biol Psychiatry. 2008; 63: 338 – 340. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
;
