Wzdłużne zmiany w połączeniu nerwowym u pacjentów z zaburzeniem gry internetowej: badanie spójności spoczynkowej EEG (2018)

Front Psychiatry. 2018 czerwca 7;9:252. doi: 10.3389/fpsyt.2018.00252.

PMID: 29930524

PMCID: PMC5999751

DOI: 10.3389 / fpsyt.2018.00252

Park Sunyounga¹, Hyera Ryu¹, Ji-Yoon Lee¹, Aruem Choi¹, Dai-Jin Kim², Sung Nyun Kim^3* i Jung-Seok Choi^1,4*

Cele:

W niniejszym badaniu zbadano łączność nerwową związaną z odpowiedziami na leczenie u pacjentów z zaburzeniami związanymi z grami internetowymi (IGD), za pomocą analiz koherencji elektroencefalografii w stanie spoczynku (EEG).

metody:

Do badania włączyliśmy 30 pacjentów z IGD i 32 zdrowych osób z grupy kontrolnej (HC). Spośród pacjentów z IGD 18 ukończyło leczenie ambulatoryjne obejmujące farmakoterapię selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny przez 6 miesięcy. Do oceny cech klinicznych i psychologicznych przed i po leczeniu wykorzystano kwestionariusze dotyczące spójności EEG w stanie spoczynku oraz kwestionariusze samoopisu, a dane analizowano przy użyciu uogólnionych równań szacunkowych.

Wyniki:

W porównaniu z HC, pacjenci z IGD wykazali zwiększoną spójność wewnątrzpółkulową beta i gamma oraz zwiększoną spójność wewnątrzpółkulową delta prawej półkuli na początku badania. Po 6 miesiącach leczenia ambulatoryjnego pacjenci z IGD wykazywali poprawę w zakresie objawów IGD w porównaniu z wartością wyjściową, ale nadal wykazywały zwiększoną spójność wewnątrzpółkulową beta i gamma w porównaniu z HC. Nie wykryto żadnych znaczących zmian spójności EEG pomiędzy ocenami przed i po leczeniu w żadnym paśmie w grupie IGD.

Wnioski:

Odkrycia te sugerują, że znacznie większa wewnątrzpółkulowa spójność szybkich częstotliwości może być ważnym markerem cech neurofizjologicznych pacjentów z IGD.

Wprowadzenie

Zaburzenie związane z grami internetowymi (IGD) charakteryzuje się nadmiernym i powtarzalnym korzystaniem z gier internetowych (np.1). IGD przyciąga coraz większą uwagę ze względu na różne negatywne konsekwencje wpływające na normalne życie codzienne, wyniki w nauce i pracy oraz funkcjonowanie psychiczne (1, 2). Pacjenci z uzależnieniem behawioralnym, takim jak IGD, mają pewne cechy kliniczne, w tym impulsywność, głód i niezdolność do kontrolowania szkodliwych zachowań (3, 4). W ostatnich badaniach wykorzystano techniki neuroobrazowania i neurofizjologiczne do zbadania zmian strukturalnych i funkcjonalnych w mózgu związanych z impulsywnością lub hamowaniem reakcji, aby lepiej zrozumieć cechy IGD (5-7).

W kilku badaniach neuroobrazowych zbadano dysfunkcyjną łączność u pacjentów z IGD. Na przykład Zhang (8) zgłosili zmniejszoną amplitudę niskich fluktuacji w korze oczodołowo-czołowej i tylnej korze obręczy u młodych dorosłych z IGD w porównaniu z grupą kontrolną. Odkryli również, że pacjenci z IGD wykazywali zwiększone interakcje w trybie domyślnym i sieciach kontroli wykonawczej w porównaniu z grupą kontrolną. Ponadto pacjenci z IGD wykazali zwiększoną łączność w sieciach sensomotorycznych mózgu i zmienioną łączność funkcjonalną międzypółkulowego stanu spoczynku w płacie przedczołowym, w tym obustronny górny zakręt czołowy, dolny zakręt czołowy i środkowy zakręt czołowy (9, 10). Odkrycia te sugerują, że pacjenci z IGD mają upośledzenie w przetwarzaniu związanym z nagrodą, ogólnym funkcjonowaniu poznawczym i kontroli impulsów.

Chociaż badania neuroobrazowe zidentyfikowały struktury mózgowe zaangażowane w czynności w stanie spoczynku, dostarczają one ograniczonych informacji na temat czasowej dynamiki sieci neuronowych w mózgu. Spójność elektroencefalograficzna (EEG) jest przydatna do pomiaru nieprawidłowości w funkcjonalnej organizacji mózgu z dużą rozdzielczością czasową (11). Koherencja EEG mierzy zgodność różnic fazowych w dwóch obszarach mózgu i odzwierciedla synchronizację pomiędzy populacjami neuronalnymi i łącznością korową (12). Zwiększona spójność między dwiema elektrodami EEG sugeruje funkcjonalną integrację dwóch obszarów mózgu, podczas gdy zmniejszona spójność odzwierciedla niepowiązane działania dwóch populacji neuronowych (13, 14).

Kilka badań, w których badano łączność mózgową za pomocą EEG w stanie spoczynku, wykazało, że nastolatki uzależnione od Internetu wykazały zwiększoną spójność gamma między obszarami ciemieniowymi, prawymi skroniowymi i potylicznymi w porównaniu ze zdrową grupą kontrolną (HC) (15). Pacjenci z IGD wykazali również zwiększoną wewnątrzpółkulową spójność gamma w porównaniu z grupą kontrolną (16). Co więcej, zwiększona łączność wewnątrzpółkulowa w obszarze czołowo-skroniowym może być powiązana z powtarzającymi się grami online (17). Te spójne wyniki wskazują, że zmieniona synchronizacja fazy gamma jest powiązana z nadmiernym pobudzeniem układu sensorycznego, a także nieprawidłowym układem pobudzającym. Nie jest jednak jasne, czy zmieniona łączność nerwowa u pacjentów z IGD jest markerem cechy czy markerem stanu związanym z ciężkością IGD. Kilka badań wykorzystujących koherencję EEG wykazało nieprawidłowości w łączności mózgowej u osób z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji (SUD), których mechanizm mózgowy jest podobny do IGD (7, 18, 19). Na przykład u uczestników długoterminowo abstynentnych, jak i nieabstynujących, uzależnionych od alkoholu, wykazano zwiększoną spójność obustronną, wewnątrzpółkulową i tylną EEG (18). Podobnie abstynentne osoby uzależnione od heroiny wykazywały zwiększoną spójność lewej półkuli gamma w porównaniu z HC (19). Odkrycia te sugerują, że zwiększona łączność nerwowa nie ulega normalizacji po długim okresie abstynencji lub leczenia i może odzwierciedlać endofenotyp SUD. Dlatego badania podłużne z pacjentami z IGD mogą pomóc nam zrozumieć patofizjologię i opracować interwencje lecznicze w przypadku IGD.

Zgodnie z naszą najlepszą wiedzą w żadnym badaniu nie oceniano zmian podłużnych w spójności EEG w stanie spoczynku po leczeniu pacjentów z IGD. W związku z tym zbadaliśmy łączność korową związaną z odpowiedziami na leczenie u pacjentów z IGD, aby zrozumieć jego podstawowy mechanizm i wyjaśnić, czy zmieniona synchronizacja fazowa u osób z IGD jest markerem stanu czy cechy. Na podstawie wcześniejszych ustaleń (16, 17, 20), postawiliśmy hipotezę, że pacjenci z IGD będą wykazywać zwiększoną spójność szybkich częstotliwości na początku badania i że ten wskaźnik neurofizjologiczny utrzyma się, mimo że ich objawy IGD poprawią się po 6 miesiącach leczenia ambulatoryjnego.

Materiały i Metody

Uczestnicy

Do tego badania podłużnego włączono 62 mężczyzn w wieku 18–38 lat, którzy zostali zrekrutowani z Centrum Medycznego SMG-SNU Boramae i okolicznej społeczności w Seulu w Korei. Trzydziestu pacjentów zostało sklasyfikowanych jako cierpiący na IGD w oparciu o kryteria Diagnostycznego i statystycznego podręcznika zaburzeń psychicznych, wydanie piąte i zdiagnozowane przez doświadczonego klinicznie psychiatrę (1). Trzydziestu dwóch uczestników pełniło funkcję HC. Do niniejszego badania włączono jedynie pacjentów, którzy spędzali na grach internetowych więcej niż 4 godziny dziennie i/lub 30 godzin tygodniowo. Dodatkowo do oceny nasilenia objawów IGD wykorzystano test Younga na uzależnienie od Internetu (Y-IAT).21). U wszystkich uczestników przeprowadzono wyjściową ocenę kliniczną i badanie EEG. Od oceny wyjściowej 18 z 30 pacjentów z IGD, u których współistniały objawy depresyjne lub lękowe, kontynuowało farmakoterapię inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), stosując średnie dawki dzienne: escitalopram w dawce 15.83 ± 9.17 mg, fluoksetyna w dawce 50.00 ± 9.17 mg lub paroksetyna w dawce 30.00 ± 14.14 mg. 6 ± 2 mg. W tym badaniu nie stosowano żadnych leków innych niż SSRI. Po 80 miesiącach kontynuacji leczenia ukończyli badania kontrolne, obejmujące pomiary kliniczne i zapis EEG. Pierwszorzędowym wynikiem leczenia była zmiana wyniku w skali IAT przed leczeniem i po leczeniu. Uczestników HC, którzy grali w gry internetowe < XNUMX godz./dzień, rekrutowano bezpośrednio ze społeczności lokalnych. Żaden z uczestników nie miał w przeszłości niepełnosprawności intelektualnej, zaburzeń psychotycznych ani zaburzeń neurologicznych i wszyscy byli praworęczni. Wykluczono uczestników z szacowanym IQ <XNUMX.

Badanie to zostało zatwierdzone przez Instytucjonalną Komisję Rewizyjną Centrum Medycznego SMG-SNU Boramae w Republice Korei. Wszyscy uczestnicy wyrazili pisemną świadomą zgodę po otrzymaniu informacji o badaniu.

Zapisy EEG

Zbieranie danych EEG

Szczegółowe informacje na temat zapisów EEG i procedury gromadzenia danych zostały przedstawione w naszym poprzednim badaniu (16). Rejestrowano EEG w stanie spoczynku przez 10 minut (4 minuty z zamkniętymi oczami, 2 minuty z otwartymi oczami i 4 minuty z zamkniętymi oczami) w elektrycznie ekranowanym i dźwiękoszczelnym pomieszczeniu z przyćmionym światłem. Uczestnikom polecono, aby się zrelaksowali i unikali jakichkolwiek ruchów ciała oraz senności. Aktywność EEG rejestrowano za pomocą 64 elektrod w oparciu o zmodyfikowany system International 10–20 w połączeniu z elektrookulogramami pionowymi i poziomymi oraz elektrodą odniesienia wyrostka sutkowatego. Kanał uziemiający znajdował się pomiędzy elektrodami FPz i Fz. Sygnały EEG rejestrowano w sposób ciągły, stosując filtr pasmowo-przepustowy online 0.1–60 Hz i filtr pasmowoprzepustowy offline 0.1–50 Hz przy częstotliwości próbkowania 1,000 Hz. Impedancje elektrod utrzymywano na poziomie < 5 KΩ.

Wszystkie dane EEG analizowano za pomocą oprogramowania NeuroGuide (NG Deluxe 2.6.1, Applied Neuroscience; St. Petersburg, Floryda, USA) w celu analizy spójności, a 19 z 64 kanałów sterowano za pomocą zestawu montażowego NeuroGuide w następujący sposób: FP1, FP2 , F7, F3, Fz, F4, F8, T3, C3, Cz, C4, T4, T5, P3, Pz, P4, T6, O1 i O2. Artefakty spowodowane mruganiem i ruchami oczu podczas zapisów EEG zostały wyeliminowane przez automatyczny system NG Deluxe 2.6.1 i wykryte wizualnie.

Konsekwencja

Metody analizy koherencji zostały zaprezentowane w pracy Park i in. (16). Podsumowując, dane EEG w stanie spoczynku przekształcono w dziedzinę częstotliwości przy użyciu algorytmu szybkiej transformacji Fouriera z następującymi parametrami: epoka = 2 s, częstotliwość próbkowania = 128 próbek/s (256 cyfrowych punktów czasowych), zakres częstotliwości = 0.5–40 Hz i rozdzielczość 0.5 Hz z oknem o zbieżności cosinus w celu zminimalizowania wycieków. Do wyznaczenia wartości koherencji wykorzystano program NG 2.6.1. Przyjęte epoki danych EEG obliczono dla każdego z następujących pasm częstotliwości: delta (1–4 Hz), theta (4–8 Hz), alfa (8–12 Hz), beta (12–25 Hz) i gamma (30–40 Hz). Ponadto zbadano spójność wewnątrzpółkulową każdego pasma przy użyciu par elektrod F3–C3, F3–T3, F3–P3, C3–T3, C3–P3 i T3–P3 na lewej półkuli oraz F4–C4, F4– Pary elektrod T4, F4 – P4, C4 – T4, C4 – P4 i T4 – P4 na prawej półkuli. Obliczono spójność międzypółkulową pomiędzy parami elektrod F3–F4, C3–C4, T3–T4 i P3–P4.

Oceny psychologiczne

Skala inteligencji dorosłych Wechsler

Wszystkim uczestnikom podano koreańską wersję Skali Inteligencji Dorosłych Wechslera w celu obliczenia ich IQ (22-24).

kwestionariusze

Zwalidowano koreańską wersję wszystkich kwestionariuszy (25-28).

IAT Younga (Y-IAT)

Do pomiaru nasilenia uzależnienia od Internetu wykorzystano Y-IAT. Wszystkie 20 pozycji ocenia się w pięciopunktowej skali od 1 do 5. Zatem łączna ocena waha się od 20 do 100 (21, 28). Alfa Cronbacha w tym badaniu wyniosła 0.97.

Inwentarz depresji Becka-II (BDI-II)

Skalę BDI-II przeprowadzono w celu oceny nasilenia objawów depresyjnych (26, 29). Każda pozycja jest oceniana w czteropunktowej skali od 0 do 3, a łączna liczba punktów dla wszystkich 21 pozycji może wynosić od 0 do 63. Alfa Cronbacha w tym badaniu wyniosła 0.95.

Inwentarz lęku Becka (BAI)

BAI zawiera w sumie 21 pozycji i dotyczy intensywności objawów lękowych (25, 30). Odpowiedzi oceniane są w czteropunktowej skali, a punktacja waha się od 0 do 3. Całkowity wynik BAI, który mieści się w zakresie od 0 do 63, uzyskuje się poprzez zsumowanie wszystkich 21 pozycji. Alfa Cronbacha w tym badaniu wyniosła 0.94.

Skala impulsywności Barratta-11 (BIS-11)

BIS-11, który był używany do pomiaru impulsywności (27, 31) to 30-elementowy kwestionariusz samoopisowy, który zawiera trzy podskale mierzące impulsywność (uwaga, motoryka i brak planowania). Każda pozycja jest oceniana w czteropunktowej skali od 1 do 4. Alfa Cronbacha w tym badaniu wyniosła 0.79.

Analiza statystyczna

Wyjściowe zmienne demograficzne i psychologiczne zostały przeanalizowane przez niezależnych badaczy t-testy, natomiast różnice w zmiennych psychologicznych przed i po leczeniu analizowano parami t-testy. Do oceny efektów grupowych w danych EEG dla każdego pasma częstotliwości zastosowano oddzielne uogólnione równania estymujące (GEE) w celu zbadania korelacji między powtarzanymi pomiarami (32, 33). Wartości koherencji wewnątrz- i międzypółkulowej analizowano przez GEE, stosując następujące czynniki, odpowiednio na początku i na końcu 6-miesięcznego okresu leczenia ambulatoryjnego: spójność wewnątrzpółkulową analizowano według grupy (IGD i HC) × region (czołowo-centralny) , czołowo-skroniowy, czołowo-ciemieniowy, środkowo-skroniowy, środkowo-ciemieniowy i skroniowo-ciemieniowy) × półkula (lewa i prawa); a spójność międzypółkulową oceniano według grupy (IGD i HC) × regionu (czołowego, centralnego, skroniowego i ciemieniowego). W tych analizach kontrolowaliśmy wykształcenie oraz wyniki BDI-II, BAI i BIS-11, aby zidentyfikować różnice między grupami. Wszystkie analizy statystyczne przeprowadzono przy użyciu oprogramowania SPSS 20.0 (SPSS Inc., Chicago, IL, USA).

Efekt

Zmienne demograficzne i psychologiczne przed i po leczeniu

Pacjenci z IGD nie różnili się od HC pod względem wieku i IQ. Zaobserwowano jednak istotne różnice w wykształceniu oraz wynikach BDI-II, BAI i BIS-11 pomiędzy obiema grupami. Charakterystykę demograficzną i psychologiczną grup IGD i HC przedstawiono w tabeli 1. Po 6 miesiącach leczenia pacjenci z IGD mieli istotnie niższe wyniki Y-IAT, ale nie niższe wyniki BDI-II, BAI lub BIS-11 w porównaniu z danymi wyjściowymi (tab. 2).

   

Tabela 1. Charakterystyka demograficzna i psychologiczna grup badawczych na początku badania.

   

Tabela 2. Zmiany w charakterystyce klinicznej pacjentów z zaburzeniami gier internetowych (IGD) przed i po leczeniu.

Spójność EEG

Podstawowe dane dotyczące spójności EEG

Analiza statystyczna wykorzystująca GEE koherencji wewnątrzpółkulowej ujawniła istotne efekty w grupie głównej w pasmach beta i gamma na początku badania, po uwzględnieniu zmiennych demograficznych i psychologicznych (tabela 3). W szczególności pacjenci z IGD [M (błąd standardowy średniej; SEM) = 48.95 (69.463)] wykazywali znacznie zwiększoną koherencję wewnątrzpółkulową beta niż HC [M (SEM) = 41.68 (70.187)]. Pacjenci z IGD [M (SEM) = 58.65 (111.862)] również wykazali istotnie wyższą spójność w paśmie gamma niż pacjenci z HC [M (SEM) = 46.03 (113.029)]. Dodatkowo ujawniono efekt interakcji dla grupy × półkula. Grupa IGD [M (SEM) = 49.11 (68.393)] miała znacząco zwiększoną spójność wewnątrzpółkulową delta w prawej półkuli w porównaniu z grupą HC [M (SEM) = 42.36 (69.106)). Analiza spójności międzypółkulowej nie odzwierciedlała istotnego efektu głównego grupy, efektu interakcji grupa × region lub interakcji grupa × półkula.

   

Tabela 3. Wpływ na spójność wewnątrzpółkulową EEG kontrolujący wpływ cech demograficznych (edukacja) i psychologicznych (wyniki BDI-II, BAI i BIS-11) przed i po leczeniu.

Zmiany w danych dotyczących spójności EEG po leczeniu

Nie zaobserwowano znaczących zmian spójności EEG w żadnym z pasm przed leczeniem ani po leczeniu w grupie IGD. Jednakże główny efekt grupy zaobserwowano w zakresie spójności beta i gamma w ocenie po leczeniu (tabela 3 i Rysunek 1). W szczególności pacjenci z IGD [M (SEM) = 53.66 (75.338)] wykazali zwiększoną koherencję wewnątrzpółkulową beta w porównaniu z HC [M (SEM) = 40.54 (77.143)]. Spójność wewnątrzpółkulowa dla pasma gamma była znacząco wyższa u pacjentów z IGD [M (SEM) = 61.41 (126.700)] niż HC [M (SEM) = 46.51 (129.734)] w ocenie po leczeniu. Dodatkowo, zgodnie z analizą post hoc, istniał efekt interakcji grupy × regionu w spójności alfa, ale nie było znaczących różnic między grupami.

   

Rysunek 1. Główne skutki w EEG wewnątrzpółkulowym () beta i (B) spójność gamma przed i po leczeniu. *P <0.05.

Dyskusja

Według naszej wiedzy jest to pierwsze badanie oceniające podłużne zmiany w łączności nerwowej mierzone za pomocą spójności EEG u pacjentów z IGD. Uczestnicy z IGD wykazywali zwiększoną spójność wewnątrzpółkulową EEG w pasmach beta i gamma na początku badania. Jednakże te nieprawidłowe wzorce synchronizacji faz nie uległy normalizacji po 6 miesiącach farmakoterapii, mimo że pacjenci z IGD wykazali znaczną poprawę objawów IGD. W związku z tym nasze wyniki wskazują, że zwiększona spójność beta i gamma w stanie spoczynku może być ważnym markerem cech neurofizjologicznych pacjentów z IGD.

Grupa IGD wykazała znacznie większą spójność wewnątrzpółkulową o szybkich częstotliwościach niż grupa HC na początku badania. Uważa się, że aktywność pasma beta w spoczynkowym EEG predysponuje pacjenta do zażywania substancji psychofizycznych i jest elektrofizjologicznym markerem nadpobudliwości spowodowanej brakiem równowagi pomiędzy pobudzeniem a hamowaniem w mózgu (34, 35). Zwiększoną wewnątrzpółkulową koherencję beta powiązano z czynnikiem podatności na IGD (17, 36). Na przykład Youh i in. (17) wykazali, że zwiększona spójność beta w obszarze czołowo-skroniowym była częstsza u pacjentów ze współistniejącą IGD i poważnymi zaburzeniami depresyjnymi (MDD) w porównaniu z pacjentami tylko z MDD. Autorzy zasugerowali, że zwiększona spójność beta może odzwierciedlać nadmierne gry online i wskazywać na zmienioną synchronizację neuronową między obszarami mózgu u pacjentów z IGD.

Zwiększona koherencja gamma EEG przed leczeniem jest zgodna z wcześniejszym badaniem (16). Powszechnie uważa się, że aktywność gamma odzwierciedla różnorodne funkcje nerwowe, w tym hamowanie reakcji i dystrybucję zasobów uwagi (37-40). Nasza grupa badawcza podała, że ​​zwiększona spójność wewnątrzpółkulowa gamma jest związana z dysfunkcyjną kontrolą impulsów, systemem nagrody i nasileniem objawów IGD (16). Ponadto Choi i in. (41) ustalili, że zwiększona aktywność gamma w stanie spoczynku jest związana z upośledzeniem hamowania i impulsywnością cech u pacjentów z IGD. Podsumowując, odkrycia te sugerują nieefektywną synchronizację neuronową i łączność funkcjonalną u pacjentów z IGD.

Po 6 miesiącach leczenia ambulatoryjnego pacjenci z IGD wykazali poprawę objawów IGD w porównaniu z wartością wyjściową, ale nadal wykazali zwiększoną spójność wewnątrzpółkulową beta i gamma w porównaniu z HC. W kilku badaniach przeprowadzonych z użyciem SSRI stwierdzono, że farmakoterapia zmniejsza objawy IGD (20, 42). Uważa się, że serotonina odgrywa ważną rolę w depresji, stanach lękowych i impulsywności.43). Dlatego leczenie SSRI wydaje się skuteczne w zmniejszaniu nasilenia IGD. Jednakże w niniejszym badaniu nie stwierdzono poprawy w zakresie zmienionej koherencji wewnątrzpółkulowej w pasmach beta i gamma po 6 miesiącach leczenia SSRI. Odkrycia te sugerują, że zwiększoną spójność szybkiej częstotliwości można uznać za potencjalny marker cechy IGD, a nie marker stanu.

Niniejsze badanie podlegało pewnym ograniczeniom. Po pierwsze, nasze wyniki mogą mieć ograniczoną możliwość uogólnienia, ponieważ liczba uczestników tego badania była stosunkowo niewielka i uwzględniono wyłącznie mężczyzn. Po drugie, w niniejszym badaniu wykorzystano typową opiekę ambulatoryjną, a nie dobrze zorganizowane metody leczenia. Jednak badanie to skupiało się na zmianach wzorców synchronizacji faz u pacjentów z IGD, a nie na efektach leczenia. Dlatego potrzebne będą dodatkowe badania w celu wyjaśnienia wpływu specyficznego leczenia farmakologicznego na markery neurofizjologiczne pacjentów z IGD. Po trzecie, wszyscy pacjenci z IGD włączeni do tego badania mieli współistniejące objawy depresji lub lęku, które mogły mieć zakłócające skutki. Zatem w ostatecznej analizie kontrolowano współzmienne psychologiczne, aby kontrolować te współistniejące objawy.

Ogólnie rzecz biorąc, niniejsze badanie wykazało, że na początku badania pacjenci z IGD mieli zwiększoną spójność wewnątrzpółkulową w szybkim paśmie częstotliwości w porównaniu z grupą HC. Jednak ta nieprawidłowa łączność nerwowa utrzymała się po 6 miesiącach leczenia ambulatoryjnego, co wskazuje, że zwiększona spójność beta i gamma w stanie spoczynku może być uważana za neurobiologiczny marker patofizjologii IGD. Niniejsze badania przyczynią się do lepszego zrozumienia sieci neurofizjologicznych leżących u podstaw IGD.

Autorskie Wkłady

J-SC i SK opracowały projekt i koncepcję badania. SP przeprowadził analizy i kierował pisaniem manuskryptu. J-SC kierował i nadzorował pisanie manuskryptu. HR, J-YL, AC i D-JK wnieśli swój wkład w przeprowadzenie badania.

Finansowanie

Badanie to zostało sfinansowane przez Koreańską Narodową Fundację Badawczą (2014M3C7A1062894), Republika Korei.

Oświadczenie o konflikcie interesów

Autorzy oświadczają, że badanie zostało przeprowadzone przy braku jakichkolwiek powiązań handlowych lub finansowych, które mogłyby być interpretowane jako potencjalny konflikt interesów.

Referencje