Strukturalny wywiad kliniczny dotyczący DSM-5 Internet Gaming Disorder: rozwój i walidacja w celu diagnozowania IGD u młodzieży (2017)

. 2017 Jan; 14 (1): 21 – 29.

Opublikowano w Internecie 2016 Dec 29. doi:  10.4306 / pi.2017.14.1.21

PMCID: PMC5240456

Abstrakcyjny

Cel

Celem tego badania było opracowanie i walidacja ustrukturyzowanego wywiadu klinicznego na temat zaburzeń hazardu internetowego (SCI-IGD) u młodzieży.

Metody

Najpierw wygenerowaliśmy wstępne pozycje SCI-IGD na podstawie informacji z przeglądów literatury DSM-5 i konsultacji ekspertów. Następnie zrekrutowano ogółem nastolatków 236, zarówno ze środowiska, jak i klinicznego, do oceny właściwości psychometrycznych SCI-IGD.

Efekt

Po pierwsze, stwierdzono, że SCI-IGD był spójny w okresie około jednego miesiąca. Po drugie, zgodność diagnostyczna między SCI-IGD a wrażeniem diagnostycznym lekarza była dobra lub doskonała. Szacunki dodatniego wskaźnika wiarygodności i ujemnego wskaźnika wiarygodności dla diagnozy SCI-IGD wynosiły odpowiednio 10.93 i 0.35, co wskazuje, że SCI-IGD był `` bardzo przydatnym testem '' do identyfikacji obecności IGD i `` przydatnym testem '' do identyfikacji braku IGD. Po trzecie, SCI-IGD może odróżniać nieuporządkowanych graczy od zwykłych graczy.

Wnioski

Omówiono również implikacje i ograniczenia badania.

Słowa kluczowe: Kryteria DSM-5, zaburzenia gry internetowej, strukturalny wywiad kliniczny, rzetelność, ważność

WPROWADZENIE

W ciągu ostatniej dekady opublikowano rosnącą liczbę badań dotyczących Internetowego Gaming Disorder (IGD). Chociaż jest to wstępny charakter, sugerowano, że osoby podejrzane o IGD często wykazują cechy kompulsywnego stosowania, wycofania, tolerancji i negatywnych reperkusji, które charakteryzują zaburzenia używania substancji. Niedawne badania donoszą również o osobach wykazujących podobne cechy neurobio-psychospołeczne podczas badań przesiewowych w kierunku zaburzeń IGD i używania substancji. Istnieje jednak poważna debata na temat zasadności IGD jako niezależnego zaburzenia klinicznego z powodu pomieszania pojęciowego i częstego pojawienia się IGD w kontekście chorób współistniejących. Aby ustalić jego zasadność, konieczne jest opracowanie uzgodnionej definicji i gromadzenie danych dotyczących jej prezentacji w różnych epokach i kulturach, stabilności czasowej i mechanizmów leżących u podstaw jej psychopatologii.

Ostatnio Petry i in. przedstawił międzynarodowy konsensus dotyczący kryteriów diagnostycznych IGD w Podręczniku diagnostycznym i statystycznym zaburzeń psychicznych, wydanie piąte (DSM-5), jako warunek warty przyszłych badań. Krytyczny pierwszy etap określania kryteriów diagnostycznych opartych na konsensusie został podjęty w dziedzinie uzależnienia od gier, gdzie postęp był utrudniony przez brak standardowego zestawu kryteriów diagnostycznych i brak znormalizowanego narzędzia oceny do pomiaru IGD. Chociaż Petry i in. utorował drogę do oceny IGD w pewien spójny sposób, stosowności kryteriów DSM-5, najlepszych sformułowań do ich zmierzenia i progu diagnozy pozostaje do rozwiązania. Aby IGD można było włączyć jako oddzielne zaburzenie psychiczne, należy zgromadzić solidne dowody empiryczne, aby wyjaśnić konceptualizację IGD jako uzależnienia, czy nie.

Rozpoznanie kliniczne IGD obejmuje wzorzec poznawczy i behawioralny obejmujący uporczywe i powtarzające się korzystanie z gier internetowych, co prowadzi do znacznego upośledzenia lub niepokoju w okresie miesięcy 12, jak wskazano przez zatwierdzenie pięciu lub więcej z dziewięciu kryteriów. Dziewięć kryteriów IGD obejmuje: 1) zaabsorbowanie grami internetowymi; 2) objawy abstynencyjne podczas odbierania gier internetowych; 3) tolerancja, powodująca konieczność spędzania większej ilości czasu na grach internetowych; 4) nieudane próby kontrolowania udziału w grach internetowych; 5) utrata zainteresowania wcześniejszymi zainteresowaniami i rozrywkami w wyniku gier internetowych; 6) ciągłe nadmierne korzystanie z gier internetowych pomimo znajomości problemów psychospołecznych; 7) oszukując członków rodziny, terapeutów lub innych osób dotyczących ilości czasu spędzonego na grach internetowych; 8) wykorzystanie gier internetowych do ucieczki lub złagodzenia negatywnych nastrojów; i 9) zagrażają lub tracą znaczący związek, pracę lub edukację lub możliwość kariery z powodu uczestnictwa w grach internetowych. Kryteria diagnostyczne IGD w DSM-5, oparte na międzynarodowym konsensusie, zostały w większości zapożyczone z zaburzeń związanych z używaniem substancji lub zaburzeniami hazardu. Chociaż kryteria te są tymczasowo uzgodnionymi cechami dla diagnostyki IGD wśród badaczy, konieczne jest określenie ważności diagnostycznej każdego indywidualnego kryterium poprzez systematyczne badanie.

Ostatni przegląd instrumentów oceniających uzależnienie od gier wykazał, że 18 opracował różne instrumenty i wykorzystał je w badaniach 63. Pomimo doskonałej spójności wewnętrznej i zbieżnej trafności, sprawdzone oprzyrządowanie wykazało brak spójnych podstawowych wskaźników uzależnienia, niespójnych punktów odcięcia związanych ze stanem klinicznym, słabą niezawodnością i przewidywalnością między pacjentami. Griffiths i in. zdecydowanie opowiadał się za ujednoliconym podejściem do oceny IGD, które umożliwiłoby porównywanie różnych grup demograficznych i różnych kultur. Od czasu wprowadzenia IGD w DSM-5 naukowcy z entuzjazmem opracowali nowe instrumenty diagnostyczne, takie jak Internet Gaming Disorder Scale lub zmodyfikowano istniejące wcześniej instrumenty, które uznano za odzwierciedlające dziewięć kryteriów IGD, takie jak Skala zależności gier wideo oraz Test zaburzeń gier internetowych. Instrumenty te to środki do samodzielnego raportowania, które zostały zaprojektowane w celu sprawdzania i klasyfikowania możliwych przypadków nieuporządkowanych graczy w porównaniu z graczami nieuporządkowanymi.

Kwestionariusze samoopisowe mają pewną siłę, ponieważ są opłacalne i łatwe do administrowania. Mają jednak pewne ograniczenia. Po pierwsze, dzieci i młodzież mogą mieć trudności z koncentracją na długich pytaniach drukowanych na papierach. Po drugie, może im brakować świadomości niezbędnej do dokładnego osądzenia własnego zachowania. Po trzecie, mogą mieć trudności z umieszczeniem własnego zachowania w odpowiednim czasie / czasie. Z tych powodów usystematyzowany wywiad diagnostyczny jest zdecydowanie zalecany do diagnozowania zaburzeń psychicznych u dzieci i młodzieży., Ten sam argument jest bardzo istotny w ocenie i diagnozowaniu IGD u dzieci i młodzieży, zwłaszcza dlatego, że mają tendencję do zaprzeczania swojej problematycznej grze lub braku świadomości, aby ocenić własne zachowania. Dlatego też bardzo pożądane jest opracowanie ustrukturyzowanego harmonogramu wywiadów diagnostycznych do oceny IGD młodzieży.

Schematy wywiadów ustrukturyzowanych mają pewne zalety w stosunku do otwartych wywiadów klinicznych. Nawet w przypadku systemu diagnostycznego DSM-5, wśród diagnostów może występować znaczna różnica zdań, gdy diagnoza opiera się na otwartym wywiadzie klinicznym. Lekarze często dokonują intuicyjnej diagnozy bez sprawdzania wszystkich kryteriów diagnostycznych. Kiedy używają kryteriów DSM-5, kolejność wykorzystywana do badania różnych kryteriów różni się u poszczególnych klinicystów, a ich interpretacja kryteriów zależy od ich własnego doświadczenia klinicznego. W przeciwieństwie do otwartych wywiadów klinicznych, ustrukturyzowane wywiady diagnostyczne są starannie powiązane z kryteriami diagnostycznymi, a sformułowania i kolejność pytań są z góry określone. W rezultacie niezawodność internautów jest wyższa przy stosowaniu harmonogramów wywiadów ustrukturyzowanych, ponieważ są one mniej podatne na błędy stronników. W związku z tym opracowanie nowej struktury wywiadu klinicznego było bardzo potrzebne w tej nowej dziedzinie IGD, aby zapewnić wiarygodną ocenę kryteriów DSM-5. Głównym celem tego badania było opracowanie ustrukturyzowanego wywiadu klinicznego dla młodzieży w celu zmierzenia dziewięciu kryteriów IGD z DSM-5 oraz przetestowanie wiarygodności i trafności ustrukturyzowanego wywiadu klinicznego na temat zaburzeń gier internetowych w DSM-5 (SCI- IGD).

Kolejnym celem była ocena ważności diagnostycznej dziewięciu indywidualnych kryteriów IGD w DSM-5. Chociaż większość proponowanych kryteriów DSD-5 IGD uznano za odpowiednie uchwycenie tego zjawiska, niektóre kryteria stały się przedmiotem debaty wśród badaczy w tej dziedzinie.,, Jak dotąd próbowano użyć częściowo ustrukturyzowanego wywiadu, aby zdiagnozować IGD w DSM-5. Ko i in. niedawno ocenił ważność diagnostyczną poszczególnych kryteriów IGD w DSM-5 za pomocą wywiadu diagnostycznego. Donoszono, że wszystkie kryteria IGD miały dokładność diagnostyczną od 77.3% do 94.7%, z wyjątkiem kryteriów „oszustwa” i „ucieczki”, aby odróżnić studentów uniwersyteckich od IGD od studentów zwolnionych. van Rooij i in. rozszerzyła także istniejące wcześniej narzędzie do oceny klinicznej (kliniczny test uzależnienia od gier wideo, C-VAT), aby zbadać czułość dziewięciu kryteriów DSM-5 w próbce klinicznej młodzieży i wykazała, że ​​C-VAT 2.0 prawidłowo zidentyfikował 91% próbki przy użyciu proponowanego wyniku odcięcia DSM-5. Jednak specyfika C-VAT 2.0 nie mogła zostać zbadana, ponieważ nie obejmowały zdrowych graczy. Chociaż te dwa badania dostarczyły cennych informacji na temat ważności kryteriów DSM-5, kryteria diagnostyczne IGD w DSM-5 należy poddać rozległym testom psychometrycznym, wykorzystując zarówno próbki społecznościowe, jak i próbki kliniczne, aby ustalić dobrą wiarygodność i trafność.

Rozwój SCI-IGD

SCI-IGD opracowano w trzech etapach. Pierwszy etap badania polegał na generowaniu przedmiotów. Autorzy zdefiniowali IGD wstępnie jako specyficzny rodzaj uzależnienia behawioralnego, który nie tylko dzieli podobieństwa w prezentacji z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji i zaburzeniami hazardu (np. Utratą kontroli, negatywnymi konsekwencjami), ale ma również cechy unikalne dla IGD (np. Drażliwość, związane ze zdrowiem problemy). Dokonano przeglądu literatury i konsultacji z ekspertami 8, którzy mają znaczne doświadczenie kliniczne związane z IGD, w celu ustalenia zestawu komponentów dla grupy roboczej IGD. W rezultacie wybrano wszystkie składniki 7, takie jak zaabsorbowanie, wyostrzenie, utrata kontroli, tolerancja, wycofanie, modyfikacja nastroju i negatywne konsekwencje. Aby opracować elementy, elementy stukające w komponenty 7 były nadpróbkowane z istniejących, ustalonych psychometrycznie instrumentów, a także sugerowanych sformułowań z grupy roboczej DSM.,,,,, Podczas badania usunięto początkową pulę elementów, które nakładały się lub miały niejednoznaczne znaczenia. Aby sfinalizować pozycje i sformułować pytania, przeprowadzono dyskusję między autorami i spotkanie konsultacyjne z ekspertami, w wyniku którego powstały wstępne pozycje SCI-IGD 16 oceniające komponenty 6: zaabsorbowanie (w tym istotność), wycofanie, tolerancja, utrata kontroli (DSM -5 kryteria, „nieudana próba kontroli” i „kontynuacja pomimo problemów”), modyfikacja nastroju (kryteria DSM-5; „ucieczka”), negatywne konsekwencje (kryteria DSM-5; „utrata zainteresowania”, „oszustwo”, „ narazić'). W drugim etapie wstępna SCI-IGD została przekazana próbce społeczności uczniów gimnazjów 28 z problemami z grami (mężczyźni 19 i kobiety 9), którzy zgodzili się wziąć udział w wywiadzie. Aby sprawdzić ważność twarzy w rozmowach, ściśle monitorowano wszelkie rozbieżności między odpowiedziami na pytania z wywiadu a ogólnym wrażeniem. W tym procesie stwierdzono, że należy zachować szczególną ostrożność, gdy rozmówcy nie potwierdzili obecności problematycznych gier. Z powodu niejednoznacznych znaczeń elementy 4 zostały wykluczone z ostatecznej wersji. Na podstawie wstępnych testów SCI-IGD wybrano całkowitą liczbę elementów 12 jako ostateczną wersję SCI-IGD.

Opis ostatecznej wersji SCI-IGD

Pokrycie diagnostyczne

SCI-IGD pozwala na ocenę DSM-5 Internet Gaming Disorder za wystąpienie w minionych miesiącach 6.

Struktura i treść

SCI-IGD jest kompleksowym, w pełni znormalizowanym wywiadem diagnostycznym, przeznaczonym przede wszystkim do badań epidemiologicznych i badań zdrowia psychicznego. Ostateczna wersja SCI-IGD składała się z dwóch części. Pierwsza część SCI-IGD była sekcją przed diagnozą złożoną z pytań, w tym informacji demograficznych i wzorców korzystania z gier. Drugą częścią SCI-IGD była sekcja wywiadu diagnostycznego.

Algorytm punktacji

SCI-IGD wymaga co najmniej jednego z dwóch, dwóch lub trzech pytań diagnostycznych, które należy potwierdzić.

METODY

Uczestnicy

Ostateczna wersja SCI-IGD była podawana ogółowi uczniów 236 w gimnazjum [średni wiek: 13.61 lat (SD = 0.87)] w Seulu, Korea [69 girls (29.3%), 167 boys (70.7%)]; Uczestnicy 192 zostali zatrudnieni z pięciu szkół średnich w Seulu i prowincji Gyeonggi w Korei (w niektórych szkołach administratorzy szkół zachęcali uczniów z ciężką grą do udziału w badaniu w celu promowania świadomości, a 39 pobierano próbki z kafejek internetowych, w których młodzież z ciężkim Internetem związane z tym problemy zazwyczaj spędzają większość czasu wolnego, a pacjenci 5, którzy szukali leczenia problemów związanych z grami z Szpitala Uniwersyteckiego „A” w Seulu. Uczestnicy zostali wybrani na podstawie następujących kryteriów: 1) mogli wziąć udział w 20-min wywiad i 2) mogą dostarczyć spójnych odpowiedzi na pytania. Wśród uczestników 236 111 [średni wiek: 13.53 (SD = 0.73); Dziewczyny 27 (24.3%), chłopcy 84 (75.7%); 93 z gimnazjów, 18 z kafejek internetowych] przeszedł dwa wywiady w celu zbadania porozumienia diagnostycznego; raz przez ankietera używającego SCI-IGD i raz przez psychiatrę prowadzącego otwarty wywiad kliniczny.

Procedura

Institutional Review Board (IRB) Uniwersytetu „B” zatwierdziła wszystkie procedury. Ponadto wszystkie sesje oceny były prowadzone prywatnie i przez osoby niewidome wobec wyników innych wywiadów. Kolejność podawania była zrównoważona. Średni czas trwania każdego wywiadu wahał się między minutami 15 i 20. Przed rozmową kwalifikacyjną otrzymano zgodę wszystkich uczestników i ich rodziców; po czym uczestnicy dodatkowo wypełniali kwestionariusze samoopisowe. Każda młodzież otrzymała bon upominkowy $ 10, aby kupić książki za udział. Aby potwierdzić wiarygodność testu, uczestnicy 16, po przeprowadzeniu pierwszego wywiadu SCI-IGD, zostali zaproszeni na drugi niezależny, identyczny wywiad z SCI-IGD przez innego ankietera, który nie był świadomy jakichkolwiek ustaleń z pierwszego wywiadu. Zostali oni również poinformowani, że nie powinni zakładać, że objawy wskazane w wywiadzie testowym nie będą musiały być ponownie zgłaszane podczas wywiadu powtórnego. Średni odstęp czasu między każdym badaniem w tym badaniu wynosił około czterech tygodni.

Charakterystyka i szkolenie ankietera

Obaj psychiatrzy biorący udział w badaniu mieli duże doświadczenie w ocenie i leczeniu IGD w Poradni Internetowej Poradni ds. Uzależnień od Gier, działającej przy oddziale psychiatrii Szpitala Uniwersyteckiego „A”. Aby ocenić wiarygodność diagnoz psychiatry, obliczono kappa na poziomie kryteriów i diagnostyki. Zgodność między dwoma psychiatrami wahała się od dobrej do doskonałej, przy czym wszystkie wahały się powyżej 0.89.

Czterech psychologów klinicznych na poziomie doktoranckim z co najmniej pięcioletnim wyszkolonym doświadczeniem klinicznym i sześciu doktorantów nadzorowanych przez psychologów klinicznych na poziomie doktoranckim podawało każdy SCI-IGD. Przed spotkaniem z uczestnikami wszyscy ankieterzy zostali przeszkoleni w szkoleniu 60 minute SCI-IGD. Porozumienie między ankieterami wahało się od dobrego do doskonałego, przy czym większość z nich była wyższa niż 0.89.

Środki

K-Skala

Skalę K podano w celu sprawdzenia równoczesnej ważności SCI-IGD. Skala K składa się z elementów 40, każdy element jest oceniany przy użyciu skali punktowej 4 w zakresie od 1 (w ogóle) do 4 (zawsze). Początkowo istniały trzy podskale czynnika przyczynowego, takie jak podskale zaburzeń testowania rzeczywistości, automatyczne uzależniające myśli i wirtualne relacje międzyludzkie, a także cztery podskale czynników związanych z objawami, takie jak podskale zaburzeń życia codziennego, zachowania dewiacyjne, tolerancja i wycofanie. Koo i in. niedawno zbadali trafność diagnostyczną skali objawów K, składającej się z 24 pozycji z czterech podskal związanych z objawami, i obliczyli nowe diagnostyczne punkty odcięcia. Alfa Cronbacha w skali K wyniosła w tym badaniu 0.96.

Krótki wykaz objawów

Koreańska wersja BSI podano w celu oceny poziomu depresji i lęku badanych. Badani potwierdzali znaczenie każdej pozycji dla ich doświadczeń z ostatnich 7 dni w 5-punktowej skali, od 0 (wcale) do 4 (skrajnie). Alfa Cronbacha dla podskali depresji i lęku wyniosła 0.85 i 0.81 w oryginalnym badaniu walidacyjnym oraz 0.89 i 0.91 w bieżącym badaniu.

Kwestionariusz Mocne i Trudności

Koreańska wersja SDQ był używany do oceny problemów z zachowaniem, problemów z uwagą i problemów z rówieśnikami. Składa się z 25 pozycji, po 5 pozycji w każdej z pięciu podskal, ocenianych za pomocą 4-stopniowej skali od 0 (wcale) do 3 (skrajnie). Podskale Alfa Cronbacha dla zachowania, uwagi i problemów z rówieśnikami w SDQ wynosiły od 0.50 do 0.80 w próbie koreańskiej. i od 0.70 do 0.87 w bieżącym badaniu.

Trudność w kwestionariuszu regulacji emocji

Koreańska wersja DERQ został użyty do oceny zdolności regulacji emocji. Ma 36 pozycji i jest oceniany w 5-stopniowej skali od 1 (prawie nigdy) do 6 (prawie zawsze). Alfa Cronbacha dla DERQ wyniosła 0.93 w próbie koreańskiej i 0.90 w bieżącym badaniu.

Analiza statystyczna

Obliczyliśmy wskaźniki dokładności diagnostycznej (czułość, swoistość, współczynniki wiarygodności) w celu zbadania zgodności diagnostycznej między SCI-IGD a wrażeniem klinicznym dokonanym przez psychiatrów. Czułość to prawdopodobieństwo, że SCI-IGD mówi, że osoba ma IGD, podczas gdy w rzeczywistości u psychiatrów zdiagnozowano u niej IGD. Specyficzność to prawdopodobieństwo, że SCI-IGD mówi, że osoba nie ma IGD, podczas gdy w rzeczywistości nie zostali zdiagnozowani jako psychologowie przez psychiatrów. Chociaż wartości predykcyjne dodatnie i ujemne (PPV i NPV) są często cytowane w celu opisania dokładności diagnostycznej testu, mają one wady, które mogą się różnić w zależności od częstości występowania zaburzenia. Zatem współczynniki wiarygodności, które są oparte na stosunkach czułości i swoistości i nie zmieniają się wraz z częstością występowania w populacji, wybrano jako alternatywne statystyki do podsumowania dokładności diagnostycznej. Jest definiowany w następujący sposób: dodatni wskaźnik wiarygodności (LRP) = czułość / (1-specyficzność), ujemny współczynnik wiarygodności (LRN) = (1-czułość) / swoistość. Test z LRP> 10 lub LRN <0.1 może być „bardzo użytecznym testem”, a LRP od 2 do 10 lub LRN od 0.1 do 0.5 prawdopodobnie będzie „użytecznym testem”. Z drugiej strony, podczas gdy LRP <2 i LRN> 0.5 oznacza „rzadko użyteczny test”.,

W celu określenia stopnia zdiagnozowania lub niedoszacowania diagnostycznego przez SCI-IGD w stosunku do klinicznego wrażenia diagnostycznego sporządzono tabele krzyżowe w celu zbadania stosunku pozytywnej diagnozy SCI-IGD do pozytywnej diagnozy klinicznej. Analizy niezawodności przeprowadzono na poziomie pytania diagnostycznego i diagnostycznego. W szczególności współczynnik kappa (PABAK) skorygowany uprzedzeniami skorygowany jako skorygowany, sklasyfikowany jako słaby (≤0), niewielki (0.01 do 0.20), sprawiedliwy (0.21 do 0.40), umiarkowany (0.41 do 0.60), znaczny (0.61 do 0.80), lub prawie idealny (0.81 do 1.00) został użyty jako miara niezawodności i jest zdefiniowany jako miara porozumień parami skorygowanych przypadkowo. Zastosowano współczynnik PABAK, ponieważ współczynnik kappa zazwyczaj powoduje, że oszacowania kappa są niereprezentatywnie niskie, zwłaszcza gdy stopy podstawowe są niskie w populacji badania.

WYNIKI

Opisowe statystyki

Tabela 1 podsumowuje wszystkie istotne informacje społeczno-demograficzne bieżącej próby. Dwudziestu trzech uczestników (11.0%, n = 26) wskazało, że ich najdłuższy czas spędzony na grze w okresie 24-godzin był dłuższy niż 12. Siedemdziesiąt cztery (31.4%) odpowiedziało, że grają w gry codziennie. Co więcej, większość graczy poinformowała, że ​​po raz pierwszy zaczęli grać w gry w bardzo młodym wieku, zazwyczaj przed wiekiem 6 (15.3%, n = 36), oraz pomiędzy wiekiem 7 – 12 (69.9%, n = 165).

Tabela 1 

Cechy społeczno-demograficzne uczestników (N = 236)

Zgodność między diagnozami wygenerowanymi przez wywiad kliniczny a SCI-IGD

Tabela 2 przedstawia czułość (Sen), swoistość (Spe), dodatni współczynnik wiarygodności (LRP) i ujemny współczynnik wiarygodności (LRN) oszacowania SCI-IGD na poziomie kryteriów i diagnostyki DSM-5. Spośród 111 uczestników u dwunastu (10.8%) rozpoznano IGD według SCI-IGD [n = 7 na 93 (7.5%) ze szkół; n = 5 na 18 (27.8%) kawiarenek internetowych]. Spośród 12 zdiagnozowanych przez SCI-IGD, osiem (66.7%) zostało również zdiagnozowanych jako IGD na podstawie wywiadu klinicznego przeprowadzonego przez psychiatrę na podstawie DSM-5 IGD. Szacunki LRP i LRN dla ostatecznej diagnozy SCI-IGD wyniosły odpowiednio 10.93 i 0.35, co wskazuje, że SCI-IGD był „bardzo użytecznym testem” do identyfikacji obecności IGD i „użytecznym testem” do identyfikacji braku IGD. W szczególności wykazano, że większość LRP pozycji SCI-IGD była większa niż 2, co sugeruje, że są one przydatne do identyfikacji obecności objawów diagnostycznych IGD. Chociaż LRN pozycji `` wycofania '' i `` nieudanej próby kontrolowania '' nieznacznie przekroczył 0.5, większość pozycji LRN pozycji SCI-IGD była poniżej 0.5, co wskazuje, że pozycje dotyczące SCI-IGD były użyteczne w identyfikacji braku objawów diagnostycznych IGD . Z kolei LRP i LRN ósmego kryterium (`` ucieczka '') były odpowiednio poniżej 8 i powyżej 2, co sugeruje, że pozycja `` ucieczki '' okazała się `` rzadko użyteczna '' w identyfikacji braku objawu diagnostycznego `` ucieczki '' . Być może wynikało to z trudności w ocenie objawów, ponieważ podczas otwartego wywiadu klinicysty nie było uczestników, którzy odpowiedzieliby pozytywnie na kryterium „ucieczki”, co uzasadnia szczególną ostrożność w interpretacji tego wyniku.

Tabela 2 

Porównanie diagnozy IGD przez lekarza i SCI-IGD

Niezawodność testu ponownego testu SCI-IGD

Wyniki pokazały, że wszystkie kryteria diagnostyczne miały zgodność „umiarkowaną” z „prawie idealną”, przy czym współczynniki PABAK wahały się między 0.41 i 0.91, „prawie doskonały” współczynnik PABAK dla 0.91 uzyskano na podstawie kryteriów wycofania i oszustwa, wskazując, że mogą one być dość spójne w okresie około jednego miesiąca. Z drugiej strony, „umiarkowane” współczynniki PABAK dla 0.44 znaleziono dla „nieudanych prób kontrolowania” i „unikania negatywnego nastroju”, sugerując, że te kryteria mogą być stosunkowo bardziej wrażliwe na zmiany czasowe lub sytuacyjne niż inne kryteria.

Ważność dyskryminacyjna: różnice między grupą IGD a grupą inną niż IGD według SCI-IGD

Wszyscy uczestnicy (n = 236) zostali dalej podzieleni na grupę IGD (n = 27) i grupę inną niż IGD (n = 209) zgodnie z SCI-IGD. Tabela 3 wykazali istotne różnice w skali K (F = 45.34, p <0.001) i skali objawów K (F = 44.37, p <0.001) między grupami IGD i bez IGD. Warto zauważyć, że średnia na skali objawów K w grupie IGD okazała się w przybliżeniu równa wartości granicznej diagnostycznej (60.5) zaproponowanej przez Koo i jej współpracowników (2015). Ponadto grupa IGD miała wyższe wyniki w zakresie depresji (F = 15.03, p <0.001), lęku (F = 12.80, p <0.001), problemów z zachowaniem (F = 16.75, p <0.001), problemów z uwagą (F = 3.86, p <0.001) oraz trudności w regulacji emocji (F = 3.93, p <0.05) niż w grupie bez zaburzeń przypisanej przez SCI-IGD, z wyjątkiem problemu relacji z rówieśnikami (F = 1.18, ns).

Tabela 3 

Różnice w skali K i zmienne psychospołeczne między grupą nieuporządkowaną i nieuporządkowaną według SCI-IGD

DYSKUSJA

Badanie to miało na celu opracowanie SCI-IGD i zbadanie jego właściwości psychometrycznych u młodzieży z wykorzystaniem próby społecznościowej. Wykazano, że SCI-IGD uznano za całkiem wiarygodne i wiarygodne narzędzie do diagnozowania IGD u młodzieży.

Po pierwsze, niezawodność powtórzenia testu w badanym przedziale czasu 4 wykazała znaczące szacunki od poziomu umiarkowanego do prawie idealnego. Wskazuje to, że SCI-IGD okazał się dość spójny przez długi okres, trwający co najmniej miesiąc. Jednak niektóre szacunki współczynników PABAK między tymi dwiema ocenami były stosunkowo niskie. Na przykład, stosunkowo niski współczynnik PABAK 0.44, chociaż na umiarkowanych poziomach, został znaleziony dla elementów „nieudanych prób kontrolowania” i „ucieczki negatywnego nastroju”. Może to wynikać z faktu, że w badaniu wykorzystano znacznie dłuższy odstęp czasu w miesiącu pomiędzy ocenami niż w innych badaniach. Możliwe jest również, że niektóre elementy diagnostyczne mogą być bardziej wrażliwe na zmiany czasowe lub sytuacyjne niż inne elementy. Należy jednak zachować ostrożność w interpretowaniu tych wyników ze względu na małą liczebność próby.

Następnie zbadaliśmy dokładność diagnostyczną SCI-IGD za pomocą współczynnika prawdopodobieństwa, ponieważ wskaźnik chorobowości ma na niego mniejszy wpływ. Udowodniono, że SCI-IGD jest użytecznym narzędziem do identyfikacji obecności i braku rozpoznania IGD na podstawie wywiadu klinicznego przeprowadzonego przez psychiatrę. Na poziomie pozycji diagnostycznej SCI-IGD wykazał ogólnie dobrą zdolność identyfikacji obecności kryteriów diagnostycznych IGD. Jednak wartość LRN „wycofania” i „nieudanej próby kontroli” nieznacznie przekroczyła 0.5, co oznacza, że ​​zdolność diagnostyczna tych pozycji nie jest całkiem przydatna do stwierdzenia braku tych kryteriów. Innymi słowy, pozycje SCI-IGD mogą mieć nieco wysokie wskaźniki „chybienia”. Może to wynikać z trudności w sporządzaniu dokładnych raportów od nastolatków, którzy nie mają świadomości rozpoznawania emocjonalnych lub wewnętrznych stanów objawów „wycofania się” i „utraty kontroli”. Istnieje również możliwość, że większość nastolatków nigdy nie próbowała ograniczyć lub zaprzestać grania i dlatego trudno im było odpowiedzieć na pytania dotyczące oceny objawów „wycofania się” i „utraty kontroli”. Biorąc pod uwagę złożony kliniczny charakter tych kryteriów, prawdopodobne jest również, że potrzebne będą bardziej wyjaśniające pytania, aby zapewnić słuszną ocenę. Przyszłe badania walidacyjne powinny włożyć więcej wysiłku w dotarcie do próbek klinicznych i zbadanie ich. Biorąc pod uwagę złożony kliniczny charakter tych kryteriów, prawdopodobne jest również, że potrzebne mogą być bardziej wyjaśniające pytania, aby zapewnić słuszną ocenę. Jednak ogólne szacunki współczynnika prawdopodobieństwa uzyskane na podstawie innych kryteriów były dobre, co sugeruje, że ankieterzy SCI-IGD są w stanie odróżnić „normalne” od „klinicznie istotnych doświadczeń”. Jedną ze strategii poprawienia ważności tego narzędzia do przeprowadzania wywiadów byłoby zapewnienie ankieterom dalszego szkolenia, aby promować zrozumienie natury kryteriów i odpowiadać na pytania wyjaśniające w razie potrzeby. Jednak bardziej ogólnie, tendencja ustrukturyzowanych wywiadów diagnostycznych do niedodiagnozowania lub nadmiernej diagnostyki w porównaniu z lekarzami została dobrze udokumentowana w literaturze. Wynika to z faktu, że lekarze mogą korzystać z wielu źródeł informacji i własnych doświadczeń klinicznych w określaniu diagnoz.

Ponadto wykazano, że zdolność diagnostyczna kryterium „ucieczki” jest problematyczna ze względu na bardzo niską stawkę podstawową. Istnieje kilka możliwości, które mogłyby wyjaśnić niezwykle niską stawkę podstawową dla kryterium diagnostycznego „ucieczki”. Jedna z możliwości dotyczy zewnętrznej ważności diagnostycznego kryterium „ucieczki” DSM-5. Zewnętrzna trafność kryteriów diagnostycznych odnosi się do ich przydatności do rozróżniania pacjentów na podstawie „złotego standardu”. Jednak do tej pory przeprowadzono niewiele badań empirycznych w celu oceny zasadności poszczególnych kryteriów diagnostycznych IGD DSM-5. Ko i jego koledzy zbadał trafność kryteriów IGD dla młodych dorosłych i odnotował akceptowalną czułość, ale stosunkowo niską dokładność diagnostyczną kryteriów „oszustwa” i „ucieczki”. Możliwe, że młodzież może mieć mniejszą świadomość motywacji do ucieczki w porównaniu z młodymi dorosłymi. Inną możliwością jest to, że kryterium „ucieczki” może być rzadko zatwierdzane w próbie wspólnotowej, podczas gdy można je łatwo zidentyfikować w próbce klinicznej. Odkrycie to może również odzwierciedlać fakt, że kryterium diagnostyczne „ucieczki” nie może być jednym z podstawowych symptomów, które identyfikują uzależnionych od gier internetowych i dalej odróżniają ich od zwykłych użytkowników, jak twierdzili również inni badacze.,, Zasługuje na dalsze badania w celu zbadania ważności poszczególnych kryteriów IGD DSM-5.

Wyniki pokazały również, że ci, którzy zostali zdiagnozowani jako nieuporządkowani dorastający gracze, według SCI-IGD, wykazali znacząco wyższe wyniki w skali K, jeden z najczęściej używanych instrumentów w Korei do badania IGD u młodzieży, wskazując, że SCI- IGD może skutecznie odróżniać nieuporządkowanych nastolatków od nieuporządkowanych nastolatków. Wykazano również, że zaburzona grupa oceniana przez SCI-IGD różniła się istotnie od grupy nie zaburzonej pod względem kilku zmiennych psychospołecznych, takich jak depresja, lęk, zaburzenia zachowania i uwagi oraz rozregulowanie emocjonalne, o których wiadomo, że są związane z IGD. Natomiast nie było znaczącej różnicy w problemach rówieśniczych między nieuporządkowaną grupą ocenioną przez SCI-IGD a grupą nie zaburzoną. Jest to zgodne z wcześniejszymi ustaleniami problemy rówieśników są mniej powiązane z IGD niż inne czynniki.

Wreszcie, badanie to wykazało stosunkowo wysoką częstość występowania (10.8%) rozpowszechnienia IGD w porównaniu z tymi odnotowanymi w poprzednich badaniach. To stosunkowo wysokie rozpowszechnienie można przypisać procesowi pobierania próbek. Jak wspomniano powyżej w sekcji „uczestnik”, uczniowie niektórych gimnazjów wzięli udział w tym badaniu w ramach procesu profilaktyki i edukacji dla swoich ciężkich użytkowników gier, a niektórzy uczniowie próbowali z kafejek internetowych, w których zazwyczaj spędzają nastolatki z poważnymi problemami związanymi z Internetem większość czasu. Dodatkowa analiza wykazała, że ​​częstość występowania różniła się w zależności od miejsc pobierania próbek od 3.3% do 33.3%.

Ograniczenia tego badania były następujące. Po pierwsze, w niektórych analizach wystąpił stosunkowo niski wskaźnik bazowy IGD ze względu na stosunkowo niewielką próbę społeczności. Po drugie, ponieważ nadmierne korzystanie z gier internetowych wśród nastolatków ma istotne znaczenie dla zdrowia publicznego, badanie miało na celu walidację SCI-IGD u nastolatków w wieku do 18 lat. Jednak dość młodą próbę uczniów szkół średnich zrekrutowano, ponieważ chcieliśmy się rozwijać. pytania z wywiadu łatwe do zrozumienia dla młodych nastolatków i sprawdzające wiarygodność i trafność diagnostyczną. Ponieważ wykazano, że wzorzec korzystania z gier przez nastolatków jest podobny w różnych grupach wiekowych (Gentile 2009), założono, że obecne ustalenia dotyczące wiarygodności i trafności SCI-IGD można uogólnić na starszą młodzież. Jednak w przyszłych badaniach obecne wyniki powinny zostać powtórzone przy użyciu większej próby starszych uczestników.

Pomimo tych ograniczeń jest to pierwsza próba opracowania ustrukturyzowanej miary diagnostycznej wywiadu o dobrze udokumentowanej wiarygodności i trafności, która oferuje 1) pozycje, które ściśle odpowiadają kryteriom DSM-5; 2) binarne stwierdzenia dotyczące obecności / braku zaburzenia i każdego z jego kryteriów objawowych; oraz 3) wystarczającą prostotę, aby umożliwić administrację przez wyszkolonego ankietera-laika. Ten nowo opracowany, ustrukturyzowany wywiad kliniczny dotyczący IGD może zaspokoić zapotrzebowanie na psychometrycznie poprawne narzędzie wywiadu do oceny IGD z większą precyzją niż krótkie kwestionariusze przesiewowe. Przyczyni się to do poprawy dokładności diagnostyki klinicznej IGD i zwiększenia zgodności między lekarzami. Może również promować badania oceniające częstość występowania, przebieg, rokowanie i czynniki ryzyka IGD. Podsumowując, wyniki obecnego badania potwierdzają empirycznie koncepcję IGD zasugerowaną przez DSM-5 (APA, 2013). Chociaż podjęto kluczowy pierwszy krok w kierunku osiągnięcia ogólnego konsensusu w sprawie koncepcji i diagnozy IGD, w przyszłych badaniach nadal pozostają pytania dotyczące natury i prezentacji IGD na różnych etapach lub w różnym wieku.

Podziękowanie

Krajowa Agencja Społeczeństwa Informacyjnego (NIA), Korea, zapewniła finansowanie tego badania. NIA nie odgrywała żadnej roli w projektowaniu badań, gromadzeniu, analizie lub interpretacji danych, pisaniu manuskryptu ani decyzji o przedłożeniu artykułu do publikacji.

Referencje

1. Zablokuj JJ. Zagadnienia dotyczące DSM-V: uzależnienie od internetu. Am J Psychiatry. 2008; 165: 306 – 307. [PubMed]
2. Kuss DJ, van Rooij AJ, Shorter GW, Griffiths MD, van de Mheen D. Uzależnienie od Internetu u młodzieży: rozpowszechnienie i czynniki ryzyka. Comput Human Behav. 2013; 29: 1987 – 1996.
3. Petry NM, Rehbein F, Gentile DA, Lemmens JS, Rumpf HJ, Mößle T, et al. Międzynarodowy konsensus dotyczący oceny zaburzeń w grach internetowych przy użyciu nowego podejścia DSM-5. Uzależnienie. 2014; 109: 1399 – 1406. [PubMed]
4. Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych. 5th Ed. Washington DC: Am Psychiatr Assoc; 2013.
5. Lemmens JS, Valkenburg PM, Gentile DA. Skala zaburzeń w grach internetowych. Psychol Oceń. 2015; 27: 567 – 582. [PubMed]
6. King DL, Haagsma MC, Delfabbro PH, Gradisar M, Griffiths MD. W kierunku konsensusowej definicji patologicznych gier wideo: systematyczny przegląd narzędzi oceny psychometrycznej. Clin Psychol Rev. 2013; 33: 331 – 342. [PubMed]
7. Griffiths MD, King DL, Demetrovics Z. DSM-5 zaburzenia gry internetowej wymagają ujednoliconego podejścia do oceny. Neuropsychiatria. 2014; 4: 1 – 4.
8. Rehbein F, Kliem S, Baier D, Mößle T, Petry NM. Częstość występowania zaburzeń w grach internetowych u młodzieży niemieckiej: wkład diagnostyczny dziewięciu kryteriów DSM-5 w reprezentatywnej próbie obejmującej cały stan. Uzależnienie. 2015; 110: 842 – 851. [PubMed]
9. Pontes HM, Király O, Demetrovics Z, Griffiths MD. Konceptualizacja i pomiar zaburzeń gier internetowych DSM-5: opracowanie testu IGD-20. PloS One. 2014; 9: e110137. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
10. Cohen P, Cohen J, Kasen S, Velez CN, Hartmark C, Johnson J, i in. Badanie epidemiologiczne zaburzeń w późnym dzieciństwie i okresie dojrzewania-I. Rozpowszechnienie zależne od wieku i płci. J Child Psychol Psychiatry. 1993; 34: 851 – 867. [PubMed]
11. Flament MF, Whitaker A, Rapoport JL, Davies M, Berg CZ, Kalikow K, et al. Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne w okresie dojrzewania: badanie epidemiologiczne. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 1988; 27: 764 – 771. [PubMed]
12. Griffiths MD, van Rooij AJ, Kardefelt-Winther D, Starcevic V, Király O, Pallesen S, et al. Dążenie do osiągnięcia międzynarodowego konsensusu w sprawie kryteriów oceny zaburzeń gier internetowych: krytyczny komentarz do Petry'ego i in. (2014) Uzależnienie. 2016; 111: 167 – 175. [PubMed]
13. Kardefelt-Winther D. Krytyczny opis kryteriów DSM-5 dla zaburzeń gier internetowych. Addict Res Theory. 2015; 23: 93 – 98.
14. van Rooij A, Prause N. Krytyczny przegląd kryteriów „uzależnienia od internetu” z sugestiami na przyszłość. J Behav Addict. 2014; 3: 203 – 213. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
15. Ko CH, Yen JY, Chen SH, Wang PW, Chen CS, Yen CF. Ocena kryteriów diagnostycznych zaburzeń gier internetowych w DSM-5 wśród młodych dorosłych na Tajwanie. J Psychiatr Res. 2014; 53: 103 – 110. [PubMed]
16. van Rooij AJ, Schoenmakers TM, van de Mheen D. Ocena van graverslaving w de klinischepraktijk z de C-VAT 2.0. Verslaving. 2015; 11: 184 – 197.
17. Kim EJ, Lee SY, Oh SK. Walidacja koreańskiej skali uzależnienia od Internetu dla młodzieży (K-AIAS) Korean J Clin Psychol. 2003; 22: 125 – 139.
18. Ko CH, Yen JY, Chen CC, Chen SH, Yen CF. Proponowane kryteria diagnostyczne uzależnienia od Internetu dla młodzieży. J Nerv Ment Dis. 2005; 193: 728 – 733. [PubMed]
19. Lee H, Ahn C. Rozwój skali diagnostyki uzależnień od gier internetowych. Koreański J Health Psychol. 2002; 7: 211 – 239.
20. Rehbein F, Kleimann M, Mediasci G. Rozpowszechnienie i czynniki ryzyka uzależnienia od gier wideo w okresie dojrzewania: wyniki ogólnopolskiego badania. Cyberpsychol Behav Soc Netw. 2010; 13: 269 – 277. [PubMed]
21. Tao R, Huang X, Wang J, Zhang H, Zhang Y, Li M. Proponowane kryteria diagnostyczne uzależnienia od Internetu. Uzależnienie. 2010; 105: 556 – 564. [PubMed]
22. Krajowa Agencja Społeczeństwa Informacyjnego. Trzecia standaryzacja koreańskiej skali uzależnienia od Internetu. Seul, Korea: Krajowa Agencja Społeczeństwa Informacyjnego; 2014.
23. Koo HJ, Cho SH, Kwon JH. Badanie do badania zdolności diagnostycznych skali K jako narzędzia diagnostycznego dla zaburzeń gier internetowych DSM-5. Korean J Clin Psychol. 2015; 34: 335 – 352.
24. Derogatis LR, Melisaratos N. Krótki wykaz symptomów: raport wprowadzający. Psychol Med. 1983; 13: 595 – 605. [PubMed]
25. Park KP, Woo SW, Chang MS. Badanie walidacyjne krótkiego wykazu objawów - 18 u studentów. Korean J Clin Psychol. 2012; 31: 507 – 521.
26. Goodman R. Kwestionariusz Mocne i Trudne: nota badawcza. J Child Psychol Psychiatry. 1997; 38: 581 – 586. [PubMed]
27. Ahn JS, Jun SK, Han JK, Noh KS, Goodman R. Opracowanie koreańskiej wersji kwestionariusza Mocne i Trudności. J Koreański Neuropsychiatr Assoc. 2003; 42: 141 – 147.
28. Gratz KL, Roemer L. Wielowymiarowa ocena regulacji i dysregulacji emocji: rozwój, struktura czynników i wstępna walidacja trudności w skali regulacji emocji. J Psychopathol Behav Assess. 2004; 26: 41 – 54.
29. Cho Y. Ocena rozregulowania emocji: właściwości psychometryczne koreańskiej wersji trudności w skali regulacji emocji. Korean J Clin Psychol. 2007; 26: 1015 – 1038.
30. Attia J. Wyjście poza czułość i swoistość: wykorzystanie współczynników wiarygodności do interpretacji testów diagnostycznych. Aust Prescr. 2003; 26: 111 – 113.
31. Manuel Porcel J, Vives M, Esquerda A, Ruiz A. Przydatność wytycznych British Thoracic Society i American College of Chest Physicians w przewidywaniu drenażu opłucnej nie ropnych wysięków parapneumonicznych. Respir Med. 2006; 100: 933 – 937. [PubMed]
32. Tacconelli E. Przegląd systematyczny: wskazówki CRD dotyczące przeprowadzania przeglądów w opiece zdrowotnej. Lancet Infect Dis. 2010; 10: 226.
33. Landis JR, Koch GG. Pomiar zgodności obserwatora dla danych kategorycznych. Biometria. 1977; 33: 159 – 174. [PubMed]
34. Hallgren KA. Obliczanie niezawodności między raterami dla danych obserwacyjnych: przegląd i samouczek. Tutor Quant Methods Psychol. 2012; 8: 23 – 34. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
35. Wittchen HU, Semler G, von Zerssen D. Porównanie dwóch metod diagnostycznych: kliniczne diagnozy ICD vs. DSM-III i kryteria diagnostyczne badania z wykorzystaniem Diagnostic Interview Schedule (wersja 2) Arch Gen Psychiatry. 1985; 42: 677 – 684. [PubMed]
36. Merikangas KR, Dartigues JF, Whitaker A, Angst J. Kryteria diagnostyczne migreny. Badanie ważności. Neurologia. 1994; 44 (6 Suppl 4): S11 – S16. [PubMed]
37. Charlton JP, ID Danforth. Walidacja rozróżnienia między uzależnieniem od komputera a zaangażowaniem: gra online i osobowość. Behav Inf Technol. 2010; 29: 601 – 613.
38. Gentile D. Patologiczne wykorzystanie gier wideo wśród młodzieży 8 do 18: badanie krajowe. Psychol Sci. 2009; 20: 594 – 602. [PubMed]
39. Koo HJ, Kwon JH. Czynniki ryzyka i ochrony uzależnienia od Internetu: metaanaliza badań empirycznych w Korei. Yonsei Med J. 2014; 55: 1691 – 1711. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]