Myślenie poza polem: Kora oczodołowo-czołowa, wyobraźnia i jak leczyć uzależnienie (2016)

Neuropsychopharmacology. 2016 Aug 11. doi: 10.1038 / npp.2016.147.

Schoenbaum G1, Zmień CY1, Lucantonio F1, Takahashi YK1.

Abstrakcyjny

Uzależnienie wiąże się z niemożnością kontrolowania zachowań związanych z poszukiwaniem narkotyków. Chociaż można to uważać za zjawisko wtórne w stosunku do przemożnego pragnienia zażycia narkotyku, może to równie dobrze odzwierciedlać awarię mechanizmów mózgowych, które pozwalają uzależnionym uczyć się i mentalnie symulować konsekwencje nienarkotyczne. Co ważne, ten proces mentalnej symulacji czerpie z naszych przeszłych doświadczeń, ale zwykle nie jest przez nie ograniczony. Mamy raczej zdolność myślenia nieszablonowego na temat naszej przeszłości, integrowania wiedzy zdobytej na podstawie różnych podobnych i mniej podobnych doświadczeń życiowych w celu uzyskania szacunków lub wyobrażenia sobie, co może się wydarzyć dalej. Szacunki te wpływają bezpośrednio na nasze obecne zachowanie, a także wpływają na przyszłe zachowanie, służąc jako tło, na podstawie którego oceniane są wyniki w celu wspierania uczenia się. W tym miejscu dokonamy przeglądu dowodów pochodzących z naszej własnej pracy z wykorzystaniem zadania nadmiernych oczekiwań Pawłowa, a także z innych źródeł, że kora oczodołowo-czołowa jest krytycznym węzłem w obwodzie nerwowym, który generuje te szacunki. Następnie przedstawimy konkretną hipotezę, że degradacja tej funkcji wtórna do zmian wywołanych narkotykami jest krytyczną i prawdopodobnie możliwą do rozwiązania częścią uzależnienia.

PMID: 27510424

DOI: 10.1038 / npp.2016.147