Hesse, Colin i Kory Floyd.
Journal of Social and Personal Relationships (2019): 0265407519841719.
Abstrakcyjny
Uczeni stwierdzili, że ludzie mają fundamentalną potrzebę przynależności, ale mniej wiadomo na temat tego, czy jednostki mogą wykorzystać inne zasoby, aby zastąpić bliskie relacje. W tym badaniu dorośli 357 zgłosili swój poziom deprywacji uczuć, cotygodniowe zużycie pornografii, cele korzystania z pornografii (w tym zadowolenia z życia i ograniczenia samotności), a także wskaźniki ich indywidualnego i relacyjnego samopoczucia. Postawiliśmy hipotezę, że ludzie mogą konsumować pornografię jako mechanizm radzenia sobie (adaptacyjny lub nieprzystosowujący) w celu radzenia sobie z deprywacją uczuć, przy czym deprywacja uczuć dotyczy celów wykorzystania pornografii i konsumpcji potencjalnie moderujących związki między deprywacją uczuć a miernikami wyników. Zgodnie z przewidywaniami deprywacja uczuciowa i konsumpcja pornografii były odwrotnie związane z relacyjną satysfakcją i bliskością, a jednocześnie dodatnio związane z samotnością i depresją. Pozbawienie uczuć było pozytywnie powiązane z najczęściej deklarowanymi celami wykorzystania pornografii (chociaż związek między pozbawieniem uczuć a konsumpcją pornografii był nieznaczny). Hipoteza moderacji wykazała jednak niewiele dowodów, przynosząc efekt moderujący tylko na związek między deprywacją uczuć a depresją (z nieistotnymi skutkami dla relacyjnej satysfakcji, bliskości i samotności). Ogólnie rzecz biorąc, istnieją pewne dowody na to, że konsumpcja pornografii jest wykorzystywana jako forma substytucji uczuć (radzenie sobie z postrzeganiem pozbawienia uczuć). Jednak nie ma dowodów na to, że konsumpcja jest adaptacyjna lub nieprzystosowawcza, jeśli chodzi o satysfakcję, bliskość i samotność w związku, chociaż może być niedostosowana pod względem depresji.
Słowa kluczowe Uczucia, deprywacja, potrzeba przynależności, konsumpcja pornografii, zdrowie relacyjne
;
