Pomyślne zastosowanie przezczaszkowej stymulacji magnetycznej w trudnym do leczenia zaburzeniu hiperseksualnym (2016)

Abstrakcyjny

WPROWADZENIE

Zaburzenie hiperseksualne jest przede wszystkim rozumiane jako zaburzenie pożądania seksualnego z elementem impulsywności. [1] Ma objawy obarczone impulsywnymi, kompulsywnymi i uzależniającymi domenami, takimi jak nawracające i intensywne myśli seksualne, popędy lub zachowania, niezdolność do kontrolowania lub zatrzymywania zachowań seksualnych i powtarzalne angażowanie się w zachowania seksualne z pominięciem powiązanego ryzyka.1,2] Wykazano, że selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, leki przeciwhormonalne (octan medroksyprogesteronu [MPA], octan cyproteronu, analogi hormonu uwalniającego gonadotropinę) i inne środki farmakologiczne (naltrekson, topiramat) zmniejszają zachowania seksualne u niektórych pacjentów; jednak brakuje znaczących dowodów skuteczności. [2] Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS) okazała się obiecująca w leczeniu różnych zaburzeń obejmujących konstrukty impulsywno-kompulsywne, takich jak uzależnienie od substancji, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD) i zespół Tourette'a. [3] Biorąc pod uwagę zaburzenie hiperseksualne na spektrum impulsywno-kompulsywnym, TMS może być przydatny w zarządzaniu.

OPIS PRZYPADKU

Opisujemy przypadek mężczyzny w wieku 29, który skarżył się na intensywne i niekontrolowane popędy seksualne w ostatnich latach 15. Pacjent przez większość czasu był zajęty wypaczonymi fantazjami erotycznymi. Byłby podglądaczem, frottage, czytał literaturę erotyczną, masturbował się wiele razy dziennie, odwiedzał pracowników seksualnych i odczuwał ulgę, pozwalając sobie na akty seksualne. Czuł jednak, że te seksualne myśli i pobudzenia są przyjemne, nadmierne wraz z niepokojącymi konsekwencjami. Nastąpił stopniowy wzrost częstotliwości i nasilenia objawów, co spowodowało dysharmonię małżeńską i zaburzenia w codziennym funkcjonowaniu. Z rozpaczy raz próbował okaleczyć swoje genitalia ostrą bronią, choć bezskutecznie.

Pacjent wcześniej szukał konsultacji z wieloma podmiotami świadczącymi opiekę zdrowotną i otrzymał próby wielu leków przeciwdepresyjnych (fluoksetyna, sertralina, klomipramina, zarówno osobno, jak iw połączeniu) w celu uzyskania odpowiednich dawek i czasu trwania. Próbowano również zwiększać dawkę leków przeciwpsychotycznych, interwencje psychologiczne i terapię elektrowstrząsami bez znaczących korzyści. Wykazał poprawę w stosunku do depot MPA, ale przerwał ją z powodu nieznośnych skutków ubocznych. Jego historia medyczna była niezwykła. Badanie tomografii komputerowej mózgu i testy hormonalne (testy czynności tarczycy, poziom prolaktyny, poziom kortyzolu i poziomy androgenów) były prawidłowe. Dokonano diagnozy nadmiernego popędu seksualnego (ICD-10 F52.7). Zdobył 109 na inwentarzu pożądania seksualnego 14 (SDI) i 40 na 10-itemowej skali kompulsywności seksualnej (SCS); maksymalne osiągalne wyniki w obu skalach. Pacjent był niechętny terapii hormonalnej ze względu na wcześniejsze niekorzystne doświadczenia. Przepisano mu escitalopram (do 20 mg / dobę). Wykonano interwencje psychologiczne, takie jak planowanie codziennych czynności, ćwiczenia relaksacyjne i medytacja uważności. Ponieważ nie było znaczącej poprawy w stosunku do trwającego leczenia, planowano powtórzenie TMS (rTMS) w celu zwiększenia leczenia. Wyjaśniono mu procedurę terapeutyczną i uzyskano pisemną zgodę. Określono próg spoczynkowy silnika (RMT), a 1 Hz TMS przy 80% RMT podawano w uzupełniającym obszarze motorycznym (SMA) za pomocą systemu terapii MediStim (MS-30) TMS (systemy Medicaid). Miejsce stymulacji znajdowało się na skrzyżowaniu przedniej dwu-piątej i tylnej trzeciej-piątej (zgodnie z międzynarodowym systemem umieszczania elektrod 10 / 20) odległości między nasionami w linii środkowej. Każda sesja leczenia składała się z pociągów 14 po osiemdziesiąt impulsów, każdy z interwałem między kolejnymi pociągami 5 dostarczanymi w ciągu minut 19, dając w sumie pulsy / sesję 1120. W sumie dostarczono sesje 22, w kolejnych tygodniach 4. Nastąpiła stopniowa poprawa jego objawów. Miał lepszą kontrolę nad swoimi myślami seksualnymi, a częstotliwość masturbacji malała. Było około 90% obniżenia wyników SDI i SCS w czasie 4 w tygodniu w rTMS i jednoczesnej farmakoterapii. Poprawa utrzymywała się do czasu obserwacji 3 w miesiącach, w których częstotliwość myśli seksualnych uległa znacznemu zmniejszeniu i wznowił pracę.

DYSKUSJA

Zaburzenia hiperseksualne mogą mieć podłoże neurobiologiczne podobne do innych zaburzeń widma impulsywno-kompulsywnego, w których wykazano dysfunkcje obwodów korowo-prążkowia-wzgórzowo-korowych [CSTC].4] W pętli CSTC mogą być zaangażowane różne obszary korowe (takie jak grzbietowo-boczna kora przedczołowa, SMA, kora oczodołowo-czołowa, przyśrodkowa kora przedczołowa i zakręt obręczy przedniej) związane z różnymi domenami neurokognitywnymi. [4,5] Wykazano, że SMA ma szerokie powiązania funkcjonalne z innymi obszarami mózgu zaangażowanymi w procesy poznawcze i kontrolę motoryczną. Ponadto zmieniono łączność SMA u pacjentów cierpiących na ZOK. Badania dalej sugerują zmniejszoną regulację korowo-podkorową i zwiększoną pobudliwość korową do odgrywania roli w powtarzalnych zachowaniach. [6,7] Wykazano, że rTMS ukierunkowane na tę pętlę (szczególnie na SMA) zmniejsza kompulsywne zachowania u pacjentów z OCD, a podobny mechanizm leżący u podstaw może być odpowiedzialny za korzystny wpływ u naszego pacjenta. [6]

TMS to bezpieczna metoda leczenia. Około 5% pacjentów może skarżyć się na pewne łagodne działania niepożądane, takie jak ból głowy i nudności, po sesji TMS. [8] Pacjenci z metalicznym implantem (zaciskami tętniaka, implantami ślimakowymi) i rozrusznikiem serca wymagają ostrożności, ponieważ pole magnetyczne może zmienić ich funkcjonowanie lub spowodować uszkodzenie tkanek. [9] Napad padaczkowy jest niezwykle rzadkim działaniem niepożądanym związanym z TMS, może być obserwowany u pacjentów stosujących leki obniżające próg drgawkowy. [9]

Zgodnie z naszą najlepszą wiedzą pierwszy raport podkreśla skuteczność rTMS w zaburzeniach pożądania hiperseksualnego. W naszym przypadku TMS skutecznie tłumił trudne w leczeniu objawy hiperseksualne. Tak więc TMS można uznać za opcję leczenia u pacjentów z zaburzeniami hiperseksualnymi.

LITERATURA