Struktura czynnikowa Kwestionariusza Motywów Cybersexa (2018)

J Behav Addict. 2018 Aug 29: 1-9. doi: 10.1556 / 2006.7.2018.67. [Wydanie elektroniczne przed papierowym]

Franc E¹, Khazaal Y^1,2,3, Jasiówka K², Lepers T², Bianchi-Demicheli F^1,2, Rothen S^1,2.

Abstrakcyjny

Internet jest szeroko wykorzystywany do działań seksualnych i pornografii. Niewiele jednak wiadomo o tym, dlaczego ludzie szukają spotkań i interakcji seksualnych za pośrednictwem Internetu oraz o korelatach uzależnienia od cyberseksualności. Celem tego badania było skonstruowanie kwestionariusza dla motywów cyberseksualnych [Cybersex Motives Questionnaire (CysexMQ)] poprzez dostosowanie kwestionariusza Gambling Motives Questionnaire do wykorzystania cyberseksualnego i zatwierdzenie jego struktury.

Metody

Zebrano dwie próbki internetowe użytkowników cyberseksualnych 191 i 204, aby przeprowadzić analizę głównych składników (PCA) na pierwszej próbce i analizę czynnikową potwierdzającą (CFA) na drugiej. Obliczono niezawodność α i złożoną Cronbacha, aby ocenić wewnętrzną spójność. Oceniono również korelacje między CysexMQ a Inwentarzem pożądania seksualnego (SDI).

Efekt

Dwa konkurencyjne modele zostały zachowane z PCA, jeden z dwoma czynnikami, a drugi z trzema czynnikami. CFA lepiej pasuje do rozwiązania trójczynnikowego. Po usunięciu trzech ładunków krzyżowych wyniki pokazały, że ostateczne trójczynnikowe rozwiązanie 14 (ulepszanie, radzenie sobie i motywy społeczne) było prawidłowe (skorygowany wskaźnik dobroci dopasowania: 0.993; indeks znormalizowany: 0.978 ; Indeks Tuckera-Lewisa: 0.985; indeks dopasowania porównawczego: 0.988; średni błąd kwadratowy aproksymacji: 0.076). Znaleziono pozytywne korelacje między różnymi motywami i podskalami SDI.

Dyskusja

Wyniki sugerują, że CysexMQ jest odpowiedni do oceny motywów cyberseksualnych.

Słowa kluczowe: cyberseks, motywy, pornografia, uzależnienie od Internetu, Kwestionariusz motywów hazardowych

Wprowadzenie

Znaczna ekspansja Internetu w ostatnich dziesięcioleciach i jego powszechne stosowanie w życiu codziennym w większości społeczeństw wywołały debatę w społeczności naukowej. Chociaż Internet może być uważany za potężne narzędzie, które zapewnia dostęp do szerokiej gamy informacji, a tym samym wspomaga globalizację, szybko stał się rodzajem schronienia, w którym fantazje ludzi rozkwitają bez konsekwencji życiowych i gdzie niektórzy ludzie z ważnymi problemami zdrowotnymi otrzymują zagubiony w głębi. Tylko kilka badań skupiło się na jednym szczególnym wykorzystaniu Internetu, które od początku odnosi sukcesy i stale rośnie popularność: cyberseks (Gmeiner, Price i Worley, 2015). Cyberseksualność można zdefiniować jako korzystanie z internetowych działań seksualnych, takich jak pornografia, pokazy seksu na żywo, kamery internetowe lub czaty. Argumentowano, że wszystko, co można zrobić seksualnie w prawdziwym życiu, można zrobić w Internecie (Carnes, 2001).

Internet jest powszechnie używany do czynności seksualnych (Grubbs, Volk, Exline i Pargament, 2015), bliski związek między tymi dwoma rozwinął się wszechobecnie. Dostępność, przystępność cenowa i anonimowość Internetu zachęcają do powtarzających się interakcji seksualnych i osłabienia z powodu złudnego wyglądu takich interakcji za ekranem, w których świat wirtualny wydaje się mniej rzeczywisty. Ludzie łatwiej pozwalają na osobiste fantazje, kiedy nie mogą wpływać na kogoś fizycznie, co prowadzi do zgubnego poczucia bezpieczeństwa i odhamowania (Young, Griffin-Shelley, Cooper, O'mara i Buchanan, 2000).

Chociaż kilku użytkowników zgłosiło pozytywny wpływ cyberseksu (Grov, Gillespie, Royce i Lever, 2011), niektórzy postrzegają siebie jako uzależnionych od używania produktów cyberseksualnych (Bothe i in., 2018; Grubbs i in., 2015; Kor i in., 2014). Uzależnienie od Internetu związane z treściami seksualnymi wydaje się wpływać na małą, ale znaczącą część populacji korzystającej z Internetu (Dufour i in., 2016; Frangos, Frangos i Sotiropoulos, 2011; Grubbs i in., 2015; Kafka, 2010; Ross, Mansson i Daneback, 2012). Negatywne konsekwencje nadmiernego cyberseksu, określanego również jako uzależnienie od cyberseksualności, są związane z psychologicznym niepokojem i zaburzeniami snu i codziennymi obowiązkami życiowymi lub z zaburzeniami psychospołecznymi (Grubbs i in., 2015; Tsimtsiou i in., 2014; Twohig, Crosby i Cox, 2009). Ponieważ motywy mają duży wpływ na uzależnienia behawioralne (Billieux i in., 2011; Clarke i in., 2007; Hilgard, Engelhardt i Bartholow, 2013; Kiraly i in., 2015; Kuss, Louws i Wiers, 2012; Zanetta Dauriat i in., 2011), głównym celem tego badania była ocena motywów cyberseksualnych i walidacja Kwestionariusza Motywów Cybersex (CysexMQ).

Chociaż temat uzależnienia cyberseksualnego ma prawdopodobnie znaczenie kliniczne, rzadko był badany (Brand i wsp., 2011; Doring, 2009). Niewiele wiadomo o tym, dlaczego ludzie szukają spotkań i interakcji seksualnych za pośrednictwem Internetu oraz o korelatach uzależnienia cyberseksualnego (Kafka, 2010). Oczekuje się, że oczekiwanie pobudzenia seksualnego i przyjemności będzie kluczowym motywem cyberseksu i może odgrywać rolę w uzależnieniu od cyberseksualności (Young, 2008). W związku z tym w kilku badaniach wykazano, że w porównaniu z kontrolami osoby sklasyfikowane jako uzależnione od cyberseksów zgłosiły większą reaktywność wskazań i pobudzenie seksualne dzięki prezentacji wskazówek pornograficznych (Laier, Pawlikowski, Pekal, Schulte i Brand, 2013).

W szczególności niektóre badania wykazały, że negatywne konsekwencje używania cyberseksu (tj. Uzależnienia) są związane z postrzeganym podnieceniem seksualnym, gdy ludzie oglądają internetowe materiały pornograficzne (Brand i wsp., 2011). Ponadto, takie uzależniające stosowanie było związane z większą aktywacją regionów nerwowych związanych z reaktywnością wskazań lekowych, takich jak grzbietowy przedni zakręt, prążkowie brzuszne i ciało migdałowate (Voon i in., 2014). Zgodnie z oczekiwaniami, w porównaniu ze zdrowymi kontrolami, osoby z uzależnieniem od cyberseksualności miały większe pragnienie, ale podobne wyniki sympatii w odpowiedzi na seksualnie wyraźne sygnały wideo (Voon i in., 2014). Takie wyniki są zgodne z modelami sugerującymi, że w zachowaniach uzależniających „pragnienie” zostaje oddzielone od „lubienia” (Robinson i Berridge, 2008).

Jak podano w badaniach nad innymi uzależnieniami behawioralnymi (Billieux i in., 2013; Khazaal i in., 2015; Zanetta Dauriat i in., 2011), uzależnienie cyberseksualne jest mediowane przez radzenie sobie (tj. ucieczkę od rzeczywistych problemów za pomocą pornografii) poprzez korzystanie z internetowych materiałów seksualnych (Laier & Brand, 2014). Na przykład Hypersexual Behavioral Inventory, kwestionariusz, który ogólnie ocenia nadmierne i problematyczne korzystanie z seksu, obejmuje trzy podskale: jedną dotyczącą kontroli, jedną dotyczącą konsekwencji, a drugą dotyczącą radzenia sobie (stosowanie seksu do radzenia sobie z awersją stany afektywne lub w odpowiedzi na stres; Reid, Li, Gilliland, Stein i Fong, 2011). Inwentarz zużycia pornografii (Reid i in., 2011) ocenia motywacje do korzystania z pornografii za pomocą 15-punktowego kwestionariusza zgłaszanego przez siebie, związanego z następującymi wymiarami: unikanie emocjonalne (tj. radzenie sobie), ciekawość seksualna, poszukiwanie podniecenia i przyjemność.

Pomimo niewielkiej liczby badań w tej dziedzinie opublikowane artykuły sugerują, że dwa prawdopodobne motywy związane z uzależnieniem od cyberseksualności, aby poradzić sobie z awersyjnymi emocjami i rzeczywistymi problemami, to satysfakcja seksualna i korzystanie z działań seksualnych związanych z Internetem (Laier & Brand, 2014). Nic dziwnego, jak opisano w badaniach związanych z innymi uzależnieniami behawioralnymi w Internecie (Carli i in., 2013; Geisel, Panneck, Stickel, Schneider i Muller, 2015; Khazaal i in., 2012) Uznano, że uzależnienie cyberseksualne jest związane z objawami psychicznymi i cierpieniem; nie było to jednak związane z zachowaniami seksualnymi offline (Brand i wsp., 2011; Laier, Pekal i Brand, 2015).

Wcześniejsze teorie i badania w dziedzinie uzależnienia od cyberseksu w większości badały, jak ewoluuje proces i jego konsekwencje, ale brakuje definicji motywacji kierujących takimi zachowaniami. W rzeczywistości motywacje prowadzące do uzależniających zachowań zostały po raz pierwszy zbadane w dziedzinie zaburzeń związanych z używaniem alkoholu (Cooper, Russell, Skinner i Windle, 1992), w których rozważano motywy picia obejmujące trójczynnikowy model: wzmocnienie, społeczne i radzenie sobie. Wzmocnienie wyraża wewnętrzne i pozytywne wzmocnienie, aby wzbudzić pozytywne emocje. Czynnik społeczny odnosi się do zewnętrznego i pozytywnego wzmocnienia w celu zwiększenia przynależności społecznej. Radzenie sobie oznacza wszystkie wewnętrzne strategie wdrażane przez jednostkę w celu zmniejszenia negatywnych skutków.

Uzasadnione wydaje się wątpienie, czy czynniki związane z motywami picia dotyczą uzależnienia bez substancji odurzających, takich jak hazard czy cyberseks. Jednakże czynniki te okazały się istotne dla motywów hazardu, na przykład w badaniu przeprowadzonym przez Stewarta i Zacka (2008). Zatwierdzili trójczynnikową strukturę kwestionariusza Gambling Motives Questionnaire (GMQ) na podstawie tej samej konstrukcji przedmiotów 15 z pięcioma elementami na czynnik. Dalsze badania potwierdziły zmodyfikowaną wersję GMQ, w tym motywy pieniężne jako dodatkowy napęd związany konkretnie z hazardem (Dechant i Ellery, 2011). Odkrycia te sugerują, że GMQ można ustawić w kontekście motywów, które ma mierzyć. Pokazuje również, że kwestionariusz jest plastyczny i że modyfikacja jego konstrukcji może być owocna dla oceny motywów cyberseksualnych.

Zgodnie z wcześniejszymi badaniami na temat uzależnienia od cyberseksualności, w szczególności na temat wykorzystania pornografii (Brand i wsp., 2011; Laier & Brand, 2014; Laier i in., 2015; Reid i in., 2011) prawdopodobne jest postawienie hipotezy, że GMQ i związane z nim czynniki, wzmocnienie (motywacja podobna do gratyfikacji) i radzenie sobie, mogą być zaangażowane w motywy cyberseksualne.

Rozsądne jest również rozważenie zaangażowania motywu społecznego w zachowania cyberseksualne. Na przykład badania dotyczące randek internetowych podkreśliły znaczenie motywów związanych z towarzyskością w celach romantycznych lub przypadkowych seksu (Sumter, Vandenbosch i Ligtenberg, 2017). Trójczynnikowy model GMQ dostosowany z Kwestionariusza Motywów Picia wydaje się zatem istotny dla motywacji cyberseksualnych. Po pierwsze, czynnik wzmacniający jako motyw cyberseksualny uchwyciłby fakt, że użytkownicy często informują, że są podekscytowani, atrakcyjni, nieskrępowani i zachwyceni, gdy są online (Young, 2008). Po drugie, użytkownicy cyberseksu odkrywają nowy świat społeczny, w którym kultura cyberprzestrzeni oferuje zachętę i akceptację nawet najgłębszych fantazji na temat niebezpiecznej drogi do przynależności społecznej (Young, 2008), co ilustruje znaczenie czynnika społecznego w motywach cyberseksualnych. Po trzecie, wymiar radzenia sobie może dotyczyć motywów cyberseksualnych, biorąc pod uwagę, że użytkownicy cyberseksuali często odnoszą się do naruszenia rzeczywistości, a następnie do niepokoju w odniesieniu do rzeczywistych problemów, gdy angażują się w działania cyberseksualne (Laier & Brand, 2014).

Działalność Cybersex różni się jednak od hazardu. Na przykład motywy oceniane za pomocą elementów GMQ, takie jak „To jest coś do zrobienia przy specjalnej okazji” lub „To, co robi większość twoich znajomych, kiedy się spotykasz”, nie wydają się odpowiednie do oceny cyberseksu. Ponadto konkretne motywy cyberseksualne (tj. Masturbacja) nie zostały ocenione za pomocą GMQ. W związku z tym potrzebny jest specjalny CysexMQ.

Celem tego badania było zbadanie i walidacja struktury czynnikowej motywów cyberseksu w dostosowanej wersji GMQ: CysexMQ.

Metody

Uczestnicy

Rekrutacja odbywała się poprzez reklamy zamieszczane na specjalistycznych forach i stronach internetowych. Kryteriami włączenia były 18 lat i starszych oraz użytkownik stron internetowych z treściami związanymi z seksem.

Rekrutowano dwie różne próbki. Wśród badanych 774, którzy kliknęli link do badania, 640 wyraził zgodę na udział. Po usunięciu przypadków z brakującymi wartościami w GMQ uwzględniliśmy w analizach tematy 395. W przykładzie 1 (n = 191), 137 (71.7%) to mężczyźni. Zakres wieku wynosił od 18 do 69 lat, z medianą 32. Mężczyźni byli starsi od kobiet (mediana wieku mężczyzn: 34; mediana wieku kobiet: 27; test Wilcoxona: W = 3,247; p <05). Siedemdziesiąt sześć osób (39.8%) było stanu wolnego, 72 (37.7%) pozostawało w związku, 42 (22.0%) było w związku małżeńskim, a 1 był wdowcem. Jeśli chodzi o orientację seksualną, 145 (77.5%) zadeklarowało się jako heteroseksualne, 11 (5.9%) za homoseksualne, a 31 (16.6%) za biseksualne. W Próbce 2 (n = 204), 76 badanych (37.6%) to mężczyźni. Zakres wieku wynosił od 18 do 58 lat, z medianą 31. Mężczyźni byli młodsi od kobiet (mediana wieku mężczyzn: 29; mediana wieku kobiet: 32.5; test Wilcoxona: W = 3,790; p <05). Czterdzieści osób (19.7%) było stanu wolnego, 107 (52.7%) pozostawało w związku, 54 (26.6%) było w związkach małżeńskich, a 2 były owdowiałymi. Jeśli chodzi o orientację seksualną, 172 (84.7%) zadeklarowało się jako heteroseksualne, 8 (3.9%) za homoseksualne, a 23 (11.3%) za biseksualne.

Pomiary

Wszyscy uczestnicy najpierw wypełnili ogólny kwestionariusz dotyczący swoich danych osobowych (płeć, wiek, narodowość, orientacja seksualna itp.) Oraz formularz przedmiotu 24 dotyczący ich doświadczenia z Internetem i seksualnością (czas spędzony online na stronach seksualnych, satysfakcja ze spotkań w Internecie, częstotliwość aktywności seksualnej w ciągu ostatniego miesiąca itp.).

Po zebraniu informacji demograficznych i szczegółowych nastąpiło wypełnienie różnych kwestionariuszy samooceny: Sexual Desire Inventory (SDI) i CysexMQ. SDI (Spector, Carey i Steinberg, 1996) jest jednym z najczęściej używanych narzędzi do oceny pożądania seksualnego (Mark, Toland, Rosenkrantz, Brown-Stein i Hong, 2018). Skala została opracowana w języku angielskim i zatwierdzona w różnych językach (King i Allgeier, 2000; Moyano, Vallejo-Medina i Sierra, 2017; Ortega, Zubeidat i Sierra, 2006; Spector i wsp., 1996). Cechy psychometryczne SDI oceniono również wśród osób o różnych orientacjach seksualnych, w tym lesbijek i homoseksualnych mężczyzn (Mark i in., 2018).

SDI został opracowany w celu oceny poznawczego składnika pożądania seksualnego. Instrument obejmuje dwa wymiary: dwuznaczne pożądanie seksualne (zainteresowanie aktywnością seksualną z partnerem) i samotne pożądanie seksualne (zainteresowanie angażowaniem się w zachowania seksualne przez siebie). Samotny wymiar wiąże się z częstotliwością samotnych zachowań seksualnych, podczas gdy wymiar dyadyczny jest związany z częstotliwością czynności seksualnych z partnerem (Spector i wsp., 1996). Dobra niezawodność testowo-testowa (Spector i wsp., 1996) zostało zgłoszone, jak również zbieżne trafność z innymi miarami pożądania seksualnego i satysfakcją seksualną (Mark i in., 2018).

CysexMQ to skala samooceny (Materiał uzupełniający), która jest oceniana na skali Likerta w punkcie 5 firmy 1 (nigdy) do 5 (zawsze lub prawie zawsze).

Autorzy zmodyfikowali pozycje w podskali motywów społecznych GMQ, aby lepiej pasowały do ​​działań cyberseksualnych. Na przykład motywy „Jako sposób na świętowanie”, „To, co większość twoich znajomych robi, kiedy się spotykają” i „To jest coś, co robisz przy specjalnych okazjach” zostały usunięte. Dodano inne typy motywów społecznych, takie jak „Spotkać się z kimś” i „Ponieważ potrzebuję wymiany z innymi ludźmi”. Motyw „Być towarzyskim” został zmieniony na „Aby być towarzyskim i docenianym przez innych”. W motywie ulepszenia GMQ pozycja „Aby wygrać pieniądze” została zastąpiona przez „Aby się zabawić”. Inne konkretne motywy związane z czynnościami cyberseksu to „Do masturbacji” i „Do oglądania”. Pozycje zostały wygenerowane poprzez pogłębione wywiady kliniczne pacjentów dotyczące ich motywów związanych z używaniem cyberseksu. Pacjenci ci konsultowali się z uzależnionymi cyberseksami w oddziale dla uzależnień na Wydziale Zdrowia Psychicznego i Psychiatrii Szpitala Uniwersyteckiego w Genewie. Po kilku dyskusjach z klinicystami i między autorami, drugi, czwarty i piąty autorzy przeprowadzili analizy tematyczne tych jakościowych odpowiedzi. Pozycje zostały następnie wygenerowane zgodnie z zasadami generowania pozycji (tj. Dotyczące jednej sprawy, prostych i krótkich wypowiedzi; Harrison i McLaughlin, 1993) i dyskutowano aż do osiągnięcia konsensusu wśród autorów.

Głównym miernikiem wyników tego badania był CysexMQ.

Analiza danych

Pomimo faktu, że oczekiwano struktury trójczynnikowej, najpierw przeprowadzono analizę eksploracyjną zamiast analizy potwierdzającej, aby umożliwić pojawienie się określonej struktury w nowych ramach. Aby osiągnąć ten cel, przeprowadziliśmy analizę głównych składowych (PCA), a następnie rotację varimax na oryginalnej próbce 191. Z dyskretną naturą elementów GMQ, PCA jest korzystniejsza niż eksploracyjna analiza czynnikowa, ponieważ nie zakłada żadnego konkretnego modelu wielowymiarowego, co nie ma miejsca w przypadku analizy eksploracyjnej (Schneeweiss & Mathes, 1995). Ponadto, gdy wyodrębniana jest ta sama liczba czynników lub składników, obie techniki dają bardzo podobne wyniki (Velicer i Jackson, 1990). Liczbę składników do ekstrakcji określono za pomocą testu piargowego (Cattell, 1966) i Velicer's (1976) test minimalnej średniej częściowej (MAP) przeprowadzono na macierzy korelacji. Test MAP został uruchomiony.

W drugim kroku zrekrutowaliśmy drugą próbkę 204 w celu przeprowadzenia potwierdzającej analizy czynnikowej (CFA). Ze względu na dyskretną naturę elementów CysexMQ, nieważone najmniejsze kwadraty (ULS) z solidnymi błędami standardowymi (Li, 2016) metoda została wybrana jako procedura szacowania.

Jako wskaźniki zgodności z danymi wybrano pięć wcześniej ustalonych kryteriów: (a) skorygowany wskaźnik dobroci dopasowania (AGFI)> 0.80 (Joreskog & Sorbom, 1996); (b) znormalizowany współczynnik dopasowania (NFI)> 0.90 (Bentler i Bonnet, 1980); (c) Indeks Tuckera – Lewisa (TLI)> 0.95 (Tucker i Lewis, 1973); (d) porównawczy wskaźnik dopasowania (CFI)> 0.95 (Bentler, 1990); oraz (e) średni kwadratowy błąd aproksymacji (RMSEA) <0.06 (Hu i Bentler, 1999). Zastosowanie i odcięcie AGFI zalecił Cole (1987), NFI autorstwa Bentlera i Bonneta (1980) oraz RMSEA, TLI i CFI autorstwa Hu i Bentlera (1999).

Wiarygodność kwestionariusza oceniono za pomocą współczynnika α Cronbacha (Cronbach i Meehl, 1985) i niezawodność złożona (CR), które są miarami wewnętrznej spójności. Aby ocenić zbieżność trafności, obliczyliśmy korelacje Spearmana między podskalami SDI i podskalami CysexMQ. PCA, CFA i bootstrap zostały wykonane w wersji R 3.1.3, przy użyciu psych (Revelle, 2014), bootstrap (Kostyshak, 2015), A lawaan (Rosseel, 2012) pakiety.

Etyka

Procedury badawcze zostały przeprowadzone zgodnie z Deklaracją Helsińską. Komisja etyczna Szpitala Uniwersyteckiego w Genewie wyraziła zgodę na protokół badania. Uczestnicy otrzymali szczegółowy opis celów i metod badania. Po uzyskaniu świadomej zgody online uczestnicy wypełnili kwestionariusze anonimowo online za pomocą linków SurveyMonkey.

Efekt

Wyniki z PCA

Liczba zachowanych czynników

Test piargowy (rysunek S1 materiału dodatkowego) wyraźnie sugerował zachowanie trzech czynników, podczas gdy test MAP (rysunek S2 materiału dodatkowego) dał niejednoznaczne rozwiązanie, ponieważ albo dwa albo trzy czynniki miały wartości bliskie (odpowiednio 0.0301 i 0.0302), wiedząc, interpretacja testu MAP odbywa się na podstawie mniejszych, tym lepiej. Aby rozwikłać wynik testu MAP, zastosowaliśmy technikę bootstrap (Efron, 1987), co potwierdziło dwuznaczność. Wśród próbek bootstrap 1,000, 52% zasugerował zachowanie dwóch czynników, a 43% zasugerował zachowanie trzech czynników; wykresy pudełkowe z bootstrapowanego testu MAP (rysunek S3 z materiału uzupełniającego) dla dwóch i trzech czynników nakładały się prawie całkowicie.

Obciążenia czynnikiem

Trzy elementy były problematyczne w ramach rozwiązania trójczynnikowego, ponieważ miały ładunki większe niż 0.40 na więcej niż jednym składniku: pozycje 2 i 17 odpowiednio na Czynnikach I i II oraz Pozycja 16 na Czynnikach II i III. Dwuskładnikowe rozwiązanie zawierało najmniejszy ładunek, z 0.37 na Item 13 („Dla poczucia pewności siebie i podniesienia samooceny”). Elementy 12, 15 i 17 były również problematyczne, ponieważ miały ładunki większe niż 0.40 na obu komponentach. Wyjaśniona wariancja dotyczyła 0.47 dla rozwiązania dwuskładnikowego i 0.55 dla rozwiązania trójczynnikowego. Obciążenia czynnikami przedstawiono w tabelach S1 i S2 materiału uzupełniającego.

Zaobserwowano ładowanie krzyżowe przy ulepszaniu i radzeniu sobie z Item 2 („Rozluźnić”) i Item 17 („Ponieważ sprawia, że ​​czuję się dobrze”). W przypadku przedmiotu 16 zaobserwowano różne obciążenia krzyżowe w odniesieniu do czynników radzenia sobie i czynników społecznych („Za poczucie pewności siebie i podniesienie samooceny”).

Ze względu na podobieństwo ładowania krzyżowego elementów 2 i 17, zdecydowaliśmy się najpierw przetestować model bez tych elementów (3F-a; tabela 1), zachowując jednak Item 16 związany z cyberseksualnym wykorzystaniem motywów samooceny. Następnie przetestowaliśmy model bez trzech elementów związanych z ładowaniem krzyżowym (3F-b; tabela 1).

Tabela 1. Wskaźniki dopasowania z ULS potwierdzającej analizy czynnikowej czterech modeli

Notatka. ULS: nieważone najmniejsze kwadraty; AGFI: skorygowany wskaźnik dobroci dopasowania; NFI: indeks znormalizowany; TLI: indeks Tuckera-Lewisa; CFI: indeks dopasowania porównawczego; RMSEA: średni błąd kwadratowy aproksymacji.

Wyniki z CFA

Aby zdecydować, czy lepiej zachować dwa czy trzy czynniki, najpierw porównaliśmy oba modele. Pierwsza część tabeli 1 pokazuje wskaźniki dopasowania rozwiązań dwuskładnikowych i trójczynnikowych. Oba modele dawały doskonałe dopasowanie, z wyjątkiem RMSEA, który jest nieco większy niż odcięcie 0.06. Rozwiązanie trójczynnikowe pokazuje najlepsze dopasowanie wszędzie. Ponieważ indeksy dopasowania były bardzo zbliżone do siebie dla dwóch modeli, porównaliśmy je statystycznie, wiedząc, że nie ma standardowej i jasno zatwierdzonej procedury dla modeli, gdy metoda szacowania jest ULS. Przeprowadziliśmy test istotności na podstawie funkcji dopasowania, która jest odpowiednikiem dobrze znanego χ² test. Test wykazał, że model z trzema czynnikami jest lepszy niż model z dwoma czynnikami (różnica funkcji dopasowania = 67.18, df = 2, p <001). W drugim kroku, biorąc pod uwagę problemy z obciążeniem krzyżowym z PCA i rozważania kliniczne wymienione powyżej, przetestowaliśmy dwa dodatkowe modele. Pierwszym (Model 3F-a) było rozwiązanie trójczynnikowe z usuniętymi elementami 2 i 17, aw drugim (Model 3F-b) również usunięto pozycję 16. Wskaźniki dopasowania trzech modeli z trzema czynnikami przedstawiono w drugiej części tabeli 1. Chociaż znaleziono doskonałe pasowania, z wyjątkiem RMSEA dla modelu 3F-a, pasowały one do danych gorzej niż model pełny, podczas gdy Model 3F-b lepiej pasował do każdego indeksu. Dlatego z kwestionariusza usunęliśmy elementy 2, 16 i 17.

Stół 2 pokazuje ładunki rozwiązania trójczynnikowego z usuniętymi elementami 2, 16 i 17 zgodnie z powyższymi wynikami. Każde ładowanie znacząco różniło się od 0. Szacowane korelacje między trzema czynnikami były znaczące.

Tabela 2. Obciążenia czynnikowe dla trójczynnikowego rozwiązania z ULS z solidnymi standardowymi błędami potwierdzającymi analizę czynnikową

Uwaga. SE: Standardowy błąd; ULS: nieważone najmniejsze kwadraty.

Zgodnie z czynnikami GMQ trzy zachowane czynniki to wzmocnienie (pierwszy czynnik), radzenie sobie (drugi czynnik) i motywy społeczne (trzeci czynnik).

Niezawodność

Wewnętrzna spójność oszacowana przez α Cronbacha dla trójczynnikowego rozwiązania (Model 3F-b) wynosiła około 0.81 [95% przedział ufności (CI): 0.79, 0.83] i 0.88 [95% CI: 0.86, 0.91] dla współczynnika wzmocnienia ; 0.79 [95% CI: 0.76, 0.81] i 0.86 [95% CI: 0.83, 0.89] dla współczynnika motywów kopiowania; oraz 0.74 [95% CI: 0.71, 0.77] i 0.76 [95% CI: 0.71, 0.81] dla motywów społecznych, odpowiednio, w pierwszej i drugiej próbce. Ponadto CR (Bacon, Sauer i Young, 1995) zostało wykonane, ponieważ wiadomo, że α Cronbacha nie docenia prawdziwej niezawodności w określonych sytuacjach (Raykov, 1998). CR zapewnia prawie takie same współczynniki jak α Cronbacha (wzmocnienie: 0.81 i 0.89; motywy radzenia sobie: 0.82 i 0.86; oraz motywy społeczne: odpowiednio 0.73 i 0.79 w pierwszej i drugiej próbce). Α i CR Cronbacha sugerują dobrą niezawodność.

Korelacje

Stwierdzono umiarkowane dodatnie korelacje między podskalami SDI a motywami wzmocnienia, podczas gdy znaleziono niewielkie korelacje między tymi podskalami a motywami radzenia sobie. Stwierdzono niewielkie korelacje między motywami społecznymi a podskalą dyadycznego SDI, ale nie pojedynczą SDI (tabela 3).

Tabela 3. Korelacje Spearmana między podskalami CysexMQ i SDI

Notatka. CysexMQ: Kwestionariusz motywów Cybersexu; SDI: Inwentarz pożądania seksualnego.

***p <001.

Dyskusja

Pomimo trójczynnikowej struktury wyróżniającej się w poprzednich badaniach GMQ (Stewart i Zack, 2008) i Kwestionariusz Motywów Picia (Cooper i wsp., 1992), nie udało nam się znaleźć tak dobrze zdefiniowanej struktury, wykonując PCA w dostosowanej wersji przedmiotu XsexumQ CysexMQ. Zarówno w rozwiązaniach dwu-, jak i trójczynnikowych niektóre elementy miały wysokie obciążenia krzyżowe dla więcej niż jednego czynnika. W drugim kroku CFA na drugiej próbce sugeruje, że rozwiązanie trójczynnikowe lepiej pasuje do danych.

Aby rozwiązać problem związany z ładunkami krzyżowymi, oceniliśmy różne modele z trzema czynnikami bez dwóch lub trzech problematycznych elementów. Wskaźniki najlepszego dopasowania uzyskano dla modelu trójczynnikowego bez trzech problematycznych elementów. Ostatecznym CysexMQ była skala elementu 14.

Nazwy trzech zachowanych czynników, wzmocnienie, radzenie sobie i motywy społeczne są podobne do tych proponowanych dla GMQ z powodu częściowego podobieństwa typów motywów. Wynik ten jest zgodny z wynikami poprzednich badań, które wspierały zaangażowanie społeczne (Sumter i in., 2017), radzenie sobie (Laier i in., 2015) i motywy ulepszeń (Reid i in., 2011) w cyberseksie. Jednak kilka elementów różni się pod pewnymi względami od GMQ, odzwierciedlając specyfikę zachowań cyberseksualnych.

Wszystkie ładunki były istotne statystycznie i miały mniej więcej taką samą wielkość. Te trzy czynniki były umiarkowanie skorelowane, z wyjątkiem motywów wzmacniających i radzących sobie, dla których korelacje były wysokie. Odkrycie to jest zgodne z wynikami badań nad GMQ i można je wyjaśnić możliwą rolą takich motywów w regulacji emocji (Devos i in., 2017; Wu, Tao, Tong i Cheung, 2011). Motywy te mogą odgrywać różne role w problemach i problemach cyberseksualnych bez problemu, jak podano w badaniach dotyczących gier internetowych (Billieux i in., 2011; Zanetta Dauriat i in., 2011). Jak sugerują potencjalne powiązania między uzależnieniami behawioralnymi a zaburzeniami nastroju (Khazaal i in., 2016; Starcevic i Khazaal, 2017; Strittmatter i in., 2015) uzasadnione są dalsze badania nad możliwymi powiązaniami między CysexMQ, objawami psychiatrycznymi i problemami cyberseksualnymi.

Zarówno α Cronbacha, jak i CR wykazały dobrą wewnętrzną spójność. Zbieżną trafność oceniano za pomocą korelacji z SDI. Poziomy korelacji różniły się w zależności od motywów i pożądania seksualnego dyadycznego i samotnego. Nic dziwnego, że nie było związku między samotnym pragnieniem a motywami społecznymi. Najsilniejsze powiązania stwierdzono między motywami wzmacniającymi a podskalami SDI, które pokazują znaczenie takich motywów w cyberseksualnym użyciu, zgodnie ze zwiększającymi się i wzbudzającymi efektami cyberseksu (Beutel i in., 2017; Reid i in., 2011). Korelację, choć mniej silną, stwierdzono również między motywami radzenia sobie a podskalami SDI. Takie motywy są prawdopodobnie ważniejsze w podpróbach użytkowników cyberseksualnych, którzy mają lęk lub unikanie stylów przywiązania (Favez i Tissot, 2016). Dalsze badania oceniające style przywiązania w użyciu cyberseksualnym i motywy cyberseksualne są uzasadnione w celu zbadania tej hipotezy.

Wyniki tego badania należy rozpatrywać w świetle kilku głównych ograniczeń. Po pierwsze, rekrutacja poprzez reklamę online wiąże się z możliwymi stronniczościami w zakresie samokontroli (Khazaal i in., 2014). Po drugie, jak powszechnie się mówi w badaniach online i ankietach (Fleming i in., 2016; Hochheimer i in., 2016) znaczna część początkowej próbki odpadła (395 z 640 ukończył badanie). Po trzecie, kwestionariusz został wygenerowany przez dostosowanie GMQ do cyberseksu. Jak opisano wcześniej, adaptacja opierała się na wcześniejszych badaniach w tej dziedzinie, na obserwacjach klinicznych i na konsensusie autorów. Nie możemy wykluczyć, że w zachowanie zaangażowane były inne motywy.

Wydaje się jednak, że CysexMQ uchwycił przynajmniej część głównych motywów związanych z cyberseksem, jak pokazują analizy psychometryczne i korelacje z podskalami SDI.

wnioski

Badanie to potwierdziło ważny udział wzmocnienia (tj. Wzmocnienia lub satysfakcji seksualnej), radzenia sobie i motywów społecznych w używaniu cyberseksu zgodnie z wynikami wcześniejszych badań (Brand i wsp., 2011; Laier & Brand, 2014; Laier i in., 2015; Reid i in., 2011; Sumter i in., 2017). To odkrycie sugeruje, że rozwiązanie trójczynnikowe jest klinicznie bardziej istotne niż rozwiązanie dwuskładnikowe. Co więcej, jest to pierwsze badanie, według naszej najlepszej wiedzy, oceniające dostosowanie GMQ do cyberseksu. Dalsze badania nad związkami między wykorzystaniem CysexMQ a cyberseksualnym byłyby interesujące dla lepszego zrozumienia roli motywów w tym zachowaniu.

Wkład autorów

YK, FB-D i SR: koncepcja i projekt badania. EF, SR i YK: analiza statystyczna i interpretacja danych. TL, KJ i YK: rekrutacja. EF, YK, KJ, TL, SR i FB-D: redakcja rękopisu.

Konflikt interesów

Autorzy deklarują brak konfliktu interesów.

Podziękowania

Autorzy pragną podziękować Barbary Every, ELS, z redakcji BioMedical, za edycję języka angielskiego. Chcieliby także podziękować uczestnikom biorącym udział w badaniu.

Referencje