Skutki nieoptymalnie przedstawionych zdjęć erotycznych na temat ocen moralnych: Porównanie międzykulturowe (2016)

Andreas B Eder, redaktor

Abstrakcyjny

Wprowadzenie

Osądy moralne stały się głównym tematem badań w poznaniu społecznym. Wyłaniająca się nauka psychologii moralności wykazała, że ​​większość sądów moralnych jest wynikiem automatycznych procesów [1- 3]. Na przykład argumentowano, że osądy moralne są zazwyczaj kierowane intuicją obciążoną afektem: w obliczu wydarzenia moralnego doświadczamy natychmiastowego uczucia aprobaty lub dezaprobaty [1]. W ciągu ostatnich piętnastu lat kilka badań koncentrowało się na podatności sądów moralnych na czynniki indywidualne i kontekstowe, takie jak płeć [4,5], kontekst społeczno-kulturowy [6, 7], rodzaj dylematu [8] i przypadkowe reakcje afektywne [9, 10].

Po pierwsze, badania nad automatycznością poznania społecznego odkryły nowe możliwości poprzez badanie wpływu przypadkowych afektów na osądy moralne. Co więcej, według Landy'ego i Goodwina [11], wpływ czynników afektywnych na sądy moralne najlepiej sprawdza się, gdy indukcja afektywna nie ma związku z danym osądem moralnym. W rzeczywistości, wywołując uczucie wstrętu poprzez manipulację hipnozą [10], obrzydliwy zapach [3] lub gorzki smak [9], zwiększa postrzeganą niewłaściwość naruszeń moralnych bez świadomości uczestników eksperymentalnej manipulacji. Niedawno nieopublikowane badania przeprowadzone w naszym laboratorium wykazały, że torowanie afektywne poprzez wysoce wzbudzające nieprzyjemne obrazy (przedstawiające ludzkie okaleczenia) zmniejszyło surowość osądów moralnych w hiszpańskiej próbie uczestników, ale nie wpłynęło na osądy moralne kolumbijskiej próby, reprezentującej populację, która jest bardziej przyzwyczajony do gwałtownych bodźców. Widoczna rozbieżność między konkretnym efektem torowania afektywnego stwierdzona w tym badaniu a wcześniejszymi wydaje się być kwestią różnic metodologicznych między paradygmatami eksperymentalnymi (zob.12)].

Po drugie, jeśli chodzi o rolę różnic społeczno-kulturowych w ocenach moralnych, kilka badań z dziedziny antropologii i psychologii kulturowej wykazało, że moralności nie można właściwie zrozumieć bez uwzględnienia czynników społeczno-kulturowych. W tym kontekście międzykulturowe badania uniwersaliów moralnych wykazały, że chociaż niektóre kwestie moralne są praktycznie uniwersalne (np. „niewłaściwe jest wyrządzanie krzywdy bez jakiegokolwiek uzasadnienia”), moralność różni się w różnych kulturach na wiele sposobów, takich jak kwestie moralne, normy, praktyki lub wartości [13]. Na przykład kilka kultur uważa regulacje seksualne za ważną część ochrony czystości moralnej jaźni [14]. Nawet we współczesnej kulturze Zachodu nieszkodliwe czyny seksualne były różnie oceniane w zależności od statusu społeczno-ekonomicznego lub przynależności politycznej [7, 15]. Co więcej, wykazano, że na osądy moralne wpływa klasa społeczna, przy czym przedstawiciele klas wyższych częściej wybierają utylitarny wybór w dylematach moralnych [6], wzorzec reagowania związany z niższym poziomem empatii dla cierpienia innych [16].

Po trzecie, coraz więcej badań z dziedziny neuronauki sugeruje, że w dokonywaniu sądów moralnych występują odrębne procesy afektywne i poznawcze. Zgodnie z dwuprocesowym modelem sądów moralnych [2] rola emocji i poznania w ocenie moralnej jest różna w zależności od konkretnych czynników w sformułowaniu dylematu. W odniesieniu do tej problematyki za „osobiste” dylematy moralne uważa się dylematy, w których sprawca sam wykonuje działanie. I odwrotnie, dylematy moralne, w których szkoda nie jest wyrządzana bezpośrednio przez sprawcę, klasyfikowane są jako „bezosobowe” [2, 8]. Sugeruje się ponadto, że dylematy osobiste faworyzują stanowiska deontologiczne (co oznacza, że ​​błędność działania jest niezależna od kontekstu), a dylematy bezosobowe stawiają utylitarystyczne rozumowanie (niewłaściwość działania jest oceniana w świetle jego całościowych konsekwencji). Chociaż zakwestionowano wyjaśniającą ważność rozróżnienia osobowego i bezosobowego [17], kilka badań znalazło poparcie dla tej propozycji [18-20].

Po czwarte, rola różnic między płciami w osądach moralnych jest centralnym tematem badań psychologii moralnej. Przez dziesięciolecia dominujące podejście do tego tematu utożsamiało mężczyzn z racjonalnym wzorcem decyzji moralnych, a kobiety z emocjonalnym [21]. Ponadto stwierdzono, że oceny moralne kobiet są bardziej wrażliwe na troskę o troskę i czystość moralną, podczas gdy mężczyźni są bardziej wrażliwi na kwestie związane ze sprawiedliwością [5]. Chociaż obecny stan wiedzy jest mieszany [22], ostatnie badania wykazały, że kobiety wykazywały silniejsze poczucie tożsamości moralnej i silniejsze inklinacje deontologiczne niż mężczyźni, co sugeruje, że różnice między płciami w ocenach moralnych są pośredniczone przez różnice w afektywnych reakcjach na krzywdę [4, 23].

W świetle powyższych ustaleń niniejsze badanie jest próbą pójścia dalej, testując wpływ suboptymalnie prezentowanego torowania afektywnego za pomocą obrazów erotycznych na oceny moralne. Bodźce erotyczne są jedyne w swoim rodzaju wśród bodźców pozytywnych w tym sensie, że zarówno mężczyźni, jak i kobiety oceniają je jako przyjemne afektywnie i wysoce podniecające [24] i okazały się jedną z najbardziej przyciągających uwagę klas bodźców [25], a także wrażliwość na takie czynniki, jak kontekst i płeć [26; 27]. Sugerowano, że gdy ekspozycja na bodźce erotyczne jest raczej podprogowa niż nadprogowa, może to zwiększyć mentalną dostępność informacji związanych z seksem [28, 29]. Z drugiej strony, wcześniejsze odkrycia sugerują, że nadprogowa ekspozycja na bodźce erotyczne wiąże się z dalszym przetwarzaniem poznawczym takich bodźców (np. skomplikowanymi procesami oceny), co prowadzi do niejasnych lub sprzecznych reakcji [29]. Rzeczywiście, istnieją dowody sugerujące, że podprogowe bodźce erotyczne zmniejszają skłonność uczestników do aktywacji procesów regulacyjnych, powodując silniejszy wpływ na funkcje poznawcze niż wtedy, gdy ekspozycja przekracza próg świadomości [30].

Co ciekawe, bodźce erotyczne mogą aktywować system doznań, skłaniając uczestników do postrzegania wolności i odpowiedzialności jako ujemnie skorelowanych [31]. Wydaje się jednak, że ta aktywacja jest ograniczona do mężczyzn [32]. Co więcej, istnieją dowody sugerujące, że podniecenie seksualne może zawęzić motywację, tworząc coś w rodzaju schematu podejmowania decyzji „cel uświęca środki” [33].

Dlatego intrygujące jest rozszerzenie badania wpływu bodźców erotycznych na sferę moralną. W tym celu niniejsze badanie dotyczy interakcji między czterema typami czynników, które są szczególnie istotne w dokonywaniu ocen moralnych: płcią, kontekstem społeczno-kulturowym, rodzajem dylematu i przypadkowymi afektami. W szczególności, biorąc pod uwagę fakt, że te cztery rodzaje czynników wpływają na osądy moralne, spodziewamy się znaleźć główny wpływ każdego z nich na akceptację szkodliwych działań. Ponadto, biorąc pod uwagę międzykulturowy charakter niniejszych badań, istotną kwestią jest to, czy różnice kulturowe będą miały wpływ na prawdopodobieństwo oceny szkodliwych działań jako akceptowalnych. Po wcześniejszych badaniach nad kulturą i moralnością [34, 14] spodziewamy się znaleźć różnice w osądach moralnych między dwoma różnymi krajami. Dodatkowo, zgodnie z wcześniejszymi niepublikowanymi badaniami pokazującymi, że wpływ torowania afektywnego na osądy moralne jest modulowany przez czynniki kulturowe, postawiliśmy hipotezę, że wpływ suboptymalnie przedstawionych bodźców erotycznych na prawdopodobieństwo zaakceptowania krzywdy dla większego dobra (tj. Po pierwsze, po badaniach nad różnicami płci w przetwarzaniu wizualnych bodźców erotycznych [26, 28] spodziewaliśmy się, że mężczyźni będą bardziej wrażliwi na erotyczne liczby pierwsze niż kobiety. Po drugie, zgodnie z wcześniejszymi niepublikowanymi badaniami z naszego laboratorium, spodziewaliśmy się, że Kolumbijczycy będą mniej wrażliwi na afektywny charakter liczb pierwszych niż Hiszpanie. Po trzecie, spodziewaliśmy się, że osobiste dylematy (o których wiadomo, że angażują więcej obwodów afektywnych w mózgu) będą bardziej wrażliwe na afektywne liczby pierwsze niż dylematy bezosobowe.

Metody

Efekt

Przeanalizowaliśmy dane przy użyciu zarówno pakietu statystycznego R [42] i SPSS 20.0.0 (SPSS Inc., Chicago, IL, USA). Ustaliliśmy poziom alfa na 05, z wyjątkiem przeprowadzania porównań parami, dla których zastosowano korekty Bonferroniego. W celu porównania różnic w wielkości efektu zastosowano eta-kwadrat.

Biorąc pod uwagę fakt, że zarówno bardzo krótkie, jak i bardzo opóźnione czasy odpowiedzi mogą poważnie wpłynąć na analizę statystyczną i dalszą interpretację danych, najpierw przystąpiliśmy do badania odpowiedzi metodą prób po próbach, w odniesieniu do odpowiadających im czasów odpowiedzi. Mówiąc dokładniej, ponieważ odpowiedzi musiały opierać się na początkowym wrażeniu uczestników, wszystkie obserwacje z czasami odpowiedzi większymi niż średnia plus dwa odchylenia standardowe zostały wykluczone z końcowych analiz (4.32% wszystkich odpowiedzi). Ponadto, aby uniknąć oczekiwanych odpowiedzi, pominęliśmy te próby, w których czas odpowiedzi był krótszy niż 300 ms (2.12% wszystkich odpowiedzi). Na koniec zrestrukturyzowaliśmy pozostałe dane (93.55% odpowiedzi) w szerokim formacie, ustalając średnią wyników Likerta dla każdej kombinacji dwóch wewnątrzobiektowychs czynniki (Typ liczby pierwszej i typ dylematu) jako zmienną zależną. Od tego momentu opieraliśmy analizy na oczyszczonych danych.

Założenia dotyczące normalności i jednorodności wariancji sprawdziliśmy odpowiednio za pomocą testów Shapiro-Wilksa i Levene'a. Przeprowadzono również test sferyczności Mauchly'ego. Każde założenie zostało należycie spełnione. W związku z tym przeprowadziliśmy mieszaną analizę ANOVA 2x2x3x2 międzyobiektową i wewnątrzobiektową, aby ocenić wpływ czynników międzyobiektowych (kraj: Kolumbia vs. Hiszpania; Płeć: mężczyźni vs. kobiet) na podstawie średnich wyników uczestników we wszystkich czynnikach wewnątrzobiektowych (Typ Prime: neutralny vs. przyjemny vs. erotyczny; Rodzaj dylematu: bezosobowy vs. osobisty).

Znaleźliśmy główny efekt Sex, F(1,220) = 11.163, p = .001, η² = 0.051, 95% CI [0.008, 0.113]. Porównanie kobiet i mężczyzn wykazało statystycznie istotną średnią różnicę (MD) 0.518 (95% CI [0.212; 0.824]), z mężczyznami (M = 4.42, SD = 1.18) wykazujące wyższe wyniki w skali Likerta (tj. świadczące o większej akceptacji krzywdy/utylitarnych ocen moralnych) niż kobiety (M = 3.902, SD =

Był też efekt główny Country, F(1, 220) = 5.909, p = .016, η² = 0.027, 95% CI [0.001, 0.080], co wskazuje, że średni wynik dla Kolumbijczyków (M = 4.35, SD = 1.184) był wyższy (tj. większa akceptacja krzywdy/utylitarnych osądów moralnych) niż dla Hiszpanów (M = 3.97, SD = 1.188), ze statystycznie istotnym MD 0.377, 95% CI [0.071, 0.683].

Podobnie typ dylematu wykazał statystycznie istotny efekt główny, F(1,220) = 68.764, p <001, η² = 0.238 95% CI [0.147, 0.327], co sugeruje, że uczestnicy byli mniej skłonni zaakceptować krzywdę (ocena utylitarna) przy ocenie osobistych dylematów (M = 4.04, SD = 1.244) niż bezosobowe dylematy (M = 4.281, SD = 1.194). Dokładniej, statystycznie istotne MD wynosiła 0.241, 95% CI [0.183, 0.3]

Odkryliśmy również główny efekt Typu Pierwszego na osądy moralne, F(2,440) = 3.627, p <027, η² = 0.027, 95% CI [0.000, 0.063]. W szczególności odkryliśmy, że uczestnicy byli bardziej skłonni zaakceptować krzywdę (osąd utylitarny), gdy dylematy moralne były poprzedzone erotycznym torowaniem (M = 4.205, SD = 1.24) niż przez neutralne zalewanie (M = 4.095, SD = 1.21). Istotne statystycznie MD wynosiła 0.11, 95% CI [0.004, 0.217]. I odwrotnie, wyniki wskazują, że nie było statystycznie istotnej różnicy między przyjemnymi warunkami torowania (M = 4.182, SD = 1.27) i neutralny stan zalewania (M = 4,095, SD = 1.23) (MD = 0.087, 95% CI [0, 0.187]), ani między erotycznymi warunkami torującymi a przyjemnymi warunkami torującymi (MD = 0.023, 95% CI [0, 0.128]).

Ponadto znaleźliśmy statystycznie istotną interakcję między krajem a typem dylematu F(1, 220) = 8.669, p = .004, η² = 038, 95% CI [0.004, 0.098]. Porównania parami ujawniły, że oceniając osobiste osądy moralne, kolumbijscy uczestnicy (M = 4.271, SD = 1.218) byli bardziej skłonni zaakceptować krzywdę niż osoby z Hiszpanii (M = 3.809, SD = 1.232), F(1,220) = 8.309, p = .004, η² = 038, 95% CI [0.004, 0.096], ze statystycznie istotnym MD = 0.463, 95% CI [0.146, 0.779]. Różnic istotnych statystycznie nie było w przypadku dylematów bezosobowych. Z drugiej strony zarówno kolumbijska, F(1,111) = 12.815, p = .001, η² = 004, 95% CI [0.000, 0.015] oraz uczestnicy z Hiszpanii, F(1,111) = 69.024 p .001, η² = 018, 95% CI [0.000, 0.047] byli mniej skłonni zaakceptować krzywdę, oceniając dylematy osobiste niż bezosobowe. Należy jednak zauważyć, że ten dwukierunkowy efekt interakcji został zakwalifikowany przez trójstronną interakcję opisaną poniżej.

Rzeczywiście, potrójna interakcja Płeć x Kraj x Dylemat była istotna statystycznie, F(1,220) = 4.397, p = .037, η² = 0.02, 95% CI [0.000, 0.069]. Porównania parami przy użyciu poziomów alfa skorygowanych o Bonferroniego ujawniły, że kolumbijscy mężczyźni (M = 4.651, SD = 1.217) były bardziej skłonne zaakceptować krzywdę niż kolumbijskie kobiety (M = 4.205, SD = 1.139) przy ocenie bezosobowych dylematów, z an MD 0.447, [0.015, 0.879], F(1,220) = 4.163, p = .043, η² = 0.090, 95% CI [0, 0.067]. Nie dotyczyło to jednak osobistych dylematów, F(1,220) = 1.384, p = .241, η² = 0.006, 90% CI [0, 0.042]. Co więcej, kolumbijskie kobiety były jedyną grupą krajów x płci, która nie wykazała statystycznie istotnych średnich różnic przy porównywaniu osądów moralnych dotyczących osobistych i bezosobowych dylematów moralnych, F(1,55) = 0.882, p = 352. Z kolei mężczyźni z Kolumbii (F(1,55) = 4.460, p <02, η² = 001, 95% CI [0.000, 0.021]), Hiszpanki (F(1,55) = 49.746, p <001 η² = 02, 95% CI [0.000, 0.041]) i Hiszpanie (F(1,55) = 24.013, p <001, η² = 016, 95% CI [0.007, 0.053]), zachowały opisaną powyżej podwójną interakcję (zob. Rys. 1).

 

Rys. 1

Średnie odpowiedzi na dylematy moralne według płci i kraju.

Podobnie jak w przypadku Kolumbijczyków, mężczyźni z Hiszpanii wykazywali większą akceptację krzywdy (osądy utylitarne) niż kobiety, zarówno w przypadku bezosobowej, F (1,220) = 8.714, p = .004, η² = 0.040, 95% CI [0.004, 0.099] oraz dylematy osobiste, F (1,220) = 9.811, p = .002, η² = 0.045, 95% CI [0.006, 0.105]. W pierwszym przypadku, porównując Hiszpanów (M = 4.459, SD = 1.12) i Hiszpanki (M = 3.8121, SD = 1.16) MD wyniosła 0.647 (95% CI [0.215; 1.079]). Oceniając dylematy osobiste, średnia różnica między Hiszpanami a Hiszpankami była jeszcze większa (MD = 0.771, 95% CI [0.264, 1.158]). Należy zauważyć, że dla obu rodzajów dylematów rozmiary efektów były większe niż uzyskane w Kolumbii.

Wreszcie, porównując mężczyzn i kobiety w różnych krajach pod kątem każdego rodzaju dylematu, stwierdziliśmy, że, oceniając osobiste dylematy, kolumbijskie kobiety (M = 4.1378, SD = 1.199) były bardziej skłonne zaakceptować krzywdę niż Hiszpanki (M = 3.4532, SD = 1.15), F(1,220) = 9.097, p = .003, η² = 0.04, 95% CI [0.002, 0.131], wykazując MD 0.685 (95% CI [0.237, 1.132]). Nie było statystycznie istotnych różnic między kobietami z żadnego z dwóch krajów przy ocenie dylematów bezosobowych, F(1,220) = 3.184, p = 076, ani między mężczyznami oceniającymi ani bezosobowymi, F(1,220) = 0.762, p = 384, czyli dylematy osobiste, F(1,220) = 1.124, p = 29. Żadne inne interakcje czynników nie osiągnęły istotności statystycznej na konwencjonalnych poziomach alfa (zob Tabela 1).

 

Tabela 1

Średnie Likerta, odchylenia standardowe i szacowane 95% przedziały ufności dla każdej kombinacji poziomów czynników.

Dyskusja

Głównym celem prezentowanych badań było zbadanie wpływu afektów incydentalnych, kontekstu społeczno-kulturowego, rodzaju dylematu oraz płci badanych na oceny moralne. Na podstawie przeglądu piśmiennictwa, w którym podkreślono znaczenie powyższych czynników w poznaniu moralnym, przewidywaliśmy, że każdy z rozważanych czynników będzie niezależnie wpływał na oceny moralne. Dodatkowo przewidywano, że wpływ suboptymalnego torowania afektywnego na osądy moralne będzie różny w zależności od interakcji z indywidualnymi profilami uczestników (pod względem płci i pochodzenia społeczno-kulturowego) oraz charakterystyki celu (rodzaj dylematu).

Nasze wyniki potwierdziły naszą główną hipotezę. Stwierdziliśmy, że: a) w stosunku do torów neutralnych, tory erotyczne zwiększały akceptację krzywdy dla większego dobra (tj. bardziej utylitarne osądy); b) w porównaniu z Kolumbijczykami, Hiszpanie ocenili, że wyrządzanie szkód jest mniej akceptowalne; c) w stosunku do dylematów bezosobowych dylematy osobiste zmniejszały akceptację szkodliwych działań; oraz d) w porównaniu z mężczyznami kobiety rzadziej uznawały krzywdę za akceptowalną.

Po pierwsze, chociaż wpływ torowania afektywnego na osądy moralne nie był wrażliwy na inne czynniki, znaleźliśmy główny efekt torowania afektywnego na osądy moralne. W szczególności odkryliśmy, że erotyczne (ale nie przyjemne lub neutralne) liczby pierwsze zwiększały akceptację krzywdy. Na pierwszy rzut oka możemy zinterpretować nasze wyniki w świetle badań pokazujących, że pozytywny afekt wywołany kontekstowo (taki jak wesołość) zmniejsza preferencje dla deontologicznych sądów moralnych [20], co przypisuje się stopniowi, w jakim przyjemne bodźce zmniejszają negatywne reakcje afektywne na krzywdę. Z drugiej strony, idąc za wcześniejszymi badaniami niezwiązanymi z dziedziną moralności [43, 44], można by wywnioskować, że przyjemna afektywna reakcja na erotyczne liczby pierwsze została przeniesiona (automatycznie błędnie przypisana) do osądów moralnych.

Jednak naszych wyników trudno wytłumaczyć wyłącznie w kategoriach efektu opartego na wartościowości. Na przykład wcześniejsze badania [45] pokazując, że indukowane wzniesienie moralne (pozytywna reakcja afektywna) zwiększyło osądy deontologiczne, podważając ważność efektu falbany na skłonności moralne. Co ważniejsze, fakt, że efekt torowania był ograniczony do stanu erotycznego (ale nie do stanu przyjemnego) mógł wynikać z tego, że torowanie erotyczne miało wyższe wartości w wymiarze pobudzenia. Można to również wyjaśnić w świetle badań nad primingiem erotycznym, które sugerują, że efekty suboptymalnie prezentowanych bodźców erotycznych w funkcjach poznawczych są wysoce specyficzne [29, 30, 41].

Jeśli chodzi o hipotezę pobudzenia, dane z neuroobrazowania sugerują, że podprogowa ekspozycja na bodźce erotyczne zwiększa aktywację obszarów mózgu związanych z podnieceniem seksualnym.30]. Co ciekawe, istnieją dowody na to, że podniecenie seksualne zakłócało procesy podejmowania decyzji w warunkach niejednoznaczności [46] i opowiadali się za utylitarnym wzorcem reagowania [33]. W konsekwencji można argumentować, że fakt, że priming erotyczny ułatwia akceptację szkodliwych działań, wynika z doświadczania (implicite indukowanego) podniecenia seksualnego u badanych, co zgodnie z wcześniejszymi wynikami [33] ułatwiłoby utylitarny wzorzec osądów moralnych. Biorąc pod uwagę fakt, że nie uwzględniliśmy żadnej miary podniecenia seksualnego, hipoteza ta wymaga dalszych badań.

Rzeczywiście, ważne jest, aby zauważyć, że podczas przedstawiania scen erotycznych wartości normatywne zarówno dla wartościowości, jak i pobudzenia obrazów IAPS różnią się znacznie między mężczyznami i kobietami. W szczególności zdjęcia erotyczne są oceniane jako przyjemniejsze i bardziej podniecające u mężczyzn niż u kobiet (Tekst S1, Zobacz też [31-34]). Jednak biorąc pod uwagę, że nie stwierdziliśmy, aby płeć uczestników modulowała wpływ erotycznych liczb pierwszych na osądy moralne, nasze wyniki sugerują, że efekty erotycznych liczb pierwszych nie były wrażliwe na różnice płciowe w wartościowości i wartościach pobudzenia obrazów erotycznych. Odkrycie to można interpretować w świetle wcześniejszych badań nad prezentowanymi podprogowo bodźcami erotycznymi, które wykazały, że wzór korelacji między tego typu ekspozycją na obrazy erotyczne a subiektywnymi ocenami był niespójny [28, 30]. Ponadto fakt, że nie ma różnicy między liczbami pierwszymi erotycznymi i przyjemnymi (które mają podobne wartości pobudzenia jak liczby pierwsze neutralne), sugeruje, że ani wartościowość, ani pobudzenie same w sobie nie mogą w pełni wyjaśnić uzyskanego efektu

Inną możliwością jest to, że erotyczne liczby pierwsze wpłynęły na intuicje moralne związane z percepcją umysłu. Istnieją dowody sugerujące, że bodźce erotyczne zmniejszają percepcję sprawczości (a co za tym idzie moralną odpowiedzialność sprawcy), ale także zwiększają percepcję doświadczenia (co zwiększa postrzeganą krzywdę doznaną przez ofiarę) [47]. Opierając się na tych ustaleniach, nasze wyniki sugerowałyby, że wpływ erotycznych liczb pierwszych na percepcję umysłu koncentrował się na wymiarze sprawczości. W szczególności nasze wyniki sugerują, że zmniejszenie postrzeganej odpowiedzialności moralnej agenta zwiększyłoby moralną akceptację opowiedzianych szkodliwych działań.

Alternatywne wyjaśnienie pochodzi z podejścia opartego na dysocjacji procesu, zgodnie z którym siła skłonności deontologicznych i utylitarnych w jednostkach może być mierzona niezależnie [48]. Dlatego to, że liczby pierwsze erotyczne zwiększają akceptowalność krzywdy, może wynikać odpowiednio ze wzrostu lub spadku skłonności utylitarnych lub deontologicznych. Jak wspomniano powyżej, wyniki Ariely'ego i Loewensteina [33] sugerują, że podniecenie seksualne zawęża motywację do stanu docelowego, co może zwiększać skłonności utylitarne. Alternatywnie, powinniśmy rozważyć możliwość, że bodźce erotyczne zmniejszają zarówno tendencje deontologiczne, jak i utylitarne; zwiększenie akceptowalności szkodliwych działań w niespójnych dylematach moralnych (które stawiają inklinacje deontologiczne i utylitarne), takich jak te użyte w tym badaniu [48].

Po drugie, badania te miały na celu zbadanie roli różnic kulturowych w osądach moralnych. Nasze wyniki potwierdziły, że reakcje na dylematy moralne były podatne na czynnik „kraju”, co sugeruje obecność różnic kulturowych we wzorcu odpowiedzi na dylematy moralne. W szczególności odkryliśmy, że chociaż nie było znaczących różnic między krajami w bezosobowych osądach moralnych, kolumbijskie kobiety były bardziej skłonne zaakceptować krzywdę niż kobiety hiszpańskie w przypadku osobistych dylematów moralnych. Rzeczywiście, oceny moralne kolumbijskich kobiet były podobne w przypadku dylematów osobistych i bezosobowych, świadcząc o innych kryteriach moralnych niż próba hiszpańska, która dokonała wyraźnego rozróżnienia między obydwoma rodzajami dylematów moralnych.

Po trzecie, stwierdziliśmy, że typ osądu moralnego (deontologiczny vs. utylitarny) był pod wpływem rodzaju dylematu, przy czym uczestnicy byli mniej skłonni do zaakceptowania krzywdy w przypadku dylematów osobistych niż w przypadku dylematów bezosobowych. Odkrycie to jest zgodne z wcześniejszymi badaniami dotyczącymi rozróżnienia osobowego/bezosobowego. Jak wspomniano powyżej, przyjmuje się, że w stosunku do dylematów bezosobowych sądy moralne dylematów osobistych charakteryzują się dużym zaangażowaniem obwodów emocjonalnych, co zazwyczaj prowadzi do bardziej deontologicznych sądów moralnych [2, 49].

Wreszcie, ważnym celem niniejszych badań było sprawdzenie, czy różnice między płciami wchodzą w interakcje z dodatkowymi czynnikami, takimi jak torowanie afektywne i tło kulturowe (kraj) w dokonywaniu ocen moralnych. Odkryliśmy, że płeć ma istotny wpływ na osądy moralne, do tego stopnia, że ​​we wszystkich warunkach kobiety były mniej skłonne do zaakceptowania krzywdy niż mężczyźni. Nasze wyniki wspierają dominujący pogląd w badaniach nad różnicami między płciami w osądach moralnych, który twierdzi, że w porównaniu z mężczyznami kobiety mają większe moralne obawy co do krzywdy i dowodzą bardziej deontologicznego wzorca osądów moralnych [4, 23]. W odniesieniu do tego twierdzenia ważne jest, aby przyznać, że chociaż różnice płci w empatii wydają się być wrażliwe na względy metodologiczne [50] kilka badań wykazało, że kobiety często wypadają lepiej w testach empatii, wrażliwości społecznej i rozpoznawania emocji niż mężczyźni [51-53]. Co więcej, badania neuroobrazowe sugerują, że kobiety rekrutują obszary zawierające neurony lustrzane w większym stopniu niż mężczyźni, co sugeruje, że obwody neuronalne leżące u podstaw empatii są różnie modulowane przez płeć.54].

Niniejsze badanie ma pewne ograniczenia, a ich rozważenie powinno pomóc w udoskonaleniu przyszłych badań. Na przykład nie uwzględniliśmy żadnej miary statusu społeczno-ekonomicznego, o którym wiadomo, że odgrywa rolę w ocenach moralnych [6]. Ponadto warto wspomnieć, że chociaż wartości normatywne IAPS są na ogół zgodne między Kolumbią a Hiszpanią, zidentyfikowano różnice w wymiarze pobudzenia [39]. Niemniej jednak ważne jest, aby zachować ostrożność w stosunku do tego rodzaju różnic normatywnych, biorąc pod uwagę fakt, że zdjęcia erotyczne zatwierdzone zarówno w Hiszpanii, jak iw Kolumbii stanowią tylko niewielki zbiór i są również częściowo różne.

Podsumowując, nasze wyniki potwierdzają twierdzenie, że płeć, kultura i incydentalne afekty są kluczowymi czynnikami w poznaniu moralnym i że szczególne sposoby, w jakie te czynniki oddziałują na siebie, kształtują osądy moralne. Na podstawie tych wyników dalsze badania powinny zbadać wpływ takich czynników w domenach pozamoralnych, takich jak osądy społeczne czy sądy estetyczne. Uważamy również, że przyszłe badania obejmujące populację kliniczną mogą poprawić nasze zrozumienie roli różnic indywidualnych i sposobów, w jakie wchodzą one w interakcję z czynnikami kontekstowymi w procesie dokonywania osądów moralnych.

Informacje uzupełniające

Podziękowanie

Oświadczenie o finansowaniu

Badanie to było wspierane w ramach projektu badawczego FFI2013-44007-P (rząd hiszpański: Ministerstwo Gospodarki i Konkurencyjności). Fundatorzy nie odgrywali żadnej roli w projektowaniu badań, gromadzeniu i analizie danych, podejmowaniu decyzji o publikacji ani przygotowaniu manuskryptu.

Dostępność danych

Wszystkie istotne dane znajdują się w dokumencie i jego plikach informacji pomocniczych.

Referencje