Ég byrja á því að segja þér að sem barn var ég mjög feimin. Eitt af þessum börnum tengdist fjölskyldunni alltaf og fór aldrei mikið að heiman, ekki einu sinni með vinum. Mér fannst ég aldrei vera útilokuð en þegar allir gerðu eitthvað, við skulum segja, þá hugsaði ég margoft um það og þá dró ég mig til baka í meirihlutanum.
Að þessu sögðu eru fyrstu minningar mínar um aðdráttarafl að hitt kyninu frá því ég var um það bil 7 ára. Augljóslega á þeim aldri vissi ég ekki hver kynferðislegi hlutinn var, en ég laðaðist að því að sama skapi. svo á 8 hringdi ég í bekkjarfélaga minn heima og við fórum að snerta og gera eitthvað nánara. Þegar á 8 árum hafði ég uppgötvað nýjan heim og mér leið miklu sterkari og öruggari, þversagnakennt án þess að vita enn hver heim klám og sjálfsfróun var.
Í 11 skipti ég um skóla af fjölskylduástæðum og fann mig í bekknum þar sem það voru allir strákarnir sem voru að tala aðeins um pmo. svo eftir nokkra daga byrjaði ég þessa æfingu líka. hérna uppgötvast annar heimur eins og þegar ég var 8 ára. Ég byrjaði að æfa pmo alla daga í að minnsta kosti 2 sinnum á dag. Ég gat ekki beðið eftir að komast heim til að gera það. með árunum byrjaði ég að hlaða niður klámmyndum.
Ég varð fetishisti meira og alltaf var ég að leita að einhverju sterkara. Enn sem komið er er allt í lagi, líf mitt hafði ekki enn orðið fyrir. Á sama tíma, á aldrinum 15 (ég hélt alltaf pmo tvisvar á dag) eignaðist ég kærustu í 2 ár, á meðan faðir minn dó og hún var mjög nálægt mér. þá með tímanum sneri ég mér við og byrjaði að reykja illgresi og nýta mér kókaín um helgina og þess vegna fór hún frá mér eftir nokkra mánuði.
Hún fór frá mér þegar ég var 18, og eftir að hafa skilið mistökin skildi ég kókaínið að eilífu. en eftir nokkra mánuði fór ég að þjást af andlegri þoku, sinnuleysi, ofsakvíða, ég gat ekki skilið hver raunveruleiki hlutanna væri lengur. Mér fannst ég glataður, eins og sál mín og sjálf mitt væri ekki lengur til.
svo ég fór til læknisins sem útskýrði sögu mína. en einkennin sem honum var tilkynnt fóru ekki saman. það gæti ekki verið kreppa, hvað þá líkamlegt vandamál vegna þess að öll blóð- og þvagprufur fundu engin vandamál. svo ég varð enn meira svekktur af gremju og byrjaði að reykja um 20 sígarettur á dag.
Einn daginn hitti ég fallega stúlku sem ég var enn 18 ára. hún laðaði mig svo mikið, eftir nokkra daga fórum við heim til mín. en þarna heima varð ég skyndilega vandræðalegur, án þess að vita og geta gert neitt. Ég lét það ekki þyngjast og reyndi að hefja sambandið sem ég fann fyrsta ED minn. Ég skildi ekki hvað hafði gerst. Það hafði aldrei komið fyrir mig áður.
Fyrir vandræðin líka gagnvart stúlkunni fór ég og ég reyndi að byrja að stunda íþróttir, fara í ræktina, hlaupa, synda í sundlauginni o.fl. um stundina leið mér betur, ég hélt að allt hefði stafað af of miklu álagi og ég sannfærði sjálfur að það gerðist aldrei. svo ég reyndi með annarri stelpu, og aftur fann ég ED. Svo varð ég kvíðin og reið yfir sjálfum mér að hugsa um að fyrir það illa sem ég átti við fyrrverandi kærustu mína gæti ég ekki lengur haft sambönd við aðrar konur.
Í öllu þessu var ég þó aldrei með ED með sjálfsfróun í fylgd með klám. en af þessu tók ég eftir því ári seinna. svo, eftir síðasta kjaftæði við stelpuna, varð ég þunglyndur, en ég hélt áfram að fappa.
Heilaþokan jókst og ég fór líka að týna minni minni fyrri ára. Ég lifði í gjá, missti kynhvöt gagnvart stelpunum. augun á mér voru eins og eitruð heróín og að innan fannst mér ég eldri en afi minn. Ég fór til sálfræðings og hann líka (eins og hinn læknirinn) hélt að það væri vegna handfyllis streitu sem ég hafði í nokkur ár.
En mér leið ekki svona, í raun vissi ég að það var eitthvað annað ... 19 ára, þú getur ekki verið svona stressaður eða jafnvel fundið eins gamall og 80 ára. Svo ég leitaði að mér á Netinu, reyndi allt: sjúkdóma, ristruflanir, streitu, fæðuofnæmi, en ekkert ... Ég gat ekki fundið lækningu á vandamáli mínu, vegna þess að vandamálið vissi ekki einu sinni hvað það var.
Ég keypti fæðubótarefni sem veittu mér styrk í nokkrar vikur, en svo fann ég aftur sama vandamálið og ég áttaði mig á því að núna í daglegu Fap mínu ætlaði ég í auknum mæli að hitta kynhneigð sem var ólík mér. Ég var að leita að myndböndum sem alltaf voru samin af 3 fólki og einn daginn horfði ég á klám samkynhneigðra. Aðal staðreyndin er sú að það var ógeðslegt fyrir mig og ég skildi ekki af hverju ég var að skoða það. svo ég fór í panik og leitaði á internetinu ef margra ára klám gæti breytt kynhneigð.
meðal margra hluta sem ég fann YBOP.com og síðar þetta samfélag. Ég byrjaði að lesa allar færslurnar, athugasemdirnar, myndskeiðin á síðunni og augun í mér loguðu ... öll vandamál sem greint var frá á síðunni og á spjallborðinu voru mín. Ég verð að segja þér að allt þetta uppgötvaði ég með mikla andlega þoku í heilanum. Ég áttaði mig á því að ég var líka mörg ár síðan ég var með morgunviði, að ég fann ekki fyrir tilfinningum að hlusta á tónlist, að kynhvöt mín og leið mín til að sjá stelpurnar var nú dauð og það eina sem mér þótti vænt um og ég gat pmo lifði af.
þetta fyrir mig var uppgötvun hamingjunnar. frá 28 október skuldbatt ég mig til 90 daga endurræsingar í hörðum ham og í dag er ég á 60. degi.
á þessu tímabili byrjaði ég að vera ég sjálf, ég sé og ég skil fólk, ég geri mér grein fyrir mikilvægi fólks og lífsins sjálfs, mér finnst besti maturinn, ég sef betur, ég er með stinningu á morgnana, andleg þoka er horfin, kynhvötin mín er miklu sterkari og mér líður næstum því eins og ég sé kominn aftur þegar ég var 14. Minni mitt lagast frá degi til dags og að lokum líður mér vel, ég finn til öryggis, vakandi, ég finn að vandamálið mitt er að hverfa.
Því miður eru börn sem börn ónæm fyrir öllu og þau telja þau ósigrandi, en því miður er það ekki. við erum mjög viðkvæm sérstaklega þegar kemur að kynhneigð og því miður vita fyrirtækin sem bjóða upp á klám (þau gera það ókeypis) að þau geta sýslað við okkur.
engin fap hjálpar fólki raunverulega, því þetta er því miður stórt vandamál sem enn fáir þekkja. því miður eyddi ég 4 árum af lífi mínu í myrkrinu, þar sem ég sá afganginn af vináttu minni þróast og var hamingjusamur, meðan ég reyndi að leysa vandamál sem reyndar reyndist vera fíkn.
það var mjög erfitt fyrstu dagana. Ég svaf ekki, ég var kvíðin, reið, þunglynd, ég fór framhjá 3 mjög öflugum flatlínum fyrstu 30 dagana. þeir tóku ofsóknarbrjálæðið og ég vaknaði um nóttina vegna þessa. núna eftir 60 daga, án þess að hugur minn endist aftur, mér líður ötull á hverjum degi, ég spila íþróttir, ég reyni alltaf að hjálpa öðrum og það sem mér þykir best er að loksins (auk þess að hafa kynferðislega drifið ótrúlegt) get ég loksins líta í andlitið á stelpunum sem mér líkar og daðra við þær án þess að taka augun frá þeim, án þess að vera hrædd.
Því miður get ég enn ekki fjarlægt sígaretturnar. en ég reyni um leið og ég klára 90 daga. Þetta er saga mín hingað til. Ég þakka öllum fyrir það sem þú gerir og fyrir stuðninginn sem þú veitir fólki, ég vona að ég hafi líka hjálpað einhverjum við sögu mína. leitaðu alltaf að því besta fyrir þig.
LINK - (löng saga) saga mín um þoku í heila og lækna þunglyndi
By angrybull88
;
