Obwody wygaszania z powodu strachu i uzależnienia nakładają się w korze przedczołowej (2009)

Dowiedz się mem. Kwiecień 2009 20;16(5):279-88. doi: 10.1101/lm.1041309.

Peters J1, Kalivas PW, Dziwaczny GJ.

Abstrakcyjny

Wymieranie jest formą uczenia się hamującego, które tłumi wcześniej uwarunkowaną odpowiedź. Zarówno strach, jak i poszukiwanie narkotyków to uwarunkowane reakcje, które mogą prowadzić do niewłaściwego zachowania, gdy są wyrażane niewłaściwie, przejawiające się odpowiednio zaburzeniami lękowymi i uzależnieniami. Najnowsze dowody wskazują, że przyśrodkowa kora przedczołowa (mPFC) ma kluczowe znaczenie dla wyginięcia zarówno strachu, jak i zachowań związanych z poszukiwaniem narkotyków. Ponadto rozróżnienie grzbietowo-brzuszne jest widoczne w mPFC, tak że kora prelimbiczna (PL-mPFC) napędza ekspresję strachu i poszukiwania narkotyków, podczas gdy kora infralimbic (IL-mPFC) tłumi te zachowania po wymarciu. W przypadku uwarunkowanego strachu dychotomię grzbietowo-brzuszną uzyskuje się poprzez rozbieżne projekcje do różnych podregionów ciała migdałowatego, podczas gdy w poszukiwaniu narkotyków dokonuje się to poprzez rozbieżne projekcje do podregionów jądra półleżącego. Biorąc pod uwagę, że mPFC reprezentuje wspólny węzeł w obwodzie wygaszania dla tych zachowań, leczenie ukierunkowane na ten region może pomóc złagodzić objawy zarówno zaburzeń lękowych, jak i uzależniających poprzez zwiększenie pamięci wygaszania.

Wspomnienia emocjonalne, zarówno w domenach awersyjnych, jak i apetycznych, są ważne dla prowadzenia zachowania. Regulacja ekspresji tych wspomnień ma kluczowe znaczenie dla zdrowia psychicznego. Wygaśnięcie warunkowania klasycznego jest jedną z form regulacji emocji, którą łatwo modeluje się u zwierząt. W domenie awersyjnej bodziec warunkowy (CS) jest zazwyczaj sparowany z szokiem, podczas gdy w domenie apetycznej CS jest sparowany z dostępnością nagrody żywnościowej lub lekowej. Powtarzająca się prezentacja CS przy braku wzmocnienia prowadzi do wygaszenia uwarunkowanego strachu lub zachowań szukających narkotyków. W ostatnich latach nastąpił wielki postęp w naszym rozumieniu obwodów nerwowych odpowiedzialnych za tę formę uczenia się hamującego (w przypadku recenzji patrz Cammarota i in. 2005; Maren 2005; Myers i Davis 2007; Quirk i Mueller 2008). Kora przedczołowa jest silnie związana z ekspresją strachu (Powell i in. 2001; Vidal-Gonzalez i in. 2006; Corcoran i Quirk 2007) i obawiaj się wymarcia (Herry i Garcia 2002; Milad i Quirk 2002; Gonzalez-Lima i Bruchey 2004; Hugues i in. 2004; Burgos-Robles i in. 2007; Hikind i Maroun 2008; Lin i in. 2008; Mueller i in. 2008; Sotres-Bayon i in. 2008), a ostatnio, w ekspresji poszukiwania narkotyków po wymarciu (Peters i in. 2008a,b). Odkrycia te są zgodne z dobrze udokumentowaną rolą kory przedczołowej w funkcji wykonawczej i regulacji emocjonalnej (Miller 2000; Fuster 2002; Quirk and Beer 2006; Sotres-Bayon i in. 2006).

W tym przeglądzie proponujemy, aby przyśrodkowa kora przedczołowa (mPFC) regulowała ekspresję zarówno strachu, jak i wspomnień narkotyków po wygaszeniu, poprzez rozbieżne projekcje odpowiednio do ciała migdałowatego i jądra półleżącego. Awaria wymierania w domenie awersyjnej może prowadzić do zaburzeń lękowych (Delgado i in. 2006; Milad i in. 2006), podczas gdy niepowodzenie ekstynkcji w domenie apetytowej może prowadzić do nawrotu u uzależnionych osób (Kalivas i in. 2005; Garavan i Hester 2007). Wspólny obwód nerwowy wymierający strach i wspomnienia leków sugerowałby wspólne mechanizmy i strategie leczenia w obu domenach.

Przedczołowa kontrola wygaszenia uwarunkowanego strachu

Najwcześniejszym dowodem na to, że kora przedczołowa może być krytycznym miejscem wygaszenia uwarunkowanego strachu, była obserwacja, że ​​zmiany przedczołowe doprowadziły do ​​selektywnego deficytu wyginięcia (Morgan i in. 1993; Sotres-Bayon i in. 2006). W szczególności za ten efekt odpowiedzialna była brzuszna część kory przedczołowej przyśrodkowej gryzonia, określana jako kora infralimbiczna (IL-mPFC) (Morgan i LeDoux 1995; Rys. 1). Od tego czasu zgromadzone dowody sugerują, że plastyczność IL-mPFC jest ważna dla pamięci wygaszania. Inhibitory syntezy białek (Santini i in. 2004), Inhibitory MAPK (Hugues i in. 2004), Blokery receptora NMDA (Burgos-Robles i in. 2007; Sotres-Bayon i in. 2008) lub inaktywatory farmakologiczne (Sierra-Mercado i in. 2006) wstrzyknięty lokalnie do IL-mPFC zakłóca zdolność do późniejszego przywołania ekstynkcji. Dane te potwierdzają od dawna przekonanie, że uczenie się o wymarciu tworzy ślad pamięci hamującej, odmienny od tego, który tworzy uwarunkowanie (Konorski 1967; Rescorla 2004).

Rysunek 1. 

Regiony grzbietowe a brzuszne przyśrodkowej kory przedczołowej gryzonia różnie kontrolują strach i poszukiwanie narkotyków. Cztery główne podgrupy przyśrodkowej kory przedczołowej gryzoni są przedstawione wzdłuż granic anatomicznych Paxinos i Watsona (3.0 mm przed bregma) (Paxinos i Watson 2005). Aktywność w regionie prelimbicznym (PL) promuje wyraz uwarunkowanego strachu i zachowania kokainowego. Grzbietowa do PL to grzbietowa przednia kora obręczy (ACd), która może również promować strach i poszukiwanie narkotyków. Kora infralimbic (IL), która leży brzusznie w stosunku do PL, sprzyja wygaszeniu warunkowanego strachu i zachowania poszukującego kokainy. Najbardziej brzuszna kora grzbietowo-grzbietowa (DP) może przypominać IL w zdolności do hamowania strachu i poszukiwania leków. Stąd obszary grzbietowe przyśrodkowej kory przedczołowej zwiększają strach i poszukiwanie leków (strzałki up), podczas gdy obszary brzuszne wywierają odwrotny wpływ na zachowanie, zmniejszając zarówno strach, jak i poszukiwanie narkotyków (strzałki na dół).

Aktywność w IL-mPFC jest kluczowym mediatorem leżącej u podłoża ekstynkcji pamięci hamującej. Rejestrowanie pojedynczych jednostek ujawnia, że ​​reaktywność CS w neuronach IL-mPFC rozwija się dopiero po wystąpieniu uczenia się ekstynkcji i koreluje ze stopniem wycofania z pamięci (Milad i Quirk 2002). Wykazano również, że plastyczność w IL-mPFC sprzyja utrzymaniu pamięci wymierania, co powoduje tłumienie uwarunkowanego strachu (Herry i Garcia 2002). Wreszcie, środki zwiększające aktywność metaboliczną w IL-mPFC (Gonzalez-Lima i Bruchey 2004) i bezpośrednia stymulacja elektryczna IL-mPFC (Milad i in. 2004; Vidal-Gonzalez i in. 2006; Rys. 2B), oba promują ekspresję wygaszania. Łącznie dane te sugerują, że IL-mPFC pośredniczy w hamowaniu strachu.

Rysunek 2. 

Zwiększenie aktywności w korze prelimbicznej zwiększa strach i poszukiwanie leków, podczas gdy zwiększanie aktywności w korze infralimbicznej ma przeciwne skutki. (A) Mikrostymulacja elektryczna (stymulacja) kory prelimbicznej (PL) zwiększa uwarunkowany strach w stosunku do niestymulowanych kontroli (cd). Wartości na y- reprezentuje procent zamrożenia do sparowanego tonu CS. Mikrostymulację przeprowadzono podczas pierwszej sesji wygaszania (Vidal-Gonzalez i in. 2006). W poszukiwaniu narkotyków PL aktywowano przez miejscową infuzję dopaminy (30 nmol / strona) przed sesją wygaszania, po intensywnym treningu wygaszania. Wygaszanie linii bazowej odpowiadające na sesję przed testem PL jest pokazane jako kontrola (cd). Wartości na y-osi reprezentują naciśnięcia poprzednio sparowanej kokainy dźwigni (McFarland i Kalivas 2001). (B) Mikrostymulacja elektryczna (stymulacja) kory infralimbicznej (IL) zmniejsza strach warunkowy w stosunku do niestymulowanych kontroli (cd). Dane zebrane z tego samego badania (Vidal-Gonzalez i in. 2006) na stymulacji PL pokazanej na A. W poszukiwaniu leków, IL aktywowano przez miejscową infuzję AMPA (0.1 nmol / strona) przed testem przywracania z użyciem kokainy (10 mg / kg, ip), po intensywnym treningu wygaszania. Przywrócenie naciskania poprzednio powiązanej z kokainą dźwigni jest stosowane jako miara poszukiwania kokainy (y-oś). Wartości przywrócenia dla zwierząt poddanych mikroinfuzji nośnikiem przed testem nawrotu przedstawiono jako kontrole (cd) (Peters i in. 2008a). Reprezentatywne rozmieszczenie elektrod mikrostymulujących lub końcówek igieł infuzyjnych w PL (A) i IL (B) są pokazywane zarówno dla eksperymentów strachu, jak i poszukiwania narkotyków prawo każdego wykresu. (*) P <0.05 w porównaniu z odpowiednim warunkiem kontrolnym.

Ostatnie dowody wskazują, że bardziej umiejscowiona grzbietowo przedczołowa kora przedczołowa (PL-mPFC) zwiększa ekspresję strachu (Rys. 1). Podczas gdy neurony IL-mPFC zwiększają aktywność CS, gdy strach jest niski, neurony PL-mPFC zwiększają ostrzał podczas wczesnego wymierania, gdy strach jest wysoki (Baeg i in. 2001; Gilmartin i McEchron 2005; Laviolette i in. 2005; Burgos-Robles i in. 2009). Ponadto przebieg czasowy uwarunkowanych CS wywołanych odpowiedzi w neuronach PL-mPFC jest silnie skorelowany z przebiegiem warunkowego zamrożenia (Burgos-Robles i in. 2009). Mikrostymulacja PL-mPFC zwiększa strach warunkowy (Vidal-Gonzalez i in. 2006; Rys. 2A), a farmakologiczna inaktywacja PL-mPFC zmniejsza uwarunkowany strach (Blum i in. 2006; Corcoran i Quirk 2007). Stymulacja większej liczby regionów grzbietowych, takich jak grzbietowa przednia kora obręczy (ACd-mPFC), nie powodowała dostrzegalnego wpływu na strach (Vidal-Gonzalez i in. 2006); jednak ostatnie badania wykazały, że inaktywacja ACd-mPFC była w stanie zmniejszyć ekspresję strachu, a neurony ACd-mPFC są aktywowane przez bodźce strachu (Bissiere i in. 2008). Sugeruje to, że ACd-mPFC może przypominać PL-mPFC jako miejsce aktywujące strach. W mPFC istnieje więc funkcjonalny podział grzbietowo-brzuszny, który można konceptualizować jako przełącznik „wyłączający” regulujący ekspresję strachu (Rys. 1).

Wyjścia przedczołowe, które modulują ekspresję strachu

Wyraźne podziały mPFC mogą w różny sposób regulować ekspresję strachu poprzez rozbieżne cele w ciele migdałowatym. Projekcje z mPFC do ciała migdałowatego to glutaminergiczne, pobudzające projekcje (Brinley-Reed i in. 1995). Region PL-mPFC projektuje głównie podstawowe ciało migdałowate (BA) (Vertes 2004; Gabbott i in. 2005), co ma kluczowe znaczenie dla wyrażania warunkowego strachu (Anglada-Figueroa i Quirk 2005; Herry i in. 2008). Głównymi miejscami przechowywania pamięci strachu w ciele migdałowatym są boczne ciało migdałowate (LA) (Quirk i in. 1995; Repa i in. 2001), jak również centralne jądro (CE) ciała migdałowatego (Wilensky i in. 2006; Zimmerman i in. 2007). Ponieważ nie ma bezpośredniej projekcji z LA na neurony wyjściowe CE, uważa się, że LA napędza strach poprzez pośrednią lokalną projekcję do BA, która z kolei wzbudza CE (Blair i in. 2001). PL-mPFC pobudza w ten sposób CE, podobnie jak LA, przez synapsę przekaźnikową w BA (Likhtik i in. 2005). Zatem wynik netto zwiększonej aktywności w PL-mPFC to zwiększona produkcja z CE (Rys. 3), który generuje strach poprzez projekcje do podwzgórza i pnia mózgu (Hopkins i Holstege 1978; LeDoux i in. 1988).

Rysunek 3. 

Schemat obwodu przedstawiający przedczołową regulację warunkowanego strachu i zachowań poszukujących kokainy. Podział grzbietowy i brzuszny przyśrodkowej kory przedczołowej (PFC) przedstawiono na stronie centrum, z ich odpowiednimi wyjściami do ciała migdałowatego kontrolującego strach prawo, a te do jądra półleżącego kontrolującego poszukiwanie kokainy widoczne na lewo. Kora prelimbiczna (PL) przenosi się do jądra podstawowego (BA) ciała migdałowatego, które pobudza centralne (CE) jądro ciała migdałowatego, promując w ten sposób ekspresję uwarunkowanego strachu. BA otrzymuje także pobudzający wkład z bocznego (LA) ciała migdałowatego, co również napędza ekspresję uwarunkowanego strachu. Natomiast kora infralimbiczna (IL) wzbudza klasę neuronów hamujących GABAergicznych, znanych jako masy komórek interkalowanych (ITC). Neurony te hamują CE, hamując tym samym uwarunkowany strach i promując wymieranie. Dla porównania, PL i IL kontrolują poszukiwanie kokainy poprzez ich projekcje różnicowe do podpodziałów rdzenia i powłoki jądra półleżącego. PL projektuje rdzeń, który promuje ekspresję zachowań związanych z poszukiwaniem kokainy. W przypadku poszukiwania kokainy wywołanej przez cue może to obejmować pośrednią projekcję przez BA w celu uzyskania dostępu do rdzenia (cienka zielona linia). IL rzutuje na powłokę, która promuje wygaśnięcie. Pozostaje do ustalenia, w jaki sposób wyniki tych dwóch podziałów półleżących różnie wpływają na zachowanie poszukujące kokainy (szczegóły - patrz tekst). Green przedstawia ścieżki, które aktywują strach i poszukiwanie kokainy. Czerwony przedstawia ścieżki, które hamują poszukiwanie strachu i kokainy.

IL-mPFC wysyła również projekcję pobudzającą do ciała migdałowatego, ale preferencyjnie celuje w obszary zawierające neurony GABAergiczne w bocznym podziale jądra centralnego i w interkalowanych masach komórkowych (ITC), które są umieszczone między podstawno-bocznym kompleksem ciała migdałowatego (BLA) a CE (McDonald i in. 1996; Berretta i in. 2005; Rys. 3). Te ITC mogą być miejscem plastyczności dla pamięci ekstynkcji, ponieważ wykazują plastyczność zależną od receptora NMDA (Royer i Pare 2002). Aktywność w IL-mPFC może następnie sprzyjać wygaszaniu poprzez angażowanie pośredniczonej przez ITC inhibicji CE.

Zgodnie z tym modelem kontroli ciał migdałowatych w wyrażaniu strachu, ostatnie dowody wskazują, że wymieranie może wiązać się z połączeniem zwiększonego pobudzenia pobudzenia do ITC i zmniejszeniem pobudzenia pobudzenia z LA. Konkretnie, Jüngling i in. (2008) znaleźli dowody wspierające presynaptyczne wzmocnienie transmisji glutaminergicznej na ITC podczas wygaszania uwarunkowanego strachu. Zaangażowanie ITC w ekspresję pamięci ekstynkcji zostało bezpośrednio przetestowane przez Pare i współpracowników, którzy wykazali, że selektywne uszkodzenia ITC spowodowały, że powrót do stanu wygasłego strachu (Likhtik i in. 2008). Oprócz nasilenia hamowania, ostatnie dowody sugerują, że wymieranie obejmuje depotentację szlaków pobudzających (Kim i in. 2007). Autorzy ci stwierdzili, że wymieranie odwróciło indukowany przez kondycjonowanie wzrost ekspresji powierzchniowej receptora AMPA w LA i blokując endocytozę receptora AMPA w LA zaburzając wygaszanie. Podsumowując, dane te sugerują, że wygaszenie wynika z połączenia zwiększonego napędu do obszarów ciała migdałowatego, które hamują ekspresję strachu (ITC) i zmniejszonej produkcji z regionów, które napędzają ekspresję strachu (LA), pomysł wspierany przez ostatnie modelowanie obliczeniowe (Li i in. 2009).

Przedczołowa kontrola wymierania warunkowego poszukiwania narkotyków

W przypadku zachowań związanych z poszukiwaniem narkotyków skupiamy się na modelu nawrotu kokainy. W tym modelu szczury uczą się naciskać dźwignię do dostarczania dożylnego kokainy w kontekście specyficznym dla kokainy przez kilka dni, aż reakcja będzie stabilna. Gdy kokainę zastępuje się solą fizjologiczną, wygaszanie odpowiedzi na dźwignię sparowaną kokainą następuje w okresie wklejania 1 – 2. Po wygaśnięciu poszukiwania kokainy można przywrócić, prezentując dyskretny sygnał, który był połączony z dostarczaniem kokainy, niskimi dawkami samej kokainy lub stresem (De Wit i Stewart 1981; Shaham i in. 2003; Epstein i in. 2006). Uważa się, że to przywrócenie poszukiwania leku po wygaszeniu modeluje nawrót kliniczny. Bodźce wywołujące nawrót mogą aktywować poszukiwanie kokainy poprzez mechanizmy dopaminergiczne w PL-mPFC (Ciccocioppo i in. 2001; McFarland i Kalivas 2001; McFarland i in. 2004; Rys. 2A). Zarówno receptory dopaminy D1, jak i D2 odgrywają rolę w zdolności dopaminy przedczołowej do wyzwalania nawrotu, chociaż dowody są nieco silniejsze dla receptorów D1 (Ciccocioppo i in. 2001; Capriles i in. 2003; Sanchez i in. 2003; Sun i Rebec 2005). Podawanie kokainy bezpośrednio do PL-mPFC powoduje nawrót kokainy (Park i wsp. 2002), przypuszczalnie z powodu lokalnego hamowania transportera dopaminy (Komiskey i in. 1977).

Obwody nerwowe pośredniczące w nawrotach w poszukiwaniu kokainy zostały niedawno zmapowane przez farmakologiczną dezaktywację dyskretnych obszarów mózgu przed testem przywracania (McFarland i Kalivas 2001; McFarland i in. 2004; Zobacz 2005). Stwierdzono, że PL-mPFC ma kluczowe znaczenie dla nawrotu kokainy, wywołanej przez wiele form bodźców wywołujących nawroty, w tym sygnały sparowane kokainą, samą kokainę i stres (McFarland i Kalivas 2001; Capriles i in. 2003; McLaughlin i Zobacz 2003; McFarland i in. 2004; Di Pietro i in. 2006; ale zobacz Di Ciano i in. 2007). Zatem infuzja inaktywatorów farmakologicznych lub antagonistów dopaminy do PL-mPFC prowadzi do zmniejszenia nacisku na kokainę podczas testowania nawrotów. Niedawno odkryto również, że inaktywacja PL-mPFC zmniejsza nawrót heroiny wywołanej zarówno przez skojarzone z heroiną sygnały, jak i samą heroinę (LaLumiere i Kalivas 2008; Rogers i in. 2008; ale zobacz Schmidt i in. 2005). Większość tych badań sugeruje, że PL-mPFC stanowi ostatni wspólny węzeł w obwodzie nawrotów zarówno dla kokainy, jak i heroiny. Stąd, podobnie jak rola PL-mPFC w wyrażaniu strachu, PL-mPFC wspiera również wyrażanie uwarunkowanych zachowań związanych z poszukiwaniem narkotyków (Rys. 1).

Ze względu na proponowaną rolę hamowania, inaktywacja IL-mPFC powinna skutkować zwiększonym naciskiem na kokainę po wygaszeniu. Nie zaobserwowano tego jednak w poprzednich badaniach (McFarland i Kalivas 2001; Capriles i in. 2003; Fuchs i in. 2005; McLaughlin i Floresco 2007; Koya i in. 2008). Dwa czynniki mogą to wyjaśnić. Po pierwsze, IL-mPFC był zazwyczaj inaktywowany przed podaniem jakiegoś bodźca wywołującego nawrót, co skutkuje wysokim poziomem poszukiwania kokainy, wobec którego dalszy wzrost poszukiwania kokainy byłby trudny do wykrycia (tj. Efekt pułapu). Drugim jest to, że dyskretne sygnały połączone z dostarczaniem kokainy nigdy nie wygasły przed testem IL-mPFC; zatem wygaszenie Pawłowa było niekompletne (Capriles i in. 2003; Koya i in. 2008). Jeśli IL-mPFC jest inaktywowany po wygaszeniu poszukiwań kokainy lub heroiny, istnieje silny powrót poszukiwania narkotyków, zgodnie z hamującą rolą tej struktury (Ovari i Leri 2008; Peters i in. 2008a,b). Ponadto farmakologiczna stymulacja IL-mPFC przed testem nawrotu zmniejsza stopień obserwowanego nawrotu (Peters i in. 2008a; Rys. 2B), dalej implikując IL-mPFC w tłumieniu poszukiwania leków. Podsumowując, dostępne dowody sugerują, że PL-IL zapewnia wyłącznik umożliwiający wyrażanie warunkowanego zachowania poszukiwania narkotyków, podobnie jak w przypadku wyrażania warunkowego strachu, zwłaszcza po wymarciu (Ryc. 1, 2).

Wyjścia przedczołowe, które modulują poszukiwanie narkotyków

Tak jak różne połączenia przedczołowo-migdałowate wspierają wyłączanie warunkowanego strachu, tak anatomia połączeń przedczołowo-półleżących wspiera przełącznik wyłączania dla poszukiwania kokainy. Rdzeń półleżący jądra (rdzeń) otrzymuje dane wejściowe głównie z PL-mPFC, podczas gdy powłoka jądra półleżącego (powłoka) otrzymuje dane wejściowe głównie z IL-mPFC (Sesack i in. 1989; Brog i in. 1993; Voorn i in. 2004). Glutaminian uwalniany z PL-mPFC w rdzeniu powoduje nawrót zarówno kokainy, jak i heroiny (McFarland i in. 2003, 2004; LaLumiere i Kalivas 2008; Rys. 3) poprzez transmisję za pośrednictwem AMPA (Kornwalijski i Kalivas 2000; Park i wsp. 2002; LaLumiere i Kalivas 2008). Natomiast projekcja IL-mPFC w powłoce sprzyja wygaszeniu poszukiwania kokainy, ponieważ rozłączenie tego szlaku po ekstynkcji prowadzi do powrotu warunkowej kokainy, która przypomina to, które obserwuje się przy inaktywacji IL-mPFC (Peters i in. 2008a). Ponadto, wraz z postępem ekstynkcji, wzrasta ekspresja podjednostki GluR1 receptora AMPA, ale ekspresja rdzeniowa nie (Sutton i in. 2003). Ekspresja powłoki GluR1 koreluje dodatnio ze stopniem ekstynkcji behawioralnej i negatywnie z nawrotem wywołanym przez cue (Sutton i in. 2003). Zatem IL-mPFC jest kandydatem na glutamatergię do powłoki, która może być odpowiedzialna za wymieranie sygnału (Rys. 3).

Zarówno rdzeń, jak i powłoka wysyłają projekcje GABAergiczne do brzusznej bladości, która kontroluje moc silnika niezbędną do poszukiwania narkotyków (Walaas i Fonnum 1979; Zahm i Heimer 1990; Heimer i in. 1991; Kalivas i in. 1999). Agoniści GABA wstrzykiwani do bladej części brzusznej zmniejszają poszukiwanie kokainy (McFarland i Kalivas 2001), aw niektórych przypadkach lokomocja (Mogenson i Nielsen 1983; Haczyki i Kalivas 1995). W związku z tym oczekuje się, że projekcja GABAergiczna od półleżących do bladych powstrzyma poszukiwanie narkotyków. Jest to zgodne z hamowaniem przez IL-mPFC poszukiwania leku po wygaszeniu, ale nie jest zgodne z aktywacją poszukiwania leku za pośrednictwem PL-mPFC. Aktywacja poszukiwania leku przez rdzeń może obejmować neuropeptyd enkefalinę. Średnie kolczaste neurony wystające z rdzenia do pallidum wyrażają enkephalin (Zahm i in. 1985), która po uwolnieniu podczas wysokiej częstotliwości zapłonu może stymulować palidalne receptory opiodowe μ (Waldhoer i in. 2004) powodując zmniejszenie lokalnych poziomów GABA i zmniejszone hamowanie w obrębie bladości (Kalivas i in. 2001; Schroeder i Schneider 2002). Rzeczywiście, zależne od opiodu zmniejszenie palidalnego GABA jest konieczne w przypadku nawrotu kokainy (Tang i in. 2005), efekt prawdopodobnie pośredniczony przez wspólne uwalnianie enkefaliny w szlaku rdzeniowo-pallidowym półleżącym (Torregrossa i in. 2008). Zatem projekcje PL-mPFC przez rdzeń do bladości mogą aktywować poszukiwanie narkotyków.

Ostrzeżenia dla modelu

Chociaż nasz model proponuje nakładanie się w obwodach ekstynkcji na strach i uzależnienie w korze przedczołowej i rozbieżność w kolejnych efektorach niższego rzędu odpowiedzialnych za ekspresję każdego z tych zachowań, ta rozbieżność może nie być tak wyraźna, jak proponujemy. Oprócz wyrażania uwarunkowanego strachu, ciało migdałowate może również odgrywać rolę w wyrażaniu warunkowego poszukiwania narkotyków. Aktywność w BA jest niezbędnym składnikiem obwodów leżących u podstaw poszukiwania leków wywołanego przez cue (Kantak i in. 2002; McLaughlin i Zobacz 2003). Jest to przypuszczalnie pośredniczone częściowo przez wzajemne połączenia pomiędzy PL-mPFC i BA, jak również projekcje z BA bezpośrednio do rdzenia (Di Ciano i Everitt 2004; Fuchs i in. 2007). Tak więc, przynajmniej w przypadku poszukiwania leku wywołanego przez cue, wydaje się, że rola projekcji z PL-mPFC na BA zaczyna się nakładać na inicjowanie zarówno strachu, jak i poszukiwania leków (Rys. 3). Co ważne, CE ciała migdałowatego może również inicjować poszukiwanie narkotyków, szczególnie w przypadku przywrócenia stresu (Erb i in. 2001; Leri i in. 2002; McFarland i in. 2004). Dlatego też zwiększona produkcja CE może być powszechnym mechanizmem inicjującym zarówno zachowania strachowe, jak i poszukiwanie narkotyków.

Oprócz swojej roli w wyrażaniu zachowań szukających narkotyków, jądro półleżące może również uczestniczyć w wyrażaniu strachu. Na przykład farmakologiczna inaktywacja powłoki wystarcza do wywołania unikania miejsca, jak również obronnych zachowań strachowych u szczurów (Reynolds i Berridge 2001, 2002). Chociaż sugeruje to, że aktywność w powłoce może tonicznie hamować ekspresję strachu, istnieją również pewne dowody przeciwne, w których zmiany powłokowe mają zmniejszoną ekspresję strachu (Jongen-Relo i in. 2003). Literatura jest jednak mieszana, być może częściowo ze względu na ogólne lekceważenie różnic między rdzeniem a powłoką (Haralambous i Westbrook 1999; Schwienbacher i in. 2004; do przeglądu, patrz Levita i in. 2002). Przyszłe badania są konieczne, aby określić, w jakim stopniu ciało migdałowate i półleżące są przeznaczone wyłącznie do wyrażania strachu i poszukiwania narkotyków, odpowiednio.

Wspólna patologia przedczołowa PTSD i uzależnienia?

Coraz więcej dowodów przemawia za tym, że zespół stresu pourazowego (PTSD) wiąże się z niepowodzeniem wymierania. W badaniach obrazowania u ludzi, zarówno grubość (Milad i in. 2005) i aktywność (Phelps i in. 2004; Kalisch i in. 2006; Milad i in. 2007b) brzusznej mPFC (vmPFC) pozytywnie korelują z wycofywaniem. Pacjenci z PTSD wykazują zmniejszoną aktywność w obrębie vmPFC po ekspozycji na traumatyczne przypomnienia (Bremner i in. 1999; Shin i in. 2004; Phan i in. 2006), sugerując, że vmPFC u ludzi jest analogiczny do IL-mPFC u gryzonia. W rzeczywistości ostatnio wykazano, że pacjenci z PTSD mają niedostateczne wycofanie z pamięci (Milad i in. 2008). Brak aktywacji tych regionów potwierdza hipotezę, że PTSD wynika z awarii wygaszania z powodu niemożności aktywacji przełącznika vmPFC-off ze strachu (Rys. 4). Możliwe jest również, że PTSD występuje z powodu nadaktywności przy zmianie, ponieważ grubość i aktywność grzbietowej kory przedniej obręczy (dACC), funkcjonalnego homologu szczurzego PL-mPFC, koreluje z ekspresją strachu (Milad i in. 2007a; Rys. 4).

Rysunek 4. 

Ludzkie homologi obszarów przedczołowych gryzoni, które modulują strach i uzależnienie. Zielone kropki reprezentują regiony ludzkiego dACC skorelowane z ekspresją strachu, jak oceniono za pomocą fMRI (Phelps i in. 2004; Milad i in. 2007a). Niebieskie kropki reprezentują regiony u ludzi uzależnionych od kokainy po narażeniu na sygnały związane z kokainą, jak ocenia fMRI (Garavan i in. 2000) lub mapowanie przepływu krwi mózgowej za pomocą PET 15Woda z etykietą O (Childress i in. 1999). Czerwone kropki przedstawiają przybliżone regiony vmPFC, które są skorelowane z odwołaniem wygaszania strachu, zgodnie z oceną fMRI (Phelps i in. 2004; Kalisch i in. 2006; Milad i in. 2007b). Żółta kropka reprezentuje odpowiednik vmPFC u osób uzależnionych. Region ten jest dezaktywowany, co oceniono za pomocą mapowania metabolicznego PET za pomocą 2-deoksyglukozy, podczas stanów głodu kokainowego, co sugeruje brak zaangażowania w wygaszanie (Bonson i in. 2002). Łącznie badania te sugerują, że ten vmPFC jest homologiczny do IL gryzoni, podczas gdy regiony grzbietowe dACC są homologiczne do PL gryzoni. (Obraz mózgu MRI zduplikowany za zgodą oprogramowania BrainVoyager Brain Tutor, Brain Innovation BV, Maastricht, Holandia).

W analogiczny sposób osoby uzależnione od narkotyków wydają się cierpieć z powodu nadaktywności w związku z poszukiwaniem narkotyków. Sygnały związane z kokainą aktywują dACC u osób uzależnionych (Grant i in. 1996; Childress i in. 1999; Garavan i in. 2000), a aktywacja ta koreluje pozytywnie z subiektywnymi ocenami głodu kokainowego (Childress i in. 1999; Rys. 4). Stąd te regiony „leku na” mogą być analogiczne do PL-mPFC w badaniach na gryzoniach dotyczących nawrotu kokainy. Rzeczywiście, regiony te są homologiczne anatomicznie z PL-mPFC gryzoni (Ongür i Price 2000; Stefanacci i Amaral 2002). Możliwość, że te regiony „narkotykowe” pokrywają się z regionami „lęku przed”, sugeruje obserwacja, że ​​ekspozycja na sygnały związane z traumą u pacjentów z PTSD ze współistniejącą zależnością od substancji powoduje głód kokainowy (Coffey i in. 2002).

Oprócz wywołanej kokainą aktywacji dACC, osoby uzależnione wykazują rozległe spadki metabolizmu przedczołowego podczas stanów spoczynkowych (Goldstein i Volkow 2002). Badania na małpach wskazują, że najbardziej brzuszne obszary kory przedczołowej jako pierwsze wykazują niedobory metabolizmu po przewlekłej ekspozycji na kokainę (Porrino i Lyons 2000; Porrino i in. 2007). W związku z tym zmiana przedczołowego wyłączenia w celu poszukiwania kokainy może zostać zagrożona przez używanie kokainy. Konieczne są jednak dalsze badania, aby ustalić, czy osoby uzależnione wykazują niedobór metabolizmu przedczołowego nawet przed zażywaniem kokainy, co może uczynić je podatnymi na nadużywanie narkotyków.

Ludzie uzależnieni przypominają pacjentów z uszkodzeniami vmPFC na pewnych pomiarach kontroli poznawczej hamowania (Bechara 2005). Obie grupy charakteryzują się rodzajem impulsywności behawioralnej wynikającej z niezdolności do doświadczania negatywnych stanów pobudzenia zwykle związanych z ryzykownym podejmowaniem decyzji (Bechara i in. 1996; Bechara i Damasio 2002). Co ciekawe, zaobserwowano dezaktywację vmPFC u osób uzależnionych narażonych na sygnały związane z kokainą przy użyciu pozytronowej tomografii emisyjnej (PET) do metabolizmu glukozy (Bonson i in. 2002). Dane te sugerują, że uzależnieni cierpią na niedobór przełącznika w vmPFC, co czyni je bardziej podatnymi na nawrót w obecności sygnałów związanych z kokainą. Sugerujemy zatem, że uzależnienie, podobnie jak zaburzenia lękowe, może częściowo wynikać z niepowodzenia wymierania.

Współwystępowanie lęku i uzależnienia

Interakcja między obwodami ze względu na strach i uzależnienie jest zgodna z wynikami behawioralnymi. Zażywanie kokainy przez całe życie wiązało się ze zwiększonym uczuciem lęku, trzy- do czterokrotnym wzrostem liczby ataków paniki i współwystępowaniem z PTSD (Cox i in. 1990; Wasserman i in. 1997; O'Brien i in. 2005). Jeśli badani są najpierw poddawani badaniom przesiewowym na obecność zaburzeń lękowych, częstość zażywania kokainy wzrasta, nawet po uwzględnieniu cech socjodemograficznych i innych zaburzeń psychotycznych (Goodwin i in. 2002; Sareen i in. 2006).

Fundamentalna patologia w korze przedczołowej mogłaby predysponować jednostkę do zaburzeń lękowych i uzależnienia. Biorąc pod uwagę, że uszkodzenia vmPFC powodują impulsywność behawioralną zarówno u ludzi, jak i gryzoni (Bechara i in. 1994; Davidson i in. 2000; Best et al. 2002; Chudasama i in. 2003), zmniejszona funkcja vmPFC może skutkować fenotypem wysokiego ryzyka. Na poparcie tego wykazano, że pacjenci z PTSD (Chemtob i in. 1994; Aidman i Kollaras-Mitsinikos 2006; Dileo i in. 2008) i narkomani (Bechara i Vander 2005; Verdejo-Garcia i in. 2007) charakteryzują się fenotypem impulsywnym. Jednak badania podłużne z badaniami przesiewowymi behawioralnymi przed ekspozycją na uraz są niezbędne do określenia, czy ten impulsowy fenotyp jest widoczny przed rozwojem PTSD.

Nieprawidłowości w funkcjonowaniu przedczołowym mogą wynikać ze stresujących doświadczeń życiowych, w tym traumy, predysponując osoby do rozwoju PTSD i uzależnienia (Anderson i in. 2000; Weber i Reynolds 2004; Hyman i in. 2007). Istnieją dane epidemiologiczne sugerujące większą częstość występowania urazów wczesnego dzieciństwa u pacjentów z PTSD (Caffo i Belaise 2003). U gryzoni zarówno stres we wczesnym okresie życia, jak i stres w wieku dorosłym mogą prowadzić do deficytów wyginięcia strachu (Garcia i in. 2008; Matsumoto i in. 2008), prawdopodobnie z powodu wycofania dendrytycznego w IL-mPFC (Izquierdo i in. 2006). Podobnie stres wywołuje nawrót w zwierzęcych modelach nadużywania narkotyków i u ludzi (Shaham i in. 2000; Sinha i in. 2006).

Skutki ekspozycji na stres w funkcji przedczołowej mogą oddziaływać z czynnikami genetycznymi, aby wytworzyć podatny fenotyp. Na przykład obecność allelu A2 receptora dopaminy D1 jest związana ze zwiększoną podatnością na PTSD (Comings et al. 1996) jak również nadużywanie kokainy (Noble i in. 1993; Comings et al. 1994). Obecność tego allelu powoduje zmniejszenie poziomów receptorów D2 w mózgu (Noble 2000), co przypomina niedobory wiązania receptora dopaminy D2 w prążkowiu obserwowane u ludzi uzależnionych (Volkow i in. 2002). Większe zmniejszenie receptorów prążkowia D2 korelowało ponadto z większymi deficytami spoczynkowego metabolizmu przedczołowego u osób uzależnionych (Volkow i in. 1993). Chociaż należy określić, czy te deficyty D2 są przyczyną lub wynikiem uzależnienia, wyniki są zgodne z możliwą determinantą genetyczną dla rozwoju uzależnienia (Noble i in. 1997).

Leczenie uzależnionych, takich jak ofiary traumy

Środki, które zwiększają sygnalizację wygaszania w vmPFC, mogą być skutecznymi metodami leczenia zaburzeń, które powstają w wyniku niepowodzenia wymierania. Do tej pory największy sukces kliniczny osiągnięto dzięki zastosowaniu d-cykloseryny (DCS), częściowego agonisty receptora NMDA, podawanego w połączeniu z terapią ekspozycji w leczeniu zaburzeń lękowych. Wykazano, że DCS ułatwia wygaszanie akrofobii (Ressler i in. 2004; Davis i in. 2006), Fobia społeczna (Hofmann i in. 2006) i zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (Kushner i in. 2007; Wilhelm i in. 2008). Dopiero niedawno badano DCS jako możliwe leczenie uzależnienia (Brady i in. 2008), ale badania na gryzoniach potwierdzają jego zdolność do ułatwiania wyginięcia poszukiwania kokainy w warunkowym modelu preferencji miejsca nagrody za leki (Botreau i in. 2006; Paolone i in. 2008). Podczas gdy DCS ma działać w ciele migdałowatym (Ledgerwood i in. 2003), może również działać w vmPFC, gdzie ma miejsce konsolidacja ekstynkcji zależna od NMDA (Burgos-Robles i in. 2007; Sotres-Bayon i in. 2008).

Z tego samego powodu można rozważyć leczenie ofiar traumy, takich jak narkomani. Ostatnie dane sugerują, że N-acetylocysteina, bez recepty prolek cysteinowy, może być skuteczna w leczeniu uzależnienia od kokainy (LaRowe i in. 2007). Uważa się, że ten lek działa poprzez przywracanie poziomu glutaminianu u półleżących uzależnionych na podstawie danych z badań na gryzoniach (Baker i in. 2003). Samo podawanie kokainy zmniejsza poziom pozakomórkowego glutaminianu w półleżącym organizmie, powodując trwałe zmniejszenie wymiany cystynowo-glutaminianowej, i N-acetylocysteina przywraca aktywność wymiennika (Baker i in. 2003; Madayag i in. 2007). Odtworzenie zewnątrzkomórkowego glutaminianu przez N-acetylocysteina hamuje nawrót w modelach zwierzęcych poprzez stymulację metabotropowych receptorów glutaminianu grupy II uwalniających uwalnianie (mGluR2 / 3) (Moran i in. 2005). Co ważne, agoniści mGluR2 / 3 zmniejszają zarówno niepokój, jak i przywrócenie poszukiwania leków u gryzoni (Schoepp i in. 2003; Baptista i in. 2004; Peters i Kalivas 2006), wspieranie połączenia glutaminergicznego między strachem a układem nawrotów. Ponadto, N-acetylocysteina jest zdolna do zmniejszenia głodu wywołanego przez sygnały związane z kokainą u ludzi (LaRowe i in. 2007), jak również aktywność indukowana cue w korze obręczy (LaRowe i in. 2005). Takie podejście „przywracania glutaminianu” mogłoby prawdopodobnie złagodzić utratę glutaminianu wynikającą z niedoczynności IL-mPFC, a tym samym osłabić zarówno lęk, jak i poszukiwanie leków.

Testowanie modelu

Uzależnienie zostało uznane za zaburzenie uczenia się i pamięci (Kelley 2004; Hyman 2005). Jednak niewiele badań bezpośrednio porównywało obwody nerwowe kontrolujące adaptacyjną pamięć awersyjną, takie jak nabyte przez warunkowanie strachowe Pawłowa, z nieprzystosowawczą pamięcią apetytową, taką jak ta nabyta w modelach samopodawania leków. Przyszłe badania powinny być zaprojektowane tak, aby przetestować poprawność zaproponowanego modelu obwodów elektrycznych (Rys. 3) jak również do określenia dodatkowych elementów obwodu, czy są to punkty zbieżności lub rozbieżności dla strachu i uzależnienia.

Jedną z metod, która byłaby przydatna, jest testowanie zarówno warunkowego strachu, jak i warunkowych zachowań związanych z poszukiwaniem narkotyków u tego samego szczura. Burke i in. (2006) zastosował podobne podejście do oceny skutków przewlekłej ekspozycji na kokainę na późniejsze wygaszenie warunkowanego strachu i stwierdził, że szczury narażone na kokainę wygasły wolniej niż kontrole soli. Badacze doszli do wniosku, że indukowane kokainą neuroadaptacje w korze przedczołowej lub jej celach odprowadzających zaburzają hamujące zachowanie przedczołowe. Jest to interesująca hipoteza, która pozostaje do zbadania. Na przykład kokaina zwiększa ekspresję aktywatora białka sygnalizacyjnego G 3 (AGS3) w korze przedczołowej, a odwrócenie tej indukowanej kokainą neuroadaptacji zmniejsza poszukiwanie kokainy w kolejnych testach nawrotów (Bowers i in. 2004). Byłoby interesujące, gdyby odwrócenie tego wywołanego kokainą wzrostu ekspresji AGS3 w przedczołowej fazie było wystarczające do złagodzenia deficytów w wygaszaniu strachu obserwowanych w Burke i in. (2006) badanie. Takie wewnętrzne testy zarówno strachu, jak i poszukiwania leków powinny być połączone z technikami uszkodzeń, badaniami ekspresji c-fos i rejestracjami pojedynczych jednostek w celu dalszej oceny nakładania się układów wygaszania.

Ostatnio system kannabinoidów otrzymał uwagę za swoją rolę w wygaszaniu strachu (Marsicano i in. 2002; Lin i in. 2008). Agoniści receptora kanabinoidowego CB1, gdy są mikroinfuzyjnie w korze przedczołowej, ułatwiają wygaszanie strachu, podczas gdy antagoniści CB1 stosowany miejscowo w korze przedczołowej osłabiają wygaszanie strachu (Lin i in. 2008). Efekty te są podobne do efektów ogólnoustrojowego podawania środków CB1 na wygaszanie strachu (Marsicano i in. 2002; Chhatwal i in. 2005; Pamplona i in. 2006). Podczas gdy wpływ środków CB1 na wymieranie poszukiwania narkotyków nie został wyraźnie zbadany, ich wpływ na przywrócenie poszukiwania narkotyków jest sprzeczny z wyżej wymienionymi ustaleniami dotyczącymi wymierania strachu. Oznacza to, że agoniści CB1 podawani ogólnoustrojowo wywołują przywrócenie poszukiwania kokainy i heroiny, podczas gdy antagoniści CB1 blokują przywrócenie poszukiwania leków (De Vries i in. 2001, 2003). W poszukiwaniu heroiny efekty te zostały zlokalizowane w rdzeniu i IL-mPFC (Alvarez-Jaimes i in. 2008). Stąd te działania środków CB1 na poszukiwanie narkotyków są w oczywisty sposób przeciwne ich wpływowi na wygaszanie strachu. Przyszłe badania są konieczne, aby określić mechanizm leżący u podstaw tej rozbieżności w modelu.

Chociaż zaproponowaliśmy, że ekstynkcja skutkuje, przynajmniej częściowo, zwiększoną aktywnością w obwodzie hamującym, ekstynkcja może również zachodzić poprzez zmniejszoną aktywność w obwodzie pobudzającym. Istnieją dowody na to, że GABAergiczne obwody hamujące w PL-mPFC są aktywne podczas pierwszej sesji ekstynkcji kokainy (Miller i Marshall 2004). Ta dezaktywacja w PL-mPFC może być konieczna, aby umożliwić aktywację w IL-mPFC w celu ułatwienia uczenia się wygaszania. PL-mPFC i IL-mPFC gryzoni oraz odpowiednie homologi u małp i ludzi są regionami wzajemnie połączonymi anatomicznie (Ongür i Price 2000; Chiba i in. 2001; Jones i in. 2005). Przyszłe badania są konieczne, aby określić, czy zachodzi wzajemne hamowanie między wyjściowymi stacjami pobudzającymi i hamującymi mPFC, czy też PL-mPFC i IL-mPFC współzawodniczą o kontrolę zachowania. Farmakoterapeutyki, które zmieniają równowagę aktywności w kierunku aktywacji vmPFC w połączeniu z dezaktywacją dACC, byłyby idealnymi kandydatami do leczenia zarówno lęku, jak i uzależnienia. Być może dwa ptaki niepokoju i uzależnienia można zabić jednym kamieniem przedczołowym.

Podziękowanie

Badania opisane w tym przeglądzie były wspierane przez NIH granty MH05383 na JP, DA012513 i DA005369 na PWK, a MH058883 i MH081975 na GJQ

Przypisy

Referencje

  1. ↵
    1. Aidman, EV,
    2. Kollaras-Mitsinikos, L.

    (2006) Dyspozycje osobowości w przewidywaniu reakcji stresowych pourazowych. Psychol. Rozpustnik. 99: 569-580.

  2. ↵
    1. Alvarez-Jaimes, L.,
    2. Polis, I.,
    3. Parsons, LH

    (2008) Tłumienie zachowań związanych z poszukiwaniem heroiny przez antagonistów kannabinoidów CB1 w jądrze półleżącym i korze przedczołowej, ale nie w jądrze migdałowatym podstawy. Neuropsychopharmacology 33: 2483-2493.

  3. ↵
    1. Anderson, SW,
    2. Damasio, H.,
    3. Tranel, D.,
    4. Damasio, AR

    (2000) Długoterminowe następstwa uszkodzenia kory przedczołowej nabyte we wczesnym dzieciństwie. Dev. Neuropsychol. 18: 281-296.

  4. ↵
    1. Anglada-Figueroa, D.,
    2. Dziwaczny, GJ

    (2005) Uszkodzenia podstawowego ciała migdałowatego blokują ekspresję uwarunkowanego strachu, ale nie wygasają. J. Neurosci. 25: 9680-9685.

  5. ↵
    1. Baeg, EH,
    2. Kim, YB,
    3. Jang, J.,
    4. Kim, HT,
    5. Mook-Jung, I.,
    6. Jung, MW

    (2001) Szybkie wybijanie i regularne wybijanie neuronalnych korelatów warunkowania strachu w przyśrodkowej korze przedczołowej szczura. Cereb. Kora 11: 441-451.

  6. ↵
    1. Baker, DA,
    2. McFarland, K.,
    3. Jezioro, RW,
    4. Shen, H.,
    5. Tang, XC,
    6. Toda, S.,
    7. Kalivas, PW

    (2003) Neuroadaptacje w wymianie cystynowo-glutaminianowej leżą u podstaw nawrotu kokainy. Nat. Neurosci. 6: 743-749.

  7. ↵
    1. Baptista, MA,
    2. Martin-Fardon, R.,
    3. Weiss, F.

    (2004) Preferencyjny wpływ agonisty receptora metabotropowego glutaminianu 2 / 3 LY379268 na warunkowe przywrócenie do pierwotnego wzmocnienia: Porównanie kokainy i silnego konwencjonalnego wzmocnienia. J. Neurosci. 24: 4723-4727.

  8. ↵
    1. Bechara, A.

    (2005) Podejmowanie decyzji, kontrola impulsów i utrata siły woli w celu przeciwdziałania narkotykom: perspektywa neurokognitywna. Nat. Neurosci. 8: 1458-1463.

  9. ↵
    1. Bechara, A.,
    2. Damasio, H.

    (2002) Podejmowanie decyzji i uzależnienie (część I): Upośledzona aktywacja stanów somatycznych u osób uzależnionych od substancji podczas rozważania decyzji z negatywnymi konsekwencjami w przyszłości. Neuropsychologia 40: 1675-1689.

  10. ↵
    1. Bechara, A.,
    2. Vander, LM

    (2005) Podejmowanie decyzji i kontrola impulsów po urazach płatów czołowych. Curr. Opin. Neurol. 18: 734-739.

  11. ↵
    1. Bechara, A.,
    2. Damasio, AR,
    3. Damasio, H.,
    4. Anderson, SW

    (1994) Niewrażliwość na przyszłe konsekwencje po uszkodzeniu ludzkiej kory przedczołowej. Poznawanie 50: 7-15.

  12. ↵
    1. Bechara, A.,
    2. Tranel, D.,
    3. Damasio, H.,
    4. Damasio, AR

    (1996) Brak reakcji autonomicznej na przewidywane przyszłe wyniki po uszkodzeniu kory przedczołowej. Cereb. Kora 6: 215-225.

  13. ↵
    1. Berretta, S.,
    2. Pantazopoulos, H.,
    3. Caldera, M.,
    4. Pantazopoulos, P.,
    5. Pare, D.

    (2005) Aktywacja kory mózgowo-rdzeniowej zwiększa ekspresję c-fos w interkalowanych neuronach ciała migdałowatego. Neuroscience 132: 943-953.

  14. ↵
    1. Best, M.,
    2. Williams, JM,
    3. Coccaro, EF

    (2002) Dowody na dysfunkcyjny obwód przedczołowy u pacjentów z impulsywnym zaburzeniem agresywnym. Proc. Natl. Acad. Sci. 99: 8448-8453.

  15. ↵
    1. Bissiere, S.,
    2. Plachta, N.,
    3. Hoyer, D.,
    4. McAllister, KH,
    5. Olpe, HR,
    6. Grace, AA,
    7. Cryan, JF

    (2008) Dziobowa przednia kora obręczy moduluje wydajność uczenia się strachu zależnego od ciała migdałowatego. Biol. Psychiatria 63: 821-831.

  16. ↵
    1. Blair, HT,
    2. Schafe, GE,
    3. Bauer, EP,
    4. Rodrigues, SM,
    5. LeDoux, JE

    (2001) Plastyczność synaptyczna w bocznym ciele migdałowatym: komórkowa hipoteza warunkowania strachu. Uczyć się. Mem. 8: 229-242.

  17. ↵
    1. Blum, S.,
    2. Hebert, AE,
    3. Dash, PK

    (2006) Rola kory przedczołowej w przywoływaniu ostatnich i odległych wspomnień. Neuroreport 17: 341-344.

  18. ↵
    1. Bonson, KR,
    2. Grant, SJ,
    3. Contoreggi, CS,
    4. Linki, JM,
    5. Metcalfe, J.,
    6. Weyl, HL,
    7. Kurian, V.,
    8. Ernst, M.,
    9. Londyn, ED

    (2002) Układy nerwowe i głód kokainy wywołany przez cue. Neuropsychopharmacology 26: 376-386.

  19. ↵
    1. Botreau, F.,
    2. Paolone, G.,
    3. Stewart, J.

    (2006) d-cykloseryna ułatwia wygaszanie warunkowanej kokainą preferencji miejsca. Behav. Brain Res. 172: 173-178.

  20. ↵
    1. Bowers, MS,
    2. McFarland, K.,
    3. Jezioro, RW,
    4. Peterson, YK,
    5. Lapish, CC,
    6. Gregory, ML,
    7. Lanier, SM,
    8. Kalivas, PW

    (2004) Aktywator sygnalizacji białka G 3: Strażnik uwrażliwienia na kokainę i poszukiwania narkotyków. Neuron 42: 269-281.

  21. ↵
    1. Brady, KT,
    2. McRae, AL,
    3. Saladyn, ME,
    4. Moran, MM,
    5. Cena, KL

    (2008) (San Juan, Puerto Rico), 70th coroczne spotkanie kolegium w sprawie problemów związanych z uzależnieniem od narkotyków, wymieraniem d-cykloseryny i kokainy.

  22. ↵
    1. Bremner, JD,
    2. Staib, LH,
    3. Kaloupek, D.,
    4. Southwick, SM,
    5. Soufer, R.,
    6. Charney, DS

    (1999) Neuronowe korelaty ekspozycji na traumatyczne obrazy i dźwięk w weteranach bojowych w Wietnamie z zaburzeniami stresu pourazowego i bez nich: badanie pozytonowej tomografii emisyjnej. Biol. Psychiatria 45: 806-816.

  23. ↵
    1. Brinley-Reed, M.,
    2. Mascagni, F.,
    3. McDonald, AJ

    (1995) Synaptologia przedczołowych projekcji korowych do podstawy-bocznego ciała migdałowatego: Badanie mikroskopem elektronowym u szczura. Neurosci. Łotysz. 202: 45-48.

  24. ↵
    1. Brog, JS,
    2. Salyapongse, A.,
    3. Deutch, AY,
    4. Zahm, DS

    (1993) Wzory doprowadzającego unerwienia rdzenia i skorupy w „półleżącej” części prążkowia brzusznego szczura: Immunohistochemiczne wykrycie wstecznie transportowanego fluoro-złota. J. Comp. Neurol. 338: 255-278.

  25. ↵
    1. Burgos-Robles, A.,
    2. Vidal-Gonzalez, I.,
    3. Santini, E.,
    4. Dziwaczny, GJ

    (2007) Konsolidacja wymierania strachu wymaga pęknięcia zależnego od receptora NMDA w brzuszno-przyśrodkowej korze przedczołowej. Neuron 53: 871-880.

  26. ↵
    1. Burgos-Robles, A.,
    2. Vidal-Gonzalez, I.,
    3. Dziwaczny, GJ

    (2009) Trwałe uwarunkowane odpowiedzi w prelimbicznych neuronach przedczołowych są skorelowane z ekspresją strachu i niepowodzeniem wymierania. J. Neurosci. (w prasie)..

  27. ↵
    1. Burke, KA,
    2. Franz, TM,
    3. Gugsa, N.,
    4. Schoenbaum, G.

    (2006) Uprzednia ekspozycja na kokainę zakłóca wygaszanie warunkowania strachowego. Uczyć się. Mem. 13: 416-421.

  28. ↵
    1. Caffo, E.,
    2. Belaise, C.

    (2003) Psychologiczne aspekty urazów u dzieci i młodzieży. Dziecko Adolesc. Psychiatr. Clin. N. Am. 12: 493-535.

  29. ↵
    1. Cammarota, M.,
    2. Bevilaqua, LR,
    3. Barros, DM,
    4. Vianna, MR,
    5. Izquierdo, LA,
    6. Medina, JH,
    7. Izquierdo, I.

    (2005) Pobieranie i wygaśnięcie pamięci. Komórka. Mol. Neurobiol. 25: 465-474.

  30. ↵
    1. Capriles, N.,
    2. Rodaros, D.,
    3. Sorge, RE,
    4. Stewart, J.

    (2003) Rola kory przedczołowej w wywołanym stresem i kokainą przywróceniu poszukiwania kokainy u szczurów. Psychopharmacology 168: 66-74.

  31. ↵
    1. Chemtob, CM,
    2. Hamada, RS,
    3. Roitblat, HL,
    4. Muraoka, MOJA

    (1994) Gniew, impulsywność i kontrola gniewu w związanym z walką zespole stresu pourazowego. J. Skonsultuj się. Clin. Psychol. 62: 827-832.

  32. ↵
    1. Chhatwal, JP,
    2. Davis, M.,
    3. Maguschak, KA,
    4. Ressler, KJ

    (2005) Zwiększenie neurotransmisji kannabinoidów zwiększa wygaszenie uwarunkowanego strachu. Neuropsychopharmacology 30: 516-524.

  33. ↵
    1. Chiba, T.,
    2. Kayahara, T.,
    3. Nakano, K.

    (2001) Efektywne projekcje obszarów infralimbic i prelimbicznych środkowej kory przedczołowej u japońskiej małpy, Macaca fuscata. Brain Res. 888: 83-101.

  34. ↵
    1. Childress, AR,
    2. Mozley, PD,
    3. McElgin, W.,
    4. Fitzgerald, J.,
    5. Reivich, M.,
    6. O'Brien, CP

    (1999) Aktywacja limbiczna podczas indukowanego cue głodu kokainowego. Rano. J. Psychiatry 156: 11-18.

  35. ↵
    1. Chudasama, Y.,
    2. Passetti, F.,
    3. Rhodes, SE,
    4. Lopian, D.,
    5. Desai, A.,
    6. Robbins, TW

    (2003) Dysocjowalne aspekty działania na czas reakcji seryjnej przy wyborze 5 po uszkodzeniach grzbietowej przedniej obręczy, kory podniebiennej i kory oczodołowo-czołowej u szczura: Różnicowy wpływ na selektywność, impulsywność i kompulsywność. Behav. Brain Res. 146: 105-119.

  36. ↵
    1. Ciccocioppo, R.,
    2. Sanna, PP,
    3. Weiss, F.

    (2001) Bodziec przewidujący kokainę wywołuje poszukiwanie narkotyków i aktywację nerwową w regionach limbicznych mózgu po wielu miesiącach abstynencji: Odwrócenie przez D1 antagoniści. Proc. Natl. Acad. Sci. 98: 1976-1981.

  37. ↵
    1. Coffey, SF,
    2. Saladyn, ME,
    3. Droby, DJ,
    4. Brady, KT,
    5. Dansky, BS,
    6. Kilpatrick, DG

    (2002) Reaktywność wskazań urazowych i substancji u osób ze współistniejącym zespołem stresu pourazowego i uzależnienia od kokainy lub alkoholu. Drug Alcohol Depend. 65: 115-127.

  38. ↵
    1. Przychodzi, DE,
    2. Muhleman, D.,
    3. Ahn, C.,
    4. Gysin, R.,
    5. Flanagan, SD

    (1994) Gen receptora dopaminy D2: genetyczny czynnik ryzyka nadużywania substancji. Drug Alcohol Depend. 34: 175-180.

  39. ↵
    1. Przychodzi, DE,
    2. Muhleman, D.,
    3. Gysin, R.

    (1996) Dopamina D2 gen receptora (DRD2) i podatność na zespół stresu pourazowego: badanie i replikacja. Biol. Psychiatria 40: 368-372.

  40. ↵
    1. Corcoran, KA,
    2. Dziwaczny, GJ

    (2007) Aktywność w korze prelimbicznej jest niezbędna do wyrażania uczonych, ale nie wrodzonych lęków. J. Neurosci. 27: 840-844.

  41. ↵
    1. Cornish, JL,
    2. Kalivas, PW

    (2000) Transmisja glutaminianu w jądrze półleżącym pośredniczy w nawrocie uzależnienia od kokainy. J. Neurosci. 20: RC89.

  42. ↵
    1. Cox, BJ,
    2. Norton, GR,
    3. Swinson, RP,
    4. Endler, NS

    (1990) Nadużywanie substancji i lęk związany z paniką: krytyczny przegląd. Behav. Res. Ther. 28: 385-393.

  43. ↵
    1. Davidson, RJ,
    2. Putnam, KM,
    3. Larson, CL

    (2000) Dysfunkcja układu nerwowego regulacji emocji - możliwe preludium do przemocy. nauka 289: 591-594.

  44. ↵
    1. Davis, M.,
    2. Ressler, K.,
    3. Rothbaum, BO,
    4. Richardson, R.

    (2006) Wpływ d-cykloseryny na wygaszanie: przekład z pracy przedklinicznej na kliniczną. Biol. Psychiatria 60: 369-375.

  45. ↵
    1. Delgado, MR,
    2. Olsson, A.,
    3. Phelps, EA

    (2006) Rozszerzenie modeli zwierzęcych warunkowania strachu na ludzi. Biol. Psychol. 73: 39-48.

  46. ↵
    1. De Wit, H.,
    2. Stewart, J.

    (1981) Przywrócenie wzmocnionej kokainą odpowiedzi u szczura. Psychopharmacology 75: 134-143.

  47. ↵
    1. De Vries, TJ,
    2. Shaham, Y.,
    3. Homberg, JR,
    4. Crombag, H.,
    5. Schuurman, K.,
    6. Dieben, J.,
    7. Vanderschuren, LJ,
    8. Schoffelmeer, AN

    (2001) Mechanizm kannabinoidów w nawrocie do poszukiwania kokainy. Nat. Med. 7: 1151-1154.

  48. ↵
    1. De Vries, TJ,
    2. Homberg, JR,
    3. Binnekade, R.,
    4. Raasø, H.,
    5. Schoffelmeer, AN

    (2003) Modulacja kannabinoidowa wzmacniających i motywacyjnych właściwości sygnałów związanych z heroiną i heroiną u szczurów. Psychopharmacology 168: 164-169.

  49. ↵
    1. Di Ciano, P.,
    2. Everitt, BJ

    (2004) Bezpośrednie interakcje między podstawno-bocznym ciałem migdałowatym a rdzeniem jądra półleżącego leżą u podstaw szczurów w poszukiwaniu kokainy. J. Neurosci. 24: 7167-7173.

  50. ↵
    1. Di Ciano, P.,
    2. Benham-Hermetz, J.,
    3. Fogg, AP,
    4. Osborne, GE

    (2007) Rola kory prelimbicznej w nabywaniu, ponownym nabywaniu lub utrzymywaniu się odpowiedzi na uwarunkowany lekiem wzmacniacz warunkowy. Neuroscience 150: 291-298.

  51. ↵
    1. Dileo, JF,
    2. Brewer, WJ,
    3. Hopwood, M.,
    4. Anderson, V.,
    5. Creamer, M.

    (2008) Dysfunkcja identyfikacji węchowej, agresja i impulsywność u weteranów wojennych z zespołem stresu pourazowego. Psychol. Med. 38: 523-531.

  52. ↵
    1. Di Pietro, NC,
    2. Czarny, YD,
    3. Kantak, KM

    (2006) Zależna od kontekstu regulacja kory przedczołowej samokontroli kokainy i zachowania przywracające u szczurów. Eur. J. Neurosci. 24: 3285-3298.

  53. ↵
    1. Epstein, DH,
    2. Preston, KL,
    3. Stewart, J.,
    4. Shaham, Y.

    (2006) W kierunku modelu nawrotu narkotyków: ocena ważności procedury przywrócenia. Psychopharmacology 189: 1-16.

  54. ↵
    1. Erb, S.,
    2. Salmaso, N.,
    3. Rodaros, D.,
    4. Stewart, J.

    (2001) Rola szlaku zawierającego CRF z jądra centralnego ciała migdałowatego do jądra złoża terminalnego w strąkach wywołana jest przez przywrócenie poszukiwanie kokainy u szczurów. Psychopharmacology 158: 360-365.

  55. ↵
    1. Fuchs, RA,
    2. Evans, KA,
    3. Ledford, CC,
    4. Parker, MP,
    5. Case, JM,
    6. Mehta, RH,
    7. Zobacz RE

    (2005) Rola grzbietowo-przyśrodkowej kory przedczołowej, podstawno-bocznego ciała migdałowatego i hipokampa grzbietowego w kontekstowym przywróceniu poszukiwania kokainy u szczurów. Neuropsychopharmacology 30: 296-309.

  56. ↵
    1. Fuchs, RA,
    2. Eaddy, JL,
    3. Su, ZI,
    4. Bell, GH

    (2007) Interakcje ciała podstawno-bocznego ciała migdałowatego z hipokampem grzbietowym i grzbietowo-przyśrodkową korą przedczołową regulują wywołane kontekstem lekowym przywrócenie poszukiwania kokainy u szczurów. Eur. J. Neurosci. 26: 487-498.

  57. ↵
    1. Fuster, JM

    (2002) Płat czołowy i rozwój poznawczy. J. Neurocytol. 31: 373-385.

  58. ↵
    1. Gabbott, PL,
    2. Warner, TA,
    3. Jays, PR,
    4. Salway, P.,
    5. Busby, SJ

    (2005) Kora przedczołowa u szczura: projekcje do podkorowych ośrodków autonomicznych, motorycznych i limbicznych. J. Comp. Neurol. 492: 145-177.

  59. ↵
    1. Garavan, H.,
    2. Hester, R.

    (2007) Rola kontroli poznawczej w uzależnieniu od kokainy. Neuropsychol. Obrót silnika. 17: 337-345.

  60. ↵
    1. Garavan, H.,
    2. Pankiewicz, J.,
    3. Bloom, A.,
    4. Cho, JK,
    5. Sperry, L.,
    6. Ross, TJ,
    7. Salmeron, BJ,
    8. Risinger, R.,
    9. Kelley, D.,
    10. Stein, EA

    (2000) Łaknienie kokainy wywołane przez cue: specyfika neuroanatomiczna dla użytkowników narkotyków i bodźców narkotykowych. Rano. J. Psychiatry 157: 1789-1798.

  61. ↵
    1. Garcia, R.,
    2. Spennato, G.,
    3. Nilsson-Todd, L.,
    4. Moreau, JL,
    5. Deschaux, O.

    (2008) Hipokampowa stymulacja niskoczęstotliwościowa i przewlekły łagodny stres podobnie zaburzają pamięć o wygaszaniu strachu u szczurów. Neurobiol. Uczyć się. Mem. 89: 560-566.

  62. ↵
    1. Gilmartin, MR,
    2. McEchron, MD

    (2005) Pojedyncze neurony w przyśrodkowej korze przedczołowej szczura wykazują toniczne i fazowe kodowanie podczas śladowego warunkowania strachowego. Behav. Neurosci. 119: 1496-1510.

  63. ↵
    1. Goldstein, RZ,
    2. Volkow, ND

    (2002) Uzależnienie od narkotyków i jego podstawa neurobiologiczna: Dowody neuroobrazowania na udział kory czołowej. Rano. J. Psychiatry 159: 1642-1652.

  64. ↵
    1. Gonzalez-Lima, F.,
    2. Bruchey, AK

    (2004) Poprawa pamięci wymierania przez wzmacniacz metaboliczny błękit metylenowy. Uczyć się. Mem. 11: 633-640.

  65. ↵
    1. Goodwin, RD,
    2. Stayner, DA,
    3. Chinman, MJ,
    4. Wu, P.,
    5. Tebes, JK,
    6. Davidson, L.

    (2002) Związek między zaburzeniami lękowymi a używaniem substancji wśród osób z ciężkimi zaburzeniami afektywnymi. Compr. Psychiatria 43: 245-252.

  66. ↵
    1. Grant, S.,
    2. Londyn, ED,
    3. Newlin, DB,
    4. Villemagne, VL,
    5. Liu, X.,
    6. Contoreggi, C.,
    7. Phillips, RL,
    8. Kimes, AS,
    9. Margolin, A.

    (1996) Aktywacja obwodów pamięci podczas wywoływanego przez cue pragnienia kokainy. Proc. Natl. Acad. Sci. 93: 12040-12045.

  67. ↵
    1. Haralambous, T.,
    2. Westbrook, RF

    (1999) Wlew bupiwakainy do jądra półleżącego zakłóca nabywanie, ale nie ekspresję kontekstowego warunkowania strachu. Behav. Neurosci. 113: 925-940.

  68. ↵
    1. Heimer, L.,
    2. Zahm, DS,
    3. Churchill, L.,
    4. Kalivas, PW,
    5. Wohltmann, C.

    (1991) Specyficzność wzorców projekcji rdzenia i skorupy półleżącej u szczura. Neuroscience 41: 89-125.

  69. ↵
    1. Herry, C.
    2. Garcia, R.

    (2002) Długotrwałe wzmocnienie kory przedczołowej, ale nie długotrwała depresja, jest związane z utrzymaniem wymierania wyuczonego strachu u myszy. J. Neurosci. 22: 577-583.

  70. ↵
    1. Herry, C.
    2. Ciocchi, S.,
    3. Senn, V.,
    4. Demmou, L.,
    5. Muller, C.,
    6. Luthi, A.

    (2008) Włączanie i wyłączanie strachu przez różne obwody neuronalne. Natura 454: 600-606.

  71. ↵
    1. Hikind, N.,
    2. Maroun, M.

    (2008) Mikroinfuzja antagonisty receptora D1, SCH23390 do IL, ale nie BLA upośledza konsolidację wygaszania słuchowego warunkowania strachowego. Neurobiol. Uczyć się. Mem. 90: 217-222.

  72. ↵
    1. Hofmann, SG,
    2. Meuret, AE,
    3. Smits, JA,
    4. Simon, NM,
    5. Pollack, MH,
    6. Eisenmenger, K.,
    7. Shiekh, M.,
    8. Otto, MW

    (2006) Zwiększenie terapii ekspozycji D-cykloseryną na zaburzenia lękowe. Łuk. Gen. Psychiatry 63: 298-304.

  73. ↵
    1. Haki, MS,
    2. Kalivas, PW

    (1995) Rola obwodów mesoaccumbens – pallidal w indukowanej nowością aktywacji behawioralnej. Neuroscience 64: 587-597.

  74. ↵
    1. Hopkins, DA,
    2. Holstege, G.

    (1978) Rzut Amygdaloid do śródmózgowia, mostu i rdzenia przedłużonego u kota. Exp. Brain Res. 32: 529-547.

  75. ↵
    1. Hugues, S.,
    2. Deschaux, O.,
    3. Garcia, R.

    (2004) Wlew poekstrakcyjny inhibitora kinazy białkowej aktywowanej mitogenem do przyśrodkowej kory przedczołowej upośledza pamięć o wygaśnięciu uwarunkowanego strachu. Uczyć się. Mem. 11: 540-543.

  76. ↵
    1. Hyman, SE

    (2005) Uzależnienie: choroba uczenia się i pamięci. Rano. J. Psychiatry 162: 1414-1422.

  77. ↵
    1. Hyman, SM,
    2. Paliwal, P.,
    3. Sinha, R.

    (2007) Maltretowanie dzieci, odczuwany stres i radzenie sobie ze stresem u niedawno abstynujących dorosłych uzależnionych od kokainy. Psychol. Nałogowiec. Behav. 21: 233-238.

  78. ↵
    1. Izquierdo, A.,
    2. Wellman, CL,
    3. Holmes, A.

    (2006) Krótki, niekontrolowany stres powoduje cofanie się dendrytów w korze infralimbicznej i odporność na strach przed wyginięciem u myszy. J. Neurosci. 26: 5733-5738.

  79. ↵
    1. Jones, BF,
    2. Groenewegen, HJ,
    3. Witter, MP

    (2005) Wewnętrzne połączenia kory zakrętu obręczy u szczura sugerują istnienie wielu funkcjonalnie rozdzielonych sieci. Neuroscience 133: 193-207.

  80. ↵
    1. Jongen-Relo, AL,
    2. Kaufmann, S.,
    3. Feldon, J.

    (2003) Zróżnicowane zaangażowanie skorup i rdzeni podziemnych jądra półleżącego szczurów w procesach pamięci. Behav. Neurosci. 117: 150-168.

  81. ↵
    1. Jüngling, K.,
    2. Seidenbecher, T.,
    3. Sosulina, L.,
    4. Lesting, J.,
    5. Sangha, S.,
    6. Clark, SD,
    7. Okamura, N.,
    8. Duangdao, DM,
    9. Xu, YL,
    10. Reinscheid, RK,
    11. i in.

    (2008) Neuropeptyd S, w którym pośredniczy kontrola ekspresji i ekstynkcji strachu: Rola interkalowanych neuronów GABAergicznych w ciele migdałowatym. Neuron 59: 298-310.

  82. ↵
    1. Kalisch, R.,
    2. Korenfeld, E.,
    3. Stephan, KE,
    4. Weiskopf, N.,
    5. Seymour, B.,
    6. Dolan, RJ

    (2006) W zależności od kontekstu ludzka pamięć o wymarciu jest pośredniczona przez sieć brzuszno-czołową przedczołową i hipokampową. J. Neurosci. 26: 9503-9511.

  83. ↵
    1. Kalivas, PW,
    2. Churchill, L.,
    3. Romanides, A.

    (1999) Udział obwodu palidalno-korkowego w zachowaniu adaptacyjnym. Ann. NY Acad. Sci. 877: 64-70.

  84. ↵
    1. Kalivas, PW,
    2. Jackson, D.,
    3. Romanidies, A.,
    4. Wyndham, L.,
    5. Duffy, P.

    (2001) Udział obwodów palidothalamic w pamięci roboczej. Neuroscience 104: 129-136.

  85. ↵
    1. Kalivas, PW,
    2. Volkow, N.,
    3. Seamans, J.

    (2005) Niewykonalna motywacja w uzależnieniu: patologia w transmisji glutaminianu przedczołowo-półleżącego. Neuron 45: 647-650.

  86. ↵
    1. Kantak, KM,
    2. Czarny, Y.,
    3. Valencia, E.,
    4. Green-Jordan, K.,
    5. Eichenbaum, HB

    (2002) Dysocjujące działanie inaktywacji lidokainy w okolicy podstawno-bocznej ciała migdałowatego ogonowego i ogonowego w utrzymaniu i przywróceniu zachowania poszukiwawczego kokainy u szczurów. J. Neurosci. 22: 1126-1136.

  87. ↵
    1. Kelley, AE

    (2004) Pamięć i uzależnienie: wspólne obwody nerwowe i mechanizmy molekularne. Neuron 44: 161-179.

  88. ↵
    1. Kim, J.,
    2. Lee, S.,
    3. Park, K.,
    4. Hong, I.,
    5. Piosenka, B.,
    6. Piosenka.,
    7. Park, H.,
    8. Kim, WR,
    9. Park, E.,
    10. Choe, HK,
    11. i in.

    (2007) Amygdala depotentiation i strach wyginięcia. Proc. Natl. Acad. Sci. 104: 20955-20960.

  89. ↵
    1. Komiskey, HL,
    2. Miller, DD,
    3. LaPidus, JB,
    4. Patil, PN

    (1977) Izomery kokainy i tropakokainy: wpływ na wychwyt 3H-katecholaminy przez synaptosomy mózgu szczura. Life Sci. 21: 1117-1122.

  90. ↵
    1. Konorski, J.

    (1967) Aktywność integracyjna mózgu (University of Chicago Press, Chicago, IL).

  91. ↵
    1. Koya, E.,
    2. Uejima, JL,
    3. Wihbey, KA,
    4. Bossert, JM,
    5. Mam nadzieję, BT,
    6. Shaham, Y.

    (2008) Rola brzusznej środkowej kory przedczołowej w inkubacji głodu kokainowego. Neuropharmacology 56: 177-185.

  92. ↵
    1. Kushner, MG,
    2. Kim, SW,
    3. Donahue, C.,
    4. Thuras, P.,
    5. Adson, D.,
    6. Kotlyar, M.,
    7. McCabe, J.,
    8. Peterson, J.,
    9. Foa, EB

    (2007) terapia ekspozycją na d-cykloserynę dla zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Biol. Psychiatria 62: 835-838.

  93. ↵
    1. LaLumiere, RT,
    2. Kalivas, PW

    (2008) Uwalnianie glutaminianu w jądrze półleżącym jest niezbędne do poszukiwania heroiny. J. Neurosci. 28: 3170-3177.

  94. ↵
    1. LaRowe, SD,
    2. Myrick, H.,
    3. Malcolm, R.,
    4. Kalivas, P.

    (2005) Materiały z dorocznego spotkania 35th Society for Neuroscience (Waszyngton, DC), Reaktywność wskazówek i neuroobrazowanie u osób uzależnionych od kokainy: Podwójnie ślepe kontrolowane placebo badanie pilotażowe z udziałem N-acetylocysteiny.

  95. ↵
    1. LaRowe, SD,
    2. Myrick, H.,
    3. Hedden, S.,
    4. Mardikian, P.,
    5. Saladyn, M.,
    6. McRae, A.,
    7. Brady, K.,
    8. Kalivas, PW,
    9. Malcolm, R.

    (2007) Czy pragnienie kokainy jest zmniejszone o N-acetylocysteina? Rano. J. Psychiatry 164: 1115-1117.

  96. ↵
    1. Laviolette, SR,
    2. Lipski, WJ,
    3. Grace, AA

    (2005) Subpopulacja neuronów w przyśrodkowej korze przedczołowej koduje uczenie się emocjonalne kodami impulsów i częstotliwości poprzez zależny od receptora dopaminowego D4 wkład ciała migdałowatego bazolateralnego. J. Neurosci. 25: 6066-6075.

  97. ↵
    1. Ledgerwood, L.,
    2. Richardson, R.,
    3. Cranney, J.

    (2003) Wpływ d-cykloseryny na wygaszanie kondycjonowanego zamrażania. Behav. Neurosci. 117: 341-349.

  98. ↵
    1. LeDoux, JE,
    2. Iwata, J.,
    3. Cicchetti, P.,
    4. Reis, DJ

    (1988) Różne projekcje centralnego jądra migdałowatego pośredniczą w autonomicznych i behawioralnych korelatach warunkowanego strachu. J. Neurosci. 8: 2517-2529.

  99. ↵
    1. Leri, F.,
    2. Flores, J.,
    3. Rodaros, D.,
    4. Stewart, J.

    (2002) Blokada przywrócenia stresu wywołanego stresem, ale nie wywołanego kokainą poprzez infuzję antagonistów noradrenergicznych do jądra złoża terminalnego lub centralnego jądra ciała migdałowatego. J. Neurosci. 22: 5713-5718.

  100. ↵
    1. Levita, L.,
    2. Dalley, JW,
    3. Robbins, TW

    (2002) Nucleus accumbens dopaminę i ponownie poznany strach: przegląd i nowe odkrycia. Behav. Brain Res. 137: 115-127.

  101. ↵
    1. Li, G.,
    2. Nair, SS,
    3. Dziwaczny, GJ

    (2009) Biologicznie realistyczny sieciowy model pozyskiwania i wygaszania uwarunkowanych skojarzeń strachu w bocznych neuronach ciała migdałowatego. J. Neurophysiol. 101: 1629-1646.

  102. ↵
    1. Likhtik, E.,
    2. Pelletier, JG,
    3. Paz, R.,
    4. Pare, D.

    (2005) Kontrola przedczołowa ciała migdałowatego. J. Neurosci. 25: 7429-7437.

  103. ↵
    1. Likhtik, E.,
    2. Popa, D.,
    3. Apergis-Schoute, J.,
    4. Fidacaro, GA,
    5. Pare, D.

    (2008) Interkalowane neurony Amygdala są wymagane do ekspresji wygaszania strachu. Natura 454: 642-645.

  104. ↵
    1. Lin, HC,
    2. Mao, SC,
    3. Su, CL,
    4. Gean, PW

    (2008) Rola receptorów CB1 w korze przedczołowej w modulacji pamięci strachu. Cereb. Kora 19: 165-176.

  105. ↵
    1. Madayag, A.,
    2. Lobner, D.,
    3. Kau, KS,
    4. Mantsch, JR,
    5. Abdulhameed, O.,
    6. Przesłuchanie, M.,
    7. Grier, MD,
    8. Baker, DA

    (2007) Powtarzany NPodawanie -acetylocysteiny zmienia zależne od plastyczności działanie kokainy. J. Neurosci. 27: 13968-13976.

  106. ↵
    1. Maren, S.

    (2005) Budowanie i grzebanie wspomnień strachu w mózgu. Neuroscientist 11: 89-99.

  107. ↵
    1. Marsicano, G.,
    2. Wotjak, CT,
    3. Azad, SC,
    4. T. Bisogno,
    5. Rammes, G.,
    6. Cascio, MG,
    7. H. Hermann,
    8. Tang, J.,
    9. C. Hofmann,
    10. W. Zieglgänsberger,
    11. i in.

    (2002) Endogenny system kannabinoidowy kontroluje wyginięcie awersyjnych wspomnień. Natura 418: 530-534.

  108. ↵
    1. M. Matsumoto,
    2. Togashi, H.,
    3. Konno, K.,
    4. H. Koseki,
    5. Hirata, R.,
    6. Izumi, T.,
    7. Yamaguchi, T.,
    8. Yoshioka, M.

    (2008) Wczesny stres poporodowy zmienia wymieranie zależnego od kontekstu strachu u dorosłych szczurów. Pharmacol. Biochem. Behav. 89: 247-252.

  109. ↵
    1. McDonald, AJ,
    2. Mascagni, F.,
    3. Guo L.

    (1996) Rzuty środkowej i bocznej kory przedczołowej na ciało migdałowate: A Phaseolus vulgaris badanie leukoagglutyniny na szczurach. Neuroscience 71: 55-75.

  110. ↵
    1. McFarland, K.,
    2. Kalivas, PW

    (2001) Obwody pośredniczące w przywróceniu zachowania związanego z poszukiwaniem narkotyków przez kokainę. J. Neurosci. 21: 8655-8663.

  111. ↵
    1. McFarland, K.,
    2. Lapish, CC,
    3. Kalivas, PW

    (2003) Przedczołowe uwalnianie glutaminianu do rdzenia jądra półleżącego pośredniczy w przywróceniu zachowania polegającego na poszukiwaniu narkotyków przez kokainę. J. Neurosci. 23: 3531-3537.

  112. ↵
    1. McFarland, K.,
    2. Davidge, SB,
    3. Lapish, CC,
    4. Kalivas, PW

    (2004) Obwody limbiczne i ruchowe leżące u podstaw wywołanego wstrząsem stopy przywrócenia zachowań związanych z poszukiwaniem kokainy. J. Neurosci. 24: 1551-1560.

  113. ↵
    1. McLaughlin, J.,
    2. Zobacz RE

    (2003) Selektywna inaktywacja grzbietowo-przyśrodkowej kory przedczołowej i podstawy boczno-bocznej ciała migdałowatego osłabia warunkowe przywrócenie wygaszonego zachowania poszukiwania kokainy u szczurów. Psychopharmacology 168: 57-65.

  114. ↵
    1. McLaughlin, RJ,
    2. Floresco, SB

    (2007) Rola różnych podregionów ciała migdałowatego podstawno-bocznego w przywracaniu i wygaszaniu zachowań związanych z poszukiwaniem pokarmu na podstawie wskazań. Neuroscience 146: 1484-1494.

  115. ↵
    1. Milad, MR,
    2. Dziwaczny, GJ

    (2002) Neurony w pamięci sygnałów przyśrodkowej kory przedczołowej w celu wygaśnięcia strachu. Natura 420: 70-74.

  116. ↵
    1. Milad, MR,
    2. Vidal-Gonzalez, I.,
    3. Dziwaczny, GJ

    (2004) Elektryczna stymulacja przyśrodkowej kory przedczołowej zmniejsza warunkowy strach w określony czasowo sposób. Behav. Neurosci. 118: 389-394.

  117. ↵
    1. Milad, MR,
    2. Quinn, BT,
    3. Pitman, RK,
    4. Orr, SP,
    5. Fischl, B.,
    6. Rauch, SL

    (2005) Grubość brzuszno-środkowej kory przedczołowej u ludzi jest skorelowana z pamięcią wymierania. Proc. Natl. Acad. Sci. 102: 10706-10711.

  118. ↵
    1. Milad, MR,
    2. Rauch, SL,
    3. Pitman, RK,
    4. Dziwaczny, GJ

    (2006) Wymieranie lęku u szczurów: implikacje dla obrazowania mózgu człowieka i zaburzeń lękowych. Biol. Psychol. 73: 61-71.

  119. ↵
    1. Milad, MR,
    2. Quirk, GJ,
    3. Pitman, RK,
    4. Orr, SP,
    5. Fischl, B.,
    6. Rauch, SL

    (2007a) Rola ludzkiej kory grzbietowej przedniej obręczy w wyrażaniu wyuczonego strachu. Biol. Psychiatria 62: 1191-1194.

  120. ↵
    1. Milad, MR,
    2. Wright, CI,
    3. Orr, SP,
    4. Pitman, RK,
    5. Quirk, GJ,
    6. Rauch, SL

    (2007b) Przypomnienie o wygaszeniu strachu u ludzi aktywuje brzuszno-przednią część kory przedczołowej i hipokampa w porozumieniu. Biol. Psychiatria 62: 446-454.

  121. ↵
    1. Milad, MR,
    2. Orr, SP,
    3. Lasko, NB,
    4. Chang, Y.,
    5. Rauch, SL,
    6. Pitman, RK

    (2008) Obecność i uzyskane pochodzenie zmniejszonego wycofania z powodu wygaszania strachu w PTSD: wyniki badania bliźniaczego. J. Psychiatr. Res. 42: 515-520.

  122. ↵
    1. Miller, EK

    (2000) Kora przedczołowa i kontrola poznawcza. Nat. Wielebny Neurosci. 1: 59-65.

  123. ↵
    1. Miller, CA,
    2. Marshall, JF

    (2004) Zmieniony wynik kory prelimbicznej podczas poszukiwania leku wywołanego przez cue. J. Neurosci. 24: 6889-6897.

  124. ↵
    1. Mogenson, GJ,
    2. Nielsen, MA

    (1983) Dowody, że półleżący do subpallidalnej projekcji GABAergicznej przyczynia się do aktywności lokomotorycznej. Brain Res. Byk. 11: 309-314.

  125. ↵
    1. Moran, MM,
    2. McFarland, K.,
    3. Melendez, RI,
    4. Kalivas, PW,
    5. Seamans, JK

    (2005) Wymiana cystyny ​​/ glutaminianu reguluje presotaptyczne hamowanie receptora glutaminianu metabotropowego przez transmisję pobudzającą i podatność na poszukiwanie kokainy. J. Neurosci. 25: 6389-6393.

  126. ↵
    1. Morgan, MA,
    2. LeDoux, JE

    (1995) Różnicowy udział grzbietowej i brzusznej przyśrodkowej kory przedczołowej w pozyskiwaniu i wygaszaniu warunkowanego strachu u szczurów. Behav. Neurosci. 109: 681-688.

  127. ↵
    1. Morgan, MA,
    2. Romanski, LM,
    3. LeDoux, JE

    (1993) Wygaśnięcie uczenia się emocjonalnego: Wkład środkowej kory przedczołowej. Neurosci. Łotysz. 163: 109-113.

  128. ↵
    1. Mueller, D.,
    2. Porter, JT,
    3. Dziwaczny, GJ

    (2008) Sygnalizacja noradrenergiczna w korze infralimbicznej zwiększa pobudliwość komórek i wzmacnia pamięć w celu wygaszenia strachu. J. Neurosci. 28: 369-375.

  129. ↵
    1. Myers, KM,
    2. Davis, M.

    (2007) Mechanizmy wygaszania strachu. Mol. Psychiatria 12: 120-150.

  130. ↵
    1. Szlachetny, EP

    (2000) Uzależnienie i jego proces nagradzania poprzez polimorfizmy D2 gen receptora dopaminy: przegląd. Eur. Psychiatria 15: 79-89.

  131. ↵
    1. Szlachetny, EP,
    2. Blum, K.,
    3. Khalsa, ME,
    4. Ritchie, T.,
    5. Montgomery, A.,
    6. Drewno, RC,
    7. Fitch, RJ,
    8. Ozkaragoz, T.,
    9. Sheridan, PJ,
    10. Anglin, MD

    (1993) Alleliczne powiązanie D2 gen receptora dopaminy z uzależnieniem od kokainy. Drug Alcohol Depend. 33: 271-285.

  132. ↵
  • ↵
    1. O'Brien, MS,
    2. Wu, LT,
    3. Anthony, JC

    (2005) Używanie kokainy i występowanie ataków paniki w społeczności: podejście krzyżowe. Subst. Użyj niewłaściwego użycia 40: 285-297.

  • ↵
    1. Ongür, D.,
    2. Cena, JL

    (2000) Organizacja sieci wewnątrz orbitalnej i przyśrodkowej kory przedczołowej szczurów, małp i ludzi. Cereb. Kora 10: 206-219.

  • ↵
    1. Ovari, J.,
    2. Leri, F.

    (2008) Inaktywacja brzuszno-przyśrodkowej kory przedczołowej naśladuje ponowne pojawienie się poszukiwania heroiny spowodowane regeneracją heroiny. Neurosci. Łotysz. 444: 52-55.

  • ↵
    1. Pamplona, ​​FA,
    2. Prediger, RD,
    3. Pandolfo, P.,
    4. Takahashi, RN

    (2006) Agonista receptora kannabinoidowego WIN 55,212-2 ułatwia wymieranie kontekstowej pamięci strachu i pamięci przestrzennej u szczurów. Psychopharmacology 188: 641-649.

  • ↵
    1. Paolone, G.,
    2. Botreau, F.,
    3. Stewart, J.

    (2008) Ułatwiające działanie d-cykloseryny na wyginięcie warunkowej preferencji miejsca indukowanej kokainą może być długotrwałe i odporne na przywrócenie. Psychofarmakologia (Berl) 202: 403-409.

  • ↵
    1. Park, WK,
    2. Bari, AA,
    3. Jey, AR,
    4. Anderson, SM,
    5. Spealman, RD,
    6. Rowlett, JK,
    7. Pierce, RC

    (2002) Kokaina podawana do przyśrodkowej kory przedczołowej przywraca zachowanie poszukujące kokainy poprzez zwiększenie transmisji glutaminianu za pośrednictwem receptora AMPA w jądrze półleżącym. J. Neurosci. 22: 2916-2925.

  • ↵
    1. Paxinos, G.,
    2. Watson, C.

    (2005) Mózg szczura we współrzędnych stereotaktycznych (Academic Press, Nowy Jork), wyd. 5th.

  • ↵
    1. Peters, J.,
    2. Kalivas, PW

    (2006) LY379268, agonista metabotropowego receptora glutaminianu grupy II, hamuje zarówno szczurów, jak i poszukujących kokainy. Psychopharmacology 186: 143-149.

  • ↵
    1. Peters, J.,
    2. LaLumiere, RT,
    3. Kalivas, PW

    (2008a) Kora przedczołowa jest odpowiedzialna za hamowanie poszukiwania kokainy u wygaszonych szczurów. J. Neurosci. 28: 6046-6053.

  • ↵
    1. Peters, J.,
    2. Vallone, J.,
    3. Laurendi, K.,
    4. Kalivas, PW

    (2008b) Role przeciwne dla brzusznej kory przedczołowej i ciała migdałowatego podstawno-bocznego w spontanicznym odzyskiwaniu kokainy u szczurów. Psychopharmacology 197: 319-326.

  • ↵
    1. Phan, KL,
    2. Britton, JC,
    3. Taylor, SF,
    4. Ryc., LM,
    5. Liberzon, I.

    (2006) Kortykolimbiczny przepływ krwi podczas nieraumatycznego przetwarzania emocjonalnego w zespole stresu pourazowego. Łuk. Gen. Psychiatry 63: 184-192.

  • ↵
    1. Phelps, EA,
    2. Delgado, MR,
    3. Nearing, KI,
    4. LeDoux, JE

    (2004) Uczenie się wyginięcia u ludzi: Rola ciała migdałowatego i vmPFC. Neuron 43: 897-905.

  • ↵
    1. Porrino, LJ,
    2. Lyons, D.

    (2000) Kora przedczołowa i przyśrodkowa oraz nadużywanie psychostymulantów: badania na modelach zwierzęcych. Cereb. Kora 10: 326-333.

  • ↵
    1. Porrino, LJ,
    2. Smith, HR,
    3. Nader, MA,
    4. Beveridge, TJ

    (2007) Skutki kokainy: zmienny cel w trakcie uzależnienia. Wałówka. Neuropsychopharmacol. Biol. Psychiatria 31: 1593-1600.

  • ↵
    1. Powell, DA,
    2. H. Skaggs,
    3. Churchwell, J.,
    4. McLaughlin, J.

    (2001) Uszkodzenia pośrodkowe w przyśrodkowej korze przedczołowej upośledzają działanie warunkowania Pavlovian za pomocą gałki ocznej, ale nie mają wpływu na jednoczesne zmiany częstości akcji serca u królików (Oryctolagus cuniculus) Behav. Neurosci. 115: 1029-1038.

  • ↵
    1. Quirk, GJ,
    2. Beer, JS

    (2006) Zaangażowanie przedczołowe w regulację emocji: Konwergencja badań na szczurach i ludziach. Curr. Opin. Neurobiol. 16: 723-727.

  • ↵
    1. Quirk, GJ,
    2. Mueller, D.

    (2008) Mechanizmy neuronowe uczenia się i odzyskiwania wymierania. Neuropsychopharmacology 33: 56-72.

  • ↵
    1. Quirk, GJ,
    2. Repa, C.,
    3. LeDoux, JE

    (1995) Uwarunkowanie lęku poprawia reakcje słuchowe o krótkim opóźnieniu neuronów ciała migdałowatego: Równoległe zapisy u swobodnie zachowującego się szczura. Neuron 15: 1029-1039.

  • ↵
    1. Repa, JC,
    2. J. Muller,
    3. Apergis, J.,
    4. Desrochers, TM,
    5. Zhou, Y.,
    6. LeDoux, JE

    (2001) Dwie różne boczne populacje komórek ciała migdałowatego przyczyniają się do inicjacji i przechowywania pamięci. Nat. Neurosci. 4: 724-731.

  • ↵
    1. Rescorla, RA

    (2004) Spontaniczne odzyskiwanie. Uczyć się. Mem. 11: 501-509.

  • ↵
    1. Ressler, KJ,
    2. Rothbaum, BO,
    3. Tannenbaum, L.,
    4. Anderson, P.,
    5. Graap, K.,
    6. E. Zimand,
    7. Hodges, L.,
    8. Davis, M.

    (2004) Środki wzmacniające funkcje poznawcze jako dodatek do psychoterapii: stosowanie d-cykloseryny u osób fobicznych w celu ułatwienia wygaszania strachu. Łuk. Gen. Psychiatry 61: 1136-1144.

  • ↵
    1. Reynolds, SM,
    2. Berridge, KC

    (2001) Strach i odżywianie się w jądrze półleżącym: segregacja rostokudaudalna wywołanych przez GABA zachowań obronnych w porównaniu z zachowaniami żywieniowymi. J. Neurosci. 21: 3261-3270.

  • ↵
    1. Reynolds, SM,
    2. Berridge, KC

    (2002) Pozytywna i negatywna motywacja w jądrze półleżącym: Biwalentne gradienty rostrocaudalne dla wywołanego przez GABA jedzenia, smaku reakcji „lubienia” / „nie lubienia”, preferencji / unikania miejsca i strachu. J. Neurosci. 22: 7308-7320.

  • ↵
    1. Rogers, JL,
    2. Ghee, S.,
    3. Zobacz RE

    (2008) Układ nerwowy będący podstawą przywrócenia zachowania polegającego na poszukiwaniu heroiny w zwierzęcym modelu nawrotu. Neuroscience 151: 579-588.

  • ↵
    1. Royer, S.,
    2. Pare, D.

    (2002) Dwukierunkowa plastyczność synaptyczna w interkalowanych neuronach ciała migdałowatego i wygaszenie warunkowanych reakcji strachu. Neuroscience 115: 455-462.

  • ↵
    1. Sanchez, CJ,
    2. Bailie, TM,
    3. Wu, WR,
    4. Li, N.,
    5. Sorg, BA

    (2003) Manipulacja aktywacją receptora dopaminowego typu D1 w środkowej korze przedczołowej szczura zmienia przywrócenie warunkowane preferencji miejsca wywołane stresem i kokainą. Neuroscience 119: 497-505.

  • ↵
    1. Santini, E.,
    2. Ge, H.,
    3. Ren, K.,
    4. Pena, DO,
    5. Dziwaczny, GJ

    (2004) Konsolidacja wymierania strachu wymaga syntezy białek w środkowej korze przedczołowej. J. Neurosci. 24: 5704-5710.

  • ↵
    1. Sareen, J.,
    2. Chartier, M.,
    3. MP Paulus,
    4. Stein, MB

    (2006) Narkotyki i zaburzenia lękowe: ustalenia z dwóch badań ankietowych. Psychiatry Res. 142: 11-17.

  • ↵
    1. Schmidt, ED,
    2. Voorn, P.,
    3. Binnekade, R.,
    4. Schoffelmeer, AN,
    5. De Vries, TJ

    (2005) Różnicowe zaangażowanie kory przedkręgowej i prążkowia w uwarunkowanej heroinie i sacharozie po długotrwałym wyginięciu. Eur. J. Neurosci. 22: 2347-2356.

  • ↵
    1. Schoepp, DD,
    2. Wright, RA,
    3. Levine, LR,
    4. Gaydos, B.,
    5. Potter, WZ

    (2003) LY354740, agonista receptora mGlu2 / 3 jako nowe podejście do leczenia lęku / stresu. Napięcia 6: 189-197.

  • ↵
    1. Schroeder, JA,
    2. Schneider, JS

    (2002) Interakcje GABA-opioidowe w globus pallidus: [D-Ala2] -Met-enkefalinamid osłabia wywołane przez pot uwalnianie GABA po zmianach nigrostriatalnych. J. Neurochem. 82: 666-673.

  • ↵
    1. I. Schwienbacher,
    2. M. Fendt,
    3. Richardson, R.,
    4. Schnitzler, HU

    (2004) Tymczasowa dezaktywacja jądra półleżącego zakłóca nabywanie i ekspresję przerażonego strachu u szczurów. Brain Res. 1027: 87-93.

  • ↵
    1. Zobacz RE

    (2005) Nerwowe substraty skojarzeń kokainy, które powodują nawrót. Eur. J. Pharmacol. 526: 140-146.

  • ↵
    1. Sesack, SR,
    2. Deutch, AY,
    3. Roth, RH,
    4. Bunney, BS

    (1989) Organizacja topograficzna wypływających wypustów przyśrodkowej kory przedczołowej u szczura: Badanie przedniego odcinka dróg Phaseolus vulgaris leukoagglutynina. J. Comp. Neurol. 290: 213-242.

  • ↵
    1. Shaham, Y.,
    2. Erb, S.,
    3. Stewart, J.

    (2000) Nawrót stresu do poszukiwania heroiny i kokainy u szczurów: przegląd. Brain Res. Brain Res. Obrót silnika. 33: 13-33.

  • ↵
    1. Shaham, Y.,
    2. Shalev, U.,
    3. Lu, L.,
    4. De Wit, H.,
    5. Stewart, J.

    (2003) Model przywracania nawrotów narkotyków: historia, metodologia i główne ustalenia. Psychopharmacology, 3-20.

  • ↵
    1. Shin, LM,
    2. Orr, SP,
    3. Carson, MA,
    4. Rauch, SL,
    5. Macklin, ML,
    6. Lasko, NB,
    7. Peters, PM,
    8. Metzger, LJ,
    9. Dougherty, DD,
    10. Cannistraro, PA,
    11. i in.

    (2004) Regionalny mózgowy przepływ krwi w ciele migdałowatym i przyśrodkowej korze przedczołowej podczas traumatycznych zdjęć u weteranów z Wietnamu płci męskiej i żeńskiej z PTSD. Łuk. Gen. Psychiatry 61: 168-176.

  • ↵
    1. D. Sierra-Mercado,
    2. Corcoran, KA,
    3. K. Lebron-Milad,
    4. Dziwaczny, GJ

    (2006) Inaktywacja brzuszno-środkowej kory przedczołowej zmniejsza ekspresję uwarunkowanego strachu i utrudnia późniejsze przypominanie o wyginięciu. Eur. J. Neurosci. 24: 1751-1758.

  • ↵
    1. Sinha R.
    2. M. Garcia,
    3. Paliwal, P.,
    4. Kreek, MJ,
    5. Rounsaville, BJ

    (2006) Wywołane stresem pragnienie kokainy i reakcje podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowe są wskaźnikiem wyników nawrotu kokainy. Łuk. Gen. Psychiatry 63: 324-331.

  • ↵
    1. F. Sotres-Bayon,
    2. Cain, CK,
    3. LeDoux, JE

    (2006) Mechanizmy mózgowe wymierania strachu: Historyczne perspektywy udziału kory przedczołowej. Biol. Psychiatria 60: 329-336.

  • ↵
    1. F. Sotres-Bayon,
    2. Diaz-Mataix, L.,
    3. Bush, DE,
    4. LeDoux, JE

    (2008) Dysocjalne role kory brzuszno-przyśrodkowej kory przedczołowej i ciała migdałowatego w zanikaniu strachu: wkład NR2B. Cereb. Kora 19: 474-482.

  • ↵
    1. Stefanacci, L.,
    2. Amaral, DG

    (2002) Niektóre spostrzeżenia dotyczące korowych danych wejściowych do ciała migdałowatego makaka: Badanie śledzenia wstecznego. J. Comp. Neurol. 451: 301-323.

  • ↵
    1. Sun W.
    2. Rebec, GV

    (2005) Rola receptorów kory przedczołowej typu D1 i D2 w zachowaniu szukającym kokainy u szczurów. Psychopharmacology 177: 315-323.

  • ↵
    1. Sutton, MA,
    2. Schmidt, EF,
    3. Choi, KH,
    4. Schad, Kalifornia,
    5. Whisler, K.,
    6. Simmons, D.,
    7. Karanian, DA,
    8. Monteggia, LM,
    9. Neve, RL,
    10. Self, DW

    (2003) Wywołana ekstynkcją regulacja w górę receptorów AMPA zmniejsza zachowanie związane z poszukiwaniem kokainy. Natura 421: 70-75.

  • ↵
    1. Tang, XC,
    2. McFarland, K.,
    3. Cagle, S.,
    4. Kalivas, PW

    (2005) Przywrócenie spowodowane kokainą wymaga endogennej stymulacji receptorów μ-opioidowych w brzusznej części dłoniowej. J. Neurosci. 25: 4512-4520.

  • ↵
    1. Torregrossa, MM,
    2. Tang, XC,
    3. Kalivas, PW

    (2008) Projekcja glutaminergiczna z kory przedczołowej do jądra półleżącego jest wymagana dla wywołanych kokainą spadków brzusznego palidalnego GABA. Neurosci. Łotysz. 438: 142-145.

  • ↵
    1. A. Verdejo-Garcia,
    2. Bechara, A.,
    3. Recknor, EC,
    4. M. Perez-Garcia

    (2007) Impulsywność oparta na negatywnych emocjach przewiduje problemy z uzależnieniem od substancji. Drug Alcohol Depend. 91: 213-219.

  • ↵
    1. Vertes, RP

    (2004) Różnicowe rzuty kory podkręgowej i przedklimicznej u szczura. Synapse 51: 32-58.

  • ↵
    1. Vidal-Gonzalez, I.,
    2. B. Vidal-Gonzalez,
    3. Rauch, SL,
    4. Dziwaczny, GJ

    (2006) Mikrostymulacja ujawnia przeciwstawne wpływy kory przedkręgowej i infralimbicznej na ekspresję uwarunkowanego strachu. Uczyć się. Mem. 13: 728-733.

  • ↵
    1. Wołków, ND,
    2. Fowler, JS,
    3. Wang, GJ,
    4. R. Hitzemann,
    5. Logan, J.,
    6. Schlyer, DJ,
    7. Dewey, SL,
    8. Wolf, AP

    (1993) Zmniejszona dostępność receptora dopaminowego D2 jest związana ze zmniejszonym metabolizmem czołowym u osób nadużywających kokainę. Synapse 14: 169-177.

  • ↵
    1. Wołków, ND,
    2. Fowler, JS,
    3. Wang, GJ

    (2002) Rola dopaminy we wzmacnianiu narkotyków i uzależnieniu u ludzi: Wyniki badań obrazowych. Behav. Pharmacol. 13: 355-366.

  • ↵
    1. Voorn, P.,
    2. Vanderschuren, LJ,
    3. Groenewegen, HJ,
    4. Robbins, TW,
    5. Pennartz, CM

    (2004) Nakręcenie na podział grzbietowo-brzuszny prążkowia. Trendy Neurosci. 27: 468-474.

  • ↵
    1. Walaas, I.,
    2. Fonnum, F.

    (1979) Dystrybucja i pochodzenie dekarboksylazy glutaminianowej i acetylotransferazy cholinowej w brzusznej części dłoniowej i innych podstawowych obszarach przodomózgowia. Brain Res. 177: 325-336.

  • ↵
    1. M. Waldhoer,
    2. Bartlett, SE,
    3. Whistler, JL

    (2004) Receptory opioidowe. Annu. Rev. Biochem. 73: 953-990.

  • ↵
    1. Wasserman, DA,
    2. Havassy, ​​BE,
    3. Boles, SM

    (1997) Zdarzenia traumatyczne i zespół stresu pourazowego u osób używających kokainy rozpoczynających prywatne leczenie. Drug Alcohol Depend. 46: 1-8.

  • ↵
    1. Weber, DA,
    2. Reynolds, CR

    (2004) Kliniczne perspektywy neurobiologicznych skutków traumy psychicznej. Neuropsychol. Obrót silnika. 14: 115-129.

  • ↵
    1. Wilensky, AE,
    2. Schafe, GE,
    3. Poseł Kristensen,
    4. LeDoux, JE

    (2006) Ponowne przemyślenie obwodu strachu: Centralne jądro ciała migdałowatego jest wymagane do pozyskiwania, konsolidacji i ekspresji Pawłowskiego warunkowania strachu. J. Neurosci. 26: 12387-12396.

  • ↵
    1. Wilhelm, S.,
    2. Buhlmann, U.,
    3. Tolin, DF,
    4. Meunier, SA,
    5. Pearlson, GD,
    6. Reese, HE,
    7. P. Cannistraro,
    8. Jenike, MA,
    9. Rauch, SL

    (2008) Zwiększenie terapii behawioralnej d-cykloseryną w zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych. Rano. J. Psychiatry 165: 335-341.

  • ↵
    1. Zahm, DS,
    2. Heimer, L.

    (1990) Dwa półpłaskie szlaki pochodzące z jądra szczura leżą. J. Comp. Neurol. 302: 437-446.

  • ↵
    1. Zahm, DS,
    2. Zaborszky, L.,
    3. Alones, VE,
    4. Heimer, L.

    (1985) Dowody na koegzystencję dekarboksylazy glutaminianowej i immunoreaktywności Met-enkefaliny w końcach aksonów brzusznej palidum szczura. Brain Res. 325: 317-321.

  • ↵
    1. Zimmerman, JM,
    2. Rabinak, Kalifornia,
    3. McLachlan, IG,
    4. Maren, S.

    (2007) Centralne jądro ciała migdałowatego jest niezbędne do uzyskania i wyrażenia warunkowego strachu po przetrenowaniu. Uczyć się. Mem. 14: 634-644.

    • Dodaj do CiteULikeCiteULike
    • Dodaj do DeliciousPyszne
    • Dodaj do Diggdigg
    • Dodać do FacebookaFacebook
    • Dodaj do RedditReddit
    • Dodaj do TwitteraTwitter

    Co to jest?

    artykuły cytujące ten artykuł