Ćwiczenia aerobowe i zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi: badania mózgu (2014)

CEL:

Jako terapię uzupełniającą w celu zwiększenia działania stymulantów, a tym samym minimalizacji dawek leków, postawiliśmy hipotezę, że ćwiczenia aerobowe mogą być skuteczną terapią wspomagającą w celu zwiększenia wpływu metylofenidatu na objawy kliniczne, funkcje poznawcze i aktywność mózgu młodzieży z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej ( ADHD).

METODY:

Trzydziestu pięciu nastolatków z ADHD przydzielono losowo do jednej z dwóch grup w stosunku 1: 1; leczenie metylofenidatem + 6-tygodniowe ćwiczenia (Sport-ADHD) lub leczenie metylofenidatem + 6-tygodniowa edukacja (Edu-ADHD). Na początku i po 6 tygodniach leczenia objawy ADHD, funkcje poznawcze i aktywność mózgu oceniano odpowiednio za pomocą skali ADHD Dupaula (K-ARS), WCST i funkcjonalnego rezonansu magnetycznego 3 Tesli.

WYNIKI:

Całkowity wynik K-ARS i błędy perseweracyjne w grupie Sports-ADHD zmalały w porównaniu z wynikami w grupie Edu-ADHD. Po okresie leczenia w tygodniu 6 średnia wartość β prawego płata czołowego w grupie Sports-ADHD wzrosła, w porównaniu z grupą Edu-ADHD. Średnia wartość β prawego płata skroniowego w grupie Sports-ADHD zmalała. Jednak średnia wartość β prawego płata skroniowego w Edu-ADHD nie uległa zmianie. Zmiana aktywności w prawej korze przedczołowej u wszystkich nastolatków z ADHD była ujemnie skorelowana ze zmianą wyników K-ARS i błędów perseweracyjnych.

WNIOSKI:

Obecne wyniki wskazują, że ćwiczenia aerobowe zwiększyły skuteczność metylofenidatu na objawy kliniczne, błędy perseweracyjne i aktywność mózgu w prawej korze czołowej i skroniowej w odpowiedzi na stymulację WCST.