Zwiększona aktywność receptora typu D2 ułatwia rozwój warunkowej preferencji partnerów tej samej płci u samców szczurów (2012)

Modele zwierzęce wykazały, że neuronalne podstawy przywiązania społecznego, preferencji seksualnych i więzi w parach zależą od receptora dopaminy typu D2 i aktywności oksytocyny. Ponadto badania wykazały, że wspólne pożycie może kształtować preferencje partnera poprzez warunkowanie. Tutaj wykorzystaliśmy szczury do zbadania rozwoju wyuczonych preferencji partnerów tej samej płci w wieku dorosłym w wyniku wspólnego pożycia podczas zwiększonej aktywności D2. Eksperymentalne samce Wistar (N = 20) otrzymywały sól fizjologiczną lub agonistę D2 (chinpirol) i pozwolono im współżyć przez 24 godziny z bodźcem płci męskiej, który nosił zapach migdałów na grzbiecie jako bodziec warunkowy. Powtarzano to co 4 dni, w sumie w trzech próbach. Cztery dni później zostały przetestowane pod kątem preferencji partnera między zapachowym partnerem a seksualnie otwartą kobietą. Preferencje partnera seksualnego analizowano, mierząc częstotliwość i opóźnienie dla apetycznych i konsumpcyjnych zachowań seksualnych, a także erekcji bezkontaktowych. Analizowano również preferencje społeczne, mierząc częstotliwość i opóźnienie wizyt, kontakty cielesne i czas spędzony razem. Wyniki wykazały, że tylko samce leczone chinpirolem wykazywały preferencje seksualne i społeczne w stosunku do pachnącego samca w porównaniu z podatną seksualnie samicą. Spędzali razem więcej czasu, wykazywali więcej kontaktów cielesnych, bardziej kobiece zachowania proceptywne i więcej erekcji bezkontaktowych. W związku z tym uwarunkowane samce wydawały się być bardziej pobudzone seksualnie i zmotywowane przez znanego mężczyznę niż przez receptywną kobietę. Omawiamy implikacje tego modelu zwierzęcego na kształtowanie się wyuczonych preferencji partnerów homoseksualnych.