Podejście do bodźców erotycznych u heteroseksualnych studentów płci męskiej korzystających z pornografii (2019)

Siedemdziesięciu dwóch studentów studiów licencjackich z University of Connecticut (średni wiek = 19.5 lat, SD = 2.4), którzy samodzielnie zidentyfikowali się jako użytkownicy pornografii, zostali zwerbowani z internetowej puli uczestników Wydziału Psychologii. Preferencje seksualne oceniano za pomocą pytania ze skali Kinseya (Kinsey, Pomeroy i Martin, 1948/1988). Uczestnicy otrzymali zaliczenie za udział w zajęciach. Badanie zostało zatwierdzone przez Institutional Review Board na University of Connecticut.

Uczestnicy usiedli przed komputerem i zostali poproszeni o wypełnienie kwestionariuszy przed wykonaniem skomputeryzowanego AAT. Kwestionariusze oceniały częstotliwość i dotkliwość korzystania z pornografii, a także stosunek do pornografii. Skale obejmowały Skalę problematycznej pornografii (PPUS) i Krótki przegląd pornografii (BPS), z których oba określają ilościowo wykorzystanie pornografii i związane z nią postawy. PPUS (Kor i in., 2014) to skala pozycji 12, która prosi osoby o ocenę oświadczeń na temat korzystania z pornografii w ciągu ostatniego roku w punktowej skali Likerta 6 od „nigdy prawda"Do"prawie zawsze prawda. ”Skala zawiera takie stwierdzenia, jak:„ Nie udało mi się zmniejszyć lub kontrolować częstotliwości korzystania z pornografii ”i„ Spędzam zbyt dużo czasu na myśleniu o pornografii ”(Kor i in., 2014). Podobnie BPS prosi osoby fizyczne, aby zareagowały na pięć sytuacji związanych z wykorzystywaniem pornografii w ciągu ostatnich miesięcy 6 w punktowej skali Likerta 3 z „nigdy"Do"bardzo często, ”I składa się z elementów takich jak„Nadal używasz materiałów o charakterze jednoznacznie seksualnym, nawet jeśli czujesz się z tego powodu winny"(Kraus i in., 2017). BPS to skala przesiewowa, która mierzy tylko jeden aspekt problematycznego korzystania z pornografii - kontrolę lub jej brak nad zachowaniem - i może być przydatna w identyfikacji osób zagrożonych problematycznym użyciem pornografii lub jako środek zastępczy. Dla porównania, PPUS to wielowymiarowa skala, która ocenia cztery aspekty problematycznego korzystania z pornografii, a zatem może zapewnić szerszy obraz symptomatologii problemowego używania pornografii (Kor i in., 2014).

Użyliśmy zmodyfikowanej wersji AAT używanej przez Wiers et al. (2011), w którym uczestnicy są instruowani, aby pchać lub ciągnąć joystick w odpowiedzi na obrazy w oparciu o nieistotne właściwości zawartości obrazu (np. czy obraz jest zorientowany poziomo czy pionowo). Każdy komputer był wyposażony w standardowy joystick do gier i słuchawki, a całe oprogramowanie zostało napisane na zamówienie przez autora RSA. Wcześniejsze badania wykazały, że zadanie joysticka podejście - unikanie jest ważną metodą aktywacji podejścia ukrytego - zachowania unikowe oparte na wartościowości wskazówek obrazkowych (Krieglmeyer & Deutsch, 2010). Ponadto Wiers i in. (2009) sugerują, że w przypadku znalezienia wiarygodnej różnicy w ruchach zbliżania i unikania w odpowiedzi na nieistotne cechy obrazu (w porównaniu z właściwymi cechami), reakcje są bardziej prawdopodobne, że są automatyczne i dlatego regulowane poza świadomą świadomością.

Zadanie AAT w tym badaniu składało się z erotycznych zdjęć 50 kobiet, par heteroseksualnych i par kobiet oraz neutralnych zdjęć 50 typowych przedmiotów gospodarstwa domowego, takich jak lampa lub zegar. Bodźce erotyczne wybrano zgodnie z wieloma badaniami, w których erotyka przedstawiająca kobiety lub pary (mężczyzn / kobiety i kobiety / kobiety) jest subiektywnie oceniana jako bardzo pobudzająca i wywołuje silny apetyczny stan motywacyjny, o czym świadczy reakcja fizjologiczna (Bernat, Patrick, Benning i Tellegen, 2006; Bradley i in., 2001). Połowa zdjęć była w pikselach 600 × 800 i była prezentowana w pionie (widok pionowy), a druga połowa to piksele 800 × 600 i była prezentowana poziomo (widok poziomy).

Po udzieleniu pisemnej świadomej zgody uczestnicy zostali poproszeni o wypełnienie kwestionariuszy administrowanych przez Qualtrics, usługę ankiet online. Następnie uczestnicy zostali poinstruowani, jak wypełnić AAT. Uczestnicy usiedli przed komputerem i zostali poinstruowani, aby pociągnąć joystick w odpowiedzi na obrazy zorientowane pionowo (portret - 600 × 800 pikseli) i nacisnąć joystick w odpowiedzi na obrazy zorientowane poziomo (krajobraz - 800 × 600 pikseli) . Pociągnięcie joysticka spowodowało zwiększenie rozmiaru obrazu, wywołując wrażenie zbliżania się; pchnięcie joysticka zmniejszało rozmiar obrazu, symulując ruch unikowy. Początkowy rzeczywisty rozmiar obrazu wynosił 3 cale × 4 cale dla obrazów pionowych i 4 cale × 3 cale dla obrazów poziomych. Zbliżanie się skutkowało ciągłym powiększaniem obrazu, aż wypełnił ekran i zniknął w przeciągu 1 sekundy. Unikanie spowodowało ciągłe zmniejszanie się obrazu, aż zniknął w ciągu 1 sekundy. Połowę obu typów bodźców przedstawiono jako obrazy krajobrazowe, a drugą połowę jako obrazy portretowe. Uczestnicy zostali poproszeni o udzielenie odpowiedzi tak szybko i dokładnie, jak to możliwe, podczas 2 serii 100 prób testowych. Czas reakcji został obliczony jako liczba milisekund od momentu wyświetlenia obrazu na ekranie do zainicjowania ruchu joysticka. Pierwsza seria rozpoczęła się od 20 prób ćwiczeń z użyciem kolorowych prostokątów, po których nastąpiło 50 erotycznych i 50 neutralnych bodźców przedstawionych w pseudolosowym porządku. Druga seria miała miejsce po 60-sekundowej przerwie i rozpoczęła się od 2 prób praktycznych, po których nastąpiło 100 prób testowych. Błędne odpowiedzi były sygnalizowane szumem brzęczyka w słuchawkach. Każdy blok prób trwał około 5 minut. Po ukończeniu AAT uczestnicy zostali podsumowani i zwolnieni.

Dane dotyczące odchyleń poznawczych obliczono w taki sam sposób, jak ustalili Wiers i wsp. (2011) w przypadku AAT: odpowiedzi, które były niepoprawne / pominięte, a czas reakcji był dłuższy niż trzy SDpowyżej średniej odrzucono na podstawie wyników każdego uczestnika. Wyniki błędu podejścia erotycznego obliczono, odejmując medianę czasów reakcji:

Siedemdziesięciu dwóch uczestników ukończyło eksperyment. Ośmiu uczestników wykluczono ze względu na wskazanie preferencji seksualnych, które nie były preferencjami heteroseksualnymi (tj. Mieli wynik wyższy niż 1) w skali Kinseya (Kinsey i in., 1948/1988), a dodatkowych sześciu uczestników wykluczono z powodu niekompletnych lub skrajnych danych (tj. więcej niż trzech SDs powyżej średniej). W rezultacie otrzymano kompletne zestawy danych 58.

Jedna próbka t-test wykazał, że istnieje znaczące odchylenie podejścia wynoszące 81.81 ms (SD = 93.07) dla zdjęć erotycznych, t(57) = 6.69, p <001, w porównaniu z neutralnymi obrazami (ryc 1). Ponadto, badając korelacje między ocenami a wynikami stronniczości podejścia, stwierdziliśmy istotną korelację między wynikami BPS a wynikami stronniczości podejścia, r = .26, p <05, co wskazuje, że im wyższy wynik BPS, tym silniejsze odchylenie podejścia (ryc 2). Korelacja między PPUS a wynikami błędu podejścia nie była znacząca, r = 19, ns. Wystąpiła silna korelacja między wynikami BPS i PPUS, r = .77, p <001.

Aby zbadać stronniczość poznawczą u osób z wysokim ryzykiem problematycznego używania pornografii, łączny wynik 28 lub więcej w PPUS został wykorzystany jako próg dla problematycznego wykorzystania pornografii, zgodnie z sugestią autora AK. W związku z tym czterech uczestników naszej próby zostało sklasyfikowanych jako problematycznych użytkowników pornografii na podstawie tego kryterium. Przeprowadziliśmy jednokierunkową analizę wariancji (ANOVA), aby określić, czy wyniki błędu poznawczego różniły się istotnie między dwiema grupami. Osoby z problematycznym używaniem pornografii wykazały znacznie silniejszy wynik błędu podejścia [186.57 ms (SD = 135.96), n = 4] w porównaniu z osobami bez problematycznego używania pornografii [74.04 ms (SD = 85.91), n = 54], F(1, 56) = 5.91, p <05 (tabela 1). Ze względu na różnice w wielkościach grup istnieje obawa o jednorodność wariancji między grupami. W związku z tym przeprowadziliśmy test Levene'a na jednorodność wariancji i stwierdziliśmy, że nie było znaczącej różnicy między grupami, stąd sugerując, że ANOVA ma zastosowanie w tym przypadku (statystyka Levene'a = 1.79, df₁ = 1, df₂ = 56, p = .19).

Tabela 1. Średnie wyniki BPS i PPUS oraz RT dla czterech warunków dla problematycznych użytkowników pornografii w próbie (N = 4), definiowane jako osoby, które uzyskały 28 lub więcej punktów w PPUS

Wyniki potwierdzają hipotezę, że heteroseksualni studenci płci męskiej, którzy używają pornografii, podchodzą szybciej niż unikają bodźców erotycznych podczas zadania AAT. W przypadku bodźców erotycznych wystąpiło istotne odchylenie podejścia wynoszące 81.81 ms; to znaczy, uczestnicy szybciej zbliżali się do obrazów erotycznych w porównaniu do odchodzenia od obrazów erotycznych. Uczestnicy szybciej ciągnęli joystick niż pchali go w odpowiedzi na bodźce erotyczne, ale ten sam błąd nie występował w przypadku bodźców neutralnych. Podobne błędy w podejściu odnotowano w badaniach z użyciem zmodyfikowanych AAT, takich jak Stark i wsp. (2017) przy użyciu erotycznej AAT i Wiers i wsp. (2011) przy użyciu alkoholu AAT. Odkrycia te są również zgodne z kilkoma zadaniami SRC, sugerującymi, że uzależnione osoby wykazują tendencję do zbliżania się, a nie unikania bodźców uzależniających (Bradley i in., 2004; Field i in., 2006, 2008).

Podsumowując, odkrycia sugerują, że podejście do bodźców uzależniających może być szybszą lub przygotowaną reakcją niż unikanie, co można wytłumaczyć wzajemnym oddziaływaniem innych uprzedzeń poznawczych w zachowaniach uzależniających. Jak sugeruje literatura (Cousijn i in., 2011; Field & Cox, 2008; Stacy i Wiers, 2010), osoby, które wykazują skłonności do automatycznego podejścia do sygnałów związanych z nałogiem, również mają tendencję do patrzenia na nie dłużej (w rzeczywistości, średnio, uczestnicy patrzyli na obrazy erotyczne o ponad 100 ms dłużej niż obrazy neutralne, zanim je odepchnęli; 2) i ocenić je jako bardziej pozytywne i pobudzające niż inne sygnały, takie jak neutralne bodźce. W związku z powyższym wyniki przedstawione przez Mechelmans i wsp. (2014) wskazują, że osoby z kompulsywnymi zachowaniami seksualnymi wykazują uważne uprzedzenia do bodźców erotycznych. Przyszłe badania powinny badać role, zarówno osobno, jak i razem, w podejściach, podejściach i ocenach w problematycznym korzystaniu z pornografii. Warto zauważyć, że takie podejście w przypadku bodźców erotycznych niekoniecznie wskazuje na ryzyko uzależnienia; prawdopodobne jest, że użytkownicy pornografii mają ogólnie pozytywne nastawienie do bodźców erotycznych lub po prostu wolą je od bodźców neutralnych. Rzeczywiście, bodźce erotyczne mają większą wartościowość emocjonalną niż zwykłe artykuły gospodarstwa domowego, takie jak lampa lub biurko. Ponadto bodźce erotyczne z natury wywołują silny apetyczny stan emocjonalny (Bradley i in., 2001), co sugeruje, że osoby mogą być skłonne do bodźców erotycznych niezależnie od ryzyka uzależnienia.

Tabela 2. Średnie wyniki BPS i PPUS oraz RT dla czterech warunków w całej próbce (N = 58)

Co więcej, całkowite wyniki na BPS były dodatnio skorelowane z wynikami stronniczości podejścia, co wskazuje, że im większa dotkliwość problematycznego korzystania z pornografii, tym silniejszy stopień podejścia do bodźców erotycznych. Powiązanie to zostało dodatkowo poparte wynikami sugerującymi, że osoby z problematycznym użytkowaniem pornografii, sklasyfikowane przez PPUS, wykazały więcej niż 200 mocniejsze podejście do bodźców erotycznych w porównaniu z osobami bez problematycznego korzystania z pornografii. To ostatnie stwierdzenie należy jednak uważać za szczególnie ostrożne, biorąc pod uwagę niewielką liczbę osób spełniających kryteria problematycznego korzystania z pornografii. Odkrycia te rezonują z wynikami badań nałogów wskazującymi, że uprzedzenia w podejściu do bodźców związanych z uzależnieniem są częstą cechą osób z uzależnieniami (Bradley i in., 2004; Cousijn i in., 2011; Field i in., 2006; Krieglmeyer & Deutsch, 2010; Wiers i in., 2011). Zgodnie z badaniami wykazującymi, że preferencyjne przetwarzanie uwagi w przypadku sygnałów związanych z uzależnieniem wiąże się z nasileniem zachowań uzależniających (Field & Cox, 2008; Schoenmakers i in., 2007), Trybunał stwierdził, że wyniki w zakresie nastawienia na podejście były pozytywnie powiązane z wynikami na BPS, co można wykorzystać jako miarę odzwierciedlającą nasilenie problematycznego korzystania z pornografii.

Nasze wyniki różnią się jednak od tych, które wskazują na krzywoliniową zależność między objawami uzależnienia od cyberseksualnych a tendencjami do unikania podejścia w próbkach studentów i uczniów niebędących studentami z Niemiec (Snagowski & Brand, 2015). Podobnie jak w przypadku ustaleń Starka i wsp. (2017), osoby z większymi problemami z pornografią w tym badaniu wykazywały jedynie tendencyjne podejście do bodźców erotycznych, a nie stronnicze unikanie. Jednym z możliwych wyjaśnień tego kontrastu jest to, że Snagowski i Brand (2015) wykorzystywała instrukcję dotyczącą zadania (tj. poruszać joystickiem zgodnie z zawartością obrazu), podczas gdy to badanie oraz badanie przeprowadzone przez Starka i in. (2017) wykorzystywał instrukcje niezwiązane z zadaniem (tj. poruszać się zgodnie z orientacją obrazu lub kolorem ramek obrazu). Instrukcje dotyczące zadania mogą zmusić uczestników do głębszego przetworzenia bodźców, co może prowadzić do zachowań unikowych wśród użytkowników, którzy odczuwają poczucie winy lub obawiają się negatywnych konsekwencji związanych z ich zachowaniami (Stark i in., 2017). Chociaż instrukcje nieistotne dla zadania mogą nie gwarantować takiego samego poziomu przetwarzania, Wiers i in. (2009) zgłosiło, że ruchy podejścia wykryte w odpowiedzi na nieistotne cechy obrazu częściej były automatyczne i nieprzytomne. Podsumowując, biorąc pod uwagę widoczne różnice między badaniami przeprowadzonymi w różnych jurysdykcjach, różne próbki (student vs. student / student niebędący studentem) oraz precyzyjne metodologie, potrzebne są dalsze badania w celu zrozumienia zachowań podejścia i unikania w różnych populacjach, przy użyciu różnych wersji AAT . Niemniej jednak 4 wśród pacjentów 58 (6.89%) osiągnął próg punktów 28 za pomocą PPUS, a to odkrycie jest zgodne z wcześniejszymi badaniami, w których stwierdzono około 10% uzależnienia od cyberseksualności wśród studentów (Giordano i Cashwell, 2017).

Podsumowując, wyniki sugerują podobieństwa między substancjami a uzależnieniami behawioralnymi (Grant i in., 2010). Wykorzystanie pornografii (szczególnie problematyczne użycie) wiązało się z szybszym podejściem do bodźców erotycznych niż bodźców neutralnych, przy czym podejście to było podobne do obserwowanego w zaburzeniach związanych z używaniem alkoholu (Field i in., 2008; Wiers i in., 2011), zażywanie konopi (Cousijn i in., 2011; Field i in., 2006) oraz zaburzenia używania tytoniu (Bradley i in., 2004). Wydaje się prawdopodobne nakładanie się funkcji poznawczych i mechanizmów neurobiologicznych związanych z uzależnieniami od substancji i problematycznym wykorzystywaniem pornografii, co jest zgodne z wcześniejszymi badaniami (Kowalewska i in., 2018; Stark i in., 2018). Niemniej jednak dodatkowe badania są uzasadnione pod względem uprzedzeń poznawczych, szczególnie w innych grupach wykorzystujących pornografię (zarówno w populacjach klinicznych, jak i nieklinicznych, w tym kobietach, osobach nieheteroseksualnych i wielu grupach wiekowych spoza wieku studenckiego), podobnie jak badania dotyczące korelacje neurobiologiczne i kliniczne.