Pornograficzne bingo jako kluczowa cecha mężczyzn ubiegających się o leczenie kompulsywnych zachowań seksualnych: Jakościowa i ilościowa ocena 10-tygodniowego pamiętnika (2018)

J Behav Addict. 2018 Jun 5: 1-12. doi: 10.1556 / 2006.7.2018.33.

Wordecha M¹, Wilk M^1,2, Kowalewska E^1,3, Skorko M¹, Łapiński A⁴, Gola M^1,5.

Abstrakcyjny

Tło i cele

Kompulsywne zachowania seksualne (CSB) są ważnym problemem klinicznym i społecznym. Pomimo rosnącej liczby badań, niektóre aspekty CSB pozostają niedostatecznie zbadane. W tym miejscu badamy naturę CSB, takich jak upijanie się pornografii i masturbacja (PuM), i weryfikujemy związek między postrzeganymi przez siebie czynnikami prowadzącymi do takiego zachowania z jego miarami uzyskanymi w dzienniku.

Metody

Częściowo ustrukturyzowane wywiady z dziewięcioma mężczyznami w wieku 22-37 lat ubiegającymi się o leczenie (M = 31.7, SD = 4.85), a następnie kwestionariusz i 10-tygodniowa ocena dzienniczka, co pozwala nam poznać codzienne wzorce CSB z życia codziennego .

wyniki

Sześć z dziewięciu osób doświadczyło obżarstwa (wiele godzin lub razy dziennie) PuM. Wszyscy badani prezentowali wysoki poziom lęku i postrzegali PuM jako sposób regulacji nastroju i stresu. Dane zebrane w ocenie pamiętnika ujawniły dużą różnorodność wzorców zachowań seksualnych (takich jak częstotliwość regularnego i obfitego PuM) i jego korelatów. Obrzęk PuM był związany ze zmniejszeniem nastroju i / lub zwiększonym stresem lub niepokojem. Związek przyczynowy między tymi korelacjami pozostaje nieokreślony.

dyskusja i wnioski

Binge PuM wydaje się być jednym z najbardziej charakterystycznych zachowań wśród mężczyzn poszukujących leczenia z powodu CSB i wiąże się z poczuciem utraty kontroli nad swoją aktywnością seksualną. Osoby z CSB wskazują na różne czynniki wyzwalające napad. Ponadto dane z dzienniczków wskazują, że specyficzne korelaty napadowego PuM (obniżony nastrój, zwiększony stres i lęk) różnią się między badanymi. Sugeruje istnienie znaczących indywidualnych różnic w zachowaniach z napadami objadania się i potrzebę zbadania tych różnic, ponieważ może pomóc ukierunkować spersonalizowane leczenie.

SŁOWA KLUCZOWE: kompulsywne zachowania seksualne; ocena pamiętnika; hiperseksualność; masturbacja; pornografia

PMID: 29865868

DOI: 10.1556 / 2006.7.2018.33

Wprowadzenie

Dla niektórych osób kompulsywne zachowania seksualne są powodem poszukiwania leczenia (Gola, Lewczuk i Skorko, 2016; Lewczuk, Szmyd, Skorko i Gola, 2017). Biorąc pod uwagę tę rzeczywistość, liczba badań na ten temat znacznie wzrosła (Gola, Wordecha, Marchewka i Sescousse, 2016; Kraus, Voon i Potenza, 2016a) i trwa dyskusja na temat włączenia CSB do kolejnej edycji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD; Gola & Potenza, 2018; Kraus i in., 2018; Potenza, Gola, Voon, Kor i Kraus, 2017; Prause, Janssen, Georgiadis, Finn i Pfaus, 2017; Światowa Organizacja Zdrowia [WHO], 2018). Najczęściej zgłaszane objawy dotyczą czasu spędzanego na oglądaniu pornografii (głównie w Internecie) i nadmiernej masturbacji (Gola, Lewczuk i in., 2016; Kafka, 2010; Reid, Garos i Carpenter, 2011; Stein, Black, Shapira i Spitzer, 2001). Inne zgłaszane rodzaje zachowań obejmują ryzykowne przypadkowe stosunki seksualne, anonimowy seks i korzystanie z płatnych usług seksualnych (Kraus, Voon i Potenza, 2016a).

Pomimo trwającej debaty na temat konceptualizacji CSB (Kor, Fogel, Reid i Potenza, 2013; Kraus, Voon i Potenza, 2016b; Ley, Prause i Finn, 2014; Potenza i in., 2017) Światowa Organizacja Zdrowia włączyła CSB do propozycji nadchodzącego ICD-11 (KTO, 2018) jako zaburzenie kontroli impulsów (Kraus i in., 2018) z symptomatologią bardzo podobną do tej zaproponowanej wcześniej przez Kafkę (2010). Zgodnie z tymi kryteriami możemy rozpoznać CSB, jeśli (a) w okresie co najmniej 6 miesięcy obserwuje się co najmniej cztery z pięciu następujących objawów:

(b) Częstotliwość i intensywność tych czynności seksualnych prowadzą do znaczącego klinicznie osobistego cierpienia lub dysfunkcji w ważnych aspektach życia. (c) Te czynności seksualne nie były wynikiem używania substancji egzogennych (np. nadużywania narkotyków lub leków).

Jednak podczas gdy Kafka's (2010) definicja CSB jest powszechnie akceptowana, nie proponuje żadnego mechanizmu leżącego u podstaw CSB. Ostatnie badania sugerują, że CSB są związane ze zwiększoną wrażliwością na nagrody erotyczne (Brand, Snagowski, Laier i Maderwald, 2016; Kraus i in., 2016b; Voon i in., 2014) lub wskazówki przewidujące takie nagrody (Gola, Wordecha i in., 2017). Inne wskazują na zwiększone uwarunkowania bodźców erotycznych (Klucken, Wehrum-Osinsky, Schweckendiek, Kruse i Stark, 2016) lub zwiększony niepokój (Gola, Miyakoshi i Sescousse, 2015; Gola & Potenza, 2016) wśród osób z CSB. Reid zauważył również, że pacjenci hiperseksualni często doświadczają negatywnych emocji i stresu, bardziej intensywnego wstydu i mają niższy poziom współczucia (Reid, Stein i Carpenter, 2011; Reid, Temko, Moghaddam i Fong, 2014).

Wielość i różnorodność czynników opisanych powyżej powoduje co najmniej trzy ważne pytania: (a) W jaki sposób osoby poszukujące leczenia postrzegają kluczowe czynniki prowadzące do CSB ?, (b) Które z tych czynników postrzeganych przez samych siebie rzeczywiście korelują z danymi ocenionymi w codzienne sytuacje życiowe? oraz (c) Jak jednorodne są te czynniki w CSB?

Na takie pytania można odpowiedzieć za pomocą danych jakościowych (tj. Zebranych podczas ustrukturyzowanych wywiadów klinicznych, jak w Carpenter, Reid, Garos i Najavits, 2013) i podejście ilościowe, przy użyciu metody oceny dzienniczka (Kashdan i in., 2013). Ocena dzienniczka jest uważana za wysoce ekologiczną, jeśli chodzi o pomiar indywidualnych stanów codziennych (np. Poziomu lęku, nastroju i podniecenia seksualnego) oraz czynności (np. Zachowań seksualnych). W tym badaniu zdecydowaliśmy się połączyć zarówno podejście jakościowe, jak i dziennikarskie, aby zbadać czynniki związane z CSB u osób dobrowolnie poszukujących leczenia z powodu CSB.

Ponieważ nie ma norm ilościowych dla zachowań seksualnych (Gola, Lewczuk i in., 2016), CSB są zwykle definiowane przez objawy opisowe, odzwierciedlające subiektywną utratę kontroli nad aktywnością seksualną (Gola & Potenza, w druku; Kafka, 2010; Kraus i in., 2018). Możemy spróbować znaleźć pewne ilościowe czynniki leżące u podstaw tego subiektywnego zjawiska, takie jak nadmierna ilość czasu spędzanego na aktywności seksualnej (tj. Masturbacja i używanie pornografii ingerujące w pracę) lub niewłaściwe miejsca, w których ktoś angażuje się w aktywność seksualną (tj. miejsca lub toalety). Jednym z takich mierzalnych wzorców zachowań uzależniających jest objadanie się - powtarzające się, ciągłe i masowe zachowanie - często prowadzące do subiektywnego poczucia utraty kontroli. Binges zostały szeroko opisane w zaburzeniach związanych z używaniem substancji, takich jak zaburzenia związane z używaniem alkoholu (Rolland i Naassila, 2017).

Pacjenci ubiegający się o leczenie CSB również zgłaszają nadmierną aktywność seksualną (Gola, Wordecha i in., 2017) i często wspominają, że jest to najbardziej ekstremalna forma utraty kontroli nad swoim zachowaniem (Lewczuk i in., 2017). Zazwyczaj takie zawody obejmują wiele godzin oglądania pornografii (nieprzerwanie lub wiele razy dziennie), któremu towarzyszy wiele masturbacji. Wykorzystanie pornografii uporczywej nie zostało wystarczająco opisane w literaturze naukowej. Dlatego proponujemy przyjrzeć się bliżej temu aspektowi CSB i dowiedzieć się, jak powszechny jest objaw wśród osób poszukujących leczenia CSB. W związku z tym staramy się (a) zbadać, w jaki sposób podmioty poszukujące leczenia CSB opisują czynniki związane z ich CSB, (b) określić, w jaki sposób odpowiada to danym zebranym w ocenie dzienniczka, oraz (c) zbadać, czy czynniki te są jednorodne u wszystkich osób z CSB i które z nich są związane z binge i non-binge czynności seksualnych.

Metody

Uczestnicy

Nasza grupa składała się z dziewięciu mężczyzn CSB w wieku 22–37 lat (M = 31.7, SD = 4.85; Stół 1). Wszyscy pacjenci cierpieli na nawracające fantazje / zachowania seksualne i przyznali, że ich zachowania seksualne spowodowały niewłaściwe obchodzenie ważnych obowiązków życiowych. Wszyscy pacjenci zauważyli stopniowy postęp problemu i przyznali, że wykorzystują zachowania seksualne (głównie oglądanie pornografii z towarzyszącą masturbacją) do radzenia sobie ze stresującymi wydarzeniami życiowymi. Każdy z pacjentów zgłosił wielokrotne próby ograniczenia lub zakończenia CSB. Zazwyczaj efekty były słabe i tymczasowe, ale niektórzy zgłaszali dłuższe okresy abstynencji seksualnej (kilka miesięcy do 1 roku), po których następowały nawroty. Prawie wszyscy badani mieli historię wcześniejszego leczenia CSB. Podczas badania jeden podmiot (podmiot B) utrzymywał abstynencję od PuM (miał prawie codzienny stosunek seksualny z małżonkiem).

Tabela 1. Dane demograficzne wszystkich pacjentów biorących udział w badaniu

Procedura rekrutacyjna

Wszyscy badani byli rekrutowani wśród pacjentów ubiegających się o leczenie CSB w ośrodkach leczenia zdrowia seksualnego w Warszawie (Polska). Wszyscy badani spełnili co najmniej cztery z pięciu kryteriów CSB według Kafki (opisanych w części „Wprowadzenie”). Ponadto wszyscy wzięli udział w co najmniej sześciu sesjach leczenia CSB po zapisaniu się do tego badania, co świadczy o ich prawdziwym zamiarze ograniczenia problematycznego wykorzystywania pornografii.

Środki

Przeprowadziliśmy godzinny wywiad półstrukturalny (tabela uzupełniająca S1), aby ocenić najczęstsze objawy CSB (w tym obrzęk PuM), samoocenę leżących u podstaw mechanizmów psychologicznych i czynniki związane z CSB. Po tym wywiadzie uczestnicy wzięli udział w badaniu pamiętnika trwającym 10 tygodnie (dni 70), przy użyciu aplikacji internetowej dostępnej za pośrednictwem smartfonów lub komputerów osobistych (rysunek 1). Ocena dzienniczków częściowo pokrywała się z rozpoczęciem leczenia, dlatego leczenie mogło mieć wpływ na dane podawane w dziennikach. Za pomocą 10-punktowych skal ocenialiśmy codzienne miary podniecenia seksualnego, lęku, stresu i nastroju. Oceniliśmy również zachowania seksualne, takie jak codzienny czas spędzany na oglądaniu pornografii, liczba sesji masturbacji lub liczba stosunków seksualnych. Badanych proszono o wypełnianie dziennika raz dziennie, co zwykle zajmowało 3-5 minut. Jednak tylko siedmiu z dziewięciu uczestników dostarczyło żądanych informacji, a średni czas trwania epizodów, w których nie dokonywano wpisów do dziennika, wynosił 2.75 dnia, przy czym min = 1 dzień i maks. = 32 dni. Szczegółowe informacje znajdują się w tabeli uzupełniającej S2. Rekordy z brakującymi danymi wyłączono z obliczeń wartości średnich i odchyleń standardowych badanych czynników. Zgłoszone przedziały ufności oszacowano metodą ładowania początkowego ruchomych bloków z rozmiarem bloku = 3, stosując do pełnych zestawów danych (w tym brakujących danych).

Rysunek 1. Schematyczne przedstawienie metod badawczych. Wszyscy badani zostali najpierw poddani wywiadowi z częściowo ustrukturyzowanym wywiadem (tabela dodatkowa S1), a następnie wzięli udział w ocenie kwestionariusza (tabela dodatkowa S3) i tygodniowej ocenie pamiętnika opartej na 10

Zebraliśmy również pomiary kwestionariuszowe. Ciężkość CSB oceniano za pomocą testu przesiewowego uzależnienia seksualnego - poprawionego (SAST-R; Carnes, Green i Carnes, 2010; Gola, Skorko i in., 2017) i Brief Pornography Screener (BPS; Kraus i in., 2017). Kwestionariusz BPS to pięciostopniowa skala mierząca wagę problematycznego wykorzystania pornografii. Nasilenie objawów zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (OCD) oceniono za pomocą Obsessive-Compulsive Inventory - Zmieniono (OCI-R; Foa i in., 2002). Poziom lęku mierzono za pomocą Inwentarzu Stanu-Cechy Lęku - Stan (STAI-S; Sosnowski & Wrześniewski, 1983), co pozwoliło nam zmierzyć lęk jako stan (STAI-S) i cechę (STAI-T). Wykorzystaliśmy również Szpitalną Skalę Lęku i Depresji (Zigmond i Snaith, 1983) do oceny objawów lęku i depresji. Impulsywność oceniano za pomocą Kwestionariusza Wyboru Monetarnego (Kirby i Maraković, 1996), zestaw wyborów 27, w którym uczestnicy powinni wskazać, czy woleliby dzisiaj mniejszą nagrodę pieniężną, czy większą w przyszłości (po określonej liczbie dni).

Etyka

Badanie zostało zatwierdzone przez Komisję Etyki Instytutu Psychologii Polskiej Akademii Nauk (zgodnie z Deklaracją Helsińską) i wszyscy uczestnicy wyrazili pisemną zgodę.

wyniki

Pomiary kwestionariuszowe

Wszyscy pacjenci osiągnęli wysokie wyniki w SAST-R i BPS. Większość pacjentów uzyskała również wysokie wyniki w podskalach depresji i lęku w szpitalnej skali lęku i depresji (Zigmond i Snaith, 1983) i STAI (Sosnowski & Wrześniewski, 1983), jak przedstawiono w tabeli dodatkowej S3. Tylko dwa podmioty przekraczają próg wymiaru kompulsywności mierzony za pomocą OCI-R (Foa i in., 2002). Szczegółowe wyniki przedstawiono w tabeli uzupełniającej S3.

Własne deklarowane i oceniane przez dziennik cechy CSB

Wszyscy badani zadeklarowali przymusowy PuM jako najważniejszy powód poszukiwania leczenia. Tylko dwie osoby zgłaszały przypadkowe stosunki seksualne jako dodatkowe problematyczne zachowanie. Jeden pacjent szukał leczenia, pomimo miesięcy 6.5 abstynencji seksualnej przed badaniem. Dla ośmiu z dziewięciu pacjentów nie była to pierwsza próba leczenia CSB (tabela 1).

Pomimo wielokrotnych prób ograniczenia korzystania z pornografii, średni czas poświęcony na oglądanie pornografii w tygodniu wynosił 2.96 godz., Zgodnie z deklaracjami badanych w kwestionariuszach wypełnionych po wywiadach. Według danych zebranych w ciągu 10 tygodni oceny dzienniczków było to jednak 1.57 godz.SD = 2.05 godz.). Zaobserwowaliśmy dużą międzyosobniczą zmienność wykorzystania pornografii (od 0.5 do 8 godzin tygodniowo, jak zadeklarowano w wywiadach i od 0 do 6.01 godzin tygodniowo, zgodnie z oceną dziennika; 2).

Tabela 2. Własne deklarowane i podłużne miary kompulsywnych zachowań seksualnych (CSB)

Uwagi. SD: odchylenie standardowe.

Dane zebrane w ocenie pamiętnika wykazały, że oglądaniu pornografii towarzyszyła masturbacja (ryc 2), który był zgodny z danymi deklaratywnymi. Podczas wywiadów sześć osób zgłosiło, że oglądaniu pornografii zawsze towarzyszy masturbacja, a trzy osoby zgłosiły, że masturbacji zwykle (ale nie zawsze) towarzyszy oglądanie pornografii. Jednak masturbacji bez oglądania pornografii towarzyszą zwykle wspomnienia seksualne wcześniej oglądanych materiałów pornograficznych lub fantazji o prawdziwych ludziach. Jeden pacjent twierdził, że masturbacja bez pornografii nie prowadzi do kulminacji w jego przypadku.

Rysunek 2. Dystrybucja codziennych kombinacji przeglądania pornografii i masturbacji w danych zebranych w ocenie dziennika - dane z pomiaru dzienniczka (100% odpowiada wszystkim dniom dziennikowym po wykluczeniu brakujących danych)

Podczas wywiadów siedmiu na dziewięciu pacjentów zgłosiło co najmniej jedno doświadczenie związane z oglądaniem napadowej pornografii. Binges miał formę ciągłego oglądania pornografii, któremu towarzyszyło wiele masturbacji przez kilka godzin z rzędu (zwykle> 6 godzin z przerwami krótszymi niż 30 minut) lub wielu epizodów (> 4 dziennie, trwających 0.5–1 godziny) pornografii oglądanie dnia, któremu towarzyszy masturbacja. Jeden z badanych (Badany B), który zgłosił 6.5 miesiąca abstynencji seksualnej, nie zgłosił żadnego doświadczenia związanego z oglądaniem pornografii objadającej się, podczas gdy Obiekt C zgłosił maksymalnie dwa epizody oglądania pornografii i masturbacji dziennie, których nie uważał za obżarstwo.

W celu analizy danych przyjęliśmy a priori definicję „binge” na podstawie danych z naszych poprzednich badań (Gola, Kowalewska, Wierzba, Wordecha i Marchewka, 2015; Gola, Lewczuk i in., 2016; Gola, Skorko i in., 2017; Gola, Wordecha i in., 2017; Lewczuk i in., 2017) wskazując, że w grupie kontrolnej (polscy mężczyźni nie zgłaszający się na leczenie) średnia tygodniowa liczba masturbacji wynosi 2.3–2.5, a średni czas spędzany na oglądaniu pornografii to 50 min / tydzień. Osoby kontrolne w naszych poprzednich badaniach jako maksymalna liczba masturbacji i oglądania pornografii dziennie w ciągu całego życia zgłaszały średnio 3.1 i 70 min. Oba (maksymalne epizody masturbacji i oglądania pornografii) były uważane przez osoby kontrolne za napadowe czynności seksualne. Na potrzeby tego badania, w oparciu o nasze poprzednie obserwacje, arbitralnie ustaliliśmy próg, zakładając, że więcej niż dwie masturbacje dziennie i jedna sesja pornograficzna trwająca dłużej niż 1 godzinę kwalifikuje się jako napadowa aktywność. Chociaż te progi zdawały się pasować do danych zadeklarowanych przez samych siebie podczas wywiadu i danych ocenianych metodami dzienniczkowymi (tab 2), powinny być starannie zweryfikowane wśród różnych populacji. W tym miejscu badamy osoby, które już są skłonne przerwać oglądanie pornografii i znacznie zwiększyć wysiłek w tym celu.

Czynniki związane z PuM

Każdy z pacjentów zgłosił wiele prób ograniczenia lub zakończenia korzystania z pornografii. W większości przypadków wyniki były słabe i tymczasowe, ale niektóre donosiły o okresach powstrzymywania się od pornografii trwających od kilku tygodni do 1, zawsze z następującymi nawrotami. Dla jednego pacjenta okres bez pornografii trwający kilka tygodni był związany z dużym obciążeniem pracą; a po drugie, zwiększył aktywność społeczną. Jeden z pacjentów zgłosił, że medytacja jest tymczasowo pomocna w ograniczaniu wykorzystania pornografii.

Podczas wywiadów ośmiu z dziewięciu pacjentów było w stanie zidentyfikować swoje wzorce PuM, wskazując pewne miejsca, sytuacje, emocje i / lub myśli. Najczęstszym miejscem wykorzystywania pornografii był dom pacjenta. A najczęstszą sytuacją była samotność. Czterech badanych zgłaszało również częste oglądanie pornografii w miejscach publicznych, głównie w pracy. Czterech innych pacjentów twierdziło, że zazwyczaj stosują pornografię przed lub po godzinach pracy.

Większość pacjentów zgłaszała negatywne emocje po oglądaniu pornografii: stres (pięć osób), gniew (trzy), lęk i napięcie (trzy), samotność (dwa), niska samoocena (jedna), poczucie porażki (trzy) i zmęczenie (dwa).

Większość pacjentów miała trudności z określeniem dokładnych czynników wywołujących oglądanie pornografii. Jeden z pacjentów zidentyfikował zwiększony stres i wyobrażone ryzyko niepowodzenia jako najczęstszy samooceniony czynnik prowadzący do aktywności seksualnej. Inny pacjent zauważył silny gniew jako czynnik wywołujący PuM. Jeden z badanych wyróżnił dwa rodzaje masturbacji, w które zaangażował się: (a) związany z pożądaniem seksualnym i (b) w celu zmniejszenia lęku. Zauważył również, że ten ostatni był bardziej powszechny w jego przypadku. Tylko jeden pacjent opisał oglądanie pornografii jako przyjemnej „nagrody”, którą dał sobie za osobiste osiągnięcia.

Aby zbadać, które czynniki są związane z PuM, przeanalizowaliśmy dane uzyskane w ocenach dzienników, porównując raporty z dni wykorzystywania masturbacji i pornografii z raportami z dni bez takich działań. Przeanalizowaliśmy różnice między średnimi poziomami kilku czynników, ocenianymi za pomocą dzienników, mianowicie nastroju, zmęczenia, stresu i lęku (dane uśrednione dla wszystkich dni można znaleźć w tabeli 3).

Tabela 3. Średnie dane z tygodniowej oceny pamiętnika 10 (skala: 1 – 10)

Uwagi. SD: odchylenie standardowe.

Stwierdziliśmy istotne statystycznie różnice między dniami, w których stosowano masturbację i pornografię i bez niej, tylko u trzech pacjentów (D, F i G; Tabela 4). Wszystkie miały znacznie niższy nastrój w dniach, w których stosowano masturbację i pornografię. Ponadto pacjent D czuł się bardziej zmęczony, zestresowany i miał wyższy poziom lęku w dniach masturbacji i pornografii w porównaniu z dniami bez pornografii i masturbacji.

Tabela 4. Różnice między średnimi poziomami nastroju, zmęczenia, stresu i lęku (oceniane w ocenie pamiętnika 10-tygodnia), w dniach z „masturbacją lub pornografią” w porównaniu z dniami „ani masturbacji, ani pornografii”

Uwagi. SD: odchylenie standardowe; CI: przedział ufności.

Czynniki związane z bingami

W przeciwieństwie do zwykłej pornografii, w której większość pacjentów miała trudności z identyfikacją sytuacji wyzwalających, gdy pytano ich (podczas wywiadów klinicznych) o sytuacje, które wywoływały uporczywą pornografię, większość pacjentów zgłaszała stres, problemy w życiu osobistym i strach przed porażką w spełnianiu wysokich oczekiwań znaczących innych jako wspólnych czynników. Jedna osoba kojarzyła się ze stresem związanym z pracą. Trzech badanych zauważyło, że obrzęki były związane z uczuciem gniewu, samotności i odrzucenia.

Wszyscy pacjenci deklarowali, że podczas pornograficznych bingów początkowo doświadczali pozytywnych emocji (np. Podniecenia i przyjemności). Wówczas, podczas obżarstwa, większość badanych nie ma żadnych konkretnych myśli („odciętych od myślenia”) i odcina się od swoich emocji. Tuż po obżeraniu zwykle żałują straconego czasu lub zaniedbania swoich obowiązków. Takim myślom towarzyszą negatywne emocje, takie jak wstyd, poczucie osamotnienia, wstręt, poczucie winy, złość, smutek, lęk, poczucie beznadziejności, brak szacunku do siebie, przygnębienie. Pacjenci odczuwają także irytację i złość. Pięciu mężczyzn zgłosiło negatywne myśli o sobie, np. „Jestem słaby”, „Mogę spędzić ten czas na tylu hobby, pomysłach, spotkaniach z ludźmi zamiast oglądać porno” i „Znowu mi się nie udało”. Trzech badanych nie zgłosiło żadnych konkretnych myśli po napadzie (ryc 3).

Rysunek 3. Zgłaszane przez siebie emocje i myśli przed, w trakcie i tuż po obsesji pornograficznej

Dane dotyczące oceny dzienników zostały zbadane pod kątem różnic między średnimi poziomami nastroju, zmęczenia, stresu i lęku w dniach z bingami w porównaniu z dniami bez napięć. Porównanie to ujawniło znacznie większe różnice niż poprzednie, związane tylko z oglądaniem pornografii i masturbacją (Tabela 4). Dla wszystkich z wyjątkiem jednego pacjenta (G) pornograficzne obskurności doprowadziły albo do zmniejszenia nastroju (pacjenci D, E, F i H) albo do stresu (pacjenci A, D i E). Zaraz po obżarstwie zazwyczaj myślą o zmarnowanym czasie lub zaniedbanych obowiązkach. Takim myślom towarzyszą negatywne emocje, takie jak wstyd, uczucie samotności, obrzydzenie, poczucie winy, złość, smutek, niepokój, poczucie beznadziejności, brak szacunku dla samego siebie i przygnębiony nastrój. ”

Na koniec zbadaliśmy potencjał związku przyczynowego między zmiennymi ocenianymi za pomocą dzienników (nastrój, zmęczenie, stres i niepokój) a obsesyjnym PuM (tabela 5). W tym celu, podobnie jak w poprzedniej analizie (przedstawionej w tabeli 4), wybraliśmy dni z gorączkowym PuM (zgodnie z definicją w sekcji „Metody”) i dni bez rabatów. Następnie obliczyliśmy różnice w nastroju, zmęczeniu, stresie i lęku między dniami bezpośrednio poprzedzającymi „dzień binge” a dniami „bez binge” (tabela uzupełniająca S4) i dni bezpośrednio po „dniu upijania się” i dniach „bez uporu” ”(Tabela dodatkowa S5). Postać 4 przedstawia szereg istotnych różnic dla każdego z tych dwóch porównań. Duża liczba znaczących różnic w dniach poprzedzających poród dostarczyłaby dowodów na hipotezę, że obniżony nastrój, wysokie zmęczenie, stres i niepokój mogą odgrywać rolę przyczynową w obfitych PuM, podczas gdy duża liczba różnic w dniach następujących po poronieniach sugerowałaby, że obniżony nastrój, zwiększone zmęczenie, stres i niepokój mogą być konsekwencją obżarstwa PuM.

Tabela 5. Porównania średnich poziomów nastroju, zmęczenia, stresu i niepokoju między „dniami z bingami” a „bez napięć”, oceniane podczas tygodniowego badania pamiętnika 10

Uwagi. SD: odchylenie standardowe; CI: przedział ufności.

Rysunek 4. Liczba osób, u których zaobserwowaliśmy znaczące różnice w nastroju, zmęczeniu, stresie i lęku (ocenianych za pomocą dzienników) między dniami poprzedzającymi dzień z binge lub dniem bez pornografii i masturbacji (lewa strona rysunku; dokładne różnice można znaleźć w części Uzupełnienie Tabela S4). Po prawej stronie przedstawiamy liczbę osób, dla których różnice między dniami po dniu z upijaniem się a dniem bez PuM były znaczące (dokładne różnice, patrz tabela uzupełniająca S5)

Nie było znaczącej różnicy [χ² = 2.64, p = 104; obliczone dla proporcji istotnych / nieistotnych różnic dla dni poprzedzających napady (tabela uzupełniająca S4) i następujących po napadach (tabela uzupełniająca S5)] między liczbą istotnych wyników z analizy dni po napadzie a taką analizą dni po napadzie przez obżarstwo (ryc 4).

dyskusja i wnioski

W tym badaniu przeprowadziliśmy wywiady z dziewięcioma pacjentami poszukującymi leczenia z powodu problemowego PuM. Następnie zebraliśmy dane z kwestionariusza i wykorzystaliśmy tygodniową ocenę pamiętnika 10, aby zbadać, w jaki sposób badani opisują czynniki związane z ich problematyczną aktywnością seksualną i jak odpowiadają one danym zebranym w ocenie dzienniczka.

Zarówno dane z raportów własnych, jak i dzienników pokazują, że pomimo wcześniejszego leczenia wszystkie osoby spełniały kryteria CSB (Kafka, 2010), a najczęstszym problematycznym zachowaniem seksualnym był PuM (podobnie jak w badaniu wg Reid, Li, Gilliland, Stein i Fong, 2011). Większości z nich trudno jest zidentyfikować konkretne przyczyny wykorzystywania pornografii; są jednak w stanie zidentyfikować powtarzające się wzorce korzystania z pornografii - takie jak określone lokalizacje (np. dom i praca), czas i sytuacje (np. samotność). Na podstawie danych z dzienniczków (nastroju, zmęczenia, stresu i niepokoju) większość badanych miała duże trudności ze znalezieniem jakichkolwiek korelatów takiej aktywności seksualnej. Być może określone epizody PuM odgrywają albo rolę zachowania ukierunkowanego na zmniejszenie naturalnego pobudzenia seksualnego, albo rolę mechanizmu radzenia sobie z negatywnym nastrojem, stresem i lękiem. Wystąpienie obu w okresie 70 dni oceny może być możliwą przyczyną nieistotnego związku z dziennikowymi zmiennymi oceny.

Co ciekawe, siedmiu na dziewięciu badanych zgłosiło, że w ciągu swojego życia doświadczyli napadowej PuM trwającej wiele godzin i zdarzającej się wiele razy dziennie. W przypadku takich napadów większość badanych potrafiła wskazać kilka czynników wyzwalających. Wśród najczęściej wymienianych był stres, problemy w życiu osobistym, lęk przed porażką w spełnieniu wysokich oczekiwań bliskich, złość oraz poczucie osamotnienia i odrzucenia. Podobne ustalenia zostały zgłoszone wcześniej przez Reid, Li i in. (2011) który pokazał, że pornografia była związana z kilkoma negatywnymi skutkami, takimi jak samotność i lęk. Te złożone stany poznawcze i emocjonalne mogą być powiązane z prostszymi zmiennymi mierzonymi w dziennikach. Sprawdziliśmy tę hipotezę i rzeczywiście, dane z oceny dziennikowej wykazały istotną zależność między obskurnością a obniżonym nastrojem i zwiększonym stresem i niepokojem dla wszystkich osób w naszej grupie, z wyjątkiem jednego.

Według pacjentów, upijanie się z pornografią pozwala im odczuwać podekscytowanie i przyjemność oraz pomaga „wyłączyć myślenie i emocje”. Takie wyniki mogą być postrzegane jako skuteczny mechanizm krótkoterminowego radzenia sobie. Niestety, zaraz po objadaniu się wszyscy badani doświadczali negatywnych emocji (takich jak wstyd, poczucie osamotnienia, wstrętu, poczucia winy, złości, smutku, niepokoju, poczucia beznadziejności) i negatywnych myśli o sobie (np. ”„ Marnuję swój czas ”i„ Znowu zawiodłem ”); a według pacjentów doznanie objadania się wiąże się z poczuciem utraty kontroli nad własnym zachowaniem.

Wcześniejsze badania wykazały, że poczucie utraty kontroli może być kluczowym czynnikiem prowadzącym do zachowań poszukiwawczych wśród mężczyzn (Gola, Lewczuk i in., 2016) i kobiety (Lewczuk i in., 2017). Pomimo faktu, że upijanie się PuM wydaje się być bardzo powszechne wśród pacjentów z CSB, bardzo niewiele wiadomo na temat cech i funkcji tych napadów, a także ich mechanizmów. W wielu obserwacjach klinicznych wspomniano o istnieniu upajającej się pornografii i zgłoszono w badaniu przeprowadzonym przez Reida, Stein i in. (2011), ale zgodnie z naszą wiedzą jest to pierwszy raport, który próbuje skupić się na bingach i zbadać naturę tych zjawisk. Chociaż zdajemy sobie sprawę ze wstępnego charakteru naszych danych (omówionego dalej w części „Ograniczenia”) i potrzeby szerszych badań, byliśmy w stanie zbadać kilka interesujących aspektów obżarstwa PuM.

Po pierwsze, napadowe PuM może mieć różne formy. Zgodnie z zebranymi danymi samoopisowymi, napady objadania się mogą mieć postać ciągłego oglądania pornografii, któremu towarzyszy wielokrotna masturbacja przez kilka godzin z rzędu (zwykle> 6 godzin z przerwami trwającymi mniej niż 30 minut) lub wielu epizodów (więcej niż cztery razy dziennie po 0.5–1 godz.) oglądania pornografii w ciągu jednego dnia, któremu towarzyszy masturbacja.

Po drugie, uporczywy PuM wydaje się pojawiać jako reakcja na niepokojące sytuacje i nie ma funkcji zwykłego zmniejszenia pobudzenia seksualnego, ale raczej zmniejszenie napięcia, stresu lub lęku. Nie jest jasne, dlaczego pojedyncze wydarzenie PuM jest niewystarczające, aby zapewnić taką ulgę emocjonalną, a zamiast tego przerodzi się w upust. Mamy kilka niewyłącznych i nieco spekulatywnych hipotez, które warto zbadać w przyszłych badaniach.

Jednym z możliwych wyjaśnień jest to, że negatywne myśli (np. „Znowu zawiodłem”) i uczucia (np. Złość) po pierwszym epizodzie PuM generują niepokój, który należy zredukować poprzez kolejne powtarzanie tej samej czynności, podobnie jak mechanizm kompulsywne zachowania zmniejszające stres pojawiające się w wyniku obsesyjnych myśli w OCD (Stein, 2002).

Drugie wyjaśnienie jest związane z niedawnym odkryciem (Gola, Wordecha i in., 2017) osoby poszukujące leczenia z powodu problematycznej pornografii mają wyższą reaktywność systemu nagród w mózgu (szczególnie prążkowia brzusznego) w odpowiedzi na sygnały związane z używaniem pornografii. Być może jeden epizod PuM może tymczasowo uwrażliwić ten mechanizm, zwiększając reaktywność na kolejne sygnały i skutkując silniejszymi impulsami, prowadzącymi do lgnięcia.

Trzecie wyjaśnienie rozważa jeden z mechanizmów zaburzeń uzależniających związanych z przyzwyczajeniem. Modele uzależnienia od substancji postulują zmniejszone doświadczenie przyjemności podczas rozwoju uzależnienia jako efekt przyzwyczajenia do nagród (Volkow i in., 2010). Takie przyzwyczajenie prowadzi do zwiększonych dawek. W przypadku CSB ostateczną nagrodą jest punkt kulminacyjny (Gola, Wordecha, Marchewka i in., 2016); w większości samotnych zachowań seksualnych pornografia zapewnia stymulację niezbędną do zakończenia masturbacji wraz z kulminacją (jak pokazano na rysunku 2, ogromnej większości epizodów masturbacji towarzyszyło wykorzystanie pornografii). Jest możliwe, że dla osób z CSB większość treści erotycznych jest niewystarczająca dla kulminacji, a znalezienie nowatorskiego, wystarczająco pobudzającego bodźca zajmuje więcej czasu. Możliwe jest również, że po jednym punkcie kulminacyjnym istnieje wyższy próg dla kolejnych doświadczeń, a przeglądanie dłuższej pornografii jest potrzebne, aby znaleźć wystarczająco pobudzającą stymulację.

Czwarty potencjalny scenariusz zakłada, że ​​punkt kulminacyjny może nie być najbardziej przyjemnym aspektem samotnej aktywności seksualnej dla niektórych osób z CSB. Jak postulowano (Gola, Wordecha, Marchewka i in., 2016) wizualne bodźce seksualne mogą być źródłem przyjemności. Aby je oglądać, ludzie są skłonni zainwestować wysiłek porównywalny z tym, który jest potrzebny do uzyskania zysków pieniężnychSescousse, Caldú, Segura i Dreher, 2013). Co ciekawe, wizualne bodźce seksualne wywołują podniecenie seksualne, które wiąże się z dalszym wzrostem motywacji do ich oglądania i angażowania się w aktywność seksualną, aż do punktu kulminacyjnego. Następnie zmniejsza się zarówno podniecenie seksualne, jak i motywacja do oglądania bodźców seksualnych. Stawiamy hipotezę, że jeśli badani z CSB doświadczają szczytu jako mniej przyjemnego niż przeciętny człowiek (tj. Z powodu przyzwyczajenia), mogą bardziej skupić się na oglądaniu pornografii - która jest źródłem przyjemności - i próbować opóźnić szczyt, co prowadzi do długich sesji wykorzystanie pornografii. Uważamy, że wszystkie cztery mechanizmy mogą razem przyczyniać się do objadania się PuM i każdy z nich wart jest bardziej szczegółowych badań.

Na koniec zapytaliśmy, czy obniżony nastrój lub zwiększone zmęczenie, stres i niepokój mierzone w ocenie dziennikowej powodują lub są konsekwencją stosowania pornografii uporczywej. Ponieważ nie uzyskaliśmy jasnych wyników, to pytanie wymaga dalszego zbadania. Jednak na podstawie naszych danych oferujemy pewne sugestie. Zaobserwowaliśmy, że zarówno obniżony nastrój, jak i zwiększone zmęczenie pojawiają się dzień przed i jeden dzień po napadzie. Dlatego możliwe jest, że obniżony nastrój i zwiększone zmęczenie są zarówno przyczyną, jak i konsekwencją. Kiedy zwiększony niepokój i stres zdarzają się dzień po napadzie, a bardziej prawdopodobne są konsekwencje (ryc 4). Co ważne, badani wykazywali bardzo duże różnice międzyosobnicze w czynnikach poprzedzających i następujących po nich. Dlatego uważamy, że pociechy mogą odgrywać nieco inną rolę dla każdej osoby, pomagając sobie w radzeniu sobie z nastrojem, innym ze zmęczeniem i skutkując różnymi konsekwencjami, w zależności od indywidualnych przekonań poznawczych. Ta zmienność wskazuje na interesujące potencjalne znaczenie obskurności dla praktyki klinicznej.

Znaczenie kliniczne

Na podstawie naszych wyników proponujemy omówienie epizodów upijania się w pracy klinicznej z pacjentami z CSB. Zgodnie z danymi przedstawionymi w tym badaniu większość pacjentów z CSB doświadcza takich zawiasów. Co ciekawe, w przeciwieństwie do osób, które doświadczają regularnych epizodów wykorzystywania krótkiej pornografii i pojedynczych sesji masturbacyjnych, i mają problemy z identyfikacją myśli, uczuć i sytuacji, które prowadzą do wykorzystania pornografii, osoby, które doświadczają lęków, są w stanie zidentyfikować swoje automatyczne myśli i emocje związane z binges. Może to być dobrą kotwicą dla leczenia poznawczego i behawioralnego. Ponadto dane dotyczące oceny dziennikowej podłużnej pokazują wiele więcej korelatów pauz ze zmianami nastroju, zmęczenia, stresu i lęku, które potwierdzają nasze obserwacje uzyskane na podstawie danych zebranych podczas wywiadów.

Inny istotny klinicznie aspekt zawiasów związany jest z potencjalnie dużą zmiennością funkcji binge. Wydaje się, że takie zawiasy zawsze odgrywają rolę mechanizmu radzenia sobie, a nie działania, które zmniejsza napięcie seksualne. Tak więc szczegółowa analiza bingów (zamiast analizy jakichkolwiek epizodów wykorzystania pornografii) może zapewnić szybszą ścieżkę do identyfikacji obszarów życia, które wymagają rozwoju innych, bardziej adaptacyjnych mechanizmów radzenia sobie, a które mogą również wymagać większej uwagi w leczeniu.

Na koniec można by zapytać, czy uporczywy PuM powinien zostać uwzględniony w kryteriach diagnostycznych CSB zaproponowanych dla nadchodzącego ICD-11 (KTO, 2018). Jednakże, podczas gdy nasze małe przykładowe badanie pokazuje, że większość osób, które spotykają Kafkę (2010) Kryteria CSB odczuwają binges, nie wszystkie z nich to robią. Dwóch z dziewięciu badanych (B i C) nigdy nie doświadczyło obżarstwa PuM, a jeden (C) doświadczył go zaledwie kilka razy w życiu. Z tego powodu sprzeciwiamy się włączeniu uporczywego PuM jako kryterium CSB, ale uważamy również, że szczegółowa analiza tego objawu może być źródłem cennych informacji dla klinicystów.

Inna interesująca i istotna klinicznie obserwacja dotyczy pacjenta B, który wstrzymał się od PuM przez ponad 6 miesięcy (zgłaszał codzienną aktywność seksualną ze swoim małżonkiem), a mimo to aktywnie poszukiwał leczenia CSB, powołując się na pornografię jako główny powód. Spełnił także wszystkie kryteria zaproponowane dla ICD-11, które pokazują, że pomimo czasowego braku większości problematycznych zachowań, niektórzy ludzie mogą nadal kwalifikować się do diagnozy zaburzeń CSB, ponieważ nie ma kryterium określającego maksymalny czas, jaki upłynął od ostatniego epizodu CSB. Postanowiliśmy włączyć Temat B do tego raportu badawczego, aby pokazać pełną próbkę i wykazać, że niektóre osoby szukają leczenia i spełniają kryteria diagnostyczne pomimo obecnego braku objawów.

Ograniczenia

Uważamy to badanie za wstępne badanie, które może zainspirować innych badaczy do zbadania natury, mechanizmów i roli obżarstwa PuM. Ma wiele ograniczeń i próby replikacji powinny zdecydowanie zostać wykonane (chętnie podzielimy się całą naszą metodologią z każdym, kto jest zainteresowany jej wykorzystaniem). Po pierwsze, badaliśmy tylko dziewięć osób, a tylko siedem dostarczyło pełne dane. Po drugie, osoby te aktywnie poszukiwały leczenia CSB, a osiem z nich próbowało wcześniej leczenia CSB, więc byli bardzo zmotywowani, by ograniczyć wykorzystanie pornografii. Po trzecie, wszyscy rozpoczęli leczenie podczas naszych dzienników 70-day i ukończyli co najmniej sześć sesji (zazwyczaj co tydzień). Może to znacząco wpłynąć na zebrane dane dziennika i podejrzewamy, że spowodowało to znacznie mniejszą liczbę CSB niż moglibyśmy zaobserwować w populacjach CSB, które nigdy nie były leczone. Może to również spowodować większą samoświadomość niż u osób, które nie otrzymały żadnego leczenia.

Dalsze ograniczenia dotyczą jakości danych i analizy. Zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy, aby zebrać dane wysokiej jakości podczas ocen dzienników, ale nieuniknione były luki w danych (tabela dodatkowa S2). Podejrzewamy, że wiele epizodów aktywności seksualnej mogło mieć miejsce w dniach, w których nie dokonano wpisu do dziennika, a nawroty mogły być związane ze zmniejszoną motywacją do wytrwania w dzienniku. Nie było możliwości kontrolowania tego problemu w tym badaniu. Jeśli to rzeczywiście jest prawdą, to dane dotyczące aktywności seksualnej są zaniżone. Poprosiliśmy pacjentów, aby codziennie robili jeden wpis w dzienniku. Taka czasowa rozdzielczość wydaje się być niewystarczająca do określenia związku przyczynowego między zmiennymi, takimi jak nastrój, lęk, stres itp., Z jednej strony, a pławieniem z drugiej. W przypadku przyszłych badań sugerujemy kilka razy dziennie ekologiczne oceny ekologiczne, co jest lepszym sposobem na określenie związku przyczynowego i uniknięcie luk w danych.

Ze względu na wspomniane powyżej ograniczenia (potencjalnie niższa niż zwykle aktywność seksualna związana z leczeniem i brakującymi danymi), dla celów analizy danych zdefiniowaliśmy epizody objadania się jako więcej niż 1 godzinę korzystania z pornografii i / lub 2 lub więcej masturbacji dziennie. Wiemy z innych badań, że taka definicja może pokrywać się z aktywnością seksualną osób, które nie spełniają kryteriów CSB (Brand i wsp., 2016). Dlatego w przyszłych badaniach populacji bez leczenia iz bardziej zaawansowaną metodologią (tj. Chwilową oceną ekologiczną), a także do celów klinicznych, sugerujemy, aby upijanie się było definiowane jako ponad 2 godziny korzystania z pornografii i / lub masturbacja 3+ sesje dziennie. Zachęcamy również badaczy do określenia tych progów w badaniach empirycznych.

Wkład autorów

MWo przyczyniło się do zaprojektowania studiów i metod, rekrutacji przedmiotów, przeprowadzania wywiadów, analizy i interpretacji danych oraz pisania manuskryptu. MWi przyczyniła się do analizy i interpretacji danych oraz przygotowania manuskryptu. EK przyczynił się do rozwoju kwestionariuszy. MS i AŁ przyczynili się do opracowania oprogramowania do oceny dzienników i przetwarzania danych. MG przyczynił się również do opracowania metod i projektowania, interpretacji danych, pisania manuskryptów, pozyskiwania funduszy i nadzoru nad studiami.

Konflikt interesów

Autorzy nie zgłaszają konfliktu interesów w odniesieniu do treści tego manuskryptu.

Referencje