Poszukiwanie klarowności w mętnej wodzie: przyszłe rozważania dotyczące klasyfikacji kompulsywnych zachowań seksualnych jako uzależnienia (2016)

Niedawno rozważaliśmy dowody na klasyfikowanie kompulsywnych zachowań seksualnych (CSB) jako uzależnienie niematerialne (behawioralne) [1]. Nasz przegląd wykazał, że CSB łączy podobieństwa kliniczne, neurobiologiczne i fenomenologiczne z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji; doszliśmy jednak do wniosku, że potrzebne są dalsze badania w celu usunięcia obecnych niedociągnięć.

Odpowiedzi w komentarzach podkreślają ważne kwestie dotyczące działań związanych z klasyfikacją, w tym brak definicji konsensusu dla CSB i brak zgody co do proponowanych kryteriów kluczowych dla zdefiniowania CSB [2]. Więcej badań powinno zbadać, które proponowane kryteria - czy te, które odnoszą się bardziej do uzależnienia seksualnego [3] lub zaburzenie hiperseksualne [4] - dokładnie odzwierciedlają CSB w kontekstach klinicznych. Chociaż dwie kategorie diagnostyczne mogą koncepcyjnie rozróżniać uzależnienie od nadmiernego popędu, kryteria nakładają się na siebie i stres oraz negatywna emocjonalność, ponieważ czynniki wyzwalające dotyczą obu [5]. Potrzebne są dalsze badania, aby lepiej zrozumieć w CSB, w jaki sposób główne cechy uzależnienia (np. Tolerancja, wycofanie) odnoszą się do CSB i jego leczenia. Dodatkowe obawy obejmowały ulepszenie metodologii badań i zminimalizowanie możliwych nieporozumień, które mogą ograniczyć uogólnienie badań [2]. Chociaż dane sugerują, że inne uzależnienia behawioralne są współistniejące z innymi zaburzeniami psychicznymi [6, 7], potrzebne są dodatkowe badania w celu ustalenia częstości współwystępujących zaburzeń z CSB [8]. Należy rozważyć współwystępowanie uzależnień behawioralnych z CSB, szczególnie jeśli zachowania te są ze sobą powiązane (np. Podróż do kasyn w kurortach w celu uprawiania seksu i uprawiania hazardu). Ponadto potrzebne są dodatkowe badania, aby lepiej zrozumieć występowanie CSB w populacji ogólnej.

Podniesiono dodatkowe kwestie dotyczące języka używanego do opisu CSB, przy czym terminologia „ryzykowna” lub „nadmierna” może wprowadzać w błąd. „Nadmierny” seks może nie stanowić problemu [8]. Zamiast tego zachowania seksualne prowadzące do znacznego upośledzenia czynnościowego lub stresu psychicznego mogą bardziej odzwierciedlać ważne kliniczne cechy CSB. Zastosowanie bardziej obiektywnego podejścia do opracowania ram diagnostycznych dla CSB może promować postęp. Należy skoncentrować się na obiektywnych wskaźnikach stresu (np. Powtarzające się próby odejścia, głód itp.), A nie na częstości zachowań seksualnych [9], zwłaszcza że częstotliwość zachowań seksualnych może nie być silnym predyktorem CSB [10].

Omówiono również patologizację zachowań seksualnych wykraczających poza normy lub zakresy normatywne oraz ewolucję praktyk seksualnych i wartości społecznych w czasie [11]. W szczególności zmiany w wykorzystaniu technologii cyfrowych zmieniły zachowania seksualne, szczególnie wśród młodzieży i młodych dorosłych. Rozwija się pornografia internetowa, popularne są witryny typu „seks z seksem” (ang. „Hook-up”), a media społecznościowe mogą pełnić rolę kanału seksualnego dla wielu osób. Towarzyszy temu wiele pytań bez odpowiedzi [12]. Konieczne są przyszłe badania podłużne w celu zbadania, w jaki sposób technologie cyfrowe są powiązane z rozwojem i utrzymaniem CSB przez cały okres życia.

Chociaż Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne odrzuciło zaburzenie hiperseksualne [4] z DSM-5 diagnozę CSB (nadmiernego popędu seksualnego) można przeprowadzić za pomocą ICD-10 [13]. CSB jest również rozważany przez ICD-11 [14], chociaż jego ostateczne włączenie nie jest pewne. Przyszłe badania powinny kontynuować budowanie wiedzy i wzmocnienie ram lepszego zrozumienia CSB i przełożenia tych informacji na ulepszone zasady polityki, zapobiegania, diagnozy i leczenia w celu zminimalizowania negatywnych skutków CSB.