Czy receptory dopaminy mogą ujawnić wskazówki dotyczące bingowania?
Romeo Świnka morska powoduje Baby Boom
Świnka morska o imieniu Sooty cieszyła się nocną pasją z dwudziestoma czterema samicami po tym, jak oszukała drogę do ich klatki w południowej Walii. Sooty zabiegał po kolei o świnki morskie i został teraz dumnym ojcem czterdziestu dwóch małych świnek morskich. . . . „Był całkowicie zdruzgotany. Umieściliśmy go z powrotem w jego klatce i spał przez dwa dni ”.
Połączenia Efekt Coolidge to dzielne postanowienie biologii, by nie pozostawić żadnego nowego partnera bez zapłodnienia, bez względu na cenę. Jest typowy dla ssaków, był również obserwowany u samic i można go prześledzić aż do naszego dalsi krewni: gryzonie. Chociaż my ludzie są parami wiążącyminasz program wiązania wciąż konkuruje z tym starszym mieć-możliwość-będzie-dostać-to-on impuls.
Wszystkie zachowania zwierząt, w tym efekt Coolidge, opierają się na wzroście i spadku neurochemicznych i zmianach w receptorach. Ostatnie badania sugeruje, że niektóre mechanizmy stojące za bohaterskim wyczynem Sooty'ego mogą czaić się w prążkowiu - złożonej grupie struktur, które działają jako centralne centrum mózgowego obwodu nagrody. Prążkowie wiąże się z nagrodą i niechęcią i silnie wpływa na nasze decyzje. Przez te struktury przechodzą seks, miłość i więzi. Jeśli się nie zapalą, „to się nie dzieje”.
Na przykład narkotyki rekreacyjne często zalewają mózg dopaminą. Kluczowe neurony w prążkowiu reagują, wyłączając wiele receptorów D2 (dopaminy), co doprowadza do końca haju. To wycisza poczucie nagrody i motywacji, dopóki mózg nie wyzdrowieje. Wydaje się, że mniej receptorów D2 oznacza: „Potrzebuję więcej dopaminy, aby czuć się dobrze”. Obwód nagród woła nas o stymulację i tylko naprawdę ekscytujące rzeczy wystarczą. Seks, narkotyki i rock and roll… a może Häagen Dazs. W rzeczywistości, osoby intensywnie używające narkotyków z wyczerpanymi receptorami dopaminy zwykle tracą zainteresowanie seksem i więziami; potrzebują mocniejszych kopnięć. Receptory D2 pomagają również hamować nadmierną konsumpcję. Mniej receptorów D2 gorsze łaknienie stawiać opór.
W wyżej wspomnianych badaniach naukowcy, którzy chcieli dowiedzieć się więcej na temat objadania się jedzenia u ludzi, zgłosili kilka interesujących wyników dotyczących receptorów dopaminy. Karmiące szczury super stymulujące pokarmy (tłuszczowy sernik i kiełbasa) szybko zmniejszają liczbę receptorów D2. Gdzie? W prążkowiu. Po tym jak szczury zjadły ostatni kawałek super-smacznego jedzenia, gęstość receptorów pozostała niska przez co najmniej dwa tygodnie (czas trwania eksperymentu).
Podobnie jak w przypadku używania narkotyków rekreacyjnych, prążkowie reagowali na nadmierną stymulację, ale robiło to zupełnie inaczej niż reaguje na, powiedzmy, kokainę. W przypadku kokainy gęstość receptora D2 powraca w ciągu dwóch dni (chociaż inne zmiany mogą być kontynuowane). Ale z jedzeniem-a naturalny wzmocnienie (buczenie) - wyczerpywanie D2 trwa znacznie dłużej. Ciekawe, że wyczerpanie organizmu trwa dłużej po jedzeniu, biorąc pod uwagę, że kokaina powoduje większy podmuch dopaminy. Czy program genetyczny zaczyna działać?
Coś bardziej złowrogiego działo się również. Podobnie jak w przypadku dalszego zażywania narkotyków, zarejestrowały się mózgi szczurów mniej przyjemności aktywacja. I to pokazało się w ich zachowaniu po objadaniu się: standardowa karma dla szczurów straciła na atrakcyjności. Konsumpcja pozostawała niższa niż zwykle od tygodni. „Sernik albo nic” - pomyślały szczury. (Co ciekawe, opioidy wytwarzane przez spożycie cukru działają jak kolejny mechanizm przeciwdziałający sytości przez zakłócanie produkcji oksytocyny.)
Oczywiście „wyzwalacz objadania się” (poprzez jakiekolwiek mechanizmy) jest ewolucyjną zaletą w sytuacjach, w których przetrwanie jest wspierane przez zaangażowanie w zachowanie poza punktem normalnego sytości. Pomyśl o niedźwiedziu zajadającym się wysokotłuszczowym łososiem przed hibernacją. Albo wilki, które za jednym zamachem muszą schować nawet do dwudziestu funtów. Albo nasi przodkowie, którzy musieli przechowywać wysokiej jakości kalorie jako kilka dodatkowych kilogramów, aby ułatwić transport, aby przetrwać trudne czasy. Albo siebie, gdy jesteś wypełniony dżemem z indykiem i puree ziemniaczanym i pojawi się twoje ulubione ciasto na Święto Dziękczynienia.
Kiedy nasz prymitywny mózg postrzega coś jako naprawdę cenne, chce, abyśmy w pełni wykorzystali tę wspaniałą okazję. Nie może tego zrobić z ciepłym, niewyraźnym uczuciem satysfakcji. Nie. Musi tworzyć uczucia brak or niezadowolenie (apetyt) w celu wyprowadzenia nas poza nasze normalne ograniczenia.
Kluczowe zmiany w receptorach sprawiają, że czujemy, że coś jest… nie tak. Chcemy znowu czuć się dobrze, cokolwiek to będzie wymagało. Nie wszystko też zrobi to za nas. Nie będziemy się zadowolić normalna, ponieważ nasz mózg chce, abyśmy skupili się na super-smakołykach… tylko. Normalny poziom dopaminy nie wystarczy. Stajemy się wymagający. Chcemy czegoś hiperstymulującego, czegoś, co zostanie zarejestrowane jako „wysoka wartość” (niezależnie od tego, czy jest), czegoś, co wyzwoli dopaminę (i odpowiedź przyjemności), której teraz pragnie nasz mózg. Dopamina jest uwalniana, gdy coś jest lepsze niż oczekiwano, a skok dopaminy pobudzi kilka pozostałych receptorów w prążkowiu, aby dać nam kolejny posmak dobrych uczuć… zanim znów poczujemy się niezadowoleni.
Pamiętaj, że zadaniem obwodów nagród jest pozostawanie lekko niezadowolonym, nawet w najlepszych okolicznościach. W ten sposób jesteśmy przygotowani do wykorzystywania obiecujących możliwości lub z entuzjazmem czekamy na odroczoną gratyfikację za osiągnięcia, udane zaloty lub oszczędności, aby zwiększyć możliwości na przyszłość.
Zwykle ten aspekt naszego makijażu daje nam radość do życia i spełnienia. Ale kiedy nadmiernie stymulujemy i znieczulamy nasz obwód nagrody, normalne przyjemności i ambitne plany na przyszłość nie oferują zwykłego szumu. Co gorsza, możemy nie doceniać towarzystwa i ciepłego uczucia, którego my, plemiona, naczelne łączące pary, potrzebujemy dla poczucia dobrobytu. Zamiast tego prawdopodobnie będziemy bardzo niezadowoleni - nawet z naszych bliskich - i całkiem pewni, że po ich stronie spoczywa jakakolwiek wina, że nie zaspokajają naszych przesadnych potrzeb. Chcemy natychmiastowej satysfakcji, nawet jeśli zagrozimy naszym przyszłym celom. Nasze geny skutecznie przykuły naszą uwagę dla ich celów.
Czy lepsze zrozumienie, w jaki sposób superstymulacja zmienia gęstość receptorów, pomaga ludziom zrozumieć, że 65% Amerykanów ma nadwagę, a mężczyźni z komputerami wszędzie znajdują nity w Internecie? Czy jesteśmy nękani przez niskie receptory D2 i inne powiązane zmiany w mózgu spowodowane przez, co byłoby dla naszych przodków, naprawdę niezwykłą stymulacją?
Pomyśl o Sooty'm wykorzystującym swoją szansę, by zdobyć swój harem. Albo wyznanie muzyka Johna Mayera, że teraz preferuje godziny porno do relacji z prawdziwymi kobietami. (I tak, kobiety też objadają się „sernikiem”. Zobacz (piosenkarz) Katy Perry pomija pracę, żeby oglądać porno!”)
Sygnał mózgu gadowatego staje się ryzykowną odpowiedzialnością, gdy wysoko cenione pożywienie lub niezwykle stymulujące nowi partnerzy są dostępne w niewyczerpana podaż. Kiedy wyzwalacz napadu pozostaje aktywny, satysfakcja umyka nam bez względu na to, ile pobudzenia konsumujemy lub doświadczamy. Jak na ironię, gdy ktoś szuka gorętszych i gorętszych bodźców, nie dzieje się tak dlatego, że odczuwa większą przyjemność, ale dlatego, że mniej. Oddech powietrza jest wspaniały dla tonącej kobiety, ponieważ ma niski poziom tlenu. Podobnie zdrętwiały mózg szuka tego, czego nie ma - przyjemnej stymulacji - ponieważ jego normalna wrażliwość jest zmniejszona. Gorączkowe pragnienie poszukiwania przyjemności można łatwo pomylić z przyjemnością, nawet jeśli jest to technicznie nieuchwytne obietnica przyjemności.
Badane szczury szybko stawały się otyłe, gdy oferowano im nieograniczone ilości ekstrawagancji. W przeciwieństwie do zwykłych szczurów nie odkładały smakołyków, nawet gdy groziło im porażenie prądem. Jedli do niezdrowych skrajności; nie byli zadowoleni. Pomyśl o narkomanach.
Czy użytkownicy porno zmagają się z tym samym wyzwalaczem napadu w prążkowiu, kiedy nie mają dość bardzo stymulujących nowych „kumpli”, którzy przywołują każde kliknięcie? Sooty dostał bardzo potrzebny odpoczynek po kryciu w klatce pełnej samic, ale praca użytkownika porno już tak nigdy gotowy. Zawsze jest inny wirtualny „partner”, który jęczy o uwagę. Nasz mózg prowokuje nas do wykonywania zadań, gdy obfituje w smakołyki. Wydaje się, że jest coś wyjątkowego w reakcji naszego mózgu na bardzo kuszące jedzenie i stymulację seksualną.
Może się również zdarzyć, że orgazm nie zapewni pełnego zakresu ukojenia zachowania wiążące (jak w seks bez partnera), wkrótce potem jesteśmy szczególnie podatni na poczucie niezadowolenia. W końcu z punktu widzenia naszych genów nasz obowiązek zapłodnienia nie jest spełniony. Jeśli tak, to czy ten rogacz jest prawdziwym libido - lub syntetyczną nienasyceniem spowodowaną zmianami w mózgu, które tłumią poczucie satysfakcji?
Czy to możliwe, że nawet jeden orgazm czasami zwiększa kolejne zachcianki? Nikt nie wie na pewno. Jednak gęstość receptora dopaminy u szczura gwałtownie spada wraz z pierwszą niebiańską porcją tłustego pokarmu. Wydaje się, że w wyzwalaczu objadania się istnieje pewne nakładanie się, który napędza zarówno krycie, jak i jedzenie. Odzyskiwanie użytkowników porno odkrywa, że spożywanie fast foodów zwiększa apetyt na porno podczas wycofywania. A może słyszałeś ten popularny dowcip o idealnej dziewczynie, która o północy zamienia się w pizzę.
Neurochemii orgazmu i jedzenia z pewnością nie można sprowadzić do zmian w receptorze D2. Jednak zmiany receptorów z pewnością mogą stanowić część układanki, dlaczego pożądanie seksualne czasami nasila się bez oferowania trwałej satysfakcji. (Jeśli koncepcja pokutującego cykl po orgazmie jest dla ciebie nowością, możesz być zaintrygowany, gdy dowiesz się, że badania ujawniły już przynajmniej cykl siedem dni u mężczyzn.)
Może pewnego dnia badania dostarczą mapy drogowej zmian mózgu po różnych czynnościach seksualnych. Wówczas nie będziemy pozostawieni wyłącznie na łaskę wyzwalacza naszego mózgu w poszukiwaniu zadowolenia.
Aktualizacja:
- 2019 - U myszy dieta wysokotłuszczowa tnie „hamulec” stosowany do kontrolowania apetytu
- 2016 - Badacze odblokowują mechanizmy w mózgu, które oddzielają jedzenie od pragnień
- 2015 - Przepływ Dopaminy może wyjaśniać twoje przejadanie się: Insulina pokazana, aby aktywować sygnały nagrody w twoim mózgu
- 2010 - Statystyki dotyczące najgrubszych krajów świata
Więcej o kluczowych badaniach:
Jak wyjaśnił badacz Paul Kenny, mózg uwalnia dopaminę w odpowiedzi na przyjemne doznania, takie jak jedzenie sernika, seks czy wciąganie kokainy. Ale zbyt wiele przyjemności wypacza ścieżki nagrody w mózgu, nadmiernie stymulując receptor D2 i powodując jego wyłączenie. W przypadku szczurów uzależnionych od fast foodów jedynym sposobem na stymulowanie ich ośrodków przyjemności było spożywanie większej ilości wysokotłuszczowego i wysokokalorycznego pokarmu. „Nie doświadczają nagród tak, jak powinni” - powiedział Kenny.
NOWY: Dlaczego dieta jest taka trudna (Badania Tufts potwierdzają, że „zwierzęta z nadwagą i niedowagą mają„ dokładnie ten sam deficyt w mózgu - znaczny brak dopaminy uwalnianej w miejscu pośredniczącym w nagrodzeniu ”.
;
