Ukryte wymiary efektu rywalizacji: podstawowy poziom kortyzolu i testosteronu podstawowego wspólnie przewidują zmiany poziomu testosteronu w ślinie po społecznym zwycięstwie u mężczyzn (2012)

Psychoneuroendocrinology. 2012 listopad;37(11):1855-65. doi: 10.1016/j.psyneuen.2012.03.022. EPUB 2012, 18 kwietnia.

Zilioli S1, Watson NV.

Abstrakcyjny

Wydaje się, że walka o dominację wpływa na stężenie hormonów u wielu gatunków ssaków, w związku z czym u zwycięzców zawodów obserwuje się wyższe stężenie testosteronu w porównaniu z przegranymi. Ten tak zwany „efekt konkurencji” uzyskał niespójne poparcie empiryczne, co sugeruje, że dodatkowe zmienne psychologiczne (np. nastrój), sytuacyjne (tj. charakter rywalizacji) i fizjologiczne (np. kortyzol) mogą wpływać na modulowanie wahań testosteronu po spotkaniach towarzyskich. konkursy. Zbadaliśmy możliwe interakcje między osią podwzgórze-przysadka-gonady (HPG) a osią stresu podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA) w przewidywaniu przejściowych zmian poziomu testosteronu po zwycięstwie społecznym lub porażce w znanym zadaniu konkurencyjnym. W szczególności w niniejszym badaniu zbadano hipotezę dwóch hormonów – proponującą, że wyjściowy kortyzol silnie moduluje efekt konkurencji (Mehta i Josephs, 2010) – na próbie zdrowych młodych mężczyzn zaangażowanych w bezpośrednią rywalizację w szeroko emitowanej reklamie gra wideo, Tetris. Stwierdziliśmy znaczącą interakcję między stanem osi HPG i HPA a wpływem rywalizacji na testosteron u losowo wybranych zwycięzców gier wideo, tak że zwycięzcy, u których przed zawodami uzyskano połączenie wysokiego wyjściowego poziomu testosteronu i niskiego wyjściowego poziomu kortyzolu, wykazali znacznie większe stężenie testosteronu po zawodach. Losowo przydzieleni przegrani w grach wideo wykazali znacząco obniżony poziom testosteronu po zawodach. Omówiono możliwe mechanizmy biologiczne i ewolucyjne leżące u podstaw tego zjawiska.