J Gambl Stud. 2017 października 16 r. doi: 10.1007/s10899-017-9718-y.
Abstrakcyjny
Celem tego badania jest sprawdzenie zastosowania teorii uwrażliwienia motywacyjnego do zachowań związanych z hazardem na automatach. Teoria zakłada, że w przypadku problemowych hazardzistów (PG) hazard wzmacnia reakcję ścieżek motywacyjnych w śródmózgowiu na sygnały związane z hazardem, wywołując silne pragnienia, niezależne od upodobania. Osoby nieproblemowe z hazardem (NPG) doświadczają słabszych zmian w ścieżkach motywacyjnych, więc sympatia i pragnienia pozostają ze sobą powiązane. Dlatego przewiduje się, że chęć grania będzie większa niż sympatia do PG, ale nie będzie żadnej różnicy w przypadku NPG; brak będzie większy dla PG niż dla NPG; i chęć, ale nie lubienie, pozwoli przewidzieć, czy PG będą kontynuować hazard, podczas gdy oba będą przewidywać to w przypadku NPG. Podczas gry na symulowanym automacie online 39 graczy PG i 87 NPG oceniło „lubię” i „chcę”. Uczestnicy rozgrywali co najmniej 3 bloki po 10-20 spinów, a następnie mieli możliwość rozegrania aż 4 dodatkowych bloków; aby kontynuować grę, musieli wykonać wymagające zadanie, więc „liczba zagranych bloków” działała jako dodatkowa pośrednia miara chęci. Wyniki potwierdziły hipotezy, z wyjątkiem pośredniej miary chęci (liczby zagranych bloków).
SŁOWA KLUCZOWE:
Pragnienie, przyjemność, problematyczny hazard; Hazard; Nagroda hedoniczna; Uwrażliwienie motywacyjne; Gust; Patologiczny hazard; Automat; Pragnienie; Brakujący
PMID: 29038980
DOI: 10.1007 / s10899-017-9718-y