Model motywacyjny uzależnienia od seksu – znaczenie dla kontrowersji wokół koncepcji (2022)

3.1. Podstawy

Centralnym elementem badań motywacyjnych jest model motywacyjno-motywacyjny (Agmo i Laan, 2022, Bindra, 1978, Robinson i Berridge, 1993, Toates, 1986, Toates, 2009), podejść do motywacji wywołanej przez:

•

szczególne bodźce w świecie zewnętrznym, np. jedzenie, narkotyki, potencjalny partner seksualny.

•

sygnały związane z takimi bodźcami, np. klasycznie uwarunkowane skojarzenie między klawiaturą w komputerze a pojawieniem się na ekranie obrazów pornograficznych.

•

wewnętrzne reprezentacje tych bodźców w pamięci.

Robinson i Berridge (1993) Teoria motywacji motywacyjnej dotycząca zażywania narkotyków i uzależnień dostarcza niezwykle wpływowego wyjaśnienia. Autorzy uznają jego znaczenie dla tzw uzależnienia behawioralne, takich jak seks (Berridge i Robinson, 2016) i stanowi podstawę niniejszego artykułu.

3.2. Błąd odpowiedzi

Termin „reaktywność wskazówki” odnosi się do aktywacji zbioru obszarów mózgu w odpowiedzi na sygnały, takie jak widok leków lub te, które przewidują dostępność leku. Pojęcie to ma również zastosowanie do seksualności, czyli stosunkowo wysokiej reakcji na sygnały seksualne, o czym świadczą np. mężczyźni z problematycznym wykorzystywaniem pornografii (Kraus i wsp., 2016, Voon i wsp., 2014).

Tendencja osób uzależnionych do wykazywania stronniczości w stosunku do celu ich uzależnienia została szeroko zbadana w wielu uzależnieniach, związanych z substancjami i niezwiązanych z substancjami. W przypadku seksu i narkotyków kontrola oparta na bodźcach może działać na poziomie nieświadomym, zanim trwająca reakcja podejścia wejdzie w świadomą świadomość (Childress i in., 2008). Z tego powodu słowo chcąc w Tabela 1 Pole A jest reprezentowane jako „chcenie”, aby odróżnić je od świadomego pragnienia. Skala nastawienia w kierunku wskazówek erotycznych jest wyższa u mężczyzn (Sklenarik i in., 2019) i kobiety (Sklenarik i in., 2020) z problematycznym wykorzystywaniem pornografii.

3.3. Chcąc i lubić

Cechą ujawniającą się w narkomanii jest oddzielenie pragnienia (obejmującego oba znaczenia tego terminu) i lubienia (Robinson i Berridge, 1993). Po intensywnym stosowaniu, narkotyk może być intensywnie poszukiwany bez współmiernego upodobania po zażyciu.

Chociaż chcieć i lubić to odrębne procesy, są one silnie interaktywne. Oznacza to, że zachęty są kalibrowane na podstawie konsekwencji interakcji z nimi. Rzeczywiście, byłby to dziwny „projekt”, gdyby było inaczej. Zwykle lubimy to, czego chcemy i chcemy tego, co lubimy, mimo że te procesy mogą się nie zgadzać (Robinson i Berridge, 1993).

Voon i in. (2014) zgłosił dysocjację, w której wysoka wartość chęci w problematycznych użytkownikach pornografii nie była związana z odpowiednio dużym upodobaniem. Intensywne pożądanie seksualne może współistnieć z niewielką lub żadną sympatią (Timms i Connors, 1992). Jak na ironię, okazjonalna osoba zgłasza przyjemność seksualną ze stałym partnerem, ale nie wynikającą z uzależnienia poza parą (Złoto i Heffner, 1998). W jednej próbce 51% stwierdziło, że z czasem ich uzależniająca seksualnie aktywność stała się mniej przyjemna lub nawet, że nie czerpali z niej żadnej przyjemności (Wina, 1997). Dwoje uzależnionych seksualnie pacjentów stwierdziło, że wczesna radość z seksu ustąpiła miejsca obrzydzeniu w wieku dorosłym (Giugliano, 2008, s.146). Doidge (2007, s. 107) Podawane:

„Paradoksalnie, pacjenci płci męskiej, z którymi pracowałem, często pragnęli pornografii, ale jej się nie podobali”.

3.4. Bazy biologiczne

Sescousse i in. (2013) zidentyfikowali wspólną sieć mózgową, która jest aktywowana przez takie nagrody, jak jedzenie, seks i bodźce pieniężne. Ta sieć obejmuje brzuszno-przyśrodkowy Kora przedczołowa, prążkowie brzuszne, migdał i przedni Insula. W centrum dyskusji na temat motywacji motywacyjnej znajduje się ścieżka dopaminergiczny neurony wystające z brzuszny obszar nakrywki (VTA) do prążkowia brzusznego, a dokładniej prążkowia znanego jako jądro półleżące (N.Akt.) (Robinson i Berridge, 1993).

Aktywność na tej ścieżce leży u podstaw chęci, ale nie lubienia. Raczej upodobanie jest pod kontrolą innych substancji, najwyraźniej opioidy. Wielokrotna aktywacja tego szlaku prowadzi do tego, co Robinson i Berridge nazywają „uczulaniem motywacyjnym”, tj. uczula się zdolność leków do wyzwalania tego szlaku. The występ leku jest zwiększona. Dowody sugerują, że powtarzające się podniecenie przez bodźce seksualne może mieć podobny efekt (Lynch i Ryan, 2020, Mahler i Berridge, 2012).

Voon i in. (2014) stwierdzili, że mężczyźni z problematycznym używaniem pornografii wykazywali wyższą reaktywność na sygnały seksualne w zbiorze regionów mózgu: grzbietowej kory przedniego zakrętu obręczy, prążkowia brzusznego i ciała migdałowatego. Odnosiło się to do mężczyzn, którzy mogli patrzeć bez problemów. Za pomocą fMRI, Gola i in. (2017)stwierdzili, że mężczyźni z problematycznym używaniem pornografii wykazywali podwyższoną reaktywność w prążkowiu brzusznym, szczególnie na sygnały przewidywanie obrazy erotyczne, ale nie te, które przewidują obrazy pieniężne (zobacz też Kowalewska i in., 2018 i Stark i in., 2018). Nie reagowali inaczej na kontrole w reakcji na rzeczywiste obrazy. Mężczyźni z problemami z oglądaniem wyrazili silne pragnienie zdjęć erotycznych, ale wydawali się nie lubić ich bardziej niż grupa kontrolna bez problematycznego wykorzystywania pornografii. Podobnie, Liberg i in. (2022) wykazali, że osoby z problematycznym wykorzystaniem pornografii wykazywały zwiększoną reakcję w prążkowiu brzusznym na oczekiwaniezdjęcia erotyczne, odpowiedź, która korelowała z tym, jak bardzo twierdzili, że nie mogą się doczekać zobaczenia zdjęć erotycznych. Demos i in. (2012) odkryli, że reakcja jądra półleżącego na obrazy erotyczne była predyktorem późniejszej aktywności seksualnej, podczas gdy reakcja na sygnały żywieniowe przewidywała przyszłą otyłość.

Aktywność na tej ścieżce jest szczególnie wrażliwa na nowość i niepewność nagrody, co jest szeroko badane w hazardzie (Robinson i wsp., 2015). To z pewnością bardzo silne cechy tych bodźców erotycznych, od których ludzie się uzależniają, np. nieograniczony zakres obrazów pornograficznych, różnorodność prostytutek oferujących swoje usługi.

Potencjał uzależniający narkotyku zależy od szybkości, z jaką dociera do mózgu po jego zażyciu oraz od przerw w jego stosowaniu (Allain i in., 2015). Dla porównania, informacje o bodźcach wizualnych często docierają do mózgu bardzo szybko po ekspozycji, np. kliknięcie na klawiaturę i pojawienie się obrazu pornograficznego, a nawet obrazy mogą powstać w wyobraźni. Również bodźce seksualne są często spotykane sporadycznie iz niepewnością, jak w przypadku poszukiwania i wykorzystywania prostytutek.

Aktywacja transmisji opioidergicznej odpowiadająca lubieniu ma tendencję do zwiększania aktywacji dopaminy w odpowiedzi na pojawiający się później bodziec (Mahler i Berridge, 2009).

Ley (2012, s.101) dokonuje prawidłowej obserwacji, że mózg ulega ciągłym zmianom w odpowiedzi na zmieniające się wydarzenia życiowe, np. aby nauczyć się nowego języka czy jeździć na rowerze. Na tej podstawie wnioskuje, że zmiany w mózgu związane z seksualnością nie są ważniejsze niż te związane z jakąkolwiek inną aktywnością. Jest to mylące, ponieważ niektóre zmiany w mózgu leżące u podstaw uzależnienia znajdują się w określonych ścieżkach motywacyjnych, np. układach dopaminergicznych i ścieżkach, które się na nich synapsują (Sekcja 3.4).

Kowal (2018a, s.157) pisze:

„……zmiany w mózgu, które zachodzą wraz ze wzrostem uzależnienia, są takie same, jak zmiany zachodzące wraz z rozwojem każdego nawyku.”

Zmiany związane na przykład z nauką mycia zębów lub jazdy na rowerze dotyczą regionów zajmujących się koordynacją wzrokowo-ruchową i kontrolą motoryczną. W przeciwieństwie do uzależnień, nawyki te nie nabierają z czasem coraz większej motywacji.

Istnieje wiele możliwości wystąpienia warunkowania klasycznego w uzależnieniu seksualnym, np. klawiatura komputera związana z oglądaniem pornografii może zapewnić pobudzenie (Carnes, 2001). Przypuszczalnie, przez analogię do uzależnienia od narkotyków, jako podstawę biologiczną ma to pobudzenie neuroprzekaźnictwa dopaminergicznego przez bodźce warunkowe.

3.5. Tworzenie zachęt

Osoby uzależnione seksualnie często zdobywają specjalne cele pożądania (Carnes, 2001), rodzaj nadruku. Na przykład niektórzy ludzie uzależnieni od cyberseksopisują szczególnie silne obrazy jako „wypalone” w ich umysłach (Carnes, 2001). Wśród niektórych z tych obrazów istnieje proces odwrócenia polaryzacji z awersyjnej na apetyczną (McGuire i in., 1964), np. przymusowe odsłonięcie genitaliów młodego chłopca w dzieciństwie, po którym następuje ekshibicjonizm dorosłych (wydaje się, że ma to cechy wspólne z modelem procesu przeciwnika Solomon, 1980). Wydaje się, że wysokie pobudzenie jest czynnikiem wspólnym poprzez zmiany od awersji do apetytu (Dutton i Aron, 1974).

4.1. Podstawy

Opisany właśnie system kontroli behawioralnej stanowi główny przedmiot badań nad uzależnieniami (ramka A). Ta sekcja przechodzi do tych opisanych w polach BD z Tabela 1.

4.2. Ekscytacja celowa

„Kontrola zachowania oparta na celach” (ramka C z Tabela 1) opisuje to, co wiąże się z pełnym świadomym przetwarzaniem (Berridge, 2001). W kontekście uzależnienia cel opiera się na hedonicznym reprezentacja nagrody w mózgu (Perales i in., 2020). Dotyczy to odcinka brzuszno-przyśrodkowego Kora przedczołowa (Perales i in., 2020) i jest podstawą chęci, bez cudzysłowów. Hamuje wszelkie tendencje, które są niezgodne z celem (Stuss i Benson, 1984, Norman i Shallice, 1986). Przed 2001 r. szczegóły podwójnych procesów można było znaleźć w całkowicie odrębnych literaturach, przez co pomijano kwestię, w jaki sposób kontrolują one zachowanie w interakcji. Berridge (2001) sprowadził oba procesy pod jednym dachem w ramach zintegrowanego przeglądu.

5.1. Podstawy

Istnieją procesy aktywnego hamowania pożądania i zachowania seksualnego (Janssen i Bancroft, 2007). Oznacza to, że utrata pożądania jest spowodowana nie tylko utratą pobudzenia, ale także zahamowaniem, które przeciwstawia się pobudzeniu, formie przeciągania liny. Podobnie jak w przypadku wzbudzenia, hamowanie jest reprezentowane przez podwójną kontrolę (Berridge i Kringelbach, 2008, Hester i in., 2010, LeDoux, 2000).

Jednym z rodzajów konfliktu, który może powstać, jest opieranie się pokusie, gdy pociągnięcie bodźca (ramka A) jest skierowane przeciwko celowi (ramka D). I odwrotnie, człowiek musi czasami przezwyciężyć niechęć wywołaną bodźcem awersyjnym, jak w przypadku zjedzenia niesmacznego jedzenia, aby zadowolić gospodarza (ramka C).

5.2. Związek hamowania z uzależnieniem seksualnym

Janssen i Bancroft (2007) opisał 2 rodzaje hamowania zachowań seksualnych: z powodu strachu przed (i) niepowodzeniem wydajności i (ii) konsekwencjami wydajności. Toates (2009) dopasowali to do pojęcia podwójnej kontroli, z „strachem przed niepowodzeniem wydajności” Janssena i Bancrofta, odpowiadającym hamowaniu wywołanemu bodźcami (np. głośny dźwięk, nieprzyjemny zapach, postrzeganie trudności z erekcją) (ramka B) i „strach przed konsekwencjami wydajności ' odpowiada hamowaniu ukierunkowanemu na cel (np. chęci zachowania wierności) (Ramka D).

Zgodnie z szerokim spojrzeniem na rolę dopaminy i serotoniny, Przerwany (2020), Kafka (2010) i Reid i in. (2015) zasugeruj, że te neuroprzekaźniki są zaangażowane odpowiednio w wzbudzanie i hamowanie.

6.1. Stawianie czoła pokusie i poddawanie się jej

W obliczu pokusy i opierania się jej zakłada się, że w pełni świadomy system (ramka D) hamuje skłonności do działania. W miarę zbliżania się do bodźca wzrasta siła pokusy. Jako kwalifikator do tego szerokiego założenia są chwile, kiedy aktywność w ramach systemów świadomej kontroli może pomóc w uleganiu pokusie, zjawisku opisanym przez Sala (2019, s.54) jako „zniekształcenie poznawcze”. Tu chodzi o ciche wiadomości do siebie typu „ten jeden raz nie będzie miał znaczenia” (Kasl, 1989, s.20; Vigorito i Braun-Harvey, 2018).

6.2. Pobudzenie

Przy wysokim pobudzeniu zachowanie staje się bardziej oparte na bodźcach i impulsywne, podczas gdy ograniczenia wynikające ze świadomego poznawczego podejmowania decyzji mają mniejszą wagę. Zasada ta została zastosowana do podejmowania ryzyka seksualnego (Bancroft i in., 2003) i jest opisana terminem „ciepło chwili” (Ariely i Loewenstein, 2006). Dowody wskazują, że osoby uzależnione seksualnie wykazują taką zmianę wagi. Reid i in. (s.4) opisują uzależnienie seksualne jako:

„……awaria w „odgórnej” kontroli korowej obwodów czołowo-prążkowych lub nadmierna aktywacja obwodów prążkowiowych”.

Ley (2018, s.441) stwierdza, że.

„…testy neuropsychologiczne ujawniają, że osoby uzależnione od seksu nie wykazują żadnych mierzalnych problemów w kontroli impulsów i funkcjonowaniu wykonawczym”.

Jest to prawdą w cytowanym badaniu, ale zostało to zrobione w kontekście wykonywania nieco chłodnego emocjonalnie zadania sortowania kart z Wisconsin. Reid i in. (2011) zwróć uwagę, że ich wyniki mogą nie uogólniać sytuacji pokusy seksualnej.

6.3. Wielokrotne doświadczenie

Niektóre części kontroli zachowania stają się bardziej automatyczne wraz z powtarzającym się doświadczeniem. Taka zmiana, oparta na wzrastający zachęty, stanowi kryterium definicji uzależnienia (Perales i in., 2020). O niekontrolowanych zachowaniach seksualnych, Łowca (1995, s.60) pisze:

„Zanim ktoś rozwinie psychologiczne uzależnienie od czynu, zaczyna żyć własnym życiem. Działania są tak automatyczne, że uzależniony zgłosi, że „po prostu się zdarzają”, tak jakby nie brał udziału w akcji”.

Przejście na automatyzm odpowiada zwiększonej wadze kontroli przejmowanej przez prążkowie prążkowane W stosunku do prążkowie brzuszne (Everitt i Robbins, 2005; Pierce i Vanderschuren, 2010). Jednak sterowanie nie przechodzi całkowicie w tryb automatyczny (Sekcja 15.3).

10.1. Normalne bodźce i nadprzyrodzone bodźce

Środowisko, w którym ewoluowaliśmy, radykalnie różniło się od dzisiejszego, pełnego pornografii i łatwo dostępnego seksu. Termin „bodźce nadnormalne” (Tinbergen, 1951) oddaje tę cechę naszego obecnego środowiska seksualnego (Adams i miłość, 2018).

Zgodnie z tą samą logiką, oczywiście kasyna i zakłady online są najnowszymi wynalazkami kulturowymi, które opierają się na tych mechanizmach, które wyewoluowały, aby zapewnić wytrwałość w obliczu ograniczonych zasobów. Podobnie obfitość łatwo dostępnych, przeładowanych cukrem pokarmów charakterystycznych dla zamożnych kultur nie była częścią naszej wczesnej ewolucji. Znajduje to odzwierciedlenie w uzależnienie od żywności i otyłość. Jeśli chodzi o motywację motywacyjną, współczesne środowiska prezentują łatwo dostępne bodźce, które są znacznie silniejsze niż te ze środowiska wczesnej adaptacji ewolucyjnej.

10.2. Różnice płci

W odpowiedzi na bodźce erotyczne migdał i Podwzgórza wykazują silniejszą reakcję u mężczyzn niż u kobiet (Hamann i wsp., 2004). Autorzy sugerowali, że może to odpowiadać większej wartości motywacyjnej bodźców erotycznych u mężczyzn.

Kobiety częściej uzależniają się od miłości niż od seksu per se, podczas gdy mężczyźni mają tendencję do czystego uzależnienia od seksu (Katehakisa, 2018). Kobiece uzależnienie może przejawiać się w niekończącej się serii romantycznych związków. W normalnych warunkach pożądanie seksualne u kobiet jest częściej kontekstualizowane w kategoriach znaczeniowych (np. czy ceni mnie jako partnera?), podczas gdy męskie pożądanie erotyczne jest silniej napędzane przez cechy atrakcyjne per se (Toates, 2020). Wydaje się, że uzależniający seks stanowi przesadę tej różnicy płci.

Wyrażenie „efekt Coolidge” odnosi się do wartości pobudzenia nowości w zachowaniach seksualnych (Dewsbury, 1981). Najwyraźniej jest to podstawą uzależnienia seksualnego, czy to pornografii, czy seksu partnerskiego. Mężczyźni wykazują silniejszy efekt Coolidge niż kobiety (Hughes i wsp., 2021), co pasuje do większego odsetka mężczyzn uzależnionych seksualnie. Zwiększa nowości seksualne dopaminergicznyneuroprzekaźnictwo w jądro półleżące (Fiorino i wsp., 1997).

11.1. Trudności w regulacji popędów

Istnieje wiele dowodów pochodzących z dyskusji z pacjentami na temat ich poważnych trudności w regulacji (Gerevich i in., 2005). Niektóre osoby uzależnione seksualnie są nawet skłonne uważać samobójstwo za jedyne wyjście (Garcia i Thibaut, 2010, Schneider, 1991).

11.2. Tolerancja, ryzyko i eskalacja

Tolerancję, ryzyko i eskalację należy rozpatrywać łącznie, ponieważ logika sugeruje, że są one przejawami wspólnego procesu. Neves (2021, s.6)opisuje kryterium tolerancji jako.

”…. osoba musi zrobić więcej, aby osiągnąć ten sam efekt”.

Odnosi się to do narkotyków, zwiększając ich dawkę w czasie, ale Neves przekonuje, że nie dotyczy to seksu. Trudno porównywać dawki leku i płeć. Jednak odpowiedni wzrost płci może być zwiększonym czasem spędzanym na aktywności lub zwiększeniem odchylenia od konwencjonalnych zachowań (Zillmann i Bryant, 1986), np. wartość szoku przy oglądaniu pornografii dziecięcej (Kasl, 1989, Park i wsp., 2016).

Niektóre osoby uzależnione seksualnie są narażone na wysokie ryzyko uprawiania seksu (Bancroft i in., 2003, Garner i in., 2020, Kafka, 2010, Górnik i Coleman, 2013), opisane jako poszukiwanie „uderzeń adrenaliny” (Schwartz i Brasted, 1985, s.103). Ilość spędzonego czasu i poziom ryzyka narastają w czasie (Carnes, 2001, Reid i wsp., 2012, Sunderwirth i in., 1996). Schneidera (1991)zaobserwowali postęp uzależnienia seksualnego charakteryzujący się próbowaniem nowych zachowań i rosnącym ryzykiem w celu uzyskania tego samego „haju”. Myśliwy (1995)i Dwulit i Rzymski (2019) z biegiem czasu zaobserwował postęp w kierunku bardziej ekstremalnych treści pornograficznych. W jednym badaniu 39 z 53 uczestników zgłosiło tolerancję, polegającą na konieczności częstszego spędzania czasu na aktywności seksualnej, aby uzyskać ten sam efekt (Wina, 1997).

W zjawisku znanym jako pogoń za robakami geje szukają seksu bez zabezpieczenia z mężczyznami, którzy są zakażeni wirusem HIV (Moskowitz i Roloff, 2007a). Założenie jest takie, że szukają (s. 353):

„.niepewność i ryzyko wynikające z seksu bez zabezpieczenia”.

Moskowitz i Roloff (2007b) sugerują, że pasuje to do modelu uzależnienia seksualnego, z eskalacją do „ostatecznego haju”. Istnieje korelacja między wynikiem jednostki w skali kompulsywności seksualnej a tendencją do angażowania się w czynności seksualne wysokiego ryzyka, takie jak maratony seksualne (Grov i in., 2010).

11.3. Zespół niedoboru nagrody

Dowody na zespół niedoboru nagrody u podstaw czynności uzależniających stają się coraz słabsze. Na przykład nie może wyjaśnić patologicznego przejadania się, czasami identyfikowanego jako uzależnienie od karmienia, podczas gdy model motywacji motywacyjnej może to zrobić (Devoto i in., 2018, Stice i Yokum, 2016).

Leyton i Vezina (2014) wydaje się, że rozwiązało zagadkę, czy zbyt mała lub zbyt duża aktywność dopaminy leży u podstaw motywacji. Biorąc pod uwagę zachowanie, od którego dana osoba jest uzależniona, w odpowiedzi na sygnał uzależnienia występuje nadaktywność szlaku dopaminy. Reakcja na sygnały zachowań, od których dana osoba nie jest uzależniona, wykazuje hipoaktywację. Dalsze dowody prowadzące do wniosku o nadaktywności dopaminy leżącej u podstaw uzależnienia zostaną przedstawione podczas omawiania choroby Parkinsona (Sekcja 13.5).

11.4. Objawy odstawienia

Podobny do Prause i in. (2017), Neves (2021, s.7) twierdzi, że objawy odstawienia od aktywności seksualnej nie istnieją. Walton i in. (2017) twierdzą, że pojęcie uzależnienia od seksu wpada w kłopoty z powodu braku fizjologiczny oznaki wycofania.

Niektórzy uzależnieni seksualnie pacjenci zgłaszają objawy odstawienia, w tym czasami podobne do objawów narkotyków, nawet kokainy, uzależnienia (Antonio i in., 2017, Chaney i Rosa, 2003, Delmonico i Carnes, 1999, Garcia i Thibaut, 2010, Goodman, 2008, Griffiths, 2004, Paz i in., 2021, Schneider, 1991, Schneider, 1994). Objawy obejmują takie rzeczy jak napięcie, lęk, drażliwość, depresja, zaburzenia snu i trudności w pracy (Gerevich i in., 2005, Łowca, 1995, Kasl, 1989). Niektóre z Carnes (2001) opisani pacjenci bolesny objawy odstawienia. W jednej próbie osób zgłaszających uzależnienie od seksu 52 z 53 doświadczyło objawów odstawienia, takich jak depresja, bezsenność i zmęczenie, przy czym dwa ostatnie są również związane z odstawieniem środków pobudzających (Wina, 1997).

Jeśli nie wierzy się w dualizm, wszystkie zjawiska psychologiczne odpowiadają zmianom fizjologicznym (Goodman, 1998). Odpowiednie rozróżnienie dotyczy z pewnością objawów odstawienia, które obserwuje się w organizmie poza mózgiem (np. drgania mokrego psa, gęsia skórka) i tych, które nie są. Według tego kryterium alkohol i heroina byłyby wyraźnie kwalifikowalne, podczas gdy kokaina, hazard i seks zazwyczaj nie (Wise and Bozarth, 1987). Ale ból związany tylko z mózgiem/umysłem po zaprzestaniu używania jest z pewnością nie mniej bolesny.

11.5. Stymulacja suprafizjologiczna

Obecność leków lub pożywienia przekraczającego potrzeby fizjologiczne reprezentuje zdarzenia w ciele poza mózgiem. Jednak tak zwane uzależnienia behawioralne są związane z ponadfizjologiczną stymulacją i plastycznością w obszarach mózgu, które również wykazują te efekty w odpowiedzi na uzależniające leki (Olsen, 2011), (Sekcja 3.4).

11.6. Wzmocnione późne pozytywne potencjały

Steele i in. (2013) zbadali populację mężczyzn i kobiet, którzy zgłaszali problemy z pornografią on-line. Bodźcami były obrazy statyczne i mierzono potencjał P300. Autorzy twierdzili, że amplituda P300 była miarą pożądania seksualnego, a nie uzależnienia seksualnego.

Z tym badaniem wiąże się kilka problemów (Love i in., 2015, Wilson, 2017). Siedmiu uczestników nie zidentyfikowało się jako heteroseksualne, więc mogli nie być seksualnie pobudzeni przez heteroseksualne wyobrażenia. Hiltona (2014) zwrócił uwagę na brak jakiejkolwiek grupy kontrolnej. Obrazy statyczne, w tym jedynie pieszczoty, mogły wywołać znacznie zmniejszoną reakcję w porównaniu z ruchomymi obrazami, które najprawdopodobniej były normalnie używane przez uczestników (Wilson, 2017). Steele i in. zauważ, że większość uzależnionych osób masturbuje się podczas oglądania i tutaj uniemożliwiono im to, co ponownie mogło przyczynić się do efektu kontrastu. Dalsze rozważania dotyczą tego, co właściwie odzwierciedlały zmiany potencjału: reakcja na obraz czy oczekiwanie na obraz? W przypadku odpowiedzi prążkowia brzusznego tylko faza antycypacji rozróżnia osoby problematyczne i bezproblemowe. Możliwe, że tutaj zastosowano podobną zasadę.

13.1. Połączone uzależnienia

Niektórzy pacjenci wykazują problematyczne używanie seksu i narkotyków/alkoholu, w różnym czasie lub w połączeniu (Black i in., 1997, Braun-Harvey i Vigorito, 2015, Kasl, 1989, Långström i Hanson, 2006, Raymond i in., 2003, Schneider, 1991, Schneider, 1994, Timms i Connors, 1992). Niektórzy używają alkoholu, aby się zrelaksować, przezwyciężyć zahamowania i dodać odwagi do „odreagowania” (Kasl, 1989).

Używki, takie jak kokaina i metamfetamina („leki ekstrawersyjne”), zwiększają pożądanie, a ich problematyczne stosowanie może wiązać się z uzależnieniem seksualnym (Antonio i in., 2017, Gussa, 2000, Moskowitz i Roloff, 2007a, Sunderwirth i in., 1996). Wiążą się one ze zwiększonym podejmowaniem ryzyka i dyskontowaniem opóźnień (Berry i wsp., 2022, Skriabin i in., 2020, Volkow i wsp., 2007).

Reid i in., (2012, s.2876) zauważyłem, że.

„….spełniające kryteria dla uzależnienie od metamfetaminy, zgłaszali zażywanie narkotyków, aby mogli zachowywać się seksualnie”.

W jednym badaniu około 70% osób uzależnionych od seksu było również uzależnionych od kokainy (Waszyngton, 1989)). Zastosowanie k jest również powszechny (Grov i in., 2010) i wzmacnianie uwalnianie dopaminy w prążkowiu brzusznym jest jednym z jego efektów (Vollenweidera, 2000). Gamma-hydroksymaślan (GHB) zwiększa uwalnianie dopaminy w niskich dawkach, ale nie w wysokich (Sewell i Petrakis, 2011) i wiadomo, że ma działanie afrodyzjakalne (Bosch i in., 2017).

Angażowanie się w jedno uzależniające zachowanie może wywołać nawrót w drugim, opisanym przez Schneidera jako „wzajemny nawrót”. Niektórzy uzależnieni seksualnie pacjenci zgłaszają, że podczas ograniczania zachowań seksualnych nasila się inna uzależniająca aktywność, taka jak hazard, zażywanie narkotyków lub przejadanie się. W jednym badaniu, choć na małej próbie osób z problematycznymi zachowaniami seksualnymi, najczęstszymi innymi nadmiernymi czynnościami były: piromania, Hazard, kleptomania i zakupy (Black i in., 1997).

Śledczy opisują różne rodzaje „haju” (Sunderwirth i in., 1996, Nakken, 1996 r.). Haj uzyskany z seksu i hazardu, a także używek, takich jak kokaina i amfetamina, jest określany jako „wysoki poziom pobudzenia”. Natomiast „haj nasycenia” jest związany z heroiną i przejadaniem się. Heroina nie jest afrodyzjakiem.

13.2. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD)

Występuje współwystępowanie ADHD i hiperseksualności (Blankenship i Laaser, 2004, Korchia i in., 2022). Leczenie ADHD może złagodzić współwystępujące uzależnienie seksualne. Istnieje powszechna zgoda, że ​​ADHD jest charakteryzowane jako nieprawidłowości w przetwarzaniu nagrody. Blankenship i Laaser (2004) zwróć uwagę na pewne podobieństwa między uzależnieniem seksualnym a ADHD: tendencja do przeżywania wczesnej traumy, nietolerancja nudy, poszukiwanie bodźców i pokusa w kierunku zachowań wysokiego ryzyka. ADHD charakteryzuje się również nieuwzględnianiem konsekwencji podczas działania, co jest wspólne z zaburzeniem osobowości typu borderline (Matthies i Philipsen, 2014) (Sekcja 13.3).

Wszyscy zgadzają się, że zakłócenie neurotransmisji dopaminy ma kluczowe znaczenie w ADHD (Van der Oord i Tripp, 2020). Jednak złożoność tego, czym dokładnie jest ta nieprawidłowość, wykracza poza zakres niniejszego przeglądu.

13.3. Zaburzenie osobowości typu borderline (BPD)

Zaburzenie osobowości typu borderline (BPD) wydaje się zwiększać podatność na uzależnienie seksualne (Jardin i in., 2017). Często występuje współwystępowanie uzależnienia seksualnego i BPD (Ballester-Arnal i in., 2020, Przerwany, 2020). BPD wiąże się często z trudnościami w regulacji emocji, poszukiwaniem natychmiastowej gratyfikacji, zwiększoną częstotliwością uzależnienia od narkotyków (preferowane jest crack lub połączenie kokainy i heroiny), poszukiwaniem doznań i uzależnieniami behawioralnymi (Bandelow i in., 2010). W niektórych przypadkach dochodzi do zmniejszonego zahamowania zachowań seksualnych, co objawia się ryzykownymi zachowaniami seksualnymi i dużą liczbą partnerów.

Biorąc pod uwagę biologiczne podstawy BPD, istnieją pewne wskazówki dotyczące możliwego wspólnego pochodzenia z SA. Dowody wskazują na niedobór serotoniny, natomiast częściowa skuteczność lek przeciwpsychotyczny środki sugerują nadaktywność dopaminy (Bandelow i in., 2010 Ripol, 2011). Bandelow i in. (2010) marszałkowski dowód, że podstawą w BPD jest rozregulowanie endogennego układu opioidowego, np. niewrażliwość receptorów lub niski poziom wydzielania.

13.4. Choroba afektywna dwubiegunowa

W zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym faza maniakalna i hipomaniakalna może wyglądać podobnie do SA (Czarny, 1998). Istnieje pewna współwystępowanie choroby afektywnej dwubiegunowej i uzależnień behawioralnych, silniejszy efekt z uzależnienie od hazardu niż uzależnienie od seksu (Di Nicola i in., 2010, Varo i in., 2019). Faza maniakalna/hipomaniczna jest związana z podwyższonym poziomem dopaminy (Berk i in., 2007).

13.5. choroba Parkinsona (PD)

Liczba pacjentów leczonych agoniści dopaminy i L-Dopa wykazuje „patologiczną hiperseksualność”, która niepokoi ich lub ich rodziny lub obie. Takie zachowanie jest całkowicie poza charakterem, np. pożądanie pedofilskie, ekshibicjonizm czy seks przymusowy. Sugeruje to, że wzrost poziomu dopaminy wyzwala poszukiwanie nowości seksualnych (Kłos i in., 2005, Nakum i Cavanna, 2016, Solla i in., 2015).

Niektórzy pacjenci z chorobą Parkinsona wykazują problematyczny hazard, sam lub w połączeniu z problematyczną seksualnością. Po odstawieniu leku następuje utrata lub przynajmniej złagodzenie nadmiernego zachowania. Jeśli zachowanie miałoby po prostu korygować negatywny afekt, nie jest jasne, dlaczego powinno ustać wraz z zaprzestaniem leczenia dopaminy.

Pacjenci z chorobą Parkinsona z hiperseksualnością i pokazywanymi obrazami seksualnymi wykazują zwiększoną reakcję w prążkowiu brzusznym podczas przyjmowania leków w porównaniu z czasem wolnym (Politis i in., 2013). Ujawniają również uczulenie systemu (O'Sullivan i in., 2011). Efekty te występują również w uzależnieniu od narkotyków i seksu (Sekcja 3.4). Podobnie jak w przypadku uzależnień, istnieje dysocjacja między chęcią a lubieniem: pacjenci z ChP nie oceniają bodźców erotycznych silniej pod względem lubienia.

Fakt, że hiperseksualność powstaje, gdy poziom dopaminy jest wzmocniony jest niezgodny z modelem niedoboru dopaminy. Raczej faworyzuje motywacyjny model motywacyjny, oparty na podwyższeniu poziomu dopaminy (Berridge i Robinson, 2016).

13.6. Naprężenie

Ostry stres odgrywa ważną rolę w uwydatnianiu uzależnień seksualnych (Bancroft i Vukadinovic, 2004, Carnes, 2001, Kafka, 2010). Stres zmniejsza zahamowanie wywierane przez kontrolę celową (Bechara i in., 2019). Jednocześnie zwiększa wrażliwość pobudzającego szlaku dopaminergicznego (Peciña i in., 2006). Tym samym zmniejsza zdolność do powstrzymywania zachowań i zwiększa wrażliwość na bodźce seksualne.

13.7. Depresja

Niektórzy uzależnieni seksualnie mężczyźni uważają, że ich pragnienie jest największe w czasach depresji (Bancroft i Vukadinovic, 2004). Dowody wskazują, że aktywność dopaminy jest wtedy niska (Shirayama i Chaki, 2006). Może się to wydawać niezgodne z zasadami motywacji motywacyjnej i sprzyjać teorii niedoboru nagrody. Może się jednak zdarzyć, że pragnienie wszystkich czynności jest zmniejszone, ale aktywność seksualna nadal jest na szczycie (Perales i in., 2020). Inną możliwością, nie niezgodną z tym, jest to, że mężczyźni mają pamięć przeszłych spotkań, które poprawiły ich nastrój. To raczej tak, jakby ktoś miał w pamięci łykanie aspiryny na ból głowy.

14.1. Czas

Tendencja do uzależnienia danej czynności zależy od tego, kiedy została wykonana po raz pierwszy, okresu dojrzewania i wczesnej dorosłości, które stanowią najbardziej wrażliwy okres dla obu narkotyków (Bickel i in., 2018) i seksualne (Black i in., 1997, Hall, 2019, Kafka, 1997) uzależnienia. Voon i in. (2014) odkryli, że próbka młodych mężczyzn, którzy rozwinęli problematyczne korzystanie z pornografii, po raz pierwszy zaczęła oglądać w średnim wieku 14 lat, podczas gdy kontrolni z bezproblemowym oglądaniem rozpoczęli w wieku 17 lat. Duży odsetek uzależnionych seksualnie mężczyzn zaczął oglądać pornografię jeszcze przed 12 rokiem życia (Weiss, 2018).

14.2. Teoria przywiązania

W literaturze przebija się założenie, że uzależnienie jest zwykle wynikiem niepowodzenia przywiązania wczesnodziecięcego (Adams i miłość, 2018, Beveridge'a, 2018, McPherson i in., 2013). Oznacza to, że nie udaje się znaleźć bezpiecznego przywiązania. Powoduje to poszukiwanie rekompensaty, którą mogą być narkotyki lub, jak w niniejszej sprawie, seks. Odkryte rozwiązanie jest źródłem samoukojenia. Jak znaleźć rozwiązanie? Może to być np. przypadkowe dotknięcie genitaliów prowadzące do masturbacji lub modelowanie zachowań seksualnych rówieśników.

14.3. Rozwój mózgu

Mechanizmy mózgowe będące przedmiotem zainteresowania wykazują tutaj charakterystyczny wzorzec rozwoju: regiony podkorowe zaangażowane w motywację motywacyjną rozwijają się szybciej niż regiony przedczołowe, które hamują w interesie długoterminowych konsekwencji (Gladwin i in., 2011, Wahlstrom i in., 2010). Powoduje to, że okres dojrzewania jest czasem, w którym występuje maksymalna niewspółosiowość, a tym samym dominacja podkorowego układu apetytywnego (Steinberg, 2007). Angażowanie się w działania na tym etapie zwiększa szanse, że staną się uzależniające. Większość dowodów pochodzi z uzależnienia od narkotyków, ale rozsądne wydaje się ekstrapolacja na problematyczną seksualność. Wydaje się, że nadużycia zwiększają dysproporcje, a tym samym zwiększają prawdopodobieństwo uzależnienia.

14.4. Skutki wczesnego nadużycia

Szanse na pokazanie dowolnej z wielu uzależniających czynności u dorosłych, w tym zażywanie narkotyków, seks i problematyczne jedzenie, zwiększają się wraz z wykorzystywaniem w dzieciństwie (Carnes i Delmonico, 1996, Smith i wsp., 2014, Timms i Connors, 1992). Istnieją wskaźniki wskazujące na korelację między nasileniem wykorzystywania w dzieciństwie (w szczególności wykorzystywania seksualnego) a liczbą czynności uzależniających (w tym problematycznej seksualności) w wieku dorosłym (Carnes i Delmonico, 1996; Por. Långström i Hanson, 2006). Niektóre osoby uzależnione seksualnie powtarzają formę nadużyć seksualnych, której doświadczyli jako dzieci, albo powtarzając rolę ofiary, ale teraz dobrowolnie, albo odgrywając rolę sprawcy (Firoozikhojastehfar i in., 2021, Kasl, 1989, Schwartz i in., 1995b).

14.5. Wyjaśnianie skutków nadużyć

Rozważania ewolucyjne mogą dać możliwy wgląd w to, jak powstaje skłonność do uzależnień. Belsky i in. (1991) sugerują, że rozwijające się dziecko dokonuje nieświadomej oceny swojego środowiska i oferowanego przez nie stopnia stabilności. W przypadku dużej niepewności, np. rozbitej rodziny, zmiany partnerów rodzicielskich i/lub częstych przeprowadzek do domu, proces dojrzewania płciowego dziecka ulega przyspieszeniu. Dziecko ma wtedy tendencję do rodzenia potomstwa przy minimalnych nakładach na jedno z nich. Logika ewolucyjna polega na tym, że okazje do krycia są wykorzystywane, gdy są dostępne. I odwrotnie, stabilne środowisko rodzinne wiąże się ze stosunkowo późnym dojrzewaniem płciowym dziecka. Krycie jest opóźnione i wiąże się z dużą inwestycją w każde potomstwo.

Aleja i diament (2021) opisać wczesne przeciwności życiowe (ELA), który odnosi się do wykorzystywania fizycznego, psychicznego lub seksualnego lub dowolnej ich kombinacji. Przedstawiono dowody na to, że osoby, które cierpiały na ELA, mają większą skłonność do podejmowania ryzyka w swoich zachowaniach seksualnych. Objawia się to takimi rzeczami jak wczesny debiut seksualny, wczesna ciąża, zarażenie się chorobami przenoszonymi drogą płciową i stosunkowo duża liczba partnerów seksualnych.

Jakie są mechanizmy, dzięki którym ELA ma taki efekt? Alley i Diamond dokonują przeglądu dowodów dotyczących takich rzeczy, jak wpływ rówieśników i problematyczne rodzicielstwo. Następnie pytają, w jaki sposób czynniki te pośredniczą w ich roli w zachowaniach seksualnych w kontekście podejmowania decyzji przez młodą osobę i odpowiadają: „podwyższona wrażliwość na nagrodę seksualną”. Niepowodzenie we wczesnym okresie życia i w okresie dojrzewania wyznacza równowagę między podejmowaniem ryzyka a bezpieczeństwem, dając wynik nastawiony na natychmiastową przyjemność seksualną i poszukiwanie doznań („szybka strategia”) i oddalający od opóźniania gratyfikacji.

Jak już wspomniano, okres dojrzewania to zazwyczaj czas maksymalnego podejmowania ryzyka. Jednakże, Aleja i diament (2021) przeanalizować dowody na to, że dzieci i dorośli, którzy doświadczyli wczesnych przeciwności losu, wykazują skłonność do podejmowania ryzyka bardziej typowego dla nastolatków.

15.1. Za dużo seksu lub zbyt duże pragnienie: hiperseksualność

Hiperseksualność jest zdefiniowana w DSM-5 jako „silniejsza niż zwykle chęć do aktywności seksualnej” (cytowane przez Schaefer i Ahlers, 2018, p.22). Carvalho i in. (2015) rozróżnić osoby z hiperseksualnością od osób o problematycznej seksualności. Tylko ta ostatnia może stanowić „uzależnioną”, przy czym tę pierwszą można po prostu opisać jako posiadającą pasję (Perales i in., 2020).

Definicja „hiperseksualności” zamiast „uzależnienia” pasowałaby do próby kobiet badanej przez Blumberg (2003). Zgłaszali intensywne pragnienia seksu, na które działali, z pewnym społecznym odrzuceniem ich zachowania. Zgłosili jednak zadowolenie ze swojej sytuacji i nie szukali pomocy w jej naprawieniu. Blumberg odrzucił etykietkę „uzależniony”, aby je opisać. Rzeczywiście, podstawowym kryterium uzależnienia nie jest ilość seksu, ale konflikt, cierpienie i chęć zmiany.

15.2. Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD)

Słowo „przymus” oddaje cechę życia psychicznego osób uzależnionych seksualnie, tj. poczucie przymusu do działania, często wbrew ich lepszemu osądowi (Perales i in., 2020). Czy zatem uzależnienie seksualne można sklasyfikować jako formę OCD?

15.3. Zaburzenie kontroli impulsów

Aspekt impulsywności można zdefiniować jako faworyzowanie natychmiastowych nagród nad długoterminowymi nagrodami (Grant and Chamberlain, 2014). Według tego kryterium osoby uzależnione seksualnie wykazują impulsywność. O niekontrolowaną seksualność, Barth i Kinder (1987) sugerujemy, abyśmy używali terminu „nietypowe zaburzenie kontroli impulsów”. Jednak tylko około 50% pacjentów szukających pomocy w problematycznej seksualności wykazuje dowody na uogólnioną impulsywność, która sugerowałaby nieodpowiednie ogólne odgórne kontrole (Mulhauser i in., 2014).

W literaturze opisano dwa rodzaje impulsywności: ogólną dziedzinową, która jest widoczna niezależnie od zadania, oraz dziedzinową, w której poziom impulsywności zależy od kontekstu (Perales i in., 2020, Mahoney i prawnik, 2018). Mulhauser i in. podnosić możliwość, że w problematycznej seksualności impulsywność może pojawić się tylko w obecności sygnałów seksualnych.

Osoby uzależnione seksualnie często przejawiają długą fazę planowania, np. przeszukują strony internetowe w poszukiwaniu obiecujących kontaktów, wykorzystują w pełni świadome zasoby poznawcze (Hall, 2019), czyli proces Box C (Tabela 1). Wykazują również niezwykłą umiejętność kłamania i oszukiwania swoich intencji i działań, np. wobec współmałżonków (Carnes, 2001). Skuteczne kłamstwo wymaga zupełnie odwrotnego przetwarzania niż ta leżąca u podstaw impulsywności, tj. wykonywania zachowań zorientowanych na cel, wspomaganych przez: zahamowanie wyrażania prawdy. Sugeruje to, że chociaż w tym zachowaniu może występować impulsywność, uzależnienie seksualne nie powinno być traktowane po prostu jako zaburzenie kontroli impulsów.

15.4. Inne formy zaburzeń psychicznych

15.5. Wysoki napęd

Niektórzy twierdzą, że zamiast „uzależnienia od seksu” lepiej byłoby użyć terminu „wysoki popęd seksualny”. Jednak jak Kürbitz i Briken (2021) twierdzą, że „high drive” nie powinno być używane do opisu uzależnienia seksualnego, ponieważ „high drive” nie oznacza cierpienia. Termin „popęd” w dużej mierze wyszedł z użycia w badaniach motywacji kilkadziesiąt lat temu, mimo że czasami pojawia się w literaturze na temat problematycznej seksualności (Braun-Harvey i Vigorito, 2015, Łowca, 1995). Walton i in. (2017) odnoszą się do „napędu biologicznego”. Jeśli napęd cokolwiek znaczy (jak w jego użyciu przez Freud, 1955 i Lorenz, 1950), oznacza to, że zachowanie jest popychane od wewnątrz przez pewne narastające niewygodne ciśnienie, które wymaga rozładowania (analogia szybkowaru).

Osoby uzależnione seksualnie nie wykazują nieskoncentrowanego nacisku na jakiekolwiek seksualne ujście. Raczej mogą być bardzo selektywni w tym, do czego dążą (Goodman, 1998, Kafka, 2010, Schwartz i Brasted, 1985). Schwartz i in. (1995a) zwróć uwagę na istnienie zjawiska (s.11).

„Przewlekłe romanse z nieznajomymi, połączone z zahamowaniami seksualnymi z własnym mężem lub żoną”.

Inni ignorują chętnego seksualnie i obiektywnie atrakcyjnego partnera do oglądania filmów porno lub masturbacji do fantazji o kobietach (Czarny, 1998) lub są włączane tylko przez pracowników seksualnych (Rosenberg i in., 2014). Dla jego próbki homoseksualnych i biseksualnych mężczyzn, Kwadrat (1985) odkryli, że osoby wykazujące kompulsywne zachowania seksualne pożądały znacznie mniejszej liczby partnerów niż w rzeczywistości. Jednak bez terapii nie byli w stanie osiągnąć tej liczby. Postrzegał to jako dowód przeciwko „wyższemu popędowi seksualnemu”. Innymi słowy, ich „chcenie” było sprzeczne z ich pragnieniem (Tabela 1).

Wszystko to brzmi bardziej jak wychwytywanie bodźców przez bodźce nadprzyrodzone, a nie pośpiech wywołany niewygodnym ogólnym popędem. Innymi słowy, teoria motywacji motywacyjnej dobrze łączy się z uzależnieniem seksualnym i pogonią za jednym lub więcej szczególny zachęty.

Pobudzenie motywacji przez bodźce, a nie jakiekolwiek nienormalne podniesienie ogólnego popędu, może pogodzić specyficzną naturę niektórych form uzależnienia seksualnego. Na przykład niektórzy uzależnieni seksualnie mężczyźni ujawniają element fetyszystyczny w swoim podnieceniu (Black i in., 1997, Kafka, 2010), np. przebieranie się lub oglądanie pornografii ukazującej kobiety oddające mocz (Carnes, 2001) lub angażują się w z natury ryzykowne działania, takie jak niebezpieczny seks, ekshibicjonizm lub podglądactwo (Schwartz i Brasted, 1985).

16.1. Podstawy

Bez powoływania się na dowody, Ley (2012, s.140) twierdzi że.

„Po pierwsze, w przypadku większości przestępstw seksualnych seksualność odgrywa tylko niewielką rolę w tym czynie”.

To założenie, wysuwane niegdyś przez feministki, było wielokrotnie obalane (Kasl, 1989, Palmera, 1988), współczesna interpretacja jest taka, że połączeniepragnienie seksu i dominacji jest podstawą motywacyjną przestępstw seksualnych (Ellis, 1991). Przestępcy seksualni zwykle wykazują słabe przywiązania, coś związanego z uzależnieniem (Kowal, 2018b). Jednak nie wszystkie przestępcy seksualni pokazać takie czynniki predysponujące w tle. Na przykład ci, którzy oglądają pornografię dziecięcą, mogą zacząć od legalnej pornografii i przejść do nielegalnej, schwytani przez siłę obrazów (Kowal, 2018b).

Carnes (2001), Hermana (1988), Kowal (2018b) i Toates i in. (2017) twierdzą, że niektóre przestępstwa seksualne można lepiej zrozumieć za pomocą modelu uzależnienia od seksu. Podobnie jak w przypadku innych uzależnień, nałogowi przestępcy seksualni zwykle zaczynają obrażać się w okresie dojrzewania. Eskalacja zwykle występuje od mniej do poważniejszych rodzajów wykroczeń (Carnes, 2001). Pedofile, którzy preferują chłopięce ofiary, wykazują silną tendencję do bycia molestowanymi w dzieciństwie, co sugeruje rodzaj procesu imprintingu (Beard i in., 2013). Przestępstwo może być zaplanowane na długo przed jego wykonaniem, co przemawia przeciwko temu, że przestępstwo jest po prostu wynikiem braku kontroli impulsów (Goodman, 1998).

Wyrok Harveya Weinsteina na więzienie wywołał wiele spekulacji na temat istnienia uzależnienia od seksu i jego związku z jego sprawą. Weinstein uczęszczał do drogiej kliniki zajmującej się leczeniem uzależnienia od seksu i ta akcja była ulubionym celem cynizmu tych, którzy odrzucają pojęcie uzależnienia od seksu.

To, czy istnieje uzależnienie od seksu, to jedno pytanie. To, czy Weinstein zaznacza pola uzależnienia, to zupełnie inne pytanie i nie należy ich łączyć. Dlaczego, przynajmniej w zasadzie, nie można być jednocześnie uzależnionym od seksu i przestępcą? Są to dwa zupełnie różne wymiary ortogonalne.

16.2. Fantazja i zachowanie

U osób o problematycznej seksualności i gdzie fantazja jest podniecająca seksualnie i hedonicznie pozytywna, istnieje tendencja do odgrywania w zachowaniu treści fantazji (Rossegger i in., 2021). Zarówno mężczyźni, jak i kobiety realizują przymusowe fantazje, ale mężczyźni częściej niż kobiety (Engel i in., 2019). Nic dziwnego, że mężczyźni znacznie częściej realizują brutalną fantazję w rzeczywistości.

16.3. Zabijanie z pożądania

Niektóre cechy seryjnego zabijania na tle seksualnym sugerują leżące u jego podstaw uzależnienie. Zaburzenie osobowości typu borderline jest silnie reprezentowane wśród takich zabójców (Chan i Heide, 2009). Niektórzy zabójcy zgłaszają ambiwalencję w swoim zachowaniu, podczas gdy eskalacja od stosunkowo mniej poważnych zachowań (np. podglądactwa, ekshibicjonizmu), poprzez gwałt, do seryjnego zabijania z pożądania jest wśród nich powszechna (Toates i Coschug-Toates, 2022).

Wielu zabójców pożądania zgłasza osobiste spostrzeżenia, które są zgodne z uzależnieniem. Arthur Shawcross opisał przejście od niechęci przez zabijanie do przyciągania (Fezzani, 2015). Michael Ross poinformował, że został zaatakowany przez obrazy apetytywne, a ich intensywność została zmniejszona przez leczenie antyandrogenowe, coś, co opublikował w czasopiśmie Uzależnienie seksualne i kompulsywność (Rossa, 1997).

19.1. Przewodnia filozofia

Zgodnie z ogólną zasadą wydaje się, że osoba uzależniona seksualnie ma nadmierną wagę pobudzenia w stosunku do zahamowania (Przerwany, 2020). Techniki terapeutyczne pośrednio obejmują zwiększenie względnej wagi hamowania. Książka zatytułowana Leczenie zachowań seksualnych poza kontrolą: przemyślenie uzależnienia od seksuodrzuca etykietę uzależnienia od seksu (Braun-Harvey i Vigorito, 2015). Nieco ironicznie, autorzy z aprobatą opisują pojęcie współzawodnictwa w mózgu między różnymi rodzajami kontroli, które zostało tak skutecznie zastosowane w narkomanii (Bechara i in., 2019). Braun-Harvey i Vigorito opisują potężną rolę (i) nowości i odwrotnie, przyzwyczajenia oraz (ii) bliskości obiektu w przestrzeni i czasie, wszystkich głównych cech motywacji motywacyjnej. W efekcie ich ulubiona terapia polega na próbie przekalibrowania względnej wagi bodźca i celu na korzyść tego drugiego.

19.2. Interwencje biologiczne

Fakt, że selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny są czasami skuteczne w leczeniu problematycznej seksualności, nie pozwalają na dokonanie rozróżnienia z OCD ponieważ są one również do tego przepisane. Uważa się jednak, że leżą one u podstaw hamowania, a więc prawdopodobnie ich skuteczność jest tam wywierana (Przerwany, 2020).

Sukces antagonisty opioidowego naltrexone w leczeniu uzależnienia od seksu, stosowany również w leczeniu narkomanii, (Grant i Kim, 2001, Kraus i wsp., 2015, Sułtana i Din, 2022) jest zgodny z modelem uzależnienia od zachowań seksualnych. Pomyślne wykorzystanie testosteron blokery w najpoważniejszych przypadkach (Przerwany, 2020) wskazuje również na uzależniający charakter niekontrolowanej seksualności.

Oprócz stosowania leków, nieinwazyjna pobudzająca stymulacja elektryczna kory przedczołowej, mająca na celu grzbietowo-boczna kora przedczołowa, może być stosowany, jak w leczeniu narkomanii (Bechara i in., 2019).

19.3. Techniki psychoterapeutyczne

Jako szerokie uogólnienie, szereg interwencji psychoterapeutycznych obejmuje wyznaczanie celów (np. osiągnięcie nieuzależniającej seksualności), a tym samym hamowanie tendencji behawioralnych, które są sprzeczne z celem wysokiego poziomu, jakim jest korygowanie stanu uzależnienia. Technika epizodycznego myślenia o przyszłości ma na celu wzmocnienie mocy poznań związanych z przyszłością i znalazła zastosowanie w leczeniu narkomanii (Bechara i in., 2019).

Stosowanie terapii akceptacji i zaangażowania (ACT), Crosby i Twohig (2016)leczonych pacjentów z powodu uzależnienia od pornografii, między innymi poprzez zwiększenie częstotliwości (p.360) "działań o wysokiej jakości życia". Terapia oparta na mentalizacji obejmuje „intencjonalność i wole”, a głównym celem jest „kultywowanie poczucia sprawstwa i osobistej kontroli (Jagoda i Lam, 2018). Berry i Lam (2018, s.231) zauważ to.

„.wielu pacjentów wykorzystuje zachowania uzależniające seksualnie, aby pomóc im radzić sobie z trudnymi uczuciami, ale nie są świadomi tej funkcji”.

19.4. Interwencje behawioralne

Można zachęcać i wzmacniać alternatywy dla uzależniającej aktywności (Perales i in., 2020). Aby oprzeć się pokusie, można zachęcać pacjentów do noszenia zdjęcia ukochanej osoby, aby można było je obejrzeć w czasie pokusy (Kowal, 2018b). Można to zinterpretować jako wprowadzenie odległej refleksji do teraźniejszości i kontroli zachowania w celu dostosowania do celów nieuzależniających.

W stanie zimnym przewidzenie zachowania, które pojawi się w stanie gorącym, może być bardzo trudne. Dlatego plany mogą być ustalane w stanie zimnym, np. „unikaj przebywania w pobliżu szkół i basenów”, w nadziei, że pacjent nie dostanie się w stan gorąca. Sala (2019, s.54) odnosi się do „pozornie nieistotnych decyzji”. Daje to przykład mężczyzny, który „akurat był w Soho²' i gdy nie uległ pokusie. Jednak zaplanował spotkanie biznesowe w Londynie i wypłacił pieniądze z banku na kilka tygodni wcześniej. Interwencje behawioralne mogą odnieść największy sukces na stosunkowo chłodnym etapie planowania. Jedno spojrzenie na Soho ze względu na dawne czasy może okazać się katastrofą.

19.5. Niektóre ewentualnie przydatne refleksje

Vigorito i Braun-Harvey (2018) zasugeruj, że dana osoba może szczerze kochać partnera, ale mimo to ulegać pokusie. Nie należy sądzić, że pomyłka unieważnia świadomy cel, jakim jest próba zachowania wierności. Piszą (s. 422):

„……wymykanie się spod kontroli zachowania w ramach modelu podwójnego procesu konceptualizuje sprzeczne zachowanie jako typowo ludzkie, widziane w tym samym niedoskonałym i dynamicznym procesie, który opisuje wiele ludzkich zachowań i związanych z nimi problemów”.

Hall (2013) opisuje pacjenta, który zgłosił żonie, że korzystał z usług prostytutek i pornografii, ale już im się to nie podobało. Żona zapytała terapeutę, czy takie rozróżnienie jest możliwe i powiedziano jej, że jest. Odpowiedziała, że ​​może mu wybaczyć, biorąc pod uwagę, że nie cieszył się już tymi rzeczami.