Iran J Zdrowie publiczne. 2018 Oct;47(10):1504-1510.
Kök Eren H.1,2, Örsal Ö1,2.
Abstrakcyjny
Tło:
Naszym celem było określenie poziomu uzależnienia od gier komputerowych i samotności wśród dzieci 9-10-yr-old.
metody:
Badanie przeprowadzono z 4th-studenci w szkole podstawowej, zlokalizowanej w centrum miasta, podczas lat akademickich 2017-2018. Nie było pobierania próbek w badaniach, wszystkie 4thdotarli do uczniów klas. Do zbierania danych wykorzystano „Formularz danych osobowych”, „Skalę uzależnienia od gier komputerowych” i „Skalę samotności UCLA”. Do oceny danych z badań wykorzystano test U Manna Whitneya, test Kruskala-Wallisa i analizę korelacji.
Wyniki:
50.7% (n = 104) studentów stanowiły kobiety, najczęściej była to jedna siostra / brat 39.0% (n = 80), zarówno matka 31.7% (n = 65), jak i ojciec 34.1% (n = 69) w większości ukończyli szkołę średnią. Średnie wyniki, które uczniowie otrzymali na skalach, wynosiły; 48.66 ± 27.02 (min .: 21.00, maks .: 105) dla „Skali uzależnienia od gier komputerowych” oraz 40.55 ± 8.50 (min: 22.00, maks .: 64) dla „Skali Samotności UCLA”. Stwierdzono słabą, pozytywną i istotną zależność między wynikami w skali samotności uczniów a wynikami w skali uzależnienia od gier komputerowych (r = 0.357; P<0.000).
Wnioski:
Stwierdzono istotny związek między uzależnieniem uczniów od gier komputerowych a samotnością. Sugeruje się przeprowadzenie oceny samotności dzieci i uzależnienia od gier komputerowych, ocenę skuteczności oraz ustanowienie systemu rehabilitacyjnego wśród rodziny szkolno-szpitalnej w przypadkach nienormalnych.
SŁOWA KLUCZOWE: Dziecko; Zależność; Samotność
PMID: 30524980
PMCID: PMC6277725
;
