KOMENTARZE - Istotne ustalenia obejmują:
- Konsumenci pornografii częściej prześladują swoich partnerów w sieci.
- Wyższe poziomy wrogiego i życzliwego seksizmu były skorelowane z większym wykorzystaniem pornografii.
+++++++++++++++++++++++++
Int J Environ Res Public Health. 2021 23 lutego; 18 (4): 2181.
Yolanda Rodríguez-Castro 1 , Rosana Martínez-Román 1 , Patricia Alonso-Ruido 2 , Alba Adá-Lameiras 3 , Maria Wiktoria Carrera-Fernández 1
PMID: 33672240
Abstrakcyjny
Kontekst: W kontekście powszechnego wykorzystywania technologii przez młodzież, celem tego badania była identyfikacja sprawców intymnego partnera cyberstalking (IPCS) wśród nastolatków; analiza związku między IPCS a płcią, wiekiem, zachowaniami związanymi z seksem, konsumpcją pornografii i ambiwalentnym seksizmem; oraz zbadać wpływ badanych zmiennych jako predyktorów IPCS i określić ich rolę moderującą.
Metody: Uczestnikami było 993 hiszpańskich uczniów szkół średnich, 535 dziewcząt i 458 chłopców w średnim wieku 15.75 (SD = 1.47). Z całej próby 70.3% (n = 696) miał lub miał partnera.
Wyniki: chłopcy częściej sekstingują, konsumują więcej treści pornograficznych i mają bardziej wrogie i życzliwe nastawienie seksistowskie niż dziewczęta. Jednak dziewczęta wykonują więcej IPCS niż chłopcy. Wyniki hierarchicznej regresji wielokrotnej wskazują, że wrogi seksizm jest predyktorem IPCS, a także połączony efekt Gender × Pornography i Benevolent Sexism × Sexting.
Wnioski: konieczne jest wdrażanie programów edukacji afektywnej seksualnej w szkołach, w których zastosowano technologie informacyjne i komunikacyjne (ICT), aby chłopcy i dziewczęta mogli doświadczać swoich relacji, zarówno offline, jak i online, w sposób egalitarny i wolny od przemocy.
Słowa kluczowe: intymny partner w cyberstalkingu; seksizm; sexting; konsumpcja pornografii; młodociany; edukacja seksualna
1. Wstęp
Rewolucja technologiczna doprowadziła do coraz większego wykorzystania technologii informacyjnych i komunikacyjnych (ICT) przez młodzież [1], ustanawiając w ten sposób nowy sposób nawiązywania kontaktów towarzyskich poprzez sferę wirtualną [2]. W rzeczywistości niektórzy nastolatkowie wolą komunikację online niż komunikację twarzą w twarz [3]. Dlatego korzystanie z Internetu, mediów społecznościowych i komunikatorów internetowych to narzędzia, których chłopcy i dziewczęta używają rutynowo zarówno w relacjach rówieśniczych, jak i randkowych [4,5]. Ich rosnący wpływ na młodzież stała się głównym problemem dla nauczycieli i badaczy w ostatnich latach [6]. W miarę jak nastolatki znajdują się na kluczowym etapie rozwoju w swoim życiu, w którym doświadczane są nowe formy relacji międzyludzkich i uczuciowych, takie jak zakochanie się, pojawiają się nowe zainteresowania i potrzeby, a także pierwsze relacje, a także pierwsze relacje seksualne [7].
Badania zidentyfikowały sferę wirtualną jako nową przestrzeń przenoszącą wiele brutalnych sytuacji zarówno w grupie rówieśniczej [8] oraz w związkach randkowych [9]. W związku z tym korzystanie przez młodzież z technologii informacyjno-komunikacyjnych za pośrednictwem aplikacji internetowych, gier wideo itp. Należy uznać za przydatne w zapobieganiu przemocy, a zwłaszcza przemocy ze strony partnerów [10]. Po przeglądzie przeprowadzonym przez Navarro-Pérez et al. [11] na temat narzędzi interwencyjnych opartych na technologiach informacyjno-komunikacyjnych następujące wyróżniają się w zakresie zapobiegania i interwencji w przypadku przemocy na randkach wśród nastolatków (TDV): Program Teen Choices [12]; Wykryj miłość [13] i inne aplikacje mobilne o wysokim poziomie efektywności, takie jak aplikacja Liad@s [11,14] o charakterze rozrywkowym i edukacyjnym, którego celem jest pomoc nastolatkom w utrzymaniu egalitarnych i nietoksycznych związków w parach i obejmuje mniej seksistowskich postaw, identyfikowanie mitów na temat miłości i ograniczanie sytuacji przemocy w ich związkach.
1.1. Intimate Partner Cyberstalking u nastolatków
Cyberstalking ma swoje korzenie w tradycyjnym nękaniu lub prześladowaniu. Definiuje się go jako rodzaj praktyki cyfrowej, w której agresor dominuje nad ofiarą lub ofiarami poprzez ingerencję w ich życie intymne. To wtargnięcie jest powtarzalne, destrukcyjne i dokonywane wbrew woli ofiary [15]. To nękanie obejmuje fałszywe oskarżenia, inwigilację, groźby, kradzież tożsamości, obraźliwe wiadomości itp., Które wywołują strach u ofiar [15]. Pierwsze epizody cyberstalkingu występują w wieku od 12 do 17 lat [16]. Konceptualizacja intymnego partnera cyberstalking (IPCS) ma wyraźny charakter afektywny i / lub seksualny [15], ponieważ może zostać popełnione przeciwko partnerowi lub stanowić strategię podejścia do byłego partnera [17,18]. IPCS jest uważany za formę przemocy uwarunkowanej płcią u młodych ludzi, ponieważ obejmuje te zachowania, które za pomocą środków cyfrowych mają na celu dominację, dyskryminację, a ostatecznie nadużycie władzy, w przypadku gdy prześladowca ma lub miał pewne uczucia i / lub stosunki seksualne z osobą napastowaną [15]. Badania, które skupiały się na IPCS u nastolatków wskazują, że najczęstszymi zachowaniami są zazwyczaj kontrola online, monitorowanie partnerów online lub nadzór online [19,20], pojęcia czasami używane zamiennie w różnych badaniach [21,22]. Jednak kontrola online jest poważniejszym zachowaniem niż nadzór online lub monitorowanie online. Nadzór online lub monitorowanie online polega na obserwowaniu lub uważnym monitorowaniu partnera lub byłego partnera w celu uzyskania informacji z powodu nieufności i niepewności [23], (np. „Otrzymuję wiele informacji o działaniach i przyjaźniach mojego partnera, przeglądając jego / jej strony w mediach społecznościowych”), ale kontrola polega na pójściu o krok dalej, ponieważ celem jest zdominowanie i zarządzanie życiem partner lub były partner (np. „Poprosiłem mojego partnera o usunięcie lub zablokowanie pewnych osób z jego kontaktów [telefon lub media społecznościowe], ponieważ nie lubiłem tej osoby, albo zrobiłem to sam [usunąłem / zablokował osobę ”]) [24]. Partner często zdaje sobie sprawę z kontroli, jaką doznaje ze strony swojego chłopaka lub dziewczyny, w przeciwieństwie do nadzoru, który jest bardziej ostrożny [24,25]. W związku z tym badania międzynarodowe wskazują, że od 42 do 49.9% nastolatków często sprawdza, czy partner jest online w mediach społecznościowych lub w komunikatorach internetowych [26,27], od 19.5 do 48.8% nastolatków wysyła ciągłe lub przesadne wiadomości, aby wiedzieć, gdzie jest ich partner, co robią lub z kim jest ich partner [27,28], a od 32.6 do 45% nastolatków kontroluje, z kim rozmawia ich partner iz kim się przyjaźnią [26,28]. Badania jakościowe pokazują również, że nastolatki otwarcie przyznają, że często stale sprawdzają telefon komórkowy partnera [25,29], że udostępniają swoje hasła na znak zaangażowania i zaufania oraz że często tworzą fałszywe profile w mediach społecznościowych, aby kontrolować swoich partnerów [19,30]. Te zachowania związane z kontrolą online pokazują, że nastolatki uważają je za odpowiednie lub akceptowalne, to znaczy te zachowania IPCS są znormalizowane, a nastolatki nawet je usprawiedliwiają [19,25].
Jeśli chodzi o wskaźniki rozpowszechnienia IPCS wśród młodzieży, badania międzynarodowe wykazują dużą zmienność sprawcy. We wczesnych badaniach zidentyfikowano chłopców jako najczęstszych agresorów IPCS [31,32]. Jednak najnowsze badania wskazują, że agresorami IPCS są dziewczyny, które częściej kontrolują i monitorują swoich afektywnych partnerów online [25,27,30]. W tym sensie badania dowodzą, że chłopcy częściej angażują się w cyfrowe groźby i naciski na partnera, zwłaszcza gdy chcą uprawiać seks; mając na uwadze, że dziewczęta bardziej angażują się w kontrolowanie zachowań, aby uzyskać intymność i wyłączność w swoim związku [2,30] lub nawet w celu zachowania ich związku [31].
W Hiszpanii badanie IPCS u nastolatków jest wciąż początkową linią badań. W kilku istniejących dochodzeniach nie zidentyfikowano sprawcy IPCS. Istnieje duża zmienność w zakresie wskaźników rozpowszechnienia IPCS; między 10% [33,34] i 83.5% [35,36] nastolatków przyznaje, że kontroluje i monitoruje swoich partnerów online. Pod względem częstotliwości, według badań Donoso, Rubio i Vilà [37], 27% nastolatków twierdzi, że czasami kontroluje swojego partnera, a 14% czasami sprawdza telefon komórkowy partnera. W rzeczywistości 12.9% nastolatków prosi swojego partnera, aby co minutę informował, gdzie się znajdują [38]. W tym sensie badanie Rodríguez-Castro i wsp. [4] pokazuje, że zachowania takie jak „kontrolowanie czasu ostatniego połączenia” są powszechne w nastoletnich związkach partnerskich, bez identyfikowania ich jako negatywnych. Dlatego jednym z celów niniejszego badania jest ocena częstości występowania IPCS, identyfikacja agresora.
1.2. Intimate Partner Cyberstalkxing u nastolatków
Aby pogłębić naszą wiedzę na temat zjawiska IPCS u nastolatków, po przeanalizowaniu istniejącej literatury, innymi celami tego badania było zweryfikowanie związku między IPCS a zmiennymi, takimi jak ambiwalentny seksizm, zachowania seksualne i konsumpcja pornografii, a także przewidywanie które zmienne najlepiej wyjaśniają IPCS.
1.2.1. Seksizm i IPCS
Opieramy się na teorii ambiwalentnego seksizmu [39], który opisuje ambiwalentny seksizm jako dwuwymiarowy konstrukt złożony z wrogich i życzliwych postaw. Oba seksizmy funkcjonują jako uzupełniające się ideologie oraz jako system nagród i kar. Seksizm wrogi, z tonem negatywnym, uważa kobiety za gorsze od mężczyzn. Taki wrogi seksizm stosowany jest jako kara wobec kobiet, które nie spełniają tradycyjnych ról żony, matki i opiekunki [40] W przeciwieństwie do tego dobrotliwy seksizm, o pozytywnym tonie afektywnym, uważa kobiety za inne i jako takie należy się nimi opiekować i chronić, więc tradycyjne kobiety są nagradzane dobroczynnym seksizmem [41].
Jak pokazują badania międzynarodowe i krajowe, nastolatki prezentują ambiwalentne seksistowskie postawy, a chłopcy mają bardziej wrogie i życzliwe nastawienie seksistowskie niż dziewczęta [42,43]. Ponadto najbardziej seksistowska nastolatka wykazuje bardziej pozytywne nastawienie do przemocy ze strony partnerów intymnych [44]. W rzeczywistości badania pokazują, że zarówno wrogi seksizm [45] i dobrotliwy seksizm [46,47] pomóż wyjaśnić przemoc między partnerami, zarówno wśród młodzieży, jak i dorosłych [48,49].
W przestrzeni internetowej młodzież znalazła nowy sposób na rozmnażanie i utrwalanie seksizmu [50]. Chociaż znaleźliśmy niewiele badań, które konkretnie łączą IPCS u nastolatków z seksistowskimi postawami, możemy zwrócić uwagę na ostatnie badanie Cavy i wsp. [33], który zidentyfikował wrogi seksizm i przemoc w relacjach jako predyktory strategii cyberkontroli u chłopców, podczas gdy mity o romantycznej miłości i przemocy werbalnej w związku były głównymi predyktorami cyberkontroli u dziewcząt.
1.2.2. Sexting i IPCS
Wymiana treści erotycznych / seksualnych i intymnych, takich jak wiadomości tekstowe, zdjęcia i / lub filmy, za pośrednictwem sieci społecznościowych lub innych zasobów elektronicznych - sexting - jest znormalizowaną rzeczywistością w relacjach nastolatków zarówno w Hiszpanii, jak i poza nią [4,27]. W związku z tym liczby wskazują na zakres rozpowszechnienia zachowań związanych z seksem między 14.4 a 61% wśród nastolatków, zarówno w kontekście międzynarodowym, jak i krajowym [51,52].
Seksualne zachowania są częścią strategii przemocy intymnej między partnerami wykonywanej za pomocą seksu [53]. Sextortion to szantażowanie osoby za pomocą intymnego obrazu siebie, którym podzieliła się w Internecie za pośrednictwem sekstowania. Celem tego szantażu jest zwykle dominacja woli ofiary [53]. W rzeczywistości zachowania seksualne z powodu przymusu partnera stały się jedną z głównych przyczyn udziału młodzieży w tym zachowaniu, zwłaszcza dziewcząt [6]. Niedawne badania wskazują na związek między praktykami seksu u nastolatków a przemocą między partnerami intymnymi [54], ale także, dokładniej, strategie kontroli cybernetycznej w relacjach partnerskich [55], trend powtórzony w badaniach hiszpańskich, które pokazują, w jaki sposób praktyki seksu w parze są powiązane z dokonywaniem cyberprzemocy [56,57]. Dlatego dziewczęta, które uprawiają seks ze swoimi partnerami, są zwykle bardziej narażone na jakąś formę cyberprzemocy w ich związku [57].
1.2.3. Konsumpcja pornografii i IPCS
Pornografia głównego nurtu stała się kluczowym społecznym narzędziem utrwalania patriarchalnego systemu, ponieważ pomaga kształtować seksualność kobiet z punktu widzenia męskiego interesu. Dzięki niej reprodukowana jest hierarchia patriarchalna, potwierdzająca przypisanie kobietom natury biernej i wyciszonej, a mężczyznom naturę czynną [58]. Dzięki swobodnemu dostępowi do technologii informacyjno-komunikacyjnych nasza młodzież stała się konsumentem treści pornograficznych. Badania międzynarodowe i krajowe określają rozpowszechnienie konsumpcji pornografii na poziomie 27–70.3% [59,60,61,62], gdzie chłopcy są bardziej pornofilni niż dziewczyny [63,64]. Przedział wiekowy rozpoczęcia konsumpcji pornografii wynosi od 12 do 17 lat [61,64], chociaż niektóre badania wskazują, że dzieci uzyskują dostęp do pornografii w coraz młodszym wieku, umieszczając pierwsze oglądanie w wieku 8 lat [60].
Jako Cobo [58] twierdzi, że rdzeń pornografii przeplata się z męską przyjemnością, dominacją i przemocą. Młodzież przyznaje, że pornografia jest przemocą, a 54% nawet przyznaje, że wpływa na jej osobiste doświadczenia seksualne [61]. W rzeczywistości stwierdzono, że chłopcy, którzy stosują przymusowe zachowania i wykorzystują seksualnie swojego partnera, rutynowo oglądają treści pornograficzne [64]. Jednak nie znaleźliśmy żadnych badań, które bezpośrednio wiążą konsumpcję pornografii z IPCS.
Biorąc pod uwagę ten nowy kontekst, w którym nasze młode nastolatki są socjalizowane, cel tego badania był trojaki: I. Identyfikacja sprawców IPCS w populacji nastolatków; II. Analiza związku między IPCS a płcią, wiekiem, zachowaniami związanymi z seksem, konsumpcją pornografii i ambiwalentnym seksizmem; i III. Zbadanie wpływu zmiennych (płci, wieku, zachowań związanych z seksem, konsumpcji pornografii i ambiwalentnego seksizmu) jako predyktorów IPCS w populacji nastolatków.
2. Materiały i metody
2.1. Uczestnicy
Uczestnikami było 993 hiszpańskich uczniów szkół średnich; 535 dziewcząt (53.9%) i 458 chłopców (46.1%). Wiek badanych wahał się od 13 do 19 lat, przy średniej wieku 15.75 lat (SD = 1.47). Jednym z kryteriów wyboru tego badania było posiadanie partnera obecnie lub posiadanie go w przeszłości przez co najmniej sześć miesięcy. W tym przypadku stwierdziliśmy, że z całej próby 70.3% (n = 696) miał partnera w momencie wypełniania kwestionariusza lub miał partnera w przeszłości.
2.2. Instrumenty
W badaniu wykorzystano kwestionariusz ad hoc. Kwestionariusz składał się z następujących pozycji i skal:
2.2.1. Pytania demograficzne
Uczestnicy wskazali płeć i wiek.
2.2.2. Zachowanie sextingu
Aby zidentyfikować zachowania związane z seksem, zawarliśmy następujące pytanie [65]: Czy kiedykolwiek wysyłałeś / aś swoje zdjęcia / filmy lub wiadomości tekstowe o zabarwieniu seksualnym? (1 = nie, 2 = tak).
2.2.3. Konsumpcja pornografii
Aby zidentyfikować konsumpcję pornografii przez młodzież, zawarliśmy następujące pytanie: Czy kiedykolwiek szukałeś i / lub oglądałeś treści pornograficzne w Internecie? (1 = nie, 2 = tak).
2.2.4. Inwentarz ambiwalentnego seksizmu u nastolatków (ISA)
ISA [66] (na podstawie Skali ambiwalentnego seksizmu wobec kobiet [40]) składa się z 20 pozycji, które mierzą poziom ambiwalentnego seksizmu nastolatków: 10 pozycji mierzy seksizm wrogi, a pozostałe 10 pozycji mierzy seksizm życzliwy. Skala odpowiedzi jest skalą typu Likerta od 1 (zdecydowanie się nie zgadzam) do 6 (zdecydowanie się zgadzam). Wyższe wyniki wskazują na wyższy poziom wrogiego i życzliwego seksizmu. Alfa Cronbacha uzyskana w tym badaniu w podskali Wrogiego Seksizmu wyniosła 0.86, aw podskali Życzliwy Seksizm 0.85.
2.2.5. Skala prześladowania partnerów intymnych (skala IPCS)
Skala ta została opracowana „w celu pomiaru określonych zachowań cyberstalkingu w ramach intymnej relacji” (s. 392) [24]. Przykłady pozycji obejmują „Sprawdziłem historię telefonu / komputera mojego partnera, aby zobaczyć, co robił”, „Próbuję monitorować zachowania mojego partnera za pośrednictwem mediów społecznościowych” oraz „Używałem lub rozważałem używanie aplikacji na telefon do śledź działania mojego partnera ”. Skala ta składa się z 21 pozycji ocenianych według formatu odpowiedzi typu Likerta w zakresie od 1 (zdecydowanie się nie zgadzam) do 5 (zdecydowanie się zgadzam). Wyższe wyniki wskazują na większe zaangażowanie w zachowanie IPCS. Alfa Cronbacha uzyskana w tym badaniu wyniosła 0.91.
2.3. Procedury
Przed zebraniem danych uzyskano zgodę etyczną od Programu Doktoranckiego Komisji Etyki Edukacji i Nauk Behawioralnych. Spośród łącznie 20 publicznych i świeckich centrów szkolnictwa średniego w prowincji północnej Hiszpanii, wybraliśmy losowo 10 ośrodków do udziału w tym badaniu, aw każdym ośrodku wybraliśmy sale lekcyjne drugiego stopnia obowiązkowej edukacji średniej i liceum ( Nieobowiązkowa szkoła średnia). Proces zbierania danych był prowadzony w roku szkolnym 2/2018. Kwestionariusze były stosowane w szkołach w zwykłych godzinach lekcyjnych. Średni czas podawania wynosił 2019 min. Uzyskano bierną świadomą zgodę na administrowanie ankietami, czyli upoważnienie społeczności akademickiej (dyrektorów i wykładowców).
2.4. Analiza
W programie IBM SPSS v.21 (Centrum IBM, Madryt, Hiszpania) przeprowadzono następujące analizy: w pierwszej kolejności analizy opisowe: średnia (M) i odchylenie standardowe (SD) zostały obliczone ze współczynnikiem Studenta t-test jako funkcja płci dla badanych zmiennych i skal. Cohena d został również użyty do oceny siły f2 wielkość efektu, przy czym 0.02 uważa się za małe, 0.15 za umiarkowane, a 0.35 za duże. Po drugie, współczynniki korelacji dwuwymiarowej Pearsona (r) pomiędzy skalami / podskalami a zmiennymi. Po trzecie, do przetestowania modelu regresji i efektów interakcji użyto hierarchicznej regresji liniowej. Zmienną predykcyjną był IPCS. Zmienne płeć, wiek, zachowania związane z seksem i konsumpcja pornografii zostały wprowadzone w kroku 1 modelu regresji; Następnie w kroku 2 wprowadzono seksizm wrogi i seksizm życzliwy. Terminy interakcji (predyktor x predyktor) wprowadzono w kroku 3 modelu, aby przetestować interakcje między kombinacjami zmiennych w badaniu. Współczynniki beta (β) i studenta t-test wskazał udział unikalnego efektu, jaki wnosi każda zmienna predykcyjna. Współczynnik determinacji (R2), skorygowany współczynnik (ΔR2), ANOVA (F), A p-wartości posłużyły do zbadania znaczących efektów w modelu regresji.
3. Wyniki
Najpierw porównaliśmy różnice w środkach IPCS, zachowaniach związanych z seksem, konsumpcją pornografii oraz wrogim i życzliwym seksizmem jako funkcją płci. Jak można zaobserwować w Tabela 1odnotowano istotne różnice we wszystkich skalach / podskalach, przy zmiennej wielkości efektu. Najwięcej zachowań sekstingowych wykazali chłopcy (t = 8.07, p <0.001, d = 0.61), konsumował więcej treści pornograficznych (t = 11.19, p <0.001, d = 0.84), byli bardziej wrogimi seksistami (t = 6.89, p <0.001, d = 0.52), a także byli bardziej życzliwymi seksistami (t = 3.97, p <0.001, d = 0.30) niż ich koleżanki z klasy. Jednak dziewczęta popełniły więcej IPCS niż chłopcy.
Tabela 1. Różnice w średnich skal / podskal według płci.
Wszystkie dwuwymiarowe korelacje między skalami i podskalami badania (zob Tabela 2) były znaczące. Stwierdzono, że płeć jest pozytywnie związana z IPCS (r = 0.10, p <0.01) i negatywnie na seksizm wrogi (r = −0.2510, p <0.001), życzliwy seksizm (r = -0.15, p <0.001), zachowania związane z seksem (r = −0.29, p <0.001) i konsumpcji pornografii (r = -0.38, p <0.001). Oznacza to, że dziewczęta częściej zachowywały się w stosunku do swoich partnerów w cyberstalkingu, podczas gdy chłopcy byli najbardziej wrogimi i życzliwymi seksistami, którzy wykonywali najwięcej seksu i konsumowali więcej treści pornograficznych.
Tabela 2. Korelacje Pearsona między różnymi skalami / podskalami.
Stwierdzono również, że IPCS korelowało dodatnio z wrogim seksizmem (r = 0.32, p <0.01), życzliwy seksizm (r = 0.39, p <0.01), zachowania związane z seksem (r = 0.32, p <0.01) i pornografii (r = 0.33, p <0.01). Oznacza to, że ludzie z wysokim IPCS mieli wyższy poziom wrogiego i życzliwego seksizmu, uprawiali więcej seksu i konsumowali więcej treści pornograficznych.
Ponadto zachowania związane z seksem i konsumpcją pornografii korelowały dodatnio z wiekiem (r = 0.10, p <0.01; r = 0.11, p <0.01), seksizm wrogi (r = 0.33, p <0.01; r = 0.36, p <0.01), życzliwy seksizm (r = 0.32, p <0.01; r = 0.34, p <0.01) i IPCS (r = 0.32, p <0.01; r = 0.33, p <0.01), natomiast korelowały ujemnie z płcią (r = −0.29, p <0.001; r = -0.38, p <0.001). Oznacza to, że osoby, które częściej uprawiały seks i konsumowały więcej pornografii, były starsze, najbardziej seksistowskie (wrogie i życzliwe) i najczęściej prześladowały swojego partnera w sieci; ponadto chłopcy częściej uprawiali sexting i konsumowali więcej pornografii. Uzyskano również pozytywną i silną korelację między sextingiem a konsumpcją pornografii (r = 0.64, p <0.01), więc osoby, które oglądały więcej treści pornograficznych, były również bardziej aktywne w zachowaniach związanych z seksem.
Następnie model regresji został przetestowany przy użyciu hierarchicznej regresji wielokrotnej, aby porównać siłę oszacowań predykcyjnych zmiennych (płeć uczestników, wiek, sexting i konsumpcja pornografii) dla IPCS (patrz Tabela 3). Te trzy zmienne zostały wprowadzone w kroku 1 analizy, odpowiadając za znaczące 20.3% wariancji w IPCS.
Tabela 3. Hierarchiczna analiza regresji liniowej przewidująca cyberstalking intymnych partnerów.
W kroku 2 dwie zmienne predykcyjne (seksizm wrogi i życzliwy) zostały wprowadzone do analizy regresji, co stanowiło łącznie 29.5% wariancji w modelu jako całości. Dodanie zmiennych predykcyjnych stanowiło dodatkowe 9.2% wariancji w IPCS, ΔR2 = 0.092, F (2, 674) = 46.90, p <0.001. W ostatecznym modelu seksizm wrogi (β = 0.12, t = 2.83, p = 0.01)) była istotna.
Dwukierunkowe warunki interakcji między Płeć × Konsumpcja pornografii a Dobroczynny seksizm × Sexting zostały wprowadzone niezależnie w kroku 3 modelu przy użyciu zmiennej interakcji (Predictor × Predictor). Dwa predyktory w połączonym efekcie Płeć × Konsumpcja pornografii (β = 0.34, t = 2.01, p = 0.001) i Dobrotliwy seksizm × Seksting (β = 0.15, t = 1.69, p = 0.01) były istotne. Wszystkie inne kombinacje interakcji były nieistotne.
Aby wyjaśnić znaczenie tych dwóch istotnych interakcji regresji hierarchicznej, przeprowadzono szczegółową analizę średnich wyników w skali IPCS uzyskanych przez każdą z grup w każdej z interakcji. Te średnie wyniki dla każdej grupy przedstawiono w Rysunek 1 i Rysunek 2.
Rysunek 1. Łagodzący wpływ dobroczynnego seksizmu (BS) między zachowaniem seksualnym a cyberstalkingiem partnerów intymnych.
Rysunek 2. Umiarkowany wpływ płci na konsumpcję pornografii i cyberstalking partnerów intymnych.
Jak pokazano w Rysunek 1porównaliśmy średnie wyniki w parach z a t-test. Porównania te wskazywały, że uczniowie z wysokim poziomem dobroczynnego seksizmu zachowywali więcej zachowań IPCS niż ci z niskim poziomem dobroczynnego seksizmu, zarówno wśród tych, którzy nie uprawiali seksu (t = −3.45, p <0.001) i tych, którzy uprawiali sexting (t = −6.29, p <0.001). Podobnie uczniowie, którzy uprawiali sexting, osiągali wyższe wyniki w IPCS niż ci, którzy go nie praktykowali, zarówno wśród tych z wysokim dobroczynnym seksizmem (t = -4.92, p <0.001) oraz osoby z niskim dobroczynnym seksizmem (t = −2.56, p <0.001). Dlatego dobroduszni seksistowscy studenci, którzy zachowywali się zgodnie z seksem, uzyskali wyższe wyniki w IPCS niż wszystkie inne grupy (które nie uprawiały seksu). Dlatego wyniki wskazują, że związek między praktykami sextingu a popełnianiem IPCS był moderowany przez poziom dobroczynnego seksizmu.
Podobnie porównaliśmy średnie wyniki za pomocą t-testy w Rysunek 2. Zwracamy uwagę, że dziewczęta uzyskały wyższe wyniki w IPCS niż chłopcy, zarówno wśród tych, którzy nie konsumowali treści pornograficznych (t = −7.32, p <0.001) i tych, którzy go skonsumowali (t = −5.77, p <0.001). Ponadto uczniowie, którzy konsumowali treści pornograficzne, niezależnie od tego, czy byli chłopcami (t = −9.70, p <0.001) lub dziewczęta (t = -9.80, p <0.001), wykonywał więcej zachowań IPCS niż osoby, które nie spożywały pornografii. Ponadto dziewczęta, które konsumowały treści pornograficzne, uzyskały wyższe wyniki niż wszystkie inne grupy w IPCS. Dlatego wyniki wskazują, że istotny związek między konsumpcją pornografii a IPCS był moderowany ze względu na płeć.
4. Dyskusja
Liczne badania wykazały wpływ izolowanych zmiennych, takich jak płeć [24], cechy charakteru [18], seksizm [67,68], przekonania o miłości [68], seksting [57] lub konsumpcja pornografii [69] na temat przemocy lub cyberprzemocy w związkach małżeńskich, chociaż dotyczy to głównie populacji dorosłych i studentów. O ile nam wiadomo, żadne badanie nie połączyło zmiennych z tego badania i nie wyjaśniło ich moderującego wpływu na młodzież w odniesieniu do IPCS.
Początkowo w tym badaniu analizowano rozpowszechnienie IPCS u nastolatków ze względu na płeć. Chociaż w IPCS uzyskano niskie średnie, nastoletnie dziewczęta twierdziły, że częściej dokonują cyberprzemocy w stosunku do swoich partnerów, a także stwierdziły, że odtworzyłyby te zachowania związane z nękaniem w Internecie, gdyby miały jakiekolwiek podejrzenia co do swojego partnera. Wyniki te są zgodne z międzynarodowymi [27,30] i krajowe [4,57] badania, z których wynika, że dziewczęta w większym stopniu kontrolują swoich partnerów w sieci. Wyniki te pokazują punkt zwrotny w profilu agresora kontroli cybernetycznej w parach w porównaniu z tradycyjną przemocą ze względu na płeć w okresie dojrzewania, kiedy głównymi agresorami byli chłopcy [31,70]. Teraz dziewczyny są bardziej agresywne niż chłopcy.
Innymi interesującymi wynikami tego badania, zgodnymi z badaniami międzynarodowymi i krajowymi, jest to, że chłopcy wykonują więcej zachowań związanych z seksem niż dziewczęta [63,65,71], a ponadto konsumują więcej treści pornograficznych w porównaniu do dziewcząt [60,64]. Okazało się również, że starsi chłopcy i dziewczęta najczęściej uprawiają sexting [65] i konsumować więcej treści pornograficznych w internecie [60,61]. Jak pokazują nasze wyniki, konsumpcja pornografii i sexting są silnie powiązane, tak że im więcej treści pornograficznych konsumują chłopcy i dziewczęta, tym więcej zachowań sekstingowych wykonują. Chociaż niewiele badań dotyczyło tego związku, badanie Stanleya i wsp. [64], obejmujący młodzież z pięciu krajów europejskich, również pokazuje ten silny związek. Badania Romito i Beltraminiego [72] posunął się nawet do konceptualizacji seksu jako środka, za pomocą którego nastolatki wytwarzały własne treści pornograficzne, które później wysyłali do innych.
Nasze wyniki pokazują, że nastolatki nadal prezentują seksistowskie postawy. Chłopcy mają również wyższy poziom ambiwalentnego seksizmu (wrogiego i życzliwego) niż dziewczęta. Jednak największe różnice dotyczą wrogiego seksizmu. Wyniki te są zbieżne z licznymi badaniami [42,47]. Warto również zauważyć, że pomimo różnic w funkcji płci, zarówno chłopcy, jak i dziewczęta zwiększyli swój poziom bardziej subtelnego seksizmu (życzliwego), który ze względu na swój pozytywno-afektywny ton maskuje sytuacje dyskryminacji kobiet, powodując wiele młodych ludzi, aby nie byli w stanie tego zidentyfikować. Odkryliśmy również, że zarówno wrogi, jak i życzliwy seksizm był pozytywnie powiązany z konsumpcją pornografii i zachowaniami związanymi z seksem. W związku z tym chłopcy i dziewczęta o bardziej seksistowskich poglądach konsumowali najwięcej treści pornograficznych i wykonywali więcej zachowań związanych z seksem.
Kiedy zbadaliśmy związek między IPCS a zachowaniami związanymi z seksem, konsumpcją pornografii i ambiwalentnym seksizmem, odkryliśmy, że IPCS był pozytywnie powiązany z każdym z nich. Tak więc chłopcy i dziewczęta, którzy sprawowali większą kontrolę nad swoimi partnerami w sieci, byli bardziej seksistowscy (wrogo nastawieni i życzliwi), wykonywali więcej zachowań związanych z seksem, a także konsumowali więcej treści pornograficznych. Różne badania traktują seksizm, zwłaszcza seksizm wrogi, jako predyktor przemocy lub cyberprzemocy w parze [33,73]. Międzynarodowa literatura łączy również praktyki seksu z cyberstalkingiem w parach [6], ale jest to pierwsze badanie, które odnosi się do wszystkich tych zmiennych.
Wreszcie skupiliśmy się na określeniu wpływu płci, wieku, zachowań związanych z seksem, konsumpcją pornografii i ambiwalentnym seksizmem jako predyktorami IPCS, a także potwierdzeniu ich moderującej roli u nastolatków. To pierwsze badanie, które analizuje kombinację tych zmiennych. Uzyskane wyniki zidentyfikowały wrogi seksizm i interakcje łączące efekt konsumpcji płci i pornografii oraz efekt dobrotliwego seksizmu z sekstingiem jako predyktorami IPCS. Po raz kolejny potwierdza się, że poziom wrogiego seksizmu stał się kluczową zmienną, która przewiduje kontrolę partnera online. Dlatego najbardziej wrogo nastawione seksistowskie nastolatki są bardziej skłonne do zachowań IPCS. W tym przypadku płeć i poziom życzliwego seksizmu modulują zachowania pary w cyberstalkingu. Dlatego nasze wyniki pokazują, że dziewczyny, które konsumowały więcej treści pornograficznych, częściej prześladowały swojego partnera w sieci. Ponadto bardziej życzliwi seksistowscy chłopcy i dziewczęta, którzy wykonywali więcej zachowań związanych z seksem, częściej monitorowali swojego partnera w sieci.
Wyniki te zachęcają nas do pójścia o krok dalej i zastanowienia się, dlaczego bardziej dobroduszne seksistowskie nastolatki częściej uprawiają seks, a także częściej monitorują cyberprzestępców swoich partnerów, oraz dlaczego dziewczęta - liczniejsi konsumenci pornografii - częściej niż chłopcy angażują się w cyberstalk w swoich związkach. Oczywiste jest, że scenariusz cyfrowy stał się nową przestrzenią do dopuszczania się przemocy poprzez kontrolę i inwigilację partnera online [2]. Chociaż zarówno chłopcy, jak i dziewczęta przyznawali się do kontrolowania swojego partnera w przestrzeni wirtualnej, okazało się, że dziewczęta częściej monitorowały swojego partnera w sieci, a także konsumowały więcej treści pornograficznych. W tym samym czasie młodzież płci męskiej i żeńskiej o ambiwalentnych postawach (wrogich i życzliwych) - przy czym chłopcy są bardziej seksistowscy i częściej uprawiają sexting [65] —Cyber-monitoruje swojego partnera.
Biorąc pod uwagę te wyniki, najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem jest zróżnicowana socjalizacja. Zarówno chłopcy, jak i dziewczęta są kształceni w oparciu o stereotypy dotyczące płci [74]. W ten sposób chłopcy są kształceni jako „autonomiczni ja”, podkreślający niezależność, władzę i nastawieni na rywalizację. Dziewczęta kształcą się w zakresie etyki troski, emocjonalności i zależności, a swoją tożsamość budują w oparciu o „ja w stosunku” do innych, na oddaniu partnerowi, nadając miłości centralne miejsce w swoim życiu [75,76]. To sprawia, że dziewczęta tęsknią za partnerem, ponieważ daje im to poczucie bezpieczeństwa i pozycji, uznanie społeczne i ochronę w grupie rówieśniczej [77]. W związku z tym dorastające dziewczęta wyraźnie dostrzegają wartość „bycia czyjąś dziewczyną” i boją się utraty „statusu dziewczyny” w grupie rówieśniczej [77] (s. 208). To pokazuje, że związki są nadal uwarunkowane patriarchatem i koncepcją androcentrycznej seksualności, która oznacza, że dziewczęta „bez partnera” mogą być atakowane, odrzucane lub ignorowane przez grupę rówieśniczą [77]. Z jednej strony strach przed utratą partnera może popychać dziewczyny do tego, by stały się konsumentami treści pornograficznych, aby w swoich praktykach seksualnych odtworzyć ich całkowite oddanie się męskim pożądaniom. Z drugiej strony emocjonalna zależność od partnera w połączeniu z zazdrością i nieufnością powoduje, że przemoc materializuje się poprzez ich cyberkontrolę [4,19,30,53]. W rzeczywistości zarówno chłopcy, jak i dziewczęta uważają cyberkontrolę za nieszkodliwą, a nie formę przemocy, i mogą nawet uważać ją za zabawę [25]. Dlatego postrzegają zachowanie kontrolujące jako sposób wyrażania miłości, troski i przywiązania do partnera, a także jako „skuteczne” narzędzie do utrzymania ich związku w związku [24,31]. Dlatego konieczne jest zapewnienie naszym dzieciom niezbędnych narzędzi do demistyfikacji tych cyber-zachowań, które znormalizowali w swoich związkach.
Głównym ograniczeniem tego badania jest próba, na którą składali się uczniowie szkół średnich z publicznych i świeckich placówek oświatowych, odrzucając uczniów na tym samym poziomie nauczania, którzy byli zapisani do szkół prywatnych i religijnych. Interesujące byłoby również uwzględnienie nowych zmiennych związanych z posiadaniem i używaniem technologii, a także uwzględnienie skali cyberprzemocy w parze, która może konkretnie wykrywać określone zachowania, takie jak między innymi kontrola, zazdrość w sieci i groźby. W przyszłości dalsze pogłębianie badań nad cyberstalkingiem intymnych partnerów w populacji nastolatków powinno być rozpatrywane z perspektywy jakościowej, w której chłopcy i dziewczęta własnymi słowami omawiają swoje przekonania, postawy i zachowania dotyczące cyberstalkingu w swoich związkach.
5. Wnioski
W odniesieniu do wyników uzyskanych z nastolatkami prezentującymi postawy seksistowskie, konsumującymi pornografię, uprawiającymi sexting i prowadzącymi zachowania cyber-monitoringu partnera - podkreślając zwiększony udział dziewcząt w tego typu przemocy - stajemy przed koniecznością szkolenie młodzieży w zakresie edukacji afektywno-seksualnej. W Hiszpanii obowiązująca ustawa organiczna dotycząca poprawy jakości edukacji [78] formalnie utrzymuje wartość wolności i tolerancji w promowaniu szacunku i równości, chociaż na poziomie praktycznym była to porażka, ponieważ wyeliminowała przedmioty akademickie dotyczące treści edukacji seksualnej [79].
W Hiszpanii najbardziej rozpowszechniony model edukacji seksualnej opiera się na modelu moralnym / konserwatywnym demonizującym seksualność oraz modelu ryzyka / zapobiegania, w którym strach i choroby są kluczem do uczenia się. Oba te modele odtwarzają tradycyjny, seksistowski i heteronormatywny pogląd na relacje afektywno-seksualne [80]. Celem edukacji seksualnej powinno być stworzenie modelu wyzwalającej, krytycznej i emancypującej seksualności; w tym celu konieczne jest odpowiednie kompleksowe szkolenie seksualne [81].
Jak pokazują wyniki tego badania, nie możemy zapominać, że kontekst, w którym obecnie żyją młodzi ludzie, zmienił się drastycznie [82]. Tak więc, wraz z włączeniem technologii informacyjno-komunikacyjnych - Internetu, sieci społecznościowych itp. - z jednej strony otwiera się przestrzeń na nowe możliwości promocji zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, ale z drugiej strony pojawiają się również nowe zjawiska. (takie jak sexting, cybermonitoring itp.), które mogą narażać nastolatki [25,65]. Dlatego technologie informacyjno-komunikacyjne, które sprzyjały rozpowszechnianiu informacji, stały się opiniotwórcami najmłodszej populacji [83[79]. Pornografia jest głównym narzędziem przekazywania młodszym ludziom konceptualizacji androcentrycznej i brutalnej seksualności [58]. Rosnący wpływ jego konsumpcji wpływa na ich relacje, wprowadzając pewien poziom przemocy do praktyk seksualnych i utrwalając patriarchalny wyobrażenie o nierówności między mężczyznami i kobietami [60], umieszczając męską przyjemność w centrum i obniżając kobiecą przyjemność [58].
Krótko mówiąc, konieczne jest wdrażanie programów edukacji seksualnej w szkołach obejmujących technologie informacyjno-komunikacyjne w celu ich bezpiecznego i odpowiedzialnego stosowania [84]. W kilku badaniach sprawdzono wysoką skuteczność narzędzi nauczania w wersji 4.0 (materiały audiowizualne, aplikacje telefoniczne itp.), Koncentrujących się na zapobieganiu przemocy na tle płciowym, które służą społeczności edukacyjnej (wychowawcom, matkom / ojcom oraz studenci) [10], takich jak aplikacja mobilna Liad@s, umożliwiająca pracę z zabawnej perspektywy nad ważnymi aspektami, takimi jak ambiwalentny seksizm (wrogi i życzliwy), mity o miłości i egalitarne relacje [10,11]. Programy edukacji seksualnej powinny być włączone do programu nauczania na wszystkich poziomach edukacji jako jeszcze jeden przedmiot [79], odnosząc się do istotnych treści, takich jak: tożsamość ciała, tożsamość płciowa (seksizm, stereotypy płciowe, orientacja seksualna itp.), samoocena i samoocena, emocje, egalitarne relacje społeczno-uczuciowe (miłość, zauroczenie, przyjaźń itp.) ), zachowania seksualne i zdrowie seksualne [85] i poleganie na różnych narzędziach ICT, które łączą naukę, motywację i zabawę [14]. Tylko w ten sposób obecny system edukacyjny będzie w stanie odpowiedzieć na te nowe realia społeczne generowane zarówno online, jak i offline, aby umożliwić chłopcom i dziewczętom życie i wyrażanie relacji międzyludzkich i par w sposób równy i wolny od przemocy.
;