Pornograficzne bingo jako kluczowa cecha mężczyzn ubiegających się o leczenie kompulsywnych zachowań seksualnych: Jakościowa i ilościowa ocena 10-tygodniowego pamiętnika (2018)

J Behav Addict. 2018:5-1 czerwca 12 r. doi: 10.1556/2006.7.2018.33.

Wordecha M¹, Wilk M^1,2, Kowalewska E^1,3, Skorko M¹, Łapiński A⁴, Gola M^1,5.

Abstrakcyjny

Tło i cele

Kompulsywne zachowania seksualne (CSB) są ważnym problemem klinicznym i społecznym. Pomimo rosnącej liczby badań, niektóre aspekty CSB pozostają niedostatecznie zbadane. Tutaj badamy naturę CSB, taką jak upijanie się pornografią i masturbacją (PuM), i weryfikujemy zgodność między postrzeganymi przez siebie czynnikami prowadzącymi do takiego zachowania z jego pomiarami uzyskanymi w ocenie dziennika.

Metody

Częściowo ustrukturyzowane wywiady z dziewięcioma mężczyznami w wieku 22-37 poszukującymi leczenia (M = 31.7, SD = 4.85) zostały uzupełnione kwestionariuszem i 10-tygodniową oceną dziennika, co pozwoliło nam uzyskać codzienne wzorce CSB .

Efekt

Sześciu na dziewięciu badanych doświadczyło objadania się (kilka godzin lub razy dziennie) PuM. Wszyscy badani prezentowali wysoki poziom lęku i postrzegali PuM jako sposób na regulację nastroju i stresu. Dane zebrane w ocenie dziennika ujawniły duże zróżnicowanie wzorców zachowań seksualnych (takich jak częstotliwość regularnych i napadowych PuM) i ich korelatów. Binge PuM było związane z obniżonym nastrojem i/lub zwiększonym stresem lub lękiem. Związek przyczynowy między tymi korelatami pozostaje nieokreślony.

dyskusja i wnioski

Binge PuM wydaje się być jednym z najbardziej charakterystycznych zachowań mężczyzn zgłaszających się na leczenie z powodu CSB i wiąże się z poczuciem utraty kontroli nad własną aktywnością seksualną. Osoby z CSB wskazują na różne wyzwalacze objadania się. Ponadto dane z oceny dzienniczka wskazują, że specyficzne korelaty objadania się PuM (obniżony nastrój, zwiększony stres i niepokój) różnią się między badanymi. Sugeruje to istnienie znaczących różnic indywidualnych w zachowaniach typu binge PuM i potrzebę zbadania tych różnic, ponieważ może to pomóc w ukierunkowaniu spersonalizowanego leczenia.

SŁOWA KLUCZOWE: kompulsywne zachowania seksualne; ocena dziennika; hiperseksualność; masturbacja; pornografia

PMID: 29865868

DOI: 10.1556/2006.7.2018.33

Wprowadzenie

Dla niektórych osób kompulsywne zachowania seksualne (CSB) są powodem do poszukiwania leczenia (Gola, Lewczuk i Skorko, 2016; Lewczuk, Szmyd, Skorko i Gola, 2017). Biorąc pod uwagę tę rzeczywistość, liczba badań na ten temat znacznie wzrosła (Gola, Wordecha, Marchewka i Sescousse, 2016; Kraus, Voon i Potenza, 2016a) i trwa dyskusja nad włączeniem CSB do kolejnego wydania Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD; Gola & Potenza, 2018; Kraus i in., 2018; Potenza, Gola, Voon, Kor i Kraus, 2017; Prause, Janssen, Georgiadis, Finn i Pfaus, 2017; Światowa Organizacja Zdrowia [WHO], 2018). Najczęściej zgłaszane objawy dotyczą czasu spędzanego na oglądaniu pornografii (głównie w Internecie) oraz nadmiernej masturbacji (Gola, Lewczuk i in., 2016; Kafka, 2010; Reid, Garos i Carpenter, 2011; Stein, Czarny, Shapira i Spitzer, 2001). Inne zgłaszane rodzaje zachowań obejmują ryzykowne przypadkowe stosunki seksualne, anonimowy seks i korzystanie z płatnych usług seksualnych (Kraus, Voon i Potenza, 2016a).

Pomimo toczącej się debaty na temat konceptualizacji CSB (Kor, Fogel, Reid i Potenza, 2013; Kraus, Voon i Potenza, 2016b; Ley, Prause i Finn, 2014; Potenza i in., 2017), Światowa Organizacja Zdrowia włączyła CSB do wniosku dotyczącego nadchodzącej ICD-11 (KTO, 2018) jako zaburzenie kontroli impulsów (Kraus i in., 2018) z symptomatologią bardzo podobną do zaproponowanej wcześniej przez Kafkę (2010). Według tych kryteriów możemy rozpoznać CSB, jeśli (a) w okresie co najmniej 6 miesięcy obserwujemy co najmniej cztery z pięciu następujących objawów:

(b) Częstotliwość i intensywność tych czynności seksualnych prowadzi do istotnego klinicznie osobistego cierpienia lub dysfunkcji w ważnych aspektach życia. (c) Te czynności seksualne nie były wynikiem używania egzogennych substancji (np. nadużywania narkotyków lub leków).

Jednak podczas gdy Kafka (2010) definicja CSB jest powszechnie akceptowana, nie proponuje żadnego mechanizmu leżącego u podstaw CSB. Ostatnie badania sugerują, że CSB są związane ze zwiększoną wrażliwością na nagrody erotyczne (Brand, Snagowski, Laier i Maderwald, 2016; Kraus i in., 2016b; Voon i in., 2014) lub wskazówki przewidujące takie nagrody (Gola, Wordecha i in., 2017). Inne wskazują na zwiększone warunkowanie bodźców erotycznych (Klucken, Wehrum-Osinsky, Schweckendiek, Kruse i Stark, 2016) lub zwiększony niepokój (Gola, Miyakoshi i Sescousse, 2015; Gola & Potenza, 2016) wśród osób z CSB. Reid zauważył również, że pacjenci hiperseksualni często doświadczają negatywnych emocji i stresu, bardziej intensywnego wstydu i mają niższy poziom samowspółczucia (Reid, Stein i Carpenter, 2011; Reid, Temko, Moghaddam i Fong, 2014).

Wielość i różnorodność opisanych powyżej czynników rodzi co najmniej trzy ważne pytania: (a) Jak osoby zgłaszające się na leczenie postrzegają kluczowe czynniki prowadzące do CSB?, (b) Które z tych postrzeganych przez siebie czynników rzeczywiście korelują z danymi ocenianymi w codzienne sytuacje życiowe? oraz (c) Jak jednorodne są te czynniki w CSB?

Odpowiedzi na takie pytania można udzielić za pomocą danych jakościowych (tj. zebranych podczas ustrukturyzowanych wywiadów klinicznych, np Stolarz, Reid, Garos i Najavits, 2013) oraz w ujęciu ilościowym, stosując metodę oceny dzienniczkowej (Kashdan i in., 2013). Ocena dziennika jest uważana za bardzo trafną ekologicznie do mierzenia indywidualnych codziennych stanów (np. poziomu lęku, nastroju i podniecenia seksualnego) oraz czynności (np. zachowań seksualnych). W tym badaniu zdecydowaliśmy się połączyć metody oceny jakościowej i dziennikarskiej, aby zbadać czynniki związane z CSB u osób dobrowolnie szukających leczenia CSB.

Ponieważ nie ma norm ilościowych dla zachowań seksualnych (Gola, Lewczuk i in., 2016), CSB są zwykle definiowane przez opisowe objawy, odzwierciedlające subiektywną utratę kontroli nad aktywnością seksualną (Gola & Potenza, w druku; Kafka, 2010; Kraus i in., 2018). Możemy spróbować znaleźć czynniki ilościowe leżące u podstaw tego subiektywnego zjawiska, takie jak nadmierna ilość czasu spędzana na aktywności seksualnej (tj. miejsca lub toalety). Jednym z takich mierzalnych wzorców zachowań uzależniających jest objadanie się – powtarzające się, ciągłe i masowe zachowanie – często prowadzące do subiektywnego poczucia utraty kontroli. Napady napadowe zostały obszernie opisane w zaburzeniach związanych z używaniem substancji, takich jak zaburzenia związane z używaniem alkoholu (Rolland i Naassila, 2017).

Pacjenci szukający leczenia CSB zgłaszają również napadową aktywność seksualną (Gola, Wordecha i in., 2017), często wspominając, że jest to najbardziej skrajna forma utraty kontroli nad swoim zachowaniem (Lewczuk i in., 2017). Zwykle takie upijanie się wiąże się z wielogodzinnym oglądaniem pornografii (ciągle lub kilka razy dziennie), któremu towarzyszy wielokrotna masturbacja. Upijanie się pornografią nie zostało opisane w literaturze naukowej wystarczająco szczegółowo. Dlatego proponujemy przyjrzeć się bliżej temu aspektowi CSB i dowiedzieć się, jak powszechny jest to objaw wśród osób poszukujących leczenia CSB. Dlatego naszym celem jest (a) zbadanie, w jaki sposób osoby zgłaszające się na leczenie z powodu CSB opisują czynniki związane z ich CSB, (b) ustalenie, w jaki sposób odpowiadają one danym zebranym w ocenie dziennika, oraz (c) zbadanie, czy czynniki te są jednorodne u wszystkich osób z CSB i które z nich są związane z czynnościami seksualnymi typu binge i non-binge.

Metody

Uczestnicy

Nasza grupa składała się z dziewięciu mężczyzn CSB w wieku 22–37 lat (M = 31.7, SD = 4.85; Tabela 1). Wszyscy pacjenci cierpieli z powodu nawracających fantazji/zachowań seksualnych i przyznali, że ich zachowania seksualne skutkowały niewłaściwym wypełnianiem ważnych obowiązków życiowych. Wszyscy pacjenci zauważyli stopniową progresję problemu i przyznali się do wykorzystywania zachowań seksualnych (głównie oglądania pornografii połączonej z masturbacją) w celu radzenia sobie ze stresującymi wydarzeniami życiowymi. Każdy z pacjentów zgłaszał wielokrotne próby ograniczenia lub przerwania CSB. Zwykle efekty były słabe i tymczasowe, ale niektórzy zgłaszali dłuższe okresy abstynencji seksualnej (kilka miesięcy do 1 roku), po których następowały nawroty. Prawie wszyscy badani mieli historię wcześniejszego leczenia CSB. W trakcie badania jedna osoba (osoba B) utrzymywała abstynencję od PuM (odbywała prawie codzienne stosunki seksualne ze współmałżonkiem).

Tabela 1. Dane demograficzne wszystkich pacjentów biorących udział w badaniu

Procedura rekrutacji

Wszyscy badani byli rekrutowani spośród pacjentów zgłaszających się na leczenie CSB w ośrodkach leczenia zdrowia seksualnego w Warszawie (Polska). Wszyscy badani spełniali co najmniej cztery z pięciu kryteriów CSB według Kafki (opisanych w części „Wprowadzenie”). Ponadto wszyscy wzięli udział w co najmniej sześciu sesjach leczenia CSB po włączeniu do tego badania, co pokazuje ich prawdziwy zamiar ograniczenia problematycznego korzystania z pornografii.

Środki

Przeprowadziliśmy godzinny, częściowo ustrukturyzowany wywiad (tabela uzupełniająca S1), aby ocenić najczęstsze objawy CSB (w tym binge PuM), postrzegane przez siebie mechanizmy psychologiczne i czynniki związane z CSB. Po tym wywiadzie badani uczestniczyli w badaniu dziennika trwającym 10 tygodni (70 dni), korzystając z aplikacji internetowej dostępnej za pośrednictwem smartfonów lub komputerów osobistych (ryc. 1). Ocena dzienniczka częściowo pokrywała się z początkiem leczenia, dlatego leczenie mogło mieć wpływ na dane podawane w dzienniczkach. Za pomocą 10-punktowej skali ocenialiśmy codzienne pomiary podniecenia seksualnego, niepokoju, stresu i nastroju. Ocenialiśmy również zachowania seksualne, takie jak czas spędzany dziennie na oglądaniu pornografii, liczba sesji masturbacji czy liczba stosunków seksualnych. Badani byli proszeni o wypełnianie dzienniczka raz dziennie, co zwykle zajmowało 3–5 minut. Jednak tylko siedmiu z dziewięciu uczestników udzieliło żądanych informacji, a średni czas trwania epizodów, w których nie dokonano wpisów do dziennika, wynosił 2.75 dnia, przy min = 1 dzień i maks = 32 dni. Szczegółowe informacje znajdują się w tabeli dodatkowej S2. Rekordy z brakami danych zostały wyłączone z obliczeń wartości średnich i odchyleń standardowych badanych czynników. Zgłoszone przedziały ufności oszacowano za pomocą metody ładowania początkowego ruchomego bloku z rozmiarem bloku = 3, zastosowanej do pełnych zestawów danych (w tym danych brakujących).

Rysunek 1. Schematyczna prezentacja metod badawczych. Ze wszystkimi osobami przeprowadzono najpierw wywiad częściowo ustrukturyzowany (tabela uzupełniająca S1), a następnie wzięli udział w ocenie kwestionariusza (tabela uzupełniająca S3) i 10-tygodniowej internetowej ocenie dziennika

Zebraliśmy również pomiary kwestionariuszowe. Nasilenie CSB oceniono za pomocą testu przesiewowego uzależnienia seksualnego - poprawiony (SAST-R; Carnes, Green i Carnes, 2010; Gola, Skorko i in., 2017) i Krótki przesiewacz pornografii (BPS; Kraus i in., 2017). Kwestionariusz BPS to skala składająca się z pięciu pozycji, mierząca nasilenie problematycznego korzystania z pornografii. Nasilenie objawów zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego (OCD) oceniano za pomocą kwestionariusza obsesyjno-kompulsyjnego – poprawionego (OCI-R; Foa i in., 2002). Poziom lęku mierzono za pomocą Inwentarza Stanu i Cechy Lęku – Stan (STAI-S; Sosnowski & Wrześniewski, 1983), co pozwoliło nam zmierzyć lęk jako stan (STAI-S) i cechę (STAI-T). Wykorzystaliśmy również Szpitalną Skalę Lęku i Depresji (Zigmond i Snaith, 1983) do oceny objawów lęku i depresji. Impulsywność oceniano za pomocą Kwestionariusza Monetarnego Wyboru (Kirby i Maraković, 1996), zestaw 27 wyborów, w których uczestnicy powinni wskazać, czy woleliby dziś mniejszą nagrodę pieniężną, czy większą w przyszłości (po określonej liczbie dni).

Etyka

Badanie zostało zaakceptowane przez Komisję Etyki Instytutu Psychologii PAN (zgodnie z Deklaracją Helsińską), a wszyscy uczestnicy wyrazili pisemną zgodę.

Efekt

Pomiary kwestionariuszowe

Wszyscy pacjenci uzyskali wysokie wyniki w skali SAST-R i BPS. Większość pacjentów uzyskała również wysokie wyniki w podskalach depresji i lęku Szpitalnej Skali Lęku i Depresji (Zigmond i Snaith, 1983) i STAI (Sosnowski & Wrześniewski, 1983), jak przedstawiono w tabeli dodatkowej S3. Tylko dwie osoby przekraczają próg dla wymiaru kompulsywności, mierzonego za pomocą OCI-R (Foa i in., 2002). Szczegółowe wyniki przedstawiono w tabeli dodatkowej S3.

Deklarowane przez siebie i oceniane w dzienniku cechy CSB

Wszyscy badani za najistotniejszą przyczynę zgłoszenia się na leczenie zadeklarowali kompulsywne PuM. Tylko dwie osoby zgłosiły przypadkowe kontakty seksualne jako dodatkowe problematyczne zachowanie. Jeden pacjent zgłosił się na leczenie pomimo 6.5-miesięcznej abstynencji seksualnej przed badaniem. Dla ośmiu z dziewięciu pacjentów nie była to pierwsza próba leczenia CSB (tabela 1).

Pomimo wielokrotnych prób ograniczenia korzystania z pornografii, średni czas poświęcony na oglądanie pornografii w tygodniu wyniósł 2.96 h, jak deklarują osoby badane w ankietach wypełnianych po wywiadach. Według danych zebranych w ciągu 10 tygodni oceny dzienniczka była to jednak 1.57 godz.SD = 2.05 godz.). Zaobserwowaliśmy dużą zmienność międzyosobniczą korzystania z pornografii (od 0.5 do 8 godzin tygodniowo, jak deklarowano w wywiadach i od 0 do 6.01 godzin tygodniowo, jak deklarowano w ocenie dziennika; Tabela 2).

Tabela 2. Deklarowane przez siebie i podłużne miary kompulsywnych zachowań seksualnych (CSB)

Note. SD: odchylenie standardowe.

Dane zebrane w ocenie dziennika ujawniły, że oglądaniu pornografii najczęściej towarzyszyła masturbacja (ryc 2), co było zgodne z danymi deklaratywnymi. Podczas wywiadów sześć osób stwierdziło, że oglądaniu pornografii zawsze towarzyszy masturbacja, a trzy osoby stwierdziły, że masturbacji zazwyczaj (choć nie zawsze) towarzyszy oglądanie pornografii. Jednak masturbacji bez oglądania pornografii zwykle towarzyszą seksualne wspomnienia oglądanych wcześniej materiałów pornograficznych lub fantazje na temat prawdziwych ludzi. Jeden pacjent twierdził, że masturbacja bez pornografii nie prowadzi w jego przypadku do orgazmu.

Rysunek 2. Rozkład dziennych kombinacji oglądania pornografii i masturbacji w danych zebranych w ocenie dzienniczka – dane z pomiaru dzienniczka (100% to równowartość wszystkich dni ocen dzienniczka po wyłączeniu brakujących danych)

Podczas wywiadów siedmiu na dziewięciu pacjentów zgłosiło co najmniej jedno doświadczenie związane z oglądaniem pornografii. Napady objadania się miały postać albo ciągłego oglądania pornografii, któremu towarzyszyła wielokrotna masturbacja przez kilka godzin z rzędu (zwykle >6 godzin z przerwami krótszymi niż 30 minut), albo wielu epizodów (>4 dziennie, trwające 0.5–1 godziny) pornografii oglądanie dnia połączonego z masturbacją. Jeden podmiot (podmiot B), który zgłosił 6.5-miesięczną abstynencję seksualną, nie zgłosił żadnego doświadczenia związanego z oglądaniem pornografii, podczas gdy podmiot C zgłaszał maksymalnie dwa epizody oglądania pornografii i masturbacji dziennie, których nie uważał za upijanie się.

Do celów analizy danych przyjęliśmy a priori definicję „objadania się”, opartą na danych z naszych poprzednich badań (Gola, Kowalewska, Wierzba, Wordecha i Marchewka, 2015; Gola, Lewczuk i in., 2016; Gola, Skorko i in., 2017; Gola, Wordecha i in., 2017; Lewczuk i in., 2017) wskazując, że w grupie kontrolnej (Polacy niepodlegający leczeniu) średnia liczba masturbacji w tygodniu wynosi 2.3–2.5, a średni czas oglądania pornografii to 50 min/tydzień. Osoby kontrolne w naszych poprzednich badaniach jako maksymalna liczba masturbacji i oglądania pornografii dziennie zgłaszały średnio 3.1 i 70 min. Oba (maksymalne epizody masturbacji i oglądania pornografii) były uważane przez osoby kontrolne za napadowe czynności seksualne. Na potrzeby tego badania, opartego na naszych wcześniejszych obserwacjach, arbitralnie ustaliliśmy próg, zakładając, że więcej niż dwie masturbacje dziennie i pojedyncza sesja pornografii trwająca dłużej niż 1 godzina kwalifikują się jako upijanie się. Chociaż progi te wydawały się odpowiadać deklarowanym przez siebie danym podczas wywiadu i danych ocenianych metodami dziennika (Tabela 2), należy je dokładnie zweryfikować wśród różnych populacji. Tutaj badamy osoby, które już są gotowe zakończyć oglądanie pornografii i zwiększyć znaczny wysiłek w tym celu.

Czynniki związane z PuM

Każdy z pacjentów zgłaszał wielokrotne próby ograniczenia lub zaprzestania korzystania z pornografii. W większości przypadków wyniki były słabe i tymczasowe, ale niektórzy zgłaszali okresy abstynencji od pornografii trwające od kilku tygodni do 1 roku, po których zawsze następowały nawroty. Dla jednego pacjenta kilkutygodniowy okres bez pornografii wiązał się z dużym obciążeniem pracą; a do innego, wzmogła działalność społeczną. Jeden z pacjentów zgłosił, że medytacja jest chwilowo pomocna w ograniczeniu korzystania z pornografii.

Podczas wywiadów ośmiu z dziewięciu pacjentów było w stanie zidentyfikować swoje wzorce PuM, wskazując określone miejsca, sytuacje, emocje i/lub myśli. Najczęstszym miejscem korzystania z pornografii był dom pacjenta. A najczęstszą sytuacją była samotność. Czterech badanych zgłosiło również częste oglądanie pornografii w miejscach publicznych, głównie w pracy. Czterech innych pacjentów stwierdziło, że zwykle korzystali z pornografii przed lub po godzinach pracy.

Większość pacjentów zgłaszała negatywne emocje po obejrzeniu pornografii: stres (XNUMX osób), złość (XNUMX osoby), niepokój i napięcie (XNUMX osoby), samotność (XNUMX osoby), niską samoocenę (XNUMX osoba), poczucie porażki (XNUMX osoby). i zmęczenie (dwa).

Większość pacjentów miała trudności z określeniem dokładnych wyzwalaczy oglądania pornografii. Jeden pacjent zidentyfikował zwiększony stres i wyobrażenie sobie ryzyka niepowodzenia jako najczęstszy samoocenę jako czynnik prowadzący do podjęcia aktywności seksualnej. Inny pacjent jako czynnik wyzwalający PuM wskazał silną złość. Jeden badany wyróżnił dwa rodzaje masturbacji, w które się zaangażował: (a) związana z pożądaniem seksualnym i (b) w celu zmniejszenia lęku. Zauważył też, że to drugie było w jego przypadku częstsze. Tylko jeden pacjent opisał oglądanie pornografii jako przyjemną „nagrodę”, którą sam sobie przyznał za osobiste osiągnięcia.

Aby zbadać, które czynniki są związane z PuM, przeanalizowaliśmy dane uzyskane w ocenach dzienniczków, porównując relacje z dni, w których stosowano masturbację i pornografię, z raportami z dni bez takich aktywności. Zbadaliśmy różnice między średnimi poziomami kilku czynników ocenianych za pomocą dzienniczków, a mianowicie nastroju, zmęczenia, stresu i niepokoju (dane uśrednione dla wszystkich dni można znaleźć w tabeli 3).

Tabela 3. Dane średnie z oceny 10-tygodniowego dzienniczka (skala 1–10)

Note. SD: odchylenie standardowe.

Znaleźliśmy statystycznie istotne różnice między dniami z masturbacją i bez użycia pornografii tylko dla trzech pacjentów (D, F i G; Tabela 4). Wszyscy mieli znacznie niższy nastrój w dni z masturbacją i pornografią. Ponadto pacjent D średnio czuł się bardziej zmęczony, bardziej zestresowany i miał wyższy poziom lęku w dni z masturbacją i pornografią w porównaniu z dniami bez pornografii i masturbacji.

Tabela 4. Różnice między przeciętnymi poziomami nastroju, zmęczenia, stresu i niepokoju (ocenianymi w ocenie 10-tygodniowego dzienniczka) dla dni z „masturbacją lub pornografią” w porównaniu z dniami „ani masturbacji, ani pornografii”

Note. SD: odchylenie standardowe; CI: przedział ufności.

Czynniki związane z objadaniem się

W przeciwieństwie do regularnego korzystania z pornografii, gdzie większość pacjentów miała trudności ze zidentyfikowaniem sytuacji wyzwalających, gdy zapytano ich (podczas wywiadów klinicznych) o sytuacje, które wywołały upijanie się pornografią, większość pacjentów zgłaszała stres, problemy w życiu osobistym i strach przed porażką w spełnianiu wysokich oczekiwań znaczących innych jako wspólnych czynników. Jedna osoba kojarzyła napady objadania się ze stresem związanym z pracą. Trzech badanych zauważyło, że napady objadania się były związane z uczuciem złości lub samotności i odrzucenia.

Wszyscy pacjenci deklarowali, że podczas napadów pornograficznych początkowo doświadczali pozytywnych emocji (np. podniecenia i przyjemności). Następnie podczas objadania się większość badanych nie ma żadnych konkretnych myśli („odcięta od myślenia”) i dystansuje się od swoich emocji. Tuż po objadaniu się zazwyczaj żałują straconego czasu lub zaniedbania swoich obowiązków. Takim myślom towarzyszą negatywne emocje, takie jak wstyd, poczucie osamotnienia, wstręt, poczucie winy, złość, smutek, niepokój, poczucie beznadziejności, brak szacunku do samego siebie, obniżony nastrój. Pacjenci odczuwają również irytację i złość. Pięciu mężczyzn zgłosiło negatywne myśli o sobie, np. „jestem słaby”, „mógłbym poświęcić ten czas na tyle hobby, pomysłów, spotkań z ludźmi zamiast oglądać porno” i „znów mi się nie udało”. Trzech badanych nie zgłosiło żadnych konkretnych myśli po napadach objadania się (ryc 3).

Rysunek 3. Samodzielnie zgłaszane emocje i myśli przed, w trakcie i tuż po pornograficznym upojeniu

Dane z oceny dzienniczka zostały zbadane pod kątem różnic między średnimi poziomami nastroju, zmęczenia, stresu i niepokoju w dniach z napadami objadania się i dniami bez napadów objadania się. To porównanie ujawniło wiele bardziej znaczących różnic niż poprzednie, związanych tylko z oglądaniem pornografii i masturbacją (Tabela 4). W przypadku wszystkich osób z wyjątkiem jednego (G) napady pornograficzne doprowadziły albo do obniżenia nastroju (pacjenci D, E, F i H), albo do stresu (pacjenci A, D i E). Tuż po objadaniu się zwykle mają myśli o zmarnowanym czasie lub zaniedbywanych obowiązkach. Takim myślom towarzyszą negatywne emocje, takie jak wstyd, poczucie osamotnienia, wstręt, poczucie winy, złość, smutek, niepokój, poczucie beznadziejności, brak szacunku do samego siebie, obniżony nastrój”.

Na koniec zbadaliśmy potencjał związku przyczynowego między zmiennymi ocenianymi za pomocą dzienników (nastrój, zmęczenie, stres i niepokój) a upijaniem się PuM (tabela 5). W tym celu, podobnie jak w poprzedniej analizie (przedstawionej w tab 4), wybraliśmy dni z binge PuM (zgodnie z definicją w sekcji „Metody”) i dni bez binge. Następnie obliczyliśmy różnice w nastroju, zmęczeniu, stresie i lęku między dniami bezpośrednio poprzedzającymi „dzień objadania się” i dniami „bez objadania się” (tabela dodatkowa S4) oraz dniami następującymi bezpośrednio po „dniu objadania się” i dniami „bez objadania się” ” (Tabela dodatkowa S5). Postać 4 przedstawia szereg istotnych różnic dla każdego z tych dwóch porównań. Duża liczba istotnych różnic dla dni poprzedzających napady objadania się dostarczyłaby dowodów na hipotezę, że obniżony nastrój, duże zmęczenie, stres i niepokój mogą odgrywać przyczynową rolę w napadach napadów objadania się, podczas gdy duża liczba różnic w dniach następujących po napadach objadania się sugerowałaby, że obniżony nastrój, zwiększone zmęczenie, stres i niepokój mogą być konsekwencjami objadania się PuM.

Tabela 5. Porównanie średnich poziomów nastroju, zmęczenia, stresu i niepokoju między „dniami z napadami” i „bez napadów”, ocenianych podczas 10-tygodniowego badania dziennika

Note. SD: odchylenie standardowe; CI: przedział ufności.

Rysunek 4. Liczba osób, u których zaobserwowaliśmy znaczące różnice w nastroju, zmęczeniu, stresie i lęku (oceniane za pomocą pamiętników) między dniami poprzedzającymi dzień z objadaniem się lub dniem bez pornografii i masturbacji (lewa strona rysunku; dokładne różnice patrz Uzupełnienie Tabela S4). Po prawej stronie przedstawiamy liczbę osób, dla których różnice między dniami następującymi po dniu z upijaniem się a dniem bez PuM były znaczące (dokładne różnice znajdują się w tabeli dodatkowej S5)

Nie było istotnej różnicy [χ² = 2.64, p = 104; obliczone dla proporcji istotnych/nieistotnych różnic dla dni poprzedzających napady objadania się (tabela dodatkowa S4) i następujących po nich (tabela dodatkowa S5)] między liczbą istotnych wyników z analizy dni po napadzie a taką analizą następujących dni przez objadanie się (fot 4).

dyskusja i wnioski

W tym badaniu przeprowadziliśmy wywiady z dziewięcioma pacjentami szukającymi leczenia z powodu problematycznego PuM. Następnie zebraliśmy dane z kwestionariusza i wykorzystaliśmy 10-tygodniową ocenę dziennika, aby zbadać, w jaki sposób badani opisują czynniki związane z ich problematyczną aktywnością seksualną i jak odpowiada to danym zebranym w ocenie dziennika.

Zarówno dane zgłaszane przez samych siebie, jak i dzienniki pokazują, że pomimo wcześniejszego leczenia, wszystkie osoby spełniały kryteria CSB (Kafka, 2010), a najczęstszym problematycznym zachowaniem seksualnym był PuM (podobnie jak w badaniu wg Reid, Li, Gilliland, Stein i Fong, 2011). Większość z nich ma trudności z określeniem konkretnych czynników wyzwalających korzystanie z pornografii; są jednak w stanie zidentyfikować powtarzające się wzorce korzystania z pornografii – takie jak określone miejsca (np. dom i praca), czas i sytuacje (np. bycie samemu). Na podstawie danych z oceny dzienniczka (nastroju, zmęczenia, stresu i niepokoju) większość badanych miała duże trudności z odnalezieniem jakichkolwiek korelatów takiej aktywności seksualnej. Być może określone epizody PuM pełnią albo rolę zachowań ukierunkowanych na zmniejszenie naturalnego pobudzenia seksualnego, albo rolę mechanizmu radzenia sobie z negatywnym nastrojem, stresem i lękiem. Występowanie obu w okresie 70 dni oceny może być możliwą przyczyną nieistotnego związku ze zmiennymi oceny dzienniczka.

Co ciekawe, siedmiu na dziewięciu badanych zgłosiło, że w ciągu swojego życia doświadczyło upijania się PuM trwającego wiele godzin i występującego wiele razy dziennie. W przypadku takich napadów większość badanych była w stanie wskazać kilka wyzwalaczy. Wśród najczęściej wymienianych wymieniano stres, problemy w życiu osobistym, lęk przed niepowodzeniem w spełnianiu wysokich oczekiwań znaczących osób, złość, poczucie osamotnienia i odrzucenia. Podobne wyniki zostały wcześniej zgłoszone przez Reida, Li i in. (2011), którzy wykazali, że korzystanie z pornografii wiązało się z kilkoma negatywnymi skutkami, takimi jak samotność i niepokój. Te złożone stany poznawcze i emocjonalne można odnieść do prostszych zmiennych mierzonych w dziennikach. Sprawdziliśmy tę hipotezę i rzeczywiście dane z dziennika wykazały istotny związek między napadami objadania się a obniżonym nastrojem oraz zwiększonym stresem i lękiem u wszystkich osób w naszej grupie, z wyjątkiem jednej.

Zdaniem pacjentów, nałogowe korzystanie z pornografii pozwala odczuwać podniecenie i przyjemność oraz pomaga „wyłączyć myślenie i emocje”. Takie wyniki mogą być postrzegane jako skuteczny krótkoterminowy mechanizm radzenia sobie. Niestety, zaraz po napadu u wszystkich badanych wystąpiły negatywne emocje (takie jak wstyd, poczucie osamotnienia, wstręt, poczucie winy, złość, smutek, niepokój, poczucie beznadziejności) oraz negatywne myśli o sobie (np. „jestem słaby, „Zmarnowałem czas” i „Znowu zawiodłem”); a według pacjentów doświadczenie objadania się jest związane z poczuciem utraty kontroli nad własnym zachowaniem.

Wcześniejsze badania wykazały, że to poczucie utraty kontroli może być kluczowym czynnikiem prowadzącym do zachowań poszukiwawczych wśród mężczyzn (Gola, Lewczuk i in., 2016) i kobiety (Lewczuk i in., 2017). Pomimo faktu, że binge PuM wydaje się być bardzo powszechny wśród pacjentów z CSB, bardzo niewiele wiadomo na temat cech i funkcji tych binge, a także ich mechanizmów. Istnienie upijania się pornografii zostało wspomniane w wielu obserwacjach klinicznych i opisane w badaniu przeprowadzonym przez Reida, Steina i in. (2011), ale według naszej wiedzy jest to pierwszy raport próbujący skupić się na upijaniu się i zbadać naturę tych zjawisk. Chociaż jesteśmy świadomi wstępnego charakteru naszych danych (omówionych dalej w sekcji „Ograniczenia”) i potrzeby szerszych badań, byliśmy w stanie zbadać kilka interesujących aspektów binge PuM.

Po pierwsze, binge PuM może mieć różne formy. Według zebranych danych samoopisowych, napady napadowe mogą mieć postać ciągłego oglądania pornografii połączonej z wielokrotną masturbacją przez kilka godzin z rzędu (zwykle >6 godzin z przerwami trwającymi krócej niż 30 minut) lub wielokrotnych epizodów (ponad cztery razy dziennie, trwające po 0.5–1 godziny) oglądania pornografii w ciągu jednego dnia, któremu towarzyszy masturbacja.

Po drugie, binge PuM wydaje się pojawiać jako odpowiedź na stresujące sytuacje i nie ma funkcji zwykłego zmniejszenia podniecenia seksualnego, ale raczej zmniejszenia napięcia czasowego, stresu lub niepokoju. Nie jest jasne, dlaczego pojedyncze zdarzenie PuM nie wystarcza, aby zapewnić taką ulgę emocjonalną, ale zamiast tego eskaluje do objadania się. Mamy kilka niewyłącznych i nieco spekulatywnych hipotez, które warto zbadać w przyszłych badaniach.

Jednym z możliwych wyjaśnień jest to, że negatywne myśli (np. „znowu poniosłem porażkę”) i uczucia (np. złość) po pierwszym epizodzie PuM generują dystres, który należy redukować poprzez kolejne powtarzanie tej samej czynności, podobnie jak mechanizm kompulsywne zachowanie redukujące stres pojawiające się w wyniku obsesyjnych myśli w OCD (Stein, 2002).

Drugie wyjaśnienie jest związane z niedawnym odkryciem (Gola, Wordecha i in., 2017), że osoby szukające leczenia z powodu problematycznego używania pornografii mają wyższą reaktywność układu nagrody w mózgu (szczególnie prążkowia brzusznego) w odpowiedzi na sygnały związane z używaniem pornografii. Być może jeden epizod PuM może tymczasowo uwrażliwić ten mechanizm, zwiększając reaktywność na kolejne sygnały i skutkując silniejszymi popędami, prowadzącymi do napadów objadania się.

Trzecie wyjaśnienie dotyczy jednego z mechanizmów zaburzeń uzależnieniowych związanych z przyzwyczajeniem. Modele uzależnienia od substancji postulują zmniejszenie odczuwania przyjemności podczas rozwoju uzależnienia jako efekt przyzwyczajenia do nagród (Volkow i in., 2010). Takie przyzwyczajenie prowadzi do zwiększania dawek. W przypadku CSB ostateczną nagrodą jest punkt kulminacyjny (Gola, Wordecha, Marchewka i in., 2016); a w przypadku większości samotnych zachowań seksualnych pornografia zapewnia stymulację niezbędną do tego, by masturbacja zakończyła się orgazmem (jak pokazano na ryc. 2zdecydowanej większości epizodów masturbacji towarzyszyło korzystanie z pornografii). Możliwe, że dla osób z CSB większość treści erotycznych jest niewystarczająca do osiągnięcia orgazmu, a znalezienie nowych, wystarczająco pobudzających bodźców zajmuje więcej czasu. Możliwe też, że po jednym orgazmie następuje wyższy próg kolejnych doznań i potrzeba dłuższego oglądania pornografii, aby znaleźć wystarczająco pobudzającą stymulację.

Czwarty potencjalny scenariusz zakłada, że ​​sam orgazm może nie być najprzyjemniejszym aspektem samotnej aktywności seksualnej dla niektórych osób z CSB. Jak postulowano (Gola, Wordecha, Marchewka i in., 2016), wizualne bodźce seksualne same w sobie mogą być źródłem przyjemności. Aby je obserwować, ludzie są skłonni zainwestować wysiłek porównywalny z tym, który jest potrzebny do uzyskania korzyści pieniężnych (Sescousse, Caldú, Segura i Dreher, 2013). Co ciekawe, wizualne bodźce seksualne wywołują podniecenie seksualne, co wiąże się z dalszym wzrostem motywacji do ich oglądania i podejmowania aktywności seksualnej, aż do kulminacji. Następnie zmniejsza się zarówno podniecenie seksualne, jak i motywacja do oglądania bodźców seksualnych. Stawiamy hipotezę, że jeśli osoby z CSB doświadczają kulminacji jako mniej przyjemnej niż przeciętna osoba (tj. z powodu przyzwyczajenia), mogą bardziej skupić się na oglądaniu pornografii – co jest źródłem przyjemności – i próbować opóźnić kulminację, co prowadzi do długich sesji korzystanie z pornografii. Uważamy, że wszystkie cztery mechanizmy mogą wspólnie przyczyniać się do objadania się PuM, a każdy z nich wart jest bardziej szczegółowych badań.

Na koniec zapytaliśmy, czy obniżony nastrój lub zwiększone zmęczenie, stres i niepokój mierzone w ocenie dziennika powodują lub są konsekwencją upijania się pornografii. Ponieważ nie uzyskaliśmy jednoznacznych wyników, kwestia ta wymaga dalszych badań. Jednak na podstawie naszych danych proponujemy kilka sugestii. Zaobserwowaliśmy, że zarówno obniżony nastrój, jak i zwiększone zmęczenie pojawiają się jeden dzień przed i jeden dzień po objadaniu się. Dlatego możliwe, że obniżony nastrój i zwiększone zmęczenie są zarówno przyczyną, jak i skutkiem. Kiedy zwiększony niepokój i stres pojawiają się jeden dzień po napadzie i bardziej prawdopodobne jest, że są one konsekwencją (ryc 4). Co ważne, badani wykazywali bardzo duże różnice międzyosobnicze w czynnikach poprzedzających i następujących po napadach objadania się. Sądzimy więc, że u każdej z osób napady objadania się mogą pełnić nieco inną rolę, pomagając jednemu radzić sobie z nastrojem, drugiemu ze zmęczeniem i wiązać się z różnymi konsekwencjami, w zależności od indywidualnych przekonań poznawczych. Ta zmienność wskazuje na interesujące potencjalne znaczenie objadania się dla praktyki klinicznej.

Znaczenie kliniczne

Na podstawie naszych wyników proponujemy omówienie epizodów objadania się PuM w pracy klinicznej z pacjentami z CSB. Według danych przedstawionych w tym badaniu większość pacjentów z CSB doświadcza takich napadów. Co ciekawe, w przeciwieństwie do osób, które doświadczają regularnych epizodów krótkiego korzystania z pornografii i pojedynczych sesji masturbacji oraz mają problem z identyfikacją myśli, uczuć i sytuacji prowadzących do korzystania z pornografii, osoby doświadczające napadów binarnych są w stanie zidentyfikować swoje automatyczne myśli i emocje związane z pornografią. objadania się. Może to być dobrą kotwicą dla leczenia poznawczego i behawioralnego. Ponadto dane z oceny dziennika podłużnego pokazują o wiele więcej korelatów napadów objadania się ze zmianami nastroju, zmęczenia, stresu i niepokoju, co potwierdza nasze obserwacje wynikające z danych zebranych podczas wywiadów.

Inny klinicznie istotny aspekt objadania się jest związany z potencjalnie dużą zmiennością funkcji objadania się. Wydaje się, że takie napady zawsze pełnią rolę mechanizmu radzenia sobie, a nie czynności zmniejszającej napięcie seksualne. Tak więc szczegółowa analiza napadów objadania się (zamiast analizy jakichkolwiek epizodów korzystania z pornografii) może zapewnić szybszą ścieżkę identyfikacji obszarów życia, które wymagają rozwoju innych, bardziej adaptacyjnych mechanizmów radzenia sobie i które mogą również wymagać większej uwagi w leczeniu.

Na koniec można zadać pytanie, czy binge PuM powinno zostać uwzględnione w kryteriach diagnostycznych CSB proponowanych dla nadchodzącej ICD-11 (KTO, 2018). Jednakże, podczas gdy nasze badanie na małej próbie pokazuje, że większość osób, które spełniają wymagania Kafki (2010) Kryteria CSB doświadczają napadów objadania się, nie wszystkie z nich to robią. Dwóch na dziewięciu badanych (B i C) nigdy nie doświadczyło upijania się PuM, a jeden (C) doświadczył tego tylko kilka razy w swoim życiu. Z tego powodu sprzeciwiamy się włączeniu objadania się PuM jako kryterium CSB, ale uważamy również, że szczegółowa analiza tego objawu może być źródłem cennych informacji dla klinicystów.

Inna interesująca i istotna klinicznie obserwacja dotyczy pacjenta B, który powstrzymywał się od PuM przez ponad 6 miesięcy (zgłosił codzienną aktywność seksualną ze swoim współmałżonkiem), a mimo to aktywnie zabiegał o leczenie CSB, podając jako główny powód wykorzystywanie pornografii. Spełnił również wszystkie kryteria zaproponowane dla ICD-11, z czego wynika, że ​​pomimo czasowego braku większości problematycznych zachowań, niektóre osoby mogą nadal kwalifikować się do rozpoznania zaburzenia CSB, ponieważ nie ma kryterium określającego maksymalny czas, jaki upłynął od ostatniego epizodu CSB. Zdecydowaliśmy się włączyć Osobę B do tego raportu z badań, aby pokazać pełną próbę i pokazać, że niektóre osoby zgłaszają się na leczenie i spełniają kryteria diagnostyczne pomimo obecnego braku objawów.

Ograniczenia

Postrzegamy to badanie jako wstępne badanie, które może zainspirować innych badaczy do zbadania natury, mechanizmów i roli objadania się PuM. Ma szereg ograniczeń i próby jego powielenia zdecydowanie należy podjąć (chętnie podzielimy się całą naszą metodologią z każdym zainteresowanym jej użyciem). Najpierw przebadaliśmy tylko dziewięć osób i tylko siedem dostarczyło pełnych danych. Po drugie, osoby te aktywnie poszukiwały leczenia CSB, a ośmiu z nich próbowało już leczenia CSB, więc były bardzo zmotywowane do ograniczenia korzystania z pornografii. Po trzecie, wszyscy z nich rozpoczęli leczenie podczas naszych 70-dniowych ocen dziennika i ukończyli co najmniej sześć sesji (zwykle co tydzień). Może to znacząco wpłynąć na zebrane dane z dziennika i podejrzewamy, że spowodowało to znacznie mniejszą liczbę CSB niż mogliśmy zaobserwować w populacjach CSB, które nigdy nie były leczone. Może również skutkować wyższą samoświadomością niż u osób, które nie otrzymały leczenia.

Dalsze ograniczenia związane są z jakością i analizą danych. Dołożyliśmy wszelkich starań, aby zebrać dane wysokiej jakości podczas ocen dzienników, ale w danych występowały nieuniknione luki (tabela uzupełniająca S2). Podejrzewamy, że wiele epizodów aktywności seksualnej mogło mieć miejsce w dniach, w których nie dokonywano żadnych wpisów w dzienniku, a nawroty mogły być związane ze zmniejszoną motywacją do wytrwania w dzienniku. W tym badaniu nie mieliśmy możliwości kontrolowania tego problemu. Jeśli to rzeczywiście prawda, dane dotyczące aktywności seksualnej są zaniżone. Poprosiliśmy pacjentów, aby każdego dnia dokonywali jednego wpisu w dzienniczku. Taka rozdzielczość czasowa wydaje się niewystarczająca do określenia związku przyczynowego między zmiennymi, takimi jak z jednej strony nastrój, niepokój, stres itp., a napadami objadania się z drugiej. W przypadku przyszłych badań sugerujemy przeprowadzanie chwilowych ocen ekologicznych kilka razy dziennie jako lepszego sposobu określenia związku przyczynowego i uniknięcia luk w danych.

Ze względu na wspomniane ograniczenia (potencjalnie niższą niż zwykle aktywność seksualną związaną z leczeniem i brakujące dane), dla celów analizy danych zdefiniowaliśmy epizody objadania się jako więcej niż 1 godzinę korzystania z pornografii i/lub 2 lub więcej masturbacji dziennie. Z innych badań wiemy, że taka definicja może pokrywać się z aktywnością seksualną osób, które nie spełniają kryteriów CSB (Brand i wsp., 2016). Dlatego w przyszłych badaniach populacji bez leczenia i przy użyciu bardziej zaawansowanej metodologii (tj. chwilowej oceny ekologicznej), a także do celów klinicznych, sugerujemy zdefiniowanie objadania się jako 2+ godzin korzystania z pornografii i/lub 3+ masturbacji sesje dziennie. Zachęcamy również badaczy do określenia tych progów w badaniach empirycznych.

Wkład autorów

MWo przyczynił się do zaprojektowania badań i metod, rekrutacji uczestników, przeprowadzenia wywiadów, analizy i interpretacji danych oraz napisania manuskryptu. MWi przyczynił się do analizy i interpretacji danych oraz przygotowania manuskryptu. EK przyczynił się do rozwoju kwestionariuszy. MS i AŁ przyczynili się do rozwoju oprogramowania do oceny dzienniczków i wstępnego przetwarzania danych. MG przyczynił się również do projektowania badań i metod, interpretacji danych, pisania manuskryptów, pozyskiwania funduszy i nadzorowania badań.

Konflikt interesów

Autorzy nie zgłaszają konfliktu interesów w odniesieniu do treści tego manuskryptu.

Referencje