Front Psychiatry. 2018; 9: 130.
Opublikowane online 2018 Apr 10. doi: 10.3389 / fpsyt.2018.00130
PMCID: PMC5902502
PMID: 29692743
Sujin Bae,1 Ji Sun Hong,2 Sun Mi Kim,2 i Doug Hyun Han2,*
Abstrakcyjny
Wprowadzenie
Zaburzenia gry internetowej (IGD) i zaburzenia hazardu (GD) mają podobne cechy kliniczne, ale wykazują różne wzorce łączności funkcjonalnej mózgu. Wiadomo, że bupropion jest skuteczny w leczeniu pacjentów z IGD i GD. Postawiliśmy hipotezę, że bupropion może być skuteczny w leczeniu zaburzeń hazardu w Internecie (ibGD) i IGD oraz że połączenia między siecią domyślną (DMN) a siecią kontroli poznawczej (CCN) byłyby różne u pacjentów ibGD i IGD po 12 tygodnie leczenia bupropionem.
Metody
W tym badaniu rekrutowano pacjentów z 16 z IGD, 15 z osobami zdrowymi ibGD i 15. Na początku badania i po tygodniach leczenia bupropionem 12 oceniano objawy kliniczne pacjentów z IGD lub ibGD, a aktywność mózgu oceniano za pomocą funkcjonalnego rezonansu magnetycznego w stanie spoczynku.
Efekt
Po leczeniu bupropionem 12 w tygodniu, objawy kliniczne, w tym nasilenie IGD lub GD, objawy depresyjne, uwaga i impulsywność poprawiły się w obu grupach. W grupie IGD łączność funkcjonalna (FC) w tylnym DMN, jak również FC między DMN i CCN zmniejszyła się po leczeniu. Co więcej, FC w obrębie DMN w grupie IGD był dodatnio skorelowany ze zmianami w wynikach skali Young Internet Addiction Scale po okresie leczenia bupropionem. W grupie ibGD FC w obrębie tylnego DMN zmniejszył się, podczas gdy FC w obrębie CCN zwiększył się po okresie leczenia bupropionem. Ponadto FC w ramach CCN w grupie ibGD była znacznie większa niż w grupie IGD.
Wnioski
Bupropion był skuteczny w poprawie objawów klinicznych u pacjentów z IGD i ibGD. Jednak były różnice w farmakodynamice między tymi dwiema grupami. Po tygodniach leczenia bupropionem 12, FC w obrębie DMN, jak również między DMN i CCN zmniejszyło się u pacjentów z IGD, podczas gdy FC w obrębie CCN wzrosło u pacjentów z ibGD.
Wprowadzenie
Hazard internetowy to zmodyfikowana forma hazardu z wykorzystaniem urządzeń z dostępem do Internetu, w tym komputerów, telefonów komórkowych i telewizji cyfrowej (1, 2). Ze względu na cechy systemów internetowych, takie jak szybkość i łatwość dostępu, hazard internetowy może mieć system szybkiego przekazywania informacji i zapewniać łatwy dostęp do różnych opcji zakładów (1, 2). W ciągu ostatnich dwóch dekad zaburzenie gier internetowych (IGD) uznano za chorobę psychiczną charakteryzującą się chęcią gry (hazardu), obszernym czasem gry i szkodliwymi skutkami ubocznymi (3). Ze względu na podobieństwa między IGD a internetowym zaburzeniem hazardu (ibGD) w odniesieniu do objawów klinicznych nadmiernego używania i potencjalnych działań niepożądanych, kilka badań sugeruje, że IGD może być diagnostycznie podobny do ibGD (4). Z powodu tych podobieństw diagnostycznych leki przeciw zaburzeniom hazardu (GD), w tym escitalopram i bupropion, zostały również zastosowane w IGD (5-8). Istnieją jednak kontrowersje dotyczące klasyfikacji IGD jako zaburzenia uzależnienia lub kontroli impulsów (3, 9, 10), jak również różnice w funkcjonalności połączeń mózgowych (FC) w sieci poznawczej między tymi dwoma chorobami (11). Dlatego uzasadnione jest porównanie wpływu leków na te dwie choroby.
Wśród kilku leków znanych jako skuteczne w łagodzeniu objawów GD (5, 6) sugerowano, że bupropion poprawia objawy IGD (8, 12). Bupropion jest skuteczny w leczeniu pacjentów z GD poprzez zmniejszenie zachowań związanych z hazardem i ilości wydanych pieniędzy (5, 6). Black i in. (5) zgłosił, że bupropion był skuteczny i dobrze tolerowany u pacjentów z GD (5). Dannon i in. (6) sugerują, że bupropion jest tak samo skuteczny jak naltrekson w oparciu o mechanizm regulacji uwalniania dopaminy. Bupropion działa hamująco na wychwyt zwrotny dopaminy i noradrenaliny przez stymulowanie acetylocholiny, hydroksytryptaminy, receptora kwasu gammaaminomasłowego i sygnalizacji endorfin (13). Te systemy neurochemiczne mogą być związane z popędami, pragnieniami i przyjemnością towarzyszącymi zachowaniom związanym z hazardem i uzależnieniem od narkotyków (14). Antagonista opioidów, naltrekson, może blokować indukowane alkoholem uwalnianie dopaminy w jądrze półleżącym, co zmniejsza głód alkoholu i sprzyja abstynencji (15). Badania sugerują, że bupropion może poprawić objawy IGD poprzez poprawę współwystępujących objawów depresyjnych i wywołanie zmian w aktywności mózgu (8, 16). Wykazano, że dwanaście tygodni leczenia bupropionem poprawia objawy IGD, jak również objawy depresyjne u pacjentów z poważnymi zaburzeniami depresyjnymi i IGD (8). W innym badaniu tygodnie leczenia bupropionem 6 zmniejszyły nasilenie IGD poprzez zmniejszenie aktywności mózgu w obrębie grzbietowo-bocznej kory przedczołowej w odpowiedzi na stymulację gry (16).
W naszym poprzednim badaniu porównującym łączność mózgową sieci domyślnego trybu (DMN) i sieci kontroli poznawczej (CCN) między IGD i ibGD, obie grupy wykazały podobny spadek FC w DMN. Jednak FC w ramach CCN został zwiększony w grupie IGD, ale nie w grupie ibGD (11). DMN odnosi się do zgrupowanych funkcjonalnie obszarów, które są synchronicznie dezaktywowane podczas wykonywania zadań i aktywowane głównie podczas odpoczynku (17). Uważano, że DMN składa się z tylnej kory obręczy (PCC), precuneus, przyśrodkowej kory czołowej (mPFC), brzusznej przedniej części kory obręczy (ACC) oraz bocznych (LP) i dolnych płatów ciemieniowych (IP) (17). U pacjentów z uzależnieniem od substancji, mózg FC w DMN był dodatnio skorelowany z impulsywnością (18). U pacjentów z GD odnotowano zmniejszenie FC w obrębie DMN od PCC do lewego zakrętu czołowego górnego, prawego zakrętu skroniowego środkowego i precuneus. Ponadto nasilenie GD było ujemnie skorelowane z FC z nasion PCC do precuneus (19). Jednak wcześniejsze badania nad FC w obrębie DMN w IGD wykazały zmienne wyniki (11, 12). FC w tylnej części DMN u pacjentów z IGD zmniejszył się (11). Natomiast FC między DMN a siecią salience było zwiększone u pacjentów z IGD (12).
CCN jest skorelowany z procesem wykorzystywania funkcji wykonawczych, w tym uwagi, planowania i pamięci roboczej do kierowania odpowiednimi zachowaniami w celu osiągnięcia określonych celów (20). Obejmuje obszary grzbietowe bocznej kory przedczołowej (DLPFC), ACC i kory ciemieniowej (20). Ponieważ hazard i gry internetowe wiążą się z podejmowaniem decyzji ukierunkowanych na cel (21) kilku uczonych zasugerowało, że FC w ramach CCN wiązałoby się z hazardem i IGD (22). Co więcej, konflikt i niepewność wynikające z ryzykownego podejmowania decyzji podczas zadań hazardowych mogą aktywować grzbietową korę przedczołową (23).
Postawiliśmy hipotezę, że bupropion może być skuteczny w leczeniu ibGD i IGD. Jednak mechanizm działania bupropionu w leczeniu ibGD i IGD pod względem łączności mózgowej między DMN i CCN różniłby się. Postawiliśmy hipotezę, że bupropion zmniejszy FC między DMN i CCN w grupie IGD, ale zwiększy FC w CCN w grupie ibGD.
Materiały i Metody
Uczestnicy
Spośród pacjentów 15 z pacjentami z IGD i 14 z ibGD, którzy uczestniczyli w naszym poprzednim badaniu porównującym łączność mózgu (11) Pacjenci 12 z pacjentami z IGD i 12 z ibGD zgodzili się na udział w tym badaniu. Ponadto siedmiu pacjentów z IGD i sześciu pacjentów z ibGD, którzy odwiedzili oddział ambulatoryjny szpitala OO, zostało niedawno zatrudnionych w tym badaniu (ryc. (Figure1) .1). Wszyscy uczestnicy zostali przebadani strukturalnym wywiadem DSM-IV w celu oceny współwystępowania chorób psychicznych (24). W okresie obserwacji trzech pacjentów z IGD i trzech pacjentów z ibGD odpadło z powodu dobrowolnego przerwania leczenia i zmian w leczeniu. Wreszcie pacjenci 16 z pacjentami z IGD i 15 z ibGD uzupełnili protokół badania (Ryc (Figure1) .1). Kryteria włączenia były następujące: (1) zdiagnozowano IGD na podstawie DSM-5 lub stwierdzono ibGD. Zastosowaliśmy kryteria diagnostyczne GD i dostosowaliśmy je, aby utworzyć kryteria włączenia dla ibGD, ale zmieniliśmy „problematyczny hazard” w DSM-5 na „ibGD”, (2) dorosły (> 18 lat), (3) mężczyzna, oraz (4) osoby wcześniej nie leczone lekami psychiatrycznymi. Kryteria wykluczenia były następujące: (1) inne współistniejące choroby medyczne lub psychiatryczne, (2) niski iloraz inteligencji (IQ) (poniżej 80), (3) przeciwwskazania do rezonansu magnetycznego, takie jak klaustrofobia i implantacja metalu oraz (4) historia nadużywania substancji z wyjątkiem społecznego picia alkoholu i palenia.
Procedura badania. Skróty: IGD, zaburzenie gier internetowych; ibGD, internetowe zaburzenie hazardu; D / O, zrezygnowano; fMRI, funkcjonalne obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego.
Procedura
Na początku wszyscy uczestnicy zostali poproszeni o wypełnienie kwestionariuszy dotyczących danych demograficznych i objawów klinicznych. Nasilenie objawów ibGD i IGD oceniano za pomocą skali obsesyjno-kompulsywnej Yale-Browna dla hazardu patologicznego (YBOCS-PG) (25) i wyniki Young Internet Addiction Scale (YIAS) (26), odpowiednio. Wszystkim uczestnikom zastosowano cztery kolejne skale oceny objawów klinicznych: Inwentarz Depresji Becka (BDI) (27) dla depresyjnych objawów nastroju, koreańska skala oceny ADHD (K-ARS) (28) dla symptomów uwagi, a System Hamowania Behawioralnego i System Aktywacji Behawioralnej skaluje się dla hamujących i pobudzających cech osobistych dla awersyjnych lub apetycznych motywacji w zachowaniu (29). Iloraz inteligencji wszystkich uczestników oceniano przy użyciu koreańsko-koreańskiej skali inteligencji dorosłych (Wechsler)30). Ponadto wszyscy uczestnicy zostali zeskanowani w celu analizy mózgu FC przez rezonans funkcjonalny rezonansu magnetycznego w stanie spoczynku (rs-fMRI). Obaj pacjenci z IGD i ibGD rozpoczęli leczenie bupropionem SR 150 mg / dobę, który następnie zwiększono do 300 mg / dobę. Decyzja o dostosowaniu dawki została podjęta przez psychiatrę (Doug Hyun Han) podczas wizyty w drugim tygodniu na podstawie tolerancji i skuteczności. Pod koniec 12 tygodni leczenia bupropionem, skale kliniczne i skany rs-fMRI powtórzono u wszystkich uczestników (ryc. (Figure1) .1). Komisja ds. Przeglądu Instytucjonalnego Szpitala Uniwersyteckiego Chung-Ang zatwierdziła protokół badań dla tego badania, a wszyscy uczestnicy wyrazili świadomą zgodę na piśmie.
Akwizycja MRI i przetwarzanie wstępne
Mózg FC w stanie spoczynku oceniano za pomocą MRI 3 T zależnego od poziomu tlenu we krwi (skaner MRI Philips Achieva 3.0 T; TR = 3 s; okres skanowania, 12 min; objętości 240; macierz 128 × 128; plastry 40 w grubość plasterka 4.0-mm). Preprocessing składał się z despiking (AFNI: 3dDespike), korekcji ruchu (SPM 12b), koregacji do magnetycznego przygotowania RApid Gradient Echo (SPM 12b), normalizacji do przestrzeni MNI (SPM 12b), temporal detrend (Matlab: detrend.m), bandpass filtrowanie (Matlab: idealfilter.m) i regresja voxelwise identycznie filtrowanych szeregów czasowych z pasmem przepustowym sześciu parametrów ruchu głowy (etapy wyrównania z sześcioma parametrami ciała sztywnego charakteryzującymi szacowany ruch osobnika dla każdego osobnika), zdegradowany płyn mózgowo-rdzeniowy, zdegradowana istota biała, i miękkie tkanki twarzy (Matlab), jak opisano wcześniej (31). Aby poradzić sobie z możliwością ruchów mikro-głowy wpływających na wyniki łączności (32), wykonano cenzurę punktów czasowych z ruchem głowy> 0.2 mm, ale nie przeprowadzono regresji sygnału globalnego (31).
Wyekstrahowaliśmy regiony 12 z dwóch sieci mózgowych [cztery z DMN: mPFC, prawa / lewa boczna kora ciemieniowa (LPRt / LPLt) i PCC; osiem z CCN: prawy / lewy DLPFC (DLPFCRt / DLPFCLt), prawy / lewy gorszy PFC (IFGRt / IFGLt), prawa / lewa tylna kora ciemieniowa (PPCRt / PPCLt), a prawy / lewy uzupełniający obszar motoryczny] z atlasu AAL mózgu (networks.nii / .txt / .info). Korzystanie z zestawu narzędzi CONN-fMRI do połączeń funkcjonalnych (ver.15; www.Nitrc.org/projects/conn), Współczynniki korelacji transformowane przez Fishera obliczono dla każdej pary regionów będących przedmiotem zainteresowania u każdego badanego. Efekty międzygrupowe uznano za znaczące przy współczynniku fałszywego wykrywania na poziomie klastra (FDR) q <0.05, biorąc pod uwagę korektę wielokrotnych porównań z korekcją 66 par 12 regionów.
Statistics
Demograficzne i kliniczne cechy IGD, ibGD i zdrowych osobników porównawczych analizowano za pomocą testów analizy wariancji (ANOVA) z istotnością statystyczną ustawioną na p <0.05. Korelacje między skalami klinicznymi a łącznością w mózgu oceniano za pomocą korelacji Spearmana z istotnością statystyczną ustawioną na p <0.05. Wszystkie oceny statystyczne przeprowadzono przy użyciu SPSS 18.0 (SPSS Inc., Chicago, IL, USA).
Efekt
Zmiany w objawach klinicznych po tygodniach 12 leczenia bupropionem
Na początku nie było istotnych różnic w wieku, latach nauki i IQ między pacjentami z IGD, pacjentami z ibGD i zdrowymi osobami porównawczymi. Istniały jednak znaczne różnice w BISBAS (F = 6.56, p <0.01, XNUMX), BDI (F = 4.68, p = 0.02), K-ARS (F = 24.09, p <0.01), YIAS (F = 70.94, p <0.01) i YBOCS-PG (F = 82.68, p <0.01) wyniki między trzema grupami. Plik post hoc test nie wykazał istotnych różnic w wynikach BDI, K-ARS i BISBAS między grupami IGD i ibGD. Wyniki YIAS w grupie IGD były wyższe niż w grupie ibGD (z = 4.58, p <0.01), podczas gdy wyniki YBOCS-PG w grupie ibGD były wyższe niż w grupie IGD (z = 4.60, p <0.01) (tab (Table11).
Tabela 1
Charakterystyka demograficzna i kliniczna.
| IGD | ibGD | HC | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Baseline | Uzupełnienie | Baseline | Uzupełnienie | ||
| Wiek | 25.3 ± 5.2 | 25.0 ± 4.9 | 25.7 ± 4.7 | ||
| Rok edukacji | 12.8 ± 2.6 | 12.1 ± 2.5 | 13.1 ± 2.3 | ||
| IQ | 99.0 ± 12.5 | 97.7 ± 15.3 | 103.8 ± 9.9 | ||
| Alkohol (tak / nie) | 10/6 | 10/5 | 12/3 | ||
| Palenie (tak / nie) | 8/8 | 9/6 | 8/7 | ||
| BDI | 9.7 ± 56.2 | 5.7 ± 2.8 | 14.1 ± 8.3 | 9.4 ± 3.4 | 6.1 ± 4.2 |
| K-ARS | 13.0 ± 4.5 | 9.3 ± 3.1 | 18.8 ± 7.7 | 14.4 ± 4.9 | 5.4 ± 3.4 |
| BISBAS | 47.6 ± 4.9 | 47.6 ± 4.9 | 50.7 ± 6.0 | 50.7 ± 6.0 | 49.0 ± 8.1 |
| YIAS | 68.9 ± 8.8 | 54.8 ± 8.2 | 38.3 ± 9.0 | 36.5 ± 7.4 | 37.6 ± 6.6 |
| YBOCS-PG | 5.7 ± 2.2 | 5.1 ± 1.8 | 17.8 ± 4.6 | 12.2 ± 4.3 | 4.1 ± 1.8 |
IGD, zaburzenie gier internetowych; ibGD, internetowy system gier hazardowych; HC, zdrowe osoby porównawcze; IQ, iloraz inteligencji; BDI, Inwentarz depresji Becka; K-ARS, koreańska skala oceny ADHD; BISBAS, Behavioral Inhibitory System Behavioral Activation System; YIAS, Skala Młodego Uzależnienia od Internetu; YBOCS-PG, Yale-Brown Obsesyjno-kompulsywna skala hazardu patologicznego.
Po 12-tygodniowym leczeniu bupropionem, BDI (z = −2.68, p <0.01), K-ARS (z = −2.81, p <0.01), BISBAS (z = −2.81, p <0.01) i YIAS (z = −2.81, p <0.01) wyniki poprawiły się w grupie IGD, podczas gdy BDI (z = −2.09, p = 0.04), K-ARS (z = −2.81, p <0.01), BISBAS (z = −2.81, p <0.01) i YBOCS-PG (z = −2.80, p <0.01) poprawiły się wyniki w grupie ibGD. Nie było jednak istotnych różnic międzygrupowych w zakresie zmian w skalach klinicznych w okresie 12 tygodni (tab (Table11).
Zmiany w mózgu FC po 12 tygodniach leczenia bupropionem
W grupie IGD na linii bazowej FC pomiędzy MPFC i IFGLt (t = 3.39, FDRq = 0.0026), DLPFCLt i LPRt (t = 3.34, FDRq = 0.0030) oraz PPCLt i IFGRt (t = 3.67, FDRq = 0.0013) był wyższy niż u osób zdrowych. Po 12 tygodniach leczenia bupropionem FC między PCC a LPRt (t = −3.26, FDRq = 0.0017), LPRt i PPCRt (t = −3.16, FDRq = 0.0023) oraz LPRt i PPCLt (t = −3.42, FDRq = 0.0012) były niższe niż wartość wyjściowa (ryc (Figure22).
Zmiany w łączności funkcjonalnej mózgu po 12 tygodniach leczenia bupropionem. Czerwona linia: zwiększona łączność funkcjonalna (FC), niebieska linia: zmniejszona FC, w grupie IGD na początku, korelacja funkcjonalna między środkowym zakrętem czołowym (MPFC) a lewą dolną korą przedczołową (IFGLt) (t = 3.39, FDRq = 0.0026), lewa grzbietowo-boczna kora przedczołowa (DLPFCLt) i prawa boczna kora ciemieniowa (LPRt) (t = 3.34, FDRq = 0.0030) i lewa tylna kora ciemieniowa (PPCLt) i IFGRt (t = 3.67, FDRq = 0.0013). Po 12 tygodniach funkcjonalna korelacja między tylną korą zakrętu obręczy (PCC) a LPRt (t = −3.26, FDRq = 0.0017), LPRt i PPCRt (t = −3.16, FDRq = 0.0023) oraz LPRt i PPCLt (t = −3.42, FDRq = 0.0012). W grupie ibGD na początku badania korelacja funkcjonalna między PCC a LPLt (t = −3.36, FDRq = 0.0014), PCC i LPRt (t = −3.26, FDRq = 0.0027). Po 12 tygodniach korelacja funkcjonalna między PCC a PPCLt (t = −3.23, FDRq = 0.0031), PCC i PPCRt (t = −3.25, FDRq = 0.0031). Funkcjonalna korelacja między PPCLt i PPCRt (t = 3.12, FDRq = 0.0042). W porównaniu IGD vs ibGD (analiza wariancji z powtarzanymi pomiarami) grupa ibGD wykazała zwiększone FC między IFGRt i PPCLt (F = 3.67, p = 0.0013), w porównaniu z grupą IGD.
W grupie ibGD na linii bazowej FC między PCC i LPLt (t = −3.36, FDRq = 0.0014), a także PCC i LPRt (t = −3.26, FDRq = 0.0027) była niższa niż u osób zdrowych. Po 12 tygodniach leczenia bupropionem FC między PCC a PPCLt (t = −3.23, FDRq = 0.0031), a także PCC i PPCRt (t = −3.25, FDRq = 0.0031) spadła, podczas gdy pomiędzy PPCLt i PPCRt (t = 3.12, FDRq = 0.0042) wzrosła w porównaniu z wartością wyjściową (ryc (Figure22).
ANOVA z powtarzanymi pomiarami ujawniła, że grupa ibGD wykazała zwiększoną FC pomiędzy IFGRt i PPCLt (F = 3.67, p = 0.0013), w porównaniu z grupą IGD (ryc (Figure22).
Korelacja między zmianami skal klinicznych a zmianami w mózgu FC
W grupie IGD korelacja funkcjonalna między PCC a LPRt była dodatnio skorelowana ze zmianami wyników YIAS od wartości wyjściowych do tygodni 12 (r = 0.69, p <0.01). W grupie ibGD zmiany FC między PPCLt i PPCRt były ujemnie skorelowane ze zmianami w punktacji YBOCS-PG od wizyty początkowej do 12 tygodni (r = −0.68, p <0.01) (ryc (Figure33).
Korelacja między zmianami w skalach klinicznych a zmianami w funkcjonalnej łączności mózgu. () W grupie zaburzeń hazardu internetowego (IGD) funkcjonalna łączność między tylną korą obręczy (PCC) a prawą boczną korą ciemieniową (LPRt) była pozytywnie skorelowana ze zmianami w wynikach skali Młodego Uzależnienia od Internetu od tygodni wyjściowych do tygodni 12 (r = 0.69, p <0.01). (B) W grupie ibGD zmiany FC między lewą tylną korą ciemieniową (PPCLt) a prawą tylną korą ciemieniową (PPCRt) były ujemnie skorelowane ze zmianami w Skali Obsesyjno-Obsesyjnej Yale-Browna dla hazardu patologicznego (YBOCS-PG) z wyników linia bazowa do tygodni 12 (r = −0.68, p <0.01).
Dyskusja
Zmiany w objawach klinicznych w odpowiedzi na leczenie bupropionem
W tym badaniu leczenie bupropionem 12 w tygodniu poprawiło nasilenie IGD i ibGD, jak również związane z tym objawy kliniczne w obu grupach pacjentów. Skuteczność bupropionu w leczeniu IGD odnotowano w poprzednich badaniach (8, 16). Wykazano, że dwanaście tygodni leczenia bupropionem zmniejsza nasilenie IGD, jak również objawy depresyjne u pacjentów z IGD z dużymi zaburzeniami depresyjnymi (8). W porównaniu z leczeniem escitalopramem i bupropionem bupropion wykazał większą skuteczność w poprawie impulsywności i uwagi (12). Skuteczność bupropionu u pacjentów z GD jest kwestią dyskusyjną (5, 6). Chociaż Black i in. (5) zgłaszali skuteczność i tolerancję bupropionu u pacjentów z GD, jego skuteczność w zmniejszaniu objawów GD nie była większa niż w przypadku placebo (5). Jednak Dannon i in. (6) oświadczył, że bupropion jest tak samo skuteczny jak naltrekson u pacjentów z GD (6). Ze względu na podwójne działanie bupropionu w odniesieniu do hamowania wychwytu zwrotnego norepinefryny i dopaminy uważa się, że jest on skuteczny w zmniejszaniu impulsywnych zachowań zarówno u pacjentów z IGD, jak i ibGD (33, 34). Impulsywność jest dobrze znanym korelatem prototypowych uzależnień behawioralnych ze stromym dyskontowaniem opóźnionych nagród (35). To gwałtowne obniżenie opóźnionych nagród jest związane z układem neuromodulacyjnym na bazie dopaminy (36).
Zmiany w mózgu FC po 12 tygodniach leczenia bupropionem
W odpowiedzi na leczenie bupropionem przez 12, FC w obrębie DMN, jak również między DMN i CCN zmniejszyły się w grupie IGD, podczas gdy FC w obrębie CCN wzrosło w grupie ibGD. Grupy IGD i ibGD wykazały różne wzorce FC mózgu w odpowiedzi na leczenie bupropionem. W grupie IGD FC w obrębie tylnego DMN, a także FC między DMN i CCN zmniejszyły się po okresie leczenia 12. Co więcej, FC między PCC i LPRt w grupie IGD był dodatnio skorelowany ze zmianami w YIAS po okresie leczenia bupropionem 12 w tygodniu. Wyniki te były zgodne z naszym poprzednim badaniem pokazującym obniżenie FC w ramach DMN oraz między DMN a siecią salience (12). Zmniejszenie FC w DMN może być związane ze zwiększoną noradrenaliną i dopaminą, jak zaobserwowano w DMN w odpowiedzi na podanie atomoksetyny (37). Podwójne działanie bupropionu w zwiększaniu sygnalizacji norepinefryny i dopaminy jest podobne do mechanizmu działania modafinilu (38). Uważano, że zwiększone FC w ramach DMN jest związane z impulsywnością, ryzykownym podejmowaniem decyzji i deficytem uwagi (17, 39). Dlatego zmniejszenie FC w ramach DMN i FC między DMN a innymi sieciami może zmniejszyć zachowanie impulsywne, takie jak nadmierne granie w gry internetowe lub hazard.
W grupie ibGD FC w obrębie tylnego DMN zmniejszyło się, podczas gdy w obrębie CCN zwiększyło się po okresie leczenia bupropionem 12. Ponadto FC w ramach CCN (IFGRt - PPCLt) w grupie ibGD była znacznie wyższa niż w grupie IGD. FC w obrębie CCN (PPCLt - PPCRt) w grupie IGD był ujemnie skorelowany ze zmianami w wynikach YBOCS-PG po okresie leczenia bupropionem 12 w tygodniu. Uważa się, że niepowodzenie samoregulacji u pacjentów z GD występuje z powodu niepowodzenia w kontrolowanej z góry na dół czołówce kontroli hamowania (40). Obwody odgórne są powiązane z błędami decyzyjnymi (36) jak również transmisja dopaminy (41). Ponadto obszary kory czołowo-ciemieniowej zajmują się odgórną uwagą i kontrolą poznawczą (42). Dlatego też farmakodynamiczna aktywność bupropionu (stymulacja dopaminy) może wzmacniać CCN (obszary czołowo-ciemieniowe) poprzez promowanie aktywności w obwodach odgórnych u pacjentów z ibGD. Podsumowując, IGD i ibGD wydają się mieć podobne cechy obniżonej impulsywności i zmniejszonego FC w DMN po leczeniu bupropionem. Jednak bupropion był bardziej skuteczny w zwiększaniu FC w CCN, co wiąże się z korektą błędów decyzyjnych.
Ograniczenia
W tym badaniu było kilka ograniczeń. Po pierwsze, niewielka liczba podmiotów ogranicza możliwość generalizacji wyników. Ze względu na małą liczbę osobników, tylko dwie interesujące sieci mózgu wykorzystano do porównania zmian FC między dwiema grupami w odpowiedzi na leczenie bupropionem. Po drugie, ponieważ badanie to nie miało grupy kontrolnej placebo, nie możemy wykluczyć, że widzieliśmy efekt placebo. Wreszcie, ponieważ zdrowi osobnicy kontrolni nie uczestniczyli w ocenach kontrolnych, nie dysponowaliśmy miarą zmienności ponownego badania. Przyszłe badania powinny obejmować większą liczbę osób, a także informacje uzupełniające dla zdrowych osób kontrolnych.
Wnioski
Bupropion jest obiecujący pod względem poprawy problematycznych zachowań zarówno w IGD, jak i ibGD. Jednak farmakodynamika bupropionu różniła się między dwiema grupami, przy czym FC w DMN, jak również między DMN i CCN zmniejszyły się u pacjentów z IGD, podczas gdy FC w obrębie CCN zwiększyło się u pacjentów z ibGD po tygodniach leczenia bupropionem 12.
Oświadczenie o etykiecie
Komisja ds. Przeglądu Instytucjonalnego Szpitala Uniwersyteckiego Chung-Ang zatwierdziła protokół badań dla tego badania, a wszyscy uczestnicy wyrazili świadomą zgodę na piśmie.
Autorskie Wkłady
JH, SK i DH przyczyniły się do rekrutacji pacjentów, zbierania danych i przetwarzania. SB, JH i DH przeanalizowali dane. Wszyscy autorzy wzięli udział w opracowaniu manuskryptu, byli zaangażowani w intelektualną pracę nad artykułem oraz przeczytali i zatwierdzili ostateczny manuskrypt.
Oświadczenie o konflikcie interesów
Nie istnieją konkurencyjne interesy osobiste, zawodowe ani finansowe.
Przypisy
Finansowanie. Badanie to zostało wsparte grantem od koreańskiej agencji Creative Content Agency (R2014040055).
Referencje
;
