Zmniejszona funkcjonalność połączeń czołowo-limbicznych u przestępców seksualnych u dzieci (2019)

Kneer, Jonas, Viola Borchardt, Christian Kärgel, Christopher Sinke, Claudia Massau, Gilian Tenbergen, Jorge Ponseti i wsp. „Zmniejszona funkcjonalna łączność czołowo-limbiczna u dzieci-przestępców seksualnych”.

Dziennik badań psychiatrycznych 108 (2019): 48-56.

Abstrakcyjny

tło

Dziecko wykorzystywanie seksualne a zaniedbanie było związane ze zwiększonym ryzykiem rozwoju szerokiego zakresu behawioralnego, psychologicznego i problemy seksualne i zwiększone stawki zachowania samobójcze. W przeciwieństwie do dużej ilości badań skupiających się na negatywnych skutkach seksualnego wykorzystywania seksualnego u dzieci, niewiele wiadomo o cechach dziecka przestępcy seksualni oraz neuronalne podstawy przyczyniające się do przestępstw seksualnych u dzieci.

Metody i próba

W tym badaniu zbadano różnice w stan spoczynku funkcjonalna łączność (rs-FC) między nie-pedofilskimi przestępcami seksualnymi wobec dzieci (N = 20; CSO-P) i dobranymi zdrowymi kontrolami (N = 20; HC) z zastosowaniem podejścia opartego na nasionach. W centrum zainteresowania tego badania rs-FC w CSO-P znalazły się obszary przedczołowe i limbiczne, bardzo istotne dla przetwarzania emocjonalnego i behawioralnego.

wyniki

Wyniki ujawniły znaczącą redukcję rs-FC między prawym centromedialem migdał i po lewej grzbietowo-boczna kora przedczołowa w przypadku przestępców seksualnych wobec dzieci w porównaniu z osobami

Wnioski i zalecenia

Biorąc pod uwagę, że w zdrowym mózgu istnieje silny odgórny kontrola hamująca w przypadku struktur przedczołowych nad limbicznymi wyniki te sugerują, że zmniejszyła się rs-FC między ciałem migdałowatym a grzbietowo-boczną korą przedczołową i może sprzyjać odchyleniom seksualnym i przestępstwom seksualnym. Dogłębne zrozumienie tych pojęć powinno przyczynić się do lepszego zrozumienia występowania przestępstw seksualnych wśród dzieci, a także dalszego rozwoju bardziej zróżnicowanych i skuteczne interwencje.

Słowa kluczowe

Przestępstwa seksualne wobec dzieci

Wykorzystywanie seksualne dzieci

Stan spoczynku

Łączność funkcjonalna

Funkcjonalne obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (fMRI)

Wprowadzenie

Przestępstwa seksualne wobec dzieci (CSO) to powszechny, globalny problem dotykający miliony dzieci na całym świecie, mimo że Organizacja Narodów Zjednoczonych zadeklarowała w Prawach Dziecka, w 1989, w artykule 19 i 34, zapobieganie dziecku wykorzystywanie seksualne (Barth i in., 2013; Stoltenborgh i in., 2011). Przestępstwa seksualne wśród dzieci należą do przestępstw, które budzą największe zaniepokojenie społeczne i występują w większości grup etnicznych, religijnych i społeczno-ekonomicznych. Kolejne krótko- i długoterminowe konsekwencje zdrowotne są poważne, począwszy od zespołu stresu pourazowego (PTSD) do zaburzeń depresyjnych i lękowych, jak również zwiększenie zachowania samobójcze (Hornor, 2010; Joiner i in., 2007). Kompleksowe metaanalizy oszacowały, że ogólna częstość wykorzystywania seksualnego dzieci (CSA) przekracza 10% (Pereda i in., 2009; Stoltenborgh i in., 2011). O 3% chłopców i 9% dziewcząt są ofiarami poważnego wykorzystywania seksualnego i przymusowych stosunków płciowych (Finkelhor i in., 2014; Häuser i in., 2011). Pomimo tych wysokich wskaźników rozpowszechnienia i pilnej potrzeby zapobiegania tym przestępstwom niewiele wiadomo na temat neurobiologicznych podstaw CSO i mechanizmów prowadzących do CSO (Kärgel i in., 2015). Nawet jeśli pedofilia jest znany jako główny czynnik ryzyka popełnienia CSO, pedofilia nie jest ani wystarczająca, ani konieczna dla CSO (Seto, 2008; Seto i in., 2006). Dochodzenia wśród skazanych sprawców wykorzystywania seksualnego dzieci pokazują, że o 50% wszystkich przestępstw popełniają nie pedofilskie CSO (Maletzky i Steinhauser, 2002). Wiarygodne liczby autorytatywne są pilną potrzebą, obecnie istnieją tylko spekulacje na temat proporcji nieokreślonej preferencji CSO, ponieważ większość CSO nie jest zgłaszana (Hanson i wsp., 1999). Według Blanchard i in. (2006), większość przestępstw seksualnych przeciwko dzieciom popełniają nie-pedofilscy sprawcy. Przestępstwa te są bardziej brutalne i natrętne w porównaniu z przestępstwami pedofilów (Kingston i in., 2007). Badania koncentrujące się na podstawowych mechanizmach CSO u sprawców bez preferencji seksualnych dla dzieci są ograniczone. przemoc seksualna może wystąpić w wyniku złożonych powiązanych ze sobą czynników (Thakker i Ward, 2012). Przemoc w ogóle (Davidson i in., 2000), a szczególnie przemoc seksualna (Howells i in., 2004; Ward and Beech, 2006), często powstają w wyniku zaburzeń regulacji emocji (Gillespie i in., 2012; Langton i Marshall, 2000; Ward and Hudson, 2000). Co więcej, istnieje szeroka literatura argumentująca, że osłabiona zdolność do regulowania negatywnych stanów afektywnych przyczynia się jako czynnik przyczynowy do procesu przestępstwa seksualnego (Hanson i Harris, 2000).

Na poziomie neuronowym badania nad funkcjonowaniem mózgu zidentyfikowały wzajemne oddziaływanie struktur limbicznych, w szczególności struktur limbicznych migdał oraz Kora przedczołowa (PFC) ma kluczowe znaczenie w regulacji emocji (Davidson i in., 2000; Dörfel i in., 2014; Gillespie i in., 2012; Lee i wsp., 2012; Paschke i in., 2016) i zachowania seksualne (Beauregard i in., 2001; Georgiadis i Kringelbach, 2012; Klucken i wsp., 2016; Stoléru i wsp., 2012). Zakłada się, że PFC zapewnia, że reakcje emocjonalne i seksualne napędzane ciałem migdałowatym są wywoływane w społecznie odpowiedni sposób (Kärgel i in., 2015; Rosenbloom i in., 2012), ale określona rola różnych struktur przedczołowych nie jest całkowicie zrozumiała. Rola ciała migdałowatego jako centrum integracyjnego dla zachowań emocjonalnych i seksualnych została poparta badaniami łączącymi jego aktywność z zaburzeniami emocjonalnymi (Etkin i Wager, 2007; Kamphausen i in., 2013) i przetwarzanie seksualne (Baird i in., 2004; Mohnke i in., 2014; Schiltz i in., 2007; Walter i in., 2008), a także przestępstwa seksualne (Kärgel i in., 2015; Poeppl i in., 2014). Ciało migdałowate nie jest jednorodną strukturą, lecz złożoną istotą złożoną z trzech głównych podgrup: kompleksu podstawno-bocznego, powierzchownego i centromedialnego, składającego się z jądra centralnego i przyśrodkowego (CMA; Amunts i in., 2005; Roy i in., 2009). CMA odgrywa decydującą rolę w kierowaniu reakcjami behawioralnymi (Ko et al., 2015) poprzez projekcje do Pień mózgu oraz regiony korowe i prążkowia (Davis, 1997; Roy i in., 2009), w tym organizowanie zachowań seksualnych (Gillespie i in., 2012). Kilku badaczy argumentuje istotną rolę jądra przyśrodkowego w kontroli zachowań reprodukcyjnych (Dominguez i in., 2001; Kondo, 1992; Newman, 1999). Pojawiające się dowody potwierdzają znaczącą rolę CMA w zachowaniach ukierunkowanych na nagrodę (Parker i in., 2014; Robinson i wsp., 2014) jako aktywność seksualna. Co więcej, CMA jest anatomicznie połączony z Podwzgórza, który jest również krytycznie zaangażowany w kierowanie nie tylko seksualnym (Poeppl i in., 2015), ale także agresywne zachowanie (Falkner i Lin, 2014). Co więcej, Beauregard i in. (2001) zasugerował, że ciało migdałowate jest kluczowe w modulowaniu odpowiedzi endokrynnej i autonomicznej poprzez projekcje z CMA do podwzgórza. Najnowsze modele twierdzą, że zmienione działanie CMA jest zaangażowane regulacja emocji deficyty u osób o wyższych poziomach cech psychopatycznych (Moul i in., 2012). W szczególności zmniejszono funkcjonalną i strukturalną łączność między ciałem migdałowatym a PFC jako neurobiologiczną cechę psychopatia (Motzkin i in., 2011). Na podstawie anatomicznych punktów orientacyjnych (Öngür i in., 2003) i specyfika funkcjonalna (Bechara, 2004), Istotny obszary przedczołowe zaangażowany w regulację emocji można ogólnie podzielić na orbitofrontalny (OFC), grzbietowo-boczny (dlPFC), przewlekły i środkowy PFC. Podczas gdy badania anatomiczne wykazały silne wzajemne powiązania między ciałem migdałowatym a OFC, przewlekłym PFC i grzbietowo-przyśrodkowym PFC (Ghashghaei i in., 2007), dlPFC prawdopodobnie wywiera swój główny wpływ na struktury limbiczne pośrednio poprzez OFC (Gillespie i in., 2012; Phillips i wsp., 2008). Zakłada się, że regiony te odgrywają ważną rolę w kontrolowaniu motywacji seksualnej, pobudzenia i zachowania (Beauregard i in., 2001; Leon-Carrion i in., 2006; Toates, 2009) jak również impulsywna przemoc (Davidson i in., 2000). Kora oczodołowo-czołowa (OFC) zajmuje brzuszną powierzchnię czołowej części mózgu jako najbardziej dolną część mózgu (Fuster, 1997). OFC odgrywa kluczową rolę w regulacji emocji. Zmiany w OFC i sąsiednich regionach PFC powodują zespoły charakteryzujące się impulsywność i agresja (po więcej szczegółów zobacz Rolls, 2004). (Gillespie i in., 2012) podkreślił znaczenie OFC w zrozumieniu związku regulacji emocji i poznania ze względu na jej silne powiązanie z ciałem migdałowatym. OFC i wzajemnie powiązane struktury, szczególnie ciało migdałowate, są kluczowe dla udanej regulacji stanów emocjonalnych. Zakłada się, że hamujące połączenie z obszarów kory przedczołowej, prawdopodobnie OFC, do ciała migdałowatego jest podstawowym mechanizmem tłumienia negatywnych emocji, a także odgrywa kluczową rolę w impulsywnej przemocy (Davidson i in., 2000) i kompulsywne zachowania seksualne (Schmidt i in., 2017). Stoléru i in. (2012)postulował, że OFC jest bardzo istotny dla tłumienia pobudzenia seksualnego i hipotetycznego ciała migdałowatego, OFC i medialnego PFC, między innymi jako substrat nerwowy podniecenia seksualnego. W Georgiadis i Kringelbach (2012), ciało migdałowate i oczodołowe i brzuszno-przyśrodkowe kory są związane z pożądaniem seksualnym i seksualnym pobudzenie. Zmiany w funkcjonalna łączność między OFC i ciałem migdałowatym znaleziono również w CSO (Kärgel i in., 2015). Rola dlPFC w kontrolowaniu zachowania pozostaje tematem ciągłych kontrowersji (Mars i Grol, 2007) DlPFC znajduje się w Płat czołowy i związany z poznawczym funkcja wykonawcza (Baena i in., 2010) i obejmuje podstawowy Obszary Brodmanna 9 i 46, ale także 8-9, 9 – 45, 46 – 10 i 46 – 45 (Rajkowska i Goldman-Rakic, 1995 dla przeglądu; Miller i Cohen, 2001). Często wiązało się to z samym utrzymywaniem informacji poprzez kierowanie uwagi do wewnętrznej reprezentacji bodźce zmysłowe i plany ruchowe (Curtis i D'Esposito, 2003) i uważa się, że przyczynia się do regulacji emocji poprzez proces ponownej oceny (Golkar i in., 2012), A zachowanie ukierunkowane na cel (Ballard i in., 2011). Ale także związane z podnieceniami seksualnymi (Beauregard i in., 2001; Leon-Carrion i in., 2006), hiperseksualność (Schmidt i in., 2017) i impulsywność (Ko et al., 2015; Yang i Raine, 2009) w sposób umożliwiający sprawowanie kontroli wykonawczej nad zachowaniami motywacyjnymi i emocjonalnymi (Delgado i in., 2008) Lee i in. (2012) stwierdzili, że funkcjonalna łączność (fc) między dlPFC a ciałem migdałowatym, mająca znaczenie dla regulacji negatywnych emocji, która z kolei może stanowić czynnik przyczynowy przestępstw seksualnych (Ward, 2014). Zgodnie z tymi odkryciami zniekształcona łączność między dlPFC a ciałem migdałowatym była związana ze zwiększonym ryzykiem gwałtownego zachowania (Davidson i in., 2000), impulsywność (Ko et al., 2015), zachowanie hiperseksualne (Schmidt i in., 2017), przestępstwo seksualne recydywa (Poeppl i in., 2013), poważne deficyty w regulacji emocji i impulsywna agresja (New et al., 2007). Zatem ciało migdałowate jest kluczową strukturą w wywoływaniu emocji, podczas gdy zadaniem PFC jest kontrolowanie wydajności ciała migdałowatego. Problemy regulacji emocjonalnej są postrzegane jako czynnik ryzyka w GUS.

Większość badań związanych z przestępstwami seksualnymi wobec dzieci prowadzona jest na przestępcach pedofilskich, a wiele badań nie uwzględnia skutków przestępstwa i preferencji seksualnych. Coraz więcej literatury sugeruje, że CSO, a nie pedofilia, jest związana z deficytami w funkcjonowaniu wykonawczym i regulacji emocji (Kärgel i in., 2016, 2015; Poeppl i in., 2013). Dlatego celem tego badania było zbadanie stan spoczynku łączność funkcjonalna u starannie ocenianego klinicznie dziecka nie pedofilnego przestępcy seksualni w sieci ciała migdałowatego, bardzo istotne dla regulacji emocji, zachowania i pobudzenia seksualnego. Szczególnie spodziewamy się różnic w funkcjonalnej łączności między ciałem migdałowatym a obszarami w korze przedczołowej związanymi z regulacją emocji. Celem tych badań jest przyczynienie się do lepszego zrozumienia związku między nieprawidłową łącznością funkcjonalną a dewiacyjnymi zachowaniami seksualnymi, a także informowanie profilaktycznych i terapeutycznych podejść do CSO.

Metody

2.1. Uczestnicy

Uczestnicy zostali poddani ocenie w ramach niemieckiego projektu badawczego o wielu lokalizacjach pod nazwą „U podstaw mechanizmów neuronalnych Pedofilia i przestępstwa seksualne przeciwko dzieciom ”(NeMUP; www.nemup.de). Z całkowitej próbki NeMUP większej niż uczestników 400, dane od osób nie będących pedofilami, które przeprowadziły dziecko wykorzystywanie seksualne oceniana w Hannover Medical School i Essen University Hospital (CSO-P, N = 20) i normalne zdrowe kontrole (HC, N = 20) dopasowane do wieku, IQ, wręczenie, orientację seksualną były dołączone (Tabela 1). Analizy ograniczono do próbek z tych miejsc, ponieważ obydwa uzyskały dane na 3T Skyra MRT, a większość uczestników CSO-P została tam rekrutowana. Aby uwzględnić potencjalne czynniki zakłócające, grupy były również porównywalne pod względem funkcjonowania seksualnego, cechy płciowe i rozwój seksualny (Uzupełniający S1, S2 i S3). Osoby z historią CSO rekrutowano z zakładów poprawczych. Historia CSO została zdefiniowana jako indywidualne zaangażowanie w co najmniej jeden przypadek CSO przeciwko nieletnim poniżej wieku 14, który obejmuje działania penetrujące dziecko analnie / pochwowo w celu stymulowania seksualnego. Kryteria wykluczenia były neurologiczne lub ostre zaburzenia psychiczne ocenione w ramach półstrukturyzowane wywiady (POŚLIZG; Wittchen i in., 1997), ostre epizody nadużywania / uzależnienia od alkoholu lub narkotyków oraz bieżące leki związane z funkcjonowaniem seksualnym lub diagnozą pedofilii. Żaden z uczestników nie wziął psychotropowy leki przez okres co najmniej 3 tygodni przed oceną. Zdrowe kontrole rekrutowano ze społeczności poprzez reklamy w instytucjach publicznych. Badanie zostało zatwierdzone przez komisję etyczną każdej placówki badawczej oddzielnie. Wszyscy uczestnicy wyrazili pisemną zgodę na protokół badania, zanim zostali uwzględnieni i otrzymali rekompensatę pieniężną za swój udział.

Tabela 1. Charakterystyka grup badawczych.

Pasujący parametr	CSO-P (N = 20)		HC (N = 20)		CSO-P vs. HC
Orientacja seksualna (hetero- / homo / biseksualna)	16 / 2 / 2		16 / 2 / 2
Handedness (r / l / amb)	18 / 1 / 1		18 / 1 / 1
	Oznaczać	SD	Oznaczać	SD	wartość t	Wartość p
Wiek	38.25	8.54	45.20	11.16	1.128	. 266
Szacunki IQ WAIS	90.5	13.51	102.77	23.89	1.833	. 075

Podpis: Handedness został oceniony przy użyciu dostosowanej wersji przedmiotu 10 niemieckiego Edinburgh Handedness Inventory. Całkowity wynik wywiadu został ekstrapolowany z czterech podtestów wersji skróconej języka niemieckiego WAIS przy użyciu następującego wzoru: [punkty skali punktowej (słownictwo) + punkty skali punktowej (podobieństwa)] * 3.0 + [punkty skali punktowej (projekt bloku) + punkty skali punktowej (rozumowanie macierzowe)] * 2.5. Różnice między grupami oceniano za pomocą dwóch próbek t-test. Abbr .: CSO-P = nie-pedofile z historią dziecka przestępstwo seksualne. HC = zdrowe kontrole. r = right, l = left, amb = oburęczny. SD = odchylenie standardowe. N = liczba osób w grupie.

2.2. Ocena kliniczna i kwestionariusze psychologiczne

W tym badaniu skupiliśmy się na powiązaniu cech związanych z przestępstwem z psychopatologią i innymi procesami poznawczymi, o których wiadomo, że wpływają seksualnie odbiegające od normy zachowanie. Dlatego do analiz włączono następujące kwestionariusze i częściowo ustrukturyzowane wywiady kliniczne: DSM-IV-TR Oś I (SCID I) i Oś II (SCID II; Fydrich i in., 1997; Wittchen i in., 1997; widzieć Tabela 2); Depresja Hamiltona Skala ocen (HAM-D; Hamilton, 1996b); Skala oceny lęku Hamiltona (HAM-A; Hamilton, 1996a); Kwestionariusz traumy dziecięcej (CTQ; Bernstein i Fink, 1998); Barrat impulsywność skala (BIS; Patton i wsp., 1995); oraz Skalę Wendera do oceny zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) dla dorosłych (skale Homburger ADHD (HASE); Rösler i in., 2008; widzieć Tabela 3). Przeprowadzono analizę korelacyjną rs-FC i zmienne psychologiczne. Wszystkie oceny były przeprowadzane przez doświadczonych współpracowników badawczych, przeszkolonych do korzystania z tych instrumentów. W drugiej sesji MRI przeprowadzono ocenę obejmującą pomiary strukturalne i funkcjonalne. Dane CTQ, BIS i ADHD nie były dostępne dla dwóch z dwudziestu osób kontrolnych. Dane ADHD również nie były dostępne dla jednego z podmiotów CSO. Przestępstwa i cechy ofiary są szczegółowo przedstawione w Uzupełnieniu S1.

Tabela 2. Zaburzenia psychiatryczne osi I i osi II na podstawie wywiadu SKID I i II.

	CSO-P (N = 20)	HC (N = 19)	CSO-P vs HC
Diagnoza psychiatryczna	N (%)	N (%)	Wartość p	OR	RR
Axis-1-Disorder	17 (% 85)	2 (% 11)		48.17	5.97
Zaburzenie afektywne	9 (% 45)	2 (% 11)	. 031	6.96	2.08
Zaburzenia lękowe	7 (% 35)	0 (% 0)	. 008	-	2.46
Wciągająca choroba	10 (% 50)	0 (% 0)		-	2.90
Axis-2-Disorder	9 (% 45)	0 (% 0)	. 001	-	2.73
Cluster A	2 (% 10)	0 (% 0)	. 487	-	2.06
Klaster B	8 (% 40)	0 (% 0)	. 003	-	2.58
Cluster C	4 (% 20)	0 (% 0)	. 106	-	2.19

Notatka. CSO-P = nie-pedofile z historią dziecka przestępstwo seksualne; HC = zdrowe kontrole; N = liczba osób w grupie; OR = iloraz szans / RR = ryzyko względne; Różnice między grupami oceniano za pomocą Test-Rybaka-Dokładny.

Tabela 3. Charakterystyka kliniczna próbki.

	CSO-P			HC			CSO-P vs HC
	N	Oznaczać	SD	N	Oznaczać	SD	wartość t	Wartość p
Skala oceny lęku Hamilton	20	4.45	6.013	20	1.00	2.471	2.373	. 023
Skala oceny depresji Hamiltona	20	5.55	6.832	20	. 65	1.089	3.167	. 003
Kwestionariusz traumy dziecięcej
Emocjonalne nadużycie	20	14.00	5.786	18	6.22	1.114	5.892	<.0001
Przemoc fizyczna	20	10.80	4.618	18	5.22	. 428	5.376	<.0001
przemoc seksualna	20	9.95	5.511	18	5.44	1.149	4.946	. 002
Emocjonalne zaniedbanie	20	13.90	4.482	18	8.17	2.121	5.118	<.0001
Zaniedbanie fizyczne	20	8.45	3.170	18	6.61	1.975	2.117	. 041
Skala impulsywności Barratt
Uważny impulsywność	20	16.94	3.101	18	15.56	3.294	1.33	. 192
Impulsywność motoryczna	20	23.66	4.813	18	20.94	3.351	2.00	. 053
Nieprzygotowanie Impulsywność	20	26.35	4.966	18	24.56	3.468	1.27	. 210
Homburger ADHD-Scales (HASE)
Nieuwaga	18	6.50	3.417	18	3.94	5.252	1.730	. 093
Impulsywność	18	3.06	2.645	18	1.28	1.809	2.354	. 025
Nadpobudliwość	18	3.61	3.109	18	2.00	2.301	1.767	. 086
Wender-Utah-Rating-Scale (WURS-K)
Impulsywność	18	5.68	3.250	19	8.44	3.417	-2.519	. 017
Suma	18	32.94	17.184	19	12.00	15.249	3.913	<.0001

Notatka. CSO-P = dziecko przestępca seksualny bez preferencji pedofilskich; HC = zdrowa kontrola; N = liczba osób w grupie; SD = odchylenie standardowe. Różnice między grupami oceniano za pomocą dwóch próbek t-test.

2.3. Neuroobrazowanie

Wszystkie obrazy uzyskano na dwóch oddzielnych skanerach MRI 3T Siemens Skyra, jednym w Hanowerze i jednym w Essen, wyposażonym w cewki 32 z głowicą kanałową. Aby wykluczyć fluktuacje sygnału w obu miejscach, przeprowadzono standaryzowane pomiary stabilności Phantom MRI (Hellerbach i in., 2013). Po uzyskaniu strukturalnego obrazu T1 uczestnicy wykonywali badanie fMRI w stanie spoczynku trwające 11 minut. Uczestnikom polecono leżeć nieruchomo, nie otwierać oczu i pozwolić myślom wędrować. Obrazy strukturalne T1 uzyskano za pomocą sekwencji MPRAGE (plasterki = 192, FoV = 256 mm, rozmiar woksela = 1 × 1 × 1 mm, TR = 2.5 s, TE = 4.37 ms, odwróć kąt = 7 °, współczynnik odległości = 50%). Funkcjonalne obrazy ważone T2 * uzyskano przy użyciu pliku obrazowanie planarne echa (EPI) sekwencja (plasterki = 38, pole widzenia = 240 mm, rozmiar woksela = 2.3 × 2.3 × 3 mm, liczba objętości = 275, czas powtarzania = 2.4 s, czas echa = 30 ms, kąt odwrócenia = 80 ° , współczynnik odległości = 10%).

2.4. Przetwarzanie danych

Dane analizowano przy użyciu SPM 8 (Welcome Trust Center for Neuroobrazowanie, Londyn, Anglia) i DPABI 2.3 (Song i in., 2011; Yan i in., 2016). Etapy przetwarzania wstępnego były zgodne ze standardowym protokołem opisanym przez wyżej wymienionych autorów. Pięć pierwszych zdjęć usunięto, aby uwzględnić niestabilność sygnału początkowego i dostosowanie obiektów do skanera. Obrazy korygowano w czasie i dopasowywano do średniego obrazu w celu skorygowania ruchu. Żaden temat nie pokazał ruch głowy większy niż 3 mm w tłumaczeniu lub większy niż 3 ° w obrocie. Obrazy zostały znormalizowane przestrzennie do przestrzeni stereotaktycznej Instytutu Neurologicznego (MNI) (Collins i in., 1998) przy użyciu zunifikowanego segmentacja na obrazie T1 (Ashburner i Friston, 2005) i ponownie próbkowane do 3 × 3 × 3 mm³. Potencjalne źródła niepożądanych sygnałów zostały zredukowane (Weissenbacher i in., 2009), takie jak uciążliwe zmienne towarzyszące, w tym specyficzne dla woksela parametry ruchu 12 (Satterthwaite i in., 2013; Yan i in., 2013); Biała materia sygnał; i płyn mózgowo-rdzeniowy sygnał. Dodatkowo, globalny sygnał został zlikwidowany, ponieważ wykazano, że ten etap przetwarzania przyczynia się do poprawy specyficzności funkcjonalna łączność (Fox i in., 2009) i może poprawić korekcję artefaktów ruchu (Yan i in., 2013). Powstałe obrazy były następnie tymczasowo filtrowane pasmowo (0.01 – 0.08 Hz).

Biorąc pod uwagę, że miary łączności funkcjonalnej są niezwykle wrażliwe na nawet niewielkie ruchy głowy, przeprowadziliśmy procedurę czyszczenia ruchu, usuwając skany z progiem przesunięcia ramek (FWD)> 0.4 mm, jak opisano w Jenkinson i in. (2002). Po szorowaniu wszyscy badani zachowali> 50% punktów czasowych. Nie stwierdzono istotnych różnic (p> 05) w FWD w pozostałych punktach czasowych między CSO a HC w obu zbiorach danych. Przed Analiza statystyczna, obrazy zostały wygładzone jądrem Gaussa 6 × 6 × 6 mm³ (pełna szerokość w połowie maksimum).

2.5. Analiza statystyczna

Analiza danych i wybór ROI: Aby ocenić różnice między grupami migdał połączenie funkcjonalne sieci, lewe i prawe ciało migdałowate wybrano jako ROI dla analizy opartej na nasionach. W szczególności część centromedialna (CMA) lewego i prawego ciała migdałowatego była a priori zdefiniowana jako nasiona (Rys. 1) i wyodrębnione z przybornika Anatomia (Eickhoff i in., 2007; 2006, 2005; Qin i in., 2014), ze względu na ich kluczową rolę w regulacja emocji deficyty (Moul i in., 2012), kierując reakcje behawioralne (Davis, 1997; Roy i in., 2009) i organizowanie zachowań seksualnych (Gillespie i in., 2012). Aby uzyskać dostęp do łączności funkcjonalnej, Pearson's współczynniki korelacji zostały obliczone między szereg czasowy nasion ciała migdałowatego i szeregów czasowych wszystkich innych wokseli w mózgu. Aby uwzględnić statystyczną normalność, współczynniki korelacji normalizowano następnie metodą Fishera Z-transformacja. Te transformowane wartości zostały użyte dla modelu poziomu 1st w SPM 8. W analizie poziomu 2nd wiek, miejsce i IQ zostały uwzględnione jako współzmienne w estymacji modelu. Próbka losowa z dwoma próbkami t-testy między grupami przeprowadzono na osobniku Z-wartości w sposób wokeliczny, aby określić regiony mózgu pokazano znaczące różnice w grupie FC między ciałem migdałowatym a innymi wokselami w sieci ciała migdałowatego. Aby uniknąć analizy okrężnej (Kriegeskorte i in., 2009), zwane również „podwójnym zanurzeniem”, sieć ciała migdałowatego została wyekstrahowana z niezależnej próbki 30 zdrowych kontroli nieużywanych w tej analizie, ale mierzonych za pomocą dokładnie tych samych protokołów MRI. Zdefiniowaliśmy sieć ciała migdałowatego podczas spoczynku jako woksele wykazujące istotne korelacje z ciałem migdałowatym, p <0.05 (nieskorygowane), w całej próbce. Dla każdego badanego sieć ciała migdałowatego została użyta jako maska do analizy obszaru zainteresowania (ROI) (p <0.05, mała objętość skorygowana o wielokrotne porównania w całej sieci ciała migdałowatego, patrz Rys. 1) pomiędzy grupami (Poldrack, 2007; Worsley i in., 1996).

Rys. 1. Różnice między grupami w stan spoczynku funkcjonalna łączność (rs-FC) lewej (A) i prawej (B) CMA (p <0.05, poprawka FWE na poziomie klastra): Nie wykryto istotnych różnic w rs-FC między grupami przy użyciu lewej migdał jako region nasienny (A). CSO-P wykazał znacznie niższą funkcjonalną łączność między prawym CMA i dlPFC (C). Różnice rs-fc są nakładane na standardową przestrzeń MNI szablon. Wykresy słupkowe przedstawiają średnie oceny Z w każdej grupie dla dlPFC (D). Abbr .: MNI Montreal Neurological Institute FWE rodzina mądry błąd prawo CMA = prawa centromedial ciało migdałowate. CSO-P = nie-pedofile z historią dziecka przestępstwo seksualne. HC = zdrowe kontrole. rs-FC: łączność funkcjonalna w stanie spoczynku.

Wyniki uznano za znaczące przy użyciu p <0.05 błędu rodzinnego (FWE), skorygowanego o wielokrotne porównania na poziomie klastra.

2.6. Analiza behawioralna

Analizy korelacji post-hoc przeprowadzono w SPSS v 24 (IBM Inc.), stosując oszacowania kontrastu pojedynczego pacjenta (CE) poszczególnych wartości FC (średnie wyniki Z). Wartości te zostały wyodrębnione z lokalizacji, wskazując znaczące różnice między grupami w FC (szczytowy woksel ze współrzędnych MNI w -24, 18, -51 (dlPFC; ROI nasion: prawy CMA)) przy użyciu funkcji wykresu SPM8. CE były skorelowane z psychometryczny oraz pomiary kliniczne (ADHD, HAM-A, CTQ i BIS). Za istotną uznano korelację Pearsona p <0.05.

wyniki

3.1. Dane demograficzne i parametry kliniczne

Dziecko przestępca seksualny grupa (CSO-P) miała istotnie wyższe wyniki we wszystkich pięciu podskalach kwestionariusza traumy dziecięcej (CTQ) (Tabela 3). Wystąpił podwyższony wskaźnik lęku (p <0.05) i objawów związanych z depresją (p <0.01) według HAM-A i HAM-D, a także wyższy wskaźnik Zaburzenia osobowości (Mann-Whitney-U. = 015) i przebyte zaburzenia psychiatryczne osi pierwszej (p = <001) (Tabela 2). Nie było znaczącej różnicy w obecnych objawach ADHD między CSO-P a zdrowymi kontrolami (HC). Jednak porównanie grup ujawniło znaczącą różnicę w wynikach WURS-K, implikując objawy ADHD w dzieciństwie u dzieci przestępców seksualnych (osoby 11 z wynikiem odcięcia wyższym niż 30 wskazującym na ADHD w dzieciństwie; 2 wśród zdrowych osób kontrolnych i 9 wśród CSO- P). Nie było różnic impulsywność według Skala impulsywności Barratt (BIS).

3.2. Łączność funkcjonalna

Porównania grupowe ujawniły się znacznie zmniejszone stan spoczynku funkcjonalna łączność (rs-FC) w ciągu migdał sieć w CSO-P między prawym centromedialnym ciałem migdałowatym (CMA) a lewą grzbietowo-boczna kora przedczołowa (dlPFC) (Tabela 4 & Rys. 1). Główna część klastra została zlokalizowana w środkowym PFC, a woksele 24 rozszerzone na lepsze PFC w oparciu o zautomatyzowane anatomiczne etykietowanie (AAL; Tzourio-Mazoyer i in., 2002). W CSO-P nie stwierdzono istotnych różnic między lewą CMA a innymi strukturami mózgu w porównaniu z HC. Nie było znaczących powiązań między rs-FC a psychometryczny środki obejmujące CTQ, HAM-A, HAM-D, ADHS lub BIS. Dodatkowo, wpływ zaburzeń osi I jako zmienna kategoryczna (afektywny tak / nie, lęk tak / nie, uzależniający tak / nie) został przetestowany w korelacji wyodrębnionych oszacowań parametrów klastra dlPFC w całej próbce iw różnych grupach oddzielnie za pomocą a test nieparametryczny. Nie znaleziono istotnych korelacji.

Tabela 4. Znaczące różnice w RS-FC między dzieckiem nie pedofilnym przestępcy seksualni i zdrowe kontrole.

Seed: prawy CMA		HC> CSO-P
Structure	Rzeczywistość	MNI			wartość t	Wielkość klastra	Wartość p
		x	y	z
dlPFC	l	-12	27	60	5.18	126	0.001

Uwaga. CMA = centro medial migdał; MNI = Montreal Neurological Institute; dlPFC = grzbietowo-boczna kora przedczołowa; L = w lewo. r = w prawo. Różnice między grupami oceniano za pomocą dwóch próbek testy t. Wyniki skorygowano dla wielokrotnych porównań z zastosowaniem błędów rodzinnych i były ograniczone do sieci ciała migdałowatego.

Dyskusja

Według naszej wiedzy jest to pierwsze badanie mające na celu zbadanie zmian łączność funkcjonalna mózgu w spoczynku w ekskluzywnej próbie nie pedofilskiego dziecka przestępcy seksualni w porównaniu ze starannie dobranymi zdrowymi kontrolami. Wyniki ujawniły dowody na zmniejszoną łączność funkcjonalną między prawym CMA i lewą dlPFC u dziecka przestępcy seksualni w porównaniu do zdrowych osób zdrowych. Wyniki nie można przypisać do wieku, IQ, wręczenielub orientację seksualną i nie odnosiły się do depresji, lęku, awersyjnych doświadczeń z dzieciństwa, impulsywność, objawy parametrów ADHD lub rozwój seksualny czynniki, takie jak początek masturbacji, wytrysk, coituslub liczba OSP lub partnerów seksualnych. Zgłoszona zmniejszona łączność czołowo-limbiczna jest poparta szeroką literaturą pokazującą, że nieprawidłowe funkcjonowanie struktur przedczołowych i podkorowych przyczynia się do różnych form odbiegające od normy zachowanie (na przykład Birbaumer i in., 2005; Contreras-Rodríguez i in., 2015; Joyal i in., 2007; Kiehl i in., 2001; Raine i in., 1997; Yang i Raine, 2009). Nawet jeśli istnieją wątpliwości, że ogólne zmiany w strukturach limbicznych i / lub przedczołowych mogą być specyficzne dla przestępstw seksualnych (np. (Joyal i in., 2007), istnieją dane empiryczne wskazujące na szczególne zaangażowanie grzbietowo-bocznej części Kora przedczołowa oraz migdał w regulowaniu emocji (Lee i wsp., 2012) i zachowania seksualne (Schmidt i in., 2017). Zakłada się, że obszary te uczestniczą w przestępstwach seksualnych wobec dzieci (Kärgel i in., 2015; Mohnke i in., 2014; Poeppl i in., 2013) i dewiacyjne zachowania seksualne prawdopodobnie z powodu silnych powiązań z OFC (Gillespie i in., 2012) ale potrzebne są dalsze badania. Zmniejszona funkcjonalna łączność między strukturami limbicznymi i przedczołowymi kora, w tym ciało migdałowate i kora oczodołowo-czołowa rozciągające się na części grzbietowo-boczne, zostało wcześniej pokazane w próbie obrażających pedofilów w porównaniu z pedofilami i zdrowymi kontrolnymi (bezKärgel i in., 2015). Nasze odkrycia potwierdzają założenie z poprzedniego badania, że efekt ten może być spowodowany przestępstwami seksualnymi dzieci, a nie tylko obecnością preferencji pedofilskich. W przeciwieństwie do Kärgel i współpracowników (Kärgel i in., 2015), Poeppl i współpracownicy argumentowali, że zmiany strukturalne lewej dlPFC i prawego ciała migdałowatego są specyficzne dla pedofilii i wpływają na sieci neuronowe które są ważne dla przetwarzania seksualnego poprzez zakłócanie oceny emocjonalnej i późniejszej błędnej klasyfikacji dzieci jako seksualnie interesujące (Poeppl i in., 2015). Jednak rozważając badania, które starannie kontrolują i odróżniają skutki CSO i preferencji pedofilskich, można by sugerować, że nieprawidłowe połączenie między dlPFC a ciałem migdałowatym jako jednostką funkcjonalną jest specyficzne dla zachowań przestępczych, a nie dla preferencji seksualnych (Kärgel i in., 2015). W tym przypadku preferencje seksualne byłyby po prostu istotne przy wyborze potencjalnych ofiar.

Obecne i poprzednie ustalenia podkreślają znaczenie wzajemnego oddziaływania między strukturami przedczołowymi i limbicznymi - tj. Łącznością funkcjonalną - dla funkcjonowania poznawczego, motywacyjnego i emocjonalnego podczas przetwarzania zachęt seksualnych i / lub emocjonalnych u przestępców seksualnych u dzieci (Cunningham i Brosch, 2012; Janak i Tye, 2015; Kärgel i in., 2015; Poeppl i in., 2013). Odpowiednie zachowanie seksualne zależy od przetwarzania istotnych informacji emocjonalnych wraz z odpowiednim morał osąd (Massau i in., 2017) i musi być regulowany przez procesy hamujące kierowane przez struktury przedczołowe. Tylko ostatnio, Kärgel i in. (2016) nawet okazał się lepszy kontrola hamująca w pedofilach bez CSO w porównaniu z pedofilami z CSO i zdrowymi kontrolami, o czym świadczą znacznie niższe wskaźniki błędów prowizyjnych i zwiększona rekrutacja lewicy zakrętu tylnego i kora lewej górnej części czołowej w paradygmacie GoNogo. Zatem ostatnie odkrycia, wraz z obecnym badaniem, mogą dodatkowo potwierdzić teorię zaburzonego funkcjonowania czołowo-limbicznego (Cohen i wsp., 2002; Kärgel i in., 2015; Poeppl i Nitschke, 2013; Walter i in., 2007; Ward, 2014) jako możliwy czynnik przyczynowy przestępstwa seksualnego dziecka niezależnie od występowania preferencji pedofilnych. Podczas gdy OFC, boczne PFC i grzbietowo-przyśrodkowe PFC są silnie powiązane z ciałem migdałowatym - sposób, w jaki dlPFC wywiera wpływ na regulację zachowań emocjonalnych i seksualnych, nie jest dobrze rozumiany (Mohnke i in., 2014; Phillips i wsp., 2008). Jeśli chodzi o spostrzeżenia na temat strukturalnej i funkcjonalnej łączności Amygdali, zaskakujące jest to, że nie znaleźliśmy zmienionej funkcjonalnej łączności z OFC i ventromedial PFC. Podczas gdy ostatnie badania ujawniły również bezpośrednie połączenia anatomiczne między ciałem migdałowatym a dlPFC (Bracht i in., 2009) inni twierdzą, że wzajemne połączenie z OFC ma największe znaczenie dla kontroli hamowania struktur limbicznych (Delgado i in., 2008; Phillips i wsp., 2008; Rolls, 2004) Znaczenie behawioralne tego odkrycia jest raczej spekulacyjne. Podczas gdy znaleziony klaster PFC zawiera nie tylko środkową PFC, ale także doskonałą korę PFC, o której wiadomo, że jest ważną strukturą hamującą kontrolę zachowania (Kärgel i in., 2016) FC nie był znacząco skorelowany z pomiarami impulsywności uzyskanymi z BIS, ADHS-SB i WURS-K. Ponieważ nie zaobserwowaliśmy korelacji z impulsywnością, można spekulować, że zmniejszona łączność funkcjonalna jest związana z funkcjonowaniem wyższego rzędu (planowanie, Pamięć robocza, set shifting), który jest ściśle związany z grzbietowo-boczna kora przedczołowa integralność. W tym miejscu należy omówić niektóre kwestie metodologiczne. Jeśli chodzi o badania próbek korekcyjnych w ogóle, a wrażliwych tematów, takich jak w szczególności zachowania seksualne, należy wziąć pod uwagę społeczne skutki popytu. Stan spoczynku łączność funkcjonalna jest parametrem, który jest stosunkowo łatwy do oceny i nie jest celowo manipulowany, a zatem może stanowić obiecujące podejście do przyszłej diagnozy i oceny ryzyka w GUS. Ogromna większość badań dotyczących zmian mózgu u sprawców przestępstw seksualnych u dzieci została przeprowadzona z wykorzystaniem próbek uwięzionych przestępców seksualnych wobec dzieci, co utrudnia rozróżnienie Parafilia i efekty specyficzne dla przestępstwa (Mohnke i in., 2014). Dlatego skupiliśmy się na nie-pedofilskich przestępcach seksualnych wobec dzieci, aby potwierdzić występowanie określonych skutków przestępstwa, jak hipotezowano we wcześniejszych badaniach (np. Kärgel i in., 2015). Dalsze badania powinny uwzględniać ten problem i starannie kontrolować ich wpływ na preferencje seksualne i zachowania. Pomimo ogromnych trudności podczas rekrutacji i ocena kliniczna wśród uwięzionych osób w końcu udało nam się porównać wysoko obciążoną społecznie istotną populację kryminalną, która oprócz uwięzienia, otrzymała wysoki poziom uwagi, taki jak leczenie psychiatryczne i / lub psychoterapeutyczne. Aby jak najlepiej kontrolować potencjalnych czynników zakłócających, ograniczyliśmy nasze dochodzenie do grupy przestępców seksualnych bez dzieci pedofilia i bez aktualnej ciężkiej choroby współistniejącej choroba psychiczna lub leki psychofarmakologiczne. Jednak próbka CSO-P nadal miała podwyższone poziomy dożywotni współwystępowanie psychiatryczne (np. zaburzenia osobowości), które mogą być również częścią złożonej etiologii zachowań przestępczych. Można argumentować, że nasze ustalenia nie są specyficzne w szczególności dla przestępstw seksualnych dzieci, ale dla przestępstw seksualnych lub aspołeczne zachowanie ogólnie. Wreszcie sam fakt przebywania w zakładzie poprawczym mógł mieć wpływ na funkcjonalną łączność i samopoczucie psychiczne (Kim, 2015). Aby wyjaśnić uwięzienie jako potencjalną przeszkodę, przydatne byłoby porównanie przestępców seksualnych na dzieciach z ciemnego pola do uwięzionych przestępców seksualnych. Aby upewnić się, że stwierdzone skutki są specyficzne dla przestępstwa lub pedofilii, idealnym projektem byłby plan czynnikowy 2 × 2 (CSO + P, P-CSO) w celu uwzględnienia każdego zjawiska osobno. Dalsze badania powinny wziąć to pod uwagę. Na koniec chcielibyśmy podkreślić implikacje naszych odkryć dla przyszłych badań, a także dla poprawy podejść terapeutycznych i zapobiegania CSO. Nie ma wątpliwości, że pilnie potrzebne są skuteczne strategie leczenia przestępstw seksualnych. Przegląd Cochrane dotyczący leku (Khan i in., 2015) i leczenie psychologiczne u przestępców seksualnych (Dennis i in., 2012) stwierdziła, że nie ma dowodów na to, że rzeczywiste strategie leczenia są w stanie zmniejszyć długoterminowe ryzyko ponownego popełnienia przestępstwa, dlatego konieczne są nowe podejścia do leczenia i ich właściwa ocena. Nasze odkrycia dostarczają wglądu w wszechobecną relację w odniesieniu do znaczenia łączności funkcjonalnej stanu spoczynku, regulacji przedczołowej struktur limbicznych i przestępstw seksualnych u dzieci. Skuteczne podejście do leczenia sprawców przestępstw seksualnych powinno odnosić się do tych ograniczonych front-limbicznych FC, albo poprzez specyficzne podejścia terapeutyczne znane z poprawy tych struktur, takie jak terapia poznawcza oparta na uważności (MBCT; Frewen i in., 2010) i skoncentrowane na przeniesieniu psychoterapia (Perez i in., 2016) lub za pomocą specyficznych technik stymulujących te obszary za pomocą przezczaszkowych technik stymulacji (DDS; Gbadeyan i in., 2016; Padberg i in., 2017) lub pośredni fMRI w czasie rzeczywistym (Paret i in., 2016).

Wnioski

Podsumowując, nasze odkrycia sugerują, że zmniejszyła się funkcjonalna łączność między prawym CMA a lewym dlPFC, może być częścią mechanizmy neurobiologiczne podstawowe przestępstwa seksualne wobec dzieci. Deficyty w funkcjonalnej łączności tych struktur mogą prowadzić do upośledzenia kontroli zachowania. W związku z tym należy zbadać interwencje terapeutyczne dotyczące tego, czy są w stanie wzmocnić funkcjonalną łączność między tymi strukturami. Co zaskakujące, nie znaleźliśmy zmienionej łączności funkcjonalnej z OFC i PFC ventrolateralnym lub ventromedial. Konieczne są dalsze badania, aby rzucić światło na wzajemne oddziaływanie między kontrolą emocjonalną i behawioralną, i mogą przyczynić się do lepszego zrozumienia występowania dewiacyjnych zachowań seksualnych w ogóle, a szczególnie przestępstw seksualnych, a także bardziej zróżnicowanych i skuteczne interwencje.

Deklaracja zainteresowania

Autorzy deklarują brak konkurencyjnych interesów.

Podziękowania

Autorzy dziękują Agnès Bechinie, Kim Borchert i Lisa Christoph za pomoc w tworzeniu manuskryptu. Badania te są częścią wielostronnego projektu badawczego dotyczącego mechanizmów neuronalnych pedofilia przestępstwa seksualne wobec dzieci (zwane NeMUP), finansowane przez Federalne Ministerstwo Edukacji i Badań Naukowych (BMBF): 01KR1205 do BS, MW, KMB, HW, JP i THCK. Część badań została również sfinansowana przez German Research Foundation (DFG): Schi 1034 / 3-1 do BS.

Dodatek A. Dane uzupełniające

Oto dodatkowe dane związane z tym artykułem:

Pobierz dokument programu Word (15KB)Pomoc z plikami docx

Stół uzupełniający 1.

Pobierz dokument programu Word (15KB)Pomoc z plikami docx

Stół uzupełniający 2.

Pobierz dokument programu Word (16KB)Pomoc z plikami docx

Stół uzupełniający 3.

Dane badawcze dla tego artykułu

Dane niedostępne / Dane zostaną udostępnione na żądanie

O danych badawczych

Referencje

Amunts i in., 2005

Amunts, O. Kedo, M. Kindler, P. Pieperhoff, H. Mohlberg, NJ Shah, U. Habel, F. Schneider, K. ZillesMapowanie cytoarchitektoniczne ludzkiego ciała migdałowatego, regionu hipokampa i kory śródwęchowej: mapy zmienności międzyosobniczej i mapy prawdopodobieństwa

Anat. Embryol., 210 (2005), str. 343-352, 10.1007/s00429-005-0025-5

CrossRef Zobacz rekord w Scopus Google Scholar

Ashburner i Friston, 2005

Ashburner, KJ FristonUjednolicona segmentacja

Neuroimage, 26 (2005), str. 839-851, 10.1016 / j.neuroimage.2005.02.018

Abstrakcyjny

Czas, aby uzyskać prawdziwe informacje na temat pornografii internetowej

Szybkie linki

Tweets

Dołącz do Reboot Nation