Komentarze YBOP: Koncepcja uzależnień behawioralnych jest kontrowersyjna dla niektórych terapeutów i seksuologów. Jednak dla naukowców staje się jasne, że uzależnienia behawioralne powodują zmiany w mózgu, które odzwierciedlają uzależnienia od narkotyków. Musi tak być, ponieważ wszystko, co może zrobić lek, to wzmacniać lub hamować normalny mechanizm fizjologiczny. Mechanizmy uzależnień są już obecne w mózgu - kluczowym przykładem jest tworzenie więzi. Jest więc zrozumiałe, że zachowania, które obejmują ponadnormalną stymulację tych mechanizmów, mogą również prowadzić do zmian w mózgu związanych z uzależnieniem.
Tło:
Kilka zachowań, poza spożyciem substancji psychoaktywnych, daje krótkoterminową nagrodę, która może wywołać trwałe zachowanie, pomimo wiedzy o niekorzystnych konsekwencjach, tj. Zmniejszonej kontroli nad zachowaniem. W przeszłości zaburzenia te były konceptualizowane na kilka sposobów. Jeden pogląd zakłada, że zaburzenia te leżą w spektrum impulsywno-kompulsywnym, a niektóre są klasyfikowane jako zaburzenia kontroli impulsów. Alternatywna, ale wzajemnie się nie wykluczająca, konceptualizacja traktuje zaburzenia jako uzależnienia nieistotne lub „behawioralne”. Cele: Poinformuj dyskusję o związku między substancją psychoaktywną a uzależnieniami behawioralnymi. Metody: Dokonujemy przeglądu danych ilustrujących podobieństwa i różnice między zaburzeniami kontroli impulsów lub nałogami behawioralnymi a uzależnieniami od substancji. Temat ten jest szczególnie istotny dla optymalnej klasyfikacji tych zaburzeń w nadchodzącej piątej edycji American Psychiatric Association Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSMV). Wyniki: Coraz więcej dowodów sugeruje, że uzależnienia behawioralne przypominają uzależnienia od substancji w wielu dziedzinach, w tym historię naturalną, fenomenologię, tolerancję, współwystępowanie, nakładanie się wkładu genetycznego, mechanizmy neurobiologiczne i reakcję na leczenie, wspierając grupę zadaniową DSM-V zaproponowaną nową kategorię uzależnień i zaburzeń pokrewnych obejmujący zarówno zaburzenia używania substancji, jak i uzależnienia od substancji. Aktualne dane sugerują, że ta połączona kategoria może być odpowiednia dla patologicznego hazardu i kilku innych lepiej zbadanych uzależnień behawioralnych, np. Uzależnienia od Internetu. Obecnie nie ma wystarczających danych, aby uzasadnić jakąkolwiek klasyfikację innych proponowanych uzależnień behawioralnych. Wnioski i znaczenie naukowe: Właściwa kategoryzacja uzależnień behawioralnych lub zaburzeń kontroli impulsów ma istotne implikacje dla rozwoju ulepszonych strategii zapobiegania i leczenia.
Korespondencja adresowa do dr. Davida A. Gorelicka, 251 Bayview Boulevard, Baltimore, MD 21224, USA. E-mail: [email chroniony] Słowa kluczowe uzależnienie behawioralne, klasyfikacja, diagnoza, zaburzenie kontroli impulsów, zaburzenie używania substancji
WPROWADZENIE
Kilka zachowań, poza spożyciem substancji psychoaktywnych, daje krótkoterminową nagrodę, która może wywołać trwałe zachowanie pomimo wiedzy o niekorzystnych konsekwencjach, tj. Zmniejszonej kontroli nad zachowaniem. Zmniejszona kontrola jest podstawowym definiującym pojęciem uzależnienia od substancji psychoaktywnych lub uzależnienia. To podobieństwo doprowadziło do powstania koncepcji uzależnień bez substancji lub „behawioralnych”, tj. Syndromów analogicznych do uzależnienia od substancji, ale skupiających się na zachowaniu innym niż spożycie substancji psychoaktywnej. Koncepcja uzależnień behawioralnych ma pewną naukową i kliniczną wartość heurystyczną, ale pozostaje kontrowersyjna. Kwestie związane z uzależnieniami behawioralnymi są obecnie dyskutowane w kontekście rozwoju Diagnostycznego i statystycznego podręcznika zaburzeń psychicznych piąta edycja (DSM-V) (1, 2)
Przypuszcza się, że kilka uzależnień behawioralnych ma podobieństwa do uzależnień od substancji. Obecny Podręcznik Diagnostyczny i Statystyczny, wydanie czwarte (DSM-IV-TR) wyznaczył formalne kryteria diagnostyczne dla kilku z tych zaburzeń (np. Hazard patologiczny, kleptomania), klasyfikując je jako zaburzenia kontroli impulsów, oddzielną kategorię od zaburzeń związanych z używaniem substancji. Inne zachowania (lub zaburzenia kontroli impulsów) zostały uwzględnione w nadchodzącym kompulsywnym kupowaniu DSM, patologicznym zbieraniu skóry, uzależnieniu seksualnym (hiperseksualność nieparaficzna), nadmiernym opalaniu, graniu w gry komputerowe / wideo i uzależnieniu od internetu. Jakie zachowania należy uwzględnić, gdy uzależnienia behawioralne są nadal otwarte na debatę (3). Nie wszystkie zaburzenia kontroli impulsów lub zaburzenia charakteryzujące się impulsywnością powinny być uważane za uzależnienia behawioralne. Chociaż wiele zaburzeń kontroli impulsów (np. Hazard patologiczny, kleptomania) wydaje się dzielić podstawowe cechy z uzależnieniami od substancji, inne, takie jak sporadyczne zaburzenia wybuchowe, mogą nie. W nadziei, że przyczyni się do tej debaty, w tym artykule dokonano przeglądu dowodów na podobieństwa między uzależnieniami behawioralnymi a zaburzeniami związanymi z używaniem substancji, ich odróżnieniem od zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych oraz zidentyfikowano obszary niepewności uzasadniające przyszłe badania. Służy również jako wprowadzenie do kolejnych artykułów w tym numerze, które bardziej szczegółowo omawiają niektóre domniemane zachowania uzależniające.
WSPÓLNE CECHY DODATKÓW BEHAWIORALNYCH: POWIĄZANIE ZE ZABEZPIECZENIAMI STOSOWANIA
Zasadniczą cechą uzależnień behawioralnych jest brak oporu przed impulsem, popędem lub pokusą dokonania czynu, który jest szkodliwy dla osoby lub dla innych (4). Każde uzależnienie behawioralne charakteryzuje się powtarzającym się wzorcem zachowania, który ma tę istotną cechę w określonej domenie. Powtarzające się zaangażowanie w te zachowania ostatecznie zakłóca funkcjonowanie w innych domenach. Pod tym względem uzależnienia behawioralne przypominają zaburzenia używania substancji. Osoby uzależnione od substancji zgłaszają trudności w przeciwstawianiu się chęci picia lub używania narkotyków.
Uzależnienia behawioralne i uzależnienia od substancji mają wiele podobieństw w historii naturalnej, fenomenologii i niekorzystnych konsekwencjach. Obie mają początek w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości i są wyższe w tych grupach wiekowych niż wśród osób starszych (5). Obie mają naturalną historię, która może wykazywać chroniczne, nawracające wzorce, ale wiele osób dochodzi do siebie samodzielnie bez formalnego leczenia (tak zwane „spontaniczne” rzucenie palenia) (6).
Uzależnienia behawioralne są często poprzedzone uczuciem „napięcia lub podniecenia przed popełnieniem czynu” oraz „przyjemności, gratyfikacji lub ulgi w momencie popełnienia czynu” (4). Ego-syntoniczna natura tych zachowań jest doświadczalnie podobna do doświadczenia zachowań związanych z używaniem substancji. Kontrastuje to z ego-dystoniczną naturą zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, jednak zarówno uzależnienia behawioralne, jak i uzależnienia od substancji mogą z czasem stać się mniej ego-syntoniczne i bardziej ego-dystoniczne, ponieważ samo zachowanie (w tym przyjmowanie substancji) staje się mniej przyjemne i bardziej nawyk lub przymus (2, 7), lub staje się mniej motywowany przez pozytywne wzmocnienie, a bardziej przez negatywne wzmocnienie (np. ulga w dysforii lub wycofaniu).
Uzależnienia behawioralne i uzależnienia od substancji mają podobieństwa fenomenologiczne. Wiele osób z uzależnieniami behawioralnymi zgłasza stan pragnienia lub głodu przed rozpoczęciem danego zachowania, podobnie jak osoby z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji przed ich użyciem. Ponadto zachowania te często zmniejszają niepokój i skutkują pozytywnym stanem nastroju lub „odlotem”, podobnym do zatrucia substancjami. Rozregulowanie emocjonalne może przyczyniać się do apetytu zarówno w zaburzeniach zachowania, jak i zaburzeń związanych z używaniem substancji (8). Wiele osób z patologicznym hazardem, kleptomanią, kompulsywnymi zachowaniami seksualnymi i kompulsywnym kupowaniem zgłasza spadek tych pozytywnych efektów nastroju przy powtarzających się zachowaniach lub potrzebę zwiększenia intensywności zachowania, aby osiągnąć ten sam efekt, analogiczny do tolerancji (9-11) . Wiele osób z tymi uzależnieniami behawioralnymi zgłasza również stan dysforyczny podczas powstrzymywania się od zachowań, analogiczny do wycofania. Jednak w przeciwieństwie do odstawienia substancji, nie ma doniesień o fizjologicznie znaczących lub poważnych medycznie stanach odstawienia w wyniku uzależnień behawioralnych.
Patologiczny hazard, najdokładniej przebadany z uzależnień behawioralnych, zapewnia dalszy wgląd w związek uzależnień behawioralnych i zaburzeń związanych z używaniem substancji (patrz także Wareham i Potenza, ten problem). Patologiczny hazard zazwyczaj zaczyna się w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania, a mężczyźni zaczynają od wczesnego wieku (5, 12), odzwierciedlając wzorzec zaburzeń związanych z używaniem substancji. Wyższe wskaźniki hazardu patologicznego obserwuje się u mężczyzn, przy czym zjawisko teleskopowania obserwuje się u kobiet (tj. Kobiety mają późniejsze początkowe zaangażowanie w zachowanie uzależniające, ale skrócone okresy czasu od początkowego zaangażowania do uzależnienia) (13). Zjawisko teleskopowania zostało szeroko udokumentowane w różnych zaburzeniach używania substancji (14).
Podobnie jak w przypadku zaburzeń związanych z używaniem substancji, problemy finansowe i małżeńskie są powszechne w uzależnieniach behawioralnych. Osoby z uzależnieniami behawioralnymi, takie jak osoby uzależnione od substancji, często popełniają nielegalne działania, takie jak kradzież, defraudacja i pisanie złych czeków, aby sfinansować swoje uzależniające zachowanie lub poradzić sobie z konsekwencjami zachowania (15).
osobowość
Osoby z uzależnieniami behawioralnymi i osoby z zaburzeniami zażywania substancji zarówno osiągają wysokie wyniki w miarach impulsywności i poszukiwań doznań, jak i ogólnie na miernikach unikania szkód (16-20). Jednak osoby z niektórymi uzależnieniami behawioralnymi, takimi jak uzależnienie od Internetu lub patologiczny hazard, mogą również zgłaszać wysokie poziomy unikania szkód (21) (patrz także Weinstein i Lejoyeux, ten problem). Inne badania sugerują, że wszystkie aspekty psychotyzmu, konfliktu międzyludzkiego i samookreślenia mogą odgrywać rolę w uzależnieniu od Internetu (patrz Weinstein i Lejoyeux, ten problem). Natomiast osoby z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi generalnie uzyskują wysokie wyniki w zakresie unikania szkód i niskiej impulsywności (17, 21). Osoby z uzależnieniami behawioralnymi również uzyskują wysokie wyniki w zakresie kompulsywności, ale mogą one ograniczać się do upośledzenia kontroli nad czynnościami umysłowymi i obaw o utratę kontroli nad zachowaniami motorycznymi (22). U osób z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym i patologicznym zrywaniem skóry stwierdzono zaburzenie hamowania reakcji ruchowych (impulsywność) (uzależnienie behawioralne z prawdopodobnie bliższymi fenomenologicznymi powiązaniami z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym), podczas gdy nieelastyczność poznawcza (uważana za przyczynę kompulsywności) była ograniczona do obsesji zaburzenie kompulsywności (23, 24).
TABELA 1. Dożywotnie szacunki zaburzeń związanych z używaniem substancji w uzależnieniach behawioralnych.
Patologiczny hazard 35% -63%
Kleptomania 23% -50%
Patologiczne pobieranie skóry 38%
Kompulsywne zachowania seksualne 64%
Uzależnienie od Internetu 38%
Kompulsywne kupowanie 21% -46% Źródło: (102).
Współwystępowanie
Chociaż większość reprezentatywnych badań krajowych nie obejmowała oceny uzależnień behawioralnych, istniejące dane epidemiologiczne potwierdzają związek między patologicznym hazardem a zaburzeniami związanymi z używaniem substancji, z wysokimi wskaźnikami współwystępowania w każdym kierunku (25, 26). Badanie St. Louis Epidemiologic Catchment Area (ECA) wykazało wysoki współczynnik współwystępowania zaburzeń związanych z używaniem substancji (w tym uzależnienia od nikotyny) i hazardu patologicznego, przy czym najwyższe współczynniki szans ogólnie obserwowane między hazardem, zaburzeniami używania alkoholu i antyspołecznymi zaburzeniami osobowości ( 25). Kanadyjskie badanie epidemiologiczne oszacowało, że względne ryzyko zaburzeń związanych z używaniem alkoholu zwiększyło 3.8-krotnie, gdy obecny był nieuporządkowany hazard (27). Wśród osób uzależnionych od narkotyków ryzyko uzależnienia od hazardu od umiarkowanego do wysokiego było 2.9 razy wyższe (28). Odnotowano współczynniki szans od 3.3 do 23.1 między patologicznymi hazardami a zaburzeniami używania alkoholu w amerykańskich badaniach populacyjnych (25, 29). Uzależnienie od Internetu wiązało się ze szkodliwym używaniem alkoholu (iloraz szans 1.84) w badaniu studentów 2,453 po uwzględnieniu płci, wieku i depresji (30).
Próbki kliniczne innych uzależnień behawioralnych sugerują, że współwystępowanie z zaburzeniami używania substancji jest powszechne (tabela 1). Odkrycia te sugerują, że uzależnienia behawioralne mogą mieć wspólną patofizjologię z zaburzeniami używania substancji.
Jednak dane dotyczące współwystępowania zażywania substancji muszą być interpretowane ostrożnie, ponieważ wszelkie związki przyczynowe mogą manifestować się na poziomie behawioralnym (na przykład, używanie alkoholu odstrasza szereg niewłaściwych zachowań, w tym zachowań uznanych za uzależniające) lub na poziomie syndromu (na przykład uzależnienie behawioralne zaczyna się po leczeniu alkoholizmu, być może jako substytut picia). Problemowi hazardzistom z częstym używaniem alkoholu towarzyszy większa dotkliwość hazardu i więcej problemów psychospołecznych wynikających z hazardu niż osób bez historii używania alkoholu (31), a nastolatkowie, którzy są umiarkowani do pijących z dużą częstotliwością, częściej uprawiają hazard niż ci, którzy nie są (32), sugerując interakcję behawioralną między alkoholem a hazardem. W przeciwieństwie do tego, podobne odkrycie dotyczące stosowania nikotyny sugeruje interakcję syndromalną, podobnie jak fakt, że dorośli z patologicznym hazardem, którzy są obecnymi lub wcześniejszymi palaczami, mieli znacznie silniejsze pragnienia uprawiania hazardu (33). Problemowi hazardzistom, którzy używają tytoniu codziennie, częściej występują problemy z alkoholem i narkotykami (34).
Inne zaburzenia psychiczne, takie jak duże zaburzenie depresyjne, zaburzenie dwubiegunowe, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne i zespół nadpobudliwości psychoruchowej, są również powszechnie zgłaszane w związku z uzależnieniami behawioralnymi (35, 36) (patrz także Weinstein i Lejoyeux, ten problem). Jednak wiele z tych badań chorób współistniejących opierało się na próbkach klinicznych. Zakres, w jakim wyniki te uogólniają się na próbki społeczności, pozostaje do ustalenia.
Neurocognition
Uzależnienia behawioralne i zaburzenia używania substancji mogą mieć wspólne cechy poznawcze. Zarówno patologiczni hazardziści, jak i osoby z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji zazwyczaj szybko obniżają nagrody (37) i działają niekorzystnie na zadania związane z podejmowaniem decyzji (38), takie jak Iowa Gambling Task, paradygmat, który ocenia podejmowanie decyzji dotyczących ryzyka i nagrody (39). Natomiast badanie osób z uzależnieniem od Internetu nie wykazało takich deficytów w podejmowaniu decyzji w Iowa Gambling Task (40). Badanie z użyciem wszechstronnej baterii neurokognitywnej w patologach 49, abstynentach uzależnionych od alkoholu 48 i kontrolach 49 wykazało, że zarówno gracze, jak i alkoholicy wykazywali zmniejszoną wydajność w testach hamowania, elastyczności poznawczej i planowania, ale nie mieli różnic w testach funkcjonowanie wykonawcze (41).
Wspólne procesy neurobiologiczne
Coraz więcej literatury wskazuje na wiele układów neuroprzekaźników (np. Serotonergicznych, dopaminergicznych, noradrenergicznych, opioidergicznych) w patofizjologii uzależnień behawioralnych i zaburzeń związanych z używaniem substancji (42). W szczególności serotonina (5-HT), która bierze udział w hamowaniu zachowania, i dopamina, zaangażowana w uczenie się, motywację i istotność bodźców, w tym nagrody, może znacząco przyczynić się do obu zestawów zaburzeń (42, 43).
Dowody na zaangażowanie serotonergiczne w uzależnienia behawioralne i zaburzenia używania substancji wynikają częściowo z badań aktywności oksydazy monoaminowej B (MAO-B), która koreluje z poziomami płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) kwasu 5-hydroksyindolooctowego (5-HIAA, metabolit 5-HT) i jest uważany za marker peryferyjny funkcji 5-HT. Niskie poziomy 5-HIAA w płynie mózgowo-rdzeniowym korelują z wysokim poziomem impulsywności i poszukiwaniem wrażeń oraz zostały wykryte w patologicznych zaburzeniach hazardu i zażywaniu substancji (44). Farmakologiczne badania prowokacyjne, które mierzą odpowiedź hormonalną po podaniu leków serotoninergicznych, również dostarczają dowodów na zaburzenia czynności serotoninergicznej zarówno w uzależnieniach behawioralnych, jak i zaburzeniach używania substancji (45).
Powtarzające się używanie substancji lub angażowanie się w uzależnienie behawioralne w następstwie potrzeby może odzwierciedlać jednolity proces. Badania przedkliniczne i kliniczne sugerują, że podstawowy mechanizm biologiczny zaburzeń spowodowanych naglącym oddawaniem moczu może obejmować przetwarzanie przychodzącego wkładu nagrody przez brzuszny obszar nakrywkowy / jądro półleżące / oczodołowy obwód kory czołowej (46, 47). Brzuszny obszar nakrywkowy zawiera neurony, które uwalniają dopaminę do jądra półleżącego i orbitalnej kory czołowej. Zaproponowano zmiany w szlakach dopaminergicznych, które leżą u podstaw poszukiwania nagród (hazardu, leków), które wyzwalają uwalnianie dopaminy i wywołują uczucie przyjemności (48).
Ograniczone dowody z badań neuroobrazowych potwierdzają wspólne neurokonstrukcje uzależnień behawioralnych i zaburzeń związanych z używaniem substancji (7). Zmniejszona aktywność brzusznej środkowej kory przedczołowej (vmPFC) jest związana z impulsywnym podejmowaniem decyzji w ocenach ryzyka-nagrody oraz ze zmniejszoną odpowiedzią na wskazówki dotyczące hazardu u patologicznych hazardzistów (49). Podobnie, nieprawidłowe funkcjonowanie vmPFC stwierdzono u osób z zaburzeniami używania substancji (50). Aktywacja mózgu związana z sygnalizacją gry w uzależnionych od gier internetowych zachodzi w tych samych regionach mózgu (oczodołowo, grzbietowo-boczny przedczołowy, przedni zakręt, jądro półleżące), jak w przypadku aktywacji mózgu związanej z sygnalizacją lekową u narkomanów (51) (patrz także Weinstein i Lejoyeux, ten kwestia).
Badania obrazowania mózgu sugerują, że dopaminergiczny szlak mezolimbiczny od brzusznego obszaru nakrywki do jądra półleżącego może być zaangażowany zarówno w zaburzenia używania substancji, jak i patologiczny hazard. Osoby z patologicznym hazardem wykazywały mniejszą aktywność neuronalną prążkowia brzusznego podczas wykonywania symulowanego hazardu niż osoby z grupy kontrolnej (52), podobnie jak w przypadku osób uzależnionych od alkoholu podczas przetwarzania nagród pieniężnych (53). Zmniejszona aktywacja prążkowia brzusznego jest również powiązana z głodem związanym z uzależnieniami od substancji i zachowaniami (42). Wydaje się, że udział w zadaniu hazardowym powoduje większe uwalnianie dopaminy w prążkowiu brzusznym u osób z chorobą Parkinsona (PD) i patologicznym hazardem niż u osób z samą PD (54), co jest reakcją podobną do reakcji wywołanej przez narkotyki lub związane z nimi bodźce u osób uzależnionych od narkotyków (55).
Zaangażowanie dopaminy w uzależnienia behawioralne sugeruje również badanie pacjentów z PD leczonych lekami (56, 57). Dwa badania pacjentów z PD wykazały, że ponad 6% doświadczyło nowego uzależnienia od zachowań lub zaburzeń kontroli impulsów (np. Patologiczny hazard, uzależnienie seksualne), przy znacznie wyższych wskaźnikach wśród osób przyjmujących leki agonistyczne dopaminy (58, 59). Wyższa równoważność dawki lewoskrętnej była związana z większym prawdopodobieństwem uzależnienia behawioralnego (59). W przeciwieństwie do tego, czego można by oczekiwać po zaangażowaniu dopaminy, antagoniści receptorów dopaminowych D2 / D3 zwiększają motywację i zachowania związane z hazardem u osób bez patologii hazardu (60) i nie mają skuteczności w leczeniu patologicznego hazardu (61, 62) . Konieczne są dalsze badania w celu wyjaśnienia dokładnej roli dopaminy w patologicznym hazardzie i innych uzależnieniach behawioralnych.
Historia rodziny i genetyka
Stosunkowo niewiele badań rodzinnych / genetycznych dotyczących uzależnienia behawioralnego zostało zaprojektowanych z odpowiednimi grupami kontrolnymi (7). Małe rodzinne badania probantów z patologicznym hazardem (63), kleptomania (64) lub kompulsywnego kupowania (65) wykazały, że krewni pierwszego stopnia probantów mieli znacznie wyższe wskaźniki życia w przypadku alkoholu i innych zaburzeń związanych z używaniem oraz depresji i inne zaburzenia psychiczne niż osoby kontrolowane. Te kontrolowane badania rodzinne potwierdzają pogląd, że uzależnienia behawioralne mogą mieć genetyczny związek z zaburzeniami używania substancji.
Genetyczny i środowiskowy wkład w określone zachowania i zaburzenia można oszacować, porównując ich zgodność w identycznych (monozygotycznych) i braterskich (dizygotycznych) parach bliźniaczych. W badaniu bliźniąt płci męskiej stosujących Twin Registry z epoki wietnamskiej, 12% do 20% zmienności genetycznej ryzyka dla patologicznego hazardu i 3% do 8% nieodmiennej zmienności środowiskowej ryzyka dla patologicznego hazardu był spowodowany ryzykiem dla alkoholu zaburzenia użytkowania (66). Dwie trzecie (64%) współwystępowania patologicznego hazardu i zaburzeń związanych z używaniem alkoholu można przypisać genom, które wpływają na oba zaburzenia, sugerując nakładanie się genetycznie przenoszonych podstaw obu warunków. Wyniki te są podobne do tych sugerujących wspólny wkład genetyczny w szereg zaburzeń związanych z używaniem substancji (67).
Istnieje bardzo niewiele badań genetycznych dotyczących uzależnień behawioralnych. Allel D2A1 genu receptora dopaminy D2 (DRD2) zwiększa częstotliwość od osób z problematycznym hazardem do patologicznego hazardu i współwystępujących patologicznych hazardów i zaburzeń związanych z używaniem substancji (68). Kilka polimorfizmów pojedynczego nukleotydu genu DRD2 (SNP) zostało powiązanych z miarami osobowości impulsywności i eksperymentalnymi środkami hamowania behawioralnego u zdrowych ochotników (69), ale nie zostały one ocenione u osób z uzależnieniami behawioralnymi. Nadmierni użytkownicy Internetu mieli wyższe częstotliwości allelu długiego ramienia (SS) genu transportera serotoniny (5HTTLPR) niż zdrowi kontrolni, co wiązało się z większym unikaniem szkód (70) (patrz także Weinstein i Lejoyeux, ten problem).
Reakcja na leczenie
Uzależnienia behawioralne i zaburzenia używania substancji często reagują pozytywnie na te same metody leczenia, zarówno psychospołeczne, jak i farmakologiczne. Metody samopomocy na etapie 12, wzmacnianie motywacyjne i terapie kognitywno-behawioralne powszechnie stosowane w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem substancji zostały z powodzeniem zastosowane w leczeniu patologicznego hazardu, kompulsywnych zachowań seksualnych, kleptomanii, patologicznego zbierania skóry i kompulsywnego kupowania (71-74) . Interwencje psychospołeczne zarówno w odniesieniu do uzależnień behawioralnych, jak i zaburzeń związanych z używaniem substancji często opierają się na modelu zapobiegania nawrotom, który zachęca do abstynencji poprzez identyfikację wzorców nadużyć, unikanie lub radzenie sobie z sytuacjami wysokiego ryzyka oraz wprowadzanie zmian w stylu życia, które wzmacniają zdrowsze zachowania. Natomiast udane leczenie psychospołeczne zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych kładzie nacisk na strategie zapobiegania ekspozycji i reakcji (2).
Nie ma obecnie żadnych leków zatwierdzonych do leczenia uzależnień behawioralnych, ale niektóre leki, które okazały się obiecujące w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem substancji, również okazały się obiecujące w leczeniu uzależnień behawioralnych (75). Naltrexone, antagonista receptora opioidowego mu zatwierdzony przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków w leczeniu alkoholizmu i uzależnienia od opioidów, wykazał skuteczność w kontrolowanych badaniach klinicznych w leczeniu patologicznego hazardu i kleptomanii (76-79) i obiecuje w niekontrolowanym badania nad kompulsywnym kupowaniem (80), kompulsywnymi zachowaniami seksualnymi (81), uzależnieniem od Internetu (82) i patologicznym wybieraniem skóry (83). Odkrycia te sugerują, że receptory opioidowe mu odgrywają podobną rolę w uzależnieniach behawioralnych, jak w zaburzeniach używania substancji, prawdopodobnie poprzez modulację dopaminergicznego szlaku mezolimbicznego. W przeciwieństwie do tego, krótko działający antagonista receptora opioidowego mu nalokson nasila objawy w zaburzeniu obsesyjno-kompulsyjnym (84).
Leki, które zmieniają aktywność glutaminergiczną, były również stosowane do leczenia uzależnień behawioralnych i uzależnienia od substancji. Topiramat, lek przeciwdrgawkowy, który blokuje podtyp AMPA receptora glutaminianu (między innymi), okazał się obiecujący w otwartych badaniach nad patologicznym hazardem, kompulsywnym kupowaniem i kompulsywnym zbieraniem skóry (85), a także skutecznością w redukcji alkoholu (86 ), stosowanie papierosów (87) i kokainy (88). N-acetylocysteina, aminokwas, który przywraca pozakomórkowe stężenie glutaminianu w jądrze półleżącym, zmniejszone popędy hazardowe i zachowanie w jednym badaniu patologów hazardzistów (89) i zmniejsza głód kokainy (90) i zażywanie kokainy (91) u osób uzależnionych od kokainy. Badania te sugerują, że modulacja glutaminergiczna tonu dopaminergicznego w jądrze półleżącym może być mechanizmem wspólnym dla uzależnienia behawioralnego i zaburzeń używania substancji (92).
Problemy diagnostyczne
Tylko jedno uzależnienie behawioralne, patologiczny hazard, jest rozpoznaną rozpoznaniem w DSM-IV i ICD-10. Jego kryteria diagnostyczne są koncepcyjnie podobne do kryteriów nadużywania / uzależnienia od substancji, tj. Zaabsorbowanie zachowaniem, zmniejszona zdolność kontrolowania zachowania, tolerancja, wycofanie się i niekorzystne konsekwencje psychospołeczne. Grupa zadaniowa DSM-V zasugerowała przeniesienie patologicznego hazardu z jego obecnej klasyfikacji jako zaburzenia kontroli impulsów do nowej klasyfikacji wstępnie określanej jako „Uzależnienie i zaburzenia pokrewne”, która obejmowałaby zarówno zaburzenia związane z używaniem substancji, jak i „uzależnienia od substancji odurzających” (www.dsm5. org, dostęp 10 lutego 2010). Jedyną proponowaną merytorycznie zmianą kryteriów diagnostycznych jest rezygnacja z kryterium dotyczącego popełniania nielegalnych działań w celu finansowania gier hazardowych, które uznano za mało rozpowszechnione i niewielki wpływ na rozpoznanie.
Kilka innych uzależnień behawioralnych zaproponowało kryteria diagnostyczne, w tym kompulsywne kupowanie (93), uzależnienie od Internetu (94), uzależnienie od gier wideo / komputerowych (95), uzależnienie seksualne (96) i nadmierne opalanie (patrz Kouroush i in., Ten numer) . Są one zwykle oparte na istniejących kryteriach DSM-IV dotyczących nadużywania substancji lub uzależnienia, np. Nadmiernego czasu spędzonego na zachowaniu, powtarzających się nieudanych próbach ograniczenia lub zatrzymania zachowania, ograniczonej kontroli zachowania, tolerancji, wycofania i niekorzystnego psychospołecznego konsekwencje. Grupa robocza ds. Zaburzeń związanych z substancjami DSM-V rozważa kilka z tych uzależnień nie-substancji do włączenia do DSM-V, w szczególności wspominając o uzależnieniu od Internetu (www.dsm5.org; dostęp do lutego 10, 2010). Jednak dla wielu zaburzeń istnieje niewiele danych potwierdzających te kryteria diagnostyczne lub nie ma ich wcale; są one obecnie najbardziej przydatne jako narzędzia do badania, aby oszacować rozpowszechnienie problemu.
Jednym z pytań diagnostycznych poruszonych w literaturze jest pytanie, gdzie uzależnienia behawioralne (i uzależnienia od substancji) wchodzą w zakres impulsywności-kompulsywności (97), tj. Czy są bardziej podobne do zaburzeń kontroli impulsów lub zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych? Niektórzy twierdzą, że to podejście o jednolitym wymiarze jest zbyt uproszczone, a impulsywność i kompulsywność reprezentują raczej wymiary ortogonalne niż przeciwne bieguny pojedynczego wymiaru (98). Zgodnie z tym ostatnim argumentem, wyniki takie jak znaczne zróżnicowanie stopnia impulsywności wśród osób z uzależnieniem behawioralnym, zmienność, która może być związana z odpowiedzią na leczenie farmakologiczne (48, 99).
W DSM-IV uzależnienia od substancji (zaburzenia używania substancji) są niezależną kategorią, podczas gdy patologiczny hazard jest uważany za zaburzenie kontroli impulsów, podobne do, na przykład, piromanii i kleptomanii. ICD-10 klasyfikuje patologiczny hazard jako zaburzenie „przyzwyczajenia i impulsu”, ale uznaje, że „zachowanie nie jest kompulsywne w sensie technicznym”, nawet jeśli czasami nazywane jest „kompulsywnym hazardem”.
Podobną kwestią jest skojarzenie lub skupienie się, jeśli istnieje, między różnymi uzależnieniami behawioralnymi. Analiza skupień zmiennych demograficznych i klinicznych u 210 pacjentów z pierwotnym zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym zidentyfikowała dwa oddzielne skupienia pacjentów z uzależnieniami behawioralnymi (100): pacjenci z patologicznym uzależnieniem od hazardu lub uzależnienia seksualnego („hiperseksualność”) mieli wcześniejszy początek i byli bardziej prawdopodobni mężczyzna w porównaniu do pacjentów z kompulsywnymi zakupami. Potrzebne są dalsze badania, aby potwierdzić i rozszerzyć to odkrycie. Jednym z podejść badawczych, które mogłoby wnieść istotny wkład w tę dziedzinę, byłaby kompleksowa ocena dużej, heterogenicznej, dobrze scharakteryzowanej grupy osób z różnymi uzależnieniami behawioralnymi i uzależnieniami od substancji pod kątem dyskretnych składników impulsywności i kompulsywności zarówno pod względem psychologicznym (poznawczym), jak i behawioralnym ( motoryczne), np. wrażliwość na opóźnienie nagrody (czasowe dyskontowanie nagrody), podejmowanie decyzji w zakresie ryzyka i nagrody, sztywność pojęciowa, przedwczesne reagowanie antycypacyjne, reagowanie perseweracyjne, hamowanie reakcji i uczenie odwrotne.
PODSUMOWANIE I WNIOSKI
Coraz więcej dowodów wskazuje, że uzależnienia behawioralne przypominają uzależnienia od substancji w wielu dziedzinach, w tym w historii naturalnej (przewlekły, nawracający przebieg z wyższą zapadalnością i częstością u nastolatków i młodych dorosłych), fenomenologii (subiektywne pragnienie, intoksykacja [„wysoki”] i odstawienie), tolerancja , choroby współistniejące, nakładający się wkład genetyczny, mechanizmy neurobiologiczne (z rolami dla układów glutaminergicznego, opioidergicznego, serotoninergicznego i dopaminy w mózgu) oraz odpowiedź na leczenie. Jednak istniejące dane są najbardziej obszerne na temat patologicznego hazardu (patrz Wareham i Potenza, ten problem), z ograniczonymi danymi dotyczącymi kompulsywnego kupowania (patrz Lejoyeaux i Weinstein, ten problem), uzależnienia od Internetu (patrz Weinstein i Lejoyeaux, ten problem) oraz uzależnienie od wideo / gier komputerowych (patrz Weinstein, ten problem) i prawie brak danych na temat innych uzależnień behawioralnych, takich jak uzależnienie seksualne (patrz Garcia i Thibaut, ten problem), uzależnienie od miłości (patrz Reynaud, ten problem), patologiczne zrywanie skóry (patrz Odlaug i Grant, ten problem) lub nadmierne opalanie (patrz Kouroush et al., Ten numer).
Istnieją wystarczające dowody uzasadniające rozważenie patologicznego hazardu jako uzależnienia od substancji lub zachowania; Zespół Zadaniowy DSM-V zaproponował przeniesienie klasyfikacji w DSM-V z zaburzenia kontroli impulsów do uzależnienia i zaburzeń pokrewnych (nowa kategoria obejmująca uzależnienia zarówno od substancji, jak i od substancji). W obecnym stanie wiedzy, zwłaszcza przy braku potwierdzonych kryteriów diagnostycznych i prospektywnych, podłużnych badań, nadal jest zbyt wcześnie, aby traktować inne uzależnienia behawioralne jako pełnoprawne zaburzenia niezależne, a tym bardziej klasyfikować je jako podobne do uzależnień od substancji, niż jako zaburzenia kontroli impulsów. Potrzebne są znaczące przyszłe badania, w tym badania na ludziach i zwierzętach (101), aby nasza wiedza na temat uzależnień behawioralnych osiągnęła poziom uzależnienia od substancji, zwłaszcza w dziedzinie genetyki, neurobiologii (w tym obrazowania mózgu) i leczenia.
PODZIĘKOWANIA
Wspierany przez Intramural Research Program, National Institutes ofHealth, National Institute on Drug Abuse (DAG); NIH (NIDA) udziela R01 DA019139 (MNP) i RC1 DA028279 (JEG); oraz Centra Doskonałości w Badaniach Hazardu w Minnesocie i Yale, które są wspierane przez Narodowe Centrum Odpowiedzialnej Gry i jego Instytut Badań nad Zaburzeniami Hazardowymi. Dr Weinstein jest wspierany przez Izraelski Narodowy Instytut Psychobiologii. Treść manuskryptu leży wyłącznie w gestii autorów i niekoniecznie odzwierciedla oficjalne poglądy Narodowego Centrum Odpowiedzialnej Gry lub Instytutu Badań nad Zaburzeniami Hazardowymi lub innych agencji finansujących.
Deklaracja zainteresowania
Wszyscy autorzy nie zgłosili konfliktu interesów w odniesieniu do treści tego artykułu. Dr Grant otrzymał granty badawcze od NIMH, NIDA, National Center for Responsible Gaming i stowarzyszonego z nim Institute for Research on Gambling Disorders oraz Forest Pharmaceuticals. Dr Grant otrzymuje coroczne odszkodowanie od Springer Publishing za pełnienie funkcji Redaktora Naczelnego Journal of Gambling Studies, przeprowadził przeglądy grantów dla NIH i Ontario Gambling Association, otrzymał tantiemy od Oxford University Press, American Psychiatric Publishing, Inc. , Norton Press i McGraw Hill, otrzymali honoraria od Indiana University Medical School, University of South Florida, Mayo Medical School, California Society of Addiction Medicine, stanu Arizona, stanu Massachusetts, stanu Oregon, Prowincja Nowa Szkocja i Prowincja Alberta. Dr Grant otrzymał wynagrodzenie jako konsultant dla kancelarii prawnych w kwestiach związanych z zaburzeniami kontroli impulsów. Dr Potenza otrzymał wsparcie finansowe lub rekompensatę za: konsultanta i doradcę Boehringer Ingelheim; interesy finansowe w Somaxon; wsparcie badawcze ze strony National Institutes of Health, Department of Veterans Affairs, Mohegan Sun Casino, National Center for Responsible Gaming i stowarzyszonego z nim Instytutu Badań nad Zaburzeniami Hazardowymi i Laboratoriów Leśnych; brał udział w ankietach, wysyłkach lub konsultacjach telefonicznych związanych z uzależnieniem od narkotyków, zaburzeniami kontroli impulsów lub innymi tematami zdrowotnymi; konsultował się z kancelariami prawnymi w kwestiach związanych z uzależnieniami lub zaburzeniami kontroli impulsów; zapewnił opiekę kliniczną w Connecticut Department of Mental Health and Addiction Services Program dotyczący problemowych usług hazardowych; i wygenerował książki lub rozdziały książek dla wydawców tekstów dotyczących zdrowia psychicznego. Dr.Weinstein otrzymał granty badawcze od Izraelskiego Urzędu Antynarkotykowego, Izraelskiego Narodowego Instytutu Psychobiologii, Głównego Naukowca izraelskiego Ministerstwa Zdrowia oraz Rashi Trust (Paryż, Francja) oraz opłat za wykłady na temat narkomanii z Izraelskie Ministerstwo Edukacji. Dr Gorelick nie zgłasza żadnych zewnętrznych źródeł finansowania ani konfliktów interesów.
LITERATURA
1. Potenza MN. Czy zaburzenia uzależnienia powinny obejmować stany nie związane z substancją? Uzależnienie 2006; 101: 142-151. 2. Potenza MN, Koran LM, Pallanti S. Związek między zaburzeniami kontroli impulsowej a zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi: aktualne zrozumienie i przyszłe kierunki badań. Psychiatry Res 2009; 170: 22-31. 3. Holden C. Debiut behawioralny w proponowanym DSM-V. Science 2010; 327: 935. 4. Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych. 4th ed., Wersja tekstowa (DSM-IV-TR). Waszyngton: American Psychiatric Publishing, Inc., 2000. 5. Chambers RA, Potenza MN. Rozwój neurologiczny, impulsywność i hazard nastolatków. J Gambl Stud 2003; 19: 53-84. 6. SlutskeWS. Naturalna regeneracja i poszukiwanie leczenia w patologicznym hazardzie: wyniki dwóch amerykańskich ankiety krajowe. Am J Psychiatry 2006; 163: 297-302. 7. Brewer JA, Potenza MN. Neurobiologia i genetyka zaburzeń kontroli impulsów: związki z uzależnieniami od narkotyków. Biochem Pharmacol 2008; 75: 63-75. 8. de Castro V, Fong T, Rosenthal RJ, Tavares H. Porównanie stanów głodu i stanów emocjonalnych między patologicznymi hazardzistami a alkoholikami. Addict Behav 2007; 32: 1555-1564. 9. Blanco C, Moreyra P, Nunes EV, S´aiz-Ruiz J, Ib´a˜nez A. Patologiczny hazard: uzależnienie czy przymus? Semin Clin Neuropsychiatry 2001; 6: 167-176. Am J Drug Alcohol Abuse Pobrane z informahealthcare.com przez choroby trawienne Oddział na 06 / 21 / 10 Tylko do użytku osobistego. DODATKI BEHAWIORALNE 7 10. Grant JE, Brewer JA, Potenza MN. Neurobiologia substancji i uzależnienia behawioralne. CNS Spectr 2006; 11: 924-930. 11. Grant JE, Potenza MN. Różnice związane z płcią u osób poszukujących leczenia kleptomanii. CNS Spectr 2008; 13: 235-245. 12. Grant JE, Kim SW. Demograficzne i kliniczne cechy dorosłych hazardzistów 131. J Clin Psychiatry 2001; 62: 957-962. 13. Potenza MN, Steinberg MA, McLaughlin SD, Wu R, Rounsaville BJ, O'Malley SS. Związane z płcią różnice w charakterystycznych problemach hazardzistów korzystających z infolinii hazardowej. Am J Psychiatry 2001; 158: 1500-1505. 14. Brady KT, Randall CL. Różnice płci w zaburzeniach używania substancji. Psychiatr Clin North Am 1999; 22: 241-252. 15. Ledgerwood DM, Weinstock J, Morasco BJ, Petry NM. Cechy kliniczne i rokowanie w leczeniu patologicznych hazardzistów zi bez ostatnich nielegalnych zachowań związanych z hazardem. J Am Acad Psychiatry Law 2007; 35: 294-301. 16. Lejoyeux M, Tassain V, Solomon J, Ad`es J. Badanie kompulsywnego kupowania pacjentów z depresją. J Clin Psychiatry 1997; 58: 169-173. 17. Kim SW, Grant JE. Wymiary osobowości w patologicznym zaburzeniu hazardu i zaburzeniu obsesyjno-kompulsyjnym. Psychiatry Res 2001; 104: 205-212. 18. Grant JE, Kim SW. Temperament i wczesne wpływy środowiskowe w kleptomanii. Compr Psychiatry 2002; 43: 223-228. 19. Raymond NC, Coleman E, Miner MH. Współwystępowanie psychiczne i kompulsywne / impulsywne cechy kompulsywnych zachowań seksualnych. Compr Psychiatry 2003; 44: 370-380. 20. Kelly TH, Robbins G, Martin CA, Fillmore MT, Lane SD, Harrington NG, Rush CR. Indywidualne różnice w podatności na nadużywanie narkotyków: d-amfetamina i status poszukiwania wrażeń. Psychopharmacology (Berl) 2006; 189: 17-25. 21. Tavares H, Gentil V. Patologiczny hazard i zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne: w kierunku spektrum zaburzeń woli. Rev Bras Psiquiatr 2007; 29: 107-117. 22. Blanco C, Potenza MN, Kim SW, Ib´anez A, Zaninelli R, Saiz-Ruiz J, Grant JE. Pilotażowe badanie impulsywności i kompulsywności w patologicznym hazardzie. Psychiatry Res 2009; 167: 161-168. 23. Chamberlain SR, Fineberg NA, Blackwell AD, Robbins TW, Sahakian BJ. Hamowanie ruchowe i elastyczność poznawcza w zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych i trichotillomanii. Am J Psychiatry 2006; 163: 1282-1284. 24. Odlaug BL, Grant JE, Chamberlain SR. Hamowanie ruchowe i elastyczność poznawcza w patologicznym zrywaniu skóry. Prog Neuropharm Biol Psych 2010; 34: 208-211 .. 25. Cunningham-Williams RM, Cottler LB, Compton WM 3rd, Spitznagel EL. Szanse: problemowi hazardziści i zaburzenia zdrowia psychicznego - wyniki z St. Louis Epidemiologic Catchment Area Study. Am J Public Health 1998; 88: 1093-1096. 26. Petry NM, Stinson FS, Grant BF. Współwystępowanie patologicznego hazardu DSM-IV i innych zaburzeń psychicznych: wyniki Narodowego Badania Epidemiologicznego na temat alkoholu i związanych z nim warunków. J Clin Psychiatry 2005; 66: 564-574. 27. Bland RC, Newman SC, Orn H, Stebelsky G. Epidemiologia hazardu patologicznego w Edmonton. Can J Psychiatry 1993; 38: 108-112. 28. el-Guebaly N, Patten SB, Currie S, Williams JV, Beck CA, Maxwell CJ, Wang JL. Epidemiologiczne związki między zachowaniami hazardowymi, używaniem substancji a zaburzeniami nastroju i lękiem. J Gambl Stud 2006; 22: 275-287. 29. Welte JW, Barnes GM, Tidwell MC, Hoffman JH. Częstość występowania problemowego hazardu w USA młodzież i młodzi dorośli: wyniki ankiety krajowej. J Gambl Stud 2008; 24: 119-133. 30. Jen JY, Ko CH, Yen CF, Chen CS, Chen CC. Związek między szkodliwym używaniem alkoholu a uzależnieniem od Internetu wśród studentów: Porównanie osobowości. Psychiatry Clin Neurosci 2009; 63: 218-224. 31. Stinchfield R, KushnerMG, Winters KC. Używanie alkoholu i wcześniejsze leczenie uzależnień w związku z nasileniem problemu hazardowego i wynikiem leczenia hazardowego. J Gambl Stud 2005; 21: 273-297. 32. Duhig AM, Maciejewski PK, Desai RA, Krishnan-Sarin S, Potenza MN. Charakterystyka dorastających hazardzistów i osób niebędących hazardzistami w związku z piciem alkoholu. Addict Behav 2007; 32: 80-89. 33. Grant JE, Potenza MN. Używanie tytoniu i hazard patologiczny. Ann Clin Psychiatry 2005; 17: 237-241. 34. Potenza MN, Steinberg MA, McLaughlin SD, Wu R, Rounsaville BJ, Krishnan-Sarin S, George TP, O'Malley SS. Charakterystyka problemowych hazardzistów, którzy dzwonią na infolinię hazardową. Am J Addict 2004; 13: 471-493. 35. Presta S, Marazziti D, Dell'Osso L, Pfanner C, Pallanti S, Cassano GB. Kleptomania: cechy kliniczne i współwystępowanie we włoskiej próbce. Compr Psychiatry 2002; 43: 7-12. 36. Di Nicola M, Tedeschi D, Mazza M, Martinotti G, Harnic D, Catalano V, Bruschi A, Pozzi G, Bria P, Janiri L. Uzależnienia behawioralne u pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową: rola impulsywności i wymiarów osobowości. J Affect Disord 2010; [ePub wyprzedza print doi: 10.1016 / j.jad.2009.12.016]. 37. Petry NM, Casarella T. Nadmierne dyskontowanie opóźnionych nagród u osób nadużywających substancji przy problemach z hazardem. Lek Alkohol zależy od 1999; 56: 25-32. 38. Bechara A. Ryzykowny biznes: emocje, podejmowanie decyzji i uzależnienie. J Gambl Stud 2003; 19: 23-51. 39. Cavedini P, Riboldi G, Keller R, D'Annucci A, Bellodi L. Dysfunkcja płata czołowego u pacjentów z patologicznym hazardem. Biol Psychiatry 2002; 51: 334-341. 40. Ko CH, Hsiao S, Liu GC, Yen JU, Yang MJ, Yen CF. Charakterystyka podejmowania decyzji, możliwość podejmowania ryzyka i osobowość studentów z uzależnieniem od Internetu. Psychiatry Res 2010; 175: 121-125. 41. Goudriaan AE, Oosterlaan J, de Beurs E, Van Den Brink W. Funkcje neurokognitywne w patologicznym hazardzie: porównanie z uzależnieniem od alkoholu, zespołem Tourette'a i normalnymi kontrolami. Uzależnienie 2006; 101: 534-547. 42. Potenza MN. Przeglądu. Neurobiologia patologicznego hazardu i narkomanii: przegląd i nowe odkrycia. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci 2008; 363: 3181-3189. 43. Fineberg NA, Potenza MN, Chamberlain SR, Berlin HA, Menzies L, BecharaA, Sahakian BJ, Robbins TW, Bullmore ET, Hollander E. Sondowanie zachowań kompulsywnych i impulsywnych, od modeli zwierzęcych po endofenotypy: przegląd narracyjny. Neuropsychopharmacology 2010; 35: 591-604. 44. Blanco C, Orensanz-Mu˜noz L, Blanco-Jerez C, Saiz-Ruiz J. Aktywność patologicznego hazardu i płytek krwi MAO: badanie psychobiologiczne. Am J Psychiatry 1996; 153: 119-121. 45. Hollander E, Kwon J, Weiller F, Cohen L, Stein DJ, DeCaria C, Liebowitz M, Simeon D. Funkcja serotoninergiczna w fobii społecznej: porównanie z osobami z normalną kontrolą i zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi. Psychiatry Res 1998; 79: 213-217. 46. Dagher A, Robbins TW. Osobowość, uzależnienie, dopamina: spostrzeżenia z choroby Parkinsona. Neuron 2009; 61: 502-510. 47. O'Sullivan SS, Evans AH, Lees AJ. Zespół rozregulowania dopaminy: przegląd epidemiologii, mechanizmów i zarządzania. CNS Drugs 2009; 23: 157-170. 48. Zack M, Poulos CX. Równoległe role dopaminy w patologicznym hazardie i uzależnieniu od psychostymulantów. Curr Drug Abuse Rev 2009; 2: 11-25. 49. Potenza MN, Leung HC, Blumberg HP, Peterson BS, Fulbright RK, Lacadie CM, Skudlarski P, Gore JC. Badanie zadania FMRI Stroopa dotyczące funkcji przedczołowej kory brzuszno-czołowej u patologów hazardzistów. Am J Psychiatry 2003; 160: 1990-1994. 50. London ED, Ernst M, Grant S, Bonson K, Weinstein A. Kora oczodołowo-czołowa i nadużywanie narkotyków u ludzi: obrazowanie funkcjonalne. Cereb Cortex 2000; 10: 334-342. 51. Ko CH, Liu GC, Hsiao S, Yen JY, Yang MJ, Lin WC, Yen CF, Chen CS. Aktywność mózgu związana z uzależnieniem od hazardu online. J Psychiatr Res 2009; 43: 739-747. 52. Reuter J, Raedler T, Rose M, Hand I, Gl¨ascher J, B¨uchel C. Patologiczny hazard wiąże się ze zmniejszoną aktywacją mezolimbicznego systemu nagrody. Nat Neurosci 2005; 8: 147-148. Am J Drug Alcohol Abuse Pobrane z informahealthcare.com przez choroby trawienne Oddział na 06 / 21 / 10 Tylko do użytku osobistego. 8 J. E. GRANT ET AL. 53. Wrase J, Schlagenhauf F, Kienast T, W¨ustenberg T, Bermpohl F, Kahnt T, Beck A, Str¨ohle A, Juckel G, Knutson B, Heinz A. Dysfunkcja przetwarzania nagrody koreluje z głodem alkoholu u detoksyfikowanych alkoholików. Neuroimage 2007; 35: 787-794. 54. SteevesTD, Miyasaki J, Zurowski M, Lang AE, Pellecchia G, VanEimeren T, Rusjan P, Houle S, Strafella AP. Zwiększone uwalnianie dopaminy z prążkowia u pacjentów z chorobą Parkinsona z patologicznym hazardem: badanie PET [11C] raclopoprideu. Brain 2009; 132: 1376-1385. 55. Bradberry CW. Uczulenie na kokainę i pośrednictwo dopaminy w efektach sygnalizacyjnych u gryzoni, małp i ludzi: obszary porozumienia, niezgody i implikacje dla uzależnienia. Psychopharmacology (Berl) 2007; 191: 705-717. 56. Weintraub D, Potenza MN. Zaburzenia kontroli impulsów w chorobie Parkinsona. Curr Neurol Neurosci Rep 2006; 6: 302-306. 57. Voon V, Fernagut PO, Wickens J, Baunez C, Rodriguez M, Pavon N, Juncos JL, Obeso JA, Bezard E. Przewlekła stymulacja dopaminergiczna w chorobie Parkinsona: od dyskinez po zaburzenia kontroli impulsów. Lancet Neurol 2009; 8: 1140-1149. 58. Voon V, Hassan K, Zurowski M, de Souza M, Thomsen T, Fox S, Lang AE, Miyasaki J. Rozpowszechnienie zachowań powtarzających się i poszukujących nagrody w chorobie Parkinsona. Neurologia 2006; 67: 1254-1257. 59. Weintraub D, Siderowf AD, Potenza MN, Goveas J, Morales KH, Duda JE, Moberg PJ, Stern MB. Związek stosowania agonistów dopaminy z zaburzeniami kontroli impulsów w chorobie Parkinsona. Arch Neurol 2006; 63: 969-973. 60. Zack M, Poulos CX. Antagonista D2 zwiększa satysfakcjonujące i pierwotne efekty epizodu hazardu u patologicznych hazardzistów. Neuropsychopharmacology 2007; 32: 1678-1686. 61. Fong T, Kalechstein A, Bernhard B, Rosenthal R, Rugle L. Podwójnie ślepa, kontrolowana placebo próba olanzapiny w leczeniu wideo-patologicznych hazardzistów. Pharmacol Biochem Behav 2008; 89: 298-303. 62. McElroy SL, Nelson EB, Welge JA, Kaehler L, Keck PE Jr. Olanzapina w leczeniu patologicznego hazardu: negatywne randomizowane badanie kontrolowane placeb. J Clin Psychiatry 2008; 69: 433-440. 63. Black DW, Monahan PO, Temkit M, Shaw M. Rodzinne badanie patologicznego hazardu. Psychiatry Res 2006; 141: 295-303. 64. Grant JE. Historia rodzinna i współwystępowanie chorób psychicznych u osób z kleptomanią. Compr Psychiatry 2003; 44: 437-441. 65. Black DW, Repertinger S, Gaffney GR, Gabel J. Historia rodzinna i współwystępowanie chorób psychicznych u osób z kompulsywnym zakupem: wstępne ustalenia. Am J Psychiatry 1998; 155: 960-963. 66. Slutske WS, Eisen S, True WR, Lyons MJ, Goldberg J, Tsuang M. Wspólna genetyczna podatność na patologiczne uzależnienie od hazardu i alkoholu u mężczyzn. Arch Gen Psychiatry 2000; 57: 666-673. 67. Tsuang MT, Lyons MJ, Meyer JM, Doyle T, Eisen SA, Goldberg J, True W, Lin N, Toomey R, Eaves L. Współwystępowanie nadużywania różnych leków u mężczyzn: rola specyficznych dla narkotyków i wspólnych słabości. Arch Gen Psychiatry 1998; 55: 967-972. 68. Nadchodzi DE. Dlaczego różne reguły są wymagane dla dziedziczenia poligenicznego: Lekcje z badań genu DRD2. Alkohol 1998; 16: 61-70. 69. Hamidovic A, Dlugos A, Skol A, Palmer AA, de Wit H. Ocena zmienności genetycznej receptora dopaminy D2 w odniesieniu do hamowania behawioralnego i poszukiwania impulsywności / doznań: Badanie eksploracyjne z d-amfetaminą u zdrowych uczestników. Exp Clin Psychopharmacol 2009; 17: 374-383. 70. Lee Y, Han D, Yang K, Daniels M, Na C, Kee B, Renshaw P. Charakterystyka depresyjna polimorfizmu i temperamentu 5HTTLPR u nadmiernych użytkowników Internetu. Journal of Affective Disorders 2009; 109: 165-169. 71. Petry NM, Ammerman Y, Bohl J, Doersch A, Gay H, Kadden R, Molina C, Steinberg K. Terapia poznawczo-behawioralna dla patologicznych hazardzistów. J Consult Clin Psychol 2006; 74: 555-567. 72. Teng EJ, WoodsDW, TwohigMP. Odwrócenie nawyku jako leczenie przewlekłego wybierania skóry: badanie pilotażowe. Behav Modif 2006; 30: 411-422. 73. Mitchell JE, Burgard M, Faber R, Crosby RD, de Zwaan M. Terapia poznawczo-behawioralna w przypadku kompulsywnego zaburzenia kupowania. Behav Res Ther 2006; 44: 1859-1865. 74. Toneatto T, Dragonetti R. Skuteczność leczenia opartego na społeczności dla hazardu problemowego: quasi-eksperymentalna ocena cognitivebehavioral vs. terapia dwunastostopniowa. Am J Addict 2008; 17: 298-303. 75. Dannon PN, Lowengrub K, Musin E, Gonopolsky Y, Kotler M. 12-miesięczne badanie uzupełniające leczenia farmakologicznego u patologów: badanie podstawowe. J Clin Psychopharmacol 2007; 27: 620-624. 76. Kim SW, Grant JE, Adson DE, Shin YC. Podwójnie ślepe badanie porównawcze naltreksonu i placebo w leczeniu patologicznego hazardu. Biol Psychiatry 2001; 49: 914-921. 77. Grant JE, Potenza MN, Hollander E, Cunningham-Williams R, Nurminen T, Smits G, Kallio A. Wieloośrodkowe badanie antagonisty opioidów nalmefenu w leczeniu patologicznego hazardu. Am J Psychiatry 2006; 163: 303-312. 78. Grant JE, Kim SW, Hartman BK. Podwójnie ślepe, kontrolowane placebo badanie antagonisty opiatów, naltreksonu, w leczeniu patologicznych potrzeb hazardowych. J Clin Psychiatry 2008; 69: 783-789. 79. Grant JE, Kim SW, Odlaug BL. Podwójnie ślepe, kontrolowane placebo badanie antagonisty opioidów, naltreksonu, w leczeniu kleptomanii. Biol Psychiatry 2009; 65: 600-606. 80. Grant JE. Trzy przypadki kompulsywnego kupowania traktowanego naltreksonem. Int J Psychiatr Clin Practice 2003; 7: 223-225. 81. Raymond NC, Grant JE, Kim SW, Coleman E. Leczenie kompulsywnych zachowań seksualnych za pomocą inhibitorów wychwytu zwrotnego naltreksonu i serotoniny: dwa studia przypadków. Int Clin Psychopharmacol 2002; 17: 201-205. 82. Bostwick JM, Bucci JA. Uzależnienie seksualne od Internetu leczone naltreksonem. Mayo Clin Proc 2008; 83: 226-230. 83. Arnold LM, Auchenbach MB, McElroy SL. Wykolejenie psychogenne. Cechy kliniczne, proponowane kryteria diagnostyczne, epidemiologia i podejścia do leczenia. CNS Drugs 2001; 15: 351-359. 84. Insel TR, Pickar D. Podawanie naloksonu w zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych: opis dwóch przypadków. Am J Psychiatry 1983; 140: 1219-1220. 85. Roncero C, Rodriguez-Urrutia A, Grau-Lopez L, Casas M. Leki przeciwpadaczkowe w kontroli zaburzeń impulsów. Actas Esp Psiquiatr 2009; 37: 205-212. 86. Johnson BA, Rosenthal N, Capece JA, Wiegand F, Mao L, Beyers K, McKay A, Ait-Daoud N, Anton RF, Ciraulo DA, Kranzler HR, Mann K, O'Malley SS, Swift RM. Topiramat do leczenia uzależnienia od alkoholu: randomizowane badanie kontrolowane. JAMA 2007; 298: 1641-1651. 87. Johnson BA, Swift RM, Addolorato G, Ciraulo DA, Myrick H. Bezpieczeństwo i skuteczność leków GABAergicznych w leczeniu alkoholizmu. Alkohol Clin Exp Res 2005; 29: 248-254. 88. Kampman KM, Pettinati H, Lynch KG, Dackis C, Sparkman T, Weigley C, O'Brien, CP. Pilotażowa próba topiramatu w leczeniu uzależnienia od kokainy. Lek Alkohol zależy od 2004; 75: 233-240. 89. Grant JE, Kim SW, OdlaugBL. N-acetylocysteina, czynnik modulujący glutaminian, w leczeniu patologicznego hazardu: badanie pilotażowe. Biol Psychiatry 2007; 62: 652-657. 90. LaRowe SD, Myrick H, Hedden S, Mardikian P, Saladin M, McRae A, Brady K, Kalivas PW, Malcolm R. Czy nacetylocysteina zmniejsza pragnienie kokainy? Am J Psychiatry 2007; 164: 1115-1117. 91. Mardikian PN, LaRowe SD, Hedden S, Kalivas PW, Malcolm RJ. Otwarta próba N-acetylocysteiny w leczeniu uzależnienia od kokainy: badanie pilotażowe. Prog Neuropsychopharmacol Biol Psychiatry 2007; 31: 389-394. 92. Kalivas PW, Hu XT. Ekscytujące hamowanie uzależnienia psychostymulującego. Trendy Neurosci 2006; 29: 610-616. 93. Czarny DW. Kompulsywne kupowanie: przegląd. J Clin Psychiatry 1996; 57: 50-54. 94. Ko CH, Yen JY, Chen SH, Yang MJ, Lin HC, Yen CF. Proponowane kryteria diagnostyczne oraz narzędzie do badań przesiewowych i diagnostycznych uzależnienia od Internetu u studentów. Compr Psychiatry 2009; 50: 378-384. Am J Drug Alcohol Abuse Pobrane z informahealthcare.com przez choroby trawienne Oddział na 06 / 21 / 10 Tylko do użytku osobistego. DODATKI BEHAWIORALNE 9 95. Porter G, Starcevic V, Berle D, Fenech P. Rozpoznawanie problemowego użycia gier wideo. Aust NZJ Psychiatry 2010; 44: 120-128. 96. Goodman A. Uzależnienie seksualne: oznaczenie i leczenie. J Sex Marital Ther 1992; 18: 303-314. 97. Hollander E, Wong CM. Zaburzenia dysmorficzne ciała, patologiczny hazard i przymus seksualny. J Clin Psychiatry 1995; 56: 7-12. 98. Lochner C, Stein DJ. Czy praca nad zaburzeniami spektrum obsesyjno-kompulsywnego przyczynia się do zrozumienia heterogeniczności zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych? Prog Neuropsychopharmacol Biol Psychiatry 2006; 30: 353-361. 99. Grant JE. Nowe cele farmakologiczne dla zahamowania nagradzania w patologicznym hazardzie. Zaprezentowane podczas Sympozjum na temat translacyjnych badań hazardu patologicznego w American College of Neuropsychopharmacology, 48th Annual Meeting, Hollywood, FL, 2009. 100. LochnerC, Hemmings SM, Kinnear CJ, NiehausDJ, Nel DG, CorfieldVA, Moolman-Smook JC, Seedat S, Stein DJ. Analiza skupień obsesyjno-kompulsywnych zaburzeń widma u pacjentów z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi: korelacje kliniczne i genetyczne. Compr Psychiatry 2005; 46: 14-19. 101. Potenza MN. Znaczenie zwierzęcych modeli podejmowania decyzji, hazardu i powiązanych zachowań: implikacje dla badań translacyjnych w uzależnieniu. Neuropsychopharmacology 2009; 34: 2623-2624. 102. Grant JE. Zaburzenia kontroli impulsów: przewodnik dla klinicystów dotyczący zrozumienia i leczenia uzależnień behawioralnych. New York, NY: Norton Press, 2008.
;