Addict Behav. 2016 Jun 10. pii: S0306-4603(16)30218-0. doi: 10.1016/j.addbeh.2016.06.013.
Sakuma H1, Mihara S2, Nakayama H2, Miura K2, Kitayuguchi T2, Maezono M2, Hashimoto T2, Higuchi S2.
Abstrakcyjny
WPROWADZENIE:
Zaburzenia gry internetowej (IGD) to nowe uzależnienie behawioralne, które wpływa na fizyczne, psychiczne i społeczne aspekty zdrowia z powodu nadmiernych gier internetowych. Jednym z rodzajów intensywnego leczenia IGD jest terapeutyczny obóz mieszkalny (TRC), który obejmuje wiele rodzajów terapii, w tym psychoterapię, terapię psychoedukacyjną i terapię poznawczo-behawioralną. TRC opracowano w Korei Południowej i podawano go wielu pacjentom z IGD; jednak jego skuteczność w innych krajach pozostaje nieznana. Zbadaliśmy skuteczność obozu Self-Discovery Camp (SDiC), japońskiej wersji TRC oraz korelacje między cechami indywidualnymi a miarami wyniku.
METODY:
Zatrudniliśmy pacjentów z 10 z IGD (wszyscy mężczyźni, średni wiek = 16.2yies, zdiagnozowany przy użyciu DSM-5), aby spędzić noce 8 i 9days w SDiC. Zmierzyliśmy czas gry oraz poczucie własnej skuteczności (wykorzystując etapy gotowości zmian i skromności leczenia, miara motywacji terapeutycznej i rozpoznawania problemów).
WYNIKI:
Całkowity czas gry był znacznie niższy 3miesięcy po SDiC. Poprawiło się także rozpoznawanie problemów i poczucie własnej skuteczności w kierunku pozytywnych zmian. Ponadto istniała korelacja między wiekiem początku i wynikiem rozpoznania problemu.
WNIOSKI:
Nasze wyniki pokazują skuteczność SDiC dla IGD, zwłaszcza w odniesieniu do czasu gry i własnej skuteczności. Ponadto wiek zachorowania może być użytecznym predyktorem rokowania IGD. Aby poszerzyć naszą wiedzę na temat skuteczności SDiC, potrzebne są dalsze badania o większych rozmiarach próbek i grupach kontrolnych, które będą ukierunkowane na wyniki długoterminowe.
SŁOWA KLUCZOWE:
Uzależnienie behawioralne; Terapia poznawczo-behawioralna; Internet; Początek; Gra wideo
;
