Maltretowanie dziecka Negl. 2008 May;32(5):549-60. doi: 10.1016/j.chiabu.2007.03.027.
Simons DA1, Wurtele SK, Durham RL.
Abstrakcyjny
CEL:
Celem tego badania jest zidentyfikowanie różnych doświadczeń rozwojowych związanych z wykorzystywaniem seksualnym dzieci i gwałtem.
METODA:
Dla przestępców seksualnych 269 (gwałcicieli 137 i sprawców seksualnego wykorzystywania dzieci 132) odnotowano doświadczenia rozwojowe z listy kontrolnej behawioralnej, badania więzi rodzicielskich i kwestionariusza historii seksualnej. Klasyfikacja przestępców została uzyskana z oficjalnych rejestrów i zweryfikowana za pomocą badań wariograficznych.
WYNIKI:
W porównaniu z gwałcicielami, sprawcy wykorzystywania seksualnego dzieci zgłaszali częstsze doświadczenia wykorzystywania seksualnego dzieci (73%), wczesne narażenie na pornografię (65% przed wiekiem 10), wcześniejszy początek masturbacji (60% przed wiekiem 11), i czynności seksualne ze zwierzętami (38%). W przeciwieństwie do wykorzystywania seksualnego dzieci, gwałciciele zgłaszali częstsze doświadczenia przemocy fizycznej (68%), przemocy rodziców (78%), przemocy emocjonalnej (70%) i okrucieństwa wobec zwierząt (68%). Zarówno sprawcy wykorzystywania seksualnego dzieci, jak i gwałciciele (> 93%) zgłaszali częste narażenie na brutalne media w dzieciństwie. Większość przestępców (94%) opisywała niepewne więzi rodzicielskie; 76% gwałcicieli zgłosił unikanie przywiązań rodzicielskich, a 62% sprawców wykorzystywania seksualnego dzieci zgłosił niepokojące przywiązania rodzicielskie.
WNIOSKI:
Wyniki tego badania potwierdzają rolę określonych doświadczeń rozwojowych jako czynników etiologicznych w zróżnicowanym przestępstwie seksualnym. Historie rozwojowe sprawców wykorzystywania seksualnego dzieci charakteryzowały się podwyższoną seksualnością; mając na uwadze, że historie dzieciństwa gwałcicieli bardziej wskazywały na przemoc. Odkrycia te mają wpływ na leczenie osób wykorzystujących seksualnie i zapobieganie wykorzystywaniu seksualnemu.
IMPLIKACJE PRAKTYCZNE:
Wyniki tego badania sugerują, że przestępcy seksualni zostali uspołecznieni w celu zaspokojenia ludzkich potrzeb w zakresie intymności i seksualności za pomocą środków nieprzystosowawczych, co oznacza, że podejście do zarządzania ryzykiem może nie być wystarczającym leczeniem. Chociaż modele ryzyka uczą przestępców umiejętności unikania sytuacji wysokiego ryzyka, nie uwzględniają nieadaptacyjnych strategii, które mogły opracować w celu zaspokojenia potrzeb. Zamiast tego leczenie powinno skupiać się na wyposażeniu przestępców w wiedzę, umiejętności i możliwości zaspokojenia tych potrzeb w akceptowalny sposób. Zatem model ten zapewni tym osobom możliwość prowadzenia zdrowego życia bez przestępstw seksualnych.
PMID: 18511118
;
