Ocena problemów z pornografią spowodowanych modelem moralnej niestosowności (2019)

Samoocena uzależnienia odnosi się do przekonania osoby, że należy ona do grupy uzależnionych - postrzeganie to jest kierowane subiektywną, ludowo-psychologiczną definicją tego, czym jest uzależnienie i co charakteryzuje osobę uzależnioną, i dlatego jest często mierzone prostymi, ważnymi dla oka stwierdzeniami, takimi jak „Jestem uzależniony od pornografii internetowej”²⁵ lub „nazwałbym siebie uzależnionym od pornografii internetowej”.²⁶ Zgadzanie się z takimi stwierdzeniami odzwierciedla akt poznawczy samookreślenia i często ma niewiele wspólnego z formalnymi psychologicznymi i psychiatrycznymi teoriami uzależnienia. Jednak takie etykiety własne są ważne, ponieważ mogą prowadzić do samostygmatyzacji,³² cierpienie lub poszukiwanie leczenia.^3,25 Ponieważ sposób operacjonalizacji „samooceny uzależnienia” wzbudził pewne kontrowersje (dyskusję można znaleźć w pracy Branda i wsp.¹⁶ Grubbs i in.,^26,31 i Fernandez i in³³), proponujemy, aby był on najwyraźniej operacjonalizowany, jak opisano wcześniej. Oznacza to, że uzależnienie postrzegane przez siebie najlepiej opisać jako mentalny akt samozintegracji w grupie uzależnionych, którego pomiar niekoniecznie opiera się na ilościowym samoopisie objawów behawioralnych (takich jak częstotliwość używania, trudności z powstrzymywaniem się, stres emocjonalny, używanie pornografii jako mechanizmu radzenia sobie lub głodu). Takie objawy mogą odzwierciedlać kliniczne, wyspecjalizowane definicje uzależnienia, ale nie muszą odzwierciedlać subiektywnej i osobistej definicji tego, co charakteryzuje uzależnionego, która może odgrywać wiodącą rolę w zachowaniach takich jak poszukiwanie leczenia.³

Naprawdę nieuregulowane używanie pornografii wiąże się z dość złożonym zestawem objawów, które nie znajdują odzwierciedlenia w prostych deklaracjach uzależnienia. Ten zestaw objawów jest często określany jako „problematyczne używanie pornografii” i może obejmować: (i) nadmierne używanie; (ii) wielokrotne, nieudane próby ograniczenia wykorzystania pornografii; (iii) pragnienie pornografii; (iv) wykorzystanie pornografii jako strategii radzenia sobie z negatywnymi emocjami; oraz (v) powtarzające się wykorzystywanie materiałów pornograficznych, nawet jeśli powoduje niepokój lub inne negatywne konsekwencje.³⁴ Tak zdefiniowane problematyczne użycie pornografii odzwierciedla psychologiczne i psychiatryczne teorie zachowań nieregulowanych (również zachowań uzależniających lub kompulsywnych) znacznie bardziej niż proste, subiektywne samooceny uzależnienia. Ten bardziej ogólny zestaw objawów stanowi również podstawę wszystkich deklaratywnych metod oceny problemów związanych z pornografią.³⁵ Ilościowy opis czynników behawioralnych, afektywnych i poznawczych, na których opierają się te miary, wymaga co najmniej pewnego obiektywizmu ze strony respondenta i opisanych symptomów może, ale nie musi, być częścią jego osobistej świeckich definicji uzależnienia. Z tego powodu taka metoda pomiaru musi koniecznie uwzględniać inne podstawowe zjawisko niż stwierdzenie „Jestem uzależniony od pornografii”. Oba te zjawiska są oczywiście warte zbadania. Są one jednak często interesujące z innych powodów (subiektywna definicja prowadząca do samostygmatyzacji a bardziej formalny i rzetelny opis objawów bardziej dokładnie odzwierciedlający teorie psychologiczne) i powinny być wyraźnie rozróżnione pomiędzy badaniami nad modelem PPMI i powiązanymi pytaniami badawczymi, ponieważ ta gałąź badań rozwija się od obecnego początkowego etapu. Powinno to zapewnić bardziej potrzebną przejrzystość w tej dziedzinie. Niniejsze badanie jest zgodne z proponowanym rozróżnieniem.

Ponadto Grubbs i wsp³ w swoim zarysie modelu PPMI faktycznie wskazują, że model powinien wyjaśniać szersze „problemy z pornografią”, a nie tylko samo postrzeganie uzależnienia. Biorąc pod uwagę wszystkie te argumenty, wydaje się, że warto zbadać, czy model PPMI jest odpowiedni do wyjaśnienia zarówno konkretnego przypadku postrzegania nałogu, jak i szerszej konstrukcji problematycznego wykorzystania pornografii. Pomyślna weryfikacja modelu w obu tych przypadkach ugruntuje się i zapewni silne dodatkowe wsparcie dla struktury PPMI.

Istnieją 2 kwestie dotyczące tego tematu, które naszym zdaniem wymagają dodatkowej uwagi. Po pierwsze, jak wspomniano wcześniej, zgodnie z modelem PPMI niezgodność moralna może być istotnie motywowana przekonaniami religijnymi. Zgadzamy się z tym argumentem i uważamy, że należy energicznie kontynuować śledztwo, które może z tego wyniknąć. Jednak zauważamy również, że postulowana relacja religijność-moralna niespójność mogła być zawyżona we wcześniejszych badaniach przez sposób, w jaki często operacjonalizowano moralną niezgodność. We wczesnych pracach na ten temat Grubbs i wsp³⁶ operacjonalizował ten konstrukt następującymi 4 stwierdzeniami: „Oglądanie pornografii online niepokoi moje sumienie”, „Oglądanie pornografii online narusza moje przekonania religijne”, „Wierzę, że oglądanie pornografii online jest grzechem” i „Wierzę, że oglądanie pornografii online jest moralnie złe . ”Tylko ostatnie z 4 stwierdzeń nie odnosi się bezpośrednio do przekonań religijnych ani nie używa wyrażeń religijnych, takich jak„ sumienie ”. Naszym zdaniem pierwsze 2 z tych 4 stwierdzeń są dokładniej opisane jako odnoszące się do niezgodności religijnej bardziej niż niezgodności moralnej oraz odniesienia do „sumienia” mogą podobnie pociągać za religijność. Oczywiście siła przekonań religijnych jest naturalnym źródłem tego rodzaju niezgodności, ale moralność, jak przedstawiono w modelu PPMI, należy również badać poza kontekstem religijnym, ponieważ może mieć potencjalne liczne predyktory, które nie są bezpośrednio związane z religia (np. poglądy polityczne i społeczno-polityczne).¹⁹ Moralna dezaprobata lub niezgodność powinny być operacjonalizowane w sposób odzwierciedlający ten fakt oraz w sposób wrażliwy na wielozadaniowe określenie moralności.

Po drugie, w niektórych badaniach, szczególnie w badaniach wykorzystujących krótsze protokoły, niezgodność moralna jest operacjonalizowana tylko jednym stwierdzeniem z 4 opisanych wcześniej „Uważam, że oglądanie pornografii online jest moralnie złe”.²⁵ Jak wspomniano, stwierdzenie to nie odwołuje się bezpośrednio do kontekstu religijnego, więc obawy przedstawione wcześniej nie dotyczą go. Istnieje jednak również dodatkowy problem: tego rodzaju stwierdzenia nie oceniają dokładnie moralnej niezgodności, ale raczej moralną dezaprobatę.³⁷ Uwaga ta jest spójna z niektórymi wcześniejszymi pracami pod przewodnictwem Grubbsa i in.^36,38 w którym użyto określenia „dezaprobata moralna”. Powód jest 2-krotny: (i) zmiennej brakuje komponentu świadomości lub wrażliwości na własne zachowanie wykraczające poza przyjęte normy (patrz badanie Wrighta²²) oraz (ii) większość badań nad związkiem między moralną niezgodnością a postrzeganym przez siebie uzależnieniem opiera się na osobach, które deklarują dożywotnie kontakt z pornografią - dotyczy to również niniejszego badania. Takie ograniczenie nadal pozwala na dużą różnorodność w wykorzystywaniu pornografii. Jest możliwe, że osoby, które rzadko używają pornografii (np. Raz lub dwa razy w roku lub nawet częściej) i uważają, że pornografia jest do pewnego stopnia moralnie niewłaściwa, nadal nie doświadczają uczucia niezgodności, ponieważ sporadyczne wykroczenia można łatwo zignorować. W najnowszej pracy Grubbs i wsp³⁷ operacjonalizować niezgodność moralną jako interakcję między dezaprobatą moralną a używaniem pornografii, co stanowi znaczną poprawę. Odnosi się jednak do drugiego punktu nakreślonego wcześniej, ale nie do pierwszego, ponieważ ta metoda pomiaru nadal nie odzwierciedla składnika świadomości lub wrażliwości na brak dostosowania między własnym zachowaniem a normami. Aby rozwiązać tę sytuację, w ramach naszego badania, oprócz moralnej dezaprobaty dla wykorzystywania pornografii, zmierzyliśmy również cierpienie związane z niezgodnością moralną (zob. Materiały i Metody sekcja), która jest bardziej bezpośrednią miarą doświadczania niezgodności między własnymi normami a zachowaniem, a zatem dokładniejszą miarą niezgodności moralnej. Uważamy, że ten dodatek jest niezbędnym rozszerzeniem struktury PPMI.

Wykształcenie respondentów wyglądało następująco: podstawowe i zawodowe (27.7%, n = 244), średnie (39.8%, n = 350) i wyższe (32.5%, n = 286).

Uzależnienie od siebie, po innych badaniach w tej dziedzinie,^25,26 zmierzono za pomocą jednego elementu pochodzącego z Cyber-Pornografii Use Inventory-9:⁴⁷ „Jestem uzależniony od pornografii”. Opcje odpowiedzi wahały się od 1 (zdecydowanie się nie zgadzam) do 7 (zdecydowanie się zgadzam).

Problematyczne użycie pornografii oceniono za pomocą Brief Pornography Screener (BPS³⁴), 5-punktowa skala zaprojektowana tak, aby wykrywać symptomy problematycznego używania pornografii. Uczestnicy odpowiedzieli w skali: 1 - nigdy, 2 - czasami i 3 - często. Na potrzeby analizy uwzględniono sumę wyników uzyskanych w pozycjach BPS (α = 88).

Zachowanie hiperseksualne zostało zoperacjonalizowane poprzez ogólną ocenę w spisie zachowań hiperseksualnych,⁴⁸ 19-punktowy kwestionariusz mierzący objawy zachowań hiperseksualnych. Opcje odpowiedzi wahały się od 1 (nigdy) do 5 (bardzo często). Suma wyników uzyskanych we wszystkich pozycjach stanowiła wynik ogólny (α = 96).

Na rozregulowanie wskazano unikanie radzenia sobie, co oceniono za pomocą kwestionariusza Krótka COPE.⁴⁹ Krótki COPE składa się z 28 pozycji i 14 podskal odzwierciedlających różne strategie radzenia sobie. Uczestnicy mieli opcje odpowiedzi od 1 (w ogóle tego nie robiłem) do 4 (robiłem to często). Po wcześniejszych badaniach (np. Schnider et al⁵⁰), wyodrębniliśmy unikowe radzenie sobie jako grupę 5 strategii: rozproszenie uwagi, zaprzeczanie, brak zaangażowania behawioralnego, obwinianie siebie i używanie substancji (α = 71).

Zwyczaje związane z korzystaniem z pornografii wskazywały na częstotliwość korzystania z pornografii. Zapytani o częstotliwość korzystania z pornografii uczestnicy mieli możliwość wskazania, że ​​nigdy nie mieli kontaktu z pornografią w ciągu swojego życia (oznaczonego jako 0) lub zaznaczenia jednej z opcji dotyczących częstotliwości korzystania z pornografii w ostatnim roku, od 1 ( Nigdy w ostatnim roku) do 8 (raz dziennie lub więcej).

Religijność oceniano za pomocą 3 pozycji używanych przez Grubbsa i wsp²⁵ („Uważam się za religijnego”, „Bycie religijnym jest dla mnie ważne” i „Regularnie uczęszczam na nabożeństwa”). Skala odpowiedzi wahała się od 1 (zdecydowanie się nie zgadzam) do 7 (zdecydowanie się zgadzam). Na potrzeby analiz uwzględniono sumę wyników uzyskanych dla tych 3 pozycji (α = 94).

Na pytanie o przynależność religijną większość uczestników zgłosiła, że ​​jest katolikiem (77.3%), 3.5% zadeklarowało inne wyznanie religijne (np. Buddyzm, prawosławie), 10.6% zadeklarowało ateizm lub agnostykę, a 8.6% uczestników wybrało „żaden z powyższych " odpowiedź.

Moralną dezaprobatę wobec korzystania z pornografii mierzono jednym elementem („Uważam, że wykorzystywanie pornografii jest moralnie złe”), po innych badaniach dotyczących niezgodności moralnej jako predyktora uzależnienia od pornografii (np. Grubbs i in.²⁵). Skala odpowiedzi wynosiła od 1 (zdecydowanie się nie zgadzam) do 7 (zdecydowanie się zgadzam).

Niepokój związany z niestosowaniem moralnym oceniano za pomocą jednego punktu: „Często odczuwałem silny dyskomfort z powodu tego, że moje fantazje seksualne, myśli i zachowania były niezgodne z moimi przekonaniami moralnymi i / lub religijnymi”. Uczestnicy odpowiedzieli w skali: 2– „To oświadczenie było prawdziwe w moim życiu przez co najmniej 6 z ostatnich 12 miesięcy” 1– „To oświadczenie było prawdziwe w moim życiu, ale nie w ciągu ostatnich 12 miesięcy”, a 0– „To oświadczenie nigdy nie było prawdziwe dla mnie . ”

Aby ocenić model PPMI i przetestować nasze prognozy, przeprowadziliśmy analizę ścieżki przy użyciu IBM SPSS Amos⁵¹ przy użyciu oszacowania maksymalnego prawdopodobieństwa. Zgodnie ze standardami przyjętymi w literaturze, dobroć dopasowania oceniono na podstawie następujących kryteriów: porównawcza wartość wskaźnika dopasowania (CFI) większa niż 0.95, błąd średniej kwadratowej aproksymacji (RMSEA) mniejszy niż 0.06 oraz znormalizowany średni kwadrat pierwiastkowy resztkowe (SRMR) niższe niż 0.08.⁵²

Przykładowe cechy, zastosowane miary, pytania badawcze i podstawowy, 3-ścieżkowy projekt modelu zarejestrowano wstępnie za pomocą Open Science Framework (https://osf.io/qcwxa). Jednak rdzeń raportu z rejestracji wstępnej poświęcony jest innym dochodzeniom, które zostały wstępnie zarejestrowane z większym stopniem szczegółowości. Analizy te, oparte na tym samym zbiorze danych, ale odpowiadające na różne, choć powiązane pytania badawcze, są zgłaszane w innym miejscu.²⁷

Tabela 1 zawiera statystyki opisowe i korelacje między wszystkimi analizowanymi zmiennymi. Ogólnie rzecz biorąc, 20.5% uczestników, którzy używali pornografii w swoim życiu (n = 880) do pewnego stopnia zgodziło się, że korzystanie z pornografii jest moralnie złe (opcje odpowiedzi wahały się od nieco zgodzić się do zdecydowanie się zgadzam), chociaż tylko 5.8% zdecydowanie zgodziło się z tym stwierdzeniem (zdecydowanie zgadzam się odpowiedź). Problematyczne objawy związane z używaniem pornografii różniły się w dużej mierze od postrzeganego przez siebie uzależnienia od pornografii; korelacja między tymi 2 konstrukcjami wyniosła r = 55 (Tabela 1).

Oceniany model jest przedstawiony w Rysunek 1. Samoocena uzależnienia od pornografii („Jestem uzależniony od pornografii”) jest umieszczana w roli głównej zmiennej zależnej w modelu. Unikający radzenia sobie pozytywnie przewidywał samoocenę uzależnienia (β = 0.13, P <001), który jest również pozytywnie, choć słabo powiązany z częstotliwością korzystania z pornografii (β = 0.10, P = 001). Z kolei częstość korzystania z pornografii była najsilniejszym predyktorem samooceny uzależnienia (β = 0.52, P <001) i pozytywny predyktor cierpienia związanego z niezgodnością moralną (β = 0.17, P <001). Na ścieżce niespójności moralnej religijność była pozytywnym predyktorem dezaprobaty moralnej korzystania z pornografii (β = 0.44, P <001) i pozytywnie wpłynęło na cierpienie związane z niekongruencją moralną (β = 0.16, P <001). Religijność była słabym negatywnym predyktorem częstotliwości korzystania z pornografii (β = -0.09, P = 013), ale jego wpływ na samoocenę uzależnienia nie był istotny (β = 0.03, P = 368). Zgodnie z naszymi przewidywaniami moralna dezaprobata pornografii miała negatywny wpływ na częstotliwość korzystania z pornografii (β = -0.29, P <001), ale pozytywnie przewidywane cierpienie związane z niekongruencją moralną (β = 0.19, P <001). Co więcej, cierpienie związane z niekongruencją moralną było pozytywnym, umiarkowanie silnym predyktorem samooceny uzależnienia (β = 0.15, P <.001) (Rysunek 1). Ponadto przeżywanie cierpienia związanego z niezgodnością moralną było pozytywnie związane z unikającymi strategiami radzenia sobie (r = 0.21, P <001), która została przewidziana, chociaż nie została przedstawiona na rysunku dla zachowania przejrzystości. Model wyjaśniał 33.9% wariancji samooceny uzależnienia. Wskaźniki dopasowania dla modelu odzwierciedlały bardzo dobre dopasowanie: χ²(3) = 9.04, P = 029, CFI = 0.992, RMSEA = 0.048 i SRMR = 0.0274.

Osoby doświadczające niepokoju związanego z niestosowaniem moralnym zgłosiły wyższy poziom samooceny uzależnienia i problematycznego używania pornografii. Potwierdza to prognozę autorów modelu PPMI^3,31 odnośnie roli, jaką odgrywa niestosowność moralna w kształtowaniu samooceny uzależnienia od siebie²⁴ i rozszerza ją na bardziej ogólne problemy związane z używaniem pornografii. Jednak model przewiduje, że niestosowność moralna powinna być silniejszym predyktorem postrzegania uzależnienia od pornografii niż częstotliwość używania i rozregulowania,^3,31 czego nie potwierdzają nasze ustalenia. Nasze wyniki są bardziej zgodne z ostatnimi pracami pokazującymi, że częstotliwość wykorzystywania pornografii jest silniejszym predyktorem postrzegania uzależnienia od pornografii niż moralna niestosowność²⁶ (patrz też badanie Lewczuka i wsp²⁷ dla analizy przeprowadzonej na tej samej próbce co niniejsze badanie). Możliwe jest również, że niższy wpływ niepokoju związanego z niestosowaniem moralnym na uzależnienie od siebie postrzegane jest co najmniej częściowo spowodowany przez nieco niższy poziom moralnej dezaprobaty za pomocą pornografii w obecnej polskiej próbie, w porównaniu na przykład z próbą reprezentatywną dorosłych w USA.²⁵ W naszym badaniu 20.5% uczestników, którzy używali pornografii w swoim życiu, zgodziło się, że używanie pornografii jest moralnie złe (opcje odpowiedzi wahały się od „raczej się zgadzam” do „zdecydowanie się zgadzam”), podczas gdy takiej samej odpowiedzi udzieliło 24% Amerykanów. Co więcej, na podstawie tej samej miary, uczestnicy z USA deklarowali średnio nieco większą religijność (M = 4.10, SD = 1.95²⁵) niż polscy uczestnicy w obecnej próbie (M = 3.81, SD = 1.84), co może również tłumaczyć słabszy wpływ ścieżki niezgodności moralnej na uzależnienie od pornografii postrzeganej przez siebie niż model PPMI oparty głównie na badaniach przeprowadzonych na predykcjach z USA.

Ponadto cierpienie związane z niestosownością moralną było silniej związane z problematycznym używaniem pornografii niż z postrzeganiem uzależnienia. Możliwym wytłumaczeniem tego wzorca jest to, że w porównaniu z postrzeganym nałogiem problematyczne wykorzystywanie pornografii obejmuje szerszą grupę konsekwencji poznawczych i afektywnych oraz determinantów korzystania z pornografii. Jednym z nich jest wzrost poziomu winy w związku z korzystaniem z pornografii, co może być konsekwencją niezgodności moralnej.²⁰ Jedno z 5 stwierdzeń w BPS,³⁴ który był wskaźnikiem problematycznego wykorzystania pornografii w naszym badaniu, czytamy: „Nadal używasz pornografii, mimo że czujesz się z tego powodu winny”. Związek między etykietowaniem się jako uzależnionym a niepokojem związanym z niestosowaniem moralnym teoretycznie nie jest tak bliski jak w inne badania, co odzwierciedlają nasze ustalenia.

Następnie nasze wyniki ogólnie potwierdziły specyfikę łańcucha wpływów między zmiennymi związanymi z moralnością, choć nie bez zastrzeżeń. Więcej religijnych ludzi było bardziej skłonnych postrzegać pornografię jako naganną moralnie i było bardziej podatnych na odczuwanie niezgodności między własnymi zachowaniami seksualnymi a przyjętymi przekonaniami, postawami i normami. Wpływ religii nie był silny w tych przypadkach, ponieważ nasza metoda jej pomiaru nie odwołuje się bezpośrednio do kontekstu religijnego (patrz Wprowadzenie więcej informacji na ten temat). Zgodnie z oczekiwaniami, cierpienie związane z niewłaściwym dopasowaniem zachowania i postaw zostało określone przez 2 dodatkowe czynniki: częstotliwość zachowania (częstotliwość korzystania z pornografii) i restrykcyjność postaw (moralna dezaprobata pornografii; patrz badanie Grubbs et al.³). Chociaż jednak religijność i dezaprobata moralna znacznie przewidywały niepokój związany z niekonongracją moralną, ich wkład był nieco ograniczony. Należy zbadać inne możliwe predyktory, oba powiązane z innymi źródłami norm, które mogą determinować dezaprobatę pornografii, na przykład poglądy społeczno-polityczne, fundamentalizm religijny^53,54 lub niektóre gałęzie feminizmu,⁵⁵ a także zmienne związane ze świadomością i wrażliwością na własne zachowania niezgodne z własnymi przekonaniami, postawami i zinternalizowanymi normami (np. jaźń, świadomość, troska o błędy, perfekcjonizm, centralność norm, które motywują postawy wobec pornografii i seksualności) . W tym miejscu przypominamy sugestie wyrażone przez innych autorów w komentarzach do modelu.^19,22

Ponadto nasze wyniki wykazały, że kontrolując inne zmienne, więcej osób religijnych deklarowało wyższy poziom problematycznego korzystania z pornografii. Wpływ religijności na problematyczne używanie pornografii był słaby, ale obecny - co jest zgodne z co najmniej znaczną częścią wcześniejszych badań wykazujących słaby, pozytywny związek między religijnością a problematyczną pornografią^25,26 (patrz też badanie Lewczuka i wsp²⁷). Nie znaleziono odpowiedniej relacji dla postrzegania uzależnienia.

Częstotliwość korzystania z pornografii była najsilniejszym predyktorem postrzeganego przez siebie uzależnienia w modelu 1 i problematycznego korzystania z pornografii w modelu 2. Wskazuje to, że samoocena problemów związanych z pornografią nie polega jedynie na postrzeganiu tego zachowania jako przekraczającego osobiste normy to znaczy, że nie jest funkcją zwykłych przekonań (patrz dyskusja w opracowaniu Humphreysa⁵⁶). Znaczną część wariancji lepiej wyjaśnia częstotliwość używania, która potwierdza model zaburzeń związanych z problematycznym używaniem pornografii i jest podobna do symptomologii przynajmniej niektórych przypadków zaburzeń używania substancji i innych uzależnień behawioralnych, w przypadku których nadmierne używanie podczas przynajmniej część przebiegu zaburzenia jest kryterium definicyjnym (patrz: badanie Krausa i wsp¹ i Potenza i in⁵⁷). Częstotliwość korzystania z pornografii była również istotnym predyktorem problematycznego korzystania z pornografii, chociaż jej wpływ był nieco słabszy niż w przypadku samooceny uzależnienia (β = 0.43 vs β = 0.52). Jest to zrozumiałe, biorąc pod uwagę, że problematyczne używanie ma szerszy zakres niż samoocena uzależnienia, obejmujący nie tylko nadmierne używanie pornografii, ale także utratę kontroli, wykorzystywanie pornografii jako mechanizmu radzenia sobie oraz poczucie winy związane z używaniem pornografii.³⁴

Nasze ustalenia wskazują, że model PPMI może służyć jako ogólny model czynników przyczyniających się do samooceny uzależnienia od pornografii i problematycznego korzystania z pornografii. W obecnej wersji modelu ścieżka rozregulowania jest jednak słabo rozwinięta. Wskazali na to także inni badacze.¹⁶ Ta ścieżka powinna być bardziej szczegółowo nakreślona i rozszerzona. W swojej wstępnej propozycji modelu Grubbs i in³ koncentruje się na czynnikach związanych z niekonongracją moralną, które opisują ścieżkę rozregulowania z mniejszą liczbą szczegółów. Podejście to jest zrozumiałe, ponieważ niestosowność moralna jest centralnym punktem tego modelu. Jednak w konsekwencji obecna konceptualizacja modelu PPMI umieszcza wszystkie czynniki związane z rozregulowaniem (takie jak rozregulowanie emocji, impulsywność, radzenie sobie, kompulsywność) w jednej ogólnej i nieokreślonej kategorii i powstrzymuje się od przedstawiania mechanizmów wpływu między tymi zmiennymi, przypisując je zróżnicowane stopnie ważności lub przedstawiające relacje między zmiennymi związanymi z rozregulowaniem a zmiennymi związanymi z niezgodnością moralną. Takie relacje zostały zaproponowane przez innych^16,22 i są również widoczne w naszej analizie, ponieważ unikowe radzenie sobie było związane z cierpieniem związanym z niezgodnością moralną (r = 0.21, P <001), co może wskazywać, że unikowe strategie radzenia sobie mogą służyć jako sposób radzenia sobie z moralną niezgodnością.

Ponieważ model PPMI został wstępnie zatwierdzony w niniejszym badaniu, postulujemy jego rozszerzenie i być może przekształcenie w jeszcze bardziej ambitny, ogólny model, w którym zmienne związane z dysregulacją będą traktowane z takim samym stopniem ostrożności jak zmienne związane z moralnością . Aby to osiągnąć, określone modele - takie jak obecna wersja modelu PPMI - powinny zostać połączone z szerszymi modelami (np. Model I-PACE^12,58), które zawierają bardziej szczegółowe informacje na temat czynników związanych z rozregulowaniem zachowania, ale na razie pomijają rolę zmiennych związanych z moralnością. Wydaje się, że tylko takie podejście pozwoliłoby na uwzględnienie pełnego obrazu czynników wpływających zarówno na świeckie postrzeganie nałogu, jak i problematyczne używanie pornografii. Te 2 gałęzie badań nie powinny i nie mogą rozwijać się osobno ze względu na ich możliwy wzajemny wpływ.^16,22 Z powodu tej współzależności nie można ostatecznie ustalić kształtu ścieżki niezgodności moralnej, gdy strona modelu związana z rozregulowaniem jest słabo rozwinięta.

W przyszłych badaniach inne wskaźniki ogólnej rozregulowania (np. Impulsywność, niedostosowanie regulacji emocji, perfekcjonizm) powinny zostać przetestowane w modelu PPMI w celu rozszerzenia i zapewnienia dalszego wsparcia dla omawianych ram. Wydaje się, że takie rozszerzenie zostało przewidziane i przyjęte z zadowoleniem przez autorów modelu,³¹ z którymi w pełni się zgadzamy.

Kolejną kwestią, na którą warto zwrócić uwagę, jest to, że nasza analiza oparta jest na próbie ludności. Jednym z ważnych przyszłych kierunków dalszych badań jest również weryfikacja modelu na podstawie próbek klinicznych, w których występuje kliniczny poziom objawów problematycznej pornografii. Jest to niezwykle ważne, ponieważ znaczenie czynników przewidujących problematyczne używanie pornografii może zmienić poziom kliniczny w porównaniu z badaniami populacyjnymi. Przyszłe badania powinny również stosować model PPMI do CSBD uznanego w ICD-11^13,14 kiedy dostępne będą środki kontroli tego zaburzenia. Zgadzamy się z innymi badaczami, którzy sugerowali zbadanie niedopasowania norm zachowania do zachowań seksualnych innych niż problematyczne używanie pornografii,²⁰ co może prowadzić do rozszerzenia modelu w celu wyjaśnienia ogólnych problematycznych objawów zachowania seksualnego.

Dodatkowe obawy dotyczące kwestii operacjonalizacji niezgodności moralnej a moralnej dezaprobaty za pomocą pornografii (patrz Materiał i metody sekcja) i nałogowe uzależnienie a nieuporządkowane używanie pornografii na podstawie formalnych definicji klinicznych (takich jak problematyczne używanie pornografii, patrz Wprowadzenie sekcja) odnotowano we wcześniejszych częściach manuskryptu.

Obecne badania rozszerzają badania nad modelem PPMI na inny kontekst kulturowy, a mianowicie na polskich uczestników. Polska dzieli jednak podobieństwa kulturowe ze Stanami Zjednoczonymi, ponieważ jest krajem w przeważającej części chrześcijańskim (77.3% uczestników w obecnej analizie deklaruje, że jest katolikiem). Przyszłe badania powinny dodatkowo zweryfikować model oparty na różnych kręgach religijnych i kulturowych.

Zauważono już niektóre ograniczenia niniejszego badania (pojedynczy czynnik związany z rozregulowaniem). Zauważamy również, że niniejsza praca opiera się na przekrojowym projekcie badawczym, co wyklucza analizy kierunkowości lub przyczynowości. Oznacza to, że chociaż niniejsza praca jest zgodna z PPMI, bez obserwacji podłużnych, które badają trajektorie tych zmiennych w czasie, nie można jednoznacznie ocenić żadnego modelu problematycznego wykorzystania pornografii. Wreszcie, nie uwzględniliśmy definicji pornografii dla uczestników ankiety internetowej.