Badanie to miało na celu zbadanie, czy kontakt młodzieży z seksualizowanym środowiskiem medialnym wiąże się z silniejszym przekonaniem, że kobiety są obiektami seksualnymi. Mw szczególności zbadaliśmy, czy związek między pojęciami kobiet jako obiektów seksualnych a ekspozycją na treści seksualne o zróżnicowanej jednoznaczności (tj. seksualnie nieokreślony, półwyraźny lub wyraźny) oraz w różnych formatach (tj. wizualny i audiowizualny ) można lepiej opisać jako kumulatywny lub hierarchiczny.
Ponadto zbadaliśmy, czy to powiązanie było zależne od płci. Na podstawie danych z ankiety internetowej 745 Holenderska młodzież w wieku 13 na 18, odkryliśmy, że związek między ekspozycją na zseksualizowane środowisko medialne a wyobrażeniami kobiet jako obiektów seksualnych był zgodny z hierarchicznym wzorem: począwszy od narażenia nastolatków na treści pół-wyraźne seksualnie, po statystyczne znaczenie związku z pojęciami kobiet jako obiektów seksualnych przenoszonych od półwyraźnych do wyraźnych treści seksualnych i od wizualnych do audio-wizualnych. Narażenie na materiały o charakterze jednoznacznie seksualnym w filmach on-line było jedyną miarą ekspozycji istotnie powiązaną z przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi w ostatecznym modelu regresji, w których kontrolowano narażenie na inne formy treści seksualnych. Związek między ekspozycją na zseksualizowane środowisko medialne a wyobrażeniami kobiet jako przedmiotów seksualnych nie różnił się dla dziewcząt i chłopców.
W ciągu ostatnich trzech dziesięcioleci zgromadzono dowody na to, że narażenie nastolatków na treści seksualne związane jest z różnorodnością stereotypów płciowych i przekonań seksualnych (w przypadku recenzji patrz Escobar-Chaves i in.,
2005; Oddział,
2003). Wcześniej badacze zazwyczaj studiowali treści seksualne w jednym gatunku (np. Opery mydlane, komedie, dramaty lub teledyski) lub pojedynczy nośnik (np. Telewizja lub czasopisma; w przypadku recenzji patrz Escobar-Chaves i in.,
2005; Oddział,
2003). Aby lepiej uchwycić doświadczenia medialne nastolatków, naukowcy włączyli ostatnio wiele gatunków (Aubrey, Harrison, Kramer i Yellin,
2003; Oddział,
2002; Ward & Friedman,
2006) i wiele mediów (np. Brown i in.,
2006; L'Engle, Brown i Kenneavy,
2006; Pardun, L'Engle i Brown,
2005).
Pomimo tego owocnego rozwoju w tej dziedzinie uderzają dwie luki w istniejących badaniach. Po pierwsze, naukowcy prawie nie skupili się na ekspozycji nastolatków na materiały erotyczne w Internecie jako dodatkowy korelat przekonań seksualnych nastolatków. W Internecie wyraźne opisy różnych aktywności seksualnych (np. Seks oralny, pochwowy i analny) oraz preferencje seksualne (np. Seks sado-masochistyczny, fetysze) są nie tylko łatwo dostępne dla młodzieży (Cooper,
1998), oni też go używają (Lo & Wei,
2005; Peter & Valkenburg,
2006). Po drugie, wciąż pozostaje otwarte pytanie, czy iw jakim stopniu pojęcia nastolatków dotyczące kobiet jako przedmiotów seksualnych zależą od seksualnej jednoznaczności i wizualnego lub audiowizualnego formatu treści. Niewiele wiadomo na temat tego, czy spożywanie przez nastolatków, na przykład, treści erotycznych jest silniej związane z ich przekonaniami seksualnymi, niż ich narażenie na treści nieokreślone seksualnie. Podobnie nie wiemy, czy potencjalny związek między treściami seksualnymi a przekonaniami seksualnymi różni się między formatami wizualnymi (np. Obrazami w czasopismach lub w Internecie) i formatami audiowizualnymi (np. Filmy w telewizji lub w Internecie).
W konsekwencji tych dwóch luk Brown i in. (
2006) zasugerowali, że „dodatkowe badania nad wpływem mediów na seksualność nastolatków powinny obejmować ekspozycję na pornografię internetową” (str. 1026). Brown i in. zwrócili się również z prośbą, aby „[w] kolejnych analizach dokładniej przyjrzeć się względnemu wpływowi każdego z mediów składowych [środka diety seksualnej] na zachowania seksualne nastolatków” (s. 1026). W tym badaniu staraliśmy się rozwiązać te dwa wnioski. Opierając się na metodzie diety seksualnej autorstwa Brown i in. i pomysły innych badaczy (Brown,
2000; Brown i wsp.,
2006; Zielone pole,
2004; L'Engle i in.,
2006; Pardun i in.,
2005; Strasburger & Donnerstein,
1999), proponujemy koncepcję zseksualizowanego środowiska medialnego, aby rozszerzyć tę linię badań. W odpowiedzi na Brown i in. (
2006) prośby, zbadaliśmy, czy narażenie nastolatków na materiały erotyczne, szczególnie w Internecie, jest powiązane z ich przekonaniami seksualnymi, a także z ekspozycją na treści seksualne o różnej seksualnej jednoznaczności w innych mediach. Ponadto studiowaliśmy
w jaki sposób ekspozycja na treści seksualne wiąże się z przekonaniami seksualnymi w zależności od seksualnej jednoznaczności treści, wizualnego i audiowizualnego formatu materiału oraz płci nastolatków.
Niniejsze badanie skupiło się na przekonaniu nastolatków, że kobiety są obiektami seksualnymi jako przekonanie seksualne, które jest potencjalnie związane z kontaktem z treściami seksualnymi w mediach. Uprzedmiotowienie seksualne kobiet jest konstruktem istotnym zarówno teoretycznie, jak i społecznie: dalej rozwija pojęcie ciała jako konstrukcji społecznej i wskazuje na centralną formę dyskryminacji ze względu na płeć (Fredrickson & Roberts,
1997). Co więcej, ostatnie badania wykazały związek między ekspozycją na relacje w mediach, które seksualnie obiektywizują przekonania kobiet i nastolatków, że kobiety są obiektami seksualnymi (Ward,
2002; Ward & Friedman,
2006). Dążenie do tego kierunku badań w wyżej wymienionym kierunku może pomóc nam zrozumieć związek między ekspozycją na treści seksualne a tendencjami do dyskryminacji ze względu na płeć.
Sexualized Media Environment
Rośnie konsensus, że młodzież żyje w świecie nasyconym mediami (Qrius,
2005; Roberts, Foehr i Rideout,
2005) i mogą być narażone na treści seksualne w różnych mediach (Kunkel, Eyal, Finnerty, Biely i Donnerstein,
2005; Pardun i in.,
2005). W rezultacie naukowcy odwrócili się od pomiaru ekspozycji nastolatków na tylko jedno medium. Rozwój ten najlepiej odzwierciedla miara dietetyczna mediów seksualnych Browna i in., Która łączy kontakt młodzieży z różnymi mediami z treściami seksualnymi znajdowanymi w tych mediach (Brown i in.,
2006; L'Engle i in.,
2006; Pardun i in.,
2005). W ramach wstępnej próby rozszerzenia tej miary w kierunku ekologicznych modeli seksualności nastolatków, które postrzegają postawy i zachowania nastolatków w wyniku ich interakcji z otoczeniem (Lerner i Castellino,
2002) przedstawiliśmy koncepcję seksualizowanego środowiska medialnego młodzieży. Koncepcja seksualizowanego środowiska medialnego opiera się na trzech założeniach. Po pierwsze, w mediach występuje niespotykana ilość treści seksualnych. Po drugie, ta treść seksualna jest wszechobecna i nie ogranicza się do jednego medium. Po trzecie, różne media oferują łatwy dostęp do coraz wyraźniejszych treści seksualnych. Dotyczy to w szczególności internetu.
Jeśli chodzi o pierwsze założenie, zgromadzono dowody na to, że treści seksualne w mediach wzrosły w ostatnich dziesięcioleciach (przegląd, patrz Ward,
2003). Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku telewizji (np. Kunkel i in.,
2005), ale dotyczy również czasopism o znaczeniu ogólnym i czasopism dla dziewcząt (Carpenter,
1998; Scott,
1986). Ostatnie badania przeprowadzone w USA wykazały, że liczba scen seksualnych w amerykańskiej telewizji prawie się podwoiła między 1998 i 2005 (Kunkel i in.,
2005). Inni donieśli, że liczba stron pornograficznych w Internecie wzrosła o 1,800% między 1998 i 2004 (Paul,
2005).
Czy treści seksualne są rozpowszechniane w tym sensie, że w różnych mediach dostępna jest znaczna ilość treści seksualnych (drugie założenie)? Przeglądy literatury sugerują, że niezależnie od tego, czy młodzież zwraca się do mediów drukowanych czy audiowizualnych, mają szansę spotkać się z treściami seksualnymi (Escobar-Chaves i in.,
2005; Oddział,
2003). Na przykład, między październikiem 2004 a April 2005, 70% telewizji 20 pokazuje, że młodzież z USA ogląda najczęściej treści seksualne, a 45% opisywał zachowania seksualne. Dziewięćdziesiąt dwa procent filmów, 87% seriali komediowych i seriali oraz 85% badanych oper mydlanych zawierało treści seksualne (Kunkel i in.,
2005). Wiele czasopism konfrontuje czytelników z prowokacyjnie pozowanymi lub nagimi modelami, otwarcie omawia techniki seksualne i doradza czytelnikom, jak poprawić ich życie seksualne (przegląd, patrz Ward,
2003). Proste wyszukiwanie w Google z terminami „darmowy seks” wywołało w listopadzie trafienia 2006, 2,460,000, które mogły przenieść użytkownika jednym kliknięciem myszy do witryn o charakterze seksualnym.
Wyżej wymienione przykłady wzrostu i rozpowszechnienia materiałów erotycznych w internecie już wspierają trzecie założenie, że nastolatki mogą obecnie uzyskać materiały erotyczne oprócz materiałów o charakterze nieokreślonym seksualnie. Wraz z rozwojem Internetu treści seksualne dostępne dla młodzieży stały się bardziej wyraźne. Co ważniejsze, w Internecie młodzież może uzyskać dostęp do znacznej ilości materiałów erotycznych anonimowo i bez opłat (Cooper,
1998). Wreszcie internet umożliwia nastolatkom samodzielne tworzenie części zseksualizowanego środowiska medialnego poprzez dzielenie się treściami erotycznymi z rówieśnikami (Greenfield,
2004).
Zgodnie z założeniami koncepcji zseksualizowanego środowiska medialnego, dostępne dane sugerują, że młodzież może być obecnie konfrontowana z niespotykaną ilością treści seksualnych, które są wszechobecne i nie ograniczają się do jednego medium. Internet, w szczególności, dokonał seksualizacji środowiska medialnego młodzieży, rozszerzając jednoznaczność treści seksualnych dostępnych (Cooper,
1998; Lo & Wei,
2005; Paweł,
2005).
Aby uchwycić ekspozycję nastolatków na treści medialne o różnym stopniu jasności w różnych mediach, w niniejszym badaniu zajmowaliśmy się ich spożywaniem treści o charakterze jednoznacznie seksualnym, jednoznacznie seksualnym i jednoznacznie seksualnym w czasopismach, telewizji i internecie . Najwięcej uwagi poświęcono telewizji i czasopismom, jako potencjalny wpływ na rozwój seksualny młodzieży (Ward,
2003), ale Internet jest obecnie omawiany jako potencjalny wpływ (Greenfield,
2004; Lo & Wei,
2005; Thornburgh & Lin,
2002). Nasza definicja trzech form jednoznaczności seksualnej w dużej mierze wynika z definicji, które okazały się przydatne w analizie treści (np. Kunkel i in.,
2005). Seksualnie
nie-explicit treść przedstawia sprawy seksualne w sposób pośredni. Może zawierać nagość, ale nie jest w centrum uwagi; zbliżenia nagich osób lub części ciała nie pojawiają się. Stosunek seksualny może być implikowany lub przedstawiony, ale obraz zazwyczaj pozostaje dyskretny. Treści o charakterze nieokreślonym seksualnie można zazwyczaj znaleźć w głównych filmach lub mydłach. Jeśli przedstawienie stosunku płciowego obejmuje nagość, nie jest to etap centralny i nie pokazuje intymnego dotyku. W seksualny
semi-wyraźna treść, nagość jest centrum uwagi. Przedstawienie stosunku seksualnego obejmuje intymne dotykanie i może sugerować różne formy penetracji, ale nie są one pokazane. Treści pół-wyraźne seksualnie występują na przykład w serialach telewizyjnych takich jak
Sąd Seksualny or
Sexcetera. Materiały o wyraźnym charakterze seksualnym pokazują narządy płciowe i czynności seksualne w nieukrywany sposób. Penetracja ustna, dopochwowa i analna jest wyraźnie widoczna, zazwyczaj w zbliżeniach. Treści erotyczne są zazwyczaj prezentowane w produkcjach „dla dorosłych”, „hardcore” lub „XXX”.
Seksualizowane środowisko mediów i pojęcia kobiet jako obiektów seksualnych
Niezależnie od tego, czy treści seksualne są jawne, pół-wyraźne, czy wyraźne, analizy treści konsekwentnie pokazują, że takie treści seksualnie uprzedmiotawiają kobiety częściej niż mężczyźni (w celu przeglądu, patrz Ward,
2003). Według Fredrickson i Roberts (
1997), uprzedmiotowienie seksualne kobiet można zdefiniować jako zredukowanie kobiety do ich seksualnego uroku w kategoriach ich wyglądu zewnętrznego i skupienia się na ich ciele (częściach). Pociąga to również za sobą silne zaniepokojenie aktywnością seksualną kobiet jako głównym kryterium ich atrakcyjności oraz przedstawieniem kobiet jako seksualnych zabawek czekających na zaspokojenie seksualnych pragnień mężczyzn. W przypadku treści pozbawionych wulgaryzmów seksualnych, które pojawiają się w programach telewizyjnych i teledyskach w czasie największej oglądalności, koncentracja na ciałach kobiet jest bardziej powszechna niż na ciałach mężczyzn (np. Grauerholz & King,
1997; Seidman,
1992). Na przykład analiza treści programów w godzinach największej oglądalności wykazała, że w 84% analizowanych odcinków wystąpił przynajmniej jeden przypadek molestowania seksualnego. Trzydzieści dwa procent wszystkich przypadków molestowania seksualnego stanowiły werbalne komentarze seksualne, które dotyczyły ciał lub części ciała kobiet (Grauerholz i King,
1997). Analizy teledysków 182 pokazały, że 37% kobiet, w przeciwieństwie do 4% mężczyzn, miał na sobie odzież odsłaniającą (Seidman,
1992).
W magazynach dla mężczyzn, na wpół wulgarnych seksualnie, naukowcy odkryli również silną tendencję do definiowania kobiet przede wszystkim na podstawie ich wyglądu i ciała, a także przedstawiania kobiet jako dostępnych seksualnie (Krassas, Blauwkamp i Wesselink,
2001). W filmach pół-jawnych, przykłady nagości kobiet przewyższają nagość mężczyzn w stosunku 4: 1 (Greenberg i in.,
1993). Wreszcie, materiały o charakterze erotycznym w filmach, DVD, magazynach i internecie traktują kobiety przede wszystkim jako seksualne zabawki i podwładne, których ciała i genitalia są w centrum uwagi (np. Brosius, Weaver i Staab,
1993; Cowan, Lee, Levy i Snyder,
1988; Ertel,
1990). Cowan i in. (
1988), na przykład, poinformował, że 69% seksualnie obiektywizujących narządów płciowych pełnoekranowych ekspozycji to ujęcia kobiet, a 31% to ujęcia mężczyzn.
Pomimo konsekwentnych ustaleń tych analiz treści, tylko kilka badań dotyczyło potencjalnego związku między ekspozycją na relacje w mediach, które seksualnie obiektywizuje kobiety i pojęcia kobiet jako obiekty seksualne. Oddział (
2002) przedstawił korelacyjne dowody na to, że młodzi dorośli, którzy często oglądali telewizję, częściej niż młodzi dorośli, którzy oglądali telewizję rzadziej, wierzyli, że kobiety są obiektami seksualnymi. W eksperymencie Ward and Friedman (
2006) byli w stanie pokazać, że ekspozycja w teledysku, że zobiektywizowane kobiety zwiększyły pojęcie kobiet jako przedmiotów seksualnych. Ward odkrył podobny efekt, ale tylko dla kobiet w grupie eksperymentalnej, w przeciwieństwie do kobiet w grupie kontrolnej, ale nie w przypadku mężczyzn w grupie eksperymentalnej. Brakuje badań na temat powiązań między innymi mediami, takimi jak media drukowane lub internet, a poglądami kobiet jako przedmiotów seksualnych. Jednak wyniki analiz treści dotyczących seksualnego uprzedmiotowienia kobiet w seksualnie półwyraźnych i jednoznacznie seksualnych treściach sugerują, że narażenie nastolatków na seksualne środowisko medialne może zwiększyć ich wyobrażenia o kobietach jako przedmiotach seksualnych.
Charakter relacji między ekspozycją na treści seksualne a pojęciami kobiet jako obiektów seksualnych
Chociaż pozytywny związek między ekspozycją na zseksualizowane środowisko mediów a przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi, wydaje się prawdopodobny, charakter tego związku nadal pozostaje niejasny. Dokładniej rzecz ujmując, nie jest jasne, do jakiego stopnia pojęcia kobiet jako obiektów seksualnych różnią się w zależności od seksualnej jednoznaczności treści i jej formatu (tj. Wizualnych, takich jak obrazy w czasopismach lub audiowizualnych, takich jak programy telewizyjne lub filmy na internet). Czy ekspozycja na treści seksualne o zróżnicowanej jednoznaczności i różnych formatach sumuje się w (skumulowane) powiązanie z przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi? Czy też bardziej prawdopodobna jest hierarchiczna relacja obu konstrukcji, w której ekspozycja na treści audiowizualne i erotyczne jest silniej powiązana z pojęciami kobiet jako przedmiotów seksualnych niż ekspozycja na wizualne i seksualnie nieokreślone treści?
Niewiele wiemy również o różnicach płci w ekspozycji na treści seksualne o zróżnicowanej jednoznaczności i przekonaniach, że kobiety są obiektami seksualnymi. W kilku badaniach udokumentowano, że zależność między ekspozycją na treści seksualne a przekonaniami seksualnymi może być uzależniona od płci nastolatków (przegląd, patrz Ward,
2003). Trudno jednak stwierdzić, czy konkretny związek między ekspozycją na zseksualizowane środowisko mediów a przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi, może być silniejszy dla chłopców i dziewcząt.
Skumulowane a hierarchiczne
Jak wspomniano powyżej, wszechobecność i coraz wyraźniejsza treść treści seksualnych, wraz z ich łatwą dostępnością, leżą u podstaw koncepcji seksualizowanego środowiska medialnego młodzieży. Ta konceptualizacja sugeruje co najmniej dwa wzorce tego, w jaki sposób kontakt młodzieży z seksualizowanym środowiskiem medialnym może być związany z przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi. Nazywamy pierwszy wzór łączny. Łącznie mamy na myśli to, że ekspozycja nastolatków na treści seksualne o zróżnicowanej jednoznaczności i w różnych formatach sumuje się w związku z przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi. Wyraźność treści seksualnych i ich wizualny lub audiowizualny format są mniej ważne niż fakt, że młodzież jest wielokrotnie narażona na treści seksualne. W rezultacie, niezależnie od jednoznaczności i formatu treści, większa ekspozycja na treści seksualne będzie związana z silniejszymi przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi. W niniejszym badaniu skupiliśmy się na tym, czy ekspozycja na treści seksualne o różnej jednoznaczności i w różnych formatach jest istotnie związana z pojęciami kobiet jako obiektów seksualnych. Siła, z jaką każda ekspozycja jest powiązana z pojęciami kobiet jako obiektów seksualnych, może określać strukturę kumulatywnego wzorca, ale nie była, przynajmniej w niniejszym badaniu, przedmiotem szczególnego zainteresowania.
Skumulowany wzorzec związku między ekspozycją na zseksualizowane środowisko medialne a przekonaniami seksualnymi początkowo leży u podstaw rozumowania, które wskazuje na media
ogólnie jako agent socjalizacji seksualnej (np. L'Engle i in.,
2006; Strasburger & Donnerstein,
1999). Na poziomie metodologicznym kumulatywny wzór zakłada się, na przykład, w metodzie diety mediów seksualnych, z jej połączeniem ekspozycji na różne treści seksualne w jednym pomiarze (np. Brown i in.,
2006). Na poziomie bardziej praktycznym, skumulowany wzorzec w związku między narażeniem a przekonaniami seksualnymi informuje, na przykład, wzywa do zwrócenia większej uwagi na media jako psychospołeczne czynniki ryzyka dla zdrowia nastolatków (np. Rich & Bar-On,
2001).
Badania empiryczne oparte na pomiarze diety w mediach seksualnych zapewniają wstępne poparcie dla skumulowanego wzorca (Brown i in.,
2006; L'Engle i in.,
2006). Jednak badania nie obejmowały narażenia na materiały erotyczne, a naukowcy nie badali względnego wpływu składników diety dietetycznej, jak Brown i in. (
2006) sami wskazali. Rozszerzenie analizy Browna i wsp. Wymaga zatem, aby ekspozycja nastolatków na różne typy seksualnej jednoznaczności i w różnych formatach była analizowana oddzielnie w jej potencjalnym związku z przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi. W analizie regresji wielokrotnej wzorzec kumulatywny byłby wskazywany przez znaczące relacje między pojęciami kobiet jako obiektów seksualnych a ekspozycją na treści jawne, półwyraźne i wyraźne w treściach wizualnych i audiowizualnych.
Drugą wzmiankę o tym, jak narażenie nastolatków na seksualizowane środowisko medialne może wiązać się z przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi, są
hierarchiczny wzór. Hierarchiczny wzorzec jest domyślnie zakładany w rozumowaniu, które uważa treści o charakterze jednoznacznie seksualnym w Internecie za silniejszy czynnik socjalizacji seksualnej niż inne formy treści seksualnych w tradycyjnych mediach (Donnerstein i Smith,
2001; Paweł,
2005; Thornburgh & Lin,
2002). Na poziomie bardziej praktycznym hierarchiczny wzorzec relacji między ekspozycją a przekonaniami seksualnymi leży u podstaw wniosków tak różnorodnych, jak wezwanie do specjalnej internetowej edukacji seksualnej w rodzinach i szkołach (Greenfield,
2004) lub doradzanie rodzicom, jak chronić swoje dzieci przed internetem (Freeman-Longo,
2000). W odróżnieniu od wzorca skumulowanego, wzór hierarchiczny nie pociąga za sobą tego, że ekspozycja nastolatków na treści seksualne w różnych typach jednoznaczności i formatach sumuje się w powiązaniu z przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi. Treści seksualne odnoszą się raczej hierarchicznie do pojęć kobiet jako przedmiotów seksualnych, w zależności od ich seksualnej jednoznaczności i formatu wizualnego lub audiowizualnego.
W kategoriach jednoznaczności treści seksualnych hierarchiczny wzór oznacza, że tylko treści jednoznacznie seksualne są ostatecznie kojarzone z pojęciami kobiet jako przedmiotów seksualnych. Analizy treści treści erotycznych sugerowały seksualne uprzedmiotowienie kobiet, na przykład poprzez częste pełnoekranowe zdjęcia genitaliów (Cowan i in.,
1988), męski wytrysk na ciele, twarzy lub w ustach kobiety (Brosius i in.,
1993), a wizerunek kobiet w biernej roli (Ertel,
1990). Przynajmniej pod względem częstotliwości i intensywności uprzedmiotowienie seksualne kobiet w treściach o charakterze jednoznacznie seksualnym może być zatem bardziej wyraźne niż uprzedmiotowienie kobiet w materiałach o charakterze niedotyczącym lub częściowo o charakterze seksualnym. Co więcej, potencjalne pobudzające przyzwyczajenie z mniej wyraźnymi treściami seksualnymi, a może nawet odczulanie na nie (Zillmann i Bryant,
1986) może skutkować hierarchicznym wzorcem, w którym tylko ekspozycja na treści erotyczne jest związana z pojęciami kobiet jako przedmiotów seksualnych.
Pod względem wizualnego lub audiowizualnego formatu treści seksualnych hierarchiczny wzór oznacza, że ostatecznie tylko audiowizualna treść seksualna jest powiązana z poglądami, że kobiety są obiektami seksualnymi. Analizy treści wykazały, że w seksualnie jednoznacznych materiałach audiowizualnych mężczyźni czasami rozmawiają z kobietami w obraźliwy, obelżywy sposób (np. Cowan i in.,
1988, Ertel,
1990). W programowaniu w godzinach największej oglądalności często pojawiają się komentarze seksualne, które koncentrują się na ciałach i częściach ciała kobiet (Grauerholz i King,
1997). W rezultacie dodatkowy kanał słuchowy w materiale audiowizualnym, a wraz z nim możliwość wyrażania uprzedzających seksualnie komunikatów werbalnych lub akustycznych (np. Gwizdanie), może prowadzić do silniejszego powiązania między seksualnymi treściami audiowizualnymi a pojęciami kobiet jako przedmiotów seksualnych niż między wyłącznie wizualne treści seksualne i poglądy kobiet jako przedmiotów seksualnych.
Odpowiedni test hierarchicznego wzorca w powiązaniu z ekspozycją na zseksualizowane środowisko medialne i przekonania, że kobiety są obiektami seksualnymi, wymaga zbadania wszystkich trzech typów seksualnej jednoznaczności zarówno w przypadku formatów wizualnych, jak i audiowizualnych. W przypadku hierarchicznego wzorca powiązań hierarchiczna analiza regresji wielokrotnej wywołałaby początkowo znaczące powiązania między ekspozycją na treści nieokreślone seksualnie a pojęciami kobiet jako obiektów seksualnych. Później pojawiłyby się znaczące skojarzenia dotyczące ekspozycji na treści pół-wyraźne seksualnie, ale już nie do konsumpcji treści nieoczywistych seksualnie. Jednak po rozważeniu ekspozycji na materiały erotyczne tylko ten rodzaj ekspozycji miałby istotny związek z przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi; wcześniej znaczący związek między ekspozycją na treści pół-wyraźne i te przekonania zniknie.
Dla każdego typu seksualnej jednoznaczności zniknie początkowo znaczący wpływ treści wizualnych po uwzględnieniu treści audiowizualnych. Na przykład, podczas gdy ekspozycja na treści wizualne o nieokreślonym charakterze seksualnym (np. Zdjęcia w czasopismach) może początkowo być w znacznym stopniu związana z wyobrażeniami kobiet jako obiektów seksualnych, to powiązanie może zniknąć w przypadku ekspozycji na treści audiowizualne nieokreślone płciowo (np. , w telewizji). W idealnej hierarchicznej strukturze, ostatecznie tylko ujawnienie seksualnie wyraźnych treści audiowizualnych (np. W filmach lub w filmach w Internecie) byłoby powiązane z pojęciami kobiet jako obiektów seksualnych.
Chociaż cechy zarówno kumulatywnego, jak i hierarchicznego wzorca można wyraźnie opisać, obecne dane badawcze nie pozwalają określić, które z nich jest bardziej prawdopodobne w odniesieniu do związku między narażeniem nastolatków na zseksualizowane środowisko medialne a ich wyobrażeniem o kobietach jako obiekty seksualne. Dlatego sformułowaliśmy następujące pytanie badawcze.
RQ 1: Czy relacja między ekspozycją młodzieży na seksualizowane środowisko mediów a ich wyobrażeniami o kobietach jako obiektach seksualnych może być lepiej opisana jako kumulatywna lub hierarchiczna?
Alternatywne wyjaśnienia
Poprzednie badania nad indywidualnymi różnicami w przekonaniach na temat kobiet jako przedmiotów seksualnych sugerują, że pojęcia kobiet jako obiektów seksualnych mają korelacje rozwojowe, społeczne i kulturowe. W niniejszym badaniu, z naciskiem na ekspozycję na media, korelacje te mogą funkcjonować jako alternatywne wyjaśnienie, dlaczego młodzież różni się pojęciami kobiet jako obiektów płciowych i dlatego powinna być kontrolowana. Na przykład pod względem zmiennych rozwojowych Ward (
2002) odkrył, że bardziej doświadczeni seksualnie nastolatkowie mają silniejsze wyobrażenia o kobietach jako obiektach seksualnych niż mniej doświadczonych seksualnie nastolatków (Ward,
2002). Jeśli chodzi o zmienne społeczne, badania wykazały, że mężczyźni i chłopcy częściej niż kobiety i dziewczęta popierają takie przekonania (Ward,
2002; Ward & Friedman,
2006). Jeśli chodzi o zmienne kulturowe, Ward zgłosił również wpływ pochodzenia etnicznego na pojęcia kobiet jako obiektów seksualnych. W Holandii mniejszości tureckie i marokańskie nie tylko różnią się swoim zachowaniem seksualnym od holenderskiej większości młodzieży, ale zapewne mają też bardziej tradycyjne poglądy na temat relacji płci (Rutgers Nisso Group,
2005). W rezultacie młodzież nie-holenderska może częściej niż holenderska nastolatka utrzymywać przekonania, że kobiety są obiektami seksualnymi.
Fakt, że czynniki rozwojowe, społeczne i kulturowe są związane z pojęciami kobiet jako przedmiotów seksualnych, współgra z wynikami badań dotyczących powiązanych postaw seksualnych. Badania nad postawami seksualnymi sugerują, że przydatne może być zbadanie następujących zmiennych rozwojowych, społecznych i kulturowych w celu przetestowania bardziej przekonującego potencjalnego związku między seksualizowanym środowiskiem medialnym a przekonaniami o kobietach jako przedmiotach seksualnych. Jeśli chodzi o dodatkowe zmienne rozwojowe, status dojrzewania nastolatków i ich status w związku mogą zmniejszyć wyobrażenia kobiet o obiektach seksualnych. Oprócz wieku, stan dojrzewania wydaje się być wskaźnikiem informacyjnym na etapie rozwoju nastolatków. Konsekwentnie niższe poparcie dla przekonań, że kobiety są obiektami seksualnymi, których Ward (
2002) spotykany wśród studentów, w porównaniu z licealistami (Ward i Friedman,
2006), dostarcza pewnych wstępnych dowodów na potencjalnie negatywny związek między dojrzewaniem a tym przekonaniem. Nawiązanie romantycznego związku stanowi ważny krok rozwojowy dla nastolatków (Miller, Christopherson i King,
1993) i może zapewnić młodym ludziom bardziej zróżnicowane spojrzenie na to, co stanowi bycie mężczyzną lub kobietą. W rezultacie młodzież w związku może być mniej prawdopodobna niż nastolatki, które są samotne, aby postrzegać kobiety jako obiekty seksualne. Wreszcie orientacja seksualna młodzieży powinna być brana pod uwagę jako potencjalnie myląca zmienna. Rozwój orientacji seksualnej stanowi ważne zadanie w okresie dojrzewania, a nastolatki gejów i lesbijek mogą różnić się od heteroseksualnych nastolatków w ich poglądach na kobiety jako obiekty seksualne.
Jeśli chodzi o dodatkowe zmienne społeczne, pochodzenie społeczno-ekonomiczne nastolatków i ich formalna edukacja mogą wpływać na ich przekonania o kobietach jako obiektach seksualnych. Wyższe wykształcenie i niższy status społeczno-ekonomiczny wiążą się z większym wsparciem dla emancypacji kobiet (Glick, Lameiras i Castro,
2002; Townsend,
1993). Może to również dotyczyć konceptualnie podobnego pojęcia kobiety jako obiektu seksualnego. Wreszcie, jako kolejna zmienna kulturowa, religijność nastolatków może zredukować postrzeganie kobiet jako obiektów seksualnych. Religijność ogólnie zmniejsza zseksualizowane poglądy na świat (Le Gall, Mullet i Shafighi,
2002).
W niniejszym badaniu podkreślono, że narażenie nastolatków na materiały erotyczne, zwłaszcza w Internecie, może być związane z wyobrażeniami kobiet jako przedmiotów seksualnych. W niniejszym badaniu ekspozycja odnosi się do celowego spożywania takich treści. Jednak Greenfield (
2004) i Mitchell, Finkelhor i Wolak (
2003) podkreślili, że w Internecie młodzież może nieumyślnie zostać narażona na materiały erotyczne, na przykład poprzez wyskakujące okienka lub spam. Ta niechciana ekspozycja na materiały erotyczne może wpływać na wyobrażenia kobiet o płci jako obiekcie seksualnym. Aby uczynić nasz test tak rygorystycznym, jak to tylko możliwe, kontrolowaliśmy zatem przypadkowe narażenie na wyraźnie seksualne materiały online.
Podsumowując, w naszym modelu uwzględniliśmy zmienne kontroli rozwoju, doświadczenia seksualne, stan dojrzewania płciowego, wiek, status związku i orientację seksualną; jako zmienne kontroli społecznej, płeć, wykształcenie i status społeczno-ekonomiczny; jako zmienne kontroli kulturowej, pochodzenie etniczne i religijność; oraz jako dodatkową ekspozycję zmienna nieumyślna ekspozycja na materiały erotyczne o wyraźnym charakterze seksualnym.
The Dutch Case
Niniejsze badanie przeprowadzono w Holandii, kraju często cytowanym za jego postępowe podejście do kwestii seksualności nastolatków (np. Unicef, 2001) i liberalną politykę wobec kwestii związanych z treściami o charakterze seksualnym (Drenth & Slob, 1997). Ponadto Niderlandy plasują się w pierwszej dziesiątce krajów świata według indeksu rozwoju płci związanego z płcią Narodów Zjednoczonych i jego środka upodmiotowienia płci (Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju,
2001). Wreszcie, środowisko medialne holenderskiej młodzieży nie wydaje się znacząco różnić od środowiska medialnego nastolatków w innych bogatych krajach zachodnich. Szczególnie programy telewizyjne wydają się być podobne do programów telewizyjnych w USA, a wiele seriali i filmów jest importowanych z USA (Valkenburg & Janssen,
1999). I chociaż odsetek nastolatków z dostępem do Internetu w domu jest wyższy w Holandii niż w większości innych krajów, faktyczne korzystanie z Internetu przez holenderską młodzież nie różni się od korzystania z Internetu przez młodzież w innych krajach (np. Valkenburg & Peter ,
w prasie).
Te cechy charakterystyczne Holandii sprawiają, że jest to kraj bardzo dobrze przystosowany do celów niniejszego badania. Udało nam się zbadać, wśród dobrze wykształconych nastolatków, kontakt z kontinuum treści seksualnych z różnych mediów, w tym z Internetu, bez ryzyka uzyskania wyników, które są niezgodne z wynikami innych bogatych krajów zachodnich. Ponadto stosunkowo wzmocniona rola holenderskich kobiet może stanowić silną przeciwwagę dla medialnych przedstawień kobiet jako przedmiotów seksualnych. Gdybyśmy znaleźli związek między ekspozycją młodzieży na seksualizowane środowisko medialne a ich wyobrażeniami o kobietach jako przedmiotach seksualnych, nie tylko mielibyśmy wstępne dowody na zjawisko, które może wkrótce zostać wykryte w innych krajach, ale także mielibyśmy dalsze wskazanie na ważną rolę mediów w definiowaniu stereotypów dotyczących płci.
Metoda wykonania
Uczestnicy i procedura
W marcu i kwietniu 2005 r. Przeprowadzono badanie on-line wśród 745 holenderskich nastolatków (48% chłopców, 52% dziewcząt) w wieku od 13 do 18 lat (
M = 15.5,
SD = 1.69). Dziewięćdziesiąt dwa procent respondentów było Holendrami, pozostałe 8% należało do innych grup etnicznych. Jeśli chodzi o badanie drażliwych zagadnień, ankiety on-line lub, bardziej ogólnie, ankiety za pośrednictwem komputera okazały się ogólnie lepsze od innych metod przeprowadzania wywiadów (np. Mustanski,
2001). Respondenci byli rekrutowani z istniejącego panelu internetowego zarządzanego przez Intomart GfK, uznany instytut badań opinii publicznej i mediów w Holandii. Pobieranie próbek i prace terenowe zostały wykonane przez Intomart GfK. Instytut badał respondentów we wszystkich częściach Holandii, częściowo poprzez wywiady losowe telefoniczne, częściowo za pośrednictwem sieci społecznościowych respondentów, i zażądał od każdego respondenta świadomej zgody, a dla nieletnich zgody rodziców, zanim nastolatki wzięły udział w badaniach. Wskaźnik odpowiedzi wynosił 60%. Analizy wykazały, że płeć, wiek i formalna edukacja naszych respondentów nie odbiegały od oficjalnych statystyk. Przed wdrożeniem badania uzyskano aprobatę instytucjonalną od naszej uczelni.
Młodzież została powiadomiona, że badanie dotyczyć będzie seksualności i internetu, a jeśli zechcą, mogą przerwać uczestnictwo w dowolnym momencie. Podjęliśmy kilka kroków w celu poprawy poufności, anonimowości i prywatności procesu odpowiedzi (Mustanski,
2001). Na ekranie wprowadzającym do kwestionariusza on-line podkreśliliśmy, że odpowiedzi będą analizowane tylko przez nas, głównych badaczy. Ponadto respondentów poproszono o upewnienie się, że wypełniają kwestionariusz na osobności. Wreszcie zapewniliśmy respondentów, że ich odpowiedzi pozostaną anonimowe. Oznacza to, że wyjaśniliśmy wyraźnie, że główni badacze nie mieli możliwości zidentyfikowania, kto wypełnił kwestionariusz, oraz że z drugiej strony Intomart GfK nie widział odpowiedzi respondentów. Firma Intomart GfK nie łączyła odpowiedzi respondentów w naszym kwestionariuszu z ich nazwiskami i danymi kontaktowymi, a jedynie dostarczyła nam zmienne tła oraz odpowiedzi z naszego kwestionariusza. Procedura ta okazała się skuteczna w wielu innych badaniach dotyczących delikatnych zagadnień i zapewnia ochronę anonimowości respondentów. Wypełnienie ankiety zajęło około 15 minut.
Do analiz regresji przedstawionych w tym artykule mieliśmy pełne dane z 674 respondentów 745, którzy rozpoczęli kwestionariusz. Dalsze analizy wskazały, że pod względem wieku, płci, pochodzenia etnicznego i formalnego wykształcenia respondenci 674, dla których dysponowaliśmy kompletnymi danymi, nie odbiegali znacząco od respondentów, którym brakowało pełnych danych.
Analiza danych
Przeprowadziliśmy hierarchiczne analizy regresji wielokrotnej, aby przetestować nasze pytania badawcze. Analiza regresji wielorakiej zakłada, że zmienne mają rozkład normalny, ale miary seksualne są zazwyczaj dodatnio wypaczone. Przed analizą regresji wielorakiej przeprowadziliśmy testy Shapiro-Wilka na normalność, aby określić, czy zmienne metryczne mają rozkład normalny. W wyniku testu musieliśmy log-przekształcić miary religijności, dojrzewania, doświadczenia seksualnego i wszystkich miar ekspozycji. Ponieważ niektóre z naszych miar mogą być silnie skorelowane, sprawdziliśmy, czy istnieją dowody na współliniowość między zmiennymi. Tak nie było; wszystkie wariancyjne czynniki inflacji były wyraźnie poniżej krytycznej wartości 4.0. Test Cooka-Weisberga potwierdził, że nasz model spełnia założenie homoskedastyczności. W celu zbadania warunków interakcji między płciami nastolatków i ich narażeniem na różne treści seksualne, skupiliśmy zmienne ekspozycji wokół ich środków, aby uniknąć problemów związanych z współliniowością (Aiken & West,
1991).
Efekt
Stół
1 przedstawia korelacje zerowego rzędu między podstawowymi zmiennymi badania, różnymi formami ekspozycji na treści seksualne i przekonaniem, że kobiety są obiektami seksualnymi. Z wyjątkiem ekspozycji na treści o charakterze nieokreślonym seksualnie w czasopismach i telewizji wszystkie inne formy ekspozycji były istotnie pozytywnie powiązane z przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi. Godne uwagi są dwa wzorce związków między różnymi formami ekspozycji. Po pierwsze, ekspozycja na treści o nieokreślonym charakterze seksualnym w telewizji nie była wcale lub negatywnie związana z narażeniem na treści pół-wyraźne lub o charakterze jednoznacznie seksualnym. Po drugie, ekspozycja na treści pół-jawne w telewizji i ekspozycja na treści erotyczne w czasopismach, filmach / DVD oraz w Internecie były silnie ze sobą powiązane. Ogólnie, tabela
1sugeruje schemat ekspozycji na wzór seksualnej jednoznaczności. Ogólnie rzecz biorąc, młodzież wydaje się preferować treści nieokreślone seksualnie lub treści erotyczne; narażenie na treści pół-wyraźne seksualnie, zwłaszcza w telewizji, jest silniej związane z ekspozycją na treści erotyczne niż z ekspozycją na treści nieokreślone seksualnie.
Tabela 1 Korelacje zerowego rzędu między miarami ekspozycji a pojęciami kobiet jako obiektów płciowych.
(1) Czasopisma niejawne (ln) | −.04 | | | | | | | |
(2) Telewizja niejawna (ln) | −.09a | .09a | | | | | | |
(3) Pół-wyraźne magazyny (ln) | .13c | .36c | .03 | | | | | |
(4) Telewizja półwyraźna (ln) | .27c | .10b | −.04 | .22c | | | | |
(5) Explicit magazyny (ln) | .23c | .23c | −.09a | .28c | .49c | | | |
(6) Jawne zdjęcia internetowe (ln) | .30c | .06 | −.11b | .22c | .45c | .46c | | |
(7) Jawne wideo / DVD (ln) | .30c | .04 | −.12b | .23c | .62c | .53c | .55c | |
(8) Internet jawnych filmów (ln) | .31c | .05 | −.07 | .22c | .49c | .44c | .72c | .61c |
Płeć nastolatków przewidywała ich ekspozycję na różne formy treści seksualnych i ich przekonania, że kobiety są obiektami seksualnymi. Narażenie na czasopisma nieokreślone seksualnie nie różniło się dla dziewcząt i chłopców (M Dziewczynkyi = 1.24, SD Dziewczynkyi = .78, M Chłopcy = 1.29, SD Chłopcy = 86), t (742) = .86, ns. Ale dziewczęta częściej oglądały w telewizji treści nieokreślone seksualnie niż chłopcy (M Dziewczynkyi = 3.12, SD Dziewczynkyi = .58, M Chłopcy = 2.50, SD Chłopcy = 65), t (724) = −13.69, p <001. W porównaniu z dziewczętami chłopcy znacznie częściej konsumowali w magazynach treści o charakterze częściowo jednoznacznie seksualnym (M Dziewczynkyi = 1.05, SD Dziewczynkyi = 37), M Chłopcy = 1.29, SD Chłopcy = .94, t (742) = 4.68, p <001, treści o charakterze częściowo jednoznacznie seksualnym w telewizji (M Dziewczynkyi = 1.13, SD Dziewczynkyi = .38, M Chłopcy = 1.43, SD Chłopcy = 72), t (732) = 7.21, p <.001, treści o charakterze jednoznacznie seksualnym w czasopismach (M Dziewczynkyi = 1.17, SD Dziewczynkyi = .54, M Chłopcy = 1.53, SD Chłopcy = 91), t (732) = 6.64, p <001, treści o charakterze jednoznacznie seksualnym na filmie / płycie DVD (M Dziewczynkyi = 1.13, SD Dziewczynkyi = .52, M Chłopcy = 1.74, SD Chłopcy = 1.09), t (732) = 9.80, p <.001, zdjęcia o charakterze jednoznacznie seksualnym w internecie (M Dziewczynkyi = 1.40, SD Dziewczynkyi = .86, M Chłopcy = 2.38, SD Chłopcy = 1.47), t (727) = 11.12, p <.001 i filmy o charakterze jednoznacznie seksualnym w internecie (M Dziewczynkyi = 1.37, SD Dziewczynkyi = .83, M Chłopcy = 2.30, SD Chłopcy = 1.49), t (727) = 10.49, p <001. W przeciwieństwie do dziewcząt chłopcy istotnie częściej mieli przekonanie, że kobiety są obiektami seksualnymi (M Dziewczynkyi = 2.58, SD Dziewczynkyi = .67, M Chłopcy = 3.01, SD Chłopcy = 73), t (727) = 12.11, p <001.
Charakter relacji
Nasze dwa pytania badawcze dotyczyły dwóch aspektów związku między ekspozycją na treści seksualne o zróżnicowanej jednoznaczności i formami wizualnymi i audiowizualnymi: po pierwsze, czy związek jest kumulatywny czy hierarchiczny, a po drugie, w jakim stopniu zależność zależy od płci nastolatków .
Skumulowane a hierarchiczne
Aby przetestować skumulowaną lub hierarchiczną naturę asocjacji, przeprowadziliśmy hierarchiczną wielokrotną regresję (patrz Tabela
2). Rozpoczęliśmy hierarchiczną analizę regresji za pomocą modelu podstawowego, który zawierał alternatywne wyjaśnienia przekonań, że kobiety są obiektami seksualnymi. Następnie sukcesywnie wprowadzaliśmy różne miary ekspozycji, zaczynając od ekspozycji na seksualnie nieokreślone treści seksualne (Modele 1 i 2), kontynuując ekspozycję na treści pół-wyraźne seksualnie (Modele 3 i 4) i kończąc na ekspozycji na materiały erotyczne (Modele 5 i 6). Na każdym z tych trzech poziomów seksualnej jednoznaczności wprowadziliśmy ekspozycję na treści seksualne w formacie wizualnym (tj. Zdjęcia w czasopismach lub w Internecie) przed ekspozycją na treści seksualne w formacie audiowizualnym (np. Telewizja, wideo lub filmy na internet). W modelach 5 i 6 oddzieliliśmy ekspozycję na treści erotyczne w Internecie od ekspozycji na materiały erotyczne w czasopismach (Model 5) i na wideo / DVD (Model 6), aby sprawdzić, czy narażenie on-line na taki materiał robi różnicę .
Tabela 2 Ekspozycja na zseksualizowane środowisko medialne i pojęcia kobiet jako przedmiotów seksualnych.
Zmienne kontrolne |
Dziewczynkyi | −.30c | −.30c | −.32c | −.30c | −.26c | −.23c | −.20c |
Wiek | −.11a | −.11 | −.10 | −.10 | −.07 | −.07 | −.07 |
Edukacja | .02 | .02 | .02 | .01 | .00 | .01 | .00 |
Status społeczno ekonomiczny | −.01 | −.00 | −.00 | −.01 | −.02 | −.02 | −.01 |
Holenderskie pochodzenie etniczne | .00 | .00 | .00 | −.00 | −.01 | −.00 | −.00 |
Religijność (ln) | .03 | .03 | .02 | .02 | .02 | .02 | .02 |
W związku | −.00 | −.00 | .00 | .01 | .02 | .02 | .01 |
Status dojrzewania (ln) | −.02 | −.02 | −.03 | −.02 | −.04 | −.04 | −.05 |
Doświadczenia seksualne (ln) | .07 | .07 | .07 | .06 | .02 | .02 | .01 |
Orientacja heteroseksualna | .01 | .01 | .01 | .01 | .04 | .03 | .03 |
Niezamierzona ekspozycja w internecie (ln) | .11b | .11b | .11b | .10a | .06 | −.02 | −.04 |
Zmienne narażenia seksualnego |
Czasopisma niejawne (ln) | | −.04 | −.04 | −.07 | −.07 | −.08 | −.06 |
ΔR2 | | .001 | | | | | |
Telewizja niejawna (ln) | | | .04 | .04 | .02 | .03 | .03 |
ΔR2 | | | .002 | | | | |
Pół-wyraźne czasopisma (ln) | | | | .08a | .06 | .05 | .04 |
ΔR2 | | | | .006a | | | |
Telewizja półwyraźna (ln) | | | | | .18c | .13b | .08 |
ΔR2 | | | | | .024c | | |
Jawne czasopisma (ln) | | | | | | .06 | .04 |
Jawne zdjęcia internetowe (ln) | | | | | | .14b | .06 |
ΔR2 | | | | | | .014b | |
Jawne wideo / DVD (ln) | | | | | | | .10 |
Jawne filmy internetowe (ln) | | | | | | | .11a |
ΔR2 | | | | | | | .011b |
Razem R2 | .124c | .125c | .127c | .133c | .157c | .171c | .182c |
Razem Adj. R2 | .110 | .110 | .110 | .114 | .138 | .149 | .158 |
Model podstawowy w drugiej kolumnie tabeli
2 pokazuje, że mężczyźni i młodsi nastolatki wierzą silniej niż kobiety i starsze nastolatki, że kobiety są obiektami seksualnymi. Ponadto częstsze przypadkowe narażenie na materiały erotyczne w Internecie wiązało się z silniejszymi poglądami, że kobiety są obiektami seksualnymi. Żadna z pozostałych zmiennych kontrolnych nie miała wpływu na pogląd młodzieży, że kobiety są obiektami płciowymi. W modelu 1 dodanie narażenia nastolatków na treści nieokreślone seksualnie w czasopismach nie spowodowało znaczącego związku z pojęciami kobiet jako obiektów seksualnych ani znaczącej poprawy wyjaśnionej wariancji,
ΔR 2 = .001,
ns Podobne wyniki, jak w Model 1, pojawiły się w Model 2, gdy uwzględniliśmy ekspozycję na treści nie-jawne w telewizji,
ΔR 2 = .002,
ns.
Jednak ekspozycja na treści pół-wyraźne seksualnie w czasopismach, jak wprowadzono w Model 3, była istotnie pozytywnie związana z przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi i znacznie zwiększyła wyjaśnioną wariancję modelu, ΔR 2 = .006, ΔF(1, 659) = 4.38, p <05. Jeszcze większa poprawa wyjaśnionej wariancji modelu nastąpiła, gdy dodaliśmy ekspozycję na treści o charakterze częściowo jednoznacznie seksualnym w telewizji, jak pokazuje model 4, ΔR 2 = .024, ΔF(1, 658) = 18.83, p <001. Kontakt z częściowo wulgarnymi treściami o charakterze seksualnym w telewizji miał silny pozytywny związek z postrzeganiem kobiet jako obiektów seksualnych, β = .18, p <001. Zgodnie z hierarchicznym wzorcem relacji między ekspozycją na zseksualizowane środowisko medialne a koncepcją kobiet jako obiektów seksualnych, wcześniej istotny związek między narażeniem na treści o charakterze częściowo jednoznacznie seksualnym w czasopismach spadł poniżej konwencjonalnych poziomów istotności, β = .06, ns, gdy w modelu uwzględniono ekspozycję na treści pół-wyraźne w telewizji.
Model 5 wskazuje, że ekspozycja nastolatków na zdjęcia erotyczne w Internecie była istotnie pozytywnie związana z przekonaniem, że kobiety są obiektami seksualnymi, β = .14, p <01. Nie miało to miejsca w przypadku ekspozycji na magazyny o charakterze jednoznacznie seksualnym, β = .06, ns. Włączenie tych dwóch zmiennych do modelu znacznie zwiększyło wyjaśnioną wariancję, ΔR 2 = .014, ΔF(2, 656) = 5.38, p <01. Związek między ekspozycją na treści o charakterze częściowo jednoznacznie seksualnym w telewizji a zmienną zależną osłabł, ale nadal był istotny. Wreszcie, w Modelu 6 uwzględniliśmy narażenie nastolatków zarówno na materiały o charakterze jednoznacznie seksualnym na wideo / DVD, jak i na filmy o tym charakterze w Internecie. Ekspozycja na filmy o charakterze jednoznacznie seksualnym w Internecie była w znacznym stopniu związana z poglądem, że kobiety są obiektami seksualnymi, β = .11, p <05, podczas gdy ekspozycja na materiały o charakterze jednoznacznie seksualnym na wideo / DVD nie było, β = .10, ns Wyjaśniona wariancja modelu znacznie wzrosła, gdy dwie zmienne zostały włączone do modelu, ΔR 2 = .011, ΔF(2, 654) = 4.54, p <01. Zniknął wcześniej istotny związek między ekspozycją na zdjęcia o charakterze jednoznacznie seksualnym w internecie a zmienną zależną, β = .06, ns Związek między ekspozycją na treści pół-jawne w telewizji a zmienną zależną również nie był już znaczący, β = .08, ns
Podsumowując, stwierdziliśmy, zgodnie z naszymi oczekiwaniami, że ekspozycja nastolatków na seksualne treści medialne była powiązana z silniejszymi przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi. Dokładniej rzecz ujmując, w odpowiedzi na nasze pierwsze pytanie badawcze, wyniki pokazały, że charakter tego związku można najlepiej opisać jako hierarchiczny.
Dyskusja
Podobne do poprzednich badań (Ward, 2002; Ward & Friedman, 2006), nasze badanie pokazało, że ekspozycja nastolatków na zseksualizowane środowisko medialne wiąże się z silniejszymi wyobrażeniami kobiet jako przedmiotów seksualnych. Zgodnie z żądaniem Browna i in. (
2006), w szczególności zbadaliśmy, w jaki sposób ekspozycja na treści seksualne o zróżnicowanej jednoznaczności i w różnych formatach jest powiązana z przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi.
Odkryliśmy, że relacja między ekspozycją na zseksualizowane środowisko medialne a wyobrażeniami kobiet jako przedmiotów seksualnych można w dużej mierze opisać jako hierarchiczną: zaczynając od narażenia nastolatków na treści pół-wyraźne seksualnie, znaczenie statystyczne związku z pojęciami kobiet jako seksu obiekty przenosiły się z treści półwyraźnych do bardziej wyraźnych treści seksualnych. Narażenie na treści seksualne w formatach wizualnych (np. Zdjęcia w czasopismach i Internecie) na ogół straciło znaczący związek z pojęciami kobiet jako obiektów seksualnych, gdy rozważano treści seksualne w formatach audiowizualnych (tj. Telewizję i filmy w Internecie).
Expozycja na filmy erotyczne w Internecie była jedyną miarą ekspozycji istotnie związaną z przekonaniami, że kobiety są obiektami seksualnymi w ostatecznym modelu regresji, w którym kontrolowano ekspozycję na inne formy treści seksualnych. Ten wzór dotyczył zarówno dziewcząt, jak i chłopcas. Narażenie młodzieży na treści seksualne i ich przekonania seksualne
Zgodnie z wcześniejszymi badaniami, zwłaszcza badania oparte na diecie seksualnej nastolatków (Brown i in.,
2006; L'Engle i in.,
2006; Pardun i in.,
2005) badanie to skupiło się na narażeniu nastolatków na treści seksualne w mediach w celu lepszego zrozumienia ich przekonań seksualnych. W przeciwieństwie do wcześniejszych badań nie znaleźliśmy jednak kumulatywnego, ale hierarchicznego wzorca relacji między wyobrażeniami kobiet o nastolatkach jako obiektach seksualnych i ich ekspozycją na treści seksualne o zróżnicowanej jednoznaczności w formatach wizualnych i audiowizualnych. Nasz konkretny wynik w żaden sposób nie oznacza, że skumulowany wzór jest generalnie nieważny. Pardun i in. (
2005) oddzielnie przeanalizowali wpływ ekspozycji nastolatków na telewizję, filmy, muzykę i czasopisma na temat intencji uprawiania seksu i znaleźli skumulowany wzór. Początkowo sugeruje to, że występowanie skumulowanego lub hierarchicznego wzoru może zależeć od rodzaju badanej zmiennej płciowej. Postawy seksualne mogą być w różny sposób związane z ekspozycją na zseksualizowane środowisko medialne niż intencje seksualne lub zachowania seksualne.
Ponadto pojawienie się kumulatywnego lub hierarchicznego wzorca może zależeć od tego, które formy ekspozycji na treści seksualne są badane. Dlatego przyszłe badania powinny również obejmować ekspozycję na treści seksualne w grach wideo i teledyskach. Ponadto interesujące może być sprawdzenie, czy narażenie na treści nieokreślone seksualnie i pół-wyraźne w Internecie zmienia wzór wyników uzyskanych w naszym badaniu. Wreszcie, badacze powinni również rozważyć historie seksualne o zróżnicowanej jednoznaczności, aby rygorystycznie sprawdzić, czy hierarchiczny wzór, który znaleźliśmy w kategoriach formatów wizualnych i audiowizualnych, zachowuje się w obecności zapisanych formatów. Im bardziej obszerny będzie spis treści seksualnych, z których obecnie korzysta młodzież, tym lepiej będziemy w stanie zrozumieć, czy narażenie nastolatków na treści seksualne jest kumulatywnie lub hierarchicznie związane z ich przekonaniami seksualnymi.
Narażenie na filmy erotyczne w Internecie miało kluczowe znaczenie dla hierarchicznego schematu relacji między ekspozycją nastolatków na seksualne środowisko mediów a ich wyobrażeniami o kobietach jako przedmiotach seksualnych. Odkrycie to potwierdza Brown i in. (
2006) założenie, że treści o charakterze jednoznacznie seksualnym, szczególnie w internecie i w formacie audiowizualnym, odgrywają ważną rolę w kształtowaniu przekonań seksualnych nastolatków. Chociaż nastolatki nie powinny konsumować materiałów o charakterze jednoznacznie seksualnym, to robią (Lo & Wei,
2005; Peter & Valkenburg,
2006) - a ich konsumpcja rezonuje z tym, czy wierzą, że kobiety są obiektami seksualnymi. Internet odgrywa kluczową rolę w zapewnianiu młodym ludziom dostępu do materiałów erotycznych. Okazało się to również w naszym odkryciu, że w przypadku wzajemnego oddziaływania tylko ekspozycja na filmy erotyczne w Internecie była istotnie związana z wyobrażeniami kobiet jako obiektów seksualnych, podczas gdy ekspozycja na filmy erotyczne na wideo lub DVD nie była. Chociaż internet sam w sobie jest tylko częścią ogólnie zseksualizowanego środowiska medialnego, wydaje się, że w znacznym stopniu definiuje to środowisko pod względem jego seksualnej jednoznaczności. Seksualizacja środowiska medialnego nastolatków oznacza zatem nie tylko, że nastolatki otrzymują więcej tej samej treści o nieokreślonym charakterze seksualnym w różnych mediach; Oznacza to również, że otrzymują więcej treści o charakterze seksualnym, a dzieje się to głównie w Internecie. Dlatego wydaje się niezwykle ważne, aby ekspozycja na materiały erotyczne, zwłaszcza w Internecie iw formacie audiowizualnym, zyskała większą uwagę w przyszłych badaniach.
W przeciwieństwie do wielu wcześniejszych badań, nie znaleźliśmy związku między ekspozycją nastolatków na treści pornograficzne w telewizji lub czasopismach a ich przekonaniem, że kobiety są obiektami seksualnymi. Hierarchiczna relacja między ekspozycją na treści seksualne a wyobrażeniami kobiet jako przedmiotów seksualnych pojawiła się tylko w związku z ekspozycją nastolatków na treści pół-wyraźne w czasopismach i telewizji. Możliwe są dwa metodologiczne i koncepcyjne wyjaśnienia tego odkrycia. Po pierwsze, zoperacjonalizowaliśmy ekspozycję na treści nieokreślone seksualnie w telewizji za pomocą zmiennej zastępczej zainteresowania nastolatków różnymi gatunkami telewizyjnymi o treściach seksualnych. Chociaż korelacje z innymi miarami narażenia nie sugerowały żadnych podejrzanych wzorców, bardziej poprawna operacjonalizacja narażenia na treści telewizyjne o nieokreślonym charakterze seksualnym mogła przynieść różne wyniki. Po drugie, może się zdarzyć, że ekspozycja na treści o nieokreślonym charakterze seksualnym w telewizji musi być mierzona bardziej szczegółowo niż w naszym badaniu. Wybraliśmy, zgodnie z wcześniejszymi badaniami, kategorie, które zazwyczaj obejmują kwestie seksualne (np. Mydła, programy muzyczne i filmy). Może się jednak zdarzyć, że ekspozycja na treści o nieokreślonym charakterze seksualnym w telewizji musi zostać uchwycona z użyciem konkretnych mydeł lub określonych gatunków teledysków, które zostały zidentyfikowane jako szczególnie zseksualizowane (np. Gangsta klipy muzyczne rap, w których mężczyźni są gloryfikowani „Alfonsi” i kobiety są traktowane jako „suki”).
Trzecie, bardziej koncepcyjne wyjaśnienie naszego odkrycia może odnosić się do procesów odczulania wśród młodzieży. Biorąc pod uwagę stopień jednoznaczności treści seksualnych dostępnych obecnie dla nastolatków, bardziej tradycyjne, nieoczywiste treści seksualne mogą stać się tak normalne dla nastolatków, że prawie nie zauważają treści seksualnych treści. Dopiero gdy w treściach seksualnych pojawia się pewien poziom seksualnej jednoznaczności, konsekwencje ekspozycji na tę treść zaczynają się ukazywać, na przykład, w seksualnym uprzedmiotowieniu kobiet. Zillmann i Bryant (
1986,
1988) opisali takie skutki odczulania dla mężczyzn wielokrotnie narażonych na materiały erotyczne, ale są one również możliwe dla młodzieży narażonej na treści seksualne w mediach głównego nurtu. To dodaje wymiar wrażliwości kontekstowej na koncepcję zseksualizowanego środowiska medialnego (Peter,
2004). Te same treści mediów seksualnych mogą nie być w równym stopniu powiązane z przekonaniami seksualnymi; siła stowarzyszenia może raczej zależeć od
stopień do którego środowisko medialne jest seksualizowane. W zależności od stopnia seksualizacji środowiska medialnego treści seksualne różnych typów jednoznaczności mogą być związane z przekonaniami seksualnymi. Biorąc pod uwagę, że większość badań jest oparta na USA, a nasze badanie zostało przeprowadzone w Holandii, międzynarodowym badaczom porównawczym może być interesujące zadanie przetestowanie wrażliwości kontekstowej związku między ekspozycją na treści seksualne a przekonaniami seksualnymi.
Kobiety jako obiekty seksualne
Niniejsze badanie stanowi wkład w niewielką, ale spójną całość badań, które pokazują, że relatywnie jednorodny obraz kobiet jako obiektów seksualnych jest powiązany z wyobrażeniami kobiet o kobietach jako przedmiotach seksualnych (Ward,
2002; Ward & Friedman,
2006). Nasze badanie rozszerza jednak wcześniejsze badania, ponieważ wskazuje na znaczenie narażenia nastolatków na materiały erotyczne, zwłaszcza w Internecie iw formacie audiowizualnym. Nasze odkrycia są zgodne z dwoma różnymi aspektami badań. Po pierwsze, fakt, że odkryliśmy, że filmy erotyczne o charakterze bezpośrednim są powiązane z pojęciami kobiet jako obiektów seksualnych, zgadza się z analizami treści, które wykazały, że kobiety są uprzedmiotowione w materiałach erotycznych (np. Brosius i in.,
1993; Cowan i in.,
1988; Ertel,
1990). To uprzedmiotowienie może częściowo wynikać z uwłaczających komentarzy seksualnych mężczyzn na temat kobiet (Cowan i in.,
1988; Ertel,
1990). Po drugie, nasz wynik, że ekspozycja na treści audiowizualne o jednoznacznie seksualnym charakterze w Internecie, a nie ekspozycja na takie treści na wideo lub DVD, była związana z przekonaniem, że kobiety są obiektami seksualnymi, wstępnie wspiera naukowców, którzy argumentowali, że ze względu na łatwą dostępność treści seksualne Internet może odgrywać kluczową rolę w socjalizacji seksualnej nastolatków (Donnerstein & Smith,
2001; Zielone pole,
2004; Thornburgh & Lin,
2002).
Dzięki przekrojowemu projektowi niniejsze badanie nie było w stanie zidentyfikować wyraźnego związku przyczynowego między narażeniem na zseksualizowane środowisko medialne a przekonaniem, że kobiety są obiektami seksualnymi. Kontakt z treściami seksualnymi może wzmocnić przekonanie nastolatków, że kobiety są obiektami seksualnymi. Jednak na podstawie naszych danych jest równie prawdopodobne, że nastolatki, które uważają, że kobiety są obiektami seksualnymi, czują się szczególnie pociągane przez materiały o charakterze jednoznacznie seksualnym i w związku z tym często korzystają z tych treści. Tę zagadkę można rozwiązać jedynie za pomocą projektów podłużnych, biorąc pod uwagę problemy etyczne badań eksperymentalnych w badaniach nad materiałami o charakterze jednoznacznie seksualnym z udziałem nieletnich. Niezależnie od tego, czy kontakt z zseksualizowanym środowiskiem medialnym wpływa na przekonania, że kobiety są obiektami seksualnymi, czy odwrotnie, związek między nimi ma już duże znaczenie społeczne. W wielu krajach zachodnich w ciągu ostatnich 30 lat próbowano nawiązać stosunki seksualne charakteryzujące się równością płci oraz wzajemnym zrozumieniem i szacunkiem. Z tego samego powodu kwestie takie jak podwójny standard seksualny, stereotypy dotyczące płci oraz wykorzystywanie seksualne i wykorzystywanie kobiet weszły do publicznego dyskursu. Jeśli teraz zobaczymy, że zarówno wśród nastolatków płci żeńskiej, jak i męskiej postrzeganie kobiet jako obiektów seksualnych wiąże się z ekspozycją, zwłaszcza na materiały o charakterze jednoznacznie seksualnym, być może jesteśmy świadkami zmiany płci i stosunków seksualnych związanych z mediami. Przedstawione tutaj koncepcje i wyniki mogą stanowić pierwsze wezwanie do dalszego zbadania tej kwestii.
Podziękowanie
Autorzy chcieliby podziękować dwóm anonimowym recenzentom za ich wnikliwe komentarze do wcześniejszego projektu tego artykułu. Badanie zostało sfinansowane z grantów Niderlandzkiej Organizacji Badań Naukowych (NWO) zarówno dla pierwszego, jak i drugiego autora.
Referencje
Aiken, LS i West, SG (1991). Regresja wielokrotna: testowanie i interpretacja interakcji. Newbury Park, CA: Sage.
Aubrey, JS, Harrison, K., Kramer, L. i Yellin, J. (2003). Różnorodność a wyczucie czasu: różnice między płciami w oczekiwaniach seksualnych studentów na podstawie oglądania telewizji zorientowanej seksualnie.
Badania nad komunikacją, 30, 432-460.
CrossRefBrosius, HB., Weaver, JB i Staab, JF (1993). Odkrywanie społecznej i seksualnej rzeczywistości współczesnej pornografii. Journal of Sex Research, 30, 161-170.
Brown, JD (2000). Diety nastolatków w mediach seksualnych.
Journal of Adolescent Health, 27S, 35-40.
CrossRefBrown, JD, L'Engle, KL, Pardun, CJ, Guo, G., Kenneavy, K. i Jackson, C. (2006). Seksowne znaczenie mediów: kontakt z treściami seksualnymi w muzyce, filmach, telewizji i czasopismach jest zwiastunem zachowań seksualnych czarnych i białych nastolatków.
Pediatria, 117, 1018-1027.
PubMedCrossRefCarpenter, LM (1998). Od dziewcząt po kobiety: skrypty do seksualności i romansu Siedemnaście magazyn, 1974 – 1994. Journal of Sex Research, 35, 158-168.
Cooper, A. (1998). Seksualność i Internet: surfowanie w nowym tysiącleciu.
Cyberpsychologia i zachowanie, 1, 181-187.
CrossRefCowan, G., Lee, C., Levy, D., & Snyder, D. (1988). Dominacja i nierówność w kasetach wideo z oceną X.
Psychologia kobiet kwartalnych, 12, 299-311.
CrossRefDonnerstein, E. i Smith, S. (2001). Seks w mediach: teoria, wpływy i rozwiązania. W DG Singer & JL Singer (red.), Podręcznik dla dzieci i mediów (str. 289 – 307). Thousand Oaks, CA: Sage.
Drenth, JJ i Slob, AK (1997). Holandia i autonomiczne Antyle Holenderskie. W RT Francoeur (red.), Międzynarodowa encyklopedia seksualności (Tom 2, str. 895 – 961). Nowy Jork: Kontinuum.
Ertel, H. (1990). Erotika und Pornographie: Repräsentative Befragung und psychophysiologische Langzeitstudie zu Konsum und Wirkung [Erotyka i pornografia. Reprezentatywna ankieta i psychofizjologiczne badania podłużne dotyczące konsumpcji i skutków pornografii]. Monachium, Niemcy: PVU.
Escobar-Chaves, SL, Tortolero, SR, Markham, CM, Low, BJ, Eitel, P. i Thickstun, P. (2005). Wpływ mediów na postawy i zachowania seksualne nastolatków.
Pediatria, 116, 303-326.
PubMedCrossRefFredrickson, BL i Roberts, TA. (1997). Teoria uprzedmiotowienia: w kierunku zrozumienia doświadczeń życiowych kobiet i zagrożeń dla zdrowia psychicznego.
Psychologia kobiet kwartalnych, 21, 173-206.
CrossRefFreeman-Longo, RE (2000). Dzieci, nastolatki i seks w Internecie. Uzależnienie seksualne i kompulsywność, 7, 75-90.
Glick, P., Lameiras, M. i Castro, YR (2002). Edukacja i religijność katolicka jako predyktory wrogiego i życzliwego seksizmu wobec kobiet i mężczyzn.
Role seksu, 47, 433-441.
CrossRefGrauerholz, E. i King, A. (1997). Molestowanie seksualne w najlepszym czasie.
Przemoc wobec kobiet, 3, 129-148.
PubMedGreenberg, BS, Siemicki, M., Heeter, C., Stanley, C., Soderman, A., & Linsangan, R. (1993). Treści erotyczne w filmach z oceną R oglądanych przez młodzież. W BS Greenberg, JD Brown i N. Buerkel-Rothfuss (red.), Media, seks i młodzież (str. 45 – 58). Cresskill, NJ: Hampton.
Greenfield, PM (2004). Przypadkowa ekspozycja na pornografię w Internecie: implikacje sieci wymiany plików peer-to-peer dla rozwoju dziecka i rodzin.
Journal of Applied Developmental Psychology, 25, 741-750.
CrossRefKrassas, NR, Blauwkamp, JM i Wesselink, P. (2001). Boks Helena i gorset Eunice: Retoryka seksualna w
Kosmopolityczny i
Playboy czasopisma.
Role seksu, 44, 751-771.
CrossRefKunkel, D., Eyal, K., Finnerty, K., Biely, E., & Donnerstein, E. (2005). Sex on TV 4. Menlo Park, Kalifornia: Fundacja Kaiser Family.
Lanis, K. i Covell, K. (1995). Wizerunki kobiet w reklamach: wpływ na postawy związane z agresją seksualną.
Role seksu, 32, 639-649.
CrossRefLe Gall, A., Mullet, E. i Shafighi, SR (2002). Wiek, przekonania religijne i postawy seksualne.
Journal of Sex Research, 39, 207-216.
PubMedL'Engle, KL, Brown, JD i Kenneavy, K. (2006). Środki masowego przekazu są ważnym kontekstem dla zachowań seksualnych nastolatków.
Journal of Adolescent Health, 38, 186-192.
PubMedCrossRefLerner, RM i Castellino, DR (2002). Współczesna teoria rozwoju i dorastanie: Systemy rozwojowe i stosowane nauki o rozwoju.
Journal of Adolescent Health, 31, 122-135.
PubMedCrossRefLo, Vh., & Wei, R. (2005). Narażenie na pornografię internetową oraz postawy i zachowania seksualne nastolatków z Tajwanu.
Journal of Broadcasting & Electronic Media, 49, 221-237.
CrossRefMacKay, NJ i Covell, K. (1997). Wpływ kobiet w reklamach na postawy wobec kobiet.
Role seksu, 36, 573-583.
CrossRefMiller, BC, Christopherson, CR i King, PK (1993). Zachowania seksualne w okresie dojrzewania. W TP Gullotta, GR Adams i R. Montemayor (red.), Seksualność nastolatków (str. 57 – 76). Newbury Park, CA: Sage.
Mitchell, KJ, Finkelhor, D. i Wolak, J. (2003). Ekspozycja młodzieży na niechciane materiały seksualne w Internecie. Krajowe badanie ryzyka, skutków i zapobiegania.
Młodzież i społeczeństwo, 34, 330-358.
CrossRefMustanski, BS (2001). Pierwsze połączenie: Wykorzystanie Internetu do zbierania ważnych danych seksualnych. Journal of Sex Research, 38, 292-301.
Pardun, CJ, L'Engle, KL i Brown, JD (2005). Powiązanie ekspozycji z wynikami: Konsumpcja treści seksualnych przez wczesną młodzież w sześciu mediach.
Komunikacja masowa i społeczeństwo, 8, 75-91.
CrossRefPaul, P. (2005). Pornified: Jak pornografia zmienia nasze życie, nasze relacje i nasze rodziny. New York Times.
Peter, J. (2004). Nasz długi „powrót do koncepcji potężnych środków masowego przekazu”: ponadnarodowe badanie porównawcze skutków spółgłoskowych relacji w mediach.
International Journal of Public Opinion Research, 16, 144-168.
CrossRefPeter, J. i Valkenburg, PM (2006). Kontakt nastolatków z materiałami o charakterze jednoznacznie seksualnym w Internecie.
Badania nad komunikacją, 33, 178-204.
CrossRefPetersen, AC, Crockett, L., Richards, M., & Boxer, A. (1988). Samodzielna miara stanu pokwitania: rzetelność, trafność i wstępne normy.
Journal of Youth and Adolescence, 17, 117-133.
CrossRefQrius (2005). Jongeren 2005. Het speelveld verandert [Youth 2005. Zmienia się boisko]. Amsterdam: Qrius.
Rich, M. i Bar-On, M. (2001). Zdrowie dziecka w dobie informacji: edukacja medialna pediatrów.
Pediatria, 107, 156-162.
PubMedCrossRefRoberts, DF, Foehr, UG i Rideout, V. (2005). Pokolenie M: Media w życiu 8–18 latków. Menlo Park, Kalifornia: Fundacja Kaiser Family.
Scott, JE (1986). Zaktualizowana podłużna analiza treści odniesień seksualnych w magazynach masowego obiegu. Journal of Sex Research, 22, 385-392.
Seidman, SA (1992). Badanie stereotypów dotyczących roli płci w teledyskach. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 36, 209-216.
Strasburger, VC i Donnerstein, E. (1999). Dzieci, młodzież i media: problemy i rozwiązania.
Pediatria, 103, 129-139.
PubMedCrossRefStrouse, JS i Buerkel-Rothfuss, N. (1995). Płeć i rodzina jako moderatorzy związku między ekspozycją teledysków a przyzwoleniem seksualnym nastolatków.
Dorastanie, 30, 505-521.
PubMedStrouse, JS, Goodwin, MP, & Roscoe, B. (1994). Korelaty postaw wobec molestowania seksualnego wśród wczesnych nastolatków.
Role seksu, 31, 559-577.
CrossRefThornburgh, D. i Lin, HS (2002). Młodzież, pornografia i Internet. Washington, DC: National Academy.
Townsend, JM (1993). Seksualność i dobór partnerów: różnice płci wśród studentów.
Etologia i socjobiologia, 14, 305-329.
CrossRefProgram Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (2001). Raport rozwoju człowieka 2001. Nowy Jork: Oxford University Press.
Valkenburg, PM i Janssen, SC (1999). Co dzieci cenią w programach rozrywkowych? Dochodzenie międzykulturowe.
Journal of Communication, 49, 3-21.
CrossRefValkenburg, PM i Peter, J. (2007). Komunikacja online młodzieży w wieku przedszkolnym i młodzieżowym oraz ich bliskość z przyjaciółmi. Psychologia rozwojowa. (w prasie)
Ward, LM (2002). Czy ekspozycja telewizyjna wpływa na postawy i przypuszczenia dorosłych na temat relacji seksualnych? Potwierdzenie korelacyjne i eksperymentalne.
Journal of Youth and Adolescence, 31, 1-15.
CrossRefWard, LM (2003). Zrozumienie roli mediów rozrywkowych w socjalizacji seksualnej młodzieży amerykańskiej: przegląd badań empirycznych.
Developmental Review, 23, 347-388.
CrossRefWard, LM i Friedman, K. (2006). Korzystanie z telewizji jako przewodnika: Związki między oglądaniem telewizji a postawami i zachowaniami seksualnymi nastolatków.
Journal of Research on Adolescence, 16, 133-156.
CrossRefWard, LM, & Rivadeneyra, R. (1999). Wkład telewizji rozrywkowej w postawy i oczekiwania seksualne nastolatków: Rola ilości oglądania a zaangażowanie widza.
Journal of Sex Research, 36, 237-249.
CrossRefZillmann, D., & Bryant, J. (1986). Zmiana preferencji w zakresie konsumpcji pornografii. Badania nad komunikacją, 13, 560-578.
Zillmann, D., & Bryant, J. (1988). Wpływ długotrwałego używania pornografii na wartości rodzinne. Journal of Family Issues, 9, 518-544.