Badanie zróżnicowanego wpływu uzależnienia od serwisów społecznościowych i internetowego hazardu na zdrowie psychiczne (2017)

Wprowadzenie

Najnowsze osiągnięcia technologiczne odegrały kluczową rolę w zmianie sposobu, w jaki użytkownicy korzystają z portali społecznościowych (SNS) i gier wideo. Chociaż te zmiany poprawiły ogólne wrażenia użytkowników w obu działaniach, przyczyniły się również do dalszego zatarcia granicy między używaniem SNS a graniem w gry wideo (Rikkers, Lawrence, Hafekost i Zubrick, 2016; Starcevic i Aboujaoude, 2016).

Wirtualne doświadczenia społecznościowe i interaktywne procesy są mocno osadzone w różnych gatunkach gier, szczególnie w masowo multiplayerowych grach RPG (MMORPG), w których użytkownicy mogą grać w wirtualnych światach społecznościowych. Względnie duża ankieta wśród graczy 912 MMORPG z krajów 45 wykazała, że ​​interakcje społeczne w środowiskach gier stanowią znaczący element przyjemności z grania, ponieważ gracze mogą zdobywać przyjaciół i partnerów na całe życie przez całe swoje doświadczenia związane z grami (Cole i Griffiths, 2007). Co ciekawe, doświadczenia mediów społecznościowych w erze Web 2.0 obejmują popularne gry społecznościowe, które zyskują na popularności (Bright, Kleiser i Grau, 2015), przy czym najnowsze dane z Facebooka sugerują, że w 2014 średnio X milionów ludzi grało w gry połączone z Facebookiem każdego miesiąca, a aplikacje mobilne wysyłały średnio miliony 375 odsyłaczy do gier każdego dnia (Facebook, 2014).

Pomimo szeroko opisywanych pozytywnych i korzystnych skutków zarówno SNS, jak i gier wideo na wielu poziomach (np. Funkcjonowanie poznawcze, dobre samopoczucie itp.) (Np. Chopik, 2016; Heo, Chun, Lee, Lee i Kim, 2015; Howard, Wilding i Guest, 2016; Stroud i Whitbourne, 2015), istnieje również coraz więcej dowodów z kilku ogólnopolskich reprezentatywnych badań empirycznych wykazujących, że SNS i gry wideo mogą przyczyniać się do upośledzenia psychospołecznego i dysfunkcji behawioralnych u niewielkiej liczby użytkowników, w tym młodych nastolatków, którzy mogą nadmiernie i niezdrowo korzystać z tych technologii, biorąc pod uwagę ich obecny etap rozwoju (Andreassen, 2015; Bányai i in., 2017; Cock i in., 2014; Morioka i in., 2016; Pápay i in., 2013). Niedawno Sioni, Burleson i Bekerian (2017) przeprowadził badanie empiryczne na próbie graczy 595 MMORPG ze Stanów Zjednoczonych i stwierdził, że uzależniająca gra wideo była pozytywnie kojarzona z objawami fobii społecznej, nawet po kontrolowaniu wspólnego wpływu tygodniowych godzin grania, co dodatkowo pokazuje, że osoby preferujące społecznie fobię internetowe formy interakcji społecznych (Lee i Stapinski, 2012), ponieważ dają użytkownikom niepowtarzalną możliwość zaspokojenia potrzeb związanych z kontaktami społecznymi, a jednocześnie pozwalają im wyjść z sytuacji towarzyskich, w których czują się niekomfortowo (np. poprzez wylogowanie się z gry). Jeśli chodzi o nadmierne używanie SNS, ostatnie badanie przeprowadzone przez Xanidis i Brignell (2016) w próbie użytkowników mediów społecznościowych 324 wykazało, że uzależnienie od SNS było kluczowym czynnikiem predykcyjnym obniżonej jakości snu i zwiększonej częstości występowania zaburzeń poznawczych. Ponadto Xanidis i Brignell (2016) zauważyła, że ​​uzależnienie od SNS może nasilać zaburzenia poznawcze ze względu na jego negatywny wpływ na jakość snu, co dodatkowo ilustruje kluczowe znaczenie kliniczne i socjologiczne badań związanych z uzależnieniami technologicznymi w kontekście edukacyjnym, ponieważ nadmierne i patologiczne używanie SNS i gier wideo może wpływać zarówno fizycznie, jak i psychicznie zdrowie w różnych kontekstach i przedziałach wiekowych.

Na poziomie teoretycznym uzależnienie od gier wideo [znane również jako zaburzenie gier internetowych (IGD)] jest stanem klinicznym obejmującym wzorzec behawioralny obejmujący uporczywe i powtarzające się używanie gier wideo, prowadzący do znacznego upośledzenia lub stresu w okresie 12 miesięcy, ponieważ wskazane przez poparcie pięciu (lub więcej) z następujących dziewięciu kryteriów: (i) zaabsorbowanie grami; (ii) objawy wycofania po zabraniu gry; (iii) tolerancja, powodująca konieczność spędzania coraz większej ilości czasu na grach; (iv) nieudane próby kontrolowania udziału w grach; (v) utrata zainteresowania poprzednimi hobby i rozrywką w wyniku gier, z wyjątkiem gier; (vi) dalsze nadmierne korzystanie z gier pomimo wiedzy o problemach psychospołecznych; (vii) wprowadzanie w błąd członków rodziny, terapeutów lub innych osób w odniesieniu do ilości gier; (viii) korzystanie z gier w celu ucieczki lub złagodzenia negatywnych nastrojów; oraz (ix) narażając na szwank lub utratę znaczącego związku, pracy lub edukacji lub możliwości kariery z powodu uczestnictwa w grach (Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne [APA], 2013). Jeśli chodzi o uzależnienie od SNS, konstrukt ten jest szeroko zdefiniowany jako „nadmiernie zaniepokojony SNS, kierowany silną motywacją do logowania się do SNS lub korzystania z nich oraz do poświęcania tyle czasu i wysiłku SNS, że utrudnia to inne działania społeczne, studia / praca, relacje międzyludzkie i / lub zdrowie psychiczne i dobre samopoczucie ”(Andreassen i Pallesen, 2014, str. 4054).

Od pierwszej propozycji IGD jako niepewnego zaburzenia przez APA w piątej edycji Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5; APA, 2013), opublikowano kilka debat naukowych prezentujących odmienne i sprzeczne poglądy na temat wykonalności i statusu IGD jako oficjalnego zaburzenia (Aarseth i in., 2016; Griffiths, Van Rooij i in., 2016; Lee, Choo i Lee, 2017; Petry i in., 2014, 2015; Saunders i in., 2017). Niektóre z tych obaw pojawiły się ze względu na fakt, że kryteria diagnostyczne IGD zostały w dużej mierze wyprowadzone z połączenia istniejących kryteriów klinicznych i nieoficjalnych stanów, takich jak: patologiczny hazard, zaburzenia związane z używaniem substancji i ogólne uzależnienie od Internetu (Kuss, Griffiths i Pontes, 2017). Pomimo faktu, że uzależnienia od IGD i SNS nie są oficjalnie uznanymi zaburzeniami zdrowia psychicznego, Światowa Organizacja Zdrowia (2016) zintensyfikowała debatę dotyczącą uzależnienia od gier wideo z powodu decyzji o włączeniu zaburzenia gry (GD) jako zaburzenia formalnego do następnej rewizji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób. Inna kwestia związana z uzależnieniami behawioralnymi, taka jak uzależnienie od SNS i IGD, dotyczy faktu, że w wielu przypadkach może wystąpić spontaniczna remisja. Badania badające wskaźniki remisji w IGD wykazały, że spontaniczna remisja może wystąpić nawet do 50% przypadków (np. Gentile i in., 2011; Scharkow, Festl i Quandt, 2014; Van Rooij, Schoenmakers, Vermulst, Van den Eijnden i Van de Mheen, 2011).

Chociaż na wskaźnik rozpowszechnienia uzależnienia od SNS i IGD mogą znacząco wpływać czynniki, takie jak kwestie metodologiczne i koncepcyjne, jak wcześniej sugerowano (Griffiths, Király, Pontes i Demetrovics, 2015; Griffiths, Kuss i Pontes, 2016; Griffiths & Pontes, 2015), szczegółowe badania (tj. badania reprezentatywne na poziomie krajowym) wykazały wskaźniki rozpowszechnienia uzależnienia SNS od 2.9% w belgijskiej populacji dorosłych (Cock i in., 2014) do 4.5% wśród węgierskich nastolatków (Bányai i in., 2017). Mimo że wskaźniki rozpowszechnienia IGD z wiarygodnych badań wykazały, że odsetek ten wynosi od 2.5% u słoweńskich nastolatków (Pontes, Macur i Griffiths, 2016) do 5.8% wśród holenderskich nastolatków i dorosłych (Lemmens i Hendriks, 2016), inne badania na dużą skalę wykazały, że wskaźniki rozpowszechnienia sięgają 0.3% (Scharkow i in., 2014). Chociaż ustalenia dotyczące rozpowszechnienia wydają się względnie spójne w solidnych badaniach, niektóre czynniki mogą przyczyniać się do inflacji szacunków. Na przykład stwierdzono, że złośliwe i ekstremalne wzorce reagowania mogą zawyżać szacunkowe wskaźniki rozpowszechnienia (Przybylski, 2017). Podobnie wykazano, że zastosowany rodzaj oceny psychometrycznej przyczynia się do przeszacowania częstości występowania rzadkich zaburzeń, takich jak IGD (Maraz, Király i Demetrovics, 2015).

Ponieważ istniejąca wiedza oparta na wpływie SNS i gry wideo na zdrowie psychiczne młodych nastolatków jest prawdopodobnie niewielka, badania nad potencjalnymi różnicowymi skutkami uzależnienia od SNS i IGD na zdrowie psychiczne są kluczowe, ponieważ te dwa zjawiska mają wspólną podstawową etiologię z inne uzależnienia od substancji i zachowania (Griffiths, 2015; Griffiths & Pontes, 2015; Shaffer i in., 2004) oraz że zwiększona gra społecznościowa pogarsza ogólną jakość relacji międzyludzkich u nastolatków, utrudniając wsparcie emocjonalne (Kowert, Domahidi, Festl i Quandt, 2014).

Efekt

Dyskusja

Badanie to miało na celu zbadanie zależności między uzależnieniem od SNS a IGD oraz tego, w jaki sposób te dwa nowe uzależnienia technologiczne mogą wyjątkowo i wyraźnie przyczynić się do pogorszenia zdrowia psychicznego u nastolatków ponad potencjalne skutki wynikające ze zmiennych socjodemograficznych i związanych z technologią. W odniesieniu do H1 (tj. płeć i wiek przyczynią się do zwiększenia zarówno uzależnienia od SNS, jak i objawów IGD), badanie to potwierdziło tę hipotezę w odniesieniu do IGD, dodatkowo wspierając dużą część wcześniejszych badań, w których stwierdzono, że młody wiek i płeć męska są kluczowymi zmiennymi prognozującymi IGD (Cock i in., 2014; Guillot i in., 2016; Rehbein, Staudt, Hanslmaier i Kliem, 2016).

Niezależnie od tego H1 nie został potwierdzony w kontekście uzależnienia od SNS, co dodatkowo komplikuje wcześniejsze badania, w których wykazano, że uzależnienie od SNS występuje częściej wśród młodych ludzi (Andreassen i in., 2013, 2012; Turel i Serenko, 2012), starsi użytkownicy (Floros i Siomos, 2013), kobiety (Andreassen i in., 2012) i mężczyźni (Çam & Işbulan, 2012). Niemniej jednak wyniki uzyskane w tym badaniu są zbieżne z wcześniejszymi badaniami, w których uzależnienie od SNS było niezwiązane z wiekiem (Koc i Gulyagci, 2013; Wu i in., 2013) i płeć (Koc i Gulyagci, 2013; Tang, Chen, Yang, Chung i Lee, 2016; Wu i in., 2013). Jak wcześniej zauważono, może to wynikać z niskiej jakości wcześniejszych badań nad uzależnieniem od SNS pod względem pobierania próbek, projektowania badań, oceny i przyjętych wyników granicznych (Andreassen, 2015). Co ciekawe, tygodniowy czas spędzany w Internecie nie przewidywał zwiększonego uzależnienia od SNS. Potencjalne wyjaśnienie tego odkrycia może być związane z faktem, że korzystanie z SNS w Internecie stało się zwykłe i nieuniknione we współczesnym życiu, co utrudnia wielu nastolatkom prawidłowe oszacowanie ich wykorzystania, dodatkowo zwiększając złożoność związku między nadmiernym czasem spędzanym na nich. technologie i poziomy uzależnienia. Z tego powodu konieczne jest uznanie różnicy między wysokim zaangażowaniem a uzależnieniem od SNS, ponieważ niektórzy nastolatkowie spędzają wiele godzin, używając SNS w ramach zdrowej i normalnej rutyny (Andreassen, 2015; Andreassen i Pallesen, 2014; Turel i Serenko, 2012).

Obecne ustalenia stanowią również wsparcie empiryczne dla H2 (tj. Uzależnienie od SNS i IGD będą ze sobą pozytywnie powiązane), potwierdzając liczbę badań, w których zgłoszono podobne wyniki (Andreassen i in., 2013, 2016; Chiu, Hong i Chiu, 2013; Dowling & Brown, 2010). Ustalenie to można wytłumaczyć faktem, że duża liczba osób, w tym młode nastolatki, regularnie gra w gry za pośrednictwem SNS (Griffiths, 2014). Ponadto od dawna ustalono, że towarzyskie aspekty gier odgrywają kluczową rolę motywacyjną w grach wideo, jak sugerują liczne badania (Demetrovics i in., 2011; Fuster, Chamarro, Carbonell i Vallerand, 2014; Yee, 2006). Na poziomie klinicznym odkrycie to może wskazywać na wspólne podobieństwa leżące u podstaw tych dwóch uzależnień technologicznych (Griffiths, 2015; Griffiths & Pontes, 2015; Shaffer i in., 2004). Biorąc pod uwagę, że uzależnienie od technologii wpływa na osoby w placówkach edukacyjnych, badania nad uzależnieniem od IGD i SNS wśród młodzieży szkolnej mogą pomóc decydentom w opracowaniu polityk profilaktycznych ukierunkowanych na złagodzenie negatywnego wpływu uzależnienia od technologii u młodych nastolatków.

Wreszcie H3 (tj. Uzależnienie od SNS i IGD w unikalny i zróżnicowany sposób przyczynią się do zwiększenia ogólnego poziomu stresu psychicznego) zostało również potwierdzone i dostarczyło nowatorskich informacji na temat połączonych różnicowych skutków uzależnienia od SNS i IGD na zdrowie psychiczne nastolatków. W tym badaniu zarówno uzależnienie od SNS, jak i IGD przyczyniły się do pogorszenia zdrowia psychicznego poprzez zwiększenie poziomów depresji, lęku i stresu. Odkrycie to potwierdza wcześniejsze badania, które wykazały, że te dwa uzależnienia technologiczne niezależnie wpływają na zdrowie psychiczne (Kim, Hughes, Park, Quinn i Kong, 2016; Primack i in., 2017; Sampasa-Kanyinga i Lewis, 2015; Sarda, Bègue, Bry i Gentile, 2016). Odkrycia te mogą być wykorzystane przez specjalistów zajmujących się zdrowiem psychicznym i pedagogów szkolnych, którzy chcą opracować programy interwencyjne ukierunkowane na poprawę samopoczucia uczniów poprzez ograniczenie uzależniającego korzystania z technologii. Chociaż odkrycie to jest obiecujące i warte dalszych badań, warto zauważyć, że dowody dotyczące związku między zaburzeniami zdrowia psychicznego a uzależnieniami behawioralnymi pozostają niejednoznaczne. Dokładniej, naukowcy donoszą, że uzależnienia behawioralne mogą przewidywać (tj. Hipoteza pierwotnego zaburzenia) i być przewidywane na podstawie stresu psychiatrycznego (tj. Hipotezy zaburzenia wtórnego) (np. Ostovar i in., 2016; Snodgrass i in., 2014; Zhang, Brook, Leukefeld i Brook, 2016). Nie można zatem wyciągnąć jednoznacznych wniosków na temat kierunkowości w odniesieniu do uzależnień behawioralnych i zagrożenia zdrowia psychicznego.

Ponadto w tym badaniu stwierdzono, że szkodliwy wpływ IGD na zdrowie psychiczne był nieco bardziej wyraźny niż w przypadku uzależnienia od SNS. Biorąc pod uwagę szeroki deficyt wykazywany przez graczy w kilku dziedzinach zdrowia psychicznego i dobrego samopoczucia, odkrycie to jest zgodne z doniesieniami sugerującymi, że IGD może odzwierciedlać cięższą psychopatologię w porównaniu z uzależnieniem od SNS (Leménager i in., 2016), który częściowo popiera decyzję podjętą przez APA (2013), aby uznać IGD za zaburzenie wstępne. Jednak dodatkowe badania empiryczne z wykorzystaniem większych i bardziej reprezentatywnych próbek byłyby konieczne, aby dodatkowo potwierdzić tę hipotezę. Oprócz możliwości pomocy w kształtowaniu polityki, obecne wyniki przyczyniają się do toczących się debat, czy uzależnienia technologiczne, takie jak uzależnienie od IGD i SNS, należy postrzegać jako zaburzenia pierwotne czy wtórne. Zgodnie z ustaleniami przedstawionymi w tym badaniu konceptualizowanie uzależnień technologicznych jako zaburzeń pierwotnych (tj. Problemu, który może negatywnie wpływać na zdrowie psychiczne) jest empirycznie realną drogą, która nie unieważnia wcześniejszych debat naukowych na rzecz postrzegania uzależnień technologicznych jako zaburzeń wtórnych (tj. produkt leżący u podstaw problemów ze zdrowiem psychicznym i dobrostanem) (Kardefelt-Winther, 2016; Snodgrass i in., 2014; Thorens i in., 2014).

Chociaż wyniki uzyskane w tym badaniu są uzasadnione empirycznie, istnieją potencjalne ograniczenia, na które warto zwrócić uwagę. Po pierwsze, wszystkie dane były zgłaszane przez samych siebie i podatne na znane uprzedzenia (np. Pożądanie społeczne, błędy związane z pamięcią, itp.). Po drugie, badania przyjmujące bardziej solidne projekty (np. Projekt z opóźnieniem podłużnym) byłyby w stanie dostarczyć bardziej konkretnych odpowiedzi na temat unikalnych ścieżek między uzależnieniem od SNS a IGD i zdrowiem psychicznym. Po trzecie, ponieważ wszyscy uczestnicy zostali wybrani samodzielnie, nie można bezpośrednio uogólnić obecnych wyników na szeroką populację. Biorąc pod uwagę stosunkowo młody wiek rekrutowanej próby, możliwe jest, że kontrola rodzicielska mogła mieć wpływ na zgłaszane przez samych osoby poziomy wykorzystania technologii i ogólny poziom uzależnienia. Dlatego przyszłe badania oceniające wykorzystanie technologii u małych dzieci i wczesnej młodzieży powinny uwzględniać tę zmienną, aby można było uzyskać lepsze szacunki dotyczące poziomów uzależnienia. Niezależnie od tych potencjalnych ograniczeń, wyniki tego badania obejmują wcześniejsze badania dotyczące wzajemnych powiązań między uzależnieniami technologicznymi i ich izolowanym szkodliwym wpływem na zdrowie psychiczne, oferując empirycznie realne ramy, w których uzależnienia technologiczne mogą również zwiększyć prawdopodobieństwo negatywnych skutków dla zdrowia psychicznego. Podsumowując, obecne odkrycia potwierdzają konceptualizację uzależnień technologicznych jako podstawowych zaburzeń mogących zagrażać zdrowiu psychicznemu.

Autor tego opracowania był odpowiedzialny za wszystkie etapy tego badania i jest jedynym autorem tego manuskryptu.

Autor nie zgłasza konfliktu interesów.

Podziękowania

Autor tego badania chciałby podziękować uczestniczącej szkole, wszystkim uczniom, rodzicom i nauczycielom, którzy pomogli w zorganizowaniu logistyki zaangażowanej w proces gromadzenia danych w tym badaniu.

Referencje