Seksualne pragnienie, nastrój, styl przywiązania, impulsywność i samoocena jako czynniki predykcyjne dla uzależniającego Cybersexa (2019)

Wprowadzenie

Tło

Internet jest szeroko stosowany w życiu codziennym, w tym w zapytaniach dotyczących zdrowia [1-4] i cele związane ze zdrowiem seksualnym [5]. Cybersex jest powszechnym zachowaniem, które odnosi się do seksualnie zorientowanych działań internetowych, które mają na celu zapewnienie spełnienia erotycznego lub satysfakcji seksualnej [6]. Cybersex obejmuje różne działania, takie jak rozmowy, randki, wyszukiwanie dat offline, odgrywanie ról seksualnych, interakcje z kamerą internetową, wirtualną rzeczywistość i pornografię. Działania te można sklasyfikować jako samotne pobudzenie (np. Oglądanie pornografii), pobudzenie partnera (np. Rozmowa) i zajęcia pozalekcyjne (np. Poszukiwanie informacji związanych z seksem) [7].

Umiarkowane korzystanie z cyberseksu może przyczynić się do poszerzenia wiedzy seksualnej i wzmocnić intymne interakcje w trybie offline oraz kontakty seksualne z partnerami [8]. Podobnie jak w przypadku innych zachowań związanych z Internetem, takich jak gry [9-11], jednak niektórzy użytkownicy cyberseksualni mogą rozwinąć uzależniające wzorce używania z możliwymi negatywnymi konsekwencjami [12,13]. Wzorce te są zwykle opisywane jako nadmierne i źle kontrolowane korzystanie z internetowych działań seksualnych, które prowadzą do problemów lub upośledzenia funkcjonalnego i utrzymują się pomimo takich trudności [14,15]. Nie osiągnięto porozumienia co do konceptualizacji tego zaburzenia [12,16], chociaż często określa się go mianem uzależnienia cyberseksualnego [17-20]. Niemniej jednak, jak podano w przypadku innych zachowań związanych z Internetem [21], jest to prawdopodobnie termin ogólny, który odnosi się do różnych rodzajów działań cyberseksualnych (samotna pornografia internetowa, kamery internetowe, czat itp.) oraz do różnych mechanizmów (tj. pozytywne wzmocnienie, takie jak satysfakcja seksualna i pobudzenie z porno, nagrody społeczne z czatu lub negatywne wzmocnienie poprzez ucieczkę od codziennego stresu) [12,22,23].

W kilku badaniach odnotowano podobieństwa między uzależniającym cyberseksem a innymi zaburzeniami uzależniającymi, w tym zmniejszenie kontroli przedczołowej na poziomie wykonawczym (umiejętność wyboru działań lub myśli w odniesieniu do celów wewnętrznych) [24], związek między subiektywnym pobudzeniem pornograficznym związanym z sygnalizacją a nadmiernym cyberseksem [25,26], związek między reaktywnością wskaźnika prążkowia (neuroobrazowanie pokazujące brzuszną aktywność prążkowia podczas ekspozycji na sygnały cyberseksualne) i pożądanie seksualne [27] oraz subiektywne objawy uzależnienia od cyberseksualności (odczuwają utratę kontroli nad używaniem) [23] oraz wzorce pozytywnego i negatywnego wzmacniania zachowań seksualnych opartych na sieci Web [28]. Chociaż wydaje się, że ma to znaczenie naukowe, badania nad uzależnieniem od cyberseksu są nadal ograniczone [25]. W szczególności czynniki związane z rozwojem i utrzymaniem uzależniającego cyberseksu pozostają niezbadane [12]. Można to częściowo wytłumaczyć brakiem zgody co do takich uzależnień behawioralnych.

Możliwe uwarunkowania uzależniającego cyberseksu otrzymały jednak wstępną uwagę. Pożądanie seksualne odzwierciedla moce, które przyciągają osobę w kierunku lub poza zachowania seksualne [29] i motywować ludzi do interakcji seksualnych. Mimo znaczenia pożądania seksualnego jako wyznacznika zachowań seksualnych [22,30], wciąż brakuje badań nad związkiem między pożądaniem seksualnym a cyberseksualnością. Zgodnie z innymi raportami na temat uzależnień behawioralnych i nadmiernego korzystania z Internetu [9,31], kilka badań nad psychopatologicznymi korelatami uzależniającego używania cyberseksu często opisywało związek z zaburzeniami psychicznymi, takimi jak nastroje depresyjne [22]. Niska samoocena była również związana z sekstowaniem (dzielenie się zdjęciami seksualnymi) [32], kompulsywne zachowanie [33] i uzależnienie seksualne [34]. Ponadto, w porozumieniu z innymi badaniami dotyczącymi uzależniających gier internetowych [35], niektóre badania sugerują, że uzależniający cyberseks jest przynajmniej częściowo zachowaniem, które ma na celu regulowanie negatywnych emocji [20,36].

Teoria przywiązania dowodzi, że w wyniku ich dziecięcych interakcji z rodzicami i krewnymi ludzie rozwijają przekonania na temat ich relacji z innymi, które kształtują ich przyszłe afektywne, intymne i seksualne związki i zachowania zgodnie z ich stylami przywiązania [37]. W szczególności mogą rozwinąć niepewne style mocowania. Na przykład styl przywiązania unikowego wiąże się z dyskomfortem związanym z bliskimi relacjami, unikaniem afektywnego zaangażowania i możliwym wzrostem poszukiwania przypadkowych interakcji. W przeciwieństwie do tego, niepokój związany jest z lękiem przed odrzuceniem i porzuceniem, co może prowadzić do nadmiernego angażowania się w zachowania mające na celu zapewnienie dostępności i walidacji partnera oraz wielokrotne sprawdzanie takiego bezpieczeństwa [38].

Takie style przywiązania do dorosłych wydają się wpływać na doświadczenia seksualne, intymne relacje, zachowania seksualne i satysfakcję [39]. Wcześniej zgłaszano pozytywną korelację między przywiązaniem lękowym i unikowym a uzależnieniem seksualnym [40]. Ponadto było [41] wykazało, że problematyczne wykorzystanie pornografii jest podwyższone u osób z niepewnością emocjonalną, takich jak lęk lub przywiązanie do unikania [42] i traumatyczne pamiątki z przeszłości [19].

Ponadto impulsywność jest wieloaspektowym konstruktem psychologicznym i neuropsychologicznym prowadzącym do spełnienia zachowań bez starannego przewidywania [43]. Impulsywność jest czynnikiem transdiagnostycznym zaangażowanym w zachowania uzależniające [44], w tym problematyczne gry [45] i hazard internetowy [21]. Niemniej jednak, jak dotąd, związek między uzależnieniem cyberseksualnym a impulsywnością również nie zyskał uwagi [20], aw tych badaniach, które zbadały to powiązanie, znaleziono mieszane wyniki. W niektórych badaniach brak wykonawczej kontroli przedczołowej [25,26] i aspekty impulsywności były związane z uzależniającym cyberseks [25,26]. Natomiast Wetterneck et al [46] nie znalazł żadnych różnic w miarach impulsywności między uzależniającą a nieaddytywną pornografią.

Najnowszą miarą impulsywności w raporcie własnym jest pilność, premedytacja (brak), wytrwałość (brak), szukanie impulsu, pozytywna pilność (UPPS-P) Impulsywna skala zachowań, która została przetłumaczona ze stabilną strukturą czynników na wiele języków [47-50]. Akronim odnosi się do różnych aspektów impulsywności ocenianych przez skalę: negatywna pilność (tendencja do impulsywnego działania w przypadku odczuwania negatywnych emocji), premedytacja (brak), wytrwałość (brak), poszukiwanie wrażeń i pozytywna pilność (tendencja do działaj impulsywnie, gdy doświadczasz pozytywnych emocji). Ostatnie badania [20] wykazali, że negatywna pilność i negatywny wpływ oddziałują w przewidywaniu uzależnienia cyberseks, podczas gdy nie znaleziono żadnych innych skojarzeń z innymi ocenianymi wymiarami impulsywności, takimi jak brak premedytacji, brak wytrwałości lub pozytywna pilność (tendencja do impulsywnego działania w przypadku pozytywnych emocji ).

Pomimo możliwej szerszej koncepcji, orientacja seksualna może być opisana jako homoseksualizm, biseksualizm lub heteroseksualność [51]. W poprzednich badaniach mężczyźni z orientacją homoseksualną i biseksualną zgłaszali różnice w korzystaniu z cyberseksualności (częstsze interakcje seksualne oparte na sieci Web niż te zgłaszane przez heteroseksualnych mężczyzn) [52]. Ponadto ludzie w grupach mniejszości seksualnych, częściowo z powodu stygmatyzacji, są bardziej narażeni na nierówności zdrowotne, takie jak zaburzenia uzależnień [53] i depresja [54].

Cele

Celem tego badania była ocena powiązań między uzależnieniem cyberseksualnym a kilkoma czynnikami psychologicznymi i psychopatologicznymi, w tym pożądaniem seksualnym, nastrojem, stylem przywiązania i impulsywnością, biorąc pod uwagę wiek, płeć i orientację seksualną (heteroseksualną, homoseksualną lub biseksualny) użytkowników cyberseksualnych. Spodziewaliśmy się znaleźć wpływ wybranych zmiennych na uzależnienie cyberseksualne.

Metody

Procedura rekrutacyjna

Uczestnicy składali się z użytkowników witryn cyberseks i forów rekrutowanych za pośrednictwem reklam na specjalistycznych forach i stronach internetowych (strony pornograficzne, czaty i serwisy randkowe). Aby zostać włączonym, uczestnicy musieli mieć więcej niż 18 i zrozumieć języki kwestionariuszy (francuski lub angielski). Nie było motywacji do uczestnictwa. Uczestnicy wyrazili zgodę, a następnie wypełnili anonimowo anonimowo za pomocą linków SurveyMonkey. Odpowiedzi na ankietę przesłano za pomocą bezpiecznego szyfrowanego połączenia Secure Sockets Layer. Adresy protokołów internetowych były używane tylko do sprawdzania podwójnego uczestnictwa. W badaniu nie wykorzystano nazwisk uczestników, pseudonimów ani adresów e-mail, a dane były analizowane anonimowo. Protokół badania został zatwierdzony przez Komisję Etyczną Szpitali Uniwersyteckich w Genewie.

Próba

Procedura rekrutacji spowodowała, że ​​761 kliknął link do udziału w badaniu, z którego 605 wyraził zgodę. Wskaźnik ukończenia uczestnictwa zmniejszył się wraz z długością kwestionariusza. Wśród badanych 605, którzy wyrazili zgodę, 358 kontynuował przechodzenie przez sekcję demograficzną. Jedynie uczestnicy 226 kontynuowali do ostatniej części, sekcji kwestionariusza. Po usunięciu brakujących wartości ostateczna próbka obejmowała uczestników 145.

instrumenty

Kompulsywna skala korzystania z Internetu

Kompulsywna skala korzystania z Internetu (CIUS) [55] składa się z elementów 14 ocenianych na skali Likerta w punkcie 5, od 0 (nigdy) do 4 (bardzo często). Wyższe wyniki wskazują na poważniejsze uzależnienie. Poprzednie badania wykazały dobrą stabilność czynnikową w czasie i w różnych próbkach [55]. Skala obejmuje elementy związane z różnymi aspektami zachowań uzależniających, takich jak utrata kontroli, zaabsorbowanie, wycofanie, radzenie sobie i konflikt. W różnych próbach i walidacjach językowych CIUS wielokrotnie korzystano z rozwiązania czynnika 1 jako najlepiej dopasowanego modelu [55-59]. Elementy CIUS pytają o ogólne korzystanie z Internetu (tj. „Czy trudno ci przestać korzystać z Internetu, gdy jesteś online?”). Aby dokładnie ocenić działania cyberseks, poprosiliśmy uczestników o udzielenie odpowiedzi na pytania, pamiętając o tym słowie Internet odnosi się konkretnie do wykorzystania cyberseksualnego. CIUS i inne skale uzależnienia od Internetu zostały wcześniej z powodzeniem dostosowane do skoncentrowania się na określonym użyciu Internetu do oceny gier internetowych, hazardu internetowego [60] i cyberseks [20,61] bez zmian ich właściwości psychometrycznych.

Zapotrzebowanie seksualne

Składający się z przedmiotów 14 w skali Likerta, Inwentarz pożądania seksualnego (SDI) wykorzystano do oceny pożądania seksualnego (np. „Kiedy po raz pierwszy widzisz atrakcyjną osobę, jak silne jest twoje pragnienie?”) [62].

Cztery przedmioty są punktowane od 0 (w ogóle) do 7 (więcej niż raz dziennie). Pozostałe elementy są odbierane w skali Likerta w punkcie 9, począwszy od 0 (bez pożądania) do 8 (silne pragnienie). Wyższe wyniki SDI wskazują na większe pożądanie seksualne.

Skala krótkiej depresji-szczęścia

Skala Short Depression-Happiness (SDHS) została wykorzystana do oceny zmienności nastroju od nastroju depresyjnego (np. „Czułem się niezadowolony z mojego życia”) do szczęścia (np. „Czułem się szczęśliwy”) w ostatnim okresie 7-day. Składa się z elementów 6, 3-dodatnich i 3-ujemnych, ocenianych na skali Likerta w punkcie 4, od 0 (nigdy) do 3 (często). Im niższy wynik, tym wyższe objawy depresyjne [63].

Doświadczenia w kwestionariuszu poprawionych relacji bliskich

Kwestionariusz „Doświadczenia z poprawkami bliskimi” (ECR-R) wykorzystano do oceny stylu dołączania [64,65]. W ekwipunku znajdują się przedmioty 18 o niepokojącym przywiązaniu, charakteryzujące się miłością zaborczą i lękiem przed stratą (np. „Często martwię się, że mój partner nie chce zostać ze mną”) oraz przedmioty 18 dla unikania przywiązania charakteryzującego się strachem przed romantyczną miłością i niskim związkiem sukces (np. „Wolę nie pokazywać partnerowi, jak się czuję głęboko”). Pozycje są oceniane w skali Likerta na 7-punktach, od 1 (całkowicie nie zgadzam się) do 7 (całkowicie się zgadzam). Kilka badań wykazało dobrą wiarygodność powtórzeń testu i dobre powiązanie wyników podskali z innymi ocenami codziennego lęku i unikania w obliczu bliskiego towarzysza [66].

Pilność, Premedytacja (brak), Wytrwałość (brak), Poszukiwanie wrażeń, Pozytywna pilność) Skala zachowań impulsywnych Skala zachowań impulsywnych

Impulsywna skala zachowań UPPS-P [67], w swojej krótkiej wersji 20 [47], jest używany do pomiaru impulsywności zgodnie z wymiarami 5: nagła pilność (silne reakcje podczas doświadczania intensywnych emocji pozytywnych), negatywna pilność (silne reakcje podczas doświadczania intensywnych negatywnych emocji, np. „Kiedy jestem zdenerwowany często działam bez zastanowienia”), brak premedytacji (tendencja do lekceważenia konsekwencji przed podjęciem działania), brak wytrwałości (trudność w skupieniu się na trudnym lub nudnym zadaniu) i poszukiwanie wrażeń. Odpowiedzi są oceniane na skali Likerta w punkcie 4, począwszy od 1 (zdecydowanie się zgadzam), a na 4 (całkowicie nie zgadzam się). Dobra stabilność ponownego testu została wcześniej zgłoszona [47]. Ze względu na swoje wieloskładnikowe elementy skala miała szczególne znaczenie dla oceny uzależnień [68]. W niektórych badaniach niektóre aspekty impulsywności oceniane za pomocą UPPS-P, w szczególności w trybie pilnym [69-72] i, w zależności od ocenianych zachowań i próby, pozytywna pilność [71], brak premedytacji [69], brak wytrwałości [73] i szukanie wrażeń [68], były wcześniej związane z zachowaniami uzależniającymi.

Skala samooceny dla pojedynczego przedmiotu

Ta skala 1 („Mam wysokie poczucie własnej wartości”) została użyta do pomiaru globalnego poczucia własnej wartości [74]. Uczestnicy uzupełniają pojedynczą pozycję w skali Likerta o 5-point, począwszy od 1 (niezbyt prawda o mnie), a skończywszy na 5 (bardzo prawdziwe o mnie). Skala samooceny pojedynczego przedmiotu (SISE) wykazała dobrą zbieżność ważności z innymi ocenami samooceny, takimi jak Skala Samooceny Rosenberga [74]. Ze względu na skład pojedynczego elementu SISE wewnętrzna spójność ma być z definicji doskonała i nie można jej oszacować. W tej próbce skala ta była normalnie rozłożona.

Wiek, płeć (mężczyzna lub kobieta), stan cywilny (samotny, w związku - żonaty, w związku - nie żonaty, wdowa lub wdowiec) oraz orientacja seksualna (mierzona pytaniem, czy podmiot opisał siebie jako oceniano także heteroseksualne, homoseksualne lub biseksualne).

analizuje

Ze względu na małą liczebność próby dla orientacji seksualnej i stanu cywilnego, porównano dane demograficzne między mężczyznami i kobietami za pomocą dokładnego testu Fishera, podczas gdy test sumy rang Wilcoxona przeprowadzono dla wieku. Jeśli chodzi o różne skale, gdy brakujące elementy stanowiły mniej niż lub równe 10% wszystkich elementów w określonej skali (16.6% dla SDHS, ponieważ ma tylko elementy 6), brakującą odpowiedź zastąpiono średnią odpowiedzi podmiotu na pozycje w tej skali (imputacja osobowo-średnia). Spójność wewnętrzną oceniono za pomocą alfa Cronbacha [75]. Aby ocenić zmienne związane z wysokim wynikiem w CIUS, wykonaliśmy liniowy model mieszany. Zmienną zależną był wynik CIUS, a zmiennymi niezależnymi był wynik SDI, wynik SDHS, podskale ECR-R, podskale UPPS-P, SISE, płeć i orientacja seksualna. W modelu uwzględniono także termin interakcji między płcią a orientacją seksualną. Ponieważ byli badani 19, którzy nie zgłosili swojego roku urodzenia, wiek nie został uwzględniony w modelu. Nie powinno to wprowadzać uprzedzeń do analizy, ponieważ korelacja między wiekiem a wynikiem CIUS była zbliżona do 0 i nie osiągnęła istotności statystycznej.

Liniowy model mieszany to model statystyczny zawierający zarówno stałe efekty, jak w klasycznej regresji liniowej, jak i efekty losowe [76]. Efekty losowe są przydatne do modelowania danych klastrowych; dlatego ten typ modelu nadaje się do skorelowanych pomiarów, ponieważ odpowiada za brak niezależności obserwacji. W tej próbie można założyć, że badani, którzy wypełnili francuską wersję kwestionariusza, byli bardziej do siebie podobni niż osoby, które wypełniły angielską wersję kwestionariusza; dlatego język był modelowany jako efekt losowy.

Aby ustalić, czy testowany model był prawidłowy, przeprowadziliśmy analizy resztkowe i diagnostykę współliniowości. Analiza resztkowa wykazała graficznie, że resztki są normalnie rozmieszczone, że nie ma wartości ekstremalnych i że są homoscedastyczne. Jeśli chodzi o diagnostykę kolinearności, żaden czynnik inflacji wariancji nie był wyższy niż 4, co sugeruje, że nie występowały problemy kolinearności [77]. Analizy przeprowadzono za pomocą R 3.1.0 (R Core Team, 2014) [78]. Pakiet nlme (R Core Team, 2017) został użyty do uruchomienia liniowego modelu mieszanego.

Efekt

Dane demograficzne uczestników

W badaniu wzięli udział uczestnicy 145. Porównując 145 z osobami, które przynajmniej podały swój wiek, płeć i orientację seksualną, nie znaleziono różnic statystycznych.

Tabela 1 pokazuje dane demograficzne uczestników. Próbka składała się z kobiet 60.0% (87 / 145) i 40.0% (58 / 145). Mediana wieku próbki wynosiła 31 lat (zakres: 18-70 lat). Kobiety były młodsze od mężczyzn (odpowiednio 28 lat i 36.5 lat, P= .014). Jeśli chodzi o stan cywilny, 37.9% (55 / 145) uczestników był pojedynczy, 39.3% (57 / 145) w związku - nie był żonaty, 20.7% (30 / 145) w związku - żonaty i 2.1% (3 / 145) wdowy lub wdowcy. Zmierzono również orientację seksualną i orientację seksualną w obrębie płci: 77.9% (113 / 145) uczestników zgłosił, że jest heteroseksualny, 7.6% (11 / 145) jest homoseksualistą, a 14.5% (21 / 145) jest biseksualny. Wśród mężczyzn 79% (69 / 87) zgłosił, że jest heteroseksualny, 6% (6 / 87) jest homoseksualistą, a 13% (12 / 87) jest biseksualny; wśród kobiet 75% (44 / 58) zgłosił, że jest heteroseksualny, 8% (5 / 58) jest homoseksualistą, a 15% (9 / 58) biseksualny.

‎

Zobacz tę tabelę

instrumenty

Tabela 2 pokazuje średnie i SD używanych instrumentów, jak również alfa Cronbacha [75] jako miara wewnętrznej spójności i 95% przedziału ufności. Każdy instrument miał dobrą (> 0.80) do doskonałej (> 0.90) spójność wewnętrzną, ale pozytywna skala pilności UPPS-P mieściła się w dopuszczalnym zakresie (> 0.70).

Wyniki liniowego modelu mieszanego

Wyniki liniowego modelu mieszanego podano w Tabela 3. Najważniejszymi wpływami na wyniki CIUS (patrz standardowe współczynniki) były niższe wyniki SDHS (co oznacza więcej wyników depresyjnych), następnie wyższe wyniki stylu przywiązania unikowego, płeć męska i wyższe pożądanie seksualne. Inne zmienne (niepokój, podskale UPPS-P, SIUS, orientacja seksualna i interakcja między płcią a orientacją seksualną) nie osiągnęły istotności statystycznej w wynikach CIUS.

‎

Zobacz tę tabelę

‎

Zobacz tę tabelę

Dyskusja

Główne ustalenia

Celem tego badania było zbadanie uzależnienia cyberseksualnego i ocena powiązań między uzależnieniem od cyberseksualistów a możliwymi determinantami takiego zachowania, mianowicie pożądania seksualnego, nastroju, stylu przywiązania i impulsywności, biorąc pod uwagę wiek, płeć i orientację seksualną użytkowników cyberseksualnych. Doszliśmy do wniosku, że uzależniające używanie cyberseksów, według oceny CIUS przystosowanej do aktywności seksualnej, wiąże się z pożądaniem seksualnym, nastrojem depresyjnym, stylem przywiązania unikowego i płcią męską. Jak pokazano w Tabela 3 (standaryzowane współczynniki), wyniki sugerują, że najważniejszym wpływem na wyniki CIUS jest nastrój depresyjny, po którym następuje styl przywiązania unikowego, płeć męska i pożądanie seksualne. Podsumowania impulsywności UPPS-P, poczucie własnej wartości i orientacja seksualna nie mają znaczącego wpływu na uzależniający cyberseks.

Pożądanie seksualne jest ważnym motorem zachowań seksualnych i jest pozytywnie związane z intymnością emocjonalną [79]. W tym badaniu podwyższone pożądanie seksualne było istotnie związane z uzależniającym cyberseksualnym użyciem. To odkrycie jest zgodne z hipotezą gratyfikacji [26] oraz z wcześniejszymi odkryciami wskazującymi na związek między cyberseksualnym użyciem a pobudzeniem i pragnieniem konkretnych sygnałów pornograficznych [80]. Wyniki sugerują, że przynajmniej część uzależniającego wykorzystania cyberseksualnego wiąże się z takim pozytywnym wzmocnieniem. Pożądanie seksualne znane jest również ze swojej modyfikacji związanej z nastrojem depresyjnym [81]. Ewentualne wahania między pożądaniem seksualnym, modyfikacją nastroju i wykorzystaniem cyberseksualnym można ocenić w przyszłych badaniach za pomocą metod opartych na ekologicznej ocenie chwilowej [82].

Nasze odkrycie związku uzależniającego używania cyberseksu i nastroju depresyjnego jest zgodne z innymi badaniami, które wykazały wagę powiązań między uzależniającym cyberseksualistą a różnorodnymi ocenami cierpienia psychicznego i nastroju [22,26]. To stwierdzenie jest również zgodne z innymi raportami dotyczącymi związku między nadmiernymi grami internetowymi [83] lub hazard internetowy [21] i nastroju depresyjnym. Takie skojarzenia sugerują, że uzależniający cyberseksu jest przynajmniej częściowo radzącym sobie zachowaniem, które ma na celu uregulowanie negatywnych emocji [20,35,36,84]. To odkrycie otwiera debatę, tak jak miało to miejsce w przypadku innych uzależniających zachowań internetowych, na temat odpowiednich ram diagnostycznych [16] i odpowiednie zrozumienie takiego stowarzyszenia [85]. Nie można wykluczyć możliwego rozwoju zaburzeń psychopatologicznych, które mogłyby prowadzić do wyraźniejszego nastroju depresyjnego wtórnego do negatywnego wpływu uzależnienia cyberseksualnego (izolacja interpersonalna i ograniczenie aktywności seksualnej w trybie offline) [86], a zatem dalsze badania prospektywne są uzasadnione.

Odkryliśmy również związek między uzależniającym używaniem cyberseksów a unikaniem przywiązania, ale nie lękiem. Wyniki te są zgodne z wynikami innych badań pokazujących implikacje niepewnego przywiązania w nadmiernym korzystaniu z Internetu [19] i cyberseks [41]. Beutel i in. [42] stwierdzili wzrost intensywności korzystania z seksu w Internecie ze znaczeniem lękowego przywiązania. Ich wyniki nie osiągnęły jednak istotności statystycznej dla związku między znaczeniem seksu w Internecie a unikaniem przywiązania. Takie różnice można prawdopodobnie wyjaśnić różnicami w metodach oceny wykorzystania cyberseksu. W rzeczywistości badanie Beutela i wsp. Wykorzystało więcej pozycji związanych z używaniem cyberseksu (np. „Szukałem materiałów erotycznych w Internecie…”) i tylko 2 pozycje związane z uzależniającym cyberseksem (tj. „Uważam, że jestem uzależniony od seksu w Internecie”) oraz „Obiecałem sobie, że zaprzestanę korzystania z internetu w celach seksualnych”). Ponadto pozycje były w skali dychotomicznej (prawda lub fałsz), co może ograniczać zdolność wykrywania zmienności. Skojarzenie stwierdzone z unikaniem przywiązania można wytłumaczyć niezadowoleniem i lękiem przed bliskimi związkami, co prowadzi do wzrostu aktywności cyberseksualnej, które rzadziej obejmują bliskość w związkach. W tym badaniu brak związku między uzależniającym cyberseksem a lękowym stylem przywiązania wynikał prawdopodobnie z ograniczeń liczebności próby. Można postawić hipotezę o różnicach w stylu przywiązania w określonych działaniach cyberseksualnych (tj. Lękliwe przywiązanie może mieć więcej interakcji internetowych z potencjalnymi partnerami z powodu przewidywanego strachu przed odrzuceniem). Dalsze badania powinny bardziej szczegółowo ocenić konkretne działania cyberseksualne. Pomimo takich różnic w badaniach, niepewne style przywiązania odgrywają ważną rolę w uzależnieniu cyberseksu. Jak sugerowano w innym miejscu [19], takie odkrycia zasługują na kliniczne badanie i leczenie stylu przywiązania dla pacjentów zaangażowanych w uzależniający cyberseks.

Impulsywność i uzależnienie od cyberseksu nie były istotnie związane z naszym badaniem. Wyniki przeprowadzonego badania kontrastują z wynikami innych badań dotyczących powiązań między UPPS-P a uzależniającymi zachowaniami internetowymi [21,45]. Wyniki tego badania są sprzeczne z wynikami poprzednich badań wykazujących pewne powiązania między uzależnieniem cyberseksualnym a impulsywnością [20,46]. Ponadto, używając tej samej skali UPPS-P, Wery i in. [20] wykazało, że w grupie uczestników męskich negatywna pilność oddziaływała z negatywnymi wpływami w przewidywaniu uzależnienia cyberseks. Jednak siła związku nie była silna, co wykazali zgłaszani przez autorów iloraz szans 1.03 (95% CI = 1.01-1.06). W innym badaniu Wetterneck et al [46] wykazał niewielką korelację między miarą impulsywności a liczbą godzin używania pornografii w tygodniu. Nie zgłosili jednak znaczących różnic w impulsywności między grupą uzależniających użytkowników pornografii a grupą kontrolną.

W świetle takich obserwacji w różnych badaniach można postawić hipotezę, że niektóre aspekty impulsywności mogą przyczyniać się do uzależniającego cyberseksu bez głównego wpływu na takie zachowanie. Może to przyczyniać się do rozbieżności między badaniami. Ponadto na takie różnice może mieć wpływ wielkość próby, specyficzny rodzaj działań cyberseksualnych (tj. Możliwe różnice między używaniem pornografii a datowaniem seksualnym) oraz inne oceny związane z analizami. Na przykład nasze badanie obejmowało miary przywiązania, konstrukt nieuwzględniony we wcześniej wspomnianych badaniach. Nie możemy jednak wykluczyć możliwości modyfikacji funkcji wykonawczych, gdy dana osoba napotyka specyficzne sygnały cyberseksualne [24] lub podczas interakcji ze stanami negatywnymi i cyberseksualnym [20]. Potrzebne są dalsze badania nad możliwą rolą konstruktywności impulsywności w uzależniającym cyberseksie.

Poczucie własnej wartości nie miało wpływu na wyniki CIUS. Wynik ten jest sprzeczny z wynikami innych badań, które pokazują, na przykład, związek między niskim poczuciem własnej wartości a seksualnym dorastaniem (dzielenie się zdjęciami seksualnymi) [32]. Różnice między badaniami mogą wynikać z charakterystyki próby, specyficznych działań cyberseksualnych uczestników lub metod oceny. Na przykład w tym badaniu oceniano ogólną samoocenę za pomocą tylko pytania 1. Ponadto nie można wykluczyć wpływu konkretnych działań cyberseksualnych na poczucie własnej wartości. Perspektywiczne badania nad powiązaniami między takimi działaniami a samooceną, w tym możliwe mediatory efektów, takie jak strach przed negatywną oceną [33], są potrzebne.

Badanie wykazało również związek między uzależnieniem od cyberseksu a płcią męską, co wielokrotnie stwierdzono [17,42,46,87,88]. Różnice społeczno-kulturowe mogą przyczyniać się do tego zjawiska. Ponadto możliwe różnice między mężczyznami i kobietami w pożądaniu seksualnym, podnieceniu seksualnym i ich wzajemnym oddziaływaniu mogą przyczyniać się do obserwowanej różnicy [89]. Projektowanie stron internetowych związanych z seksem i aplikacji na telefony komórkowe może również wpływać na różnice płci w cyberseksualnym użyciu. W zaburzeniach uzależnień często zgłaszano różnice płciowe; wymagane są dodatkowe badania, aby zrozumieć podstawowe mechanizmy [90].

Wśród populacji użytkowników cyberseksów nasze badanie nie wykazało związku między wiekiem a uzależnieniem od cyberseksualności. W większości badań na temat cyberseksu wzięli udział nastolatkowie i młodzi dorośli [17]. Niektóre wcześniejsze badania (na początku 2000) pokazały jednak, że dorośli starsi niż 50 byli mniej podatni na cyberseksualność niż młodsi dorośli [91]. Wyniki tego badania można prawdopodobnie wyjaśnić skupieniem się na uzależnieniu od cyberseksualności (a nie na cyberseksualnym użyciu) oraz na ewolucji społecznej i szerszym dostępie do Internetu we wszystkich przedziałach wiekowych.

W tym badaniu orientacja seksualna nie miała wpływu na oceniane zachowanie. Podobnie nie stwierdzono wpływu na interakcje między płcią a orientacją seksualną. Jednak orientacja seksualna była oceniana tylko w głównych kategoriach 3 (heteroseksualnych, biseksualnych i homoseksualnych). Przyszłe badania skorzystałyby na bardziej wyrafinowanych ocenach orientacji seksualnej [51] i jej możliwe składniki (np. erotyczna fantazja i interakcje społeczne) [92], jak również z ocen tożsamości płciowej i związanego z nią cierpienia [93].

Cybersex wiąże się z uzależniającym używaniem tylko niewielkiej liczby użytkowników [20]. Obserwację tę ilustruje również średnia (Tabela 2) i mediana (13 z 56) wyników CIUS w tym badaniu. Niemniej jednak, dla osób z uzależniającymi wzorami używania, opcje leczenia są wciąż rzadkie i niedostatecznie zbadane; większość z kilku wstępnych badań w tej dziedzinie próbowała odtworzyć to, co już znane z psychoterapii zaburzeń uzależnień [12].

Wyniki tego badania mają implikacje kliniczne. Ważne wydaje się rozważenie uzależnienia cyberseksualnego w kategoriach jego głównych powiązań z kilkoma wymiarami psychologicznymi. Szczególną uwagę należy zwrócić na wzorce przywiązania pacjenta. Leczenie psychoterapeutyczne musi być dostosowane do specyficznych potrzeb każdego pacjenta. Na przykład osoby z przywiązaniem do unikania mogą skorzystać z podejścia psychoterapeutycznego zaprojektowanego w celu zintegrowania leczenia uzależnień i zaburzeń przywiązania. Przyszłe badania dotyczące oceny i leczenia uzależnienia cyberseksualnego są potrzebne w warunkach klinicznych.

Ograniczenia

Należy wziąć pod uwagę kilka ograniczeń badania. Próba była stosunkowo niewielka, ale odpowiednia dla statystyk badania. Co więcej, próbka była narażona na błędy doboru własnego [94]. Projekt przekroju poprzecznego nie pozwalał na ocenę wzajemnej zależności między ocenianymi zmiennymi. Ponadto w badaniu nie uwzględniono różnych działań cyberseksualnych, które mogłyby wpłynąć na wykorzystanie cyberseksualne w różnych zachowaniach i społecznościach cyberseksualnych. Wreszcie, nie ma konsensusu dotyczącego uzależnienia od cyberseksualności, dlatego w badaniu wykorzystano CIUS dostosowany do cyberseksu jako pełnomocnika. Stosowanie podejścia ciągłego, a nie kategorycznego, pozwala jednak na ocenę niektórych czynników wpływających na stopień uzależnienia cyberseksualnego za pomocą odpowiedniego instrumentu badawczego związanego z uzależniającym korzystaniem z usług dostarczanych przez internet.

wnioski

Pomimo tych ograniczeń badanie to wskazuje, że uzależniający cyberseks zależy od stylu przywiązania unikowego, nastroju depresyjnego i pożądania seksualnego. Mężczyźni są bardziej narażeni na ryzyko. Samoocena i impulsywność nie wydają się mieć znaczącego wpływu na uzależniający cyberseks. Potrzebne są dalsze badania, w tym badania prospektywne, w tej dziedzinie.