Front Neurosci. 2015; 9: 404.
Opublikowano online 2015 Nov 5. doi: 10.3389 / fnins.2015.00404
PMCID: PMC4633516
Abstrakcyjny
Osoby uzależnione od narkotyków, takich jak alkohol, nikotyna, kokaina i heroina, stanowią znaczne obciążenie dla systemów opieki zdrowotnej na całym świecie. Pozytywne wzmacniające (nagradzające) efekty wyżej wymienionych leków odgrywają główną rolę w inicjowaniu i utrzymywaniu nawyku przyjmowania narkotyków. Zatem zrozumienie mechanizmów neurochemicznych leżących u podstaw wzmacniających skutków nadużywania leków ma kluczowe znaczenie dla zmniejszenia obciążenia uzależnieniem od narkotyków w społeczeństwie. W ciągu ostatnich dwóch dekad coraz większą uwagę zwraca się na rolę pobudzającego neuroprzekaźnika glutaminianu w narkomanii. W tym przeglądzie zostaną omówione dowody farmakologiczne i genetyczne potwierdzające rolę glutaminianu w pośredniczeniu w nagradzających efektach wyżej opisanych leków. Ponadto w przeglądzie omówiona zostanie rola transmisji glutaminianu w dwóch złożonych heterogenicznych regionach mózgu, a mianowicie jądro półleżące (NAcc) i brzuszny obszar nakrywkowy (VTA), które pośredniczą w nagradzających efektach nadużywania leków. Ponadto kilka leków zatwierdzonych przez Food and Drug Administration, które działają poprzez blokowanie transmisji glutaminianu, będzie omawiane w kontekście nagrody za leki. Na koniec, niniejszy przegląd omówi przyszłe badania, które są konieczne, aby wyeliminować brak odpowiedzi na istniejące obecnie luki w wiedzy, co dodatkowo wyjaśni rolę glutaminianu w nagradzających skutkach nadużywania narkotyków.
Wprowadzenie
Nagrody zwiększają motywację do wykonywania lub powtarzania zadań i mogą być ogólnie klasyfikowane jako nagrody naturalne i narkotykowe (Schultz, 2006). Naturalne nagrody mają kluczowe znaczenie dla przetrwania i obejmują żywność, wodę i seks. W przeciwieństwie do tego nagrody za narkotyki są spożywane za ich zdolność do wytwarzania przyjemności i euforii. Chociaż zarówno nagrody naturalne, jak i narkotyki aktywują podobne systemy w mózgu, stymulowanie systemów nagród nagrodami za leki jest często znacznie silniejsze niż wytwarzane przez naturalne nagrody (Mądry, 1987; Koob, 1992; Berridge i Robinson, 1998; Kelley i Berridge, 2002; Dileone i in., 2012). Co więcej, zmiany w komunikacji neuronalnej wywołane nagrodami leków w mózgu są tak silne, że mogą zmienić kontrolowane społeczne wykorzystanie substancji w niekontrolowane kompulsywne stosowanie u podatnych osób (Koob i in., 2004 ale także patrz Pelchat, 2009; Volkow i inni, 2013). To przejście do niekontrolowanego kompulsywnego użycia nazywane jest uzależnieniem, które powoduje znaczną śmiertelność i zachorowalność na całym świecie.
Nagrody za leki można zasadniczo podzielić na substancje legalne (np. Alkohol i nikotyna) i nielegalne (np. Kokaina, heroina). Leki te można również klasyfikować na podstawie ich działania u ludzi jako stymulantów (kokaina i nikotyna) i depresantów (alkohol i heroina). Niezależnie od rodzaju leku, korzystne efekty związane z używaniem narkotyków odgrywają rolę w inicjowaniu i utrzymaniu nawyku przyjmowania leku (Mądry, 1987). Dlatego identyfikacja substratów nerwowych, które pośredniczą w nagradzających efektach nadużywania leków, pomoże w zrozumieniu procesów związanych z rozwojem narkomanii i pomoże w odkryciu leków do jego leczenia.
W ciągu ostatnich trzech dekad rola pobudzającego neuroprzekaźnika glutaminianu była szeroko badana w kilku aspektach uzależnienia od narkotyków, w tym w nagradzaniu leków. Co ciekawe, niektóre ostatnie badania wykazały, że glutaminian może być również zaangażowany w pośredniczenie w nagrodzie naturalnej (Bisaga i in., 2008; Pitchers i in., 2012; Mietlicki-Baase i in., 2013). Jednak niniejszy przegląd ograniczy jego nacisk na rolę glutaminianu w nagradzaniu leków. W szczególności w opisie zostanie opisana rola glutaminianu w nagradzających efektach działania leków, takich jak kokaina, nikotyna, alkohol i heroina. Najpierw zostaną omówione skutki blokady transmisji glutaminianu na behawioralne pomiary nagrody za leki. Następnie omówiona zostanie rola glutaminianu w określonych miejscach mózgu, takich jak brzuszny obszar nakrywkowy (VTA) i jądro półleżące (NAcc), które są związane z nagradzającymi efektami nadużywania leków. W końcu omówimy luki w wiedzy, które mogą zostać uwzględnione w przyszłych badaniach dotyczących roli glutaminianu w nagradzaniu leków.
Behawioralne miary nagradzających / wzmacniających skutków narkotyków
W tym przeglądzie dyskusja będzie ograniczona do trzech modeli powszechnie stosowanych do oceny satysfakcjonujących skutków używania narkotyków. Należą do nich samopodawanie leku, indukowana lekiem warunkowa preferencja miejsca (CPP) i wewnątrzczaszkowa autostymulacja (ICSS). Samodzielne podawanie leku jest najsolidniejszym i najbardziej niezawodnym modelem do pomiaru nagradzających skutków nadużywania narkotyków (O'Connor et al., 2011). Samodzielne podawanie leku może być operatywne (np. Zwierzę musi nacisnąć dźwignię lub wbić nos w wyznaczoną dziurę) lub nieoperacyjne (np. Doustne spożycie leku w przypadku wyboru butelek leku i nielekowych) . Samoleczenie lekami operacyjnymi jest powszechnie stosowane do oceny wzmacniającego działania nikotyny, kokainy, alkoholu i heroiny, podczas gdy samoocena nieoperacyjna jest stosowana do oceny wzmacniającego działania alkoholu. Samoleczenie lekiem operacyjnym obejmuje schematy o stałym lub progresywnym stosunku. Harmonogramy o stałym stosunku, w których zwierzę musi naciskać dźwignię (lub wbijać nos w konkretny otwór) określoną liczbę razy, aby uzyskać lek, są zwykle używane do pomiaru wzmacniających efektów leku. W przeciwieństwie do tego, schematy progresywnego stosunku, które wymagają zwiększenia odpowiedzi w celu uzyskania każdego kolejnego wlewu / dostarczania leku, są wykorzystywane do pomiaru motywacyjnego działania leku. Główną miarą określoną przez harmonogramy współczynnika progresywnego jest punkt przerwania, zdefiniowany jako liczba wskaźników wypełnionych przez podmiot na sesję. Innymi słowy, punkt przerwania odzwierciedla maksymalną pracę, jaką zwierzę wykona, aby uzyskać kolejną infuzję / dostarczenie leku. Kilka badań wykazało niezawodne dożylne samodzielne podawanie kokainy, nikotyny i heroiny zarówno w schematach o stałym, jak i progresywnym stosunku (np. Roberts i Bennett, 1993; Duvauchelle i in., 1998; Paterson i Markou, 2005). Ponadto w kilku badaniach wykazano doustne samodzielne podawanie alkoholu za pomocą paradygmatu wyboru dwóch butelek (np. Grant i Samson, 1985; Pfeffer i Samson, 1985; Samson i Doyle, 1985; Suzuki i in., 1988).
Nagradzające efekty nadużywania narkotyków można również badać za pomocą procedury CPP (do przeglądu patrz Tzschentke, 2007). W tej procedurze preferencję zwierzęcia dla środowiska sparowanego z lekami porównuje się z jego preferencją dla środowiska z pojazdem (kontrolnym). Zazwyczaj urządzenie stosowane w procedurze składa się z co najmniej dwóch komór o odmiennych cechach (np. Kolor, tekstura, podłoga). Zwierzę ma początkowo możliwość zbadania obu komór, a czas spędzony przez zwierzę w każdej komorze jest odnotowywany. Następnie, podczas treningu, zwierzę jest konsekwentnie ograniczone do jednej z dwóch komór (komory z lekami) po podaniu badanego leku. W innej czasowo odrębnej sesji treningowej zwierzę traktuje się nośnikiem (kontrola) i umieszcza w drugiej komorze, określanej jako komora sparowana pojazdem. Po kilku parach leku i pojazdu odpowiednio z komorą skojarzoną z lekiem i pojazdem, zwierzę ma szansę na jednoczesne zbadanie obu komór podczas sesji testowej. Powtarzane parowanie komory sparowanej z lekami z efektami nagradzającymi leku w czasie powoduje preferencję dla komory sparowanej z lekiem w porównaniu z komorą sparowaną w pojeździe podczas sesji testowej, odzwierciedloną przez zwierzę spędzające więcej czasu w leku -zamknięta komora. Warto zauważyć, że sesja testowa jest przeprowadzana bez podawania badanego narkotyku. Kilka badań wykazało CPP z kokainą, nikotyną, alkoholem i heroiną (np. Reid i in., 1985; Schenk i in., 1985; Nomikos i Spyraki, 1988; Le Foll i Goldberg, 2005; Xu i in., 2015).
Nagradzane efekty narkotyków można również ocenić za pomocą ICSS, który polega na stymulacji obwodów nagrody za pomocą krótkich impulsów elektrycznych (Markou i Koob, 1993). W tej procedurze zwierzętom implantuje się chirurgicznie elektrody, które stymulują oddzielne obszary mózgu związane z nagrodą (np. Boczny podwzgórze lub NAcc). Po wyzdrowieniu po zabiegu zwierzęta są szkolone, aby stymulowały się za pomocą krótkich prądów elektrycznych o różnych mocach. Po wyszkoleniu zwierząt określa się próg nagrody, określony jako minimalna siła prądu elektrycznego niezbędna do utrzymania zachowania autostymulacji. Podawanie narkotyków obniża próg nagrody wymagany do utrzymania zachowania ICSS (np. Kornetsky i Esposito, 1979; Harrison i in., 2002; Gill i in., 2004; Kenny i in., 2009).
Podsumowując, dostępnych jest kilka różnych modeli zwierzęcych do oceny satysfakcjonujących efektów narkotyków. Czytelnicy są kierowani do innych prac naukowych w celu szczegółowego omówienia tych i innych modeli, aby ocenić satysfakcjonujące efekty narkotyków (w celu zapoznania się z nimi, Brady, 1991; Markou i Koob, 1993; Sanchis-Segura i Spanagel, 2006; Tzschentke, 2007; Negus i Miller, 2014). Kolejne części przeglądu skupią się na roli glutaminianu w nagradzaniu leku, co zostało wyjaśnione za pomocą wyżej opisanych modeli zwierzęcych.
Glutaminian i narkotyki
Ogólny przegląd transmisji glutaminianu
Glutaminian jest głównym pobudzającym neuroprzekaźnikiem w mózgu ssaków i odpowiada za około 70% synaptycznej transmisji w ośrodkowym układzie nerwowym (Nicholls, 1993; Niciu i in., 2012). W działaniu glutaminianu pośredniczą zarówno szybko działające bramkowane ligandem kanały jonowe, powszechnie określane jako jonotropowe receptory glutaminianu, jak i wolno działające receptory sprzężone z białkiem G, znane również jako metabotropowe receptory glutaminianu (mGlu) (Wisden i Seeburg, 1993; Niswender i Conn, 2010). Jonotropowe receptory glutaminianu obejmują N-metylo-D-asparaginian (NMDA), amino-3-hydroksy-5-metylo-4-izoksazolepropionian (AMPA) i receptory kainianowe. Receptory NMDA to heterotetramery złożone z NR1, NR2 (NR2A-D) i rzadko podjednostek NR3 (Zhu i Paoletti, 2015). Receptory NMDA są złożonymi receptorami i wymagają wiązania glutaminianu, agonisty glicyny i depolaryzacji błony w celu usunięcia bloku magnezu. Ta depolaryzacja błony zachodzi poprzez aktywację receptorów AMPA, które są opisane jako konie robocze wśród receptorów glutaminianowych. Receptory AMPA są również tetramerami i składają się z podjednostek GluR 1 – 4 (Hollmann i Heinemann, 1994). Unikalne kombinacje podjednostek nadają różnym właściwościom sygnałowym glutaminianu receptory NMDA i AMPA.
Oprócz receptorów jonotropowych zidentyfikowano osiem receptorów mGlu i klasyfikuje się je w trzech grupach (I, II i III) w zależności od ich szlaków transdukcji sygnału, homologii sekwencji i selektywności farmakologicznej (Pin i Duvoisin, 1995; Niswender i Conn, 2010). Receptory grupy I (mGlu1 i mGlu5) są głównie zlokalizowane postsynaptycznie, a receptory grupy II (mGlu2 i mGlu3) i grupy III (mGlu4, mGlu6, mGlu7 i mGlu8) występują głównie na presynaptycznych terminalach glutaminianowych i komórkach glejowych. Warto zauważyć, że receptory mGlu grupy II i III negatywnie regulują transmisję glutaminianu, tj. Aktywacja tych receptorów zmniejsza uwalnianie glutaminianu. Innymi słowy, agonista lub pozytywny modulator allosteryczny w receptorach mGlu grupy II lub III zmniejsza transmisję glutaminianu. Coraz więcej uwagi poświęca się roli receptorów metabotropowych w nagradzaniu leków i uzależnieniach (Duncan i Lawrence, 2012). Aktywacja receptorów jonotropowych lub mGlu powoduje stymulację wielu wewnątrzkomórkowych szlaków sygnałowych, co ostatecznie prowadzi do plastyczności neuronów. W rzeczywistości plastyczność indukowana lekami w transmisji glutaminergicznej jest krytycznie zaangażowana w rozwój narkomanii (Kalivas, 2004, 2009; van Huijstee i Mansvelder, 2014).
Zewnątrzkomórkowy glutaminian jest usuwany z synapsy przez pobudzające transportery aminokwasów (EAAT) i pęcherzykowe transportery glutaminianu (VGLUT). EAAT znajdują się na terminalach glutaminianowych i presynaptycznych komórkach glejowych i odgrywają ważną rolę w homeostazie glutaminianu (O'Shea, 2002; Kalivas, 2009). Do tej pory odnotowano kilka różnych typów EAAT u zwierząt (GLT-1, GLAST i EAAC1) i ludzi (EAAT1, EAAT2 i EAAT3) (Arriza i in., 1994). VGLUT są głównie odpowiedzialne za pobieranie i sekwestrację glutaminianu do pęcherzyków presynaptycznych do przechowywania. Do tej pory odkryto trzy różne izoformy VGLUT (VGLUT1, VGLUT2 i VGLUT3) (El Mestikawy i in., 2011). Glutaminian może być również transportowany z powrotem do przestrzeni pozasynaptycznej za pośrednictwem antyportera cystynowo-glutaminianowego zlokalizowanego na komórkach glejowych (Lewerenz i in., 2012). Antyporty cystynowo-glutaminianowy wymieniają zewnątrzkomórkową cystynę na wewnątrzkomórkowy glutaminian i służą jako źródło nie pęcherzykowego uwalniania glutaminianu. Transportery glutaminianu mogą służyć jako cele w łagodzeniu satysfakcjonujących efektów nadużywania narkotyków (Ramirez-Niño i in., 2013; Rao i in., 2015).
Narkotyki nadużyć i zmiany transmisji glutaminianu
Narkotyki zmieniają transmisję glutaminianu za pomocą różnych mechanizmów. Głównym miejscem działania kokainy jest transporter wychwytu dopaminy (DAT; Ritz i in., 1987). Kokaina blokuje DAT i zwiększa poziom dopaminy, co pośredniczy w nagradzającym działaniu kokainy. Indukowany kokainą wzrost poziomu synaptycznych dopamin aktywuje presynaptyczne lub postsynaptyczne receptory dopaminy D1, które pośrednio zwiększają transmisję glutaminianu. Aktywacja presynaptycznych receptorów D1 reguluje indukowany kokainą wzrost poziomów glutaminianu (Pierce i in., 1996b). Dodatkowo, dopamina może wiązać się z postsynaptycznymi receptorami D1 i reguluje jonotropową transmisję glutaminianu przez receptory NMDA i AMPA (przegląd patrz Wolf i in., 2003). Na przykład aktywacja receptora D1 zwiększa ruch receptora AMPA i wprowadzanie go do błony poprzez fosforylację za pośrednictwem kinazy białkowej A (Gao i Wolf, 2007). Ponadto, aktywacja receptorów D1 zwiększa sygnalizację glutaminianu za pośrednictwem NMDA poprzez zwiększoną insercję w błonie postsynaptycznej lub funkcjonalną rozmowę między receptorami D1 i NMDA (Dunah i Standaert, 2001; Ladepeche i in., 2013).
Z drugiej strony nikotyna, inny stymulant, zwiększa transmisję glutaminianu przez wiązanie z pobudzającymi homomerycznymi nikotynowymi receptorami acetylocholiny α7 zlokalizowanymi na presynaptycznych terminalach glutaminianowych (Mansvelder i McGehee, 2000). Ponadto nikotyna prawdopodobnie zwiększa sygnalizację glutaminianu poprzez mechanizmy dopaminergiczne, takie jak opisane dla kokainy (Mansvelder i in., 2002). Podsumowując, psychostymulanty, takie jak kokaina i nikotyna, zwiększają transmisję glutaminianu bez bezpośredniej interakcji z receptorami glutaminianu.
Badania z zastosowaniem patch-clamp i innych technik elektrofizjologicznych w wycinkach mózgu donoszą, że alkohol hamuje postsynaptyczną transmisję glutaminianu za pośrednictwem NMDA i nie-NMDA (Lovinger i in., 1989, 1990; Nie i in., 1993; Carta i in., 2003). Ponadto badania elektrofizjologiczne sugerują, że alkohol hamuje uwalnianie glutaminianu presynaptycznego (Hendricson i in., 2003, 2004; Ziskind-Conhaim i in., 2003). I odwrotnie, używając in vivo mikrodializa, niektóre badania wskazują na wzrost poziomu glutaminianu po podaniu alkoholu (Moghaddam i Bolinao, 1994). Ten indukowany alkoholem wzrost uwalniania glutaminianu jest prawdopodobnie spowodowany hamowaniem interneuronów GABAergicznych, które z kolei hamują presynaptyczne terminale glutaminianowe. Innym presynaptycznym mechanizmem wywoływanego przez alkohol wzrostu transmisji glutaminianu może być aktywacja receptorów D1 (Deng i in., 2009; do przeglądu patrz Roberto i in., 2006). Badania elektrofizjologiczne sugerują, że powtarzana ekspozycja na alkohol ułatwia presynaptyczną i postsynaptyczną transmisję glutaminianu (Zhu i in., 2007).
Wreszcie heroina, która wiąże się głównie z receptorami opioidowymi mu, zmienia transmisję glutaminianu za pomocą kilku różnych mechanizmów. Na przykład aktywacja receptorów opioidowych mu zmniejsza transmisję glutaminianu za pośrednictwem NMDA i nie-NMDA poprzez mechanizmy presynaptyczne (Martin i in., 1997). Ponadto wykazano bezpośrednią interakcję między receptorami opioidowymi mu i receptorami NMDA w kilku regionach mózgu (Rodriguez-Muñoz i in., 2012). Co ciekawe, aktywacja receptora opioidowego mu zwiększa postsynaptyczną transmisję glutaminianu za pośrednictwem NMDA poprzez aktywację kinazy białkowej C (Chen i Huang, 1991; Martin i wsp., 1997). Heroina, podobnie jak alkohol, może potencjalnie zwiększyć transmisję glutaminianu poprzez hamowanie interneuronów GABAergicznych, które hamują presynaptyczne terminale glutaminianowe (Xie i Lewis, 1991). Wreszcie, heroina może zwiększać sygnalizację glutaminianu pośrednio poprzez mechanizmy dopaminergiczne, jak opisano powyżej dla kokainy (do przeglądu patrz Svenningsson i in., 2005; Chartoff i Connery, 2014).
IPodsumowując, wśród narkotyków omawianych w tym przeglądzie tylko alkohol bezpośrednio oddziałuje z receptorami glutaminianu. Inne narkotyki omówione w tym przeglądzie zmieniają transmisję glutaminianu pośrednio poprzez mechanizmy presynaptyczne i postsynaptyczne. W kolejnej części omówimy skutki blokowania transmisji glutaminergicznej za pomocą związków farmakologicznych na behawioralne pomiary nagrody za leki.
Blokada transmisji glutaminergicznej i behawioralnych miar nagrody leku
Ogólnoustrojowe podawanie związków farmakologicznych, które blokują transmisję glutaminianu, osłabiało wzmacniające działanie nadużywanych leków (patrz Tabela Table1) .1). Na przykład, ogólnoustrojowe podawanie antagonistów receptora NMDA osłabiało samopodawanie kokainy (Pierce i in., 1997; Pulvirenti i in., 1997; Hyytiä i in., 1999; Allen i wsp., 2005; Blokhina i in., 2005; ale patrz także Hyytiä i in., 1999), alkohol (Shelton i Balster, 1997) i nikotyna (Kenny i in., 2009). Dodatkowo, ogólnoustrojowe podawanie antagonistów receptora NMDA osłabiało CPP wywołane kokainą i alkoholem (Cervo i Samanin, 1995; Biała i Kotlińska, 1999; Boyce-Rustay i Cunningham, 2004; Maldonado i in., 2007), jak również indukowane nikotyną obniżenie progów ICSS (Kenny i in., 2009). Łącznie powyższe badania potwierdzają rolę receptorów NMDA w nagradzającym działaniu kokainy, nikotyny i alkoholu. Co ciekawe, ogólnoustrojowe podawanie antagonistów receptora NMDA zwiększyło samopodawanie heroiny. Wzrost samopodawania heroiny zaobserwowano jednak w pierwszej godzinie trzygodzinnej sesji samorządowej, co sugeruje, że wzrost samopodawania heroiny może być próbą zrekompensowania spadku satysfakcjonujących efektów heroiny (Xi i Stein, 2002). Alternatywnie, transmisja glutaminianu za pośrednictwem NMDA może odgrywać różną rolę we wzmacnianiu działania heroiny w porównaniu z kokainą, nikotyną i alkoholem. Wymagane będą dalsze prace z wykorzystaniem harmonogramu progresywnego stosunku, aby określić, czy blokada receptora NMDA zwiększa lub zmniejsza nagradzające efekty heroiny. Podsumowując, można stwierdzić, że ogólnoustrojowe podawanie antagonistów receptora NMDA ogólnie osłabia satysfakcjonujące efekty leków nadużywanych.
Co ciekawe, kilka badań na zwierzętach wykazało, że receptory NMDA same mają satysfakcjonujące efekty (Carlezon i Wise, 1993). Ponadto u ludzi antagoniści receptora NMDA wywołują stan podobny do psychozy (Malhotra i in., 1996). Jednak efekty psychotyczne są mniej wyraźne lub nawet nie występują u niektórych antagonistów receptora NMDA, a antagoniści receptora NMDA zostali zatwierdzeni do stosowania u ludzi. Na przykład FDA zatwierdziła memantynę, niekonkurencyjnego antagonistę NMDA, do leczenia choroby Alzheimera (Cummings, 2004). Co ciekawe, badania kliniczne donoszą, że memantyna zmniejszała pozytywne subiektywne skutki palenia papierosów i dożylnej heroiny u ludzi (Comer i Sullivan, 2007; Jackson i in., 2009). Natomiast wysokie dawki memantyny zwiększyły subiektywne skutki kokainy u ludzi (Collins i in., 1998). Akamprozat, lek zatwierdzony przez FDA do leczenia zaburzeń związanych z używaniem alkoholu, zmniejsza transmisję glutaminergiczną poprzez blokowanie transmisji glutaminianu za pośrednictwem NMDA (Rammes i in., 2001; Mann i in., 2008; ale patrz Popp i Lovinger, 2000). U zwierząt akamprozat łagodził satysfakcjonujące działanie alkoholu i kokainy (Olive i in., 2002; McGeehan i Olive, 2003). Wreszcie inny niekonkurencyjny antagonista NMDA o nazwie ketamina, jeszcze nie zatwierdzony przez FDA, okazał się obiecujący w leczeniu pacjentów z ciężką depresją (przegląd patrz Coyle and Laws, 2015). Łącznie opisane powyżej leki sugerują, że receptor NMDA jest realnym celem dla przyszłego rozwoju leków.
Transmisja glutaminianu za pośrednictwem NMDA może zostać zakłócona przy użyciu innych podejść. Jednym z takich podejść może być zastosowanie podjednostkowych selektywnych antagonistów receptora NMDA, takich jak ifenprodil, który jest selektywny dla podjednostki NR2B receptora NMDA. Podawanie ifenprodilu nie zmniejszało doustnego samopodawania alkoholu ani CPP wywołanego alkoholem (Yaka i in., 2003). Jednak rola określonych podjednostek receptora NMDA w nagradzaniu efektów innych nadużywanych leków nie była systematycznie rozwiązywana. Obecnie brak specyficznych dla podjednostek NMDA ligandów farmakologicznych stanowi przeszkodę w systemowej ocenie roli receptorów NMDA złożonych z różnych podjednostek w nagradzaniu leku. Transmisję glutaminianu za pośrednictwem NMDA można również zmniejszyć przez manipulowanie miejscem glicyny receptorów NMDA. Glicyna jest ko-agonistą wymaganym do aktywacji receptora NMDA i podawania częściowego agonisty, który wiąże się z miejscem glicyny receptora NMDA zmniejszonego samopodawania kokainy (Cervo i in., 2004) i nikotyna (Levin i in., 2011). Ponadto, ACPC, częściowy agonista w miejscu glicyny receptora NMDA, osłabiony CPP indukowany kokainą i nikotyną (Papp i in., 2002; Yang i in., 2013).
Zmniejszenie transmisji glutaminianu za pośrednictwem jonotropów poprzez blokowanie receptorów AMPA osłabiało samopodawanie kokainy (Pierce i in., 1997) i alkohol (Stephens i Brown, 1999). Ponadto aktywacja receptorów AMPA ułatwiła wywołane heroiną CPP (Xu i in., 2015). Razem badania te potwierdzają rolę receptorów AMPA w nagradzaniu leków. Topiramat, zatwierdzony przez FDA lek przeciwpadaczkowy, łagodzi transmisję glutaminianu za pośrednictwem AMPA (Gryder i Rogawski, 2003). W związku z tym przeglądem podawanie topiramatu zmniejszyło spożycie alkoholu u myszy C57BL / 6J w porównaniu z nośnikiem, co dodatkowo wspiera rolę receptorów AMPA we wzmacnianiu działania alkoholu. Zwłaszcza u abstynentów palących ludzi leczenie topiramatem zwiększyło subiektywne skutki palenia papierosów. To wzmocnienie satysfakcjonujących efektów palenia papierosów może być spowodowane wzrostem efektów odstawienia nikotyny u abstynentnych palaczy (Reid i in., 2007). Na poparcie tej hipotezy, badanie wykazało, że blokada receptorów AMPA indukowała niepożądane efekty przypominające odstawienie u szczurów zależnych od nikotyny (Kenny i in., 2003). Niedawno wstępne badanie wykazało, że topiramat w porównaniu z placebo spowodował wyższe wskaźniki rzucania palenia wśród palaczy (Oncken i in., 2014). Oprócz blokowania receptorów AMPA, topiramat może działać poprzez inne mechanizmy, w tym blokowanie presynaptycznych bramkowanych napięciem kanałów wapniowych i sodowych, które należy pamiętać podczas interpretacji wyników opisanych powyżej badań (Rosenfeld, 1997). Biorąc pod uwagę, że narkotyki, zwłaszcza psychostymulanty, znacząco wpływają na handel receptorem AMPA (Wolf, 2010), zaskakujące jest to, że rola receptorów AMPA w nagradzaniu leków nie została dokładnie zbadana. Przyszłe badania ukierunkowane na określone podjednostki receptora AMPA mogą pomóc w lepszym zrozumieniu roli receptorów AMPA w nagradzaniu leków. Ostatnio FDA zatwierdziła niekonkurencyjnego antagonistę receptora AMPA, perampanel, do leczenia padaczki. Chociaż wpływ perampanelu na nagrodę za lek nie został zbadany, zatwierdzenie antagonisty receptora AMPA do użytku klinicznego sugeruje, że receptory AMPA mogą być bezpiecznym i realnym celem w odkrywaniu i opracowywaniu leków ukierunkowanych na nagrodę za leki i leczenie leków uzależnienie.
Blokada transmisji glutaminianu przez receptory mGlu również osłabiała satysfakcjonujące efekty nadużywania leków. Blokada receptorów mGlu1 osłabiona CPP wywołana alkoholem (Kotlinska i in., 2011). Rola receptorów mGlu1 w nagradzających efektach innych nadużywanych leków nie została zbadana. Blokowanie transmisji glutaminianu przez receptor mGlu5 przy użyciu ujemnych allosterycznych modulatorów receptora mGlu5 MPEP lub MTEP osłabiało samopodawanie kokainy (Tessari i in., 2004; Kenny i in., 2005; Martin-Fardon i in., 2009; Keck i in., 2014), nikotyna (Paterson i in., 2003; Paterson i Markou, 2005; Liechti i Markou, 2007; Palmatier i in., 2008), alkohol (Olive i in., 2005; Schroeder i in., 2005; Hodge i in., 2006; Tanchuck i in., 2011) i heroina (van der Kam i in., 2007). Ponadto, blokada receptorów mGlu5 przy użyciu powyższych związków osłabiała CPP wywołane kokainą i nikotyną (McGeehan i Olive, 2003b; Herzig i Schmidt, 2004; Yararbas i in., 2010). Podsumowując, powyższe badania sugerują, że transmisja glutaminianu za pośrednictwem mGlu5 pośredniczy w nagradzającym działaniu kokainy, nikotyny, alkoholu i heroiny.
Z drugiej strony, nie wszystkie badania są zgodne w odniesieniu do roli receptorów mGlu5 w nagradzaniu leków. Na przykład blokada receptorów mGlu5 przy użyciu ujemnych allosterycznych modulatorów MPEP lub MTEP nie miała odpowiednio wpływu na CPP wywołane nikotyną i kokainą (Herzig i Schmidt, 2004; Veeneman i in., 2011). W przeciwieństwie do tego, inne badanie wykazało, że ujemny modulator allosteryczny mGlu5 MPEP ułatwiał CPP wywołane kokainą, nikotyną i heroiną (van der Kam i in., 2009; Rutten i in., 2011). Ponadto MPEP podawano samemu szczurom i indukowano CPP przy podawaniu osobno szczurom (van der Kam i in., 2009b). Odkrycia te wskazują, że MPEP ma prawdopodobnie własne właściwości nagradzające, które prawdopodobnie ułatwiły CPP wywołane kokainą, nikotyną i heroiną. Co zaskakujące, po podaniu dootrzewnowym MPEP podwyższyło progi nagromadzenia w mózgu, sugerując, że MPEP wywołało stan awersyjny (Kenny i in., 2005). Te sprzeczne wyniki mogą wynikać z różnic metodologicznych między badaniami, takich jak szczepy wykorzystywanych zwierząt, dawki MPEP, sposób podawania (dożylnie vs. dootrzewnowo), model stosowany do oceny nagrody (CPP vs. ICSS) oraz projekt Sam model CPP. Wreszcie MPEP może działać poprzez inne cele, takie jak transportery norepinefryny i receptory mGlu4 (Heidbreder i in., 2003; Mathiesen i in., 2003). Konieczne są dalsze prace, aby zrozumieć rolę receptorów mGlu5 w nagradzających efektach nadużywania leków.
Jak opisano wcześniej, aktywacja receptorów mGlu Grupy II (mGlu2 / 3) i III (mGlu7 i mGlu8) zmniejsza transmisję glutaminianu. Zgodnie z tym, podawanie agonisty mGlu2 / 3 LY379268 zmniejszało samopodawanie kokainy (Baptista i in., 2004; Adewale i in., 2006; Xi i in., 2010), nikotyna (Liechti i in., 2007) i alkohol (Bäckström i Hyytia, 2005; Sidhpura i in., 2010). Dalsze podwyższenie N-acetyloaspartyloglutaminianu (NAAG), endogennego agonisty receptorów mGlu2 / 3, przy użyciu inhibitora peptydazy NAAG, atenuowanego samopodawania kokainy i indukowanego kokainą obniżenia progów nagrody mózgowej (Xi i in., 2010). Badania te wskazują na ważną rolę receptorów mGlu2 / 3 we wzmacnianiu działania kokainy, alkoholu i nikotyny. Ale LY379268 również osłabiał samopodawanie pokarmu w dawkach, które osłabiały wzmacniające działanie nikotyny (Liechti i in., 2007). Zatem efekty agonisty mGlu2 / 3 nie były specyficzne dla nagród za lek. Ponadto LY379268 aktywuje zarówno receptory mGlu2, jak i mGlu3. Aby rozróżnić role tych dwóch receptorów mGlu, opracowano selektywne ligandy mGlu2. Allosteryczne modulatory receptora MGlu2 (PAM) zmniejszyły samopodawanie kokainy i nikotyny, ale nie samo-podawanie żywności (Jin i in., 2010; Sidique i in., 2012; Dhanya i in., 2014). Ponadto blokowanie receptorów mGlu2 przy użyciu antagonisty mGlu2 (LY341495) ułatwiło spożywanie alkoholu (Zhou i in., 2013). Razem dane te potwierdzają rolę receptorów mGlu2 w nagradzaniu leków. Natomiast rola receptorów mGlu3 w nagradzaniu leków wymaga dalszej analizy. Dostępność selektywnych ligandów dla receptorów mGlu2 i mGlu3 w przyszłości pomoże lepiej zrozumieć funkcję receptorów mGlu2 i mGlu3 w nagradzaniu leku.
Blokada transmisji glutaminianu poprzez aktywację receptorów mGlu7 osłabiała samopodawanie kokainy (Li i in., 2009) i CPP wywołane alkoholem (Bahi i in., 2012). Rola receptorów mGlu7 w nagradzaniu nikotyny i heroiny pozostaje do zbadania. Podobnie, aktywacja receptorów mGlu8 osłabiała samopodawanie alkoholu, sugerując, że receptory te biorą udział we wzmacnianiu efektów nikotyny (Bäckström i Hyytia, 2005). Rola receptorów mGlu8 w nagradzających efektach innych narkotyków nie została jeszcze zbadana.
Transmisja glutaminianu może być również zmniejszona przez aktywację i / lub regulację w górę transportera glutaminianu GLT-1. Podawanie aktywatora GLT-1 zmniejszało CPP indukowane kokainą (Nakagawa i in., 2005). Ponadto, powtarzane podawanie ceftriaksonu, osłabiło spożycie alkoholu w paradygmacie wyboru dwóch butelek (Sari i in., 2011). W wywołanym przez ceftriakson zmniejszeniu spożycia alkoholu pośredniczyło zwiększenie GLT-1 w NAcc i korze przedczołowej (PFC). Co więcej, podawanie GPI-1046 osłabiło spożycie alkoholu w alkoholu, preferując szczury P, prawdopodobnie z powodu regulacji GLT-1 w NAcc (Sari i Sreemantula, 2012). Spożycie alkoholu u szczurów P było również zmniejszone po podaniu 5-metylo-1-nikotynoil-2-pirazolina (MS-153) (Alhaddad i in., 2014b). To wywołane przez MS-153 osłabienie spożycia alkoholu było prawdopodobnie zależne od regulacji GLT-1 i / lub xCT (łańcucha lekkiego wymiennika cystynowo-glutaminowego) w kilku miejscach mózgu, w tym NAcc, ciałach migdałowatych i hipokampie (Alhaddad i in. , 2014b; Aal-Aaboda i in., 2015). Ponadto, badania te wykazały również, że regulacja w górę za pośrednictwem MS-153 była mediowana przez aktywację szlaków p-Akt i NF-kB. Podsumowując, odkrycia te sugerują, że skuteczny klirens synaptycznego glutaminianu pomaga zmniejszyć satysfakcjonujące działanie kokainy i alkoholu.
Transmisja glutaminianu może być również regulowana przez manipulowanie uwalnianiem i wychwytem glutaminianu przez komórki glejowe. Aktywacja wymiennika cystynowo-glutaminowego przy użyciu N-acetylocysteina, zwiększa pozasynaptyczne poziomy glutaminianu. Zaskakująco, N-acetylocysteina osłabiała samopodawanie nikotyny u szczurów (Ramirez-Niño i in., 2013). Jednym z możliwych wyjaśnień zgłoszonych wyników jest to, że wzrost pozasynaptycznych poziomów glutaminianu wywołany przez N-acetylocysteina z kolei stymuluje presynaptyczne receptory mGlu2 / 3, które następnie zmniejszają uwalnianie synaptycznych glutaminianów (Moussawi i Kalivas, 2010).
Innym sposobem na osłabienie transmisji glutaminianu jest blokowanie kanałów jonowych wapnia znajdujących się na presynaptycznych terminalach glutaminianowych. Takie leki zmniejszające uwalnianie glutaminianu presynaptycznego mogą być użyteczne w łagodzeniu satysfakcjonujących efektów nadużywania leków. Gabapentyna, zatwierdzony przez FDA lek przeciwpadaczkowy, zmniejsza uwalnianie kilku neuroprzekaźników, w tym glutaminianu, przez hamowanie podjednostki α2δ-1 bramkowanych napięciem kanałów wapniowych (Gee i in., 1996; Fink i in., 2000). Rejestracje patch clamp w całych komórkach wykazały, że osłabiona gabapentyną elektrycznie stymulowała pobudzającą neurotransmisję w skrawkach NAcc uzyskanych od zwierząt doświadczonych kokainą (Spencer i in., 2014). Co więcej, to samo badanie wykazało, że samo-podawanie kokainy zwiększyło ekspresję podjednostki α2δ-1 w NAcc. Ponadto, ekspresja podjednostki α2δ-1 zwiększyła się w korze mózgowej po ekspozycji na alkohol, metamfetaminę i nikotynę (Hayashida i in., 2005; Katsura i in., 2006; Kurokawa i in., 2011). Ostatnie badania donoszą, że gabapentyna osłabiała CPP indukowane metamfetaminą (Kurokawa i in., 2011). Jednak wpływ gabapentyny lub innych antagonistów podjednostki α2δ-1 na nagradzające działanie innych leków nadużywanych nie został bezpośrednio oceniony. Inny zatwierdzony przez FDA lek przeciwpadaczkowy, lamotrygina, również zmniejsza uwalnianie glutaminianu z presynaptycznych terminali glutaminianowych (Cunningham i Jones, 2000). U szczurów lamotrygina osłabiała indukowane kokainą obniżenie progów nagrody mózgowej (Beguin i in., 2012). Ale ten efekt lamotryginy obserwowano przy dawkach, które przy podwyższonym progu nagrody mózgu przy podawaniu pojedynczo sugerują, że lamotrygina mogła wywołać stan awersyjny u zwierząt. Niemniej jednak w badaniach klinicznych lamotrygina nie zmieniała subiektywnych skutków kokainy (Winther i in., 2000). Wpływ lamotryginy na nagradzające działanie innych narkotyków nie był systematycznie badany. Niemniej jednak należy pamiętać, że oprócz hamowania uwalniania glutaminianu lamotrygina ma inne mechanizmy działania (Yuen, 1994).
Podsumowując, coraz więcej dowodów sugeruje, że związki, które blokują transmisję glutaminianu, łagodzą satysfakcjonujące efekty nadużywania leków. Zarówno receptory jonotropowe, jak i mGlu odgrywają rolę w pośredniczeniu w nagradzaniu efektów różnych nadużywanych leków. Lepsze zrozumienie roli receptorów metabotropowych grupy III w nagradzaniu leku jest konieczne i prawdopodobnie będzie możliwe, ponieważ dostępne będą dobre ligandy farmakologiczne dla tych receptorów.
Przyszłe kierunki: nagroda za glutaminian i narkotyki
Komórki glejowe w przestrzeni pozasynaptycznej są kluczowymi graczami w regulacji transmisji glutaminianu i komunikacji neuronalnej (Scofield i Kalivas, 2014). W konsekwencji, modulacja funkcji glejowej może być w stanie złagodzić satysfakcjonujące efekty narkotyków. Na poparcie tej hipotezy, podawanie ibudilastu, modulatora komórek glejowych, osłabionego spożycia alkoholu w paradygmacie wyboru dwóch butelek u selektywnie hodowanych szczurów preferujących alkohol, sugerując, że zmniejsza to wzmacniające działanie alkoholu (Bell i in., 2015). Chociaż wpływ ibudilastu na satysfakcjonujące efekty heroiny nie został oceniony, ibudilast osłabił CPP indukowane morfiną i zwiększył dopaminę NAcc po podaniu morfiny (Hutchinson i in., 2007; Bland i in., 2009). Mechanizm działania ibudilastu nie jest w pełni zrozumiały i nie jest jasne, jak ibudilast zmienia transmisję glutaminianu. Pozostaje również ustalić, czy ibudilast może wpływać na satysfakcjonujące efekty innych narkotyków, takich jak kokaina i nikotyna. Niemniej jednak, modulowanie satysfakcjonujących efektów nadużywania leków poprzez wpływanie na funkcje komórek glejowych może być krytyczną strategią przyszłości.
Interesujący jest również fakt, że receptory glutaminianowe krzyżują się bezpośrednio lub poprzez szlaki transdukcji sygnału z kanałami jonowymi (np. Kanały wapniowe) i receptory dla innych neuroprzekaźników, takich jak serotonina, dopamina i GABA (Kubo i in., 1998; Cabello i in., 2009; Molinaro i in., 2009). Dlatego jednym ze sposobów zmniejszenia transmisji glutaminianu w celu złagodzenia satysfakcjonujących efektów nadużywania leków może być wykorzystanie heterooligomerycznych kompleksów utworzonych między receptorami glutaminianu i nie-glutaminianu lub kanałami jonowymi (Duncan i Lawrence, 2012). Ostatnie badania donoszą o wzajemnym oddziaływaniu między receptorami mGlu2 a 5HT2C receptory (González-Maeso i in., 2008). Rzeczywiście, blokada 5HT2C receptory w osłabionym przez kokainę wzroście poziomu glutaminianu u zwierząt doświadczonych kokainą (Zayara i in., 2011). Podobnie istnieją dowody na interakcję między receptorami mGlu5 a adenozyną A2A receptory (Ferre i in., 2002). Podawanie adenozyny A2A antagonista receptora osłabiał wzrost poziomów glutaminianu prążkowia obserwowany po podaniu agonisty receptora mGlu5 (Pintor i in., 2000). Podsumowując, badania te sugerują, że sygnalizacja glutaminianowa może być manipulowana za pośrednictwem receptorów innych niż glutaminian. Nadal jednak pozostaje wiele pracy, aby zrozumieć interakcję receptorów glutaminianowych z receptorami nie-glutaminianowymi i nie wiadomo, czy te kompleksy receptorów można manipulować w celu złagodzenia nagradzających efektów nadużywania leków.
Narkotyki takie jak alkohol i kokaina zwiększają ekspresję pewnych mikroRNA (miRNA) w regionach mózgu związanych z nagrodą (Hollander i in., 2010; Li i in., 2013; Tapocik i in., 2014). W rzeczywistości manipulowanie ekspresją miRNA może osłabiać satysfakcjonujące efekty kokainy i alkoholu (Schaefer i in., 2010; Bahi i Dreyer, 2013). MiRNA regulują również ekspresję i funkcję receptora glutaminianu (Karr i in., 2009; Kocerha i in., 2009). Ponadto niektóre miRNA, takie jak miRNA-132 i 212, są specyficznie regulowane przez receptory mGlu, ale nie przez receptory jonotropowe (Wibrand i in., 2010). Dlatego przyszłe badania mogą wymagać zbadania, czy nagradzające efekty nadużywania mogą być osłabione przez manipulowanie miRNA, które regulują sygnalizację glutaminergiczną. Niemniej jednak należy być ostrożnym, ponieważ manipulowanie ekspresją miRNA może wpływać na funkcjonowanie wielu celów i nie może być ograniczone do sygnalizacji glutaminianowej (Bali i Kenny, 2013).
Uzależnienie od narkotyków u ludzi jest często inicjowane przez spożywanie narkotyków w okresie dojrzewania. W rzeczywistości u ludzi przetwarzanie nagród różni się u dorosłych i młodzieży (Fareri i in., 2008). Podobnie kilka badań wykazało różnice w satysfakcjonujących efektach nadużywania leków przez dorosłe i dorastające szczury (Philpot i in., 2003; Badanich i in., 2006; Zakharova i in., 2009; Doherty i Frantz, 2012; Schramm-Sapyta i in., 2014; Lenoir i in., 2015). Ponadto płeć wpływa na uzależnienie od narkotyków u ludzi (Rahmanian i in., 2011; Bobzean i in., 2014; Graziani i in., 2014) i nagradzające efekty nadużywania narkotyków u zwierząt (Lynch i Carroll, 1999; Russo i in., 2003,b; Torres i in., 2009; Zakharova i in., 2009). Ponadto alkohol różnicowo wpływa na podstawowe poziomy glutaminianu u mężczyzn w porównaniu do samic szczurów (Lallemand i in., 2006, 2011). Jednak wpływ wieku i płci, pojedynczo lub łącznie, na rolę glutaminianu w nagradzaniu leków nie był systematycznie badany. Przyszłe badania dotyczące wpływu wieku i płci na transmisję glutaminianu i nagrodę za lek zwiększą nasze zrozumienie roli glutaminianu w narkomanii.
Narkotyki i transmisja glutaminianu w określonych regionach mózgu związanych z nagrodą za leki
W nagradzających efektach nadużywania leków pośredniczą mezolimbiczne neurony dopaminergiczne, które powstają w VTA i przenoszą się do kilku miejsc limbicznych i korowych, takich jak NAcc, ciało migdałowate i kora przedczołowa (PFC). Wśród tych regionów NAcc jest głównym obszarem końcowym neuronów dopaminergicznych pochodzących z VTA. Systemowe podawanie kokainy, nikotyny, alkoholu i heroiny zwiększa poziom dopaminy w NAcc (Di Chiara i Imperato, 1988; Wise i in., 1995,b; Doyon i in., 2003; Kosowski i in., 2004; D'Souza i Duvauchelle, 2006; D'souza i Duvauchelle, 2008; Howard i in., 2008; D'Souza i in., 2011). Przypuszcza się, że ten indukowany lekiem wzrost aktywności neuronów dopaminergicznych mezokortykolimbicznych pośredniczy w nagradzających efektach wszystkich nadużywanych leków, w tym nikotyny, kokainy, alkoholu i heroiny (Wise, 1987; Koob, 1992b; Koob i Volkow, 2010; Salamone i Correa, 2012). Co ciekawe, blokada transmisji glutaminergicznej poprzez ogólnoustrojowe podawanie ligandów receptora glutaminianu osłabiała wzrost indukowanej kokainą i nikotyną wzrostu dopaminy NAcc (patrz tabela Table2) .2). Zarówno VTA, jak i NAcc otrzymują rozległe związki aferentne glutaminergiczne. W następnej części zostaną opisane skutki nadużywania leków na transmisję glutaminergiczną w VTA i NAcc. Ponadto omówimy efekty farmakologicznej manipulacji transmisją glutaminianu w VTA i NAcc na nagrodę za lek. Podczas gdy transmisja glutaminianu w innych regionach mózgu może być również powiązana z nagrodą, w tym przeglądzie ograniczymy naszą dyskusję do VTA i NAcc.
VTA
VTA otrzymuje rozległe dane wejściowe glutaminergiczne z różnych jąder limbicznych, korowych i podkorowych, takich jak ciało migdałowate, PFC, boczne habenula, boczne podwzgórze, bladość brzuszna, przegroda przyśrodkowa, jądro przegrodowe i jądro boczne dna terminalnego (Geisler i Zahm , 2005; Geisler and Wise, 2008; Watabe-Uchida i in., 2012). Neurony dopaminergiczne VTA otrzymują także projekcje glutaminergiczne ze struktur pnia mózgu, takie jak mezopontyna siatkowata, boczno-boczna nakrywka i jądro nakłucia szypułkowo-kostnego, jądro klinowe, pośladek środkowy i górny mostek (Geisler i Trimble, 2008). Te nakłady glutaminergiczne regulują impulsowe wystrzeliwanie neuronów dopaminergicznych VTA, a tym samym mogą regulować indukowane lekiem efekty nagradzania (Taber i in., 1995; Overton i Clark, 1997). Co więcej, bezpośrednie wstrzyknięcie antagonistów receptora glutaminianowego do VTA osłabiło indukowany nikotyną wzrost dopaminy w NAcc (Schilstrom i in., 1998; Fu i in., 2000).
Narkotyki i poziom glutaminianu VTA
Wpływ nadużywania leków na poziomy glutaminianu VTA przedstawiono w tabeli Table3.3. Podawanie kokainy zwiększyło poziom glutaminianu VTA u zwierząt nie doświadczających kokainy i zwierząt doświadczonych. U zwierząt doświadczonych kokainą zaobserwowano indukowany kokainą wzrost poziomu glutaminianu VTA w dawkach związanych z nagradzającym działaniem kokainy (Kalivas i Duffy, 1998; Zhang i in., 2001). I odwrotnie, u zwierząt nieleczonych kokainą, wzrost glutaminianu był krótki i mniej wyraźny w porównaniu do obserwowanego u zwierząt doświadczonych kokainą (Kalivas i Duffy, 1995; Zhang i in., 2001). Ułatwianie uwalniania glutaminianu po powtarzanej ekspozycji na kokainę odbywa się za pośrednictwem regulacji w górę sygnalizacji receptora D1 i zostało osłabione przez blokowanie receptorów dopaminy D1 (Kalivas i Duffy, 1998; Kalivas, 2009). Zgodnie z powyższymi badaniami, zaobserwowano wzrost poziomów glutaminianu VTA po samodzielnym podaniu kokainy u zwierząt doświadczonych kokainą, ale nie u zwierząt nieleczonych kokainą, z doświadczeniem samodzielnego podawania soli fizjologicznej (You i wsp., 2007). Jednak wzrost poziomów glutaminianu VTA u zwierząt doświadczonych kokainą był przejściowy i nie był obserwowany przez cały okres podawania kokainy. Co ciekawe, wzrost poziomów glutaminianu VTA u zwierząt doświadczonych kokainą obserwowano również po samopodawaniu soli fizjologicznej, co sugeruje, że uwalnianie glutaminianu VTA może być związane z oczekiwaniem kokainy i indukowane przez sygnały związane z kokainą (Wise, 2009). Co ciekawe, wzrost poziomu glutaminianu VTA obserwowano również u zwierząt doświadczonych kokainą po dootrzewnowym wstrzyknięciu metjodku kokainy, który nie przenika przez barierę krew-mózg (Wise i in., 2008). Dane te potwierdzają hipotezę, że obwodowe sygnały interoceptywne związane z kokainą mogą być wystarczające dla uwalniania glutaminianu VTA. Konieczne są jednak dalsze prace, aby określić, czy zmiany poziomów glutaminianu VTA obserwowane po podaniu sygnałów związanych z kokainą i / lub kokainą wynikają z aktywacji podobnych lub różnych wejść mózgu do VTA.
Zgodnie z wpływem kokainy na poziom glutaminianu VTA, obserwowano również wzrost poziomów glutaminianu VTA po podaniu nikotyny przy użyciu in vivo mikrodializa (Fu i in., 2000). Z drugiej strony Fu i współpracownicy obserwowali wzrost poziomu glutaminianu VTA w dawkach wyższych niż wymagane do obserwowania satysfakcjonujących efektów nikotyny. Niedawno badanie wykazało przejściowy wzrost poziomu glutaminianu VTA po pasywnym dożylnym wlewie nikotyny (0.03 mg / kg) przy użyciu in vivo woltamperometria (Lenoir i Kiyatkin, 2013). W przeciwieństwie do kokainy i nikotyny, podawanie alkoholu nie spowodowało zwiększenia poziomu glutaminianu VTA u szczurów preferujących alkohol, które nie preferują leków (Kemppainen i in., 2010). Anatomicznie VTA można podzielić na VTA przedni i tylny (Sanchez-Catalan i in., 2014). Nowsze badanie donosi o dwufazowej odpowiedzi glutaminianowej w tylnym VTA na różne dawki alkoholu u samic szczurów Wistar (Ding i in., 2012). Niska dawka (0.5 g / kg; ip) alkoholu spowodowała znaczny wzrost poziomu glutaminianu w porównaniu ze stanem wyjściowym u zwierząt nieleczonych alkoholem. Z drugiej strony, wysoka dawka (2 g / kg; ip) alkoholu spowodowała opóźnione obniżenie poziomów glutaminianu VTA. Co ważne, podawanie dawki prowokującej 2 g / kg (ip) alkoholu u zwierząt doświadczonych alkoholem również powodowało zmniejszenie poziomów glutaminianu VTA. Różnice w wynikach między Kemppainen i in. (2010) i Ding et al. (2012) badania prawdopodobnie wynikają z różnic metodologicznych, takich jak lokalizacja sond w VTA i szczep szczurów (preferowanie alkoholu vs. szczury Wistar) stosowanych w dwóch badaniach.
W przeciwieństwie do kokainy, samodzielne podawanie heroiny nie zmieniło poziomu glutaminianu VTA u zwierząt doświadczonych heroiną (Wang i in., 2012). Jednak to samo badanie wykazało również, że samo podawanie soli fizjologicznej zwierzętom doświadczającym heroiny powodowało wzrost poziomu glutaminianu VTA. Podsumowując, odkrycia te sugerują, że uwalnianie glutaminianu VTA reaguje na sygnały związane z heroiną, ale jest hamowane przez samą heroinę. Należy tutaj wspomnieć, że wpływ samopodawanej heroiny na poziom glutaminianu VTA u zwierząt doświadczonych heroiną został osiągnięty po jednej sesji wymierania, która mogła zmienić oczekiwania co do nagrody za heroinę. Podsumowując, podawanie kokainy, nikotyny i alkoholu zwiększa poziom glutaminianu VTA. Następnie omówione zostaną skutki blokowania transmisji glutaminianu VTA na satysfakcjonujące efekty narkotyków.
Transmisja glutaminergiczna VTA i behawioralne pomiary nagrody za leki
Blokada transmisji glutaminergicznej w VTA poprzez hamowanie jonotropowych receptorów glutaminianowych zmniejszyła nagradzające działanie narkotyków (patrz Tabela Table4) .4). Na przykład blokada NMDA lub AMPA lub obu receptorów w nikotynie atenuowanej VTA (Kenny i in., 2009) i samopodawanie alkoholu (Rassnick i in., 1992; Czachowski i in., 2012). Ponadto połączono blokadę zarówno receptorów NMDA, jak i AMPA w VTA atenuowanym CPP indukowanym kokainą (Harris i Aston-Jones, 2003). Co ciekawe, blokada receptorów AMPA w VTA zwiększyła samopodawanie heroiny w porównaniu z kontrolą (Xi i Stein, 2002; Shabat-Simon i in., 2008). Wzrost samopodawania heroiny zaobserwowano w przypadku wyższej dawki heroiny (0.1 mg / kg / inf), która zwykle skutkowała mniejszą liczbą odpowiedzi samopodawających. Opierając się na tym schemacie reakcji, przypuszcza się, że obserwowany wzrost samopodawania heroiny wynika ze zmniejszenia wzmacniających efektów heroiny. Co ciekawe, Shabat-Simon i in. (2008) wykazali, że receptory AMPA w przedniej VTA, ale nie w tylnym VTA, pośredniczyły w obserwowanym wpływie na samopodawanie heroiny. Ogólnie rzecz biorąc, rola receptorów AMPA w VTA w działaniach wzmacniających heroinę nie jest jasna i potrzebne są dalsze badania z zastosowaniem progresywnego schematu proporcji, który mierzy motywację zwierzęcia do pracy w infuzji heroiny. Podsumowując, transmisja glutaminianu przez receptory jonotropowe w VTA pośredniczy w nagradzających efektach alkoholu, kokainy, nikotyny i prawdopodobnie heroiny.
Blokada neurotransmisji glutaminergicznej przez receptory metabotropowe w VTA również osłabiała satysfakcjonujące efekty nadużywania leków. Na przykład, blokada transmisji glutaminianu w VTA poprzez aktywację receptorów mGlu2 / 3 lub blokowanie receptorów mGlu5 zmniejszyła samopodawanie nikotyny (Liechti i in., 2007; D'Souza i Markou, 2011). W tych badaniach mikroiniekcje agonisty mGlu2 / 3 lub ujemnego allosterycznego modulatora mGlu5 były skierowane na tylną VTA. Co ciekawe, blokada receptorów mGlu5 w VTA osłabiła również samopodawanie pożywienia (D'Souza i Markou, 2011). Tak więc receptory mGlu5 w VTA zdają się pośredniczyć we wzmacnianiu efektów nagród zarówno naturalnych, jak i lekowych. Z drugiej strony należy zauważyć, że rola receptorów mGlu we wzmacnianiu efektów kokainy, alkoholu i heroiny nie została zbadana. Ponadto zwierzęta samodzielnie podają kokainę i alkohol bezpośrednio do tylnego VTA, ale nie do przedniego VTA (Rodd i in., 2004, 2005). Rola glutaminianu w przednim lub tylnym VTA we wzmacnianiu działania kokainy i alkoholu nie została określona.
Przyszłe kierunki: heterogeniczność VTA, nagroda za leki i transmisja glutaminianu
Badania przeprowadzone w ciągu ostatniej dekady wykazały, że neurony dopaminergiczne VTA składają się z różnych podtypów w oparciu o ich dane wejściowe, różne projekcje anatomiczne oraz cechy molekularne i elektrofizjologiczne (Margolis i in., 2006, 2008; Lammel i in., 2011, 2012, 2014). Chociaż większość neuronów w VTA jest dopaminergiczna, około 2 – 3% neuronów jest glutaminergicznych i nie wyrażają markerów obserwowanych w neuronach dopaminergicznych i GABAergicznych (Nair-Roberts i in., 2008). Jednak dokładna rola tych neuronów glutaminergicznych pochodzących z VTA w nagradzanej lekiem nagrodzie nie jest znana. Dodatkowo, niektóre neurony dopaminergiczne w VTA współeksprymują hydroksylazę tyrozynową i VGLUT2 i ewentualnie uwalniają glutaminian i dopaminę w swoich odpowiednich miejscach końcowych (Tecuapetla i in., 2010; Hnasko i in., 2012). W rzeczywistości badania optogenetyczne wykazały, że neurony dopaminergiczne śródmózgowia, które rzutują na NAcc, ale nie na prążkowate grzbietowe, uwalniają glutaminian jako neuroprzekaźnik (Stuber i in., 2010). Nie jest jasne, czy leki nadużywane mają jakikolwiek preferencyjny wpływ na neurony dopaminergiczne, które uwalniają zarówno dopaminę, jak i glutaminian w NAcc i innych regionach końcowych w porównaniu z neuronami, które uwalniają tylko dopaminę. Co więcej, będzie interesujące zobaczyć, czy indukowane lekami wzorce wypalania neuronów dopaminergicznych, które uwalniają zarówno glutaminian, jak i dopaminę, różnią się od neuronów dopaminergicznych, które uwalniają tylko dopaminę. Co ciekawe, ostatnie badania wykazały, że kokaina zwiększa transmisję dopaminy, ale osłabia transmisję glutaminianu w NAcc (Adrover i in., 2014).
Wejścia glutaminergiczne do neuronów dopaminergicznych VTA są zorganizowane w określony sposób. Na przykład dane wejściowe z projektu PFC na neurony dopaminergiczne VTA, które wracają do PFC, a nie do innych obszarów mózgu, takich jak NAcc (Carr i Sesack, 2000). Ponadto projekcje glutaminergiczne z określonych obszarów mózgu różnie wpływają na neurony dopaminergiczne o różnych właściwościach elektrofizjologicznych. Na przykład, wejścia glutaminergiczne z bocznego podwzgórza pobudzają neurony dopaminergiczne VTA, które wykazują długotrwałe przebiegi potencjału czynnościowego, ale hamują neurony dopaminergiczne VTA, które wyświetlają krótkotrwałe przebiegi (Maeda i Mogenson, 1981). Ponadto, wejścia glutaminergiczne z PFC do neuronów dopaminergicznych VTA odgrywają kluczową rolę w pośredniczeniu w indukowanych kokainą reakcjach behawioralnych (Pierce i in., 1998). Jednak szczególna rola różnych nakładów glutaminergicznych w neuronach dopaminergicznych VTA w efektach nagradzających nadużywania narkotyków wymaga dalszej analizy. Przyszłe badania z wykorzystaniem metod optogenetycznych lub specyficznej dla neuronów delecji receptorów glutaminianowych będą wymagane w celu rozwiązania tego problemu.
Nucleus accumbens
Podobnie jak VTA, NAcc otrzymuje rozległe projekcje glutaminergiczne z PFC, ciała migdałowatego, hipokampa i jąder wzgórza (Brog i in., 1993). Glutaminian może być również współ-uwalniany z dopaminą w NAcc przez neurony dopaminergiczne VTA wyrażające VGLUT (Hnasko i in., 2012). Łącznie dane te dostarczają informacji przestrzennych i kontekstowych, określają stopień uwagi przydzielany na bodźce, hamują zachowania impulsywne i regulują reakcje motywacyjne i emocjonalne na bodźce. W związku z tym NAcc odgrywa kluczową rolę w procesie podejmowania decyzji o uzyskaniu nagród za leki. Anatomicznie, NAcc jest zasadniczo podzielony na podziały rdzenia i powłoki (Zahm i Brog, 1992), z powłoką NAcc opisaną jako pośredniczącą w nagradzających skutkach nadużywania narkotyków (Di Chiara, 2002).
Narkotyki i poziom glutaminianu NAcc
Po podaniu różnych nadużywanych leków odnotowano wzrost poziomu glutaminianu NAcc u zwierząt nieleczonych wcześniej lekami i zwierząt doświadczonych lekami (patrz Tabela Table2) .2). Za pomocą in vivo mikrodializa, wzrost poziomu glutaminianu NAcc odnotowano u zwierząt nieleczonych lekami po kokainie (Smith i in., 1995; Reid i inni, 1997), nikotyna (Reid i in., 2000; Kashkin i De Witte, 2005; Lallemand i in., 2006; Liu i in., 2006) oraz administracja alkoholu (Moghaddam i Bolinao, 1994; Selim i Bradberry, 1996; Dahchour i in., 2000). Z drugiej strony, wzrost poziomów glutaminianu NAcc po zażyciu kokainy i alkoholu obserwowano przy dawkach wyższych niż wymagane do wywołania efektów nagradzających. W rzeczywistości, w dawkach, które dają satysfakcjonujące efekty, nie obserwowano zmian poziomów glutaminianu po podaniu kokainy i alkoholu u zwierząt nieleczonych wcześniej lekami (Dahchour i in., 1994; Selim i Bradberry, 1996; Zhang i in., 2001; Miguéns i in., 2008). Glutaminian może być neurotoksyczny i powodować śmierć komórek (Choi, 1988). Dlatego też wzrost glutaminianu w odpowiedzi na wysokie dawki leku może sugerować raczej działanie neurotoksyczne niż efekty nagradzające. Jednym z możliwych powodów, dla których badania nie wykryły wzrostu poziomów glutaminianu po podaniu satysfakcjonujących dawek kokainy, może być powolna rozdzielczość czasowa in vivo technika mikrodializy. Ostatnie badania z wykorzystaniem woltamperometrii, która ma szybszą rozdzielczość czasową, były w stanie wykryć przejściowy wzrost glutaminianu w NAcc po dożylnym samodzielnym podaniu satysfakcjonującej dawki kokainy (Wakabayashi i Kiyatkin, 2012). W przeciwieństwie do zwierząt nieleczonych wcześniej lekiem, wzrost poziomów glutaminianu NAcc u zwierząt doświadczonych kokainą i alkoholem po podaniu kokainy i alkoholu obserwowano przy dawkach często stosowanych do oceny satysfakcjonujących efektów odpowiednio kokainy i alkoholu (Pierce i in., 1996; Reid i Berger, 1996; Zhang i in., 2001; Kapasowa i Szumliński, 2008; Miguéns i in., 2008; Suto i in., 2010; Lallemand i in., 2011). Jest to prawdopodobnie spowodowane plastycznością indukowaną przez presynaptyczne terminale glutaminergiczne (Kalivas, 2009). Co ciekawe, podstawowe poziomy glutaminianu NAcc były niższe u zwierząt doświadczonych kokainą w porównaniu ze zwierzętami doświadczonymi w soli fizjologicznej (Suto i in., 2010). Co więcej, to samo badanie wykazało przeciwne skutki samopodawania kokainy w porównaniu z podawaniem kokainy jarzmowej na poziom glutaminianu NAcc u szczurów wyszkolonych do samodzielnego podawania kokainy. Samo-podawanie kokainy zwiększyło poziom glutaminianu NAcc u szczurów doświadczonych kokainą. W przeciwieństwie do tego, podawanie kokainy w jarzmie w obecności sygnałów związanych z kokainą obniżyło poziomy glutaminianu NAcc poniżej wartości wyjściowych u szczurów doświadczonych kokainą. Łącznie dane te sugerują, że oczekiwanie nagrody za kokainę w odpowiedzi na zachowanie operanta może wpływać na indukowany kokainą poziom glutaminianu.
Warto zauważyć, że wysokie dawki alkoholu spowodowały spadek poziomu glutaminianu NAcc (Moghaddam i Bolinao, 1994; Yan i in., 1998). Spadek ten może być spowodowany wzrostem zahamowanego przez alkohol GABAergicznego hamowania presynaptycznych terminali glutaminianowych. Wpływ alkoholu na poziom glutaminianu NAcc może być określony przez behawioralną wrażliwość zwierząt na alkohol. Na przykład alkohol miał przeciwny wpływ na poziom glutaminianu NAcc u szczurów nieleczonych wcześniej lekami, które hodowano specjalnie z powodu ich wysokiej i niskiej wrażliwości na behawioralne skutki alkoholu (Dahchour i in., 2000). Szczury z niską wrażliwością na behawioralne działanie alkoholu wykazywały wzrost poziomu glutaminianu NAcc, podczas gdy szczury o wysokiej wrażliwości na alkohol wykazywały spadek poziomów glutaminianu NAcc (ale także patrz Quertemont i in., 2002). Zgodnie z tymi odkryciami, zróżnicowany wpływ alkoholu na poziom glutaminianu NAcc obserwowano również u myszy doświadczonych alkoholem, z różną podatnością na behawioralne skutki alkoholu (Kapasova i Szumlinski, 2008). Tak więc, uwalnianie glutaminianu wywołane alkoholem może być określone przez genetyczne uwarunkowania, które określają podatność na uzależnienie od alkoholu.
Odnotowano także zróżnicowany wpływ alkoholu na transmisję glutaminianu na podstawie płci (Lallemand i in., 2011). Na przykład, stosując model przeznaczony do naśladowania upijania się u nastolatków, Lallemand i in. (2011) zgłosili zwiększone poziomy glutaminianu wywołane alkoholem w NAcc u samców szczurów doświadczonych alkoholem, ale nie u samic szczurów. Należy tu podkreślić, że przewlekłe narażenie na alkohol znacznie podnosi podstawowy poziom glutaminianu u samic, ale nie u samców szczurów. Odnotowano różnice płciowe w metabolizmie alkoholu u różnych gatunków, w tym u szczurów (Sutker i in., 1983; Iimuro i in., 1997; Robinson i in., 2002). Nie jest jasne, czy różnice w metabolizmie alkoholu między samcami i samicami szczurów mogą wyjaśniać różnice w alkoholu na poziomie glutaminianu NAcc i należy określić dokładny mechanizm tego zróżnicowanego wpływu alkoholu na podstawowe poziomy glutaminianu. Podobnie, różnice w podstawowych poziomach glutaminianu odnotowano między samcami i samicami szczurów po przewlekłej ekspozycji na nikotynę (Lallemand i in., 2006, 2011). Potrzebne są badania, aby ustalić, czy istnieją zależne od płci różnice w uwalnianiu glutaminianu po przewlekłej ekspozycji na kokainę.
W przeciwieństwie do opisanych powyżej leków, podawanie heroiny nie zwiększa poziomu glutaminianu NAcc u szczurów nieleczonych wcześniej lekami. W rzeczywistości naukowcy wykazali niewielki (nieistotny) spadek poziomu glutaminianu NAcc po podaniu heroiny (Lalumiere i Kalivas, 2008). W przeciwieństwie do tego, ostre wstrzyknięcie morfiny u szczurów nieleczonych lekiem zwiększyło poziom glutaminianu NAcc. Jednak wzrost poziomu glutaminianu obserwowano poniżej NAcc w brzusznej bladości podczas samopodawania heroiny (Caille i Parsons, 2004). Ogólnie, wpływ heroiny na poziom glutaminianu NAcc nie jest jasny.
Co ciekawe, wykazano, że sygnały związane z heroiną zwiększają poziom glutaminianu w rdzeniu NAcc (Lalumiere i Kalivas, 2008). Ponadto u zwierząt doświadczonych kokainą, prezentacja wskazówek przewidujących dostępność kokainy zwiększyła poziom glutaminianu NAcc (Hotsenpiller i in., 2001; Suto i in., 2010, 2013). Co więcej, poziomy glutaminianu w rdzeniu NAcc były obniżone po przedstawieniu wskazówek przewidujących niedostępność kokainy (Suto i in., 2013). Podsumowując, dane te sugerują, że poziomy glutaminianu NAcc mogą być modulowane przez sygnały przewidujące dostępność lub niedostępność kokainy. Jednakże nie wiadomo, czy rozdzielczość czasowa (przejściowa vs. podtrzymywana), lokalizacja (synaptyczna vs. pozasynaptyczna) uwalniania glutaminianu i aktywność aferentów glutaminergicznych do NAcc w odpowiedzi na sygnały związane z lekiem i / lub związanym z lekiem są podobne lub różne . Przyszłe badania mogą wymagać rozwiązania tych problemów.
Podsumowując, powtarzająca się ekspozycja na leki uzależniające ułatwia wywołany przez lek wzrost poziomu glutaminianu NAcc w porównaniu ze zwierzętami nieleczonymi lekami. Niemniej jednak potrzeba więcej pracy, aby określić czynniki [np. Czynniki genetyczne, wpływ płci (mężczyzna vs. kobieta), lokalizacja (synaptyczna vs. pozasynaptyczna), rozdzielczość czasowa (przejściowa vs. podtrzymywana), precyzyjne aktywowane wejścia glutaminergiczne], które mogą wpływać na zmiany w poziomach glutaminianu NAcc w odpowiedzi na sygnały związane z lekiem i / lub lekami.
NAcc transmisja glutaminergiczna i behawioralne pomiary nagrody za leki
Blokada neurotransmisji glutaminianu w NAcc miała zróżnicowany wpływ na nagradzające efekty nadużywania narkotyków (patrz Tabela Table4,4, omówione poniżej). Blokada receptorów NMDA w NAcc zmniejszyła zarówno samopodawanie alkoholu, jak i CPP wywołane alkoholem (Rassnick i in., 1992; Gremel i Cunningham, 2009, 2010). Łącznie badania te sugerują, że transmisja glutaminianu za pośrednictwem NMDA w NAcc pośredniczy w nagradzającym działaniu alkoholu.
W przeciwieństwie do tego, blokowanie receptorów NMDA w NAcc przy użyciu konkurencyjnego antagonisty receptora NMDA LY235959 zwiększało samodzielne podawanie nikotyny według harmonogramu o ustalonych proporcjach (D'Souza i Markou, 2014). Efekt ten był widoczny szczególnie w powłoce NAcc, a nie w rdzeniu NAcc. Ponadto zastrzyki LY235959 w osłonkę NAcc zmniejszyły samopodawanie pokarmu, co sugeruje, że działanie LY235959 było specyficzne dla wzmacniających efektów nikotyny. Ponadto zastrzyki LY235959 do powłoki NAcc zwiększyły samopodawanie nikotyny w schemacie progresywnego stosunku, co sugeruje, że blokada receptorów NMDA zwiększyła motywację do samodzielnego podawania nikotyny. Motywacja do samodzielnego podawania nikotyny w ramach schematu wzmacniania progresywnego stosunku została również zwiększona po miejscowym wlewie antagonisty α7 nAChR α-konotoksyna ArIB do powłoki NAcc i zmniejszeniu po infuzji agonisty α7 nAChR PNU282987 do powłoki NAcc (Brunzell i McIntosh, 2012). Nikotyna wiąże się z nAChR α7 zlokalizowanymi na presynaptycznych terminalach glutaminergicznych i zwiększa transmisję glutaminergiczną, a blokada nAChR α7 zmniejsza transmisję glutaminianu. Zgodnie z powyższymi ustaleniami, blokada receptorów NMDA w powłoce NAcc przy użyciu innego konkurencyjnego antagonisty, AP-5, spowodowała zwiększenie samopodawania kokainy w schemacie o ustalonym stosunku (Pulvirenti i in., 1992). Ale to samo badanie nie wykazało wpływu tego samego antagonisty receptora NMDA w NAcc na samopodawanie heroiny. Podsumowując, zmniejszona transmisja glutaminianu za pośrednictwem receptorów NMDA w powłoce NAcc zwiększa wzmacniające działanie stymulantów, takich jak nikotyna i kokaina, ale nie depresantów, takich jak alkohol i heroina.
Dokładny mechanizm wzrostu wzmacniających efektów nikotyny po wstrzyknięciu antagonistów receptora NMDA w NAcc nie jest w pełni zrozumiały. Jednym z potencjalnych mechanizmów może być to, że antagoniści receptora NMDA hamują średnie neurony kolczaste, które wysyłają projekcje hamujące bezpośrednio z powrotem do neuronów dopaminergicznych VTA (Kalivas, 1993). Innymi słowy, zastrzyki antagonistów NMDA w NAcc zwiększają odpalanie neuronów dopaminergicznych VTA. Tę hipotezę trzeba będzie przetestować w przyszłych badaniach. Co ciekawe, wykazano, że szczury samodzielnie zarządzają zarówno konkurencyjnymi, jak i niekonkurencyjnymi antagonistami NMDA bezpośrednio w NAcc (Carlezon i Wise, 1996). Podsumowując, blokada transmisji glutaminianu za pośrednictwem NMDA w NAcc może mieć różny wpływ na nagrodę za lek w zależności od badanego leku. Aby w pełni zrozumieć rolę receptorów NAcc NMDA w nagradzaniu leków, mogą być potrzebne przyszłe badania z użyciem ligandów receptorów NMDA podjednostkowych. Potrzebne są również badania w celu wyjaśnienia mechanizmów odpowiedzialnych za zróżnicowany wpływ transmisji glutaminianu za pośrednictwem NMDA na wzmacnianie efektów nikotyny, kokainy, heroiny i alkoholu.
Intrygujące jest to, że brakuje badań oceniających wpływ blokady receptorów AMPA w NAcc na nagrodę za lek. Dlatego nie wiadomo, czy wpływ blokady receptora NMDA na nagrodę za lek można rozszerzyć na inną transmisję glutaminianu za pośrednictwem receptora jonotropowego. Jest bardzo prawdopodobne, że blokada receptora AMPA ma inne skutki niż blokada receptora NMDA, ponieważ liczne badania wykazały zróżnicowany wpływ leku na ekspresję receptorów NMDA i AMPA oraz przemyt w NAcc (Lu et al., 2003; Conrad i in., 2008; Kenny i in., 2009; Ortinski i in., 2013).
W przeciwieństwie do opisanych powyżej blokad receptora NMDA, blokowanie transmisji glutaminergicznej poprzez aktywację receptorów mGlu2 / 3 lub blokowanie receptorów mGlu5 w powłoce NAcc osłabiało samo-podawanie nikotyny i alkoholu (Liechti i in., 2007; Besheer i in., 2010; D'Souza i Markou, 2011). W konsekwencji wydaje się, że transmisja jonotropowa i mGlu w NAcc może mieć różny wpływ na nagradzające działanie nikotyny. Wpływ blokowania transmisji glutaminergicznej przez receptory mGlu w NAcc na nagrodę za kokainę i heroinę nie został jeszcze zbadany. Receptory MGlu1 i mGlu5 w NAcc odgrywają ważną rolę w nagradzaniu alkoholem. Bezpośrednie wstrzyknięcia negatywnego modulatora allosterycznego mGlu1 (JNJ-16259685) w NAcc złagodziły satysfakcjonujące efekty alkoholu (Lum i in., 2014). Ponadto, badanie wykazało, że te działania, w których pośredniczy alkohol mGlu1, polegają na homerowaniu białka rusztowania i cząsteczce sygnałowej fosfolipazy C. Bezpośrednie wstrzyknięcia allosterycznego modulatora receptora mGlu5 MPEP w NAcc również zmniejszyły spożycie alkoholu u myszy (Cozzoli i in. , 2012). Co ciekawe, przewlekłe spożywanie alkoholu u szczurów P preferujących alkohol, spowodowało zmniejszenie ekspresji xCT w NAcc, co sugeruje, że manipulacja wymiennikiem w NAcc może zmienić nagradzające działanie alkoholu (Alhaddad i in., 2014). Ponadto, na podstawie wyników uzyskanych po ogólnoustrojowym podawaniu leków modulujących transmisję glutaminianu, uzasadnione są badania badające rolę, jaką w nagradzaniu cystyną w wymienniku glutaminianu, transporterach GLT-1, mGlu8 i mGlu7 w NAcc.
Przyszłe kierunki: niejednorodność NAcc, nagroda za leki i transmisja glutaminianu
NAcc składa się ze średnich kolczastych neuronów GABAergicznych (~ 90 – 95%) zmieszanych z GABA i neuronami cholinergicznymi. Średnie kolczaste neurony GABAergiczne projektują do kilku regionów mózgu, w tym brzusznej bladości i VTA, które są odpowiedzialne za aktywność behawioralną wymaganą do uzyskania nagród (Haber i in., 1990; Zahm and Brog, 1992). Jak opisano powyżej, anatomicznie, NAcc można podzielić na środkową skorupę i boczny rdzeń (Zahm i Brog, 1992). Ponadto, w oparciu o sygnalizację receptora dopaminy, średnie neurony kolczaste w prążkowiu, w tym NAcc, są zorganizowane w obwody eksprymujące podobne do D1 (obejmują receptory D1 i D5) lub receptory podobne do D2 (zawierają D2, D3 i D4) (Gerfen, 1992). NAcc, jak opisano powyżej, jest głównym końcem neuronów dopaminergicznych pochodzących z VTA. Wejścia glutaminergiczne z PFC do NAcc kończą się na dendrytach średnich kolczastych neuronów GABAergicznych i tworzą triadę z dopaminergicznymi wejściami z VTA (Sesack and Grace, 2010). W konsekwencji, aktywność różnych kolczastych neuronów kolczystokomórkowych w różnych podziemnych podziemiach jest regulowana zarówno przez dopaminę, jak i glutaminian.
In vivo zapisy pojedynczej aktywności neuronalnej w NAcc wykazały, że różne zestawy neuronów półleżących są aktywowane podczas różnych faz (prasowanie przed dźwignią, podczas rzeczywistego wlewu leku, po naciśnięciu dźwigni) kokainy i samo-podawania nikotyny (Peoples et al., 1999, 2004; Guillem and Peoples, 2011). Ponadto większość neuronów półleżących reaguje w różny sposób na samopodawanie kokainy w porównaniu z samopodawaniem heroiny (Chang i in., 1998). Ponadto różne podzbiory neuronów półleżących są aktywowane podczas konsumpcji nagród naturalnych i lekowych (Carelli i Deadwyler, 1994; Carelli, 2002). Jednak rola glutaminianu w odpalaniu neuronów półleżących podczas samopodawania leku nie została uwzględniona. Ponadto, rola specyficznych receptorów glutaminianowych w indukowanym lekiem wypalaniu neuronalnym nie była badana. Zrozumienie sygnalizacji glutaminianem za pośrednictwem NMDA i nie-NMDA w wypalaniu neuronalnym podczas samopodawania leku może pomóc nam lepiej zinterpretować dowody uzyskane z różnych badań farmakologicznych opisanych powyżej.
Modulacja transmisji glutaminianu za pomocą metod genetycznych i nagrody za leki
Genetyczne manipulowanie transmisją glutaminianu jeszcze bardziej wzmocniło nasze zrozumienie roli zarówno receptorów jonotropowych, jak i receptorów mGlu w nagradzaniu leku. Na przykład selektywny nokaut receptorów NMDA znajdujących się na neuronach dopaminergicznych VTA u myszy osłabiał nabywanie CPP indukowanego nikotyną (Wang i in., 2010). Ponadto, w przeciwieństwie do myszy typu dzikiego, myszy pozbawione podjednostki NR2A nie nabyły CPP wywołanego alkoholem, co wspiera rolę podjednostek NR2A w nagradzaniu alkoholem (Boyce-Rustay i Holmes, 2006). Ponadto nadekspresja GluR1 w VTA zwiększyła samopodawanie kokainy w schemacie progresywnego stosunku (Choi i in., 2011). Innymi słowy, zwiększona transmisja glutaminianu za pośrednictwem receptora AMPA zwiększyła motywację do samodzielnego podawania kokainy. To samo badanie wykazało również, że ekspresja zmutowanej formy receptorów GluR1, która nie zwiększa fosforylacji za pośrednictwem PKA, zmniejszyła samopodawanie kokainy. Ogólnie można stwierdzić, że receptory AMPA przyczyniają się zarówno do wzmacniającego, jak i motywacyjnego wpływu kokainy poprzez szlak pośredniczony przez PKA. Co ciekawe, myszy pozbawione podjednostek receptora GluR1 lub GluR3 AMPA nie wykazały różnicy w spożyciu alkoholu w porównaniu z ich odpowiednimi myszami typu dzikiego, co sugeruje, że te podjednostki nie przyczyniają się do wzmacniającego działania alkoholu (Cowen i in., 2003; Sanchis-Segura i in., 2006). Wreszcie, myszy pozbawione genu synaptycznego białka rusztowania Homer 2b wykazywały zmniejszone preferencje alkoholowe i CPP indukowane alkoholem, co sugeruje, że białko Homer 2b bierze udział we wzmacnianiu efektów alkoholu (Szumlinski i in., 2005). Białko Homera bierze udział w interakcji między receptorami NMDA i mGlu5. W ten sposób usunięcie białek Homer 2b zmniejsza transmisję glutaminianu, co prawdopodobnie przyczynia się do zmniejszenia nagradzających efektów alkoholu.
Myszy pozbawione receptorów mGlu2 wykazały zwiększone spożycie alkoholu, tym samym wspierając ważną rolę receptorów mGlu2 w nagrodzie alkoholowej (Zhou i in., 2013). Myszy pozbawione receptorów mGlu5 w przeciwieństwie do ich odpowiedników typu dzikiego nie nabyły samo-podawania kokainy, co sugeruje, że receptory mGlu5 odgrywają kluczową rolę we wzmacnianiu efektów kokainy (Chiamulera i in., 2001). Co ciekawe, myszy pozbawione mGlu5 wykazały zmniejszone spożycie alkoholu w modelu wyboru dwóch butelek w porównaniu z myszami typu dzikiego (Bird i in., 2008). To samo badanie wykazało również, że myszy z nokautem mGlu5 wykazywały CPP indukowane alkoholem w niskiej dawce (1 g / kg), co nie było skuteczne u myszy typu dzikiego. Podsumowując, wydaje się, że nokaut receptorów mGlu5 zwiększa wrażliwość na alkohol. Odkrycia te są sprzeczne z rolą receptorów mGlu5 we wzmacnianiu efektów alkoholu, o czym informują badania farmakologiczne z zastosowaniem opisanych powyżej negatywnych modulatorów allosterycznych mGlu5 (sekcja Blokada transmisji glutaminergicznej i behawioralnej nagród za leki). Ta rozbieżność może być spowodowana zmianami kompensacyjnymi, które występują po wrodzonej manipulacji ekspresją konkretnego receptora. Nokaut receptorów mGlu4 u myszy nie wpływał na spożycie alkoholu w porównaniu z ich odpowiednikami typu dzikiego (Blednov i in., 2004), tym samym wskazując, że receptory mGlu4 mają ograniczoną rolę we wzmacnianiu działania alkoholu. Wirusowe knockdown receptorów mGlu7 w NAcc nasiliło CPP wywołane alkoholem i spożycie alkoholu w modelu wyboru dwóch butelek w porównaniu do kontroli (Bahi, 2013). Odkrycia te sugerują, że niższa ekspresja receptorów mGlu7 ułatwia wzmocnienie działania alkoholu. Receptory MGlu7 ujemnie regulują transmisję glutaminianu, a zmniejszona ekspresja tych receptorów ułatwia transmisję glutaminianu i ewentualnie wzmacniające działanie alkoholu. Podsumowując, wyniki badań genetycznych z udziałem receptorów mGlu7 są zgodne z wynikami badań farmakologicznych opisanych powyżej (sekcja Blokada transmisji glutaminergicznej i behawioralnej nagród za leki). Podsumowując, wyniki badań genetycznych potwierdzają rolę receptorów jonotropowych i mGlu w nagradzaniu leków. Interesujące będzie sprawdzenie, czy u ludzi można zidentyfikować polimorfizmy genetyczne w receptorach glutaminianowych, które czynią jednostki bardziej podatnymi na nagradzające efekty nadużywania narkotyków, a następnie na uzależnienie od narkotyków.
Uwagi końcowe
Podsumowując, satysfakcjonujące efekty narkotyków odgrywają kluczową rolę w dalszym używaniu narkotyków i rozwoju narkomanii. Z biegiem lat nastąpił znaczny postęp w zrozumieniu roli pobudzającego neuroprzekaźnika glutaminianu w nagradzaniu leku. Narkotyki omawiane w tym przeglądzie zwiększają transmisję glutaminergiczną w VTA i ułatwiają odpalanie mezokortykolimbicznych neuronów dopaminergicznych. Co istotne, blokada transmisji glutaminianu przez receptory jonotropowe i mGlu osłabia satysfakcjonujące efekty nadużywania leków. Ponadto, blokowanie transmisji glutaminianu w obszarach mózgu związanych z nagrodą, takich jak NAcc i VTA, również osłabia nagrodę za lek. Wreszcie, wielokrotna ekspozycja na leki uzależniające powoduje plastyczność w kilku regionach mózgu, w tym w NAcc i VTA, co prowadzi do rozwoju uzależnienia od narkotyków. Podsumowując, odkrycia te sprawiają, że transmisja glutaminianu jest pociągającym celem opracowywania leków do leczenia uzależnienia od narkotyków.
Wszechobecna dystrybucja glutaminianu sprawia, że celowanie w transmisję glutaminianu w celu zmniejszenia wzmacniających efektów nagród narkotykowych jest bardzo trudne. Ponadto należy tutaj podkreślić, że transmisja glutaminianu jest zaangażowana w wiele innych funkcji fizjologicznych, takich jak uczenie się, pamięć, regulacja normalnego zachowania i wzmacniające efekty naturalnych nagród. Stąd istnieje potrzeba opracowania leków, które selektywnie osłabiają wzmacniające działanie leków nadużywających, nie wpływając na inne funkcje fizjologiczne. Niemniej jednak, jak opisano w tym przeglądzie, FDA zatwierdziła kilka leków, które osłabiają transmisję glutaminianu, co sugeruje, że transmisja glutaminianu pozostaje realnym celem dla rozwoju leków. W rzeczywistości leki nakierowane na receptory mGlu znajdują się na różnych etapach rozwoju klinicznego dla kilku zaburzeń OUN. Podsumowując, chociaż wiele zostało zrozumiane na temat roli glutaminianu w nagradzaniu leków, należy podjąć więcej pracy, aby w pełni wykorzystać terapeutyczny potencjał glutaminianu w nagradzaniu leków i uzależnieniu.
Oświadczenie o konflikcie interesów
Autor oświadcza, że badanie zostało przeprowadzone przy braku jakichkolwiek powiązań handlowych lub finansowych, które mogłyby być interpretowane jako potencjalny konflikt interesów.
Podziękowanie
Praca ta była wspierana przez Bower, Bennet i nagrodę Bennet Endowed Chair Research Award przyznaną MD przez Raabe College of Pharmacy, Ohio Northern University (ONU), Ada, Ohio. Autor chciałby także podziękować dr. Rachel Muhlenkamp i Nurith Amitai za wnikliwe komentarze do manuskryptu.
Słownik
Skróty
| ACPC | Kwas 1-aminocyklopropanokarboksylowy |
| AMPA | amino-3-hydroksy-5-metylo-4-izoksazolopionian / kainian |
| AP-5 | (2R) -amino-5-kwas fosfonowalerianowy |
| AMN082 | N,N′ -Bis(difenylometylo) -1,2-etanodiamina |
| BINA | Bifenylo-indanon A |
| CGP39551 | (E) - (a) -2-Amino-4-metyl-5-fosfono-3-ester etylowy kwasu pentenowego |
| CPP | warunkowa preferencja miejsca |
| DNQX | 6, 7-Dinitroquinoxaline-2,3-dione |
| 3, 4 DCPG | (R) -3,4-Dikarboksyfenyloglicyna |
| (+) - HA-966 | - (+) - 3-Amino-1-hydroksypirolidyn-2-one |
| GABA | kwas γ-aminomasłowy |
| GLT | Transporter glutaminianu |
| ICSS | samoistna stymulacja wewnątrzczaszkowa |
| L-701,324 | 7-Chloro-4-hydroxy-3-(3-phenoxy)phenyl-2(1H) -chinolinon |
| LY37268 | (1R,4R,5S,6R) -4-Amino-2-oksabicyklo [3.1.0] heksan-4,6-kwas dikarboksylowy |
| LY235959 | 3S-[3α,4aα,6β,8aα])-decahydro-6-(phosphonomethyl)-3-isoquinolinecarboxylic acid |
| MK-801 | (5R, 10S) - (-) - 5-Methyl-10, 11-dihydro-5H-dibenzo [a, d] cylcohepten-5,10-imina |
| mGlu | metabotropowy glutaminian |
| MPEP | 2-Metylo-6- (fenyloetynylo) pirydyna |
| MTEP | 3 - ((2-Metylo-1,3-tiazol-4-ylo) etynylo) pirydyna |
| NAAG | Glutaminian N-acetylaspartylu |
| NAcc | jądro półleżące |
| NMDA | N-metylo-D-asparaginian |
| VTA | brzuszny obszar nakrywki |
| xCT | lekki łańcuch transportera cystynowo-glutaminianowego |
| PAM | pozytywne allosteryczne modulatory |
| 2-PMPA | Kwas 2- (fosfonometylo) pentan-1,5-dikarboksylowy |
| Ro-25-6981 | (αRβS) -α- (4-Hydroksyfenylo) -β-metylo-4- (fenylometylo) -1-piperydynopropanol |
| ZK200775 | [[3, 4-Dihydro-7-(4-morpholinyl)-2,3-dioxo-6-(trifluoromethyl)-1(2H) kwas chinoksalinylo] metylo] fosfonowy. |
Referencje
- Aal-Aaboda M., Alhaddad H., Osowik F., Nauli SM, Sari Y. (2015). Wpływ (R) - (-) - 5-metylo-1-nikotynoil-2-pirazolina na transporter glutaminianu 1 i wymiennik cysteiny / glutaminianu, a także zachowania związane z piciem etanolu u samców szczurów preferujących alkohol. J. Neurosci. Res. 93, 930 – 937. 10.1002 / jnr.23554 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Adewale AS, Platt DM, Spealman RD (2006). Farmakologiczna stymulacja metabotropowych receptorów glutaminianu grupy II zmniejsza samopodawanie kokainy i wywołane kokainą przywrócenie poszukiwania leków u małp wiewiórczych. J. Pharmacol. Exp. Ther. 318, 922 – 931. 10.1124 / jpet.106.105387 [PubMed] [Cross Ref]
- Adrover MF, Shin JH, Alvarez VA (2014). Przenoszenie glutaminianu i dopaminy z neuronów dopaminowych śródmózgowia ma podobne właściwości uwalniania, ale kokaina ma różny wpływ. J. Neurosci. 34, 3183 – 3192. 10.1523 / JNEUROSCI.4958-13.2014 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Alhaddad H., Das SC, Sari Y. (2014a). Wpływ ceftriaksonu na spożycie etanolu: możliwa rola modulacji poziomów glutaminianu przez izoformy xCT i GLT-1 u szczurów P. Psychofarmakologia (Berl). 231, 4049 – 4057. 10.1007 / s00213-014-3545-y [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Alhaddad H., Kim NT, Aal-Aaboda M., Althobaiti YS, Leighton J., Boddu SH i in. . (2014b). Wpływ MS-153 na przewlekłe spożywanie etanolu i modulację GLT1 poziomów glutaminianu u samców szczurów preferujących alkohol. Z przodu. Behav. Neurosci. 8: 366. 10.3389 / fnbeh.2014.00366 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Allen RM, Carelli RM, Dykstra LA, Suchey TL, Everett CV (2005). Wpływ konkurencyjnego antagonisty receptora N-metylo-D-asparaginianu, LY235959 [(-) - 6-fosfonometylo-deka-hydroizochinolino-3-kwas karboksylowy], na reakcję na kokainę zarówno w stałych, jak i progresywnych stosunkach wzmocnienia. J. Pharmacol. Exp. Ther. 315, 449 – 457. 10.1124 / jpet.105.086355 [PubMed] [Cross Ref]
- Arriza JL, Fairman WA, Wadiche JI, Murdoch GH, Kavanaugh MP, Amara SG (1994). Porównania funkcjonalne trzech podtypów transportera glutaminianu sklonowanych z ludzkiej kory ruchowej. J. Neurosci. 14, 5559 – 5569. [PubMed]
- Bäckström P., Hyytiä P. (2005). Tłumienie samopodawania alkoholu i wywołane przez sygnał przywrócenie poszukiwania alkoholu przez agonistę receptora mGlu2 / 3 LY379268 i agonistę receptora mGlu8 (S) -3,4-DCPG. Eur. J. Pharmacol. 528, 110 – 118. 10.1016 / j.ejphar.2005.10.051 [PubMed] [Cross Ref]
- Badanich KA, Adler KJ, Kirstein CL (2006). Młodzież różni się od dorosłych preferencją miejsca uzależnioną od kokainy i dopaminą indukowaną kokainą w jądrze półleżącym. Eur. J. Pharmacol. 550, 95 – 106. 10.1016 / j.ejphar.2006.08.034 [PubMed] [Cross Ref]
- Bahi A. (2013). Opanowanie wirusowe knockdown mGluR7 w jądrze półleżącym pośredniczy w nadmiernym piciu alkoholu i zwiększonej indukowanej etanolem warunkowej preferencji miejsca u szczurów. Neuropsychofarmakologia 38, 2109 – 2119. 10.1038 / npp.2012.122 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Bahi A., Dreyer JL (2013). Modulacja prążkowia ekspresji BDNF przy użyciu wektorów lentiwirusowych eksprymujących mikroRNA124a upośledza preferencje miejsca warunkowanego etanolem i dobrowolne spożywanie alkoholu. Eur. J. Neurosci. 38, 2328 – 2337. 10.1111 / ejn.12228 [PubMed] [Cross Ref]
- Bahi A., Fizia K., Dietz M., Gasparini F., Flor PJ (2012). Farmakologiczna modulacja mGluR7 z AMN082 i MMPIP wywiera specyficzny wpływ na spożycie alkoholu i preferencje u szczurów. Nałogowiec. Biol. 17, 235 – 247. 10.1111 / j.1369-1600.2010.00310.x [PubMed] [Cross Ref]
- Bali P., Kenny PJ (2013). MikroRNA i uzależnienie od narkotyków. Z przodu. Genet. 4: 43. 10.3389 / fgene.2013.00043 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Baptista MA, Martin-Fardon R., Weiss F. (2004). Preferencyjny wpływ agonisty receptora metabotropowego glutaminianu 2 / 3 LY379268 na warunkowe przywrócenie w stosunku do wzmocnienia podstawowego: porównanie kokainy i silnego konwencjonalnego wzmocnienia. J. Neurosci. 24, 4723 – 4727. 10.1523 / JNEUROSCI.0176-04.2004 [PubMed] [Cross Ref]
- Béguin C., Potter DN, Carlezon WA, Jr., Stöhr T., Cohen BM (2012). Wpływ przeciwdrgawkowego lakozamidu w porównaniu z walproinianem i lamotryginą na nagradzaną kokainą nagrodę u szczurów. Brain Res. 1479, 44 – 51. 10.1016 / j.brainres.2012.08.030 [PubMed] [Cross Ref]
- Bell RL, Lopez MF, Cui C., Egli M., Johnson KW, Franklin KM, et al. . (2015). Ibudilast zmniejsza spożycie alkoholu w wielu zwierzęcych modelach uzależnienia od alkoholu. Nałogowiec. Biol. 20, 38 – 42. 10.1111 / adb.12106 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Berridge KC, Robinson TE (1998). Jaka jest rola dopaminy w nagradzaniu: wpływ hedoniczny, uczenie się z nagrody, czy zachęta motywacyjna? Brain Res. Brain Res. Rev. 28, 309 – 369. 10.1016 / S0165-0173 (98) 00019-8 [PubMed] [Cross Ref]
- Besheer J., Grondin JJ, Cannady R., Sharko AC, Faccidomo S., Hodge CW (2010). Aktywność metabotropowego receptora glutaminianu 5 w jądrze półleżącym jest wymagana do utrzymania samo-podawania etanolu w szczurzym modelu genetycznym wysokiego spożycia alkoholu. Biol. Psychiatria 67, 812 – 822. 10.1016 / j.biopsych.2009.09.016 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Biała G., Kotlinska J. (1999). Blokada nabywania indukowanej etanolem warunkowej preferencji miejsca przez antagonistów receptora N-metylo-D-asparaginianu. Alkohol Alkohol. 34, 175 – 182. 10.1093 / alcalc / 34.2.175 [PubMed] [Cross Ref]
- Bird MK, Kirchhoff J., Djouma E., Lawrence AJ (2008). Metabotropowe receptory glutaminianu 5 regulują wrażliwość na etanol u myszy. Int. J. Neuropsychopharmacol. 11, 765 – 774. 10.1017 / S1461145708008572 [PubMed] [Cross Ref]
- Bisaga A., Danysz W., Foltin RW (2008). Antagonizm glutaminergicznych receptorów NMDA i mGluR5 zmniejsza spożycie pokarmu w modelu pawianu o zaburzeniach odżywiania się. Eur. Neuropsychofarmakol. 18, 794 – 802. 10.1016 / j.euroneuro.2008.05.004 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Bland ST, Hutchinson MR, Maier SF, Watkins LR, Johnson KW (2009). Inhibitor aktywacji glejowej AV411 zmniejsza indukowane morfiną jądro półleżące uwalnianie dopaminy. Brain Behav. Immun. 23, 492 – 497. 10.1016 / j.bbi.2009.01.014 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Blednov YA, Walker D., Osterndorf-Kahanek E., Harris RA (2004). Myszy pozbawione metabotropowego receptora glutaminianu 4 nie wykazują motorycznego działania stymulującego etanolu. Alkohol 34, 251 – 259. 10.1016 / j.alcohol.2004.10.003 [PubMed] [Cross Ref]
- Blokhina EA, Kashkin VA, Zvartau EE, Danysz W., Bespalov AY (2005). Wpływ blokerów kanału nikotynowego i receptora NMDA na samopodawanie dożylne kokainy i nikotyny u myszy. Eur. Neuropsychofarmakol. 15, 219 – 225. 10.1016 / j.euroneuro.2004.07.005 [PubMed] [Cross Ref]
- Bobzean SA, DeNobrega AK, Perrotti LI (2014). Różnice płci w neurobiologii uzależnienia od narkotyków. Exp. Neurol. 259, 64 – 74. 10.1016 / j.expneurol.2014.01.022 [PubMed] [Cross Ref]
- Boyce-Rustay JM, Cunningham CL (2004). Rola miejsc wiązania receptora NMDA w warunkowaniu miejsca etanolu. Behav. Neurosci. 118, 822 – 834. 10.1037 / 0735-7044.118.4.822 [PubMed] [Cross Ref]
- Boyce-Rustay JM, Holmes A. (2006). Zachowania związane z etanolem u myszy bez podjednostki NR2A receptora NMDA. Psychofarmakologia (Berl). 187, 455 – 466. 10.1007 / s00213-006-0448-6 [PubMed] [Cross Ref]
- Brady JV (1991). Modele zwierzęce do oceny narkotyków. Neurosci. Biobehav. Rev. 15, 35 – 43. 10.1016 / S0149-7634 (05) 80089-2 [PubMed] [Cross Ref]
- Brog JS, Salyapongse A., Deutch AY, Zahm DS (1993). Wzory doprowadzającego unerwienia rdzenia i powłoki w „półleżącej” części prążkowia brzusznego szczura: immunohistochemiczne wykrycie wstecznie transportowanego fluoro-złota. J. Comp. Neurol. 338, 255 – 278. 10.1002 / cne.903380209 [PubMed] [Cross Ref]
- Brunzell DH, McIntosh JM (2012). Nikotynowe receptory acetylocholiny Alpha7 modulują motywację do samodzielnego podawania nikotyny: implikacje dla palenia i schizofrenii. Neuropsychofarmakologia 37, 1134 – 1143. 10.1038 / npp.2011.299 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Cabello N., Gandía J., Bertarelli DC, Watanabe M., Lluís C., Franco R., et al. . (2009). Metabotropowy glutaminian typu 5, receptory dopaminy D2 i adenozyny A2a tworzą oligomery wyższego rzędu w żywych komórkach. J. Neurochem. 109, 1497 – 1507. 10.1111 / j.1471-4159.2009.06078.x [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Caillé S., Parsons LH (2004). Samo-podawanie heroiny dożylnie zmniejsza wypływ GABA z brzusznej bladości: a in vivo badanie mikrodializy na szczurach. Eur. J. Neurosci. 20, 593 – 596. 10.1111 / j.1460-9568.2004.03497.x [PubMed] [Cross Ref]
- Carelli RM (2002). Nucleus accumbens wypalanie komórek podczas zachowań ukierunkowanych na cel dla kokainy w porównaniu z „naturalnym” wzmocnieniem. Physiol. Behav. 76, 379 – 387. 10.1016 / S0031-9384 (02) 00760-6 [PubMed] [Cross Ref]
- Carelli RM, Deadwyler SA (1994). Porównanie wzorców wypalania neuronów jądra półleżącego podczas samodzielnego podawania kokainy i wzmocnienia wody u szczurów. J. Neurosci. 14, 7735 – 7746. [PubMed]
- Carlezon WA, Jr., Wise RA (1993). Wzmocnienie nagrody stymulacji mózgu wywołane fencyklidyną: powtarzane podawanie nie zmienia ostrych efektów. Psychofarmakologia (Berl). 111, 402 – 408. 10.1007 / BF02253528 [PubMed] [Cross Ref]
- Carlezon WA, Jr., Wise RA (1996). Nagradzające działania fencyklidyny i powiązanych leków w jądrze półleżącym i korze czołowej. J. Neurosci. 16, 3112 – 3122. [PubMed]
- Carr DB, Sesack SR (2000). Projekcja od kory przedczołowej szczura do brzusznej strefy nakrywkowej: swoistość celu w skojarzeniach synaptycznych z mezoakrzepami i neuronami mezokortykalnymi. J. Neurosci. 20, 3864 – 3873. [PubMed]
- Carta M., Ariwodola OJ, Weiner JL, Valenzuela CF (2003). Alkohol silnie hamuje pobudzający receptor kainianowy pobudzenie neuronów hipokampowych. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 100, 6813 – 6818. 10.1073 / pnas.1137276100 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Cervo L., Samanin R. (1995). Wpływ antagonistów receptora dopaminergicznego i glutaminergicznego na nabywanie i ekspresję preferencji miejsca warunkowania kokainą. Brain Res. 673, 242 – 250. 10.1016 / 0006-8993 (94) 01420-M [PubMed] [Cross Ref]
- Cervo L., Cocco A., Carnovali F. (2004). Wpływ na samopodawanie kokainy i żywności (+) - HA-966, częściowego agonisty w miejscu modulowania glicyna / NMDA, u szczurów. Psychofarmakologia (Berl). 173, 124 – 131. 10.1007 / s00213-003-1703-8 [PubMed] [Cross Ref]
- Chang JY, Janak PH, Woodward DJ (1998). Porównanie mezokortykolimbicznych odpowiedzi neuronalnych podczas samodzielnego podawania kokainy i heroiny u swobodnie poruszających się szczurów. J. Neurosci. 18, 3098 – 3115. [PubMed]
- Chartoff EH, Connery HS (2014). To jest WIĘCEJ ekscytujące niż mu: przesłuchy między receptorami opioidowymi mu a transmisją glutaminergiczną w mezolimbicznym układzie dopaminy. Z przodu. Pharmacol. 5: 116. 10.3389 / fphar.2014.00116 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Chen L., Huang LY (1991). Trwałe wzmocnienie odpowiedzi glutaminianowych za pośrednictwem receptora NMDA poprzez aktywację kinazy białkowej C przez opioid mu. Neuron 7, 319 – 326. 10.1016 / 0896-6273 (91) 90270-A [PubMed] [Cross Ref]
- Chiamulera C., Epping-Jordan MP, Zocchi A., Marcon C., Cottiny C., Tacconi S., i in. . (2001). Wzmacniające i pobudzające działanie kokainy nie występują u myszy bez mutacji mGluR5. Nat. Neurosci. 4, 873 – 874. 10.1038 / nn0901-873 [PubMed] [Cross Ref]
- Choi DW (1988). Neurotoksyczność glutaminianu i choroby układu nerwowego. Neuron 1, 623 – 634. 10.1016 / 0896-6273 (88) 90162-6 [PubMed] [Cross Ref]
- Choi KH, Edwards S., Graham DL, Larson EB, Whisler KN, Simmons D., et al. . (2011). Związana z wzmocnieniem regulacja podjednostek receptora glutaminianowego AMPA w brzusznym obszarze nakrywkowym zwiększa motywację do kokainy. J. Neurosci. 31, 7927 – 7937. 10.1523 / JNEUROSCI.6014-10.2011 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Collins ED, Ward AS, McDowell DM, Foltin RW, Fischman MW (1998). Wpływ memantyny na subiektywne, wzmacniające i sercowo-naczyniowe działanie kokainy u ludzi. Behav. Pharmacol. 9, 587 – 598. 10.1097 / 00008877-199811000-00014 [PubMed] [Cross Ref]
- Comer SD, Sullivan MA (2007). Memantyna powoduje niewielkie zmniejszenie subiektywnych reakcji wywołanych przez heroinę u ochotników zajmujących się badaniem ludzi. Psychofarmakologia (Berl). 193, 235 – 245. 10.1007 / s00213-007-0775-2 [PubMed] [Cross Ref]
- Conrad KL, Tseng KY, Uejima JL, Reimers JM, Heng LJ, Shaham Y., et al. . (2008). Tworzenie się receptorów AMPA pozbawionych półleżących GluR2 pośredniczy w inkubacji głodu kokainowego. Nature 454, 118 – 121. 10.1038 / nature06995 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Cowen MS, Schroff KC, Gass P., Sprengel R., Spanagel R. (2003). Neurobehawioralne działanie alkoholu u myszy z niedoborem receptora AMPA (GluR1). Neuropharmacology 45, 325 – 333. 10.1016 / S0028-3908 (03) 00174-6 [PubMed] [Cross Ref]
- Coyle CM, prawa KR (2015). Zastosowanie ketaminy jako środka przeciwdepresyjnego: przegląd systematyczny i metaanaliza. Szum. Psychopharmacol. 30, 152 – 163. 10.1002 / hup.2475 [PubMed] [Cross Ref]
- Cozzoli DK, Courson J., Caruana AL, Miller BW, Greentree DI, Thompson AB, et al. . (2012). Nucleus accumbens sygnalizacja związana z mGluR5 reguluje nadmierne picie alkoholu w procedurach picia w ciemności. Alkohol. Clin. Exp. Res. 36, 1623 – 1633. 10.1111 / j.1530-0277.2012.01776.x [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Cummings JL (2004). Leczenie choroby Alzheimera: obecne i przyszłe metody terapeutyczne. Rev. Neurol. Dis. 1, 60–69. [PubMed]
- Cunningham MO, Jones RS (2000). Lamotrygina przeciwdrgawkowa zmniejsza spontaniczne uwalnianie glutaminianu, ale zwiększa spontaniczne uwalnianie GABA w korze śródwęchowej szczura in vitro. Neuropharmacology 39, 2139 – 2146. 10.1016 / S0028-3908 (00) 00051-4 [PubMed] [Cross Ref]
- Czachowski CL, Delory MJ, Pope JD (2012). Rola behawioralna i neuroprzekaźnikowa dla brzusznej strefy nakrywkowej w poszukiwaniu i przyjmowaniu wzmocnień. Alkohol. Clin. Exp. Res. 36, 1659 – 1668. 10.1111 / j.1530-0277.2012.01774.x [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Dahchour A., Hoffman A., Deitrich R., de Witte P. (2000). Wpływ etanolu na pozakomórkowe poziomy aminokwasów u szczurów wrażliwych na wysokie i niskie stężenie alkoholu: badanie mikrodializy. Alkohol Alkohol. 35, 548 – 553. 10.1093 / alcalc / 35.6.548 [PubMed] [Cross Ref]
- Dahchour A., Quertemont E., De Witte P. (1994). Ostry etanol zwiększa taurynę, ale ani glutaminian, ani GABA w jądrze półleżącym samców szczurów: badanie mikrodializy. Alkohol Alkohol. 29, 485 – 487. [PubMed]
- Deng C., Li KY, Zhou C., Ye JH (2009). Etanol wzmaga transmisję glutaminianu przez wsteczne przekazywanie dopaminy w preparacie boutonu neuronów postsynaptycznych / synaptycznych z brzusznego obszaru nakrywkowego. Neuropsychofarmakologia 34, 1233 – 1244. 10.1038 / npp.2008.143 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Dhanya RP, Sheffler DJ, Dahl R., Davis M., Lee PS, Yang L., et al. . (2014). Projekt i synteza ogólnoustrojowo aktywnych metabotropowych receptorów allosterycznych (PAM) metabotropowego podtypu glutaminianu-2 i -3 (mGlu2 / 3): charakterystyka farmakologiczna i ocena w modelu szczurzym uzależnienia od kokainy. J. Med. Chem. 57, 4154 – 4172. 10.1021 / jm5000563 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Di Chiara G. (2002). Nucleus accumbens shell and core dopamine: zróżnicowana rola w zachowaniu i uzależnieniu. Behav. Brain Res. 137, 75 – 114. 10.1016 / S0166-4328 (02) 00286-3 [PubMed] [Cross Ref]
- Di Chiara G., Imperato A. (1988). Leki nadużywane przez ludzi preferencyjnie zwiększają synaptyczne stężenia dopaminy w mezolimbicznym układzie swobodnie poruszających się szczurów. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 85, 5274 – 5278. 10.1073 / pnas.85.14.5274 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- DiLeone RJ, Taylor JR, Picciotto MR (2012). Pęd do jedzenia: porównania i rozróżnienia między mechanizmami nagrody żywnościowej i uzależnienia od narkotyków. Nat. Neurosci. 15, 1330 – 1335. 10.1038 / nn.3202 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Ding ZM, Engleman EA, Rodd ZA, McBride WJ (2012). Etanol zwiększa neurotransmisję glutaminianu w tylnej brzusznej okolicy nakrywkowej samic szczurów Wistar. Alkohol. Clin. Exp. Res. 36, 633 – 640. 10.1111 / j.1530-0277.2011.01665.x [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Doherty JM, Frantz KJ (2012). Samo-administracja heroiną i przywrócenie poszukiwania heroiny u młodzieży i dorosłych samców szczurów. Psychofarmakologia (Berl). 219, 763 – 773. 10.1007 / s00213-011-2398-x [PubMed] [Cross Ref]
- Doyon WM, York JL, Diaz LM, Samson HH, Czachowski CL, Gonzales RA (2003). Aktywność dopaminy w jądrze półleżącym podczas faz konsumpcji doustnego samozasilania etanolem. Alkohol. Clin. Exp. Res. 27, 1573 – 1582. 10.1097 / 01.ALC.0000089959.66222.B8 [PubMed] [Cross Ref]
- D'souza MS, Duvauchelle CL (2006). Porównanie odpowiedzi dopaminy w jądrze półleżącym i grzbietowym prążkowiu na kokainę podawaną samodzielnie u szczurów, które nie były naiwne. Neurosci. Łotysz. 408, 146–150. 10.1016 / j.neulet.2006.08.076 [PubMed] [Cross Ref]
- D'souza MS, Duvauchelle CL (2008). Pewne lub niepewne oczekiwania dotyczące kokainy wpływają na reakcje dopaminy w stanie półleżącym na kokainę podawaną samodzielnie i niezadowolone zachowania operacyjne. Eur. Neuropsychopharmacol. 18, 628–638. 10.1016 / j.euroneuro.2008.04.005 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- D'souza MS, Markou A. (2011). Mikroinfuzje metabotropowego receptora glutaminianu 5 2-metylo-6- (fenyloetynylo) pirydyny (MPEP) do skorupy jądra półleżącego lub brzusznego obszaru nakrywkowego osłabiają wzmacniające działanie nikotyny u szczurów. Neuropharmacology 61, 1399–1405. 10.1016 / j.neuropharm.2011.08.028 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- D'souza MS, Markou A. (2014). Zróżnicowana rola transmisji glutaminianu za pośrednictwem receptora N-metylo-D-asparaginianu w powłoce i rdzeniu jądra półleżącego w poszukiwaniu nikotyny u szczurów. Eur. J. Neurosci. 39, 1314–1322. 10.1111 / ejn.12491 [PubMed] [Cross Ref]
- D'souza MS, Liechti ME, Ramirez-Niño AM, Kuczenski R., Markou A. (2011). Metabotropowy agonista receptora glutaminianu 2/3 LY379268 blokował indukowany nikotyną wzrost dopaminy w jądrze półleżącym tylko w obecności kontekstu związanego z nikotyną u szczurów. Neuropsychopharmacology 36, 2111–2124. 10.1038 / npp.2011.103 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Dunah AW, Standaert DG (2001). Zależny od receptora dopaminy D1 transport prążkowia receptorów glutaminianu NMDA do błony postsynaptycznej. J. Neurosci. 21, 5546 – 5558. [PubMed]
- Duncan JR, Lawrence AJ (2012). Rola metabotropowych receptorów glutaminianowych w uzależnieniu: dowody z modeli przedklinicznych. Pharmacol. Biochem. Behav. 100, 811 – 824. 10.1016 / j.pbb.2011.03.015 [PubMed] [Cross Ref]
- Duvauchelle CL, Sapoznik T., Kornetsky C. (1998). Synergistyczne efekty połączenia kokainy i heroiny („speedball”) przy zastosowaniu progresywnego harmonogramu wzmacniania narkotyków. Pharmacol. Biochem. Behav. 61, 297–302. 10.1016 / S0091-3057 (98) 00098-7 [PubMed] [Cross Ref]
- El Mestikawy S., Wallén-Mackenzie A., Fortin GM, Descarries L., Trudeau LE (2011). Od glutaminianu współwystępującego do synergii pęcherzykowej: pęcherzykowe transportery glutaminianu. Nat. Ks. Neurosci. 12, 204 – 216. 10.1038 / nrn2969 [PubMed] [Cross Ref]
- Fareri DS, Martin LN, Delgado MR (2008). Przetwarzanie związane z nagrodami w ludzkim mózgu: względy rozwojowe. Dev. Psychopathol. 20, 1191 – 1211. 10.1017 / S0954579408000576 [PubMed] [Cross Ref]
- Ferré S., Karcz-Kubicha M., Hope BT, Popoli P., Burgueño J., Gutiérrez MA, et al. . (2002). Synergiczna interakcja między adenozynowymi A2A i receptorami glutaminianu mGlu5: implikacje dla funkcji neuronalnych prążkowia. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 99, 11940 – 11945. 10.1073 / pnas.172393799 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Fink K., Meder W., Dooley DJ, Göthert M. (2000). Hamowanie neuronalnego dopływu Ca (2 +) przez gabapentynę, a następnie zmniejszenie uwalniania neuroprzekaźników z plastrów kory nowej szczura. Br. J. Pharmacol. 130, 900 – 906. 10.1038 / sj.bjp.0703380 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Fu Y., Matta SG, Gao W., Brower VG, Sharp BM (2000). Nikotyna układowa stymuluje uwalnianie dopaminy w jądrze półleżącym: ponowna ocena roli receptorów N-metylo-D-asparaginianu w brzusznej okolicy nakrywki. J. Pharmacol. Exp. Ther. 294, 458 – 465. [PubMed]
- Gao C., Wolf ME (2007). Dopamina zmienia ekspresję synaptyczną receptora AMPA i skład podjednostek w neuronach dopaminowych brzusznego obszaru nakrywkowego hodowanego z neuronami kory przedczołowej. J. Neurosci. 27, 14275 – 14285. 10.1523 / JNEUROSCI.2925-07.2007 [PubMed] [Cross Ref]
- Gee NS, Brown JP, Dissanayake VU, Offord J., Thurlow R., Woodruff GN (1996). Nowy lek przeciwdrgawkowy, gabapentyna (Neurontin), wiąże się z podjednostką alpha2delta kanału wapniowego. J. Biol. Chem. 271, 5768 – 5776. 10.1074 / jbc.271.10.5768 [PubMed] [Cross Ref]
- Geisler S., Trimble M. (2008). Boczne habenula: już nie zaniedbane. CNS Spectr. 13, 484 – 489. 10.1017 / S1092852900016710 [PubMed] [Cross Ref]
- Geisler S., Wise RA (2008). Funkcjonalne implikacje rzutów glutaminergicznych na brzuszny obszar nakrywkowy. Ks. Neurosci. 19, 227 – 244. 10.1515 / REVNEURO.2008.19.4-5.227 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Geisler S., Zahm DS (2005). Afferents z brzusznego obszaru nakrywkowego w szczurzym-anatomicznym podłożu dla funkcji integracyjnych. J. Comp. Neurol. 490, 270 – 294. 10.1002 / cne.20668 [PubMed] [Cross Ref]
- Gerfen CR (1992). Mozaika neostriatalna: wiele poziomów organizacji przedziałów. Trendy Neurosci. 15, 133 – 139. 10.1016 / 0166-2236 (92) 90355-C [PubMed] [Cross Ref]
- Gill BM, Knapp CM, Kornetsky C. (2004). Wpływ kokainy na niezależną od szybkości progu stymulacji mózgu u myszy. Pharmacol. Biochem. Behav. 79, 165 – 170. 10.1016 / j.pbb.2004.07.001 [PubMed] [Cross Ref]
- González-Maeso J., Ang RL, Yuen T., Chan P., Weisstaub NV, López-Giménez JF, et al. . (2008). Identyfikacja kompleksu receptora serotoniny / glutaminianu związanego z psychozą. Nature 452, 93 – 97. 10.1038 / nature06612 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Grant KA, Samson HH (1985). Indukcja i utrzymanie samo-podawania etanolu bez pozbawienia pokarmu u szczura. Psychofarmakologia (Berl). 86, 475 – 479. 10.1007 / BF00427912 [PubMed] [Cross Ref]
- Graziani M., Nencini P., Nisticò R. (2014). Płeć i jednoczesne stosowanie kokainy i alkoholu: aspekty farmakologiczne. Pharmacol. Res. 87, 60 – 70. 10.1016 / j.phrs.2014.06.009 [PubMed] [Cross Ref]
- Gremel CM, Cunningham CL (2009). Udział dopaminy i jądra migdałowatego gromadzi receptory NMDA w zachowaniu myszy poszukującym etanolu. Neuropsychofarmakologia 34, 1443 – 1453. 10.1038 / npp.2008.179 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Gremel CM, Cunningham CL (2010). Wpływ odłączenia dopaminy i jądra migdałowatego od półleżących receptorów N-metylo-d-asparaginianu na zachowanie poszukujące etanolu u myszy. Eur. J. Neurosci. 31, 148 – 155. 10.1111 / j.1460-9568.2009.07044.x [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Gryder DS, Rogawski MA (2003). Selektywny antagonizm prądów synaptycznych, w których pośredniczy receptor kainianowy GluR5 przez topiramat w podstawno-bocznych neuronach ciała migdałowatego szczura. J. Neurosci. 23, 7069 – 7074. [PubMed]
- Guillem K., Peoples LL (2011). Ostre efekty nikotyny wzmacniają reakcje neuronalne podczas zachowań nikotynowych i związane z nikotyną sygnały środowiskowe. PLoS ONE 6: e24049. 10.1371 / journal.pone.0024049 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Haber SN, Lynd E., Klein C., Groenewegen HJ (1990). Organizacja topograficzna brzusznych projekcji prążkowia w małpie rezusie: badanie śledzenia wstecznego. J. Comp. Neurol. 293, 282 – 298. 10.1002 / cne.902930210 [PubMed] [Cross Ref]
- Harris GC, Aston-Jones G. (2003). Krytyczna rola brzusznego glutaminianu nakrywkowego preferowana w środowisku uwarunkowanym kokainą. Neuropsychofarmakologia 28, 73 – 76. 10.1038 / sj.npp.1300011 [PubMed] [Cross Ref]
- Harrison AA, Gasparini F., Markou A. (2002). Wzmocnienie nikotynowej stymulacji mózgu odwrócone przez DH beta E i SCH 23390, ale nie przez etliklopde, LY 314582 lub MPEP u szczurów. Psychofarmakologia (Berl). 160, 56 – 66. 10.1007 / s00213-001-0953-6 [PubMed] [Cross Ref]
- Hayashida S., Katsura M., Torigoe F., Tsujimura A., Ohkuma S. (2005). Zwiększona ekspresja podjednostki wapniowej kanału alfa1 bramkowanego napięciem typu L i podjednostek alpha2 / delta w mózgu myszy po przewlekłym podawaniu nikotyny. Brain Res. Mol. Brain Res. 135, 280 – 284. 10.1016 / j.molbrainres.2004.11.002 [PubMed] [Cross Ref]
- Heidbreder CA, Bianchi M., Lacroix LP, Faedo S., Perdona E., Remelli R., i in. . (2003). Dowody, że metabotropowy antagonista receptora glutaminianu 5 MPEP może działać jako inhibitor transportera noradrenaliny in vitro i in vivo. Synapse 50, 269 – 276. 10.1002 / syn.10261 [PubMed] [Cross Ref]
- Hendricson AW, Sibbald JR, Morrisett RA (2004). Etanol zmienia częstotliwość, amplitudę i kinetykę rozpadu wspieranych przez Sr2 + asynchronicznych mEPSC NMDAR w skrawkach hipokampa szczura. J. Neurophysiol. 91, 2568 – 2577. 10.1152 / jn.00997.2003 [PubMed] [Cross Ref]
- Hendricson AW, Thomas MP, Lippmann MJ, Morrisett RA (2003). Tłumienie zależnej od napięcia zależnej od napięcia plastyczności synaptycznej kanału wapniowego przez etanol: analiza miniaturowych prądów synaptycznych i dendrytycznych stanów przejściowych wapnia. J. Pharmacol. Exp. Ther. 307, 550 – 558. 10.1124 / jpet.103.055137 [PubMed] [Cross Ref]
- Herzig V., Schmidt WJ (2004). Wpływ MPEP na ruchliwość, uwrażliwienie i uwarunkowaną nagrodę indukowaną przez kokainę lub morfinę. Neuropharmacology 47, 973 – 984. 10.1016 / j.neuropharm.2004.07.037 [PubMed] [Cross Ref]
- Hnasko TS, Hjelmstad GO, Fields HL, Edwards RH (2012). Neurony glutaminianowe brzusznej strefy nakrywkowej: właściwości elektrofizjologiczne i projekcje. J. Neurosci. 32, 15076 – 15085. 10.1523 / JNEUROSCI.3128-12.2012 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Hodge CW, Miles MF, Sharko AC, Stevenson RA, Hillmann JR, Lepoutre V., i in. . (2006). Antagonista mGluR5 MPEP selektywnie hamuje początek i utrzymanie samo-podawania etanolu u myszy C57BL / 6J. Psychofarmakologia (Berl). 183, 429 – 438. 10.1007 / s00213-005-0217-y [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Hollander JA, Im HI, Amelio AL, Kocerha J., Bali P., Lu Q., et al. . (2010). MikroRNA prążkowia kontroluje przyjmowanie kokainy poprzez sygnalizację CREB. Nature 466, 197 – 202. 10.1038 / nature09202 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Hollmann M., Heinemann S. (1994). Sklonowane receptory glutaminianowe. Annu. Ks. Neurosci. 17, 31 – 108. 10.1146 / annurev.ne.17.030194.000335 [PubMed] [Cross Ref]
- Hotsenpiller G., Giorgetti M., Wolf ME (2001). Zmiany w zachowaniu i transmisji glutaminianu po prezentacji bodźców wcześniej związanych z ekspozycją na kokainę. Eur. J. Neurosci. 14, 1843 – 1855. 10.1046 / j.0953-816x.2001.01804.x [PubMed] [Cross Ref]
- Howard EC, Schier CJ, Wetzel JS, Duvauchelle CL, Gonzales RA (2008). Powłoka jądra półleżącego ma wyższą odpowiedź dopaminową w porównaniu z rdzeniem po bezwarunkowym dożylnym podaniu etanolu. Neuroscience 154, 1042 – 1053. 10.1016 / j.neuroscience.2008.04.014 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Hutchinson MR, Bland ST, Johnson KW, Rice KC, Maier SF, Watkins LR (2007). Aktywacja glejowa wywołana opioidami: mechanizmy aktywacji i implikacje dla analgezji opioidowej, uzależnienia i nagrody. ScientificWorldJournal. 7, 98 – 111. 10.1100 / tsw.2007.230 [PubMed] [Cross Ref]
- Hyytiä P., Bäckström P., Liljequist S. (1999). Antagoniści receptora NMDA specyficznego miejscowo wywołują u szczurów zróżnicowany wpływ na samopodawanie kokainy. Eur. J. Pharmacol. 378, 9 – 16. 10.1016 / S0014-2999 (99) 00446-X [PubMed] [Cross Ref]
- Iimuro Y., Frankenberg MV, Arteel GE, Bradford BU, Wall CA, Thurman RG (1997). Samice szczurów wykazują większą podatność na wczesne indukowane alkoholem uszkodzenie wątroby niż mężczyźni. Rano. J. Physiol. 272, G1186 – G1194. [PubMed]
- Jackson A., Nesic J., Groombridge C., Clowry O., Rusted J., Duka T. (2009). Zróżnicowane zaangażowanie mechanizmów glutaminergicznych w poznawcze i subiektywne skutki palenia. Neuropsychofarmakologia 34, 257 – 265. 10.1038 / npp.2008.50 [PubMed] [Cross Ref]
- Jin X., Semenova S., Yang L., Ardecky R., Sheffler DJ, Dahl R., et al. . (2010). Pozytywny modulator allosteryczny BINA mGluR2 zmniejsza samopodawanie kokainy i poszukiwanie kokainy oraz przeciwdziała wywołanemu kokainą wzmocnieniu funkcji nagrody mózgowej u szczurów. Neuropsychofarmakologia 35, 2021 – 2036. 10.1038 / npp.2010.82 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Kalivas PW (1993). Regulacja neurotransmiterów neuronów dopaminowych w brzusznym obszarze nakrywkowym. Brain Res. Brain Res. Rev. 18, 75 – 113. 10.1016 / 0165-0173 (93) 90008-N [PubMed] [Cross Ref]
- Kalivas PW (2004). Najnowsze zrozumienie mechanizmów uzależnienia. Curr. Rep. Psychiatryczna 6, 347 – 351. 10.1007 / s11920-004-0021-0 [PubMed] [Cross Ref]
- Kalivas PW (2009). Hipoteza homeostazy glutaminianowej. Nat. Ks. Neurosci. 10, 561 – 572. 10.1038 / nrn2515 [PubMed] [Cross Ref]
- Kalivas PW, Duffy P. (1995). Receptory D1 modulują transmisję glutaminianu w brzusznym obszarze nakrywkowym. J. Neurosci. 15, 5379 – 5388. [PubMed]
- Kalivas PW, Duffy P. (1998). Powtarzane podawanie kokainy zmienia pozakomórkowy glutaminian w brzusznej okolicy nakrywki. J. Neurochem. 70, 1497 – 1502. 10.1046 / j.1471-4159.1998.70041497.x [PubMed] [Cross Ref]
- Kapasova Z., Szumlinski KK (2008). Różnice szczepów w indukowanej alkoholem plastyczności neurochemicznej: rola półleżącego glutaminianu w spożyciu alkoholu. Alkohol. Clin. Exp. Res. 32, 617 – 631. 10.1111 / j.1530-0277.2008.00620.x [PubMed] [Cross Ref]
- Karr J., Vagin V., Chen K., Ganesan S., Olenkina O., Gvozdev V., i in. . (2009). Regulacja dostępności podjednostki receptora glutaminianu przez mikroRNA. J. Cell Biol. 185, 685 – 697. 10.1083 / jcb.200902062 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Kashkin VA, De Witte P. (2005). Nikotyna zwiększa stężenia aminokwasów w mikrodializacie mózgu i indukuje warunkową preferencję miejsca. Eur. Neuropsychofarmakol. 15, 625 – 632. 10.1016 / j.euroneuro.2005.03.004 [PubMed] [Cross Ref]
- Katsura M., Shibasaki M., Hayashida S., Torigoe F., Tsujimura A., Ohkuma S. (2006). Zwiększenie ekspresji podjednostek alpha1 i alpha2 / delta1 kanałów wapniowych bramkowanych wysokim napięciem typu L po długotrwałej ekspozycji na etanol w neuronach kory mózgowej. J. Pharmacol. Sci. 102, 221 – 230. 10.1254 / jphs.FP0060781 [PubMed] [Cross Ref]
- Keck TM, Zou MF, Bi GH, Zhang HY, Wang XF, Yang HJ, et al. . (2014). Nowy antagonista mGluR5, MFZ 10-7, hamuje przyjmowanie kokainy i zachowanie poszukiwania kokainy u szczurów. Nałogowiec. Biol. 19, 195 – 209. 10.1111 / adb.12086 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Kelley AE, Berridge KC (2002). Neuronauka naturalnych nagród: znaczenie dla uzależniających leków. J. Neurosci. 22, 3306 – 3311. [PubMed]
- Kemppainen H., Raivio N., Nurmi H., Kiianmaa K. (2010). Przepełnienie GABA i glutaminianu w VTA i brzusznej bladości preferowanych przez alkohol szczurów AA i unikających alkoholu ANA po etanolu. Alkohol Alkohol. 45, 111 – 118. 10.1093 / alcalc / agp086 [PubMed] [Cross Ref]
- Kenny PJ, Boutrel B., Gasparini F., Koob GF, Markou A. (2005). Blokada receptora glutaminianu metabotropowego 5 może osłabiać samopodawanie kokainy poprzez zmniejszenie funkcji nagrody mózgowej u szczurów. Psychofarmakologia (Berl). 179, 247 – 254. 10.1007 / s00213-004-2069-2 [PubMed] [Cross Ref]
- Kenny PJ, Chartoff E., Roberto M., Carlezon WA, Jr., Markou A. (2009). Receptory NMDA regulują wzmocnioną nikotyną funkcję nagradzania mózgu i dożylne podawanie nikotyny: rola brzusznej powierzchni nakrywkowej i centralnego jądra ciała migdałowatego. Neuropsychofarmakologia 34, 266 – 281. 10.1038 / npp.2008.58 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Kenny PJ, Gasparini F., Markou A. (2003). Metabotropowe grupy II i alfa-amino-3-hydroksy-5-metylo-4-propionian izoksazolu (AMPA) / kainianowe receptory glutaminianu regulują niedobór funkcji nagrody w mózgu związany z odstawieniem nikotyny u szczurów. J. Pharmacol. Exp. Ther. 306, 1068 – 1076. 10.1124 / jpet.103.052027 [PubMed] [Cross Ref]
- Kocerha J., Faghihi MA, Lopez-Toledano MA, Huang J., Ramsey AJ, Caron MG, et al. . (2009). MicroRNA-219 moduluje dysfunkcję neurobehawioralną za pośrednictwem receptora NMDA. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 106, 3507 – 3512. 10.1073 / pnas.0805854106 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Koob GF (1992a). Narkotyki: anatomia, farmakologia i funkcja ścieżek nagrody. Trendy Pharmacol. Sci. 13, 177 – 184. 10.1016 / 0165-6147 (92) 90060-J [PubMed] [Cross Ref]
- Koob GF (1992b). Mechanizmy neuronalne wzmacniania leków. Ann. NY Acad. Sci. 654, 171 – 191. 10.1111 / j.1749-6632.1992.tb25966.x [PubMed] [Cross Ref]
- Koob GF, Ahmed SH, Boutrel B., Chen SA, Kenny PJ, Markou A., et al. . (2004). Mechanizmy neurobiologiczne w przejściu od zażywania narkotyków do uzależnienia od narkotyków. Neurosci. Biobehav. Rev. 27, 739 – 749. 10.1016 / j.neubiorev.2003.11.007 [PubMed] [Cross Ref]
- Koob GF, Volkow ND (2010). Neurocircuitry uzależnienia. Neuropsychofarmakologia 35, 217 – 238. 10.1038 / npp.2009.110 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Kornetsky C., Esposito RU (1979). Leki euforyczne: wpływ na ścieżki nagrody w mózgu. Karmiony. Proc. 38, 2473 – 2476. [PubMed]
- Kosowski AR, Liljequist S. (2004). Selektywny antagonista receptora N-metylo-D-asparaginianu NR2B Ro 25-6981 [(+∕−) - (R*,S*) -alfa (4-hydroksyfenylo) -beta-metylo-4- (fenylometylo) -1-piperydyna-propanol] nasila działanie nikotyny na aktywność ruchową i uwalnianie dopaminy w jądrze półleżącym. J. Pharmacol. Exp. Ther. 311, 560 – 567. 10.1124 / jpet.104.070235 [PubMed] [Cross Ref]
- Kosowski AR, Cebers G., Cebere A., Swanhagen AC, Liljequist S. (2004). Wywołane nikotyną uwalnianie dopaminy w jądrze półleżącym jest hamowane przez nowego antagonistę AMPA ZK200775 i antagonistę NMDA CGP39551. Psychofarmakologia (Berl). 175, 114 – 123. 10.1007 / s00213-004-1797-7 [PubMed] [Cross Ref]
- Kotlinska JH, Bocheński M., Danysz W. (2011). Rola receptorów mGlu grupy I w ekspresji indukowanej etanolem warunkowej preferencji miejsca i napadów odstawienia etanolu u szczurów. Eur. J. Pharmacol. 670, 154 – 161. 10.1016 / j.ejphar.2011.09.025 [PubMed] [Cross Ref]
- Kubo Y., Miyashita T., Murata Y. (1998). Podstawy strukturalne dla funkcji wykrywania Ca2 + metabotropowych receptorów glutaminianu. Science 279, 1722 – 1725. 10.1126 / science.279.5357.1722 [PubMed] [Cross Ref]
- Kurokawa K., Shibasaki M., Mizuno K., Ohkuma S. (2011). Gabapentyna blokuje uczulenie wywołane przez metamfetaminę i warunkuje preferencje miejsca poprzez hamowanie podjednostek alfa (2) / delta-1 bramkowanych napięciem kanałów wapniowych. Neuroscience 176, 328 – 335. 10.1016 / j.neuroscience.2010.11.062 [PubMed] [Cross Ref]
- Ladepeche L., Dupuis JP, Bouchet D., Doudnikoff E., Yang L., Campagne Y., et al. . (2013). Obrazowanie pojedynczej cząsteczki funkcjonalnego przesłuchu między powierzchniowymi receptorami NMDA i dopaminy D1. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 110, 18005 – 18010. 10.1073 / pnas.1310145110 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Lallemand F., Ward RJ, De Witte P., Verbanck P. (2011). Pijanie +/- przewlekłe podawanie nikotyny zmienia pozakomórkowe poziomy glutaminianu i argininy w jądrze półleżącym u dorosłych samców i samic szczurów Wistar. Alkohol Alkohol. 46, 373 – 382. 10.1093 / alcalc / agr031 [PubMed] [Cross Ref]
- Lallemand F., Ward RJ, Dravolina O., De Witte P. (2006). Indukowane przez nikotynę zmiany glutaminianu i argininy u naiwnych i przewlekle alkoholizowanych szczurów: in vivo badanie mikrodializy. Brain Res. 1111, 48 – 60. 10.1016 / j.brainres.2006.06.083 [PubMed] [Cross Ref]
- Lalumiere RT, Kalivas PW (2008). Uwalnianie glutaminianu w jądrze półleżącym jest niezbędne do poszukiwania heroiny. J. Neurosci. 28, 3170 – 3177. 10.1523 / JNEUROSCI.5129-07.2008 [PubMed] [Cross Ref]
- Lammel S., Ion DI, Roeper J., Malenka RC (2011). Specyficzna projekcja modulacji synaps neuronów dopaminowych przez bodźce awersyjne i nagradzające. Neuron 70, 855 – 862. 10.1016 / j.neuron.2011.03.025 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Lammel S., Lim BK, Malenka RC (2014). Nagroda i awersja w heterogenicznym układzie dopaminowym śródmózgowia. Neuropharmacology 76 (Pt B), 351 – 359. 10.1016 / j.neuropharm.2013.03.019 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Lammel S., Lim BK, Ran C., Huang KW, Betley MJ, Tye KM, et al. . (2012). Specyficzna kontrola nagrody i awersji w brzusznym obszarze nakrywkowym. Nature 491, 212 – 217. 10.1038 / nature11527 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Le Foll B., Goldberg SR (2005). Nikotyna indukuje u szczurów warunkowe preferencje miejsca w szerokim zakresie dawek. Psychofarmakologia (Berl). 178, 481 – 492. 10.1007 / s00213-004-2021-5 [PubMed] [Cross Ref]
- Lenoir M., Kiyatkin EA (2013). Dożylne wstrzyknięcie nikotyny powoduje szybkie, zależne od doświadczenia uwrażliwienie uwalniania glutaminianu w brzusznej okolicy nakrywki i jądrze półleżącym. J. Neurochem. 127, 541 – 551. 10.1111 / jnc.12450 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Lenoir M., Starosciak AK, Ledon J., Booth C., Zakharova E., Wade D., i in. . (2015). Różnice płci w warunkowej nagrodzie nikotynowej są zależne od wieku. Pharmacol. Biochem. Behav. 132, 56 – 62. 10.1016 / j.pbb.2015.02.019 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Levin ED, Slade S., Wells C., Petro A., Rose JE (2011). D-cykloseryna selektywnie zmniejsza samo-podawanie nikotyny u szczurów z niskim poziomem wyjściowym odpowiedzi. Pharmacol. Biochem. Behav. 98, 210 – 214. 10.1016 / j.pbb.2010.12.023 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Lewerenz J., Maher P., Methner A. (2012). Regulacja ekspresji i systemu xCT x (c) (-) działa w komórkach neuronalnych. Aminokwasy 42, 171 – 179. 10.1007 / s00726-011-0862-x [PubMed] [Cross Ref]
- Li J., Li J., Liu X., Qin S., Guan Y., Liu Y., et al. . (2013). Profil ekspresji MicroRNA i analiza funkcjonalna ujawniają, że miR-382 jest krytycznym nowym genem uzależnienia od alkoholu. EMBO Mol. Med. 5, 1402 – 1414. 10.1002 / emmm.201201900 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Li X., Li J., Gardner EL, Xi ZX (2010). Aktywacja mGluR7 hamuje wywołane kokainą przywrócenie zachowania poszukiwania leku przez jądro półleżące mechanizm glutaminian-mGluR2 / 3 u szczurów. J. Neurochem. 114, 1368 – 1380. 10.1111 / j.1471-4159.2010.06851.x [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Li X., Li J., Peng XQ, Spiller K., Gardner EL, Xi ZX (2009). Metabotropowy receptor glutaminianu 7 moduluje nagradzające działanie kokainy u szczurów: zaangażowanie brzusznego palidalnego mechanizmu GABAergicznego. Neuropsychofarmakologia 34, 1783 – 1796. 10.1038 / npp.2008.236 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Liechti ME, Markou A. (2007). Interaktywne działanie antagonisty receptora mGlu5 MPEP i antagonisty receptora mGlu2 / 3 LY341495 na samopodawanie nikotyny i nagradzanie deficytów związanych z odstawieniem nikotyny u szczurów. Eur. J. Pharmacol. 554, 164 – 174. 10.1016 / j.ejphar.2006.10.011 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Liechti ME, Lhuillier L., Kaupmann K., Markou A. (2007). Metabotropowe receptory glutaminianu 2 / 3 w brzusznym obszarze nakrywkowym i jądro półleżące są zaangażowane w zachowania związane z uzależnieniem od nikotyny. J. Neurosci. 27, 9077 – 9085. 10.1523 / JNEUROSCI.1766-07.2007 [PubMed] [Cross Ref]
- Liu Q., Li Z., Ding JH, Liu SY, Wu J., Hu G. (2006). Iptakalim hamuje indukowane nikotyną zwiększenie pozakomórkowych poziomów dopaminy i glutaminianu w jądrze półleżącym szczurów. Brain Res. 1085, 138 – 143. 10.1016 / j.brainres.2006.02.096 [PubMed] [Cross Ref]
- Lovinger DM, White G., Waga FF (1989). Etanol hamuje prąd jonów aktywowany NMDA w neuronach hipokampa. Science 243, 1721 – 1724. 10.1126 / science.2467382 [PubMed] [Cross Ref]
- Lovinger DM, White G., Waga FF (1990). Pobudzenie synaptyczne za pośrednictwem receptora NMDA selektywnie hamowane przez etanol w skrawku hipokampa od dorosłego szczura. J. Neurosci. 10, 1372 – 1379. [PubMed]
- Lu L., Grimm JW, Shaham Y., Hope BT (2003). Neuroadaptacje molekularne w obszarze półleżącym i brzusznej części nakrywkowej podczas pierwszych dni 90 wymuszonej abstynencji od samodzielnego podawania kokainy u szczurów. J. Neurochem. 85, 1604 – 1613. 10.1046 / j.1471-4159.2003.01824.x [PubMed] [Cross Ref]
- Lum EN, Campbell RR, Rostock C., Szumlinski KK (2014). mGluR1 w jądrze półleżącym reguluje spożycie alkoholu u myszy w warunkach ograniczonego dostępu. Neuropharmacology 79, 679 – 687. 10.1016 / j.neuropharm.2014.01.024 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Lynch WJ, Carroll ME (1999). Różnice płciowe w nabywaniu dożylnie samodzielnie podawanej kokainy i heroiny u szczurów. Psychofarmakologia (Berl). 144, 77 – 82. 10.1007 / s002130050979 [PubMed] [Cross Ref]
- Maeda H., Mogenson GJ (1981). Porównanie efektów stymulacji elektrycznej bocznego i brzuszno-przyśrodkowego podwzgórza na aktywność neuronów w brzusznym obszarze nakrywkowym i istocie czarnej. Brain Res. Byk. 7, 283 – 291. 10.1016 / 0361-9230 (81) 90020-4 [PubMed] [Cross Ref]
- Maldonado C., Rodríguez-Arias M., Castillo A., Aguilar MA, Miñarro J. (2007). Wpływ memantyny i CNQX na nabycie, ekspresję i przywrócenie warunkowanej kokainy preferencji miejsca. Wałówka. Neuropsychofarmakol. Biol. Psychiatria 31, 932 – 939. 10.1016 / j.pnpbp.2007.02.012 [PubMed] [Cross Ref]
- Malhotra AK, Pinals DA, Weingartner H., Sirocco K., Missar CD, Pickar D., i in. . (1996). Funkcja receptora NMDA i poznanie człowieka: wpływ ketaminy na zdrowych ochotników. Neuropsychofarmakologia 14, 301 – 307. 10.1016 / 0893-133X (95) 00137-3 [PubMed] [Cross Ref]
- Mann K., Kiefer F., Spanagel R., Littleton J. (2008). Akamprozat: ostatnie odkrycia i kierunki przyszłych badań. Alkohol. Clin. Exp. Res. 32, 1105 – 1110. 10.1111 / j.1530-0277.2008.00690.x [PubMed] [Cross Ref]
- Mansvelder HD, McGehee DS (2000). Długotrwałe wzmocnienie wejść pobudzających do obszarów nagradzania mózgu przez nikotynę. Neuron 27, 349 – 357. 10.1016 / S0896-6273 (00) 00042-8 [PubMed] [Cross Ref]
- Mansvelder HD, Keath JR, McGehee DS (2002). Mechanizmy synaptyczne leżą u podstaw wzbudzonej nikotyną pobudliwości obszarów nagrody mózgowej. Neuron 33, 905 – 919. 10.1016 / S0896-6273 (02) 00625-6 [PubMed] [Cross Ref]
- Margolis EB, Lock H., Hjelmstad GO, Fields HL (2006). Ponownie powrócono do brzusznej strefy nakrywkowej: czy istnieje elektrofizjologiczny marker neuronów dopaminergicznych? J. Physiol. 577, 907 – 924. 10.1113 / jphysiol.2006.117069 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Margolis EB, Mitchell JM, Ishikawa J., Hjelmstad GO, Fields HL (2008). Neurony dopaminowe śródmózgowia: cel projekcji określa czas trwania potencjału czynnościowego i hamowanie receptora dopaminy D (2). J. Neurosci. 28, 8908 – 8913. 10.1523 / JNEUROSCI.1526-08.2008 [PubMed] [Cross Ref]
- Markou A., Koob GF (1993). Progi samo-stymulacji wewnątrzczaszkowej jako miara nagrody w neurobiologii behawioralnej: podejście praktyczne, ed Sahgal A., redaktor. (Oxford: IRL Press;), 93 – 115.
- Martin G., Nie Z., Siggins GR (1997). Receptory opioidowe mu modulują odpowiedzi za pośrednictwem receptora NMDA w neuronach jądra półleżącego. J. Neurosci. 17, 11 – 22. [PubMed]
- Martin-Fardon R., Baptista MA, Dayas CV, Weiss F. (2009). Dysocjacja efektów MTEP [3 - [(2-metylo-1,3-tiazol-4-ylo) etynylo] piperydyna] na kondycjonowane przywrócenie i wzmocnienie: porównanie kokainy i konwencjonalnego wzmocnienia. J. Pharmacol. Exp. Ther. 329, 1084 – 1090. 10.1124 / jpet.109.151357 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Mathiesen JM, Svendsen N., Bräuner-Osborne H., Thomsen C., Ramirez MT (2003). Dodatnia allosteryczna modulacja ludzkiego metabotropowego receptora glutaminianu 4 (hmGluR4) przez SIB-1893 i MPEP. Br. J. Pharmacol. 138, 1026 – 1030. 10.1038 / sj.bjp.0705159 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- McGeehan AJ, Olive MF (2003a). Akamprozat przeciw nawrotowi hamuje rozwój warunkowej preferencji miejsca dla etanolu i kokainy, ale nie dla morfiny. Br. J. Pharmacol. 138, 9 – 12. 10.1038 / sj.bjp.0705059 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- McGeehan AJ, Olive MF (2003b). Antagonista mGluR5 MPEP zmniejsza uwarunkowane efekty kokainy, ale nie inne narkotyki. Synapse 47, 240 – 242. 10.1002 / syn.10166 [PubMed] [Cross Ref]
- Mietlicki-Baase EG, Ortinski PI, Rupprecht LE, Olivos DR, Alhadeff AL, Pierce RC, i in. . (2013). Działanie hamujące przyjmowanie pokarmu przez sygnalizację receptora glukagonopodobnego-receptora 1 w brzusznym obszarze nakrywkowym jest pośredniczone przez receptory AMPA / kainianowe. Rano. J. Physiol. Endokrynol. Metab. 305, E1367 – E1374. 10.1152 / ajpendo.00413.2013 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Miguéns M., Del Olmo N., Higuera-Matas A., Torres I., García-Lecumberri C., Ambrosio E. (2008). Poziom glutaminianu i asparaginianu w jądrze półleżącym podczas kokainy samopodawanie i wygaszanie: badanie mikrodializy w czasie. Psychofarmakologia (Berl). 196, 303 – 313. 10.1007 / s00213-007-0958-x [PubMed] [Cross Ref]
- Moghaddam B., Bolinao ML (1994). Dwufazowe działanie etanolu na zewnątrzkomórkową akumulację glutaminianu w hipokampie i jądrze półleżącym. Neurosci. Łotysz. 178, 99 – 102. 10.1016 / 0304-3940 (94) 90299-2 [PubMed] [Cross Ref]
- Molinaro G., Traficante A., Riozzi B., Di Menna L., Curto M., Pallottino S., et al. . (2009). Aktywacja metabotropowych receptorów glutaminianu mGlu2 / 3 ujemnie reguluje stymulację hydrolizy fosfolipidów inozytolu za pośrednictwem receptorów serotoninowych 5-hydroksytryptaminy2A w korze czołowej żywych myszy. Mol. Pharmacol. 76, 379 – 387. 10.1124 / mol.109.056580 [PubMed] [Cross Ref]
- Moussawi K., Kalivas PW (2010). Metabotropowe receptory glutaminianu grupy II (mGlu2 / 3) w narkomanii. Eur. J. Pharmacol. 639, 115 – 122. 10.1016 / j.ejphar.2010.01.030 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Nair-Roberts RG, Chatelain-Badie SD, Benson E., White-Cooper H., Bolam JP, Ungless MA (2008). Stereologiczne szacunki neuronów dopaminergicznych, GABAergicznych i glutaminergicznych w brzusznym obszarze nakrywkowym, istocie czarnej i polu retrorubalnym u szczura. Neuroscience 152, 1024 – 1031. 10.1016 / j.neuroscience.2008.01.046 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Nakagawa T., Fujio M., Ozawa T., Minami M., Satoh M. (2005). Wpływ MS-153, aktywatora transportera glutaminianu, na uwarunkowane efekty morfiny, metamfetaminy i kokainy u myszy. Behav. Brain Res. 156, 233 – 239. 10.1016 / j.bbr.2004.05.029 [PubMed] [Cross Ref]
- Negus SS, Miller LL (2014). Samoaktywacja wewnątrzczaszkowa w celu oceny możliwości nadużywania leków. Pharmacol. Rev. 66, 869 – 917. 10.1124 / pr.112.007419 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Nicholls DG (1993). Terminal nerwowy glutaminergiczny. Eur. J. Biochem. 212, 613 – 631. 10.1111 / j.1432-1033.1993.tb17700.x [PubMed] [Cross Ref]
- Niciu MJ, Kelmendi B., Sanacora G. (2012). Przegląd neurotransmisji glutaminergicznej w układzie nerwowym. Pharmacol. Biochem. Behav. 100, 656 – 664. 10.1016 / j.pbb.2011.08.008 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Nie Z., Yuan X., Madamba SG, Siggins GR (1993). Etanol zmniejsza glutaminergiczną transmisję synaptyczną w jądrze półleżącym szczura in vitro: odwrócenie naloksonu. J. Pharmacol. Exp. Ther. 266, 1705 – 1712. [PubMed]
- Niswender CM, Conn PJ (2010). Metabotropowe receptory glutaminianu: fizjologia, farmakologia i choroba. Annu. Rev. Pharmacol. Toksykol. 50, 295 – 322. 10.1146 / annurev.pharmtox.011008.145533 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Nomikos GG, Spyraki C. (1988). Uwarunkowane kokainą warunkowanie miejsca: znaczenie drogi podania i inne zmienne proceduralne. Psychofarmakologia (Berl). 94, 119 – 125. 10.1007 / BF00735892 [PubMed] [Cross Ref]
- O'Connor EC, Chapman K., Butler P., Mead AN (2011). Przewidywana trafność modelu samorządności szczura w zakresie odpowiedzialności za nadużycia. Neurosci. Biobehav. Rev. 35, 912–938. 10.1016 / j.neubiorev.2010.10.012 [PubMed] [Cross Ref]
- Olive MF, McGeehan AJ, Kinder JR, McMahon T., Hodge CW, Janak PH, et al. . (2005). Antagonista mGluR5 6-metylo-2- (fenyloetynylo) pirydyna zmniejsza zużycie etanolu przez mechanizm zależny od kinazy białkowej C epsilon. Mol. Pharmacol. 67, 349 – 355. 10.1124 / mol.104.003319 [PubMed] [Cross Ref]
- Olive MF, Nannini MA, Ou CJ, Koenig HN, Hodge CW (2002). Wpływ ostrego akamprozatu i homotauryny na spożycie etanolu i stymulowane etanolem mezolimbiczne uwalnianie dopaminy. Eur. J. Pharmacol. 437, 55 – 61. 10.1016 / S0014-2999 (02) 01272-4 [PubMed] [Cross Ref]
- Oncken C., Arias AJ, Feinn R., Litt M., Covault J., Sofuoglu M., i in. . (2014). Topiramat do zaprzestania palenia: randomizowane, kontrolowane placebo badanie pilotażowe. Nikotyna Tob. Res. 16, 288 – 296. 10.1093 / ntr / ntt141 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Ortiński PI, Turner JR, Pierce RC (2013). Pozasynaptyczne celowanie receptorów NMDA po aktywacji receptora dopaminowego D1 i samopodawaniu kokainy. J. Neurosci. 33, 9451 – 9461. 10.1523 / JNEUROSCI.5730-12.2013 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- O'Shea RD (2002). Role i regulacja transporterów glutaminianu w ośrodkowym układzie nerwowym. Clin. Exp. Pharmacol. Physiol. 29, 1018–1023. 10.1046 / j.1440-1681.2002.03770.x [PubMed] [Cross Ref]
- Overton PG, Clark D. (1997). Błyskawiczna strzelanina w neuronach dopaminergicznych śródmózgowia. Brain Res. Brain Res. Rev. 25, 312 – 334. 10.1016 / S0165-0173 (97) 00039-8 [PubMed] [Cross Ref]
- Palmatier MI, Liu X., Donny EC, Caggiula AR, Sved AF (2008). Metabotropowy antagonista receptora glutaminianu 5 (mGluR5) zmniejsza poszukiwanie nikotyny, ale nie wpływa na wzmacniające działanie nikotyny. Neuropsychofarmakologia 33, 2139 – 2147. 10.1038 / sj.npp.1301623 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Papp M., Gruca P., Willner P. (2002). Selektywna blokada warunkowania preferencji miejsca wywołanego przez lek przez ACPC, funkcjonalnego antagonistę receptora NDMA. Neuropsychofarmakologia 27, 727 – 743. 10.1016 / S0893-133X (02) 00349-4 [PubMed] [Cross Ref]
- Paterson NE, Markou A. (2005). Antagonista receptora glutaminianu metabotropowego 5 obniżył punkty przerwania nikotyny, kokainy i pokarmu u szczurów. Psychofarmakologia (Berl). 179, 255 – 261. 10.1007 / s00213-004-2070-9 [PubMed] [Cross Ref]
- Paterson NE, Semenova S., Gasparini F., Markou A. (2003). Antagonista mGluR5 MPEP zmniejszył samopodawanie nikotyny u szczurów i myszy. Psychofarmakologia (Berl). 167, 257 – 264. 10.1007 / s00213-003-1432-z [PubMed] [Cross Ref]
- Pelchat ML (2009). Uzależnienie od żywności u ludzi. J. Nutr. 139, 620 – 622. 10.3945 / jn.108.097816 [PubMed] [Cross Ref]
- Peoples LL, Lynch KG, Lesnock J., Gangadhar N. (2004). Akumulacyjne odpowiedzi neuronalne podczas inicjacji i utrzymania dożylnego podawania kokainy. J. Neurophysiol. 91, 314 – 323. 10.1152 / jn.00638.2003 [PubMed] [Cross Ref]
- Ludzie LL, Uzwiak AJ, Gee F., Fabbricatore AT, Muccino KJ, Mohta BD, i in. . (1999). Fazowe wypalanie nabłonkowe może przyczynić się do regulacji zażywania narkotyków podczas dożylnych sesji samodzielnego podawania kokainy. Ann. NY Acad. Sci. 877, 781 – 787. 10.1111 / j.1749-6632.1999.tb09322.x [PubMed] [Cross Ref]
- Pfeffer AO, Samson HH (1985). Doustne wzmocnienie etanolu: interaktywne efekty amfetaminy, pimozydu i ograniczenia pokarmu. Alkohol Drug Res. 6, 37 – 48. [PubMed]
- Philpot RM, Badanich KA, Kirstein CL (2003). Uwarunkowania miejsca: związane z wiekiem zmiany w nagradzającym i awersyjnym działaniu alkoholu. Alkohol. Clin. Exp. Res. 27, 593 – 599. 10.1111 / j.1530-0277.2003.tb04395.x [PubMed] [Cross Ref]
- Pierce RC, Bell K., Duffy P., Kalivas PW (1996a). Powtarzająca się kokaina wzmaga pobudzającą transmisję aminokwasów w jądrze półleżącym tylko u szczurów o rozwiniętym uczuleniu behawioralnym. J. Neurosci. 16, 1550 – 1560. [PubMed]
- Pierce RC, Born B., Adams M., Kalivas PW (1996b). Wielokrotne podanie SKF-38393 w obrębie brzusznej strefy nakrywkowej indukuje behawioralne i neurochemiczne uwrażliwienie na późniejszą prowokację kokainą. J. Pharmacol. Exp. Ther. 278, 384 – 392. [PubMed]
- Pierce RC, Meil WM, Kalivas PW (1997). Antagonista NMDA, dizocilpina, wzmacnia wzmocnienie kokainy bez wpływu na transmisję dopaminy mesoaccumbens. Psychofarmakologia (Berl). 133, 188 – 195. 10.1007 / s002130050390 [PubMed] [Cross Ref]
- Pierce RC, Reeder DC, Hicks J., Morgan ZR, Kalivas PW (1998). Uszkodzenia kwasu ibotenowego grzbietowej kory przedczołowej zakłócają ekspresję behawioralnego uczulenia na kokainę. Neuroscience 82, 1103 – 1114. 10.1016 / S0306-4522 (97) 00366-7 [PubMed] [Cross Ref]
- Pin JP, Duvoisin R. (1995). Metabotropowe receptory glutaminianu: struktura i funkcje. Neuropharmacology 34, 1 – 26. 10.1016 / 0028-3908 (94) 00129-G [PubMed] [Cross Ref]
- Pintor A., Pèzzola A., Reggio R., Quarta D., Popoli P. (2000). Agonista receptora mGlu5 CHPG stymuluje uwalnianie glutaminianu prążkowia: możliwy udział receptorów A2A. Neuroreport 11, 3611 – 3614. 10.1097 / 00001756-200011090-00042 [PubMed] [Cross Ref]
- Dzbanki KK, Schmid S., Di Sebastiano AR, Wang X., Laviolette SR, Lehman MN i in. . (2012). Naturalne doświadczenie nagrody zmienia dystrybucję i funkcję AMPA i NMDA w jądrze półleżącym. PLoS ONE 7: e34700. 10.1371 / journal.pone.0034700 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Popp RL, Lovinger DM (2000). Interakcja akamprozatu z etanolem i sperminą na receptorach NMDA w pierwotnych hodowanych neuronach. Eur. J. Pharmacol. 394, 221 – 231. 10.1016 / S0014-2999 (00) 00195-3 [PubMed] [Cross Ref]
- Pulvirenti L., Balducci C., Koob GF (1997). Dekstrometorfan redukuje dożylne samopodawanie kokainy u szczurów. Eur. J. Pharmacol. 321, 279 – 283. 10.1016 / S0014-2999 (96) 00970-3 [PubMed] [Cross Ref]
- Pulvirenti L., Maldonado-Lopez R., Koob GF (1992). Receptory NMDA w jądrze półleżącym modulują dożylną kokainę, ale nie samopodawają heroiny u szczura. Brain Res. 594, 327 – 330. 10.1016 / 0006-8993 (92) 91145-5 [PubMed] [Cross Ref]
- Quertemont E., Linotte S., de Witte P. (2002). Różnicowa reakcja tauryny na etanol u szczurów wrażliwych na wysokie i niskie stężenie alkoholu: badanie mikrodializy mózgu. Eur. J. Pharmacol. 444, 143 – 150. 10.1016 / S0014-2999 (02) 01648-5 [PubMed] [Cross Ref]
- Rahmanian SD, Diaz PT, Wewers ME (2011). Używanie i zaprzestanie palenia tytoniu wśród kobiet: problemy badawcze i związane z leczeniem. J. Kobiety. Zdrowie (Larchmt). 20, 349 – 357. 10.1089 / jwh.2010.2173 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Ramirez-Niño AM, D'souza MS, Markou A. (2013). N-acetylocysteina zmniejszyła samopodawanie nikotyny i wywołane bodźcem przywrócenie poszukiwania nikotyny u szczurów: porównanie z wpływem N-acetylocysteiny na reagowanie na pokarm i poszukiwanie pokarmu. Psychopharmacology (Berl). 225, 473–482. 10.1007 / s00213-012-2837-3 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Rammes G., Mahal B., Putzke J., Parsons C., Spielmanns P., Pestel E., et al. . (2001). Akamprozat przeciwdziałający łaknieniu działa jako słaby antagonista receptora NMDA, ale moduluje ekspresję podjednostki receptora NMDA podobną do memantyny i MK-801. Neuropharmacology 40, 749 – 760. 10.1016 / S0028-3908 (01) 00008-9 [PubMed] [Cross Ref]
- Rao PS, Bell RL, Engleman EA, Sari Y. (2015a). Ukierunkowanie na pobieranie glutaminianu w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem alkoholu. Z przodu. Neurosci. 9: 144. 10.3389 / fnins.2015.00144 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Rao PS, Goodwani S., Bell RL, Wei Y., Boddu SH, Sari Y. (2015b). Wpływ leczenia ampicyliną, cefazoliną i cefoperazonem na ekspresję GLT-1 w układzie mezokortykolimbicznym i spożycie etanolu u szczurów preferujących alkohol. Neuroscience 295, 164 – 174. 10.1016 / j.neuroscience.2015.03.038 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Rassnick S., Pulvirenti L., Koob GF (1992). Doustne podawanie etanolu u szczurów jest zmniejszane przez podawanie antagonistów receptora dopaminy i glutaminianu do jądra półleżącego. Psychofarmakologia (Berl). 109, 92 – 98. 10.1007 / BF02245485 [PubMed] [Cross Ref]
- Reid LD, Hunter GA, Beaman CM, Hubbell CL (1985). W kierunku zrozumienia zdolności etanolu do wzmacniania: preferencja warunkowego miejsca po wstrzyknięciu etanolu. Pharmacol. Biochem. Behav. 22, 483–487. 10.1016 / 0091-3057 (85) 90051-6 [PubMed] [Cross Ref]
- Reid MS, Berger SP (1996). Dowody na uczulenie indukowanego kokainą jądra półleżącego uwalniającego glutaminian. Neuroreport 7, 1325 – 1329. 10.1097 / 00001756-199605170-00022 [PubMed] [Cross Ref]
- Reid MS, Fox L., Ho LB, Berger SP (2000). Stymulacja nikotyny pozakomórkowych poziomów glutaminianu w jądrze półleżącym: charakterystyka neurofarmakologiczna. Synapsa 35, 129–136. 10.1002 / (SICI) 1098-2396 (200002) 35: 2 <129 :: AID-SYN5> 3.0.CO; 2-D [PubMed] [Cross Ref]
- Reid MS, Hsu K., Jr., Berger SP (1997). Kokaina i amfetamina preferencyjnie stymulują uwalnianie glutaminianu w układzie limbicznym: badania nad udziałem dopaminy. Synapse 27, 95 – 105. [PubMed]
- Reid MS, Palamar J., Raghavan S., Flammino F. (2007). Wpływ topiramatu na głód papierosowy wywołany przez cue i reakcję na wędzonego papierosa u palących krótko abstynentów. Psychofarmakologia (Berl). 192, 147 – 158. 10.1007 / s00213-007-0755-6 [PubMed] [Cross Ref]
- Ritz MC, Lamb RJ, Goldberg SR, Kuhar MJ (1987). Receptory kokainy na transporterach dopaminy są związane z samopodawaniem kokainy. Science 237, 1219 – 1223. 10.1126 / science.2820058 [PubMed] [Cross Ref]
- Roberto M., Treistman SN, Pietrzykowski AZ, Weiner J., Galindo R., Mameli M., et al. . (2006). Działania ostrego i przewlekłego etanolu na końcówki presynaptyczne. Alkohol. Clin. Exp. Res. 30, 222 – 232. 10.1111 / j.1530-0277.2006.00030.x [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Roberts DC, Bennett SA (1993). Samo podawanie heroiny u szczurów w ramach progresywnego schematu wzmocnienia. Psychofarmakologia (Berl). 111, 215 – 218. 10.1007 / BF02245526 [PubMed] [Cross Ref]
- Robinson DL, Brunner LJ, Gonzales RA (2002). Wpływ cyklu płciowego i rujowego na farmakokinetykę etanolu w mózgu szczura. Alkohol. Clin. Exp. Res. 26, 165 – 172. 10.1111 / j.1530-0277.2002.tb02521.x [PubMed] [Cross Ref]
- Rodd ZA, Bell RL, Kuc KA, Zhang Y., Murphy JM, Mcbride WJ (2005). Wewnątrzczaszkowe samodzielne podawanie kokainy w tylnym brzusznym obszarze nakrywkowym szczurów Wistar: dowody na udział receptorów serotoninowych-3 i neuronów dopaminowych. J. Pharmacol. Exp. Ther. 313, 134 – 145. 10.1124 / jpet.104.075952 [PubMed] [Cross Ref]
- Rodd ZA, Melendez RI, Bell RL, Kuc KA, Zhang Y., Murphy JM, i in. . (2004). Wewnątrzczaszkowe samodzielne podawanie etanolu w brzusznej okolicy nakrywkowej samców szczurów Wistar: dowody na zaangażowanie neuronów dopaminowych. J. Neurosci. 24, 1050 – 1057. 10.1523 / JNEUROSCI.1319-03.2004 [PubMed] [Cross Ref]
- Rodríguez-Muñoz M., Sánchez-Blázquez P., Vicente-Sánchez A., Berrocoso E., Garzón J. (2012). Receptor opioidowy mu i receptor NMDA łączą się w neuronach PAG: implikacje w kontroli bólu. Neuropsychofarmakologia 37, 338 – 349. 10.1038 / npp.2011.155 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Rosenfeld WE (1997). Topiramat: przegląd danych przedklinicznych, farmakokinetycznych i klinicznych. Clin. Ther. 19, 1294 – 1308. 10.1016 / S0149-2918 (97) 80006-9 [PubMed] [Cross Ref]
- Russo SJ, Festa ED, Fabian SJ, Gazi FM, Kraish M., Jenab S., et al. . (2003a). Hormony gonadalne różnie modulują uwarunkowane kokainą preferencje miejsca u samców i samic szczurów. Neuroscience 120, 523 – 533. 10.1016 / S0306-4522 (03) 00317-8 [PubMed] [Cross Ref]
- Russo SJ, Jenab S., Fabian SJ, Festa ED, Kemen LM, Quinones-Jenab V. (2003b). Różnice płci w uwarunkowanych efektach nagradzania kokainy. Brain Res. 970, 214 – 220. 10.1016 / S0006-8993 (03) 02346-1 [PubMed] [Cross Ref]
- Rutten K., Van Der Kam EL, De Vry J., Bruckmann W., Tzschentke TM (2011). Antagonista mGluR5 2-metylo-6- (fenyloetynylo) -pirydyna (MPEP) wzmacnia warunkowane preferencje miejsca wywołane przez różne uzależniające i nie uzależniające leki u szczurów. Nałogowiec. Biol. 16, 108 – 115. 10.1111 / j.1369-1600.2010.00235.x [PubMed] [Cross Ref]
- Salamone JD, Correa M. (2012). Tajemnicze funkcje motywacyjne dopaminy mezolimbicznej. Neuron 76, 470 – 485. 10.1016 / j.neuron.2012.10.021 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Samson HH, Doyle TF (1985). Doustne podawanie etanolu u szczurów: działanie naloksonu. Pharmacol. Biochem. Behav. 22, 91 – 99. 10.1016 / 0091-3057 (85) 90491-5 [PubMed] [Cross Ref]
- Sanchez-Catalan MJ, Kaufling J., Georges F., Veinante P., Barrot M. (2014). Niejednorodność przednio-tylna brzusznego obszaru nakrywkowego. Neuroscience 282C, 198 – 216. 10.1016 / j.neuroscience.2014.09.025 [PubMed] [Cross Ref]
- Sanchis-Segura C., Spanagel R. (2006). Ocena behawioralna wzmacniania narkotyków i cech uzależniających u gryzoni: przegląd. Nałogowiec. Biol. 11, 2 – 38. 10.1111 / j.1369-1600.2006.00012.x [PubMed] [Cross Ref]
- Sanchis-Segura C., Borchardt T., Vengeliene V., Zghoul T., Bachteler D., Gass P., i in. . (2006). Zaangażowanie podjednostki GluR-C receptora AMPA w zachowanie i nawrót w poszukiwaniu alkoholu. J. Neurosci. 26, 1231 – 1238. 10.1523 / JNEUROSCI.4237-05.2006 [PubMed] [Cross Ref]
- Sari Y., Sreemantula SN (2012). Neuroimmunofilina GPI-1046 zmniejsza spożycie etanolu częściowo poprzez aktywację GLT1 u szczurów preferujących alkohol. Neuroscience 227, 327 – 335. 10.1016 / j.neuroscience.2012.10.007 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Sari Y., Sakai M., Weedman JM, Rebec GV, Bell RL (2011). Ceftriakson, antybiotyk beta-laktamowy, zmniejsza spożycie etanolu u szczurów preferujących alkohol. Alkohol Alkohol. 46, 239 – 246. 10.1093 / alcalc / agr023 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Schaefer A., Im HI, Venø MT, Fowler CD, Min A., Intrator A., i in. . (2010). Argonaute 2 w neuronach z ekspresją receptora dopaminy 2 reguluje uzależnienie od kokainy. J. Exp. Med. 207, 1843 – 1851. 10.1084 / jem.20100451 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Schenk S., Ellison F., Hunt T., Amit Z. (1985). Badanie kondycjonowania heroiny w preferowanych i niepreferowanych środowiskach oraz w różnie trzymanych dojrzałych i niedojrzałych szczurach. Pharmacol. Biochem. Behav. 22, 215 – 220. 10.1016 / 0091-3057 (85) 90380-6 [PubMed] [Cross Ref]
- Schilström B., Nomikos GG, Nisell M., Hertel P., Svensson TH (1998). Antagonizm receptora N-metylo-D-asparaginianu w brzusznym obszarze nakrywkowym zmniejsza ogólnoustrojowe indukowane przez nikotynę uwalnianie dopaminy w jądrze półleżącym. Neuroscience 82, 781 – 789. 10.1016 / S0306-4522 (97) 00243-1 [PubMed] [Cross Ref]
- Schramm-Sapyta NL, Francis R., MacDonald A., Keistler C., O'Neill L., Kuhn CM (2014). Wpływ płci na spożycie etanolu i uwarunkowaną niechęć do smaku u szczurów dorastających i dorosłych. Psychopharmacology (Berl). 231, 1831–1839. 10.1007 / s00213-013-3319-y [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Schroeder JP, Overstreet DH, Hodge CW (2005). Antagonista mGluR5 MPEP zmniejsza samopodawanie etanolu przez operanta podczas leczenia podtrzymującego i po wielokrotnych niedoborach alkoholu u szczurów preferujących alkohol (P). Psychofarmakologia (Berl). 179, 262 – 270. 10.1007 / s00213-005-2175-9 [PubMed] [Cross Ref]
- Schultz W. (2006). Teorie behawioralne i neurofizjologia nagrody. Annu. Rev. Psychol. 57, 87 – 115. 10.1146 / annurev.psych.56.091103.070229 [PubMed] [Cross Ref]
- Scofield MD, Kalivas PW (2014). Dysfunkcja astrocytarna i uzależnienie: konsekwencje zaburzonej homeostazy glutaminianowej. Neuroscientist 20, 610 – 622. 10.1177 / 1073858413520347 [PubMed] [Cross Ref]
- Selim M., Bradberry CW (1996). Wpływ etanolu na zewnątrzkomórkowy 5-HT i glutaminian w jądrze półleżącym i korze przedczołowej: porównanie szczurów Lewis i Fischer 344. Brain Res. 716, 157 – 164. 10.1016 / 0006-8993 (95) 01385-7 [PubMed] [Cross Ref]
- Sesack SR, Grace AA (2010). Sieć wynagrodzeń Cortico-Basal Ganglia: mikroukład. Neuropsychofarmakologia 35, 27 – 47. 10.1038 / npp.2009.93 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Shabat-Simon M., Levy D., Amir A., Rehavi M., Zangen A. (2008). Dysocjacja między nagradzaniem a efektami psychomotorycznymi opiatów: zróżnicowane role receptorów glutaminianowych w przednich i tylnych częściach brzusznej powierzchni nakrywkowej. J. Neurosci. 28, 8406 – 8416. 10.1523 / JNEUROSCI.1958-08.2008 [PubMed] [Cross Ref]
- Shelton KL, Balster RL (1997). Wpływ agonistów kwasu gamma-aminomasłowego i antagonistów N-metylo-D-asparaginianu na wiele schematów samodzielnego podawania etanolu i sacharyny u szczurów. J. Pharmacol. Exp. Ther. 280, 1250 – 1260. [PubMed]
- Sidhpura N., Weiss F., Martin-Fardon R. (2010). Wpływ agonisty mGlu2 / 3 LY379268 i antagonisty mGlu5 MTEP na poszukiwanie etanolu i wzmacnianie różnie zmienia się u szczurów z historią uzależnienia od etanolu. Biol. Psychiatria. 67, 804 – 811. 10.1016 / j.biopsych.2010.01.005 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Sidique S., Dhanya RP, Sheffler DJ, Nickols HH, Yang L., Dahl R., et al. . (2012). Aktywne doustnie allosteryczne modulatory metabotropowego podtypu 2 z dodatnim poziomem glutaminianu receptora: zależność struktura-aktywność i ocena na szczurzym modelu uzależnienia od nikotyny. J. Med. Chem. 55, 9434 – 9445. 10.1021 / jm3005306 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Smith JA, Mo Q., Guo H., Kunko PM, Robinson SE (1995). Kokaina zwiększa pozasuronowe poziomy asparaginianu i glutaminianu w jądrze półleżącym. Brain Res. 683, 264 – 269. 10.1016 / 0006-8993 (95) 00383-2 [PubMed] [Cross Ref]
- Spencer S., Brown RM, Quintero GC, Kupchik YM, Thomas CA, Reissner KJ, et al. . (2014). Sygnalizacja alpha2delta-1 w jądrze półleżącym jest niezbędna dla wywołanego kokainą nawrotu. J. Neurosci. 34, 8605 – 8611. 10.1523 / JNEUROSCI.1204-13.2014 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Stephens DN, Brown G. (1999). Zakłócenie operatywnego doustnego samopodawania etanolu, sacharozy i sacharyny przez antagonistę AMPA / kainian, NBQX, ale nie przez antagonistę AMPA, GYKI 52466. Alkohol. Clin. Exp. Res. 23, 1914 – 1920. 10.1097 / 00000374-199912000-00009 [PubMed] [Cross Ref]
- Stuber GD, Hnasko TS, Britt JP, Edwards RH, Bonci A. (2010). Końcówki dopaminergiczne w jądrze półleżącym, ale nie glutaminianu prążkowia grzbietowego. J. Neurosci. 30, 8229 – 8233. 10.1523 / JNEUROSCI.1754-10.2010 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Sutker PB, Tabakoff B., Goist KC, Jr., Randall CL (1983). Ostre zatrucie alkoholem, stany nastroju i metabolizm alkoholu u kobiet i mężczyzn. Pharmacol. Biochem. Behav. 18 (Suppl. 1), 349 – 354. 10.1016 / 0091-3057 (83) 90198-3 [PubMed] [Cross Ref]
- Suto N., Ecke LE, You ZB, Wise RA (2010). Pozakomórkowe fluktuacje dopaminy i glutaminianu w jądrze półleżącym w rdzeniu i powłoce związane z naciskaniem dźwigni podczas samo-podawania kokainy, wymierania i jarzmowego podawania kokainy. Psychofarmakologia (Berl). 211, 267 – 275. 10.1007 / s00213-010-1890-z [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Suto N., Elmer GI, Wang B., You ZB, Wise RA (2013). Dwukierunkowa modulacja oczekiwanej kokainy poprzez fazowe fluktuacje glutaminianu w jądrze półleżącym. J. Neurosci. 33, 9050 – 9055. 10.1523 / JNEUROSCI.0503-13.2013 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Suzuki T., George FR, Meisch RA (1988). Różnicowe ustalenie i utrzymanie zachowania doustnego wzmocnionego etanolem u wsobnych szczepów szczurów Lewis i Fischer 344. J. Pharmacol. Exp. Ther. 245, 164 – 170. [PubMed]
- Svenningsson P., Nairn AC, Greengard P. (2005). DARPP-32 pośredniczy w działaniach wielu nadużywanych leków. AAPS J. 7, E353 – E360. 10.1208 / aapsj070235 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Szumlinski KK, Lominac KD, Oleson EB, Walker JK, Mason A., Dehoff MH, i in. . (2005). Homer2 jest niezbędny dla neuroplastyczności indukowanej EtOH. J. Neurosci. 25, 7054 – 7061. 10.1523 / JNEUROSCI.1529-05.2005 [PubMed] [Cross Ref]
- Taber MT, Das S., Fibiger HC (1995). Regulacja korowa podkorowego uwalniania dopaminy: mediacja przez brzuszny obszar nakrywkowy. J. Neurochem. 65, 1407 – 1410. 10.1046 / j.1471-4159.1995.65031407.x [PubMed] [Cross Ref]
- Tanchuck MA, Yoneyama N., Ford MM, Fretwell AM, Finn DA (2011). Ocena GABA-B, metabotropowego glutaminianu i udziału receptora opioidowego w zwierzęcym modelu picia upalnego. Alkohol 45, 33 – 44. 10.1016 / j.alcohol.2010.07.009 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Tapocik JD, Barbier E., Flanigan M., Solomon M., Pincus A., Pilling A., i in. . (2014). microRNA-206 w przyśrodkowej korze przedczołowej szczura reguluje ekspresję BDNF i picie alkoholu. J. Neurosci. 34, 4581 – 4588. 10.1523 / JNEUROSCI.0445-14.2014 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Tecuapetla F., Patel JC, Xenias H., angielski D., Tadros I., Shah F., et al. . (2010). Sygnalizacja glutaminergiczna przez mezolimbiczne neurony dopaminowe w jądrze półleżącym. J. Neurosci. 30, 7105 – 7110. 10.1523 / JNEUROSCI.0265-10.2010 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Tessari M., Pilla M., Andreoli M., Hutcheson DM, Heidbreder CA (2004). Antagonizm przy metabotropowych receptorach glutaminianu 5 hamuje zachowania związane z przyjmowaniem nikotyny i kokainy oraz zapobiega nawrotom nikotyny wywołanej poszukiwaniem nikotyny. Eur. J. Pharmacol. 499, 121 – 133. 10.1016 / j.ejphar.2004.07.056 [PubMed] [Cross Ref]
- Torres OV, Natividad LA, Tejeda HA, Van Weelden SA, O'Dell LE (2009). Samice szczurów wykazują zależne od dawki różnice w satysfakcjonującym i awersyjnym działaniu nikotyny w sposób zależny od wieku, hormonów i płci. Psychopharmacology (Berl). 206, 303–312. 10.1007 / s00213-009-1607-3 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Tronci V., Balfour DJ (2011). Wpływ antagonisty receptora mGluR5 6-metylo-2- (fenyloetynylo) -pirydyny (MPEP) na stymulację uwalniania dopaminy wywołanego przez nikotynę w mózgu szczura. Behav. Brain Res. 219, 354 – 357. 10.1016 / j.bbr.2010.12.024 [PubMed] [Cross Ref]
- Tzschentke TM (2007). Miara nagrody z paradygmatem warunkowej preferencji miejsca (CPP): aktualizacja ostatniej dekady. Nałogowiec. Biol. 12, 227 – 462. 10.1111 / j.1369-1600.2007.00070.x [PubMed] [Cross Ref]
- van der Kam EL, de Vry J., Tzschentke TM (2007). Wpływ 2-metylo-6- (fenyloetynylo) pirydyny na dożylne samodzielne podawanie ketaminy i heroiny u szczurów. Behav. Pharmacol. 18, 717 – 724. 10.1097 / FBP.0b013e3282f18d58 [PubMed] [Cross Ref]
- van der Kam EL, De Vry J., Tzschentke TM (2009a). 2-Metylo-6- (fenyloetynylo) pirydyna (MPEP) nasila nagromadzenie ketaminy i heroiny, co oceniono na podstawie zdobycia, wyginięcia i przywrócenia warunkowej preferencji miejsca u szczura. Eur. J. Pharmacol. 606, 94 – 101. 10.1016 / j.ejphar.2008.12.042 [PubMed] [Cross Ref]
- van der Kam EL, De Vry J., Tzschentke TM (2009b). Antagonista receptora mGlu5 2-metylo-6- (fenyloetynylo) pirydyna (MPEP) podtrzymuje dożylne samopodawanie i indukuje warunkową preferencję miejsca u szczura. Eur. J. Pharmacol. 607, 114 – 120. 10.1016 / j.ejphar.2009.01.049 [PubMed] [Cross Ref]
- van Huijstee AN, Mansvelder HD (2014). Glutaminergiczna plastyczność synaptyczna w układzie mezokortykolimbicznym w uzależnieniu. Z przodu. Komórka. Neurosci. 8: 466. 10.3389 / fncel.2014.00466 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Veeneman MM, Boleij H., Broekhoven MH, Snoeren EM, Guitart Masip M., Cousijn J., et al. . (2011). Dysocjujące role mGlu5 i receptorów dopaminy w nagradzających i uczulających właściwościach morfiny i kokainy. Psychofarmakologia (Berl). 214, 863 – 876. 10.1007 / s00213-010-2095-1 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Volkow ND, Wang GJ, Tomasi D., Baler RD (2013). Uzależniająca wymiar otyłości. Biol. Psychiatria 73, 811 – 818. 10.1016 / j.biopsych.2012.12.020 [PubMed] [Cross Ref]
- Wakabayashi KT, Kiyatkin EA (2012). Gwałtowne zmiany w pozakomórkowym glutaminianu wywołane naturalnymi pobudzającymi bodźcami i dożylną kokainą w jądrze półleżącym skorupy i rdzenia. J. Neurophysiol. 108, 285 – 299. 10.1152 / jn.01167.2011 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Wang B., You ZB, Wise RA (2012). Doświadczenie samodzielnego podawania heroiny potwierdza kontrolę uwalniania glutaminianu z brzusznej części nakrywkowej przez stres i bodźce środowiskowe. Neuropsychofarmakologia 37, 2863 – 2869. 10.1038 / npp.2012.167 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Wang LP, Li F., Shen X., Tsien JZ (2010). Warunkowy nokaut receptorów NMDA w neuronach dopaminowych zapobiega preferencji miejsca uwarunkowanej nikotyną. PLoS ONE 5: e8616. 10.1371 / journal.pone.0008616 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Watabe-Uchida M., Zhu L., Ogawa SK, Vamanrao A., Uchida N. (2012). Mapowanie całego mózgu bezpośrednich wejść do neuronów dopaminowych śródmózgowia. Neuron 74, 858 – 873. 10.1016 / j.neuron.2012.03.017 [PubMed] [Cross Ref]
- Wibrand K., Panja D., Tiron A., Ofte ML, Skaftnesmo KO, Lee CS, et al. . (2010). Regulacja różnicowa dojrzałej i prekursorowej ekspresji mikroRNA przez NMDA i aktywację metabotropowego receptora glutaminianu podczas LTP w zakręcie zębatym dorosłego in vivo. Eur. J. Neurosci. 31, 636 – 645. 10.1111 / j.1460-9568.2010.07112.x [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Winther LC, Saleem R., McCance-Katz EF, Rosen MI, Hameedi FA, Pearsall HR, i in. . (2000). Wpływ lamotryginy na reakcje behawioralne i sercowo-naczyniowe na kokainę u ludzi. Rano. J. Drug Alcohol Abuse 26, 47 – 59. 10.1081 / ADA-100100590 [PubMed] [Cross Ref]
- Wisden W., Seeburg PH (1993). Jonotropowe receptory glutaminianu u ssaków. Curr. Opin. Neurobiol. 3, 291 – 298. 10.1016 / 0959-4388 (93) 90120-N [PubMed] [Cross Ref]
- Wise RA (1987). Rola ścieżek nagrody w rozwoju uzależnienia od narkotyków. Pharmacol. Ther. 35, 227 – 263. 10.1016 / 0163-7258 (87) 90108-2 [PubMed] [Cross Ref]
- Wise RA (2009). Glutaminian brzusznej części kostnej: rola w przywracaniu kokainy wywołanej stresem, sygnalizacją i kokainą. Neuropharmacology 56 (Suppl. 1), 174 – 176. 10.1016 / j.neuropharm.2008.06.008 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Wise RA, Leone P., Rivest R., Leeb K. (1995a). Podwyższenie poziomu jądra półleżącego zwiększa poziom dopaminy i DOPAC podczas dożylnego podawania heroiny. Synapse 21, 140 – 148. 10.1002 / syn.890210207 [PubMed] [Cross Ref]
- Wise RA, Newton P., Leeb K., Burnette B., Pocock D., Justice JB, Jr. (1995b). Wahania jądra nabierają koncentracji dopaminy podczas dożylnego podawania kokainy samicom szczurów. Psychofarmakologia (Berl). 120, 10 – 20. 10.1007 / BF02246140 [PubMed] [Cross Ref]
- Wise RA, Wang B., You ZB (2008). Kokaina służy jako warunkowy interoceptywny bodziec warunkowy do centralnego uwalniania glutaminianu i dopaminy. PLoS ONE 3: e2846. 10.1371 / journal.pone.0002846 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Wolf ME (2010). Regulacja handlu receptorem AMPA w jądrze półleżącym przez dopaminę i kokainę. Neurotox. Res. 18, 393 – 409. 10.1007 / s12640-010-9176-0 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Wolf ME, Mangiavacchi S., Sun X. (2003). Mechanizmy, dzięki którym receptory dopaminy mogą wpływać na plastyczność synaptyczną. Ann. NY Acad. Sci. 1003, 241 – 249. 10.1196 / annals.1300.015 [PubMed] [Cross Ref]
- Wolf ME, Xue CJ, White FJ, Dahlin SL (1994). MK-801 nie zapobiega ostrym działaniom pobudzającym amfetaminy lub kokainy na aktywność lokomotoryczną lub pozakomórkowe poziomy dopaminy w jądrze półleżącym szczura. Brain Res. 666, 223 – 231. 10.1016 / 0006-8993 (94) 90776-5 [PubMed] [Cross Ref]
- Xi ZX, Stein EA (2002). Blokada jonotropowej transmisji glutaminergicznej w brzusznym obszarze nakrywkowym zmniejsza wzmocnienie heroiny u szczurów. Psychofarmakologia (Berl). 164, 144 – 150. 10.1007 / s00213-002-1190-3 [PubMed] [Cross Ref]
- Xi ZX, Kiyatkin M., Li X., Peng XQ, Wiggins A., Spiller K., et al. . (2010). N-acetyloaspartyloglutaminian (NAAG) hamuje dożylne samopodawanie kokainy i zwiększa stymulację kokainową stymulacji mózgu u szczurów. Neuropharmacology 58, 304 – 313. 10.1016 / j.neuropharm.2009.06.016 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Xie CW, Lewis DV (1991). Opioidowe wspomaganie długotrwałego wzmocnienia w synapsie bocznej perforacyjnej ścieżki zębatej. J. Pharmacol. Exp. Ther. 256, 289 – 296. [PubMed]
- Xu P., Li M., Bai Y., Lu W., Ling X., Li W. (2015). Wpływ piracetamu na indukowany heroiną CPP i apoptozę neuronów u szczurów. Uzależnienie od alkoholu uzależnionego od narkotyków 150, 141 – 146. 10.1016 / j.drugalcdep.2015.02.026 [PubMed] [Cross Ref]
- Yaka R., Tang KC, Camarini R., Janak PH, Ron D. (2003). Receptory NMDA zawierające kinazę Fyn i NR2B regulują ostrą wrażliwość na etanol, ale nie przyjmują etanolu ani nagrody warunkowej. Alkohol. Clin. Exp. Res. 27, 1736 – 1742. 10.1097 / 01.ALC.0000095924.87729.D8 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Yan QS, Reith ME, Yan SG, Jobe PC (1998). Wpływ układowego etanolu na podstawowe i stymulowane uwalnianie glutaminianu w jądrze półleżącym swobodnie poruszających się szczurów Sprague-Dawley: badanie mikrodializy. Neurosci. Łotysz. 258, 29 – 32. 10.1016 / S0304-3940 (98) 00840-4 [PubMed] [Cross Ref]
- Yang FY, Lee YS, Cherng CG, Cheng LY, Chang WT, Chuang JY, et al. . (2013). D-cykloseryna, sarkozyna i D-seryna zmniejszają ekspresję warunkowanej kokainą preferencji miejsca. J. Psychopharmacol. 27, 550 – 558. 10.1177 / 0269881110388333 [PubMed] [Cross Ref]
- Yararbas G., Keser A., Kanit L., Pogun S. (2010). Wywołane nikotyną warunkowane preferencje miejsca u szczurów: różnice płci i rola receptorów mGluR5. Neuropharmacology 58, 374 – 382. 10.1016 / j.neuropharm.2009.10.001 [PubMed] [Cross Ref]
- Ty ZB, Wang B., Zitzman D., Azari S., Wise RA (2007). Rola warunkowego uwalniania glutaminianu z brzusznej części nakrywkowej w poszukiwaniu kokainy. J. Neurosci. 27, 10546 – 10555. 10.1523 / JNEUROSCI.2967-07.2007 [PubMed] [Cross Ref]
- Yuen AW (1994). Lamotrygina: przegląd skuteczności przeciwpadaczkowej. Epilepsja 35 (Suppl. 5), S33 – S36. 10.1111 / j.1528-1157.1994.tb05964.x [PubMed] [Cross Ref]
- Zahm DS, Brog JS (1992). O znaczeniu podziemia w „półleżącej” części prążkowia brzusznego szczura. Neuroscience 50, 751 – 767. 10.1016 / 0306-4522 (92) 90202-D [PubMed] [Cross Ref]
- Zakharova E., Wade D., Izenwasser S. (2009). Wrażliwość na nagrodę uzależnioną od kokainy zależy od płci i wieku. Pharmacol. Biochem. Behav. 92, 131 – 134. 10.1016 / j.pbb.2008.11.002 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Zayara AE, McIver G., Valdivia PN, Lominac KD, McCreary AC, Szumlinski KK (2011). Blokada jądra półleżącego Receptory 5-HT2A i 5-HT2C zapobiega ekspresji indukowanej kokainą behawioralnego i neurochemicznego uczulenia u szczurów. Psychofarmakologia (Berl). 213, 321 – 335. 10.1007 / s00213-010-1996-3 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Zhang Y., Loonam TM, Noailles PA, Angulo JA (2001). Porównanie nadmiaru dopaminy i glutaminianu wywołanego kokainą i metamfetaminą w somatodendrytycznych i końcowych obszarach pola mózgu szczura podczas ostrych, przewlekłych i wczesnych stanów odstawienia. Ann. NY Acad. Sci. 937, 93 – 120. 10.1111 / j.1749-6632.2001.tb03560.x [PubMed] [Cross Ref]
- Zhou Z., Karlsson C., Liang T., Xiong W., Kimura M., Tapocik JD, et al. . (2013). Utrata metabotropowego receptora glutaminianu 2 nasila spożycie alkoholu. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 110, 16963 – 16968. 10.1073 / pnas.1309839110 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
- Zhu S., Paoletti P. (2015). Allosteryczne modulatory receptorów NMDA: wiele miejsc i mechanizmów. Curr. Opin. Pharmacol. 20, 14 – 23. 10.1016 / j.coph.2014.10.009 [PubMed] [Cross Ref]
- Zhu W., Bie B., Pan ZZ (2007). Udział receptorów glutaminianowych innych niż NMDA w centralnym ciele migdałowatym w synaptycznych działaniach etanolu i zachowań nagradzanych indukowanych etanolem. J. Neurosci. 27, 289 – 298. 10.1523 / JNEUROSCI.3912-06.2007 [PubMed] [Cross Ref]
- Ziskind-Conhaim L., Gao BX, Hinckley C. (2003). Podwójne działanie modulujące etanol na spontaniczne prądy postsynaptyczne w neuronach ruchowych kręgosłupa. J. Neurophysiol. 89, 806 – 813. 10.1152 / jn.00614.2002 [PubMed] [Cross Ref]
;