வணக்கம், எனக்கு எப்போதுமே 12 வயதிலிருந்து ஆபாசத்தைப் பார்ப்பதற்கு ஒரு போதை இருந்தது. ஆனால் என் வாழ்க்கையில் அதன் விளைவுகளை நான் உணர ஆரம்பிக்கிறேன். (எனக்கு இப்போது 18 வயது). எப்படியிருந்தாலும் இங்கே தான் கடந்த 6 ஆண்டுகளாக என் மனதைக் கொன்றதற்கு ஃபேப்பிங் / ஆபாசத்தை நான் ஏன் குற்றம் சாட்டுகிறேன்.
(இது ஒரு காலக்கெடுவாகும், குறிப்பாக போதைப்பொருள் என் மனதை சிதைத்து விட்டது)
- நான் 12 போது நான் ADD கொண்ட கண்டறியப்பட்டது. நான் இந்த வயதில் ஒரு நாளைக்கு 4- நான் குறைவாக டோபமைன் அளவு சுயவிவரம் உண்மையில் எனக்கு ADD உருவாக்குகிறது காரணம் குற்றம்.
- இது மனச்சோர்வடைவதற்கு வழிவகுத்தது, அந்த நேரத்தில் எதிர்ப்பு மன தளர்ச்சியின் மீது வைக்கப்பட்டது.
- எதிர்ப்பு மன அழுத்தம் வேலை செய்ய தோன்றியது. (நான் இன்னும் எதுவும் செய்ய எந்த நோக்கம் இருந்தது)
- என் சமூக திறன்கள் குறைந்துவிட்டன, நான் எப்போதும் மனச்சோர்வடைந்தேன் மற்றும் சமூக சூழ்நிலைகளுக்கு நிறைய கவலை இருந்தது.
- வயது 16, இறுதியாக என் ADD ஐ "குணப்படுத்த" வைவன்ஸுக்கு பரிந்துரைக்கப்பட்டது.
- ADD / கவலை / மனச்சோர்வு (உண்மையில் ஏற்பட்டது என்று நான் நினைக்கிறேன்) ஃபாப்பிங்கின் விளைவாக. நான் இப்போது தினமும் வைவன்சை சார்ந்து இருக்கிறேன். (நான் மீண்டும் ஆபாச போதைக்கு ஆளாகிறேன்)
சுயஇன்பத்தை நான் ஏன் குறை கூறுகிறேன் என்பதற்கான ஆதாரம் இங்கே: நான் இறுதியாக இந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில் (ஜனவரி முதல் ஜூன் வரை) நோஃபாப் செய்தபோது, அந்த ஆண்டுகளில் முதல் தடவையாக நான் வாழ்ந்ததையும் ஒரு உண்மையான நபரைப் போல உணர்ந்தேன். நான் இறுதியாக கவனம் செலுத்த முடிந்தது, தெளிவான மனதுடன் இருந்தேன், பொதுவாக நான் "சோர்வாக" இருக்கவில்லை. இருப்பினும் நான் கடந்த மாதத்தில் PMO'ing alot ஆக இருந்தேன் (சில நேரங்களில் ஒரு நாளைக்கு 3 முறை வரை) மற்றும் எனக்கு NoFap தேவை என்பதை நான் உணர்கிறேன், எனக்கு எந்த இயக்ககமும் இல்லை, அதை நிறுத்த வேண்டும்.
நான் சவாலுக்கு தயாராக இருக்கிறேன். கொண்டு வா.
;