Komentarze: Greckie badanie wykazało, że 21% uczniów klas 9. i 10. wykazywało dezadaptacyjne korzystanie z Internetu:
"Wśród badanej populacji (n = 866) ok wskaźnik rozpowszechnienia nieprawidłowego korzystania z Internetu (MIU) wyniósł 20.9% (n = 181).” (Wśród badanej populacji wskaźniki rozpowszechnienia potencjalnej PIU i PIU wyniosły odpowiednio 19.4% i 1.5%)
Należy zauważyć, że średni wiek wynosił 14.7 lat, a ponad połowę stanowiły dziewczynki. Ponieważ mężczyźni są bardziej narażeni na uzależnienie od Internetu, jaki byłby odsetek, gdyby w próbie byli wyłącznie mężczyźni?
"Do udziału w badaniu zostali zaproszeni wszyscy uczniowie klas IX i X wybranych szkół (n = 9). Nie zastosowano żadnych kryteriów wykluczenia z udziału w badaniu, w tym cech demograficznych i/lub społeczno-ekonomicznych. Populacja źródłowa badania składała się z 10 (937%) chłopców i 438 (46.7%) dziewcząt (ogólna średnia wieku: 499 lat).”
W badaniu opisano wykorzystanie do treści o charakterze seksualnym:
„Wyniki badania wykazały, że potencjalne PIU i PIU były niezależnie powiązane z wykorzystywaniem Internetu do celów wyszukiwania informacji seksualnych, kontaktów towarzyskich i rozrywki, w tym interaktywnych gier. Co więcej, warto zauważyć, że potencjalna PIU była odwrotnie skojarzona z wykorzystaniem Internetu do celów edukacyjnych. Poprzednie raporty wskazują, że ponad jedna czwarta częstych użytkowników Internetu korzysta z Internetu w celu uzyskania dostępu do informacji seksualnych i edukacji [19,37,38]. Stwierdzono, że zarówno częste korzystanie z Internetu, jak i dostęp do Internetu w celach edukacji seksualnej są istotnymi predyktorami korzystania z witryn pornograficznych [39,40], a w konsekwencji PIU [41]. Stąd, proponuje się, aby PIU mogła rozwijać się i/lub manifestować wtórnie w stosunku do konkretnej zawartości odwiedzanych stron internetowych, a nie do Internetu jako takiego.”
BMC Public Health. 2011; 11: 595.
Opublikowano w Internecie 2011 lipca 27 r. doi: 10.1186/1471-2458-11-595
Prawa autorskie©2011 Kormas i in.; licencjobiorca BioMed Central Ltd.
Georgios Kormas, nr 1 Elena Critselis, nr 2 Mari Janikian, nr 1 Dimitrios Kafetzis, 2 i Artemis Tsitsika 1
1Oddział Zdrowia Młodzieży (AHU), Drugi Oddział Pediatrii, «P. & A. Kyriakou» Szpital Dziecięcy, Szkoła Medyczna Uniwersytetu Narodowego i Kapodistrian w Atenach, Grecja
2Druga Klinika Pediatrii, «P. & A. Kyriakou» Szpital Dziecięcy, Szkoła Medyczna Uniwersytetu Narodowego i Kapodistrian w Atenach, Ateny, Grecja
Georgios Kormas: [email chroniony] ; Elena Critselis: [email chroniony] ; Mari Janikian: [email chroniony] ; Dimitrios Kafetzis: [email chroniony] ; Artemis Tsitsika: [email chroniony]
Abstrakcyjny
Tło
Problematyczne korzystanie z Internetu (PIU) wiąże się z wieloma przeciwnościami psychospołecznymi. Celem badania była ocena determinant i implikacji psychospołecznych związanych z potencjalną PIU i PIU wśród nastolatków.
Metody
Zastosowano projekt badania przekrojowego na losowej próbie (n = 866) greckiej młodzieży (średni wiek: 14.7 lat). Do zbadania celów badania wykorzystano samodzielnie wypełniane kwestionariusze, obejmujące charakterystykę korzystania z Internetu, test uzależnienia od Internetu dla młodych oraz kwestionariusz mocnych stron i trudności.
Efekt
Wśród badanej populacji wskaźniki rozpowszechnienia potencjalnej PIU i PIU wyniosły odpowiednio 19.4% i 1.5%. Wielomianowa regresja logistyczna wykazała, że płeć męska (iloraz szans, OR: 2.01; 95% przedział ufności, 95% CI: 1.35-3.00), a także wykorzystywanie Internetu do wyszukiwania informacji seksualnych (OR: 2.52; 95% CI: 1.53- 4.12), interaktywne gry (OR: 1.85; 95% CI: 1.21-2.82) i kontakty towarzyskie, w tym korzystanie z czatów (OR: 1.97; 95% CI: 1.36-2.86) i poczty elektronicznej (OR: 1.53; 95% CI: 1.05-2.24) były niezależnie powiązane z potencjalnymi PIU i PIU. U nastolatków z potencjalną PIU występowało zwiększone prawdopodobieństwo jednoczesnego wystąpienia problemów z nadpobudliwością (OR: 4.39; 95% CI: 2.03–9.52) i zachowaniem (OR: 2.56; 95% CI: 1.46–4.50). Co więcej, dorastająca PIU była istotnie powiązana z problemami z nadpobudliwością (OR: 9.96; 95% CI: 1.76-56.20) i zachowaniem (OR: 8.39; 95% CI: 2.04-34.56), a także kompleksowym niedostosowaniem psychospołecznym (OR: 8.08; 95% CI: 1.44-45.34).
wnioski
Do wyznaczników potencjalnej PIU i PIU zalicza się dostęp do Internetu w celu wyszukiwania informacji seksualnych, grania w gry i socjalizacji. Co więcej, zarówno potencjalna PIU, jak i PIU są niekorzystnie powiązane ze znacznym niedostosowaniem behawioralnym i społecznym wśród nastolatków.
Słowa kluczowe: problematyczne korzystanie z Internetu, młodzież, internet, czynniki psychospołeczne, zachowanie, uzależnienie
Tło
Obserwuje się, że szczególnie wśród nastolatków Internet jest coraz częściej wykorzystywany jako łatwo dostępny środek wyszukiwania informacji, rozrywki i kontaktów towarzyskich [1,2]. Nadmierne korzystanie z Internetu może powodować potencjalne niekorzystne skutki dla rozwoju psychospołecznego nastolatków [3]. Chociaż zarówno nadmierne korzystanie z Internetu, jak i związane z tym niekorzystne skutki psychospołeczne można przypisać pogorszeniu dobrostanu psychospołecznego przed rozpoczęciem korzystania z Internetu [4], prawdopodobieństwo rozwinięcia się problematycznych wzorców zachowań w okresie dojrzewania jest ogromne [5,6, XNUMX]. W związku z tym, ponieważ nastolatki przeznaczają coraz więcej czasu na korzystanie z Internetu, ryzyko rozwoju niewłaściwego korzystania z Internetu (MIU), w tym potencjalnego problematycznego korzystania z Internetu (PIU) i PIU, jest nieodłączne.
Chociaż PIU cieszy się coraz większym zainteresowaniem badaczy [7], obecnie nie zastosowano spójnej definicji tego konstruktu [8]. PIU została zaproponowana jako nowa jednostka o dysfunkcyjnych wzorcach zachowań podobnych do tych zidentyfikowanych w spektrum zaburzeń kontroli impulsów [9]. Zaproponowane kryteria PIU początkowo obejmowały: (1) niekontrolowane korzystanie z Internetu, (2) korzystanie z Internetu, które jest wyraźnie niepokojące, czasochłonne lub powodujące trudności społeczne, zawodowe lub finansowe; oraz (3) korzystanie z Internetu nie występuje wyłącznie podczas klinicznych epizodów hipomaniakalnych lub maniakalnych [10]. Dlatego PIU jest konceptualizowany jako niezdolność jednostki do kontrolowania korzystania z Internetu, powodując w ten sposób znaczny niepokój i/lub upośledzenie funkcjonalne [11,12]. Potencjalną PIU definiuje się jako korzystanie z Internetu, które spełnia niektóre, ale nie wszystkie z powyższych kryteriów [9,12,13].
Na całym świecie częstość występowania PIU wśród młodzieży i młodych dorosłych waha się od 0.9% [14] do 38% [15]. W szczególności wśród nastolatków w Europie zaobserwowano, że częstość występowania PIU waha się od 2% do 5.4% [6,16-18]. W Grecji częstość występowania PIU waha się od 1.0% [19] do 8.2% [20] wśród młodzieży mieszkającej odpowiednio na obszarach wiejskich i miejskich. Stąd poziom PIU jest znacznie podwyższony wśród greckiej młodzieży w porównaniu z ich rówieśnikami w innych krajach europejskich.
Zarówno nadmierne, jak i PIU są powiązane z mnóstwem niekorzystnych warunków psychospołecznych i psychicznych. W szczególności nadmierne korzystanie z Internetu wiąże się z izolacją społeczną [21] i związanymi z nią przeciwnościami losu [22]. Ponadto PIU wiąże się z wrogimi wzorcami zachowań [23], zaburzeniami umiejętności społecznych [24], zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi [14] oraz depresją i / lub myślami samobójczymi [25-27]. Jednak do chwili obecnej nie istnieją dowody dotyczące różnicujących determinant i psychospołecznych konsekwencji potencjalnej PIU i PIU wśród nastolatków.
Głównym celem niniejszego badania jest ocena determinant PIU i potencjalnej PIU wśród młodzieży. Celem drugorzędnym jest ocena cech psychospołecznych i implikacji związanych z PIU wśród badanej populacji.
Metody
Projekt badania i populacja badana
Na potrzeby badań zastosowano projekt przekrojowy. Wszystkie dane zostały zebrane podczas dwóch kolejnych semestrów akademickich (01 – 01). Badanie uzyskało akceptację Komisji Etycznych obu firm „P. & A. Kyriakou” w Atenach w Grecji oraz greckie Ministerstwo Edukacji i Spraw Religijnych. Przed rozpoczęciem badania wymagana była świadoma zgoda na udział w badaniu od opiekunów prawnych wszystkich kwalifikujących się uczestników.
Populacja źródłowa niniejszego badania składała się z losowej próby klastrowej składającej się z 20 publicznych gimnazjów i szkół średnich, podzielonych warstwowo ze względu na lokalizację i gęstość zaludnienia w Atenach w Grecji. Do udziału w badaniu zostali zaproszeni wszyscy uczniowie klas IX i X wybranych szkół (n = 9). Nie zastosowano żadnych kryteriów wykluczenia z udziału w badaniu, w tym cech demograficznych i/lub społeczno-ekonomicznych. Populacja źródłowa badania składała się z 10 (937%) chłopców i 438 (46.7%) dziewcząt (ogólna średnia wieku: 499 lat). Siedemdziesiąt jeden (53.3%) populacji źródłowej nie ukończyło wszystkich elementów Testu Uzależnienia od Internetu Younga i dlatego zostało wykluczonych ze wszystkich dalszych analiz statystycznych. Zatem odsetek odpowiedzi wyniósł 14.7% (N = 7.6).
Zbieranie danych
Samodzielnie wypełnione kwestionariusze rozdano wszystkim uczestnikom badania na miejscu w ich szkołach. Uczestnicy badania zostali poproszeni o anonimowe wypełnienie kwestionariusza, aby zminimalizować potencjalne błędy w raportowaniu. Kwestionariusz składał się z 5 elementów: (1) informacji demograficznych; (2) historia i średnia tygodniowa liczba godzin korzystania z Internetu; (3) miejsce dostępu do Internetu i zakres odwiedzanych stron internetowych; (4) Test Młodego Uzależnienia od Internetu; oraz (5) Kwestionariusz Mocnych i Trudności.
Potencjalne PIU i PIU oceniano za pomocą Young Internet Addiction Test (YIAT), co zostało potwierdzone w literaturze naukowej [12,28-31]. YIAT składa się z 20 skalibrowanych pozycji służących do oceny stopnia zaabsorbowania, kompulsywnego używania, problemów behawioralnych, zmian emocjonalnych i zmniejszonej funkcjonalności związanej z korzystaniem z Internetu. Normalne korzystanie z Internetu, potencjalna PIU i PIU zostały zdefiniowane zgodnie z YIAT. Nieadaptacyjne korzystanie z Internetu (MIU) zdefiniowano wśród uczestników z potencjalną PIU lub PIU [12].
Do oceny historii korzystania z Internetu przyjęto następujące wartości odcięcia: (1) nowi użytkownicy: 0-6 miesięcy; (2) niedawni użytkownicy: 6-12 miesięcy; oraz (3) doświadczeni użytkownicy: > 12 miesięcy. Podstawową ocenianą lokalizacją dostępu do Internetu był dostęp do Internetu za pośrednictwem (1) własnego portalu domowego; (2) portal domowy znajomego; oraz (3) portal kawiarenki internetowej. Zakres przeglądanych stron internetowych obejmował: (1) korespondencję e-mailową; (2) dostęp do środków masowego przekazu (tj. gazet, czasopism i periodyków); (3) korzystanie z czatu; (4) interaktywne gry; (5) wyszukiwanie informacji dotyczących pracy i nauki; oraz (6) wyszukiwanie edukacji i informacji seksualnych.
Do oceny cech emocjonalnych i psychospołecznych uczestników wykorzystano Kwestionariusz Mocnych i Trudności (SDQ). SDQ posłużyło jako sprawdzone narzędzie przesiewowe do oceny trudności emocjonalnych i psychospołecznych nastolatków [32,33]. Pięć składników SDQ i odpowiadające im wyniki to: (1) Wynik w zakresie objawów emocjonalnych (normalny: 0-5; graniczny: 6; nieprawidłowy: 7-10); (2) Wynik problemów z zachowaniem (normalny: 0-3; graniczny: 4; nienormalny: 5-10); (3) Skala nadpobudliwości (normalna: 0-5; graniczna: 6; nienormalna: 7-10); (4) Skala problemów rówieśniczych (normalna: 0-3; graniczna: 4-5; nienormalna: 6-10); oraz (5) Skala prospołeczna (normalna: 6-10; graniczna: 5; nienormalna: 0-4). Po wyłączeniu Skali Prospołecznej, suma pozostałych wyników składowych SDQ została wyprowadzona w celu wygenerowania Całkowitego Wyniku Trudności (Normalna: 0-15; Granicza: 16-19; Nienormalna: 20-40).
Analiza statystyczna
Do porównania średnich wartości zmiennych ciągłych zastosowano test t-Studenta dla prób niezależnych, a do porównania różnic w proporcjach zmiennych kategorycznych pomiędzy grupami zastosowano test chi-kwadrat. Zamiast tego zastosowano dokładny test Fishera, gdy co najmniej jedna grupa porównawcza składała się z ≤ 5 nastolatków. Obliczono iloraz szans skorygowany o wiek i płeć (AOR) oraz 95% przedziały ufności (95% CI), aby ocenić prawdopodobieństwo wystąpienia cech korzystania z Internetu, a także składnika SDQ i wyników całkowitych pomiędzy badanymi grupami. Zastosowano stopniową wielomianową analizę regresji logistycznej w celu oceny determinant potencjalnej PIU i PIU w porównaniu do normalnego korzystania z Internetu. Zmienne niezależne uwzględnione w modelach regresji wielowymiarowej obejmowały lokalizację dostępu do Internetu oraz zakres wykorzystywanych stron internetowych. Kryterium istotności stanowiła wartość p (p) ≤ 0.05. Analizy statystyczne przeprowadzono przy użyciu pakietu oprogramowania SAS w wersji 9.0 (SAS Institute Inc., USA).
Efekt
Ogólne nieprawidłowe korzystanie z Internetu (MIU)
Wśród badanej populacji (n = 866) wskaźnik rozpowszechnienia niewłaściwego korzystania z Internetu (MIU) wyniósł 20.9% (n = 181). Średni wiek (± odchylenie standardowe, SD) nastolatków z MIU nie różnił się istotnie od wieku ich normalnych użytkowników Internetu (14.8 ± 0.6 lat vs. 14.8 ± 0.6 lat, p = 0.838). Jednak wśród nastolatków z MIU 2.91 (95% przedział ufności, 95% CI: 2.07–4.13) razy częściej byli płci męskiej w porównaniu do zwykłych użytkowników Internetu. Co więcej, odsetek nastolatków z MIU zgłaszających słabe wyniki w nauce był większy niż wśród zwykłych użytkowników Internetu (Tabela (Tabela 11).
Tabela 1
Charakterystyka badanej populacji ze względu na stopień dezadaptacyjnego korzystania z Internetu (n = 866).
Jeśli chodzi o miejsca dostępu do Internetu, młodzież z MIU znacznie częściej korzystała z Internetu za pośrednictwem portali kafejek internetowych i własnego portalu domowego w porównaniu ze zwykłymi użytkownikami Internetu, jak pokazano w tabeli Tabela 2.2. Co więcej, jeśli chodzi o zakres odwiedzanych stron internetowych, młodzież z MIU była w przybliżeniu dwukrotnie bardziej skłonna do korzystania z Internetu w celu korzystania z czatów i interaktywnych gier. W przypadku nastolatków z MIU prawdopodobieństwo korzystania z Internetu w celu uzyskania informacji seksualnych było 2.70 (95% CI: 1.66–4.38) XNUMX razy większe w porównaniu z ich normalnymi użytkownikami Internetu. Wreszcie, młodzież z MIU znacznie rzadziej korzystała z Internetu w celach edukacyjnych.
Tabela 2
Prawdopodobieństwo lokalizacji i zakresu odwiedzanych stron internetowych w zależności od stopnia niewłaściwego korzystania z Internetu.
Porównanie cech emocjonalnych i psychospołecznych między nastolatkami z MIU a normalnym korzystaniem z Internetu przedstawiono w tabeli Tabela 3.3. U nastolatków z MIU ponad dwukrotnie częściej występowały odpowiednio problemy z nieprawidłowym zachowaniem i czterokrotnie większe ryzyko wystąpienia nieprawidłowej nadpobudliwości. Dlatego też MIU wiązało się zarówno z zauważalnym niedostosowaniem zachowania, jak i problemami z nadpobudliwością wśród nastolatków. Co więcej, nastolatki z MIU były około trzy razy bardziej skłonne do zgłaszania nieprawidłowego całkowitego wyniku SDQ w porównaniu do zwykłych użytkowników Internetu. Dlatego MIU wiązało się z kompleksowym niedostosowaniem emocjonalnym i psychospołecznym wśród nastolatków.
Tabela 3
Kwestionariusz Prawdopodobieństwa Mocnych i Trudności w zależności od stopnia nieadaptacyjnego korzystania z Internetu.
Potencjalne problematyczne korzystanie z Internetu (PIU)
Wśród badanej populacji częstość występowania potencjalnego PIU (średni wynik YIAT ± odchylenie standardowe, SD: 48.9 ± 7.2) wyniosła 19.4% (n = 168). Wśród nastolatków z potencjalnym PIU 2.77 (95% CI: 1.92–3.85) razy częściej byli płci męskiej. Chociaż nastolatki z potencjalną PIU nie różniły się od swoich zwykłych użytkowników Internetu pod względem wieku, ponad dwukrotnie częściej byli to młodzi ludzie (iloraz szans, OR: 2.56; 95% CI: 1.40–4.65) lub doświadczeni (OR : 2.78; 95% CI: 1.80-4.28) internauci. Ponadto słabe wyniki w nauce zgłaszano częściej wśród nastolatków z potencjalną PIU w porównaniu z ich normalnymi rówieśnikami korzystającymi z Internetu (Tabela (Tabela 11).
Młodzież z potencjalnym PIU znacznie częściej korzystała z własnego portalu domowego i portali kafejek internetowych w porównaniu do swoich zwykłych użytkowników Internetu (Tabela (Tabela 2).2). Ponadto, jeśli chodzi o zakres odwiedzanych stron internetowych, prawdopodobieństwo wykorzystania Internetu w celu wyszukiwania informacji i/lub treści seksualnych było 2.43 razy większe wśród nastolatków z potencjalną PIU (Tabela (Tabela 2).2). Ponadto nastolatki z potencjalną PIU były około dwukrotnie bardziej skłonne do korzystania z Internetu w celach towarzyskich i komunikacji, takich jak czaty i poczta elektroniczna. Co więcej, prawdopodobieństwo wykorzystania Internetu do grania w gry było 1.86 razy większe w tej grupie populacji w porównaniu ze zwykłymi użytkownikami Internetu. Warto jednak zauważyć, że wśród ocenianej populacji młodzieży potencjał PIU był odwrotnie powiązany z wykorzystaniem Internetu do celów edukacyjnych.
Potencjalna PIU wśród nastolatków była powiązana ze zwiększonym prawdopodobieństwem wystąpienia nieprawidłowej nadpobudliwości i problemów z zachowaniem w porównaniu z normalnymi użytkownikami Internetu (Tabela (Tabela 3).3). Mimo to nie zaobserwowano, że nastolatki z potencjalną PIU różnią się pod względem sfery emocjonalnej i społecznej od swoich zwykłych użytkowników Internetu. Jednak nastolatki z potencjalnym PIU były ponad dwukrotnie bardziej narażone na kompleksowe niedostosowanie psychospołeczne w porównaniu z ich normalnymi rówieśnikami korzystającymi z Internetu.
Problematyczne korzystanie z Internetu (PIU)
Częstość występowania PIU (średni wynik YIAT ± SD: 79.3 ± 7.5) w badanej populacji wyniosła 1.5% (n = 13). W przypadku nastolatków z PIU ryzyko bycia mężczyzną było ponad siedmiokrotnie wyższe niż w przypadku ich zwykłych użytkowników Internetu. Ponadto nastolatki z PIU ponad osiem razy częściej zgłaszały korzystanie z Internetu> 12 miesięcy (Tabela (Tabela 11).
Młodzież z PIU częściej korzystała z portali kafejek internetowych w porównaniu do swoich rówieśników, którzy regularnie korzystali z Internetu (p = 0.018). Co więcej, dorastająca PIU była istotnie powiązana z dostępem do Internetu w celu wyszukiwania informacji i/lub treści seksualnych oraz korzystania z czatów (Tabela (Tabela 2).2). Warto zauważyć, że chociaż większość nastolatków z PIU korzystała z tego medium do celów interaktywnych gier, takie wykorzystanie nie różniło się znacząco od tego, jakie robią ich zwykli użytkownicy Internetu (Tabela (Tabela 22).
Zaobserwowano, że u nastolatków z PIU występuje zwiększone prawdopodobieństwo jednoczesnego wystąpienia nadpobudliwości i problemów z zachowaniem (Tabela (Tabela 3).3). W szczególności, zgodnie z wynikami komponentów SDQ, prawdopodobieństwo wystąpienia nieprawidłowej nadpobudliwości i problemów z zachowaniem było odpowiednio około dziesięć i osiem razy większe wśród nastolatków z PIU w porównaniu z normalnymi użytkownikami Internetu. Co więcej, dorastająca PIU nie była istotnie powiązana z niedostosowaniem emocjonalnym i społecznym. Jednak nastolatki z PIU były około osiem razy bardziej narażone na kompleksowe niedostosowanie psychospołeczne, jak wskazuje całkowity wynik SDQ.
Determinanty potencjału PIU i PIU
Analiza wielomianowej regresji logistycznej (tabela (tabela 4) 4) wykazała, że płeć męska korzystająca z Internetu do wyszukiwania informacji seksualnych, interaktywnych gier i kontaktów towarzyskich, w tym korzystania z czatów i poczty elektronicznej, była niezależnie powiązana z potencjalnymi PIU i PIU.
Tabela 4
Czynniki niezależnie związane z nieprawidłowym korzystaniem z Internetu.
Dyskusja
Niniejsze badanie jest pierwszym tego rodzaju, które ocenia cechy korzystania z Internetu związane zarówno z potencjalną PIU, jak i PIU wśród nastolatków. Co więcej, jest to także pierwsze tego rodzaju badanie oceniające zarówno pojedyncze, jak i zróżnicowane implikacje psychospołeczne związane z PIU wśród nastolatków w zależności od stopnia przyjętych nieprzystosowawczych wzorców zachowań.
Wyniki badania wykazały, że częstość występowania PIU wśród młodzieży wynosiła 1.5%. Zaobserwowany wskaźnik rozpowszechnienia mieści się w niższym zakresie odnotowanym zarówno na greckich obszarach wiejskich, jak i w innych krajach europejskich [6,16,18,20,34] i można go przypisać ograniczonej penetracji dostępu do komputera/internetu wśród greckiej młodzieży miejskiej [35]. Jednakże wyraźne rozbieżności międzynarodowe dotyczące wskaźników rozpowszechnienia PIU można również przypisać błądowi pomiaru wynikającemu z braku międzynarodowej spójności w zakresie zarówno definicji, jak i oceny PIU [8].
Co więcej, wśród badanej populacji około jedna piąta (19.4%) nastolatków została zidentyfikowana jako potencjalna PIU. Utrzymuje się, że tacy użytkownicy Internetu są narażeni na zwiększone ryzyko rozwoju PIU.
Większość nastolatków z potencjalną PIU lub PIU stanowili mężczyźni. Podobne różnice między płciami dotyczące częstotliwości i charakteru korzystania z Internetu opisano już wcześniej [36]. Zaobserwowane różnice między płciami można przypisać potencjalnemu zakłócającemu efektowi zróżnicowanej częstotliwości korzystania z Internetu między płciami. W szczególności, ponieważ dorastający chłopcy korzystają z Internetu częściej i szerzej niż dorastające dziewczęta [19], średnia tygodniowa liczba godzin korzystania z Internetu może stanowić potencjalny czynnik zakłócający rozwój PIU, szczególnie wśród dorastających mężczyzn.
Wyniki badania wykazały, że potencjalne PIU i PIU były niezależnie powiązane z wykorzystywaniem Internetu w celu wyszukiwania informacji seksualnych, kontaktów towarzyskich i rozrywki, w tym interaktywnych gier. Co więcej, warto zauważyć, że potencjalna PIU była odwrotnie skojarzona z wykorzystaniem Internetu do celów edukacyjnych. Poprzednie raporty wskazują, że ponad jedna czwarta częstych użytkowników Internetu korzysta z Internetu w celu uzyskania dostępu do informacji seksualnych i edukacji [19,37,38]. Stwierdzono, że zarówno częste korzystanie z Internetu, jak i dostęp do Internetu w celach edukacji seksualnej są istotnymi predyktorami korzystania z witryn pornograficznych [39,40], a w konsekwencji PIU [41]. W związku z tym proponuje się, aby PIU mogła rozwijać się i/lub manifestować wtórnie w stosunku do konkretnej zawartości odwiedzanych stron internetowych, a nie do Internetu jako takiego.
Jeśli chodzi o psychospołeczne implikacje PIU, w tym potencjalne PIU i PIU, wyniki badania wykazały, że takie zachowania wiążą się ze zwiększonym prawdopodobieństwem nadpobudliwości i problemów z zachowaniem. Należy jednak zauważyć, że chociaż prawdopodobieństwo problemów z zachowaniem było ponad trzykrotnie większe wśród nastolatków z PIU w porównaniu z młodzieżą z potencjalną PIU, prawdopodobieństwo problemów z nadpobudliwością było odpowiednio około dwa razy większe. Do chwili obecnej nie zgłoszono podobnych wyników dotyczących prawdopodobieństwa nadpobudliwości i problemów z zachowaniem wśród nastolatków z potencjalną PIU.
Dostarczone dowody dotyczące współwystępowania problemów z zachowaniem i PIU potwierdzają powiązane ustalenia z literatury wskazujące, że młodzież z PIU jest bardziej samotna [42] i przyjmuje bardziej agresywne zachowania [43]. Co więcej, wcześniejsze ustalenia wskazywały, że problemy z zachowaniem wśród młodzieży z PIU mogą być proksymalnie związane ze zwiększoną izolacją społeczną i zaburzeniami umiejętności komunikacyjnych [24]. Jednak wyniki niniejszego badania wskazują, że nastolatki z potencjalną PIU lub PIU nie wykazywały zniechęconych relacji z rówieśnikami i / lub umiejętności społecznych. Zakłada się, że nastolatki mogą przeciwdziałać możliwej izolacji społecznej w świecie rzeczywistym poprzez zwiększone wykorzystanie platform komunikacji cybernetycznej i socjalizacji, utrzymując w ten sposób sieci społecznościowe za pośrednictwem Internetu.
Niniejsze badanie wykazało, że ani potencjalna PIU, ani PIU wśród nastolatków nie były istotnie powiązane z niedostosowaniem emocjonalnym. Odkrycia te kontrastują z ustaleniami w literaturze wskazującymi, że objawy emocjonalne, takie jak objawy depresyjne i lękowe, są powiązane z PIU [9,44-47]. Zakłada się, że dostosowanie emocjonalne wśród nastolatków z potencjalną PIU lub PIU może być wtórne w stosunku do potencjalnego błędu populacyjnego wprowadzonego przez zastosowany dobór próby do badania. W szczególności ze względu na fakt, że badaną populację rekrutowano spośród uczniów uczęszczających do publicznych gimnazjów i szkół średnich, a także młodzieży z poważnie upośledzoną funkcjonalnością, w tym zarówno ze znacznie obniżonymi wynikami w nauce, jak i z wykluczeniem i/lub wydaleniem z uczęszczania i zajęć akademickich, mogli nie zostać włączeni do badanej populacji.
Co więcej, niniejsze badanie wykazało, że nastolatki z potencjalnym PIU lub PIU były odpowiednio ponad dwa i osiem razy bardziej narażone na globalne niedostosowanie emocjonalne i psychospołeczne, jak oceniono na podstawie całkowitego wyniku SDQ. Korelacja między PIU a pogorszeniem dobrostanu psychicznego została wcześniej udokumentowana [42,48]. Nie zgłoszono jednak różnic w skutkach psychospołecznych w zależności od stopnia PIU. Zatem niniejsze badanie dostarcza dowodów na to, że chociaż młodzież z PIU wykazuje wyraźne niedostosowanie behawioralne i psychospołeczne, młodzież z potencjalną PIU ma również ograniczone, choć zauważalne, zwiększone ryzyko przejawienia kompleksowych upośledzenia emocjonalnego i psychospołecznego.
Dlatego wyniki badania wskazują, że zarówno potencjalna PIU, jak i PIU są powiązane ze znacznym niedostosowaniem emocjonalnym i psychospołecznym wśród nastolatków. Utrzymuje się, że takie zachowania internetowe mogą stanowić dla nastolatków mechanizm ucieczki, pozwalający na tymczasowe złagodzenie i/lub ucieczkę od trudności emocjonalnych i behawioralnych [49]. Dlatego nastolatki mogą nadmiernie korzystać z Internetu, aby poradzić sobie z zawirowaniami emocjonalnymi. Jednocześnie zaobserwowano, że PIU prowadzi do nieudanych mechanizmów radzenia sobie w życiu [50]. Zakłada się, że źle przystosowane nastolatki mogą doświadczyć bardziej szkodliwych skutków po PIU, tworząc w ten sposób błędne koło skupione na korzystaniu z Internetu i niedostosowaniu psychospołecznym. W związku z tym PIU może pogłębiać istniejącą wcześniej symptomatologię psychospołeczną występującą u nastolatków.
Do mocnych stron niniejszego badania należy to, że jest to pierwsze tego rodzaju badanie przeprowadzone w celu oceny zarówno determinant, jak i skutków psychospołecznych potencjalnej PIU i PIU wśród nastolatków w Grecji. Ze względu na losowy dobór próby zastosowany do selekcji badanej populacji, utrzymuje się, że zapobiegnięto potencjalnemu wprowadzeniu błędu selekcji. Ograniczenia badania obejmują niemożność rozszyfrowania związku etiologicznego między PIU a cechami psychospołecznymi młodzieży ze względu na zastosowany przekrojowy projekt badania. Ponadto nie można było ocenić schorzeń psychicznych ani innych czynników ryzyka w związku z występowaniem i rozwojem niewłaściwego korzystania z Internetu. Wreszcie, ponieważ nastolatki należące do tej samej klasy i/lub szkoły mogą potencjalnie korzystać między sobą z aplikacji internetowych, mógł wystąpić efekt grupowania w związku między korzystaniem z sieci cyberspołecznych a grami w powiązaniu z niewłaściwym korzystaniem z Internetu. wprowadzony. Ponieważ w niniejszym badaniu wykorzystano warstwową próbę skupień, zarówno podane błędy standardowe, jak i przedziały ufności mogą stanowić niedoszacowanie ich prawdziwej wielkości. Konieczne są dalsze badania prospektywne w celu oceny zarówno takich skutków grupowania, jak i tego, czy cechy psychospołeczne obserwowane wśród nastolatków z potencjalną PIU mogą stanowić potencjalne czynniki ryzyka dla późniejszego rozwoju PIU.
wnioski
Wśród młodzieży wskaźniki rozpowszechnienia potencjalnej PIU i PIU wyniosły odpowiednio 19.4% i 1.5%. Wielomianowa regresja logistyczna wskazała, że potencjalne PIU i PIU były w istotny sposób powiązane z płcią męską, a także wykorzystywaniem Internetu do wyszukiwania informacji seksualnych, interaktywnych gier i kontaktów towarzyskich, w tym korzystania z czatów i poczty elektronicznej. U nastolatków z potencjalną PIU występowało zwiększone prawdopodobieństwo jednoczesnego wystąpienia nadpobudliwości i problemów z zachowaniem. Ponadto dorastająca PIU była istotnie powiązana z nadpobudliwością i problemami z zachowaniem, a także kompleksowym niedostosowaniem psychospołecznym. Dlatego też wyznaczniki potencjalnej PIU i PIU obejmują dostęp do Internetu w celu wyszukiwania informacji seksualnych, grania w gry i socjalizacji. Co więcej, zarówno potencjalna PIU, jak i PIU są niekorzystnie powiązane ze znacznym niedostosowaniem behawioralnym i społecznym wśród nastolatków.
Konkurencyjnymi interesami
Autorzy oświadczają, że nie mają konkurencyjnych interesów.
Wkład autorów
GK brał udział w koncepcji i projektowaniu, pozyskiwaniu danych i tworzeniu manuskryptu. EC przeprowadziła analizę statystyczną i interpretację danych oraz brała udział w tworzeniu i krytycznej rewizji manuskryptu. MJ brał udział w tworzeniu i krytycznej recenzji manuskryptu. DK pomógł krytycznie zweryfikować manuskrypt pod kątem treści intelektualnej. Firma AT brała udział w projektowaniu i koordynacji badania. Wszyscy autorzy przeczytali i zatwierdzili ostateczną wersję manuskryptu.
Historia przed publikacją
Dostęp do historii pre-publikacji tego artykułu można uzyskać tutaj:
http://www.biomedcentral.com/1471-2458/11/595/prepub
Podziękowania
Niniejsza praca została sfinansowana przez II Wydział Pediatrii Uniwersytetu im. P. & A. Kyriakou” w Szkole Medycznej Narodowego Uniwersytetu Kapodistrian w Atenach. Organ finansujący przyczynił się do zaprojektowania badania i gromadzenia danych. Organ finansujący nie odgrywał żadnej roli w analizie i interpretacji danych, składzie manuskryptu i/lub decyzji o przesłaniu manuskryptu do publikacji.
Referencje
1. Madell D, Muncer S. Wróciliście z plaży, ale rozmawiacie przez telefon? Postawy i doświadczenia angielskiej młodzieży związane z telefonami komórkowymi i Internetem. Zachowanie cyberpsycholowe. 2004;7(3):359–367. doi: 10.1089/1094931041291321.[PubMed] [Odnośnik krzyżowy]
2. Suss D. [Wpływ korzystania z komputerów i mediów na rozwój osobowości dzieci i młodzieży] Ther Umsch. 2007;64(2):103–118. doi: 10.1024/0040-5930.64.2.103.[PubMed] [Odniesienie]
3. Tahiroglou AT, Celik GG, Uzel M, Ozcan N, Avci A. Korzystanie z Internetu wśród tureckiej młodzieży. Zachowanie cyberpsycholowe. 2008;11(5):537–543. doi: 10.1089/cpb.2007.0165.[PubMed] [Odniesienie]
4. Caplan S. Relacje pomiędzy samotnością, lękiem społecznym i problematycznym korzystaniem z Internetu. Zachowanie cyberpsycholowe. 2007;10(2):234–242. doi: 10.1089/cpb.2006.9963.[PubMed] [Odniesienie]
5. Leung L. Stresujące wydarzenia życiowe, motywy korzystania z Internetu i wsparcie społeczne wśród cyfrowych dzieci. Zachowanie cyberpsycholowe. 2007;10(2):204–214. doi: 10.1089/cpb.2006.9967.[PubMed] [Odniesienie]
6. Pallanti S, Bernardi S, Quercioli L. Krótszy kwestionariusz PROMIS i skala uzależnienia od Internetu w ocenie uzależnień wielorakich w populacji szkół średnich: rozpowszechnienie i niepełnosprawność z nim związana. Spektrum OUN 2006;11(12):966–974.[PubMed]
7. Zablokuj JJ. Zagadnienia dla DSM-V: Uzależnienie od Internetu. Jestem J. Psych. 2008;165(3):306–307. doi: 10.1176/appi.ajp.2007.07101556. [Odniesienie]
8. Byun S, Ruffini C, Mills JE, Douglas AC, Niang M, Stepchenkova S, Lee SK, Loutfi J, Lee JK, Atallah M, Blanton M. Uzależnienie od Internetu: metasynteza badań ilościowych z lat 1996-2006. Zachowanie cyberpsycholowe. 2009;12(2):203–207. doi: 10.1089/cpb.2008.0102.[PubMed] [Odniesienie]
9. Młody KS. Uzależnienie od Internetu: pojawienie się nowego zaburzenia klinicznego. Zachowanie cyberpsycholowe. 1998;1:237–244. doi: 10.1089/cpb.1998.1.237. [Odniesienie]
10. Shapira N, Goldsmith T, Keck P, Khosla UM, McElroy SL. Cechy psychiatryczne osób z problematycznym korzystaniem z Internetu. J Wpływ na zaburzenie. 2000;57(1):267–272. doi: 10.1016/S0165-0327(99)00107-X.[PubMed] [Odnośnik krzyżowy]
11. Taintor Z. W: Obszerny podręcznik psychiatrii Kaplana i Sadocka. 8. Sadock BJ, Sadock VA, wyd. Filadelfia, Pensylwania: Lippincott Williams & Wilkins Publishers; 2004. Telemedycyna, telepsychiatria i terapia online; s. 955–963. [PubMed]
12. Młody KS, Rogers RC. Związek między depresją a uzależnieniem od Internetu. Zachowanie cyberpsycholowe. 1998;1(1):25–28. doi: 10.1089/cpb.1998.1.25. [Odniesienie]
13. Młody KS. W: Innowacje w praktyce klinicznej: Książka źródłowa. VandeCreek L, Jackson T, wyd. Tom. 17. Sarasota, Floryda: Zasoby zawodowe; 1999. Uzależnienie od Internetu: objawy, ocena i leczenie; s. 19–31.
14. Yoo H, Cho S, Ha J, Yune SK, Kim SJ, Hwang J, Chung A, Sung YH, Lyoo IK. Objawy nadpobudliwości psychoruchowej i uzależnienie od Internetu. Psychiatria Clin Neurosci. 2004;58(5):487–494. doi: 10.1111/j.1440-1819.2004.01290.x.[PubMed] [Odniesienie]
15. Leung L. Atrybuty generowania sieci i uwodzicielskie właściwości Internetu jako predyktory aktywności online i uzależnienia od Internetu. Zachowanie cyberpsycholowe. 2004;7:333–348. doi: 10.1089/1094931041291303.[PubMed] [Odniesienie]
16. Johansson A, Götestam K. Uzależnienie od Internetu: charakterystyka kwestionariusza i rozpowszechnienie wśród norweskiej młodzieży (12-18 lat) Scand J. Psychol. 2004;45(3):223–229. doi: 10.1111/j.1467-9450.2004.00398.x.[PubMed] [Odniesienie]
17. Kaltiala-Heino R, Lintonen T, Rimpelä A. Uzależnienie od Internetu? Potencjalnie problematyczne korzystanie z Internetu w populacji młodzieży w wieku 12-18 lat. Teoria Res uzależnienia. 2004;12(1):89–96. doi: 10.1080/1606635031000098796. [Odniesienie]
18. Niemz K, Griffiths M, Banyard P. Częstość występowania patologicznego korzystania z Internetu wśród studentów uniwersytetów i korelacje z samooceną, kwestionariuszem ogólnego stanu zdrowia (GHQ) i rozhamowaniem. Zachowanie cyberpsycholowe. 2005;8(6):562–570. doi: 10.1089/cpb.2005.8.562.[PubMed] [Odniesienie]
19. Tsitsika A, Critselis E, Kormas G, Filippopoulou A, Tounissidou D, Freskou A, Spiliopoulou T, Louizou A, Konstantoulaki E, Kafetzis D. Internet use and misuse: a multivariate regression analiza czynników predykcyjnych korzystania z Internetu wśród Greków nastolatki. Eur J Pediatr. 2009;168(6):655–665. doi: 10.1007/s00431-008-0811-1.[PubMed] [Odniesienie]
20. Siomos KE, Dafouli ED, Braimiotis DA, Mouzas OD, Angelopoloulos NV. Uzależnienie od Internetu wśród greckich nastolatków. Zachowanie cyberpsycholowe. 2008;11(6):653–657. doi: 10.1089/cpb.2008.0088.[PubMed] [Odniesienie]
21. Weiser EB. Funkcje korzystania z Internetu i ich konsekwencje społeczne i psychologiczne. Zachowanie cyberpsycholowe. 2004;4(6):723–743.
22. Jackson L, Fitzgerald H, Zhao Y, Kolenic A, von Eye A, Harold R. Wykorzystanie technologii informatycznych (IT) a dobrostan psychiczny dzieci. Zachowanie cyberpsycholowe. 2008;11(6):755–757. doi: 10.1089/cpb.2008.0035.[PubMed] [Odniesienie]
23. Yen JY, Ko CH, Yen CF, Chen SH, Chung WL, Chen CC. Objawy psychiczne u nastolatków uzależnionych od Internetu: porównanie z używaniem substancji. Psychiatria Clin Neurosci. 2008;62(1):9–16. doi: 10.1111/j.1440-1819.2007.01770.x.[PubMed] [Odniesienie]
24. Ghassemzadeh L, Shahraray M, Moradi A. Częstość występowania uzależnienia od Internetu i porównanie osób uzależnionych od Internetu i osób nieuzależnionych w irańskich szkołach średnich. Zachowanie cyberpsycholowe. 2008;11(6):731–733. doi: 10.1089/cpb.2007.0243.[PubMed] [Odniesienie]
25. Kim K, Ryu E, Chon MY, Yeun EJ, Choi SY, Seo JS, Nam BW. Uzależnienie od Internetu u koreańskiej młodzieży i jego związek z depresją i myślami samobójczymi: badanie ankietowe. Stadnina Int J Nurs. 2005. s. 185–192.
26. Kraut R, Patterson M, Lundmark V, Kiesler S, Mukopadhyay T, Scherlis W. Paradoks Internetu. Technologia społeczna, która zmniejsza zaangażowanie społeczne i dobrostan psychiczny? Jestem Psycholem. 2008;53(9):1017–1031.
27. Sanders CE, Field TM, Diego M. Związek korzystania z Internetu z depresją i izolacją społeczną wśród młodzieży. Adolescencja. 2000;35(138):237–242.[PubMed]
28. Widyanto L, McMurran M. Właściwości psychometryczne testu uzależnienia od Internetu. Zachowanie cyberpsycholowe. 2004;7(4):443–450. doi: 10.1089/cpb.2004.7.443.[PubMed] [Odniesienie]
29. Khazaal Y, Billeux J, Thorens G, Khan R, Louati Y, Scarlatti E. i in. Francuska walidacja testu uzależnienia od Internetu. Cyberpsychol i zachowanie. 2008;11:703–706. doi: 10.1089/cpb.2007.0249. [Odniesienie]
30. Ferraro G, Caci B, D'Amico A, Di Blasi M. Zaburzenie uzależnienia od Internetu: badanie włoskie. Cyberpsychol i zachowanie. 2007;10:170–175. doi: 10.1089/cpb.2006.9972. [Odniesienie]
31. Chang MK, Prawo SPM. Struktura czynnikowa testu uzależnienia od Internetu Younga: badanie potwierdzające. Oblicz ludzkie zachowanie. 2008;24:2597–619. doi: 10.1016/j.chb.2008.03.001. [Odniesienie]
32. Goodman R. Właściwości psychometryczne kwestionariusza mocnych i trudnościowych stron. J Am Acad Psychiatria dziecięca i młodzieżowa. 2001;40(11):1337–1345. doi: 10.1097/00004583-200111000-00015.[PubMed] [Odnośnik krzyżowy]
33. Vostanis P. Kwestionariusz mocnych i trudności: badania i zastosowania kliniczne. Curr Opin Psychiatria. 2006;19(4):367–372. doi: 10.1097/01.yco.0000228755.72366.05.[PubMed] [Odniesienie]
34. Vaizoglou SA, Aslan D, Gormus U, Unluguzel G, Ozemri S, Akkus A, Guler C. Korzystanie z Internetu wśród uczniów szkół średnich w Ankarze, Turcja. Saudi Med J. 2004;25(6):737–740.[PubMed]
35. Halkias D, Harkiolakis N, Thurman P, Caracatsanis S. Korzystanie z Internetu w celach zdrowotnych wśród greckich konsumentów. Telemed JE Zdrowie. 2008;14(3):255–60. doi: 10.1089/tmj.2007.0047.[PubMed] [Odniesienie]
36. Rees H, Noyes J. Telefony komórkowe, komputery i Internet: różnice między płciami w korzystaniu i postawach nastolatków. Zachowanie cyberpsycholowe. 2007;10(3):482–484. doi: 10.1089/cpb.2006.9927.[PubMed] [Odniesienie]
37. Borzekowski DL, Rickert VI. Cybersurfing wśród nastolatków w poszukiwaniu informacji zdrowotnych: nowe źródło, które przekracza bariery. Arch Pediatr Adolesc Med. 2001;155(7):813–817.[PubMed]
38. Borzekowski DL, Fobil J, Asante K. Dostęp online nastolatków w Akrze: korzystanie z Internetu przez nastolatki z Ghany w celu uzyskania informacji na temat zdrowia. Dev Psychol. 2006;42(3):450–458.[PubMed]
39. Pratarelli M, Browne B. Konfirmacyjna analiza czynnikowa korzystania z Internetu i uzależnienia. Zachowanie cyberpsycholowe. 2002;5(1):53–64. doi: 10.1089/109493102753685881.[PubMed] [Odnośnik krzyżowy]
40. Tsitsika A, Critselis E, Kormas G, Konstantoulaki E, Constantopoulos A, Kafetzis D. Korzystanie z internetowych witryn pornograficznych przez młodzież: wieloczynnikowa analiza regresji czynników predykcyjnych używania i implikacji psychospołecznych. Zachowanie cyberpsycholowe. 2009;12(5):545–50. doi: 10.1089/cpb.2008.0346.[PubMed] [Odniesienie]
41. Meerkerk G, van den Eijnden R, Garretsen H. Przewidywanie kompulsywnego korzystania z Internetu: chodzi o seks! Zachowanie cyberpsycholowe. 2006;9(1):95–103. doi: 10.1089/cpb.2006.9.95.[PubMed] [Odniesienie]
42. Morahan-Martin J, Schumacher P. Częstość występowania i korelaty patologicznego korzystania z Internetu wśród studentów. Oblicz ludzkie zachowanie. 2000;16:13–29. doi: 10.1016/S0747-5632(99)00049-7. [Odniesienie]
43. Kim E, Namkoong K, Ku T, Kim SJ. Związek uzależnienia od gier online z agresją, samokontrolą i narcystycznymi cechami osobowości. Psychiatria Europejska. 2008;23(3):212–218. doi: 10.1016/j.eurpsy.2007.10.010.[PubMed] [Odniesienie]
44. Ha J, Yoo H, Cho I, Chin B, Shin D, Kim JH. Współistniejące choroby psychiczne oceniane u koreańskich dzieci i młodzieży, które uzyskały pozytywny wynik testu na uzależnienie od Internetu. J Clin Psychiatria. 2006;67(5):821–826. doi: 10.4088/JCP.v67n0517.[PubMed] [Odniesienie]
45. Kratzer S, Hegerl U. Czy „uzależnienie od Internetu” jest zaburzeniem samym w sobie? – badanie przeprowadzone na osobach nadmiernie korzystających z Internetu. Psychiatra Prax. 2008;35(2):80–83. doi: 10.1055/s-2007-970888.[PubMed] [Odniesienie]
46. Nannan J, Haigen G. Badanie dotyczące zachowań, postaw i cech osobowości studentów korzystających z Internetu. Psychol Sci. 2005;28(1):49–51.
47. Petersen KU, Weymann N, Schelb Y, Thiel R, Thomasius R. Patologiczne korzystanie z Internetu – epidemiologia, diagnostyka, zaburzenia współwystępujące i leczenie] Fortschr Neurol Psychiatr. 2009;77(5):263–271. doi: 10.1055/s-0028-1109361.[PubMed] [Odniesienie]
48. McKenna KY, Bargh JA. Plan 9 z cyberprzestrzeni: implikacje Internetu dla osobowości i psychologii społecznej. Pers Soc Psychol Rev. 2000; 4: 57–75. doi: 10.1207/S15327957PSPR0401_6. [Odniesienie]
49. Yang C. Charakterystyka socjopsychiatryczna nastolatków nadmiernie korzystających z komputerów. Acta Psychiatrica Scandinavica. 2001;104(3):217–222. doi: 10.1034/j.1600-0447.2001.00197.x.[PubMed] [Odniesienie]
50. Lin SSJ, Tsai CC. Poszukiwanie sensacji i uzależnienie od Internetu tajwańskiej młodzieży licealnej. Komputery w ludzkich zachowaniach. 2002;18:411–426. doi: 10.1016/S0747-5632(01)00056-5. [Odniesienie]
;
