Addict Behav. 2018 Feb 27; 82: 114-121. doi: 10.1016 / j.addbeh.2018.02.031.
Deleuze J1, Długi J2, Liu TQ3, Maurage P4, Billieux J5.
Abstrakcyjny
Krytyka obecnych podejść diagnostycznych do zaburzeń hazardowych polega na tym, że nie biorą one pod uwagę faktu, że wysokie i powtarzające się zaangażowanie nie jest samo w sobie problematyczne ani nie musi wiązać się z negatywnymi konsekwencjami. Aby poradzić sobie z tą kontrowersją, użyliśmy Confirmatory Factor Analysis (CFA), aby przetestować u zwykłych graczy (N = 268), czy wysokie (ale zdrowe) zaangażowanie można odróżnić od problematycznego zaangażowania za pomocą kwestionariusza uzależnienia-zaangażowania (Charlton i Danforth, 2007). Następnie przetestowaliśmy, czy istnieją zróżnicowane relacje między konstruktami związanymi z zaangażowaniem i uzależnieniem, kryteriami DSM-5 dotyczącymi zaburzeń gier internetowych (IGD) oraz czynnikami psychologicznymi związanymi z używaniem i niewłaściwym używaniem gier (zgłaszana przez samych siebie impulsywność, motywy do gry i depresja). Wyniki wskazały, że model, w którym zaangażowanie i uzależnienie są dwoma odrębnymi, ale powiązanymi konstrukcjami, dobrze pasuje do danych. Po drugie, wykazaliśmy, że chociaż oba konstrukty są powiązane z liczbą zatwierdzonych kryteriów IGD, związek jest bardziej wyraźny w przypadku konstruktu uzależnienia. Po trzecie, zaobserwowano zróżnicowany wzór korelacji z innymi zmiennymi badania, co dodatkowo przemawia za potrzebą rozróżnienia tych dwóch konstruktów. Nasze badanie podkreśla, że potrzebne są badania w celu udoskonalenia diagnostycznego podejścia do zaburzeń gry, aby uniknąć mieszania zdrowej pasji z patologicznym zachowaniem.
SŁOWA KLUCZOWE: Uzależnienie; Zaręczynowy; Zaburzenia gier internetowych; Gry internetowe
PMID: 29522932
DOI: 10.1016 / j.addbeh.2018.02.031
;
