(ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY) Testowanie długoterminowych relacji między uzależnieniem od Internetu a dobrostanem w Hongkongu Młodzież: analizy krzyżowo-zaległe na podstawie trzech fal danych (2018)

Wprowadzenie

Świat wszedł w erę Internetu, w której połączone urządzenia elektroniczne odgrywają stopniowo ważną rolę. Od 1995 do 2016, odsetek światowej populacji, która ma dostęp do Internetu, gwałtownie wzrósł z mniej niż 1% do około 46% (Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny) 2016). Chociaż korzystanie z Internetu zasadniczo zmieniło sposób, w jaki ludzie żyją, sprzyja się uzależniającym zachowaniom związanym z Internetem. W 1995 roku Goldberg (1995) zastosował kryteria definiujące zależność substancji w Podręczniku diagnostycznym i statystycznym (wydanie 4th) (Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne) 1994) opisywać problematyczne zachowania związane z korzystaniem z Internetu, w tym następujące podstawowe objawy: tolerancja (potrzeba dłuższych okresów czasu w Internecie), objawy odstawienia przy ograniczaniu korzystania z Internetu, brak kontroli nad korzystaniem z Internetu, kontynuacja korzystania z Internetu niezależnie od świadomości problemu, duże ilości czas spędzony online, nawrót i negatywne konsekwencje. W tym samym roku Young (1996) i Griffiths (1996) zgłosił studia przypadków dotyczące osób, które doświadczyły takich objawów związanych z niekontrolowanym korzystaniem z Internetu, co stworzyło podstawy do empirycznych badań w tej dziedzinie. Termin uzależnienie od Internetu (IA) został wymyślony, aby odnieść się do niezdolności jednostki do kontrolowania korzystania z Internetu, co ostatecznie prowadzi do upośledzenia codziennego życia i cierpienia psychicznego (Young 1998). Chociaż przyjęto również inne terminy (np. Patologiczne korzystanie z Internetu, nadużycia w Internecie, problematyczne korzystanie z Internetu itp.) Przez różnych badaczy, „uzależnienie od Internetu” zostanie użyte w niniejszym artykule w celu zachowania spójności.

Opierając się na tych wstępnych wysiłkach, zjawisko uzależnienia od Internetu przyciągnęło intensywną uwagę badawczą w ciągu ostatnich dwóch dekad, a liczba badań empirycznych w tej dziedzinie znacznie wzrosła (Dalal i Basu 2016). Wyniki badań konsekwentnie pokazują, że ryzyko uzależnienia od Internetu nadal rośnie, szczególnie u młodzieży na całym świecie, chociaż stwierdzono dużą zmienność zgłaszanych wskaźników występowania (Shek et al. 2016; Young i Nabuco de Abreu 2010). Na podstawie systematycznego przeglądu dużych badań empirycznych opublikowanych po 2000, naukowcy ujawnili, że częstość występowania uzależnienia od Internetu wahała się od 0.8% do 26.7% u młodzieży (Kuss i in. 2014). Uważa się, że zróżnicowane wskaźniki rozpowszechnienia wynikają głównie z różnego stopnia penetracji Internetu w różnych obszarach, różnych instrumentów pomiarowych i różnych wartości granicznych przyjętych w celu wyznaczenia uzależnienia od Internetu. Ponadto wielu badaczy i klinicystów odkryło, że objawy uzależnienia od Internetu są podobne do innych zaburzeń uzależniających (takich jak natychmiastowa gratyfikacja spowodowana działaniami online, które zmieniają nastroje) i zaburzeń kompulsywnych (np. Negatywne reperkusje), i argumentował za włączeniem dodatku do Internetu w DSM- V jako wyraźna diagnoza. Chociaż uzależnienie od Internetu nie jest oficjalnie uznawane za niezależne zaburzenie, jeden z powiązanych warunków zatytułowany Internet Gaming Disorder został włączony jako „warunek dalszego badania” w DSM-V (Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne) 2013). Pomimo ciągłych kontrowersji w tej kwestii, wśród profesjonalistów pomagających jest powszechne uznanie, że bez względu na to, jak uzależnienie od Internetu jest klasyfikowane, osoby uzależnione od Internetu muszą być leczone (Pies 2009).

W odniesieniu do Hongkongu, według raportu w 2004 (Tsuen Wan Center 2004), około 18.8% do 35.8% uczniów szkół średnich, a 37.0% studentów uniwersytetów było narażonych na wysokie ryzyko uzależnienia od Internetu. Opierając się na bardziej rygorystycznym punkcie odcięcia, Fu et al. (2010) podali, że około 6.7% nastolatków w Hongkongu (w wieku 15–19 lat) wykazywało pięć lub więcej objawów uzależnienia od Internetu. Niedawno Shek i Yu (2016) stwierdzili, że częstość występowania uzależnienia od Internetu wahała się od 17% do 26.8% w licealnych szkołach w Hongkongu korzystających z IAT Younga. Okazało się również, że częstość występowania uzależnienia od Internetu najpierw wzrosła, a następnie stopniowo zmniejszała się w latach młodzieńczych (Shek i Yu 2016).

Podczas gdy konsensualny zestaw kryteriów uzależnienia od Internetu nadal nie istnieje i istnieją kontrowersje dotyczące tego, czy uzależnienie od Internetu należy uznać za odrębny stan medyczny, wyniki empiryczne ogólnie sugerują, że zachowania uzależniające związane z Internetem stały się pojawiającym się problemem wśród młodych ludzi, który zasługuje na większą uwagę od naukowców i specjalistów w społeczeństwie (Chak i Leung 2004; Fu i in. 2010; Kuss i in. 2014; Shek i Yu 2012, 2013). Badania wykazały wszechobecny negatywny wpływ niekontrolowanego korzystania z Internetu na zdrowie fizyczne młodych ludzi, osiągnięcia w nauce, relacje rodzinne i inne stosunki społeczne oraz dobrostan psychiczny (Engelberg i Sjoberg 2004; Kim i in. 2006; Lin i in. 2013; Odaci i ikelik 2013). Ponadto zgłoszono współwystępowanie zachowań uzależniających od Internetu i innych problemów ze zdrowiem psychicznym (np. Byun i in. 2009; Ko i in. 2008; Shapira i in. 2000). Uczeni ostrzegają również, że uzależnienie od Internetu prowadzi do utraty produktywności w organizacjach bez powiązanej polityki regulacyjnej (Yellowlees i Marks 2007; Young i Nabuco de Abreu 2010). Aby skutecznie zapobiegać i rozwiązywać te problemy, istnieje pilna potrzeba dalszego wyjaśnienia mechanizmu leżącego u podstaw rozwoju uzależnienia od Internetu.

Jednym z najbardziej badanych obszarów badań nad uzależnieniami od Internetu jest związek między uzależnieniem od Internetu a dobrostanem osobistym. W szczególności stwierdzono, że uzależnienie od Internetu jest negatywnie związane z satysfakcją z życia, poznawczym składnikiem dobrego samopoczucia podmiotu. Według Dienera (1984) zadowolenie z życia definiuje się jako ogólną ocenę jakości życia opartą na osobistym i subiektywnym osądzie i kryteriach, które odzwierciedlają stopień, w jakim dana osoba jest zadowolona ze swojego życia jako całości. Na podstawie metaanalizy badań przeprowadzonych w krajach 31 siedmiu regionów świata, Cheng i Li (2014) stwierdził, że „rozpowszechnienie uzależnienia od Internetu jest odwrotnie powiązane z jakością życia, co odzwierciedlają zarówno wskaźniki subiektywne (zadowolenie z życia), jak i obiektywne (jakość warunków środowiskowych)” (str. 755). Podobne wyniki opublikowali naukowcy z różnych dyscyplin zawodowych (Cao i Su 2007; Ko i in. 2008; Fu i in. 2010). Jednak kierunki związków przyczynowych między uzależnieniem od Internetu a satysfakcją z życia pozostają niejasne. Dlatego istnieje pilna potrzeba wyjaśnienia tej teoretycznej kwestii.

Innym wskaźnikiem subiektywnego dobrostanu jest beznadziejność, która odnosi się do negatywnych poglądów lub oczekiwań w odniesieniu do przyszłości (Beck i in. 1985). Ludzie z wysokim poziomem beznadziejności ogólnie wierzą, że dobre rzeczy nigdy nie przytrafią się ich życiu i nie mogą zrobić nic, aby zmienić sytuację. Zgodnie z wyuczoną teorią beznadziejności, postrzegane negatywne wydarzenie życiowe wraz z nieprzystosowawczym stylem wnioskowania jednostki przyczynia się do rozwoju beznadziejności. Nieadaptacyjny styl wnioskowania obejmuje a) przypisywanie zdarzeń negatywnych stabilnym, globalnym i wewnętrznym przyczynom; b) przekonanie, że negatywne zdarzenia życiowe prowadzą do niepożądanych konsekwencji, a 3) wyciąga negatywne wnioski o sobie (Abramson i in. 1989). Ostatnia recenzja (Lester 2013) ujawnił, że od 1978 do 2010 nastąpił wzrost beznadziejności wśród amerykańskich studentów na przestrzeni lat, wskazując, że obecnie młodzi ludzie mogą stać się bardziej przygnębieni i beznadziejni, co zasługuje na dalsze badania.

Badania nad związkiem między beznadziejnością a uzależnieniem od Internetu są rzadkie, chociaż wielu badaczy odkryło, że uzależnienie od Internetu było istotnie związane z objawami depresji. Na przykład Caplan (2003) poinformował, że depresja i samotność przewidują problem korzystania z Internetu. Na podstawie badania przekrojowego Alpaslan i in. (2016) zgłosili, że beznadziejność była wyższa wśród pacjentów z poważnymi zaburzeniami depresyjnymi z uzależnieniem od Internetu niż pacjentów bez uzależnienia od Internetu. W innym badaniu (Velezmoro i in. 2010), postrzegana beznadziejność została uznana za czynnik przewidujący nadużycia internetowe w celach nieseksualnych, a nie seksualnych. Badania te ogólnie wykazały, że osoby uzależnione od Internetu mają wyższy poziom beznadziejności niż osoby bez uzależnienia od Internetu.

Zgodnie z teorią poznawczo-behawioralną (Davis 2001) i problematyczny model predyspozycji psychospołecznych (Caplan 2003), niedostosowanie psychospołeczne prowadzi do nieprzystosowawczych poznań, takich jak przekonanie, że można rozwiązać jego problem za pomocą surfowania w Internecie. Uzależnienie od Internetu stanowi zatem adaptacyjną „samouzdrawiającą się”, która zaspokaja niezaspokojone potrzeby psychospołeczne i pomaga uniknąć / zmienić uczucia dyskomfortu związane z problemami psychologicznymi. Chociaż nadmierne korzystanie z Internetu może dodatkowo pogorszyć problemy i stworzyć nowe problemy, uważa się, że osoby uzależnione od Internetu miałyby pewien stopień wcześniejszej nieadekwatności psychologicznej. Dlatego uzależnienie od Internetu należy uznać za wtórną manifestację (tj. Skutki) wcześniej istniejącego niskiego poziomu dobrego samopoczucia osobistego (np. Niskie zadowolenie z życia lub wysokie poczucie beznadziejności) zamiast przyczyny własnych problemów (Caplan i in. 2009; Chak i Leung 2004; Lo i in. 2005).

Z drugiej strony niektórzy badacze twierdzili, że problematyczne korzystanie z Internetu powoduje pogorszenie kompetencji społecznych i emocjonalnych, co z kolei pogarsza samopoczucie (Broda 2005; Morahan-Martin i Schumacher 2003; Young i Rogers 1998). Zgodnie z teorią przesiedleń, Internet może osłabić rozwój społeczny poprzez zajmowanie niezbędnego czasu na spędzanie czasu z rodziną i przyjaciółmi (Kraut i in. 1998). Zmniejszone interakcje społeczne w rzeczywistym świecie spowodowane nadmiernym korzystaniem z Internetu mogą skutkować izolacją społeczną, depresją i samotnością. Donoszono, że niektórzy ciężcy internauci angażowali się w relacje online lub pozamałżeńskie sprawy, które doprowadziły do ​​problemów rodzinnych i trudności w prawdziwych relacjach społecznych (Young 1998). Ustalono również, że zachowania związane z korzystaniem z Internetu, takie jak gry, negatywnie wpływają na satysfakcję małżeńską (Ahlstrom i in. 2012).

Podczas gdy przeprowadzono szereg badań dotyczących związku między uzależnieniem od Internetu a dobrostanem osobistym, większość z nich była przekrojowa, a dostępne wyniki oparte na ograniczonej liczbie badań podłużnych są niespójne. Stwierdzono, że istniejące wcześniej problemy psychospołeczne, takie jak myśli samobójcze i samotność, przewidywały zachowania uzależniające w Internecie później (Gentile i in. 2011; Koronczai i in. 2013; Yao i Zhong 2014). Natomiast niektórzy badacze stwierdzili, że czas spędzony online był negatywnie związany z jakością życia (Moody 2001). Osoby z problemem uzależnienia od Internetu zgłaszały niższe szczęście i zadowolenie z życia (Kraut i in. 1998; Kowert i in. 2015). Istnieją również wyniki potwierdzające wzajemny związek między uzależnieniem od Internetu a dobrostanem psychicznym (Senol-Durak i Durak 2011). Jako takie, istniejące badania nie mogą dostarczyć rzetelnych dowodów na to, czy uzależnienie od Internetu powoduje słabe samopoczucie osobiste lub odwrotnie.

Biorąc pod uwagę wcześniejsze wyniki badań, niniejsze badanie miało na celu zbadanie związku przyczynowego między uzależnieniem od Internetu a dwoma osobistymi wskaźnikami dobrostanu (zadowolenie z życia i beznadziejność) wśród reprezentatywnej próby nastolatków z Hongkongu w okresie trzech lat. Kilka modeli z opóźnieniem krzyżowym, które zakładają różne zależności między uzależnieniem od Internetu a osobistymi wskaźnikami dobrostanu w czasie, zostanie zbadanych po uwzględnieniu możliwych skutków czynników demograficznych (Kuss i in. 2014). W modelach panelowych z opóźnieniem krzyżowym, zarówno efekty autoregresyjne, które opisują stabilność uzależnienia od Internetu i konstrukcje osobistego dobrostanu w różnych punktach czasowych, jak i efekty opóźnione krzyżowo, które zakładają efekty jednej konstrukcji na drugą z jednej okazji na następną być badane jednocześnie. Pomaga to zminimalizować stronniczość w szacowaniu hipotetycznych efektów opóźnionych.

Niniejsze badanie analizuje cztery konkurencyjne hipotezy dotyczące kierunku efektów między uzależnieniem od Internetu a dobrostanem osobistym: 1) Uzależnienie od Internetu i dobrostan osobisty nie wpływają na siebie bezpośrednio, ale dzielą wariancję spowodowaną przez niezmierzone czynniki (tj. Model stabilności) ; 2) Osobiste wskaźniki dobrostanu mają bezpośredni i podłużny wpływ na uzależnienie od Internetu; 3) Uzależnienie od Internetu ma bezpośredni wpływ na samopoczucie osobiste lub 4) Uzależnienie od Internetu i wskaźniki osobistego dobrostanu wykazują wzajemne i podłużne skutki. Oczekuje się, że wyniki tego pionierskiego badania pogłębią nasze zrozumienie przyczyn i skutków uzależnienia od Internetu u młodzieży. Wyniki rzuciłyby również światło na rozwój modeli teoretycznych dotyczących uzależnienia od Internetu, a także programów profilaktycznych i interwencyjnych w celu promowania dobrego samopoczucia młodych ludzi.

Metody

Efekt

Statystyki opisowe wszystkich badanych zmiennych zostały obliczone i podsumowane w tabelach â € <Tabele11 i â € <i2.2. Wzorzec przekrojowych i podłużnych korelacji między zmiennymi był zgodny z oczekiwaniami w oparciu o istniejącą literaturę, z uzależnieniem od Internetu negatywnie związanym z satysfakcją z życia i pozytywnie związanym z beznadziejnością zarówno synchronicznie, jak i podłużnie. Zadowolenie z życia i beznadziejność były skorelowane negatywnie.

Stół â € <Table33 podsumowuje wartości wskaźników dopasowania obu modeli pomiarowych i czterech hipotetycznych modeli strukturalnych. Można zauważyć, że wszystkie modele pomiarowe (MM1 do MM9) wykazywały dobre dopasowanie do danych, co sugeruje, że narzędzia oceny zadowolenia z życia, beznadziejności i uzależnienia od Internetu były prawidłowe i niezawodne na trzech falach (Anderson i Gerbing 1988). Wyniki wskaźników dobroci dopasowania czterech hipotetycznych modeli strukturalnych wykazały, że modele pasują do obecnych danych trójfalowych w zadowalający sposób (SPI ≥ 95, NFI ≥ 92, TLI = 95 i RMSEA = 03). Ponieważ wszystkie modele strukturalne są modelami zagnieżdżonymi, porównano je za pomocą testów różnic chi-kwadrat (Bentler i Bonett 1980), a wyniki przedstawiono w tabeli â € <Table33.

Po pierwsze, model stabilności (M1) bez ścieżek krzyżowych porównano z modelem przyczynowym (M2), który określa opóźnione efekty zadowolenia z życia i beznadziejności w Time 1 i Time 2 w uzależnieniu od Internetu w Time 2 i Time 3, odpowiednio. Wyniki nie wykazały znaczącej poprawy (Δx ² = 8.91, Dfdf = 4, p > 05). Po drugie, odwrócony model przyczynowy (M3) z opóźnionymi skutkami uzależnienia od Internetu we wcześniejszym punkcie czasowym (Czas 1 i Czas 2) na późniejsze zadowolenie z życia i beznadziejność (Czas 2 i Czas 3) zapewnił lepsze dopasowanie do danych niż model stabilności (Δx ² = 93.74, Dfdf = 4, p <001). Po trzecie, chociaż model odwrotny (M4) lepiej pasował do danych niż M1 (model stabilności) i M2 (model przyczynowy), model ten nie poprawił istotnie dopasowania modelu w porównaniu z M3, odwrócony model przyczynowy (Δx ² = 8.57, Dfdf = 4, p > 05). Dlatego M3 okazał się najlepiej dopasowanym modelem pod względem oszczędności, chociaż M4 wykazał nieznaczną poprawę w porównaniu z M3 (p = 04 za pomocą jednostronnego testu), który również może zasługiwać na uwagę. Innymi słowy, dane potwierdziły hipotezę, że uzależnienie od Internetu powoduje niską satysfakcję z życia i wysoki poziom beznadziejności w przyszłości, ale nie odwrotnie (tab. â € <(Table44).

Postać â € <Figure22 ponadto pokazał współczynniki ścieżki obsługiwanego odwróconego modelu przyczynowego (M3). Po pierwsze, w Time 1 płeć (będąc mężczyzną) była pozytywnie związana z beznadziejnością (β = 08, p <001) i niski status ekonomiczny rodziny (otrzymujący CSSA) był negatywnie powiązany z satysfakcją z życia nastolatków (β = −,08, p <001). Po drugie, uzależnienie nastolatków od Internetu w czasie 1 miało pozytywny, podłużny, opóźniony wpływ na beznadziejność w czasie 2 (β = 21, p <001) i negatywny wpływ opóźniony krzyżowo na zadowolenie z życia w czasie 2 (β = −,12, p <001), po zbadaniu ich skutków autoregresyjnych i wpływu zmiennych demograficznych. Po trzecie, od czasu 2 do czasu 3, uzależnienie od Internetu negatywnie prognozowało satysfakcję z życia (β = −,10, p <01), podczas gdy przewidywanie beznadziejności nie było istotne (β = 04, p > 05).

Dyskusja

Większość wcześniejszych badań dotyczących związku między uzależnieniem od Internetu a osobistym dobrostanem wśród młodych ludzi opiera się na przekrojowym projekcie. Jako takie, dane dotyczące zmian w czasie z reprezentatywnej próby są niezbędne dla naukowców, aby zrozumieć, czy złe samopoczucie jest czynnikiem ryzyka uzależnienia od Internetu w Internecie lub jego konsekwencji. Niniejsze badanie służy temu celowi, badając podłużne relacje między uzależnieniem od Internetu a dwoma osobistymi wskaźnikami dobrego samopoczucia, satysfakcją z życia i poczuciem beznadziejności, w dużej próbie nastolatków z Hongkongu.

Opierając się na trójfalowym panelu z krzyżowymi opóźnieniami, wyniki wspierają odwrócony model przyczynowy, taki, że uzależnienie od Internetu spowodowało pogorszenie samopoczucia po stanie wyjściowym, a także kontrolowano wpływ płci, wieku i statusu ekonomicznego rodziny. Wzajemny model, który wysnuł hipotezę wzajemnych wpływów, nie był obsługiwany. Odkrycia te dostarczają nowych informacji na temat kierunku zależności między uzależniającymi zachowaniami internetowymi a osobistym dobrostanem młodzieży. W przeciwieństwie do badań przekrojowych, wykorzystanie projektowania paneli i modelowania równań strukturalnych jest bardziej rygorystycznym podejściem do badania kwestii przyczynowości i wzajemności.

Stwierdzono, że uzależnienie od Internetu przewidywało niską satysfakcję życiową młodzieży i wysoką beznadziejność podłużnie, ale opóźnione efekty dwóch wskaźników dobrostanu w zachowaniach uzależniających od Internetu były nieistotne. Chociaż odkrycie to potwierdza negatywny związek między uzależnieniem od Internetu a osobistym samopoczuciem, kierunek tego związku jest tylko częściowo zgodny z wcześniejszymi wynikami (Cao i in. 2011; Ko i in. 2008; Whang i in. 2003). Na przykład zaobserwowano, że młodzież z istniejącymi wcześniej słabościami psychospołecznymi jest szczególnie podatna na uzależniające zaangażowanie w korzystanie z Internetu (np. Lemmens i in. 2011). Badanie Bozoglana i in. (2013) ujawniło, że niska satysfakcja z życia, niska samoocena i wysoka samotność przewidywały uzależnienie od Internetu u studentów. W innym badaniu podłużnym (Lemmens i in. 2011b), niższy dobrostan psychospołeczny okazał się przyczyną niż konsekwencją patologicznych zastosowań komputerów i gier wideo. Sun and Shek (2013) odnotował również, że zadowolenie z życia pośredniczyło w związku między pozytywnymi cechami a listą zachowań problemowych młodzieży, ponieważ pozytywny osąd na temat życia łagodzi przyszłe zachowania problemowe, umożliwiając przyszły pozytywny rozwój młodzieży. Odkrycia te zbiegły się, by sugerować przyczynową drogę od obniżonego dobrostanu do uzależnienia od Internetu.

Tymczasem wielu uczonych uważa, że ​​istnieje wzajemny związek między dobrostanem psychicznym a uzależnieniem od Internetu: podczas gdy osoba o słabym samopoczuciu może intensywnie korzystać z Internetu jako strategii radzenia sobie ze stresem, którego doświadcza w rzeczywistości , zanurzenie się w wirtualnym świecie Internetu stwarza więcej problemów z prawdziwym życiem i poczucie samotności, co z kolei pogarsza samopoczucie jednostki. Niestety, model wzajemności nie zyskał wiele empirycznego wsparcia w tym badaniu.

Istnieje kilka wiarygodnych wyjaśnień dla obecnych ustaleń. Po pierwsze, wyniki można uznać za dowód teorii przesunięcia. Oznacza to, że młodzi ludzie, którzy są uzależnieni od Internetu, stawiają pierwszeństwo w korzystaniu z Internetu przez inne rzeczy i odczuwają przesiedlenie w Internecie. Niezależnie od tego, czy nastolatek ma wcześniej istniejący stan psychospołeczny, czy nie, to przesiedlenie izoluje jednostkę od jej prawdziwego życia, co powoduje problemy z przystosowaniem (np. Rodzina, nauka, problemy fizyczne) i obniżony poziom dobrostanu . Na przykład problemy ze snem były często zgłaszane w wyniku uzależnienia od Internetu (Chen i Gau 2016; Do et al. 2013), a brak snu wiąże się z niższym poziomem zadowolenia z życia (Piper 2016; Van Praag i Ferrer-i-Carbonell 2007) i wyższe poczucie beznadziei (McCall i Black 2013). W związku z tym fizyczne problemy spowodowane przez nadmierne korzystanie z Internetu mogą bezpośrednio wpłynąć na jakość życia.

Po drugie, chociaż istniejące wcześniej problemy psychospołeczne, takie jak depresja, stres i lęk społeczny, mogą predysponować młodzież do uzależnienia od Internetu, same problemy mogą nie być wystarczająco silne, aby młodzież uzależniła się od Internetu. Istnieją oczywiście inne czynniki, które przyczyniają się do rozwoju i utrzymania uzależnienia od Internetu. Na przykład wysoka impulsywność jednostki (Lee i in. 2012), bezpłatny dostęp do Internetu (Young 2004), pozytywne wzmocnienie zachowań online (np. poczucie osiągnięcia, zmniejszenie samotności), przekonanie poznawcze, że Internet jest przyjacielem, który łagodzi cierpienie (Davis 2001), itd. Bez tych czynników samo złe samopoczucie psychiczne może nie prowadzić do uzależniających zachowań internetowych u młodzieży. Po trzecie, możliwe jest również, że związek przyczynowy między dobrostanem a uzależnieniem od Internetu jest moderowany przez inne czynniki, takie jak kontrola zachowania rodziców. Naukowcy odkryli, że nastolatkowie zgłaszali więcej zachowań monitorujących u swoich rodziców, którzy wykazują mniej zachowań uzależniających od Internetu niż ci, którzy zgłaszali mniej monitorów rodzicielskich (Li et al. 2013). Najwyraźniej potrzebne są bardziej dogłębne badania w celu zbadania potencjalnych skutków różnych moderatorów i dalszego przetestowania wzajemnego modelu, który uznano za nieznacznie istotny w tym badaniu. Ponadto, chociaż wsparcie dla modelu odwrotnego nie jest silne, marginalnie znacząca różnica chi-kwadrat sugeruje, że istnieje potrzeba zbadania tego modelu przy użyciu większej liczby fal danych podłużnych.

Niniejsze odkrycia mają zarówno teoretyczne, jak i praktyczne implikacje dla naukowców i praktyków pracujących z młodzieżą. Teoretycznie, ponieważ bardzo niewiele badań analizowało podłużne powiązanie między uzależnieniem od Internetu a beznadziejnością, odkrycie, że uzależnienie od Internetu zwiększa poczucie beznadziejności wśród nastolatków, z czasem wzbogaca literaturę tej dziedziny. W szczególności sugeruje, że dobrostan osobisty nie jest istotnym czynnikiem prowadzącym do uzależnienia od Internetu. Jedną z możliwości jest to, że osoby o wysokim samopoczuciu mogą być również podatne na uzależnienie od Internetu. Z drugiej strony ci, którzy mają niskie samopoczucie osobiste, mogą nie mieć energii, aby się uzależnić i po prostu brakuje im motywacji do długotrwałego zaangażowania w Internet. Obecne odkrycia sugerują, że istnieje potrzeba spojrzenia na możliwe teoretyczne związki między osobistym samopoczuciem a uzależnieniem.

Praktycznie odkrycia dostarczają nowego spojrzenia na sposób promowania dobrego samopoczucia młodzieży. W szczególności naukowcy twierdzili, że beznadziejność jest istotnym predyktorem depresji i samobójstw (Minkoff i in. 1973), a ta beznadziejność doprowadziłaby do serii beznadziejnych deficytów, w tym bierności i obniżonej wytrwałości, niepokoju i smutku, obniżonej samooceny i niezdolności do postrzegania kontroli negatywnych zdarzeń. Aby zmniejszyć beznadziejność nastolatków i promować ich dobre samopoczucie, należy rozważyć strategie i narzędzia, które mogą pomóc w monitorowaniu i leczeniu uzależniających zachowań internetowych. Na przykład, badania sugerują, że poznawcze podejście behawioralne, które konkretnie celuje w uzależnienie od Internetu, może być przydatne w zmniejszaniu objawów (King i in. 2011; Jorgenson i in. 2016; Winkler i in. 2013; Młody 2007). Opierając się na tym podejściu, pomaganie profesjonalistom w placówkach szkolnych lub społecznościowych może skupić się na monitorowaniu zachowań nastolatków w zakresie korzystania z Internetu (takich jak pomaganie nastolatkom w rejestrowaniu ich codziennych działań online), korygowanie zniekształconego poznania nastolatków na temat Internetu oraz zarządzanie czasem nauczania, a także umiejętności ustawiania bramek. Wielopoziomowa interwencja obejmująca zarówno indywidualne doradztwo, jak i interwencje rodzinne, okazała się również skuteczna w zmniejszaniu czasu spędzanego online i związanych z tym problemów psychospołecznych (Shek i in. 2009). Kiedy młodzież jest mniej uzależniona od Internetu, może być bardziej prawdopodobne, że zaangażuje się w rzeczywistą interakcję społeczną i zbuduje więzi społeczne, które mogą pomóc w promowaniu poczucia nadziei na przyszłość u młodzieży (Stoddard i in. 2011). Oczywiście, ponieważ inne czynniki mogą przyczyniać się do uzależnienia od Internetu (np. Procesy rodzinne), musimy również zbadać te czynniki. Wreszcie, różni interesariusze, w tym nauczyciele, rodzice i sami uczniowie, powinni być wyczuleni na szkodliwe konsekwencje uzależnienia od Internetu. Niniejsze odkrycia mogą zostać wykorzystane do opracowania opartych na dowodach programów profilaktycznych dotyczących uzależnienia od Internetu.

Należy odnotować kilka ograniczeń niniejszego badania. Po pierwsze, chociaż zastosowaliśmy modelowanie krzyżowe z danymi podłużnymi zebranymi w ciągu trzech lat, aby wywnioskować związek przyczynowy między uzależnieniem od Internetu a osobistym samopoczuciem młodych nastolatków, potrzebne są dowody oparte na badaniach z projektem eksperymentalnym, aby potwierdzić taki skutek przyczynowy związek. Przyszłe badania mogą przyjąć randomizowane badanie kontrolowane w celu dalszego sprawdzenia, czy zmiana zachowań uzależniających od Internetu wśród młodzieży zwiększyłaby ich zadowolenie z życia i zmniejszyłaby beznadziejność. Po drugie, podczas gdy kontrolowaliśmy wpływ czynników demograficznych przez uwzględnienie zmiennych mierzonych w Time 1 w modelach z opóźnieniem krzyżowym, założono, że czynniki te miałyby bezpośredni wpływ na uzależnienie od Internetu, zadowolenie z życia i beznadziejność mierzone w Time 1, i tylko pośredni wpływ na te konstrukcje mierzony później falami poprzez ich autoregresyjne efekty. Możliwe jest jednak, że zmienne demograficzne mogą się zmieniać w czasie (np. Status ekonomiczny rodziny), a także mogą występować synchroniczne powiązania między czynnikami demograficznymi i tymi konstruktami w późniejszych punktach czasowych. Dlatego przyszłe badania mogą uwzględniać te czynniki jako współzmienne na każdej fali podczas badania zależności między uzależnieniem od Internetu a osobistym samopoczuciem. Ponadto stwierdzono, że negatywny związek między problematycznym korzystaniem z Internetu a dobrostanem był silniejszy u kobiet niż u mężczyzn. Interesujące byłoby zbadanie możliwej różnicy między płciami w takich związkach u młodzieży przy użyciu podejścia do modelowania równań wielogrupowych.

Ostatnim ograniczeniem jest to, że efekty opóźnienia krzyżowego stwierdzone w niniejszym badaniu były stosunkowo słabe, zwłaszcza wpływ uzależnienia od Internetu w Time 2 na beznadziejność i zadowolenie z życia w Time 3. Jednym z wyjaśnień może być to, że dobrostan osobisty nastolatków w ostatnim roku nauki w gimnazjum jest znacząco zależny od innych czynników niż uzależnienie od Internetu, takich jak stres związany z egzaminem wstępnym do szkoły średniej. Dlatego dodatkowa wariancja, którą można wyjaśnić uzależnieniem od Internetu, jest ograniczona. Ponadto wpływ uzależnienia od Internetu na beznadziejność i zadowolenie z życia może być łagodzony przez inne czynniki, takie jak wyniki w nauce uczniów, które nie były badane w niniejszym badaniu. W przyszłych badaniach, ewentualne moderujące efekty wyników akademickich uczniów i postrzegany nacisk na związek między uzależnieniem od Internetu a dobrostanem osobistym powinny być dalej badane. Chociaż efekty stwierdzone w niniejszym badaniu były umiarkowane, wyniki można uznać za znaczące.

Podziękowania

Informacje o dostawcy

Lu Yu, Telefon: (852) 2766 4859, E-mail: [email chroniony].

Daniel Tan Lei Shek, E-mail: [email chroniony].

Referencje