Lipiec 2007
Joseph R. DiFranza, MD; Judith A. Savageau, MPH; Dr Kenneth Fletcher; i wsp Jennifer O'Loughlin, PhD; Dr Lori Pbert; Dr Judith K. Ockene; Dr Ann D. McNeill; Jennifer Hazelton, BA; Karen Friedman, BA; Gretchen Dussault, BA; Connie Wood, MSW; Dr Robert J. Wellman
Autorzy oddziałów Informacje o artykule
Arch Pediatr Adolesc Med. 2007; 161 (7): 704-710. doi: 10.1001 / archpedi.161.7.704
Abstrakcyjny
Cel Rozszerzenie wyników pierwszego badania dotyczącego rozwoju i oceny uzależnienia od nikotyny w młodzieży poprzez zastosowanie kryteriów diagnostycznych dla uzależnienia od tytoniu i biochemicznej miary przyjmowania nikotyny. Pierwsze badanie wykazało, że objawy uzależnienia często pojawiają się wkrótce po wystąpieniu okresowego palenia.
Wnętrze Badanie perspektywiczne 4-year.
Oprawa Szkoły publiczne w społecznościach 6 Massachusetts.
Uczestnicy Grupa uczniów 1246 szóstej klasy.
interwencje Jedenaście wywiadów.
Główne wyniki pomiaru Utrata autonomii w stosunku do tytoniu mierzona przez listę kontrolną Hooked on Nicotine oraz zależność od tytoniu, jak określono w Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób, 10th Revision (ICD-10).
Efekt Wśród inhalatorów 217, 127 stracił autonomię w stosunku do ich używania tytoniu, 10% zrobił to w dniach 2, a 25% zrobił to w ciągu 30 dni pierwszego wdechu z papierosa; połowa straciła autonomię do czasu palenia papierosów 7 miesięcznie. Wśród opracowanych inhalatorów 83 ICD-10- określona zależność, połowa zrobiła to do czasu, gdy palili papierosy 46 miesięcznie. W wywiadzie po rozpoczęciu ICD-10–Zdefiniowana zależność, średnie stężenie kotyniny w ślinie u obecnych palaczy wynosiło 5.35 ng / ml, poziom, który spada znacznie poniżej wartości granicznej stosowanej do odróżnienia palaczy aktywnych od palaczy biernych.
wnioski Najbardziej podatni młodzi ludzie tracą autonomię w stosunku do tytoniu w ciągu jednego dnia lub 2 pierwszego wdechu z papierosa. Pojawienie się objawów odstawienia tytoniu i nieudanych prób zaprzestania palenia może poprzedzać codzienne palenie; ICD-10–Zdefiniowana zależność może poprzedzać codzienne palenie i zazwyczaj pojawia się przed spożyciem papierosów 2 dziennie.
Wśród jego wielu ważnych wkładów, Russell1- 4 nakreślił „model palenia” w serii wpływowych esejów opublikowanych ponad 30 lata temu. W tym modelu wstępne eksperymenty z paleniem są motywowane czynnikami psychospołecznymi i ciekawością, ale szybko „farmakologiczne nagrody” nikotyny w postaci „pobłażliwego”, „uspokajającego” lub „stymulującego” palenia dają motywację do stosowania przed uzależnieniem . Według Russella: „Po 3 lub 4 z okresowym paleniem, rozpoczyna się regularne palenie uzależnione od dorosłych”.3 Kiedy dzienne spożycie przekracza 20, dochodzi do „uzależniającego palenia” i „palacz doświadcza objawów odstawienia, gdy tylko 20 przejdzie do minut 30 bez palenia”.3 Ten klasyczny opis naturalnej historii uzależnienia od nikotyny rzadko był kwestionowany5 do końca 20th wieku.
Russell był pionierem w rozpoznawaniu wpływu pierwszego wypalonego papierosa w okresie dojrzewania: „W tym delikatnym okresie potrzeba nie więcej niż trzech lub czterech zwykłych papierosów, aby zapewnić ewolucję regularnemu paleniu uzależnionemu w ciągu kilku lat”.3,6 W czasach, gdy palenie było normą społeczną, Russell stwierdził, że „tylko o 15 procent osób, które mają więcej niż jednego papierosa, unikają regularnego palenia”.3 Biorąc pod uwagę jego twierdzenie, że okazjonalni i przerywani dorośli palacze byli naprawdę niezależni,7 nigdy nie było jasne, dlaczego palenie kilku papierosów miało tak głęboki wpływ, co utożsamiał z „wyrokiem 40-a”.7
Model opisujący zależność jako późna sekwencja regularnego intensywnego palenia został zakwestionowany w 2000 z publikacją pierwszego prospektywnego badania naturalnej historii uzależnienia od nikotyny.8 Badanie DANDY (Development and Assessment of Nikotine Dependence in Youth) wykazało, że objawy uzależnienia rozwijają się wkrótce po pierwszym papierosie, bez minimalnego wymogu liczby wypalanych papierosów lub częstotliwości lub czasu używania.8,9 Każdy z badanych objawów uzależnienia od 11 został zgłoszony przez co najmniej 1 młodzieży w 2 tygodni rozpoczęcia palenia miesięcznego. Mediana częstości stosowania przy wystąpieniu objawów wynosiła 4 dni w miesiącu, a mediana ilości wynosiła papierosy 8 miesięcznie. Dane stworzyły krzywą Poissona z objawami typowo występującymi natychmiast po rozpoczęciu okresowego palenia.
W badaniu DANDY odnotowano kolejne nieoczekiwane odkrycie: objawy odstawienia wśród osób niepalących. Zgodnie z konwencjonalną mądrością objawy odstawienia pojawiają się tylko przy umiarkowanym poziomie codziennego palenia,3 a ich obecność wymagała, aby jednostka utrzymywała stałą obecność nikotyny w organizmie, co wymaga co najmniej papierosów 5 dziennie.10- 12
Badanie Nikonine Dependence in Teens (NDIT) w Quebec, Kanada, powtórzyło i rozszerzyło badanie DANDY, wykazując, że objawy odstawienia mogą pojawić się przed rozpoczęciem codziennego palenia.13 i że Międzynarodowa statystyczna klasyfikacja chorób, 10th Revision (ICD-10), kryteria diagnostyczne uzależnienia od tytoniu pojawiają się podczas okresowego używania tytoniu.13,14 Wykorzystując analizę przeżycia i pomiar od pierwszego zaciągnięcia się, badanie NDIT wykazało, że 25% wszystkich pufferów awansował do inhalacji przez miesiące 1.5, do głodu 4.5 miesięcy, do miesięcznego palenia 8.8 miesięcy, do innych objawów wycofania przez 11 miesięcy, do tygodniowe palenie przez 19.4 miesięcy i do ICD-10–Zdefiniowana zależność (obecność kryteriów 3) przez 40.6 miesięcy.15 Szacunki te zawyżają prawdziwe opóźnienia, ponieważ opierają się na dacie badania po każdym zdarzeniu. Podczas miesięcy 3 pomiędzy pierwszą inhalacją (opóźnienie miesięcy 1.5) a pierwszym pożądaniem (miesiące 4.5), młodzież, która nie była jeszcze miesięczną palaczką, paliła mniej niż papierosy 3 (opóźnienie palenia miesięcznego wynosiło 8.8 miesięcy). Dane NDIT sugerują, że dla nastolatków wdychanie dymu tylko z papierosów 1 lub 2 jest wystarczające do wywołania głodu, najczęstszego objawu ICD-10–Zdefiniowana zależność.
Dane empiryczne z badań DANDY i NDIT wymagały ponownego zbadania modelu Russella. Na podstawie tych danych teoria uczulenia-homeostazy stwierdza, że procesy neurofizjologiczne leżące u podstaw uzależnienia od nikotyny są uruchamiane przez pierwszego papierosa.16 Łagodzenie fizjologicznego pragnienia i odstawienia staje się głównym motywatorem dla tych, którzy palą tylko kilka papierosów każdego miesiąca. Początkowo objawy głodu i odstawienia można powstrzymać paląc papierosa 1 co tydzień lub mniej, ale wraz z rozwojem tolerancji czas trwania ulgi zapewniany przez każdy papieros stopniowo się zmniejsza. Jeśli palacz nie ogranicza konsumpcji, może doświadczyć „objawów odstawienia za każdym razem, gdy 20 przejdzie na 30 minut bez palenia”, jak zauważył Russell.3
Zatem literatura zawiera modele 2 rozwoju zależności. Celem badania dotyczącego rozwoju i oceny uzależnienia od nikotyny w młodzieży – 2 (DANDY-2) było przetestowanie teorii uwrażliwienia-homeostazy poprzez określenie, czy głód, wycofanie i inne objawy uzależnienia od nikotyny pojawiają się w okresie sporadycznego palenia, które zwykle poprzedza codzienne palenie. Badanie DANDY-2 ulepszyło swojego poprzednika, wykorzystując biochemiczną miarę przyjmowania nikotyny, oceniając ICD-10–Zdefiniowana zależność od tytoniu, przy użyciu analiz przeżycia, pomiar latencji po pierwszym zgłoszonym przez siebie wdychaniu nikotyny, oraz rozważenie wpływu potencjalnych czynników ryzyka palenia tytoniu 45.
Było to studium podłużne 4-u kohorty uczniów klas szóstych. Wszystkie procedury zostały zatwierdzone przez instytucjonalną komisję rewizyjną Uniwersytetu Medycznego w Massachusetts i lokalnych administratorów szkół.
Badani byli rekrutowani ze szkół w miejskich i podmiejskich społecznościach 6 Massachusetts wybranych do zapewnienia zróżnicowanej pod względem rasowym i etnicznym próby. Badanie zostało opublikowane w szkołach. Świadoma zgoda została uzyskana od podmiotu i jednego z jego rodziców. Jedynym kryterium wykluczającym była niezdolność ucznia do komunikowania się w języku angielskim. (Status palenia nie określał kwalifikowalności.) Osoby, które zmieniły szkołę, zostały zachowane, jeśli nowa szkoła była w trakcie jazdy 1-godzinnej, a nowa szkoła wyraziła zgodę.
Każdego roku od stycznia 2002 do stycznia 2006, 3 prywatne, poufne, twarzą w twarz, wywiady skryptowe zostały przeprowadzone z każdym tematem w szkołach w celu zebrania wszystkich danych 11. Przeprowadzono wywiady, aby ułatwić dokładne przywołanie dat i wydarzeń.17,18 Stworzono kalendarz wydarzeń osobistych dla każdego użytkownika tytoniu w celu ustalenia czasu i sekwencji kamieni milowych używania symptomów i używania tytoniu. Kamienie milowe obejmowały pierwsze zaciągnięcie; pierwsza inhalacja; początek palenia miesięcznego, tygodniowego i dziennego; zatwierdzenie przedmiotów na liście kontrolnej Hooked on Nicotine (HONC); i spełnienie ICD-10 kryteria uzależnienia od tytoniu. Określone daty kamieni milowych zostały zarejestrowane, gdy były dostępne. W przeciwnym razie, jeśli kamień milowy nastąpił na początku miesiąca, został zarejestrowany jako występujący na 7th; pośrodku, jako 15th; i pod koniec miesiąca, jako 25th. Najkrótsze zgłaszane czasy utajenia były najmniej zależne od uprzedzeń. Jeśli zdarzenia były szeroko rozstawione, podmiot musiał samodzielnie przywołać daty 2. Jeśli jednak zdarzenia miały miejsce tego samego dnia lub w kolejnych dniach, data drugiego zdarzenia została obliczona przez dodanie odpowiedniej liczby dni do pierwszego zdarzenia.
Reakcje na pierwszy wdech zostały nagrane podczas wywiadu bezpośrednio po tym zdarzeniu. Dane demograficzne zostały zebrane podczas pierwszego wywiadu. Podczas każdego wywiadu zapis badanego był aktualizowany w zakresie rodzajów używanego tytoniu; czas trwania, częstotliwość i wielkość użycia; i okresy abstynencji.
Próbki śliny zebrano w każdym wywiadzie od osób, które zgłosiły jakiekolwiek używanie tytoniu w poprzednich dniach 30, a liczbę papierosów wypalonych w poprzednich dniach 3 odnotowano. Kotynina, metabolit nikotyny, ma okres półtrwania 17 godzin i może być wykryta w ślinie przez kilka dni po ostatnim papierosie.19,20 Pacjenci, którzy odmówili podania próbki śliny, pozostali w badaniu. Próbki śliny odwirowano, zamrożono w –20 ° C i wysłano na suchym lodzie do niezależnego laboratorium w celu ślepej oceny ilościowej kotyniny za pomocą chromatografii gazowo-cieczowej.21
Środki wynikowe obejmowały zmniejszoną autonomię w stosunku do nikotyny i ICD-10–Zdefiniowana diagnoza uzależnienia od nikotyny. Pełna autonomia jest tracona, gdy następstwa używania tytoniu, zarówno fizycznego, jak i psychicznego, stanowią barierę dla rzucenia palenia.22 Jedenaście elementów wykorzystano do oceny autonomii w pierwszym badaniu DANDY; 10 z nich tworzy HONC (Tabela 1).22 HONC wykazał równoczesną i predykcyjną trafność, dobrą wiarygodność powtórzeń testu, stabilną strukturę jednoczynnikową i doskonałą niezawodność wewnętrzną, z α Cronbacha 0.90 do 0.94 w badaniach 4 u młodzieży.22- 29 Obecnie używany w językach 12, HONC został gruntownie oceniony wśród nastolatków niż jakakolwiek inna miara uzależnienia od nikotyny.23
Wraz z pojawieniem się pierwszego objawu HONC palacz stracił pełną autonomię. Zapisano datę początku każdego objawu HONC oraz częstotliwość (dni w miesiącu 28) i ilość używania tytoniu (papierosy miesięcznie) w czasie pierwszego objawu HONC. Skala zmniejszonej autonomii została obliczona poprzez zsumowanie łącznej liczby zatwierdzonych elementów HONC (0-10). Aby ustalić, czy utrata autonomii wiąże się z postępem palenia, użyliśmy χ2 test porównujący codzienne palenie wśród osób, które nie miały objawów HONC i tych, które miały 1 lub więcej objawów. Populacjami do tych analiz byli wszyscy badani, którzy nadymali papierosa i osobno ci, którzy wdychali.
Użyliśmy wywiadu przedmiotu 22 w celu ustalenia ICD-10–Definiowana diagnoza uzależnienia od tytoniu; 3 lub więcej objawów jest wymaganych do postawienia diagnozy (Tabela 1).14 Zarejestrowaliśmy datę, kiedy ICD-10 kryteria zostały po raz pierwszy osiągnięte, a poziom używania tytoniu w tym czasie.
Mniej niż połowa młodzieży wdycha z pierwszego papierosa.30 Ponieważ nie można oczekiwać objawów uzależnienia przy braku ekspozycji na lek, nasze analizy ograniczyliśmy do osób, które zgłosiły inhalację i obliczone opóźnienia (liczbę dni między zdarzeniami 2), odejmując datę inhalacji od daty kolejnych kamieni milowych.
Dla pacjentów 6, którzy zgłaszali comiesięczne stosowanie przed inhalacją, obliczenie opóźnienia palenia miesięcznie dało liczbę ujemną. W przypadku tych pacjentów z 6 datę pierwszego inhalacji wykorzystano jako datę rozpoczęcia comiesięcznego palenia. Dwóch badanych zgłosiło objawy HONC po sapaniu, ale przed podaną datą inhalacji; spowodowało to również opóźnienia z ujemnymi jednostkami czasu. Przy założeniu, że ekspozycja na nikotynę wystąpiła wcześniej niż podano, data inhalacji została zanotowana jako brakująca, tym samym wykluczając tych pacjentów 2 z analiz opóźnienia. Jedyny podmiot, który regularnie używał tytoniu do żucia przed wdychaniem, został usunięty z analizy opóźnienia, ponieważ ekspozycja na nikotynę poprzedzała pierwszą inhalację.
Ze względu na różnice w wieku, rasie, płci, metabolizmie i sposobie palenia papierosów (np. Liczbie zaciągnięć i objętości zaciągania się), nie jest możliwe przeniesienie poziomu kotyniny na papierosy wypalane na poziomie indywidualnym.31 U dorosłych poziomy kotyniny wykazują nieliniowe powiązanie ze spożyciem papierosów w zakresie od lekkiego do ciężkiego palenia (r = 0.44), ale wykazują liniową zależność, gdy konsumpcja jest mniejsza niż 10 papierosów w ciągu ostatnich 17 godzin (r = 0.53).31 McNeill i in32 podali średni poziom kotyniny w ślinie 201 ng / ml wśród nastolatków, którzy wypalali średnio 210 papierosów miesięcznie. Na podstawie tej zgrubnej zgodności stwierdziliśmy, że wygodnie jest użyć tych samych przedziałów na osi X do wyświetlenia na liczbach deklarowanej przez siebie konsumpcji (papierosów na miesiąc) i poziomu kotyniny, aby można było porównać kształty krzywych, ale nie powinno to być błędnie zinterpretowane jako wskazujące, że poziom kotyniny jest równoważny papierosom wypalanym w ciągu miesiąca.
Analiza Kaplana-Meiera została wykorzystana do określenia łącznego prawdopodobieństwa osiągnięcia każdego z etapów, biorąc pod uwagę indywidualne różnice w długości ekspozycji (użycie tytoniu).15 Zakładano, że pacjenci są narażeni na ryzyko wystąpienia uzależnienia od pierwszej inhalacji. Osoby, które paliły do ostatniego wywiadu, uznano za ocenzurowane w tym dniu wywiadu, jeśli nie osiągnęły jeszcze wyniku zainteresowania. Osoby, które przerwały palenie i nie wznowiły palenia przed ostatnim wywiadem, zostały uznane za ocenzurowane 30 dni po ostatnim papierosie (pozwalając na pojawienie się objawów odstawienia).
W sumie 1246 uczniów 1808 (68.9%) zapisanych w szóstej klasie zgłosił się na ochotnika do badania. Spośród nich 77.8% (970) został zachowany przez fale 11 gromadzenia danych; Pacjenci 208 odsunęli się. Próbka była samicą 51.9%, ze średnim wiekiem 12.2 lat (zakres, 11-14 lat) w pierwszym wywiadzie. Populacja wynosiła 70.2% biały, 18.4% Hispanic, 5.0% czarny, 3.7% Asian i 2.7% American Indian. Dożywotnie użycie tytoniu jest podane w Tabela 2; tylko 1.1% badanych używało tytoniu w poprzednich dniach 30 na początku. Badani 370, którzy nadymali papierosa mieli średni wiek 11.7 lat w pierwszym zaciągnięciu się (zakres, 2.5-16.7; SD, 3.0 lat), a inhalatory 217 miały średni wiek przy pierwszej inhalacji 12.8 lat (zakres, 2.5-17.1 ; SD, 2.6 lat). Spośród inhalatorów 217, które są przedmiotem tej analizy, 127 (58.5%) stracił autonomię, a 83 (38.2%) opracował ICD-10–Zdefiniowana zależność.
Percentyle i mediany są podawane, gdy dane miały rozkład Poissona. Percentyl 25 dla częstości palenia po utracie autonomii wynosił 1 dzień w miesiącu (n = 106; mediana 5.5 dnia w miesiącu; zakres 0-28 dni); dla ilości spożywanego tytoniu był to 1 papieros miesięcznie (mediana 7 papierosów; zakres 0-560 sztuk). Poziom kotyniny w ślinie 25. percentyla w wywiadzie po pierwszym objawie HONC wyniósł 0.4 ng / ml (n = 61; mediana 1.9 ng / ml; zakres 0-168.5 ng / ml).
Rysunek 1 porównuje zgłaszane przez siebie używanie tytoniu i poziomy kotyniny w momencie utraty autonomii. Śliny nie pobierano od pacjentów, którzy odmówili lub nie palili w poprzednich dniach 30. Zatem dane kotyniny opierają się na podzbiorze podmiotów, dla których rejestrowano dane dotyczące używania tytoniu. Obie krzywe wskazują, że utrata autonomii występowała głównie na najniższym poziomie spożycia nikotyny.
Procentowy rozkład wartości kotyniny i zgłaszane przez samych siebie spożycie tytoniu przy utracie autonomii. Podczas wywiadu po wystąpieniu objawów badani dostarczali próbkę śliny do oznaczenia kotyniny i opisywali, jakie było ich spożycie papierosów, kiedy po raz pierwszy doświadczyli objawów. W przypadku poziomu kotyniny w ślinie oś x przedstawia stężenie kotyniny w nanogramach na mililitr (n = 62); w przypadku palenia tytoniu oznacza to liczbę papierosów w ciągu 28 dni w miesiącu (n = 106). Rozmiar próbki do oznaczania kotyniny jest mniejszy niż spożycie tytoniu, ponieważ śliny nie pobierano, jeśli pacjent rzucił palenie lub odmówił nam pobrania próbki.
Percentyl 25th dla częstotliwości użycia na początku ICD-10–Zdefiniowana zależność wynosiła 8 dni w ciągu 28-dniowego miesiąca (n = 81; mediana 28 dni; zakres 0-28 dni); dla ilości wypalanych papierosów było to 8 sztuk miesięcznie (mediana 46 sztuk; zakres 0-560 sztuk). 25-centylowy poziom kotyniny w ślinie w kolejnym wywiadzie ICD-10–Zdefiniowana zależność wynosiła 0.4 ng / ml (n = 54; mediana 5.35 ng / ml; zakres 0.0-211.4 ng / ml). Rysunek 2 wyświetla zarówno zgłaszane przez siebie zużycie, jak i poziomy kotyniny na początku ICD-10–Zdefiniowana zależność. Dane kotyniny pokazują wyższe stężenie osobników przy najniższej intensywności spożycia na początku ICD-10–Zdefiniowana zależność.
Procentowy rozkład wartości kotyniny i samooceny konsumpcji papierosów na początku Międzynarodowa statystyczna klasyfikacja chorób, rewizja 10th (ICD-10)–Zdefiniowana zależność. Podczas wywiadu po wystąpieniu objawów uczestnicy dostarczyli próbkę śliny do oznaczenia kotyniny i poinformowali, jakie było ich spożycie papierosów, gdy po raz pierwszy spełnili kryteria ICD-10–Zdefiniowana zależność. W przypadku poziomu kotyniny w ślinie oś x przedstawia stężenie kotyniny w nanogramach na mililitr (n = 54); w przypadku konsumpcji papierosów oznacza papierosy w ciągu 28 dni w miesiącu (n = 82). Rozmiar próbki do oznaczenia kotyniny jest mniejszy niż spożycie tytoniu, ponieważ śliny nie pobierano, jeśli pacjent rzucił palenie lub odrzucił naszą prośbę o pobranie próbki.
Tabela 3 porównuje częstość występowania każdego z objawów 10 HONC i częstotliwość występowania każdego z nich przed rozpoczęciem codziennego palenia. Jak wskazuje druga kolumna danych, każdy kamień milowy wystąpił u niektórych osób, zanim przystąpiły do codziennego palenia. Utrata autonomii poprzedzała codzienne palenie u 70.1% badanych, którzy stracili autonomię; ICD-10–Zdefiniowane uzależnienie poprzedzone codziennym paleniem 38.6% czasu. Percentyl 10 i 25 dla opóźnienia od inhalacji do utraty autonomii wynosił odpowiednio 2 i 30 dni (n = 111; zakres, 0-3898 dni), a od inhalacji do początku ICD-10-Zdefiniowana zależność wynosiły odpowiednio 61 i 139 dni (n = 81; zakres 13-3712 dni). Nie było znaczących różnic między płciami w opóźnieniu uzależnienia, utracie autonomii ani żadnym z 10 indywidualnych objawów HONC.
Wśród osób, które zaciągnęły się papierosem, utrata autonomii była związana z codziennym paleniem z ilorazem szans 195.8 (95% przedział ufności, 62-614; dodatnia wartość predykcyjna = 0.71; ujemna wartość predykcyjna = 0.99). Wśród osób, które wdychały, iloraz szans wyniósł 83.4 (95% przedział ufności, 26-265; dodatnia wartość predykcyjna = 0.74; ujemna wartość predykcyjna = 0.97).
Dziesięć procent osób, które utraciły autonomię w stosunku do tytoniu, zrobiło to w ciągu 2 dni wdychania papierosów po raz pierwszy. Połowa zrobiła to do czasu, gdy palili papierosy 7 miesięcznie. Jest to w doskonałej zgodzie z pierwszym badaniem DANDY, w którym połowa osób, które utraciły autonomię, zrobiła to do czasu palenia papierosów 8 miesięcznie. Połowa tych, którzy spełnili kryteria ICD-10- określona zależność zrobiła to do czasu, gdy palili 1 na papierosy 2 dziennie. Test biochemiczny potwierdził bardzo niski poziom używania tytoniu na początku ICD-10–Zdefiniowana zależność; średni poziom kotyniny w ślinie (5.35 ng / ml) mieścił się w zakresie osiągniętym przez bierne palenie33 i jest znacznie poniżej zalecanego punktu odcięcia (15 ng / ml) dla odróżnienia palaczy od palaczy biernych.20 Aby umieścić dane kotyniny w perspektywie, McNeill i in32 stwierdzili, że młodzież, która paliła mniej niż 1 papierosów tygodniowo miała średni poziom kotyniny w ślinie 13.1 ng / ml, a ci, którzy palili 1 na papierosy 6 w tygodniu mieli średni poziom 26.1 ng / ml. Nasze dane obalają teorię, że do zainicjowania uzależnienia wymagane jest spożycie nikotyny wystarczające do utrzymania poziomów krwi przez cały dzień.
Zależność od tytoniu zgodnie z definicją ICD-10 został zdiagnozowany już w 13 dni po pierwszej inhalacji, a kilka osób straciło autonomię następnego dnia po inhalacji. Pojawienie się objawów uzależnienia w ciągu kilku dni od rozpoczęcia palenia było po raz pierwszy zgłaszane w DANDY i zostało potwierdzone w badaniu NDIT (przy użyciu ICD-10 kryteria diagnostyczne), według aktualnego badania i trwającego badania z wykorzystaniem Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders Kryteria (czwarta edycja).13,15,34
Russell1- 4 słusznie uznała ważną rolę pierwszych papierosów. Uważamy, że pierwsza inhalacja jest najważniejszym kamieniem milowym w używaniu tytoniu, ponieważ nasze dane wskazują, że niektórzy młodzi ludzie doświadczają objawów uzależnienia od tytoniu w ciągu jednego dnia od pierwszego wdychania. Objawy głodu i odstawienia często pojawiają się przy rzadkim paleniu i, jak informowaliśmy wcześniej, można odetchnąć przez wiele dni paląc jednego papierosa.35 Połowa osób, które stracą autonomię w stosunku do tytoniu, zrobiła to do czasu palenia papierosów 7 lub 8 miesięcznie. Dane pochodzące zarówno z badań DANDY, jak i NDIT są całkowicie zgodne z opisem naturalnej historii uzależnienia od nikotyny, jak przedstawiono w teorii sensytyzacji-homeostazy.15,16
Pomiar prędkości początku pod względem czasu od pierwszej inhalacji do pierwszego objawu może dać fałszywe wrażenie, że zależność rozwija się powoli. Dwóch młodych ludzi mogło stracić autonomię następnego dnia po wdechu z drugiego papierosa, z czego jeden miał opóźnienie dni 3, a drugi 3 lat. Niezwykła zmienność odstępów między pierwszymi papierosami przyczynia się do dużego zakresu obserwowanych latencji (dni 0-3898 dla utraty autonomii). Nie wiemy, jak szybko można indukować zależność w niewyselekcjonowanej populacji młodzieży w ramach optymalnego schematu dawkowania. Opisując początek uzależnienia, środki konsumpcji tytoniu są mniej podatne na błędną interpretację niż czas używania.
Każdy z objawów odstawienia nikotyny pojawił się u niektórych osób przed codziennym paleniem. Może wydawać się nieprawdopodobne, że wypalenie 1 papierosa zapewnia okresowym palaczom ulgę od nałogu i głodu przez okresy, których okres półtrwania karłowatej nikotyny wynosi 2 godziny o rzędy wielkości.35,36 Jednak nikotyna uzyskana z 1 do 2 zaciągnięć papierosa zajmie 50% receptorów nikotynowych w mózgu,37 a pojedyncza dawka nikotyny zwiększa zarówno syntezę noradrenaliny w hipokampie, jak i długotrwałe wzmocnienie neuronów (umożliwiając im rozładowanie potencjału czynnościowego przy niższym progu stymulacji) przez co najmniej miesiąc.38,39 W tym aktualne badanie 4 podłużne8,13,28 i wiele badań przekrojowych5,35,40- 43 zgłaszali objawy odstawienia u osób niepalących.
Chociaż palenie przerywane i bierne może dawać takie same średnie poziomy kotyniny w ślinie, teoretycznie, aktywne palenie powinno wytwarzać wyższe skoki poziomu nikotyny w mózgu. Gdyby bierna ekspozycja na dym zwiększyła ryzyko uzależnienia, moglibyśmy to zauważyć wśród osób narażonych na palenie rodziców, rodzeństwo lub rówieśników, ale tego nie zrobiliśmy.44
Mocne strony tego badania to wykorzystanie wyników 2 (utrata autonomii i ICD-10–Zdefiniowana zależność), pomiary palenia 2 (częstotliwość i czas palenia), pomiary ekspozycji 2 (raport własny i test biochemiczny), wywiady dla fal 11 blisko rozmieszczonego prospektywnego gromadzenia danych; jego kontynuacja 4; jego gromadzenie rzeczywistych dat użycia tytoniu i miar wyników, a nie daty gromadzenia danych; wykorzystanie analiz przetrwania z cenzurą po zaprzestaniu; i jego spójność z wcześniejszymi raportami.
Ograniczenia badania polegają na tym, że gromadzenie danych nie było całkowicie prospektywne; dane podlegają uprzedzeniom; wszystkie miary uzależnienia są zgłaszane samodzielnie; a role dojrzewania, alkoholu czy innych narkotyków nie były brane pod uwagę. Plik ICD-10 nie zapewnia zatwierdzonego instrumentu do oceny jego kryteriów. Ponieważ HONC ma korzystne właściwości psychometryczne, użyliśmy jego przedmiotów do oceny ICD-10 kryteria. Nasza próbka może nie być reprezentatywna dla innych populacji lub grup wiekowych. Jednak prawie identyczne wyniki w pierwszym i drugim badaniu DANDY pod względem średniej ilości (odpowiednio 8 vs 7 papierosów na miesiąc) i częstości palenia (4.0 vs 5.5 dni na miesiąc) na początku utraty autonomii sugerują, że wartości te mogą być stabilne w różnych populacjach.
Roztropność nakazuje, aby młodzież została ostrzeżona, że może zająć się tylko papierosem 1, aby rozpocząć zależność od tytoniu przez całe życie. W badaniu Teenage Attitudes and Practices,45 niektórzy nastolatkowie, którzy w swoim życiu palili mniej niż papierosy 20, zgłaszali trudności z rzuceniem palenia. Nawet młodzież, która pali tylko kilka papierosów miesięcznie, może potrzebować pomocy, aby zrozumieć i przezwyciężyć pragnienie i wycofanie. Ta populacja powinna być przedmiotem przyszłych badań nad zaprzestaniem palenia.
Korespondencja: Joseph R. DiFranza, MD, Wydział Medycyny Rodzinnej i Zdrowia Społecznego, University of Massachusetts Medical School, 55 Lake Ave, Worcester, MA 01655 ([email chroniony]).
Akceptowane do publikacji: Styczeń 3, 2007.
Autorskie Wkłady: Dr DiFranza miał pełny dostęp do wszystkich danych w badaniu i bierze odpowiedzialność za integralność danych i dokładność analizy danych. Studiuj koncepcję i projekt: DiFranza, Ockene i McNeill. Pozyskiwanie danych: DiFranza, Hazelton, Friedman, Dussault i Wood. Analiza i interpretacja danych: DiFranza, Savageau, Fletcher, O'Loughlin, Pbert, McNeill i Wellman. Opracowanie manuskryptu: DiFranza, Savageau, Fletcher, O'Loughlin, Pbert i Wellman. Krytyczna rewizja manuskryptu pod kątem ważnych treści intelektualnych: DiFranza, Savageau, Fletcher, O'Loughlin, Pbert, Ockene, McNeill, Hazelton, Friedman, Dussault, Wood i Wellman. Analiza statystyczna: Savageau, Fletcher i O'Loughlin. Uzyskane finansowanie: DiFranza i Ockene. Wsparcie administracyjne, techniczne i materiałowe: DiFranza i Savageau. Nadzór nad studiami: DiFranza i Dussault.
Ujawnienie finansowe: Brak zgłoszeń.
Finansowanie / wsparcie: Badanie to zostało sfinansowane przez grant RO1 DA14666 („Przejście do uzależnienia od nikotyny”) Narodowego Instytutu ds. Narkomanii.
;
