Męskie zaburzenia seksualne: opcje leczenia psychoterapeutycznego (2020)

Komentarze: Przegląd w czasopiśmie urologicznym opisuje nadmierne używanie pornografii jako przyczynę zarówno zaburzeń erekcji, jak i opóźnionego wytrysku. Odpowiednie fragmenty:

Typowe czynniki, które mogą powodować wtórne zaburzenia erekcji, to niedawna utrata lub niepowodzenia, starzenie się, choroba lub zabieg chirurgiczny, nadużywanie alkoholu i substancji, problemy w związku lub niewierność, depresja, przedwczesny wytrysk (często współistniejący z zaburzeniami erekcji), oraz seksualnie kompulsywne i uzależniające zachowania, które mogą prowadzić do zaburzeń erekcji „wywołanych pornografią”. W odniesieniu do tej ostatniej kategorii badanie z 2016 r6 spośród 1492 nastolatków w ostatnim roku liceum odkryło, że 77.9% internautów przyznało się do konsumpcji materiałów pornograficznych. Z tej liczby 59% chłopców wchodzących na te strony zawsze postrzegało konsumpcję pornografii jako stymulującą, 21.9% określiło swoje zachowanie jako nawykowe, a 10% stwierdziło, że zmniejszyło to zainteresowanie seksualne potencjalnymi partnerami z prawdziwego życia. Dziewiętnaście procent wszystkich użytkowników pornografii zgłosiło nienormalną reakcję seksualną w rzeczywistych sytuacjach, która wzrosła do 25.1% wśród zwykłych konsumentów.

Przegląd z 2016 roku wykazał, że czynniki, które kiedyś wyjaśniały dysfunkcje seksualne mężczyzn, wydają się być niewystarczające, aby wyjaśnić znaczny wzrost dysfunkcji seksualnych podczas seksu partnerskiego u mężczyzn w wieku poniżej 40 lat.7 Recenzja bada zmiany w systemie motywacyjnym mózgu, gdy pornografia jest nadmiernie wykorzystywana, przyglądając się dowodom, że unikalne właściwości związane z pornografią internetową - na przykład nieograniczona nowość i możliwość łatwego wycofania się z bardziej ekstremalnego materiału - mogą warunkować osoby pod względem seksualnym pobudzenie. Może to spowodować, że partnerzy w prawdziwym życiu nie będą już spełniać oczekiwań seksualnych, a następnie zmniejszy się odpowiednie pobudzenie do partnerskiej, prawdziwej aktywności seksualnej.

------

Opóźniony wytrysk charakteryzuje się niezdolnością do wytrysku podczas aktywności seksualnej, zwłaszcza po 25–30 minutach ciągłej stymulacji seksualnej….

Częstymi czynnikami predysponującymi niektórych mężczyzn do rozwoju tego zaburzenia są: starzenie się, które nieuchronnie spowoduje zmiany seksualne, w tym opóźnienie wytrysku; IMS (idiosynkratyczny styl masturbacji), gdy mężczyźni masturbują się z szybkością i naciskiem, którego ich partner może nie być w stanie powielić; strach przed zapłodnieniem kobiety; nadmierne narażenie na pornografię, które powoduje prześwietlenie bodźców i odczulanie; trauma seksualna i / lub zakazy kulturowe i religijne.

Trendy w urologii i zdrowiu mężczyzn

Emma Mathews. Data pierwszej publikacji: 04 czerwca 2020 r

https://doi.org/10.1002/tre.748

Abstrakcyjny

Terapia psychoseksualna może być cennym dodatkiem do zarządzania męskimi problemami seksualnymi. Zachęcanie mężczyzn do konsultacji w takich kwestiach to jednak inna sprawa.

Satysfakcjonujące życie seksualne jest przez wielu uważane za ważne pod względem jakości życia, samopoczucia fizycznego i psychicznego. W konsekwencji, gdy osoby uważają, że ich funkcje seksualne są upośledzone, może to mieć negatywny wpływ na ich ogólną jakość życia. Mężczyźni zgłaszający się do swojego lekarza rodzinnego z problemami seksualnymi powinni zostać skierowani do specjalistycznych służb NHS, którzy oferują terapię psychoseksualną, gdy tylko przyczyny organiczne został wykluczony. Jednak nawet jeśli występują przyczyny organiczne, wielu mężczyzn korzysta również z interwencji psychologicznych, jeśli ich problemy seksualne spowodowały problemy związane z „wydajnością”, a usługi psychoseksualne mogą współpracować z elementami poznawczymi i behawioralnymi zaburzenia w połączeniu z leczeniem medycznym. , niektóre obszary geograficzne mają ograniczone usługi z długim czasem oczekiwania na leczenie. W takim przypadku pacjenci mogą uzyskać dostęp do terapii psychoseksualnej w sektorze prywatnym. College of Sexual and Relationship Therapists (COSRT) to brytyjskie ciało zawodowe dla terapeutów i doradców specjalizujących się w kwestiach psychoseksualnych i związkowych, a także dobry punkt wyjścia do znalezienia lokalnego terapeuty psychoseksualnego. Mężczyźni, którzy mają problemy seksualne, częściej szukają pomocy niż kobiety. Brytyjskie badanie z 2003 r. Wykazało, że jedna trzecia mężczyzn i ponad połowa kobiet, które były aktywne seksualnie w poprzednim roku, zgłosiły trudności seksualne trwające ponad miesiąc, przy czym tylko 10% mężczyzn i 20% kobiet szukało pomocy w rozwiązaniu tego problemu .1 Uzyskując dostęp do pomocy medycznej, pierwszym punktem kontaktowym był najczęściej lekarz ogólny, złożony przez dwie trzecie mężczyzn i trzy czwarte kobiet.

Główne zaburzenia seksualne u mężczyzn

Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA)2 zarysuj obecne zaburzenia seksualne u mężczyzn jako: zaburzenia erekcji; przedwczesny wytrysk; opóźniony wytrysk; hipoaktywne zaburzenia popędu płciowego u mężczyzn; zaburzenia seksualne wywołane substancjami / lekami; inne określone zaburzenia seksualne; i nieokreślone zaburzenia seksualne. Aby spełnić kryteria diagnozy tych schorzeń, APA stwierdza, że ​​pacjent powinien doświadczyć dysfunkcji w 75–100% przypadków, przy minimalnym czasie trwania wynoszącym około sześć miesięcy, i należy uznać, że dysfunkcja powoduje znaczny stres. Dysfunkcję można zaklasyfikować jako łagodną, ​​umiarkowaną lub ciężką.

Zaburzenia erekcji i przedwczesny wytrysk wydają się być najczęściej zgłaszanymi problemami seksualnymi u mężczyzn. Światowe badanie z 2005 r. Wykazało, że częstość przedwczesnego wytrysku wynosiła 30% u mężczyzn w wieku od 40 do 80 lat.3 Stwierdzono również, że zaburzenia erekcji zwiększają się z wiekiem, przy czym 6% rozpowszechnienia występuje u mężczyzn w wieku poniżej 49 lat, 16% między 50–59 lat, 32% w wieku 60–69 lat i 44% mężczyzn w wieku 70–79 lat.4 Inne dysfunkcje seksualne mężczyzn dotykają mniej niż 10% mężczyzn w każdym wieku.1

Badania przesiewowe w kierunku przyczyn organicznych i psychologicznych

Problemy seksualne mogą mieć przyczyny organiczne i psychologiczne; jednak wielu mężczyzn woli wierzyć, że ich problem seksualny ma przyczynę organiczną, ponieważ często uważa się, że łatwiej jest je leczyć za pomocą leków. W związku z tym lekarz rodzinny jest zazwyczaj dobrym punktem wyjścia dla mężczyzn z problemami seksualnymi, aby szukać porady i odpowiednich testów w celu potwierdzenia lub wykluczenia przyczyn organicznych, które mogą leżeć u podstaw problemu lub przyczyniają się do jego powstania. Stół 1 zawiera informacje na temat zalecanych testów przesiewowych.

Tabela 1. Przewodnik po badaniach przesiewowych zaburzeń seksualnych u mężczyzn
Przewodnik przesiewowy przed odesłaniem
Zaburzenia erekcji
  • Podaj szczegóły dotyczące spożycia narkotyków i alkoholu oraz BMI
  • Sprawdź stan naczyń kończyn dolnych
  • Sprawdź czynność tarczycy, mocznik i elektrolity, testy czynności wątroby, poziomy testosteronu wcześnie rano (9 rano), hormonu luteinizującego i hormonu folikulotropowego, HbA1c, prolaktyny, cholesterolu i profili lipidowych. Traktować odpowiednio, jeśli jest nienormalny
  • Jeśli w wieku 50+ lat sprawdź antygen specyficzny dla prostaty, wykonaj EKG i wykonaj badanie odbytnicy, jeśli u pacjenta występują objawy dolnych dróg moczowych
  • Przeprowadź badanie zewnętrznych narządów płciowych w celu oceny stulejki, choroby Peyroniego i hipogonadyzmu. Skieruj się do specjalisty andrologii / endokrynologa, jeśli jest obecny
Przedwczesny wytrysk
  • Nie są wymagane badania przesiewowe, chyba że jest to podyktowane wywiadem lub ustaleniami klinicznymi
Opóźniony wytrysk
  • Sprawdź HbA1c
Hipoaktywne zaburzenie pożądania seksualnego
  • Jeśli chodzi o zaburzenia erekcji

Niestety, zarówno pacjenci, jak i pracownicy służby zdrowia mogą niechętnie zajmować się problemami seksualnymi podczas wizyt z powodu ograniczeń czasowych lub braku wiedzy ze strony profesjonalisty lub wstydu i zawstydzenia ze strony pacjenta. Dlatego ważne jest, aby pracownicy służby zdrowia posiadali umiejętności niezbędne do zapytania o problemy seksualne, udzielania podstawowych porad i odpowiedniego kierowania. Model PLISSIT (pozwolenie, ograniczone informacje, konkretne sugestie, intensywna terapia)5 wyszczególnia metodę odpowiedniego wprowadzania seksu w rozmowę kliniczną, przy czym uzasadnieniem jest zmniejszenie obaw pacjentów o same problemy seksualne (patrz ryc. 1).

Mathews 2018 Rysunek 1
Rozmowa z pacjentami na temat problemów seksualnych

Są cztery poziomy interwencji, z których mogą korzystać pracownicy służby zdrowia wszystkich specjalności:

pozwolenie - zapewnić pacjentowi przestrzeń do poruszania problemów seksualnych poprzez zadawanie otwartych pytań;

Ograniczone informacje - oferować ukierunkowane informacje, w tym potencjalne przyczyny problemu;

Konkretne sugestie - sugerowane mogą być różne diagnozy z pomysłami na rozwiązanie problemu;

Intensywna terapia - skierowanie do specjalisty (na przykład terapeuty psychoseksualnego) w celu zapewnienia bardziej szczegółowego wsparcia i interwencji.

Typowe czynniki psychospołeczne

Zaburzenia erekcji

Zaburzenia erekcji charakteryzują się nawracającą niezdolnością do osiągnięcia lub utrzymania odpowiedniej erekcji podczas partnerskich czynności seksualnych. Może to być podstawowy (ie występuje od początku partnerskiej aktywności seksualnej) lub wtórnej (ie wystąpił po okresie normalnej funkcji seksualnej).2

Istnieją różne czynniki psychologiczne, które mogą predysponować niektórych mężczyzn do rozwoju pierwotnych zaburzeń erekcji. Należą do nich poczucie własnej wartości zainwestowane w sprawność seksualną, brak komfortu seksualnego, traumatyczne lub trudne pierwsze doświadczenia seksualne i tabu religijne.

Typowe czynniki, które mogą powodować wtórne zaburzenia erekcji, to niedawna utrata lub niepowodzenia, starzenie się, choroba lub zabieg chirurgiczny, nadużywanie alkoholu i substancji, problemy lub niewierność w związku, depresja, przedwczesny wytrysk (często współwystępujący z zaburzeniami erekcji) oraz kompulsywne i uzależniające zachowania, które mogą prowadzić do zaburzeń erekcji wywołanych „pornografią”. W odniesieniu do tej ostatniej kategorii badanie z 2016 r6 spośród 1492 nastolatków w ostatnim roku liceum odkryło, że 77.9% internautów przyznało się do konsumpcji materiałów pornograficznych. Z tej liczby 59% chłopców wchodzących na te strony zawsze postrzegało konsumpcję pornografii jako stymulującą, 21.9% określiło swoje zachowanie jako nawykowe, a 10% stwierdziło, że zmniejszyło to zainteresowanie seksualne potencjalnymi partnerami z prawdziwego życia. Dziewiętnaście procent wszystkich użytkowników pornografii zgłosiło nienormalną reakcję seksualną w rzeczywistych sytuacjach, która wzrosła do 25.1% wśród zwykłych konsumentów.

Przegląd z 2016 roku wykazał, że czynniki, które kiedyś wyjaśniały dysfunkcje seksualne mężczyzn, wydają się być niewystarczające, aby wyjaśnić znaczny wzrost dysfunkcji seksualnych podczas seksu partnerskiego u mężczyzn w wieku poniżej 40 lat.7 Recenzja bada zmiany w systemie motywacyjnym mózgu, gdy pornografia jest nadmiernie wykorzystywana, przyglądając się dowodom, że unikalne właściwości związane z pornografią internetową - na przykład nieograniczona nowość i możliwość łatwego wycofania się z bardziej ekstremalnego materiału - mogą warunkować osoby pod względem seksualnym pobudzenie. Może to spowodować, że partnerzy w prawdziwym życiu nie będą już spełniać oczekiwań seksualnych, a następnie zmniejszy się odpowiednie pobudzenie do partnerskiej, prawdziwej aktywności seksualnej.

Przedwczesny wytrysk

Przedwczesny wytrysk charakteryzuje się konsekwentnym wytryskiem w ciągu jednej minuty lub krócej od penetracji. Niektórzy mężczyźni również konsekwentnie wytryskują podczas gry wstępnej przed próbą penetracji.

Istnieją specyfikatory tego zaburzenia. Na przykład może być dożywotni, doświadczany od pierwszej próby stosunku; nabyte, pojawiające się po okresie wystarczającego opóźnienia orgazmicznego; uogólnione, występujące z różnymi partnerami i sytuacjami; lub sytuacyjny, gdy problem występuje tylko z konkretnym partnerem lub sytuacją.

Nasilenie zaburzenia można również sprecyzować. Może być łagodny, w którym wytrysk występuje 30–60 sekund po próbie penetracji; umiarkowany, gdy wytrysk występuje 15–30 sekund po penetracji; lub ciężki, w którym wytrysk występuje przed penetracją, po penetracji lub mniej niż 15 sekund po penetracji.2

Do typowych czynników predysponujących niektórych mężczyzn do rozwoju przedwczesnego wytrysku należą czynniki religijne, restrykcyjne wychowanie, dominujący lub dezaprobujący rodzice (prowadzący do tego, że jednostka stawia sobie niemożliwe cele), lęk przed odkryciem podczas wczesnych doświadczeń seksualnych (partnerstwo i masturbacja), postrzegana potrzeba „bądź szybki” i zaburzenia lękowe.

Opóźniony wytrysk

Opóźniony wytrysk charakteryzuje się niezdolnością do wytrysku podczas aktywności seksualnej, szczególnie po 25–30 minutach ciągłej stymulacji seksualnej.

Specyfikatorami tego zaburzenia są: trwające całe życie, rozpoczynające się na początku aktywności seksualnej; nabyte, począwszy od okresu normalnej funkcji seksualnej; uogólnione, gdy wytrysk jest opóźniony lub niemożliwy w samotnej lub partnerskiej aktywności seksualnej; lub sytuacyjny, gdy mężczyzna może wytrysnąć podczas masturbacji, ale nie z partnerem lub podczas określonych czynności seksualnych (na przykład wytrysk podczas stymulacji jamy ustnej, ale nie podczas stosunku pochwowego lub odbytu).2

Częstymi czynnikami predysponującymi niektórych mężczyzn do rozwoju tego zaburzenia są: starzenie się, które nieuchronnie spowoduje zmiany seksualne, w tym opóźnienie wytrysku; IMS (idiosynkratyczny styl masturbacji), gdy mężczyźni masturbują się z szybkością i naciskiem, którego ich partner może nie być w stanie powielić; strach przed zapłodnieniem kobiety; nadmierne narażenie na pornografię, które powoduje prześwietlenie bodźców i odczulanie; trauma seksualna i / lub zakazy kulturowe i religijne.

Hipoaktywne zaburzenie pożądania seksualnego

Hipoaktywne zaburzenie pożądania seksualnego charakteryzuje się niskim pragnieniem seksu i nieobecnością seksualnych myśli lub fantazji.2 Typowe czynniki wywołujące hipoaktywne zaburzenia popędu seksualnego obejmują: uraz seksualny; problemy w związku (gniew, wrogość, słaba komunikacja, lęk przed bezpieczeństwem związku); zaburzenia psychiczne (depresja, lęk, panika); niskie pobudzenie fizjologiczne; stres i wyczerpanie.

Czego można oczekiwać podczas terapii psychoseksualnej?

Przyjście na spotkanie z terapeutą psychoseksualnym może być zniechęcającym doświadczeniem, a niektórzy wyrażą wolę zobaczenia się z terapeutą płci męskiej lub żeńskiej.

Terapia psychoseksualna obejmuje stopniowo zmieniające się zachowania, które utrzymują trudności seksualne. Jeśli pacjent pozostaje w intymnej relacji, zwykle lepiej jest uczestniczyć z partnerem, ponieważ często pomocne jest zrozumienie, w jaki sposób obie strony mogą przyczynić się do rozwiązania problemu. Jednak nie zawsze jest to konieczne, w zależności od problemu i indywidualnych okoliczności.

Wstępna ocena służy do ustalenia podstawowej idei dotyczącej charakteru problemu. Pacjentowi zostaną zadane pytania na temat tego, kiedy pojawił się problem, historia medyczna i chirurgiczna (w tym zdrowie psychiczne) oraz niektóre pytania dotyczące relacji w ogóle (jeśli są w związku intymnym). Następnie pacjent otrzyma szczegółowe informacje na temat tego, jakie będzie leczenie, zostaną również ocenione zobowiązania czasowe i motywacja do zaangażowania.

Pacjent zostanie następnie zaoferowany do dalszej oceny, aby pomóc terapeucie w „sformułowaniu” problemu. W tym celu pacjentowi zostaną zadane pytania dotyczące dynamiki w jego obecnym związku, tego, co dzieje się, gdy jest on w intymnej relacji ze swoim partnerem, szczegółów wcześniejszych związków intymnych oraz wiadomości, które mogli otrzymać na temat seksu i męskości (wraz ze szczegółami dotyczącymi rodziny dynamika) w dzieciństwie. Terapeuta będzie szukał możliwych problemów związanych z przywiązaniem rozwiniętych w dzieciństwie i odtworzonych podczas relacji dorosłych, traumy psychicznej, a także wpływów systemowych. Wszystko po to, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób pacjent odnosi się do innych, czy to w parze, rodzinie czy społeczności.

Ocena psychologiczna jest niezwykle dokładna. Jeśli pacjent jest obecnie w bliskim związku, jego terapeuta poprosi również o spotkanie z partnerem samemu, aby zadać te same pytania, aby uzyskać pełne zrozumienie problemu. Terapeuta omówi formułę z pacjentem i partnerem, zapewni edukację na temat cykli reakcji seksualnych i specyfiki prezentowanego problemu.

Ujęcie problemu w perspektywie

W przypadku wszystkich zaburzeń seksualnych istnieją wspólne elementy leczenia. Po pierwsze, ważne jest, aby pomóc zredefiniować perspektywę pacjenta, tak aby nie definiował siebie wyłącznie w kategoriach problemu seksualnego. W tym celu warto ułatwić dyskusję na temat innych aspektów relacji, które są ważne; na przykład zaufanie, szacunek, dobra zabawa, uczucie, dobra komunikacja oraz intymność nieseksualna i seksualna.

Mówiąc o intymności seksualnej, można to dalej rozłożyć, aby umożliwić pacjentom postrzeganie seksu jako czegoś dynamicznego i twórczego. W szczególności staraj się usunąć z pacjenta koncentrację na stosunku penetrującym, w tym potrzebę trwania przez określony czas lub osiągnięcia orgazmu. Pacjenci często uczestniczą w sesjach, mając z góry ustalone koncepcje dotyczące tego, co stanowi „normalne”, a co „wszyscy inni” robią w związku z seksem. Dlatego częścią terapii seksualnej jest znormalizowanie problemu, dostarczenie danych na temat jego rozpowszechnienia oraz tego, jak inni pacjenci mieli podobne obawy i odnosili korzyści z leczenia.

Zadania domowe między sesjami

Terapia psychoseksualna zazwyczaj polega na proszeniu pacjentów o wykonanie „zadań domowych” między sesjami i relację z ich doświadczonych myśli, emocji, odczuć fizycznych i zachowań. Pozwala to terapeutom na odpowiednie tempo terapii i rozwiązywanie wszelkich pojawiających się trudności.

Jednym z głównych zadań domowych, jeśli pacjent ma partnera, jest skupienie uwagi. Metodę tę po raz pierwszy wprowadzili Masters i Johnson8 i pozwala pacjentom być narażonym na intymność w stopniowy sposób, który pozwala im nauczyć się uważności (bez osądu) podczas intymności, zmniejszyć niepokój i odzyskać pewność siebie w zakresie sprawności seksualnej. Pierwsza zasada to zakaz seksu. Oboje muszą się na to zgodzić, rozpoczynając zadania domowe, które często rozpoczynają się od dotykania się nawzajem w sposób nieseksualny (na przykład spędzanie czasu na dotykaniu nagiego ciała partnera z wyłączeniem obszarów seksualnych, takich jak genitalia i piersi. ). Celem takiego podejścia jest wystawienie pacjenta na intymny kontakt fizyczny bez obawy, że pacjent będzie musiał „działać”. W miarę rozwoju terapii zadania wprowadzają dotyk, który staje się bardziej intymny i seksualny. W zależności od konkretnego problemu pacjent może również zostać poproszony o samodzielne wykonanie niektórych czynności masturbacyjnych, aby zyskać pewność siebie i kontrolę.

Pacjenci, którzy zgłaszają się na leczenie i nie są obecnie w związku, mogą być bardziej problematyczni w leczeniu, szczególnie jeśli problem występuje tylko podczas partnerskiej aktywności seksualnej. Chociaż ci pacjenci mogą odnieść korzyści z ćwiczeń masturbacyjnych, nie można przewidzieć, jak zareagują, jeśli rozpoczną związek seksualny. W tym przypadku zastosowanie bardziej skoncentrowanych na poznaniu technik podczas sesji terapeutycznych może być właściwe, aby zająć się utrzymaniem problemu, takim jak katastroficzne procesy myślowe, przeszacowanie znaczenia seksu penetracyjnego w związku i budowanie ogólnej samooceny. Techniki te wymagają od terapeutów, aby wzbudzili negatywne przekonania pacjentów o sobie, a następnie spróbowali zmienić swoje postrzeganie siebie, aby zbudować bardziej pozytywne lub realistyczne przekonania o sobie.

Niemieckie badanie9 przyjrzeli się zmianom funkcji seksualnych po poznawczej terapii behawioralnej innych zaburzeń psychicznych - na przykład uogólnionego lęku lub depresji. Badanie wykazało, że u wielu pacjentów, u których objawy ustąpiły w związku z pierwotnym problemem, poprawiła się również funkcja seksualna, nawet jeśli terapia nie była bezpośrednio skoncentrowana na problemie seksualnym. Remisja zaburzenia seksualnego była postrzegana jako pozytywny efekt uboczny leczenia prezentującego się zaburzenia psychicznego; jednak 45% nie miało poprawy funkcji seksualnych. Autorzy doszli do wniosku, że rozpoznawanie zaburzeń seksualnych należy włączyć do formułowania przypadków pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi.

Jeśli stwierdzono, że trauma psychiczna jest istotnym czynnikiem wywołującym problem, terapia skoncentrowana na traumie może być również odpowiednia. W takich przypadkach należy stosować terapię poznawczo-behawioralną ukierunkowaną na traumę lub odczulanie i ponowne przetwarzanie ruchów gałek ocznych, zgodnie z zaleceniami NICE.10

U wszystkich pacjentów pomocne może być zrozumienie czynników, które mogą powodować i utrzymywać problemy związane z wydajnością (patrz ryc 2). Pomocne może być również dla partnerów mężczyzn z problemami seksualnymi, aby uzyskać wykształcenie, aby pomóc im zrozumieć, w jaki sposób ich reakcje, zarówno jawne, jak i ukryte, mogą przyczynić się do utrzymania problemu seksualnego. Dla partnera (a więc i dla pacjenta) uspokojenie może być dla pacjenta odkryciem, że zaburzenia seksualne u mężczyzn często nie są refleksją nad partnerem, lecz raczej zaburzeniem lękowym.

Mathews, 2018 Rysunek 2
Cykl podtrzymujący zaburzenia erekcji i przedwczesny wytrysk

Studium przypadku: zaburzenia erekcji

John (nie jest to prawdziwe imię pacjenta), w wieku 35 lat, był żonaty z żoną przez dziesięć lat i miał problemy z utrzymaniem odpowiedniej erekcji podczas stosunku penetrującego w całym związku. Po rutynowych badaniach lekarza pierwszego kontaktu nie zidentyfikowano organicznej przyczyny problemu. Podczas oceny stwierdzono, że John miał perfekcjonistyczne skłonności i przekonania, że ​​nie jest „wystarczająco dobry” dla swojej żony. Jego żona później nabrała przekonania, że ​​John być może nie uważał jej za atrakcyjną, co sprawiło, że John był bardziej niespokojny podczas seksu, aby udowodnić, że tak nie jest.

W rezultacie często unikano seksu i zarówno John, jak i jego żona byli bardzo niespokojni podczas intymności. Jeśli John osiągnął erekcję, próbował ją przebić, gdy tylko się ona pojawi. Jego żona, starając się zrozumieć, czasami frustrowała go. Gdyby próbowali zmienić pozycję podczas seksu penetracyjnego, straciłby erekcję. Dlatego przyjęli „bezpieczną” pozycję do seksu penetracyjnego, której unikali zmiany. Seks nie był przyjemny dla żadnego z partnerów, ponieważ stał się doświadczeniem wywołującym niepokój.

W związku pojawiały się również problemy dotyczące znalezienia czasu na intymność. Oboje byli zajęci pracą i pojawiły się pewne problemy i urazy związane z zaangażowaniem w dalszą rodzinę oraz przekonaniem Johna, że ​​musi podobać się ludziom. Oznaczało to, że poświęcenie czasu na odrabianie lekcji stało się problemem, a niektóre strategie musiały zostać zastosowane, aby John nauczył się czasami odmawiać swojej dalszej rodzinie, aby pozwolić mu poświęcić więcej czasu swojemu partnerowi.

John został poproszony o samodzielne wykonanie zadań „woskowania i osłabiania” masturbacji, podczas których sam stymulował się aż do osiągnięcia erekcji, a następnie pozwolił, aby erekcja zmniejszyła się, powtarzając ten proces trzy razy, zanim osiągnął szczyt w czwartym. Uzasadnienie tego ćwiczenia miało pomóc mu dowiedzieć się, że jego erekcja może powrócić, jeśli się zmniejszy. To ćwiczenie zadziałało dobrze, a pewność siebie i wiara Johna w jego erekcję poprawiła się.

W tym samym czasie para rozpoczęła program skupienia uwagi na zmysłach, zaczynając od zakazu seksu. John uznał, że pomocne jest to, że presja na „występ” została usunięta, a para mogła robić postępy w trakcie programu, co stopniowo wprowadzało bardziej skoncentrowany na seksie dotyk. Byli w stanie cieszyć się intymnością w swoim związku, ucząc się czerpania przyjemności z dotykania całego ciała bez jawnego skupiania się na genitaliach i postrzeganej potrzebie uzyskania i utrzymania erekcji. Podczas pierwszych etapów koncentracji na zmysłach John zgłaszał natrętne myśli związane z poczuciem, że jego penis „powinien” wyprostować się podczas wykonywania zadania, co może być częstym problemem pacjentów na tych wczesnych etapach. Trzeba było powtórzyć uzasadnienie tego ćwiczenia: uzyskanie erekcji nie jest ważne, ale zamiast tego możliwość skupienia się na przyjemnych wrażeniach związanych z dotykaniem i dotykaniem żony. Kiedy John nabrał pewności siebie dzięki swoim ćwiczeniom „woskuj i zanikaj”, a ćwiczenia skupiania się na wspólnych zmysłów zaczęły obejmować dotykanie genitaliów, jego żonę poproszono o użycie techniki „wosk i zanik” na Johnie podczas sesji skupienia zmysłów. Zostało to wykorzystane do zbudowania pewności Johna, że ​​jego erekcja może powrócić również podczas współżycia seksualnego. To ćwiczenie zadziałało dobrze i ostatecznie para była gotowa do spróbowania penetracji, a jego żona została początkowo poproszona o włożenie penisa Johna do pochwy, gdy jest twardy, bez pchania i przytrzymanie go tam przez kilka chwil, zanim go wyjmie i kontynuuje stymulację z nią. dłoń.

Ćwiczenia obejmowały ruchy pchające iw tym momencie żona Johna poinformowała, że ​​zacznie się szybko poruszać, powracając do swojego starego zachowania polegającego na próbie utrzymania erekcji. Po powrocie do tego zachowania John stwierdził, że zaczął tracić erekcję. John został poproszony o zwolnienie tempa i pozwolenie żonie na nadanie tempa; Jednak jego chęć szybkiego pchnięcia była trudna do oparcia. Obaj partnerzy byli zdenerwowani tym niepowodzeniem i obawiali się, że problem nie zostanie rozwiązany. W tym momencie, po dyskusji, poproszono lekarza ogólnego Johna o przepisanie codziennie tadalafilu (5 mg zmniejszone do 2.5 mg, w zależności od odpowiedzi). John dobrze zareagował na to i był w stanie utrzymać erekcję podczas ćwiczeń, co dało mu pewność, której potrzebował, aby kontynuować program leczenia psychoseksualnego. Zmniejszył tadalafil do 2.5 mg dziennie i był w stanie utrzymać erekcję nawet po zaprzestaniu przyjmowania leku. To zaprzestanie nie było planowane (zapomniał poprosić o powtórną receptę przed wakacjami, a parze udało się jeszcze odbyć udany stosunek penetrujący). W tym momencie John został wypisany z terapii, ponieważ para zgłosiła znaczną poprawę w ich ogólnych i seksualnych relacjach.

Wnioski

Badanie mężczyzn w Szkocji z 2005 r11 doszedł do wniosku, że powszechna niechęć mężczyzn do szukania pomocy w przypadku problemów zdrowotnych i psychicznych, ponieważ zachowania szukające pomocy podważają konwencjonalne poglądy na temat męskości. Dodaj dysfunkcję seksualną do tego dylematu i nic dziwnego, że mężczyźni mogą długo szukać pomocy, dopóki problem i związane z nim zachowania nie staną się ekstremalne.

Chociaż część mężczyzn szuka pomocy psychoseksualnej w związku z dysfunkcjami seksualnymi, trend ten mógł ulec zmianie w ostatnich latach wraz z pojawieniem się dostępnych bez recepty inhibitorów fosfodiesterazy typu 5, takich jak Viagra Connect. Dalsze badania dotyczące trendów mężczyzn w szukaniu pomocy u pracowników służby zdrowia byłyby zatem bardzo interesujące. Niezwykle ważne jest, aby pracownicy służby zdrowia pytali mężczyzn o ich funkcje seksualne rutynową praktyką, a my posiadamy umiejętności, wiedzę i pewność siebie, aby odpowiednio doradzać i kierować.