- Journal of Behavioral Addictions >
- Lista problemów >
- 5 tom, wydanie 2 >
- DOI: 10.1556 / 2006.5.2016.034
William Van Gordon
* Odpowiadający autor: William Van Gordon; Wydział Psychologii, Nottingham Trent University, Nottingham, Nottinghamshire, NG1 4BU, Wielka Brytania; E-mail: william@awaketowisdom.
Abstrakcyjny
Uzależnienie od seksu to zaburzenie, które może mieć poważne niekorzystne konsekwencje funkcjonalne. Badania skuteczności leczenia uzależnienia seksualnego są obecnie słabo rozwinięte, a interwencje opierają się na wytycznych dotyczących leczenia innych uzależnień behawioralnych (a także chemicznych). W związku z tym istnieje potrzeba klinicznej oceny dopasowanych terapii ukierunkowanych na specyficzne objawy uzależnienia od seksu. Zaproponowano, że interwencje oparte na uważności drugiej generacji (SG-MBI) mogą być odpowiednim sposobem leczenia uzależnienia od seksu, ponieważ oprócz pomagania jednostkom w zwiększaniu odległości percepcyjnej od pragnienia pożądanych przedmiotów i doświadczeń, niektóre SG-MBI zawierają specjalnie przeznaczone medytacje podważać przywiązanie do seksu i / lub ludzkiego ciała. Obecne badanie prowadzi pierwsze badanie kliniczne nad użytecznością uważności w leczeniu uzależnienia od seksu.
Przeprowadzono dogłębne kliniczne studium przypadku z udziałem dorosłego mężczyzny cierpiącego na uzależnienie od seksu, który został poddany leczeniu z wykorzystaniem SG-MBI znanego jako Meditation Awareness Training (MAT). Po zakończeniu MAT uczestnik wykazał znaczącą klinicznie poprawę w uzależniających zachowaniach seksualnych, jak również zmniejszenie depresji i stresu psychicznego. Interwencja MAT doprowadziła również do poprawy jakości snu, satysfakcji z pracy i braku przywiązania do siebie i doświadczeń. Pozytywne wyniki utrzymano w 6-miesiącu.
Obecne badanie rozszerza literaturę badającą zastosowania uważności w leczeniu uzależnienia behawioralnego, a odkrycia wskazują, że dalsze badania kliniczne nad rolą uważności w leczeniu uzależnienia seksualnego są uzasadnione.
Wprowadzenie
Sekcja:
Chociaż uzależnienie od seksu nie zostało zaakceptowane do włączenia do ostatniego (piątego) wydania Podręcznika diagnostycznego i statystycznego zaburzeń psychicznych (DSM-5) (Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, 2013) nadmierne nieparafilne zachowania seksualne zostały włączone do DSM-III jako „Zaburzenia seksualne nieokreślone inaczej” (Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, 1987). Ponadto zarówno Amerykańskie Towarzystwo Medycyny Uzależnień (2011) i Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób (10th ed .; Światowa Organizacja Zdrowia, 2007) zgadzają się, że nadmierne zachowania seksualne mogą stanowić podstawę choroby. Szacunki dotyczące rozpowszechnienia uzależnienia od seksu różnią się znacznie w zależności od płci, wieku, kultury, orientacji seksualnej, taksonomii (np. Płatny seks, cyberseks, pornografia itp.) Oraz kryteriów diagnostycznych (które również znacznie się różnią) i wahają się od 1% do 8 % w populacji ogólnej (np. Carnes, 1999; Kinsey, Pomeroy i Martin, 1948; Seegers, 2003; Sussman, Lisha i Griffiths, 2011; Traeen, Spitznogle i Beverfjord, 2004). Uzależnienie od seksu (czasami nazywane - między innymi nazwami - zaburzeniem hiperseksualności) zostało zdefiniowane jako „zaburzenie pożądania seksualnego charakteryzujące się zwiększoną częstotliwością i intensywnością fantazji seksualnych, pobudzenia, popędów i zachowań w połączeniu z elementem impulsywności - nieprzystosowawczą reakcją behawioralną z negatywnymi konsekwencjami"(Kafka, 2010, str. 385).
Uzależnienie od seksu wiąże się (między innymi) ze zwiększonym ryzykiem zachowań (np. Używanie substancji i wielu partnerów seksualnych), depresją i lękiem, impulsywnością, samotnością, niską samooceną i niepewnymi stylami przywiązania (patrz recenzje Dhuffar i Griffiths, 2015; Rosenberg, Carnes i O'Connor, 2014; Sussman i in., 2011). Kluczowe objawy obejmują każde z sześciu kryteriów Griffithsa ”(2005) model uzależnienia komponentów: (i) występ (zachowania seksualne stają się najważniejszym działaniem w życiu osoby i dominują nad ich myśleniem, uczuciami i zachowaniem), (ii) modyfikacja nastroju (subiektywne doświadczenia zgłaszane przez poszczególne osoby w wyniku angażowania się w zachowania związane z płcią), (iii) tolerancja (potrzeba zwiększenia poziomu lub intensywności zachowań seksualnych, aby osiągnąć pożądany efekt), (iv) wycofanie (tj. psychofizjologiczne objawy odstawienia - takie jak drażliwość i nastrój - po przerwaniu wzorca zachowań seksualnych), (v) konflikt (zarówno konflikt interpersonalny, jak i wewnątrzpsychiczny z powodu spędzania nadmiernych ilości czasu na zachowaniach związanych z płcią), oraz (vi) recydywa (tendencja do powtarzających się nawrotów do wcześniejszych wzorców zachowań seksualnych powtarzających się po dłuższych okresach abstynencji lub kontroli).
Przykładami interwencji zwykle stosowanych w leczeniu uzależnienia od seksu są terapia poznawczo-behawioralna, dialektyczne techniki behawioralne, psychoanaliza, terapia rodzinna, trening motywacyjny, programy 12-krok i wsparcie rówieśnicze, samopomoc, poprawa diety i ćwiczeń oraz psychofarmakologia (Dhuffar i Griffiths, 2015; Griffiths, 2012; Rosenberg i in., 2014). Jednak badania skuteczności leczenia uzależnienia seksualnego są słabo rozwinięte i większość z wyżej wymienionych interwencji opiera się na zaleceniach dotyczących leczenia innych uzależnień behawioralnych (a także chemicznych) (Rosenberg i in., 2014). W związku z tym istnieje potrzeba empirycznej i klinicznej oceny dopasowanych metod leczenia ukierunkowanych na specyficzne objawy uzależnienia od seksu.
Niedawnym osiągnięciem w leczeniu uzależnień zarówno chemicznych, jak i behawioralnych były badania oceniające terapeutyczną skuteczność uważności. Istnieją obiecujące nowe odkrycia dotyczące stosowania uważności w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem substancji / alkoholu (Witkiewitz, Marlatt i Walker, 2005), zaburzenia hazardu (Griffiths, Shonin i Van Gordon, 2016; Shonin, Van Gordon i Griffiths, 2014a), pracoholizm (Shonin, Van Gordon i Griffiths, 2014b) i uzależnienie od internetu (Iskender i Akin, 2011). Jednak do tej pory żadne badanie nie zbadało zastosowań uważności w leczeniu dodawania płci. Niemniej jednak Shonin, Van Gordon i Griffiths (2013) zasugerował, że uważność może być odpowiednim sposobem leczenia uzależnienia od seksu, ponieważ oprócz pomagania jednostkom w zwiększaniu odległości percepcyjnej od pożądania pożądanych przedmiotów i doświadczeń, niektóre interwencje oparte na uważności drugiej generacji (SG-MBI) w szczególności wykorzystują medytacje mające na celu osłabienie przywiązanie do seksu i / lub ludzkiego ciała.
Druga generacja interwencji opartych na uważności zalecana przez Shonina i wsp. stosować inny model leczenia niż w przypadku interwencji opartych na uważności pierwszej generacji (FG-MBI). FG-MBI odnoszą się do interwencji, takich jak redukcja stresu w oparciu o uważność i terapia poznawcza oparta na uważności i generalnie subskrybują Kabat-Zinn's (1994) definicja, że uważność obejmuje „zwracanie szczególnej uwagi: celowo, w chwili obecnej i bez osądu”(1994, p. 4). SG-MBI, takie jak interwencja Treningowa Świadomość Medytacji (MAT), integrują większy zakres technik medytacyjnych i podporządkowują się definicji uważności, która jest zapewne bardziej zgodna z tradycyjną konstrukcją buddyjską. Proponowana definicja uważności SG-MBI polega na tym, że jest ona „proces angażowania się w pełną, bezpośrednią i aktywną świadomość przeżywanych zjawisk, która jest (i) duchowa w aspekcie i (ii) utrzymywana od jednej chwili do drugiej"(Van Gordon, Shonin i Griffiths, 2015a). W konsekwencji, termin „bezpośrednia świadomość” w nakreśleniu SG-MBI bezpośrednio zaprzecza używaniu terminu „nieoceniający” w definicji FG-MBI. Według Van Gordona i wsp. (2015), zamiast uczyć uczestników nieoceniania, powodem, dla którego SG-MBI mogą być bardziej odpowiednie do leczenia uzależnień behawioralnych, jest to, że zachęcają praktyków uważności do (i) etycznej świadomości zarówno krótko-, jak i długoterminowych konsekwencje swoich czynów oraz (ii) duchowo upoważnieni do odnoszenia się do uważności jako sposobu życia, a nie do techniki terapeutycznej, którą można zastosować w pewnych okolicznościach, ale nie w innych.
Niniejszy artykuł stanowi pierwsze badanie mające na celu zbadanie użyteczności uważności w leczeniu uzależnienia od seksu. Dokładniej, przedstawia dogłębne kliniczne studium przypadku dorosłego mężczyzny cierpiącego na uzależniające zachowania seksualne, który poddano leczeniu za pomocą SG-MBI.
Winieta i ocena przypadku
„Adam” ma trzydzieści lat i jest samotnym, rozwiedzionym, białym Brytyjczykiem bez osób na utrzymaniu. Jego historia psychiatryczna obejmuje dwa okresy epizodów depresyjnych (każdy trwający około 6 miesięcy), które wystąpiły 3 lata temu (Duże zaburzenie depresyjne, nawracający epizod, łagodny; DSM-IV-TR Kod 296.31) i 5 lata temu (Duże zaburzenie depresyjne, pojedynczy epizod, łagodny; 296.21). W obu epizodach podawano leki przeciwdepresyjne. Historia kliniczna Adama jest poza tym nijakie, ale wyjaśnił, że 42 miesiące temu, będąc jeszcze żonaty, on „zaczął uzależniać się od seksu. ”Poza uczestnictwem w grupie samopomocy w okresie 6 w przybliżeniu 1 rok temu, nie szukał wcześniej leczenia z powodu jego hiperseksualnego zachowania.
Historia przypadku
Adam pracuje na stanowisku sprzedaży, które obejmuje regularne podróże krajowe i nocne pobyty hotelowe. Jego rola daje mu możliwość korzystania z w pełni kosztownego samochodu służbowego i zapewnia mu dużą elastyczność w zakresie miejsca pracy. Zazwyczaj spędza trzy noce w tygodniu w hotelu i co tydzień odwiedza biura firmy 1. Adam był zatrudniony w swojej obecnej roli w ostatnich latach 4. Wcześniej wykonywał różne role w sprzedaży i ukończył program szkoleniowy dla absolwentów 2 na rok po ukończeniu studiów. Możliwości awansu z obecnym pracodawcą Adama są reklamowane na szczeblu krajowym, ale pracownicy są zachęcani do składania wniosków (i często mają pierwszeństwo). W poprzednich latach 2 kierownictwo wyższego szczebla zachęcało Adama do ubiegania się o dwa stanowiska wewnętrzne, ale postanowił tego nie robić, ponieważ był „wygodny”W jego obecnej roli.
Adam był wychowywany przez swoich biologicznych rodziców, którzy oboje pracują w sektorze publicznym. Rodzice Adama rozwiedli się, gdy miał 16 lat, a oboje rodzice ożenili się ponownie. Adam opisuje swoich rodziców jako „opiekuńczy i wspierający,”I uważa, że zarówno on, jak i jego jedyne rodzeństwo (młodsza siostra) otrzymali dobre wychowanie. Jest w dobrych stosunkach z odpowiednimi partnerami swojego rodzica i ma „został użyty”Do faktu, że obecnie istnieje minimalna komunikacja między jego biologiczną matką i ojcem. Adam nie ujawnił szczegółów swoich problemów ze zdrowiem psychicznym żadnym z członków rodziny.
Adam ukończył brytyjski uniwersytet ze stopniem licencjata, który zdał z wyższymi wyróżnieniami drugiej klasy. W momencie ukończenia studiów rozważał ukończenie Masters of Business Administration postanowił jednak podjąć płatne zatrudnienie. Uczęszczał do szkoły państwowej, a jego stopnie na poziomie A umożliwiły mu uczęszczanie na pierwszy wybór uniwersytetu.
Aż do czasu rozwodu większość zajęć towarzyskich Adama polegała na spotkaniach z żoną z innymi małżeństwami. Adam poznał swoją żonę około 2 lata po ukończeniu studiów i był żonaty przez 4 lata. Od czasu rozwodu Adam pozostał samotny, a jego obecne zaangażowanie społeczne polega głównie na spotkaniach z (i) kolegami z pracy, (ii) jednym wieloletnim przyjacielem, którego znał od czasów studiów, (iii) znanymi i nieznanymi osobami (głównie innymi biznesmeni), których spotyka w hotelach, oraz (iv) osoby, z którymi wchodzi w interakcje w wyniku jego problematycznych zachowań seksualnych.
Adam nie opisał swoich biologicznych rodziców jako szczególnie religijnych. Uznali się za anglikańskich chrześcijan i według Adama uczęszczali do kościoła dopiero w Boże Narodzenie. Adam stwierdził, że będąc na uniwersytecie „Zainteresowałem się moją stroną duchową”I zaczął poważniej badać chrześcijaństwo. Adam jednak rozczarował się pewnymi zorganizowanymi tradycjami chrześcijańskimi i zdecydował, że istnieje „duża różnica między naukami Chrystusa a naukami Kościoła. ”W konsekwencji Adam rozwinął zainteresowanie buddyzmem. Próbował medytacji i odwiedził buddyjskie kraje Tajlandii i Nepalu (w tym odwiedzając świątynie buddyjskie w tych krajach). Adam uczęszczał do buddyjskiego centrum w Wielkiej Brytanii przez okres 6 miesięcy w wieku około dwudziestu lat. Lubił poznawać buddyzm, ale zaczął tracić zainteresowanie, ponieważ stwierdził, że instruktorzy są „dwulicowy i powierzchowny. ”Adam interesuje się praktyką buddyjską, ale miał minimalny kontakt z buddyzmem w ciągu ostatnich lat 3.
Obserwacje behawioralne
Podczas wstępnej oceny u psychoterapeuty (i na każdym kolejnym spotkaniu) Adam był świadomy osoby, miejsca, czasu i okoliczności. Był dobrze zaprezentowany i nosił wyprasowane eleganckie stroje (kilka elementów garderoby było opatrzone etykietą projektanta). Jego twarz była gładko ogolona i użył produktu do stylizacji na swoich niedawno obciętych włosach. Adam nosił wodę kolońską, a jego telefon komórkowy i zegarek wyglądały na najnowsze modele z najwyższej półki. Adam zrobił ten sam wysiłek ze swoim wyglądem podczas każdej kolejnej sesji terapeutycznej.
Podczas wstępnej oceny (oraz podczas drugiej i trzeciej cotygodniowej sesji) oczy Adama były umiarkowanie przekrwione i chociaż zaprzeczał uczuciu zmęczenia, wyglądał na zmęczonego. Według najlepszych szacunków psychoterapeuty Adam ma 6 cm wzrostu i waży 183–85 kg. Odpowiadałoby to wskaźnikowi masy ciała 87.5–26, co oznacza, że Adam ma niewielką nadwagę. Adam nie ma widocznych tatuaży ani kolczyków. Bez pytania, wyciszał telefon na początku sesji oceniającej (i na każdej kolejnej sesji).
Adam jest pewny siebie i dobrze mówi. Napił się ciastek i kawy (wypił dwie filiżanki kawy podczas 90-minutowej sesji). Chociaż Adam nie wykazywał problemów z wyrażaniem siebie, opis jego problematycznych zachowań seksualnych przedstawiony podczas pierwszej sesji wydawał się być przećwiczony. Omawiając szczegółowo swoje objawy, Adam mówił dłużej, niż było to konieczne, i starał się omówić ważne szczegóły. Czasami mówił poza kolejnością (tj. Nie czekając, aż psychoterapeuta zakończy zdanie). Częstotliwość takich przerw - które wydawały się być próbą zmiany tematu - wzrosła o około 50%, gdy dialog zaczął odnosić się do intymnych szczegółów jego zachowań seksualnych. W tamtych czasach Adam przyjął bardziej napiętą postawę ciała i stał się zbyt pewny siebie i graniczący z obroną. To zachowanie wydawało się próbą ukrycia zakłopotania i / lub ukrycia poczucia winy.
Na swojej wstępnej sesji oceny Adam stwierdził: „Czuję się niezręcznie, rozmawiając o tym wszystkim"I"jesteś pierwszą osobą, z którą właściwie rozmawiałem. ” Czasami wydawał się wykazywać objawy obniżonego nastroju (np. Pesymistyczny, ospały i drażliwy), a kilkakrotnie był zimny i nagły. Kiedy psychoterapeuta skonfrontował się z tą ostatnią obserwacją, Adam przeprosił i wyjaśnił, że „Mam teraz dużo na talerzu".
Przedstawianie skarg
Adam wyjaśnił, że około 4 lata temu (tj. 1 rok przed rozwodem) podjął kroki w celu ożywienia „stare życie seksualne”I nieudane małżeństwo. Adam przedstawił żonie oglądanie filmów pornograficznych zarówno przed, jak i podczas stosunku płciowego. Stwierdził, że ani on, ani jego żona nie byli szczególnie zainteresowani pornografią sprzed tego czasu. Adam poinformował, że przez okres około 2 miesięcy zwiększyła się częstotliwość i czas trwania kontaktów seksualnych z żoną. Jednak efekt był stosunkowo krótkotrwały, ponieważ według Adama jego żona „znudziło się to. ”Adam z drugiej strony stwierdził, że filmy pornograficzne pobudzają seksualnie i nadal je oglądał bez wiedzy żony.
Adam zaczął gromadzić kolekcję filmów pornograficznych online i offline i zaczął używać ich jako przedmiotu do masturbacji. Sześć miesięcy po tym, jak po raz pierwszy zaczął oglądać pornografię (tj. 6 miesięcy przed rozwodem), Adam masturbował się około pięć razy w tygodniu. Stwierdził, że mniej więcej w tym czasie zaczął być podniecony seksualnie, obserwując masturbujących się mężczyzn i oglądając gejowskie filmy erotyczne (do tego momentu Adam zawsze określał siebie jako heteroseksualnego). Zaczął dodawać gejowskie filmy erotyczne do swojego portfolio online i offline i zdecydował, że jest biseksualny.
Adam stwierdził, że około 5 miesięcy przed rozwodem, „Pornografia przestała być wystarczająca” i „Musiałem zbadać się seksualnie”. Oświadczył to „Moja żona nie chciała wiedzieć, więc od czasu do czasu zaczęłam używać eskorty kobiet i mężczyzn”. Adam wyjaśnił, że w tym czasie spotka się z eskortą mniej więcej raz na dwa tygodnie. Poinformował, że chociaż jego małżeństwo zawiodło, rozwód stał się nieunikniony, gdy jego żona dowiedziała się, że oglądał na swoim komputerze homoseksualne filmy porno. Adam opuścił komputer, aby odebrać drzwi, ale zostawił film online. Film zobaczył jego żona, która "spanikowany" i wyprowadził się z domu 5 kilka dni później.
Adam wyjaśnił, że przez około 18 miesięcy po rozwodzie był „kontrolowany”I cieszył się nowo odkrytą swobodą seksualną. Zbudował sieć kontaktów seksualnych kobiet i mężczyzn w całym kraju, w tym niewielką liczbę osób, z którymi angażował się w czynności seksualne nieodpłatnie (tj. Dorywczo). Adam stwierdził, że w tamtym czasie (tj. 18 miesięcy przed zgłoszeniem się do leczenia) jego miesięczna pensja nie pokrywała już kosztów jego seksualnych wyczynów, które zazwyczaj kosztują 350 funtów tygodniowo. W konsekwencji zdecydował się sprzedać swój dom w celu pozyskania kapitału i przeniósł się do wynajmowanego mieszkania.
Na wstępnym spotkaniu oceniającym i po znacznej zachęcie Adam ujawnił, że jeśli chodzi o jego obecne zachowania seksualne, zazwyczaj (i) korzysta z usług towarzysza sześć razy w tygodniu (każde płatne spotkanie seksualne trwa zwykle 30-60 minut, oraz te trwające 60 minut zwykle skutkują dwukrotnym wytryskiem Adama), (ii) wydaje 500 funtów tygodniowo na usługi towarzyskie, (iii) uprawia nieodpłatny seks trzy razy w tygodniu (korzystając ze zmieniającej się puli do 10 mężczyzn i kobiet dorywczo partnerzy seksualni), (iv) mają cybersex (zwykle obejmujący masturbację) pięć razy w tygodniu, (v) zegarki ”homoseksualne lub proste filmy erotyczne”Przez około 60 minut każdego dnia w trzech do czterech oddzielnych sesjach oglądania (tj. Po 15–20 minut) oraz (vi) masturbuje się pięć razy w tygodniu podczas oglądania filmów pornograficznych. Adam stwierdził, że zawsze chronił seks i, o ile jest świadomy, nigdy nie zachorował na chorobę przenoszoną drogą płciową. Potwierdził, że nigdy nie angażował się w kontakty seksualne (ani nie oglądał filmów pornograficznych z udziałem) osób w wieku poniżej 18 lat.
Adam wyjaśnił, że w ciągu ostatniego roku czasami czuł „pusty i tani”Po spotkaniu seksualnym. Stwierdził, że „Wiem, że muszę się zmienić [ale] za bardzo mi się to podoba. ”Adam próbował zmniejszyć częstotliwość spotkań i wydatków związanych z seksem przy kilku miesiącach 12. Wyjaśnił jednak, że „za każdym razem, gdy próbuję go odciąć, trwa to przez kilka dni, a czasem w tygodniu, ale potem robi się za dużo i skończy się [płatne płeć i / lub masturbacja] siedem lub osiem razy w ciągu godzin 48.„Oświadczył„Wiem, że to złe, żeby buddysta był taki".
Adam przyznał, że często się masturbuje (np. Podczas cyberseksu lub podczas oglądania filmu pornograficznego), aby pomóc mu zasnąć, i że zazwyczaj przesypia 5-6 godzin na dobę. Poinformował, że ostatnio „zaczął się nieostrożny”I używał telefonu służbowego i laptopa do celów seksualnych. Adam wyjaśnił, że jeśli osoba, którą spotyka w sieci, nie daje wyraźnych wskazówek, że randka doprowadzi do kontaktu seksualnego (np. Wysyłając seksualnie prowokacyjne zdjęcia), odmawia osobistego spotkania. Przyznał, że jego obecny wzorzec zachowań seksualnych prawdopodobnie zminimalizuje jego szanse na spotkanie z partnerami w długoterminowych związkach, ale wyjaśnił, że „Nie jestem pewien, czy jestem gotowy na żonę lub poważnego partnera na tym etapie mojego życia".
Adam zaprzeczył jakimkolwiek myślom samobójczym, uzależnieniu od hazardu, substancji lub alkoholu (ale wyjaśnił, że większości jego seksualnych spotkań towarzyszy jakaś forma konsumpcji alkoholu). Czasami pali papierosy, ale zapewnia, że jego użycie dotyczy „cele społeczne”I że nie jest uzależniony od nikotyny. Adam zazwyczaj pali 5–10 papierosów dziennie, głównie podczas spotkań towarzyskich wieczorem lub podczas spotkań z partnerami seksualnymi w ciągu dnia lub wieczorem.
Wyświetlenia diagnostyczne
Problematyczne zachowania seksualne Adama poprzedziła faza dużej depresji, która miała miejsce 18 miesięcy przed rozpoczęciem jego uzależnienia seksualnego (Adam doświadczył drugiej fazy dużej depresji, która wystąpiła 6 miesięcy po rozpoczęciu jego problematycznych zachowań seksualnych). Biorąc pod uwagę chronologię, jest prawdopodobne, że uzależnienie Adama od seksu było wyrazem (tj. Raczej niż przyczyną) podstawowego zaburzenia nastroju. Adama oceniano za pomocą kryteriów DSM-5, które potwierdziły wrażenie psychoterapeuty, że aktualnie przeżywa epizod depresyjny, a jego wcześniejsza diagnoza Duże zaburzenie depresyjne (nawracające, łagodne) był wciąż aktualny. Oprócz zaburzeń snu, inną ważną cechą profilu klinicznego Adama była Problemy religijne lub duchowe (Kod DSM-5 V62.89) skutkujące (i) przykrymi doświadczeniami, które wiążą się z utratą lub kwestionowaniem wiary oraz (ii) kwestionowaniem wartości duchowych.
Miary wyniku leczenia
Element 45 Test przesiewowy uzależnienia seksualnego - poprawiony (SAST-R; Carnes, Green i Carnes, 2010) podawano w celu oceny uzależniających zachowań seksualnych. Elementy SAST-R są oceniane jako obecne lub nieobecne, a odpowiedź „tak” na sześć lub więcej elementów 20 w skali podstawowej wskazuje na prawdopodobne uzależnienie seksualne. Różne podskale oceniają wymiary uzależnienia od płci i wymagają dwóch lub trzech odpowiedzi „tak” (na cztery lub pięć pytań), aby wskazać problem dotyczący tego konkretnego wymiaru. Przykłady elementów SAST-R to „Czy ktoś został ranny emocjonalnie z powodu twoich zachowań seksualnych?"I"Czy kiedykolwiek myślałeś, że twoje pożądanie seksualne jest silniejsze od ciebie?„Wyjściowy wynik Adama w skali podstawowej wyniósł 16 (z możliwych 20), co wskazuje, że spełnił on kryteria diagnostyczne uzależnienia od seksu. Odpowiedział „tak” na większość pytań podskali, sugerując, że następujące objawy były kluczowymi aspektami jego problematycznych zachowań seksualnych: (i) zaabsorbowanie, (ii) utrata kontroli, (iii) zaburzenie relacji oraz (iv) ) wpływają na zakłócenia.
Element 21 Skala depresji, lęku i stresu (DASS; Lovibond & Lovibond, 1995) ocenia dystres emocjonalny i obejmuje podskale depresji, lęku i stresu. Skala oceniana jest na czterostopniowej skali Likerta (od: 0 = W ogóle mnie nie dotyczyło do 3 = Stosowałem się do mnie bardzo lub przez większość czasu) i zawiera elementy takie jak „Czułem, że życie jest bez znaczenia”. DASS jest wypełniany w odniesieniu do powyższego okresu 7-dni, a wyniki dla każdej z trzech podskal można podsumować, aby zapewnić ogólną ocenę psychologicznego cierpienia (Van Gordon i in., 2013). Zgodnie z instrukcją DASS (Lovibond & Lovibond, 1995), procentowe wartości graniczne (i odpowiadające im średnie wyniki) dla nasilenia objawów są następujące: 0 – 78 (M ≤ 13) = normalny, 78–87 (M = 14–18) = łagodne, 87–95 (M = 19–28) = umiarkowane i> 95 (M ≥ 28 = ciężki). Punktacja wyjściowa Adama wynosiła 24 (tj. Umiarkowana).
Połączenia Skrócona praca w ogólnej skali (AJIGS; Russel i in., 2004) jest ośmiopunktową miarą satysfakcji z pracy. Skala zawiera następujące przymiotniki lub krótkie wyrażenia odnoszące się do pracy, w której osoba obecnie pracuje: „Czyni mnie treścią”, „lepiej niż większość”, „dobrze”, „nieprzyjemnie”, „doskonale”, „przyjemnie”, „słabo” i "niepożądany." Dla każdej pozycji respondenci są pytani, czy zgadzają się („tak”), nie są pewni („?”) Lub nie zgadzają się („nie”). Trzy punkty są przypisane do „tak”, jeden do „?”, A zero do „nie”. Poszczególne pozycje są sumowane, aby uzyskać wynik globalny, a negatywnie sformułowane pozycje są punktowane. Wyższe wyniki wskazują na wyższy poziom satysfakcji z pracy. Wynik Adama na spożycie wynosił siedem (z możliwego 24), co wskazuje na niski poziom satysfakcji z pracy.
Siedem przedmiotów Skala nieprzywiązania (NAS; Sahdra, Ciarrochi, Parker, Marshall i Heaven, 2015; Sahdra, Shaver i Brown, 2010) opiera się na buddyjskim modelu choroby psychicznej i ocenia stopień przywiązania jednostki do różnych psychologicznych, społecznych i materialnych aspektów ich życia. Domyślnie NAS mierzy również, w jakim stopniu jednostki są „przywiązane do siebie”, ponieważ zgodnie z teorią buddyjską przywiązanie do zjawisk psychologicznych lub zewnętrznych zależy od silnego poczucia własnej osobowości (Van Gordon, Shonin, Griffiths i Singh, 2015b). Skala jest zbudowana na buddyjskiej idei, że jaźń nie istnieje wewnętrznie i że przywiązanie do siebie (oraz obiektów psychologicznych i materialnych) stanowi zatem stan nieprzystosowujący [patrz Shonin, Van Gordon i Griffiths (2014c), aby uzyskać szczegółowe wyjaśnienie, w jaki sposób przywiązanie jest inaczej konceptualizowane w buddyzmie w porównaniu z zachodnią psychologią]. NAS jest oceniany w sześciostopniowej skali Likerta (od 1 = zdecydowanie się nie zgadzam do 6 = Zdecydowanie się zgadzać) i zawiera elementy takie jak „Kiedy przyjemne doświadczenia się kończą, dobrze się przechodzę do następnego. ”Wyższe wyniki odzwierciedlają niższy poziom przywiązania (lub wyższy poziom braku zajęcia). Punktem wyjścia Adama był 16 (z możliwego 42).
Siedem przedmiotów Wskaźnik jakości snu w Pittsburghu (PSQI; Buysse, Reynolds, Monk, Berman i Kupfer, 1989) ocenia jakość snu w ciągu ostatniego miesiąca w domenach subiektywnej jakości snu, latencji snu, czasu trwania snu, nawykowej wydajności snu, zaburzeń snu, stosowania leków nasennych i zaburzeń w ciągu dnia. PSQI jest oceniany na czterostopniowej skali Likerta (0 = bez trudności i 3 = ekstremalna trudność) i zawiera elementy takie jak „w ciągu ostatniego miesiąca, jak oceniasz ogólną jakość snu?„Ogólnoświatowy wynik ≥5 wskazuje na słabą jakość snu. Punktem wyjścia Adama był 14 (z możliwego 21).
Połączenia Skala osiągnięcia celu (GAZ; Kiresuk i Sherman, 1968) ocenia osiągnięcie celu leczenia i angażuje klienta i terapeutę w ustalenie szeregu celów. Poziom osiągnięcia celu jest określony przez behawioralne opisy funkcjonowania. Wyniki wahają się od −2 (regresja) przez 0 (osiągnięty oczekiwany wynik) do + 2 (przekroczony oczekiwany wynik) dla każdego z uzgodnionych celów. Wyniki poszczególnych celów są łączone, a następnie klucz konwersji GAS jest wykorzystywany do obliczania wyniku globalnego. W bieżącym badaniu klinicznym sformułowano pięć równorzędnych celów. Wynik 50 wskazuje oczekiwany poziom osiągnięcia celu, a wyższe wyniki wskazują na wyższy poziom osiągnięcia celu.
Zmiany w każdym z następujących mierników wyniku - na podstawie poprzedniego 14-dniowego okresu - zostały ocenione przy użyciu codziennej mleczarni Adama (wartości wyjściowe pokazane w nawiasach): (i) czas spędzony na oglądaniu filmów pornograficznych online i offline (13.5 godz.) , (ii) czas poświęcony na cyber-seks (10 godzin), (iii) częstotliwość płatnych spotkań seksualnych (12 spotkań) oraz (iv) wydatki na usługi towarzyskie (1,050 XNUMX GBP). Każdy z wyżej wymienionych wyników został oceniony w czterech oddzielnych punktach czasowych: (i) wartość wyjściowa (t1), (ii) w trakcie obróbki (t2 [tydzień 5]), (iii) zakończenie terapii (t3 [tydzień 10]) i (iv) 6-miesięczna obserwacja (t4). Wszystkie powyższe skale są instrumentami przesiewowymi o dobrych właściwościach psychometrycznych.
Formuła sprawy
Początkowe zainteresowanie Adama pornografią wydawało się być słuszne (tj. Krok podjęty w celu odzyskania małżeństwa). Jednak, gdy jego małżeństwo się pogarszało i dostrzegł, że jego żona nie jest zainteresowana seksem, doświadczył masturbacji z wykorzystaniem pornografii i okazjonalnych kontaktów z osobami towarzyszącymi, które stały się coraz ważniejszym sposobem zaspokojenia jego popędów seksualnych. Przez około 12 miesięcy Adam wykazywał rozsądny stopień kontroli behawioralnej nad swoimi popędami seksualnymi i jest prawdopodobne, że jego używanie pornografii i eskorty seksualnej uzależniło i stało się problematyczne dopiero po rozwodzie.
Zamiast szukać długoterminowych partnerów w relacjach po rozwodzie, Adam zamknął się w swoim schemacie zachowań seksualnych i pozwolił mu się wzmocnić. Nieuchronnie jego zachowanie seksualne stało się nieprzystosowalne i nastąpiła pętla sprzężenia zwrotnego uzależnienia. Oglądanie pornografii lub angażowanie się w płatne (lub nieformalne) kontakty seksualne wywołały tymczasowe pozytywne stany afektywne i sensoryczne. To z kolei dało początek afirmatywnym wspomnieniom (Baker, Piper, McCarthy, Majeskie i Fiore, 2004). Późniejszy kontakt z bodźcami seksualnymi wywołał te wspomnienia i spowodował pragnienie ponownego przeżycia odpowiedzi afektywnej i sensorycznej. Pragnienie zostało zaspokojone przez dalsze zaangażowanie w ten sam rodzaj zachowań seksualnych, które oprócz pożądanej modyfikacji nastroju doprowadziły do kodowania dodatkowych wspomnień asocjacyjnych (Houlihan & Brewer, 2015). Adam kontynuował wzmacnianie swojego wzoru problematycznych zachowań seksualnych, dopóki konflikt międzyludzki i wewnątrzpsychiczny nie osiągnął punktu, w którym nie mógł już dłużej zaprzeczać, że jego zachowanie było nie do utrzymania w dłuższej perspektywie.
Pierwsze użycie przez Adama pornografii i eskorty seksualnej prawdopodobnie nie miało związku z podstawowymi objawami depresji. Jednak w momencie, gdy zwrócił się o pomoc do psychoterapeuty, seks i zachowania związane z seksem (i) stały się sposobem na uniknięcie uczucia depresji (i innych problemów w jego życiu), oraz (ii) nasilały objawy złego nastroju i objawiające poczucie winy.
Czynniki predysponujące
Rozwód rodziców Adama w latach młodzieńczych nieuchronnie spowodował obciążenie emocjonalne. Jednak pojawił się Adam (zarówno w chwili obecnej, jak iw chwili rozwodu rodziców), aby to zaakceptować i skomentował, że „zrobili wszystko, aby zminimalizować wpływ na [mnie i moją siostrę]. ”Pierwsze oznaki zauważalnego konfliktu wewnątrzpsychicznego pojawiły się, gdy Adam był na uniwersytecie i doświadczał„duchowa tęsknota.„Duchowe potrzeby Adama nie zostały zaspokojone przez jego spotkania z chrześcijaństwem lub buddyzmem, co zdawało się zwiększać jego psychiczne i duchowe napięcie. Według Van Gordona, Shonina i Griffithsa (2016) duchowe niedożywienie może być kluczowym wyznacznikiem psychopatologii i prawdopodobnie odegrało rolę w początku depresji Adama i zachowań hiperseksualnych.
Czynniki ochronne i problematyczne
Zainteresowanie Adama rozwojem duchowym (a zwłaszcza buddyzmem) mogłoby potencjalnie zostać wykorzystane jako czynnik ochronny. W rzeczywistości Adam potwierdził, że jego główną motywacją do zbliżenia się do psychoterapeuty była ich wiedza na temat terapeutycznego wykorzystania buddyjskich zasad i praktyk. Stosunkowo mało wymagająca natura pracy Adama nie pomaga jego sytuacji. Adam nie jest kwestionowany w swojej obecnej roli, w której otrzymuje minimalny nadzór. Jego głównym powodem odmowy ubiegania się o możliwości awansu wewnętrznego było to, że zwiększona odpowiedzialność zakłóci jego aktywność seksualną. Jeśli jednak zainteresowanie Adama jego karierą może zostać wznowione, rola z większą odpowiedzialnością może również stać się czynnikiem ochronnym.
Interwencja
W połączeniu z brakiem cech psychotycznych, pragnienie Adama dotyczące seksu wskazywało na przydatność opartego na medytacji modelu zdrowienia. Zgodnie z teorią medytacyjną, kontemplacyjne przestrzeganie zachcianek i negatywnych stanów afektywnych pomaga zobiektywizować te zjawiska psychologiczne, tak że stają się one mniej konsumpcyjne i mogą zostać uwolnione (Van Gordon i in., 2015b). Po uzyskaniu świadomej zgody Adam otrzymał świecką interwencję MAT, którą zarządzał drugi autor (psychoterapeuta i nauczyciel medytacji). MAT stosuje kompleksowe podejście do medytacji, zgodnie z którym uważność jest integralną częścią - ale nie stanowi wyłącznego punktu skupienia - programu (Van Gordon, Shonin, Sumich, Sundin i Griffiths, 2014).
Oprócz uważności, MAT obejmuje praktyki, które są tradycyjnie przestrzegane przez buddyjskich praktykujących medytację, w tym techniki mające na celu kultywowanie: (i) obywatelstwa, (ii) spostrzegawczej jasności, (iii) etycznej i współczującej świadomości, (iv) wglądu medytacyjnego (np. subtelne pojęcia, takie jak pustka i nietrwałość), (v) cierpliwość, (vi) hojność (np. czasu i energii) oraz (vii) perspektywa życiowa. Każda z 10 cotygodniowych sesji, w których uczestniczył Adam, trwała 90 minut i składała się z trzech faz: (i) dyskusja z terapeutą (około 40 minut), (ii) nauczana część (około 20 minut) oraz (iii) prowadzona medytacja (około 20 min). Tuż przed prowadzoną medytacją zaplanowano 10-minutową przerwę, a Adam otrzymał płytę CD z przewodnikiem medytacji, aby ułatwić codzienną samodzielną praktykę.
Badanie uzyskało aprobatę etyczną od komisji etycznej instytucji akademickiej autorów. Uczestnik udzielił pisemnej zgody na opublikowanie ich danych w czasopiśmie akademickim w formie anonimowej.
Faza wczesnej interwencji (tygodnie 1–2)
Faza wczesnej interwencji skupiała się na ustanowieniu sojuszu terapeutycznego, jak również podstawowych warunków terapeutycznych, takich jak aktywne słuchanie, bezwarunkowe pozytywne uznanie, dokładna empatia, szacunek i autentyczność (Wells, 1997). Psychoedukacja została również zastosowana podczas tej fazy leczenia, aby wzmocnić zrozumienie Adama na temat (i) uzależnienia i pętli sprzężenia zwrotnego na temat uzależnień, (ii) psychoterapii zgodnie z ramami medytacyjnymi oraz (iii) etiologii, rozpowszechnienia i przebiegu objawów zachowań hiperseksualnych.
W drugim tygodniu terapii Adam zaproponował pięć celów zgodnych z GAS (i uzgodnił je psychoterapeuta): (i) zmniejszenie o 50% częstotliwości płatnych i przypadkowych spotkań seksualnych, (ii) wyeliminowanie pornografii i cyberprzestępczości strony internetowe poświęcone seksowi, (iii) ograniczenie kontaktów seksualnych do trzech płatnych lub przypadkowych partnerów seksualnych, z którymi Adam uważał, że seks był bardziej znaczący, (iv) ubieganie się o jedną możliwość awansu wewnętrznego lub zewnętrznego co tydzień oraz (v) wykonywanie regularnych ćwiczeń . Zdyskontowano cel ograniczenia wydatków finansowych związanych z seksem, ponieważ uznano go za coś, co może zachęcać do bardziej ryzykownych zachowań seksualnych (np. Korzystanie z ulicznych prostytutek, które zazwyczaj pobierają niższe ceny za swoje usługi seksualne niż osoby towarzyszące).
Kolejnym kluczowym aspektem fazy wczesnej interwencji było wprowadzenie Adama w praktykę uważnej świadomości, aw szczególności świadomości oddechu. Uczono go, jak stosować obserwację oddechu jako kotwicę uwagi, skupiając w przybliżeniu 50% swojej świadomości na oddychaniu i 50% na tym, co działo się w chwili obecnej. W ten sposób Adam zaczął rozwijać niezbędne podstawy do późniejszego rozwoju medytacyjnego, a także metodę zatrzymywania myślenia ruminacyjnego.
Faza pośrednia (tygodnie 3–8)
Faza środkowej interwencji obejmowała pięć kluczowych elementów, które były podawane w połączeniu z treningiem uważności:
| 1. | Skład ciała i rozkład: Ten aspekt praktyki opierał się na sutrach buddyjskich, które zawierają szczegółowe medytacje na temat składu ciała i jego rozkładu po śmierci. Celem było pomóc Adamowi lepiej zrozumieć prawdziwą naturę obiektu jego pożądania (tj. Ciała). Na przykład jedna z kierowanych medytacji obejmowała mentalną dekonstrukcję ciała i identyfikację jego części składowych, które same w sobie nie są szczególnie pożądane (np. Paznokcie, włosy, śluz, kał, mocz, ropa, wymioty, krew, ścięgna, skóra, kości, zęby, ciało, pot itp.). Inna medytacja z przewodnikiem obejmowała wizualizację procesu rozkładu, któremu podlega ciało po śmierci (tj. Jako część zrozumienia prawdziwej natury ciała i nieuniknionej przyszłości, która go czeka). | ||||
| 2. | Medytacyjna terapia ekspozycji: Adam doświadczył trudności z wdrożeniem tej techniki poza sesjami terapeutycznymi i wyraźnie zażądał bardziej bezpośredniego i wspierającego podejścia. W konsekwencji wprowadzono kontrolowany scenariusz, w którym Adam usiadł naprzeciwko terapeuty z laptopem, w którym dźwięk był wyłączony. Podano mu medytację z przewodnikiem, podczas gdy jeden z jego internetowych filmów erotycznych grał (psychoterapeuta nie mógł zobaczyć filmu). Adam został poproszony o zamknięcie oczu, ale by je od czasu do czasu i na krótko otworzyć, by spojrzeć na film. Poinstruowano go, aby odniósł się do procesów psychologicznych i somatycznych, które zostały wywołane przez film jako „po prostu zjawiska”. Innymi słowy, Adam został nauczony obiektywizacji takich procesów i interakcji z nimi jako obserwator uczestniczący. W ten sposób Adam pokazał, że może psychicznie przystosować się i pracować z popędami seksualnymi, bez dyktowania mu stanu psychicznego i zachowania. | ||||
| 3. | Współczucie i medytacja miłosierdzia: Adam został wprowadzony w medytację współczucia i miłującej dobroci z różnych powodów, ale głównym celem było uświadomienie cierpienia innych, w tym osób, z którymi płaci za seks. Adam był zachęcany do postrzegania takich osób jak istoty ludzkie (tj. Mające własne problemy i nadzieje), a nie tylko jako obiekty zaspokajające jego seksualne pragnienia. | ||||
| 4. | Medytacja analityczna: Adam był prowadzony za pomocą medytacji mających na celu podważenie przekonania, że jaźń (lub w tym przypadku jakiekolwiek zjawisko) samoistnie istnieje (patrz sekcja Dyskusja w celu uzyskania dalszych wyjaśnień). | ||||
| 5. | Seks w kontekście: Ten aspekt leczenia Adama był głównie oparty na dyskusji i skupiał się na pomocy Adamowi w kontekstualizacji niektórych jego medytacyjnych spostrzeżeń i doświadczeń. Techniki takie jak kierowane odkrywanie, logiczne rozumowanie i sokratejskie pytania zostały zastosowane, aby pomóc Adamowi sprawdzić słuszność jego założeń dotyczących płci. Na przykład Adam został poprowadzony do zaakceptowania, że (i) pragnienie uprawiania seksu jest normalne i ma podłoże biologiczne, (ii) nie ma odpowiedniej ilości seksu (tj. Każdy jest inny), (iii) seks jest ważną częścią życia , ale istnieje wiele innych (prawdopodobnie więcej) ważnych aspektów, (iv) gdy dwoje dorosłych zgadza się na kontakt seksualny, generalnie to ich nastrój (tj. raczej niż rodzaj wykonywanego aktu seksualnego) decyduje o tym, czy spotkanie jest zdrowe lub poniżające, (v) z buddyjskiego punktu widzenia korzystanie z usług eskorty seksualnej dorosłych niekoniecznie jest złe, o ile nikt nie jest krzywdzony (trzeba przyznać, że istnieje wiele argumentów - w tym filozoficznych - wspierających i krytycznych, które można zastosować pod tym względem) oraz (vi) seks w kontekście długotrwałego związku będzie prawdopodobnie bezpieczniejszy i bardziej znaczący. | ||||
Zakończenie leczenia (tygodnie 9–10)
Ostatnia faza leczenia koncentrowała się na przygotowaniu Adama do zakończenia terapii. Chociaż czuł, że jego psychiczne samopoczucie i kontrola nad popędami seksualnymi znacznie się poprawiły, Adam wyraził obawy związane z nawrotem z powodu utraty kontaktu terapeutycznego twarzą w twarz. Aby pomóc złagodzić takie obawy, Adamowi zalecono kontynuowanie codziennej praktyki medytacji i prowadzenie codziennego rejestru zachowań seksualnych, poziomów stresu i wzorców snu. Sformułowano wskazówki dotyczące strategii radzenia sobie ze stresem, które Adam zgodził się odwoływać co dwa tygodnie. Ostatecznie omówiono procedurę dla nagłych wypadków, uzgodniono daty i godziny planowanego kontaktu telefonicznego, a trzy sesje przypominające 90-min zorganizowano w odstępach 4-tygodniowych.
Efekt
Po zakończeniu MAT (tj. t3), Adam został oceniony na podstawie kryteriów diagnostycznych DSM-5 dla dużej depresji. Wykazał klinicznie istotną zmianę (tj. Poniżej progu diagnostycznego), która utrzymywała się po 6 miesiącach obserwacji (tj. t4). Jak pokazano na rysunku 1, Jego t3 i tWyniki 4 dotyczące wszystkich innych miar wyników również sugerowały, że interwencja zakończyła się powodzeniem. Adam odpowiedział „tak” na pięć pozycji SAST-R, wskazując, że nie cierpi już na uzależniające zachowania seksualne. Jego wyniki po leczeniu w DASS wykazały „normalny” poziom nasilenia objawów i jego tWyniki 3 zarówno dla AJIGS, jak i NAS zostały podwojone w porównaniu z poziomem wyjściowym (z tendencją do dalszej poprawy w t4). Adama tWynik 3 na PSQI został znacznie zmniejszony (z t1 = 14 do t3 = 8), ale nadal był powyżej progu (≥5) dla bezproblemowego snu. Dalsza poprawa jakości snu została wykazana między t3 i t4 i wynik PSQI Adama na poziomie 5 w 6-miesiącu był tuż poza punktem odcięcia dla „normalnej” jakości snu.
Rysunek 1. Zmiana wyniku zmienne wyniki w czasie, gdzie t1 = linia bazowa, t2 = tydzień 5, t3 = tydzień 10 (zakończenie terapii), t4 = 6-miesiąc obserwacji. Linie kropkowane wskazują wartość graniczną dla „normalnego” nasilenia objawów (jeśli jest dostępna) w populacji dorosłych
Między t3 i t4, Adam powstrzymał się od oglądania pornografii i korzystania z internetowych stron seksu. Jego wydatki na eskorty seksualne zmniejszyły się o 60% między t1 i t3 (do 420 £ za 14 dni; trzy płatne spotkania tygodniowo) i 73% pomiędzy t1 i t4 (280 £ za 14 dni; dwa płatne spotkania tygodniowo). Adam również zmniejszył liczbę osób w swojej sieci nieodpłatnych okazjonalnych partnerów seksualnych (od t1 = 10, do t3-t4 = 3) i między t3 i t4, na ogół spotykał się z jednym nieodpłatnym przypadkowym partnerem seksualnym każdego tygodnia (w porównaniu do trzech takich cotygodniowych spotkań w t1). Wynik GAS dla 74 po zabiegu Adama odpowiadał osiągnięciom na wszystkich frontach bramek. W t4, Adam poinformował, że (i) zapewnił sobie awans wewnętrzny, który miał się rozpocząć za 2 miesiące, (ii) co tydzień uczęszczał do buddyjskiej grupy medytacyjnej oraz (iii) nie czuł się już winny zachowanie, które „działa dla mnie i ma znacznie większe znaczenie".
Dyskusja
W artykule przedstawiono wyniki pierwszego badania klinicznego, które miało na celu zbadanie użyteczności uważności w leczeniu uzależnienia od seksu. Interwencja zastosowana w niniejszym badaniu (tj. MAT) należy do drugiej generacji interwencji opartych na uważności i jest zgodna z kompleksowym podejściem do nauczania i praktyki uważności. Dorosły uczestnik płci męskiej (Adam) wykazał klinicznie znaczącą poprawę w zakresie uzależniających zachowań seksualnych, a także depresji i stresu psychicznego. Poprawę po terapii zaobserwowano również w jakości snu, satysfakcji z pracy oraz braku przywiązania do siebie i doświadczeń. Korzystne wyniki utrzymały się w 6-miesięcznej obserwacji.
Niniejsze badanie podkreśla potrzebę dostosowania wyników leczenia w poszczególnych przypadkach. Idealnym rezultatem byłoby wyrażenie przez Adama zainteresowania znalezieniem długotrwałego partnera do związku i powstrzymanie się od płatnych i nieodpłatnych spotkań seksualnych. Jednak uczestnik był pewien, że długofalowy związek nie był w ich osobistym programie, a zatem cele terapeutyczne musiały zostać odpowiednio dostosowane. Chociaż Adam nadal stosował eskortę seksualną po leczeniu, jego stosowanie było o wiele niższej częstotliwości, a wyniki na SAST-R sugerowały, że nie był już uzależniony od seksu. Co więcej, wyniki wszystkich innych miar zachowań seksualnych Adama wskazywały, że był on teraz w stanie regulować swoje pragnienia seksualne.
Kluczową proponowaną ścieżką mechanistyczną jest to, że uważność zwiększa dystans percepcyjny od popędów uzależnionych, a tym samym ułatwia proces „pilnego surfowania” (Appel i Kim-Appel, 2009). Innymi słowy, przestrzeganie zachowań zachęca do jego uprzedmiotowienia, co pozwala mu na rozpad z własnej woli. Jednak w rzeczywistości biologiczna intensywność pożądania seksualnego może oznaczać, że sama uważność jest niewystarczająca i że wymagane są inne techniki medytacyjne. Rzeczywiście, zgodnie z tradycyjną literaturą buddyjską, zwykle potrzeba wielu lat, aby jednostka nabrała biegłości w praktyce uważności (Shonin i in., 2014c). Sugeruje to, że osoby z problematycznymi popędami behawioralnymi (i innymi problemami ze zdrowiem psychicznym) raczej nie zdobędą niezbędnego uziemienia w uważności (tj. Takiej, która może regulować zakorzenione nieprzystosowawcze poznanie) po odbyciu zaledwie 8–10 sesji treningowych uważności.
Według Shonin i wsp. (2013, 2014), podczas stosowania medytacji w leczeniu uzależnienia behawioralnego istotne jest nie tylko pomaganie jednostkom w nauce, jak medytacyjnie obiektywizować pragnienie (tj. poprzez praktykowanie uważności), ale także umożliwianie im stosowania technik medytacyjnych, które bezpośrednio podważają przywiązanie do obiektu uzależnienia . SG-MBI, które generalnie integrują szereg technik kontemplacyjnych, są zatem prawdopodobnie dobrze dostosowane do leczenia uzależnienia behawioralnego. Oprócz kierowania pragnienia kontaktu seksualnego (tj. Poprzez medytacje nad złożoną i nietrwałą naturą ciała), MAT obejmuje również medytacje mające na celu podważenie wiary w wewnętrzną i niezależnie istniejącą jaźń (Van Gordon i in., 2014). Uzasadnienie tego podejścia wynika z Ontologiczna teoria uzależnień (OAT), w którym „uzależnienie ontologiczne” uważa się za przyczynę nieprzystosowawczych procesów poznawczych i behawioralnych (Shonin i in., 2013).
Uzależnienie ontologiczne definiuje się jako „niechęć do zrzeczenia się błędnej i głęboko zakorzenionej wiary w nieodłącznie istniejące „ja” lub „ja”, a także „zaburzoną funkcjonalność” wynikającą z takiego przekonania"(Shonin i in., 2013, str. 64). Wiara w osobowość jest uważana za „błędną”, ponieważ „ja” manifestuje się tylko w oparciu o wszystkie inne zjawiska we wszechświecie. Jeśli wiara w samoistne istnienie jaźni jest podważana, to domyślnie, podobnie jak wiara w samoistne istnienie dowolnego obiektu, którego pragnie „ja”. Według OAT kontakty seksualne z pewnością nie są bezwartościowym doświadczeniem, ale podobnie jak w przypadku wszystkich innych działań, należy je podejmować bez nadmiernego przydzielania zasobów poznawczych i emocjonalnych, tak aby seks (lub ciało ludzkie) otrzymał atrakcyjną jakość, która jest nierealistyczna i przewyższa jego rzeczywistą wartość (Shonin i in., 2014c).
Jak zaobserwowano w innych klinicznych badaniach przypadków MAT z udziałem osób z uzależnieniami behawioralnymi [np. Problematyczny hazard (Shonin i in., 2014a); pracoholizm (Shonin i in., 2014b)], dalsze mechanizmy, dzięki którym MAT mógł być terapeutycznie aktywny, to: (i) spokój medytacyjny prowadzący do zmniejszenia pobudzenia autonomicznego, pobudzenia psychologicznego i impulsywności, (ii) „substytucja błogości”, w wyniku której wzrasta przyjemność sensoryczna i psychiczna pochodząca z medytacji zdolność odraczania satysfakcji seksualnej, (iii) zwiększony poziom miłującej dobroci, współczucia i współczucia dla siebie, które sprzyjają świadomości etycznej i podważają schematy dyskredytujące samego siebie, oraz (iv) pokarm duchowy, który zwiększa poczucie celu oraz satysfakcję z pracy i życia .
Do tej pory badania dotyczące zastosowań uważności w odniesieniu do zachowań seksualnych wyraźnie koncentrowały się na poprawie dysfunkcji seksualnych i / lub przyjemności (np. Brotto, Basson i Luria, 2008; Brotto i in., 2012). Niniejsze badanie rozszerza tę literaturę, informując o wykorzystaniu uważności jako interwencji terapeutycznej w leczeniu uzależnienia od seksu. Podobnie jak w przypadku wszystkich badań klinicznych, projekt z jednym pacjentem i brak warunków kontrolnych oznacza, że wyniki nie mogą uogólniać się na inne osoby uzależnione od seksu. Badanie było również ograniczone przez zastosowanie okresu 14-dni do oceny aspektów zachowań seksualnych, ponieważ ten okres może nie odzwierciedlać długoterminowych wzorców zachowań. Niemniej jednak obiecujące wyniki leczenia Adama wskazują, że konieczna jest dalsza ocena kliniczna przydatności MAT do leczenia uzależnienia od seksu.
Potwierdzamy, że wszyscy autorzy tego artykułu mieli dostęp do danych z badania, są odpowiedzialni za całą zawartość artykułu i mieli uprawnienia do przygotowania manuskryptu i decyzji o przekazaniu manuskryptu do publikacji.
Autorzy nie mają sprzecznych interesów do zadeklarowania.
Badanie uzyskało aprobatę etyczną od komisji etycznej Nottingham Trent University College of Business Law and Social Sciences. Potwierdzamy, że uczestnik udzielił pełnej pisemnej zgody na opublikowanie ich danych w czasopiśmie akademickim w formie anonimowej. Potwierdzamy, że wszystkie dane / informacje identyfikacyjne uczestnika zostały odpowiednio usunięte z manuskryptu.
Referencje
| Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. (1987). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych (wyd. 3rd, poprawiony). Waszyngton: Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. | |
| Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. (2013). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych (wyd. 5th). Waszyngton: Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. CrossRef | |
| Amerykańskie Towarzystwo Medycyny Uzależnień. (2011). Oświadczenie dotyczące polityki publicznej w sprawie definicji uzależnienia. Pobrane z http://www.asam.org/for-the-public/definition-of-addiction | |
| Appel, J. i Kim-Appel, D. (2009). Uważność: konsekwencje dla nadużywania substancji i uzależnienia. International Journal of Mental Health Addiction, 7, 506–512. doi: 10.1007 / s11469-009-9199-z CrossRef | |
| Baker, T. B., Piper, M. E., McCarthy, D. E., Majeskie, M. R., & Fiore, M. C. (2004). Przeformułowanie motywacji uzależnienia: model afektywnego przetwarzania negatywnego wzmocnienia. Przegląd psychologiczny, 111, 33–51. doi: 10.1037 / 0033-295X.111.1.33 CrossRef, Medline | |
| Brotto, L. A., Basson, R. i Luria, M. (2008). Grupowa interwencja psychoedukacyjna oparta na uważności, ukierunkowana na zaburzenia podniecenia seksualnego u kobiet. The Journal of Sexual Medicine, 5, 1646–1659. doi: 10.1111 / j.1743-6109.2008.00850.x CrossRef, Medline | |
| Brotto, LA, Erskine, Y., Carey, M., Ehlen, T., Finlayson, S., Heywood, M., Kwon, J., McAlpine, J., Stuart, G., Thomson, S., & Miller, DA (2012). Krótka interwencja poznawczo-behawioralna oparta na uważności poprawia funkcjonowanie seksualne w porównaniu z kontrolą na liście oczekujących u kobiet leczonych z powodu raka ginekologicznego. Gynecologic Oncology, 125, 320–325. doi: 10.1016 / j.ygyno.2012.01.035 CrossRef, Medline | |
| Buysse, D. J., Reynolds, C. F., Monk, T. H., Berman, S. R., & Kupfer, D. J. (1989). Indeks jakości snu w Pittsburghu: nowe narzędzie praktyki i badań psychiatrycznych. Psychiatry Research, 28, 193–213. doi: 10.1016 / 0165-1781 (89) 90047-4 CrossRef, Medline | |
| Carnes, P. J. (1999). Cybersex, zdrowie seksualne i przemiana kultury. Uzależnienie seksualne i kompulsywność, 6, 77–78. doi: 10.1080 / 10720169908400181 CrossRef | |
| Carnes, P. J., Green, B. A. i Carnes, S. (2010). To samo, ale inne: zmiana ukierunkowania testu przesiewowego na uzależnienie seksualne (SAST) w celu odzwierciedlenia orientacji i płci. Uzależnienie seksualne i kompulsywność, 17, 7–30. doi: 10.1080 / 10720161003604087 CrossRef | |
| Dhuffar, M. i Griffiths, M. D. (2015). Systematyczny przegląd uzależnienia od seksu online i terapii klinicznych z wykorzystaniem oceny CONSORT. Current Addiction Reports, 2, 163–174. doi: 10.1007 / s40429-015-0055-x CrossRef | |
| Griffiths, M. D. (2005). „Składowy” model uzależnienia w ramach biopsychospołecznych. Journal of Substance Use, 10, 191–197. doi: 10.1080 / 14659890500114359 CrossRef | |
| Griffiths, M. D. (2012). Uzależnienie od seksu przez Internet: przegląd badań empirycznych. Badania i teoria uzależnień, 20, 111–124. doi: 10.3109 / 16066359.2011.588351 CrossRef | |
| Griffiths, M. D., Shonin, E. i Van Gordon, W. (2016). Uważność jako metoda leczenia zaburzeń hazardu. Journal of Gambling and Commercial Gaming Research, 1, 47–52. doi: 10.17536 / jgcgr.2016.004 CrossRef | |
| Houlihan, S. D. i Brewer, J. A. (2015). Pojawiająca się nauka o uważności jako leczeniu uzależnienia. W E. Y. Shonin, W. Van Gordon i M. D. Griffiths (red.), Mindfulness i inne buddyjskie podejścia do zdrowia psychicznego i uzależnień (str. 191–210). Nowy Jork, NY: Springer. | |
| Iskender, M. i Akin, A. (2011). Współczucie i uzależnienie od internetu. Turkish Online Journal of Educational Technology, 10, 215–221. | |
| Kabat-Zinn, J. (1994). Gdziekolwiek pójdziesz, tam jesteś: medytacja uważności w życiu codziennym. Nowy Jork, NY: Hyperion. | |
| Kafka, M. P. (2010). Zaburzenia hiperseksualne: proponowana diagnoza DSM-5. Archives of Sexual Behavior, 39, 377–400. doi: 10.1007 / s10508-009-9574-7 CrossRef, Medline | |
| Kinsey, A. C., Pomeroy, W. B. i Martin, C. E. (1948). Zachowania seksualne u mężczyzny. Filadelfia, PA: WB Saunders. | |
| Kiresuk, T. J., & Sherman, R. E. (1968). Skalowanie celów: ogólna metoda oceny kompleksowych programów zdrowia psychicznego w społeczności. Community Mental Health Journal, 4, 443–453. doi: 10.1007 / BF01530764 CrossRef, Medline | |
| Lovibond, S. H., & Lovibond, P. F. (1995). Podręcznik do skal stresu lęku w depresji. Sydney: Fundacja Psychologii. | |
| Rosenberg, K. P., Carnes, P. J. i O'Connor, S. (2014). Ocena i leczenie uzależnienia seksualnego. Journal of Sex and Marital Therapy, 40, 77–91. doi: 10.1080 / 0092623X.2012.701268 CrossRef, Medline | |
| Russel, S. S., Spitzmuller, C., Lin, L. F., Stanton, J. M., Smith, P. C., & Ironson, G. H. (2004). Krótszy może być też lepszy: skrócona praca w ogólnej skali. Pomiary edukacyjne i psychologiczne, 64, 878–893. doi: 10.1177 / 0013164404264841 CrossRef | |
| Sahdra, B., Ciarrochi, J., Parker, P., Marshall, S. i Heaven, P. (2015). Empatia i brak przywiązania niezależnie przewidują nominacje rówieśników prospołecznych zachowań nastolatków. Frontiers in Psychology, 6, 263, doi: 10.3389 / fpsyg.2015.00263 CrossRef, Medline | |
| Sahdra, B. K., Shaver, P. R. i Brown, K. W. (2010). Skala do pomiaru braku przywiązania: Buddyjskie uzupełnienie zachodnich badań nad przywiązaniem i funkcjonowaniem adaptacyjnym. Journal of Personality Assessment, 92, 116–127. doi: 10.1080 / 00223890903425960 CrossRef, Medline | |
| Seegers, J. (2003). Występowanie objawów uzależnienia seksualnego na terenie kampusu uniwersyteckiego. Uzależnienie seksualne i kompulsywność, 10, 247 – 258. doi: 10.1080 / 713775413 CrossRef | |
| Shonin, E., Van Gordon, W. i Griffiths, M. D. (2013). Filozofia buddyjska dotycząca leczenia problemowego hazardu. Journal of Behavioral Addictions, 2, 63–71. doi: 10.1556 / JBA.2.2013.001 Połączyć | |
| Shonin, E., Van Gordon, W. i Griffiths, M. D. (2014a). Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) i trening świadomości medytacji (MAT) w leczeniu współwystępującej schizofrenii z patologicznym hazardem: studium przypadku. International Journal of Mental Health and Addiction, 12, 181–196. doi: 10.1007 / s11469-014-9513-2 CrossRef | |
| Shonin, E., Van Gordon, W. i Griffiths, M. D. (2014b). Leczenie pracoholizmu z treningiem świadomości medytacji: studium przypadku. Przeglądaj: The Journal of Science and Healing, 10, 193–195. doi: 10.1016 / j.explore.2014.02.004 CrossRef | |
| Shonin, E., Van Gordon, W. i Griffiths, M. D. (2014c). Wyłaniająca się rola buddyzmu w psychologii klinicznej: w kierunku skutecznej integracji. Psychologia religii i duchowości, 6, 123–137. doi: 10.1037 / a0035859 CrossRef | |
| Sussman, S., Lisha, N. i Griffiths, M. D. (2011). Rozpowszechnienie nałogów: problem większości czy mniejszości? Ocena i zawody zdrowotne, 34, 3–56. doi: 10.1177 / 0163278710380124 CrossRef, Medline | |
| Traeen, B., Spitznogle, K. i Beverfjord, A. (2004). Postawy i wykorzystanie pornografii w populacji norweskiej 2002. Journal of Sex Research, 41, 193–200. doi: 10.1080 / 00224490409552227 CrossRef, Medline | |
| Van Gordon, W., Shonin, E. i Griffiths, M. D. (2016). Trening świadomości medytacji dla osób z zespołem fibromialgii: interpretacyjna analiza fenomenologiczna doświadczeń uczestników. Uważność, 7, 409–419. doi: 10.1007 / s12671-015-0458-8 CrossRef | |
| Van Gordon, W., Shonin, E. i Griffiths, M. (2015a). W kierunku drugiej generacji interwencji opartych na uważności. Australia and New Zealand Journal of Psychiatry, 49, 591–592. doi: 10.1177 / 0004867415577437 CrossRef, Medline | |
| Van Gordon, W., Shonin, E., Griffiths, M. D. i Singh, N. N. (2015b). Jest tylko jedna uważność: dlaczego nauka i buddyzm muszą ze sobą współpracować. Uważność, 6, 49–56. doi: 10.1007 / s12671-014-0379-y CrossRef | |
| Van Gordon, W., Shonin, E., Sumich, A., Sundin, E. i Griffiths, M. D. (2014). Trening świadomości medytacji (MAT) dla dobrostanu psychicznego w subklinicznej próbie studentów uniwersytetu: kontrolowane badanie pilotażowe. Mindfulness, 5, 381–391. doi: 10.1007 / s12671-012-0191-5 | |
| Wells, A. (1997). Terapia poznawcza zaburzeń lękowych: podręcznik praktyki i przewodnik pojęciowy. Chichester: Wiley. | |
| Witkiewitz, K., Marlatt, G. A. i Walker, D. (2005). Oparte na uważności zapobieganie nawrotom zaburzeń związanych z używaniem alkoholu i innych substancji. Journal of Cognitive Psychotherapy, 19, 211–228. doi: 10.1891 / jcop.2005.19.3.211 CrossRef | |
| Światowa Organizacja Zdrowia. (2007). Międzynarodowa klasyfikacja chorób (wyd. 10th). Genewa: Światowa Organizacja Zdrowia. |
;
