Sci Rep. 2018 Jul 4;8(1):10084. doi: 10.1038/s41598-018-28478-8.
Jeong H1, Yim HW2, Lee SY3, Lee HK3, Potenza MN4, Kwon JH5, Koo HJ6, Kweon YS3, Bhang SY7, Choi JS8.
Abstrakcyjny
Badanie to miało na celu oszacowanie nadmiernego zgłaszania (fałszywie dodatnich) i zaniżonych (fałszywie ujemnych) wskaźników w samoocenianej ocenie IGD w porównaniu z klinicznie zdiagnozowanym IGD. Badana populacja składała się z 45 z IGD i 228 bez IGD w oparciu o diagnozę kliniczną z internetowej grupy użytkowników ds. Bezstronnego rozpoznawania zaburzeń w grach we wczesnym okresie dojrzewania (iCURE). Wszyscy uczestnicy ukończyli samodzielnie zgłaszane oceny IGD. Wywiady kliniczne prowadzono ślepo przez przeszkolonych specjalistów w dziedzinie zdrowia psychicznego w oparciu o kryteria DSD-5 IGD. Mierzono średnią dzienną ilość czasu gry i gatunku gry. Charakterystyka psychologiczna, w tym lęk, samobójstwo, agresja, samokontrola, poczucie własnej wartości i wsparcie rodziny, zostały uzyskane z badania podstawowego.
Wskaźnik fałszywie ujemny dla samooceny IGD był 44%. Grupa fałszywie ujemna zgłaszała mniej czasu w grach online niż grupa IGD, chociaż ich cechy psychologiczne były podobne do cech grupy IGD. Wskaźnik fałszywie dodatni wynosił 9.6%. Zgłaszali więcej czasu grając w gry online niż w grupie innej niż IGD, chociaż ich cechy psychologiczne były podobne do tych z grupy innych niż IGD z wyjątkiem samokontroli. Rozbieżność diagnoz IGD między raportami własnymi a diagnozą kliniczną ujawniła ograniczenia pomiarów własnych. Potrzebne są różne strategie w celu przezwyciężenia niedociągnięć metodologicznych w raportach własnych do oceny IGD.
PMID: 29973627
PMCID: PMC6031690
;