Częściowe zubożenie dopaminy w korze przedczołowej prowadzi do zwiększonego mezolimbicznego uwalniania dopaminy wywołanego przez powtarzaną ekspozycję na naturalnie wzmacniające bodźce. (1992)

UWAGI: Zmniejszenie dopaminy w korze czołowej (co zdarza się w uzależnieniu), spowodowało większą i większą odpowiedź na dopaminę na jedzenie i seks. Innym odkryciem jest to, że kora czołowa dopamina będzie hamować aktywność obwodu nagrody.


J Neurosci. 1992 Sep; 12 (9): 3609-18.

PEŁNY TEKST PDF

Mitchell JB, Gratton A.

Źródło

Douglas Hospital Research Center, Wydział Psychiatrii, McGill University, Montreal, Quebec, Kanada.

Abstrakcyjny

Szybką chronoamperometrię zastosowano do monitorowania pozakomórkowego stężenia dopaminy w jądrze półleżącym, polu końcowym mezolimbicznego układu dopaminowego, w swobodnie zachowujących się szczurach narażonych codziennie, w kolejnych dniach 6, na jeden z dwóch naturalnie wzmacniających bodźców; bardzo smaczne jedzenie lub związane z seksem wskazówki zapachowe.

Zwierzęta były albo nienaruszone, albo wcześniej otrzymywały mikroiniekcje 6-hydroksydopaminy do kory przedczołowej do końcówek dopaminowych uszkodzenia. Żywność niezawodnie wywoływała wzrost poziomu dopaminy w jądrze półleżącym, a jeśli dopamina w korach przedczołowych została wyczerpana, reakcja na pokarm zwiększała się wraz z powtarzanymi testami. Zwierzęta eksponowane na seksualnie istotny bodziec węchowy wykazywały stopniowo zwiększone uwalnianie dopaminy po wielokrotnych testach, a to wzmocnienie było wzmacniane przez przedczołowe korowe zubożenie dopaminy.

Wyniki te wskazują, że powtarzająca się ekspozycja na naturalnie wzmacniające się zdarzenia może prowadzić do nadreaktywności mezolimbicznego układu dopaminowego po aktywacji w przyszłości i sugerować, że projekcja dopaminy do kory przedczołowej wywiera pośredni, hamujący wpływ na mezolimbiczną neurotransmisję dopaminy.