متامفتامین در زیرگروه های نورون هایی که رفتار جنسی در موش های نر را کنترل می کند (2010)

علوم اعصاب. 2010 مار 31؛ 166 (3): 771-84. doi: 10.1016 / j.neuroscience.2009.12.070. Epub 2010 Jan 4.

Frohmader KS, Wiskerke J, آرزو RA, Lehman MN, Coolen LM.

منبع

گروه آناتومی و زیست شناسی سلولی، دانشکده پزشکی و دندان پزشکی شولیک، دانشگاه غرب انتاریو، لندن، ON، کانادا، N6A 5C1.

چکیده

متامفتامین (Meth) محرک بسیار اعتیاد آور است. سوء استفاده متفکری عموما با رفتار رفتارهای خطر جنسی ارتباط دارد و شیوع بیشتر ویروسهای ایمنی بدن انسان و کاربران Meth افزایش میل جنسی، تحریک و لذت جنسی را افزایش می دهد. پایه بیولوژیکی این رابطه بین دارو و رابطه جنسی ناشناخته است. مطالعه حاضر نشان می دهد که تزریق مت در موش های صحرایی نر باعث فعال شدن نورون ها در قسمت های مغز سیستم mesolimbic می شود که در تنظیم رفتار جنسی دخیل هستند. به طور خاص، مت و همکاران سلول های مشترک در هسته accumbens nucleus و پوسته، amygdala basolateral، و قشر قدامي قدامي قدامی هسته فعال می شوند. این یافته ها نشان می دهد که برخلاف معتقدات فعلی، مواد مخدر اعتیاد می توانند سلول های مشابه را به عنوان یک تقویت کننده طبیعی فعال کنند، که این رفتار جنسی است و به نوبه خود می تواند به تلاش های اجباری این پاداش طبیعی نفوذ کند.

کلید واژه ها: هسته accumbens، amygdala basolateral، قشر prefrontal، سوء مصرف مواد، تولید مثل، اعتیاد

انگیزش و پاداش توسط سیستم mesolimbic تنظیم می شود، یک شبکه متصل از قسمت های مغز که توسط محدوده قاعده شکمی (VTA) هسته accumbens (NAc)، amygdala باسالوال و قشر Medial prefrontal cortex (mPFC) (کلی، 2004, Kalivas و Volkow، 2005) شواهد کافی وجود دارد که سیستم mesolimbic در پاسخ به هر دو ماده سوء استفاده (دی Chiara و Imperato، 1988, چانگ و همکاران، 1997, Ranaldi و همکاران، 1999) و به طور طبیعی رفتارهای ارزشمند مانند رفتار جنسی (Fiorino و همکاران، 1997, بالفور و همکاران، 2004). رفتار جنسی مردان، و به ویژه انزال، بسیار پرکار و تقویت در مدل های حیوانات است (Pfaus و همکاران، 2001). جوندگان انسانی به ترتیب محلی (conditioned place preference) (CPP) برای جمع آوری می کنند (Agmo و Berenfeld، 1990, مارتینز و پرادس، 2001, Tenk، 2008) و انجام وظایف عملیاتی برای دسترسی به یک زن گیرنده جنسی (Everitt و همکاران، 1987, Everitt و Stacey، 1987) مواد مخدر از سوء استفاده نیز پاداش و تقویت می کنند و حیوانات به خودآموزی مواد سوء استفاده، از جمله مواد مخدر، نیکوتین، الکل و روان درمانی (عاقل، 1996, پیرس و کوماسران، 2006, Feltenstein و دیدن، 2008) اگر چه شناخته شده است که هر دو مواد مخدر سوء استفاده و رفتار جنسی در مناطق مغز مازولیمبیک فعال هستند، در حال حاضر مشخص نیست که آیا مواد مخدر از نفوذ به همان نورون هایی که باعث رفتار جنسی می شوند، تاثیر می گذارد.

مطالعات الکتروفیزیولوژیکی نشان داده است که مواد غذایی و کوکائین هر دو نورون را در NAc فعال می کنند. با این حال، دو تقویت کننده سلول های مشابه را در NAc فعال نمی کند (کارلی و همکاران، 2000, Carelli و Wondolowski، 2003) علاوه بر این، خودكار بودن غذا و سقز باعث ایجاد تغییرات طولانی مدت در خواص الکتروفیزیولوژیکی شده توسط کوكائین (چن و همکاران، 2008). در مقابل، مجموعه ای از شواهد نشان می دهد که رفتار جنسی جنسی مردان و مواد سوء استفاده ممکن است در حقیقت بر روی یک عصب mesolimbic مشابه عمل کند. روان درمانی و opioids بیان بیان رفتار جنسی در موش های نر (میچل و استوارت، 1990, فیورینو و فیلیپس، 1999a, فیورینو و فیلیپس، 1999b). داده های اخیر از آزمایشگاه ما نشان داد که تجربه جنسی باعث تغییر پاسخ به بیماران روانی می شود که به وسیله ی پاسخ های حرکتی حساس شده و ادراک پاداش حساسیت به دی آمفتامین در حیوانات تجربه شده از نظر جنسی (Pitchers و همکاران، 2009). واکنش مشابهی هم در معرض تکرار مکرر آمفتامین یا سایر داروهای سوءمصرف مشاهده شده است (Lett، 1989, Shippenberg و Heidbreder، 1995, Shippenberg و همکاران، 1996, Vanderschuren و Kalivas، 2000). با هم، این یافته ها نشان می دهد که رفتار جنسی و واکنش به داروهای سوء استفاده توسط همان نورون ها در سیستم mesolimbic مت starp است. از این رو، هدف اول مطالعه حاضر بررسی فعال سازی عصبی سیستم mesolimbic با رفتار جنسی و تجویز دارو در یک حیوان است. به طور خاص، فرضیه ما را مورد بررسی قرار دادیم که روانگرایان متامفتامین (Meth) به طور مستقیم بر روی نورون هایی که به طور معمول رفتار جنسی را درگیر می کنند، عمل می کنند.

مت یکی از مواد مخدر غیرقانونی مورد سوء استفاده در جهان است (NIDA، 2006، الكاشف و همكاران، 2008)nd آن است که اغلب به تغییر رفتار جنسی است. جالب توجه است، کاربران Meth میل جنسی و تحریک و افزایش میل جنسی را افزایش می دهند (Semple و همکاران، 2002, شیلدر و همکاران، 2005) علاوه بر این، سوء استفاده متا معمولا با رفتارهای اجباری جنسی مرتبط است (راسون و همکاران، 2002). اغلب کاربران اغلب با داشتن شرکای جنسی متعدد و احتمال کمتری نسبت به مصرف کنندگان مواد مخدر از حفاظت استفاده می کنند (Somlai و همکاران، 2003, Springer و همکاران، 2007) متأسفانه، مطالعاتی که نشان می دهد که استفاده از Met به عنوان پیش بینی کننده رفتارهای خطر جنسی محدود است، به دلیل اینکه خود گزارشات تایید نشده (الفسون و همکاران، 2006) بنابراین، تحقیق در مورد سلول مبنی بر تغییرات ناشی از مت در رفتار جنسی در یک مدل حیوان برای درک این رابطه پیچیده دارو-جنس مورد نیاز است.

با توجه به شواهدی که در بالا ذکر شد، نشان می دهد که مواد مخدر و موارد مصرف آن، و بخصوص متی، ممکن است بر روی نورون هایی که به طور معمول در رابطه با میانجیگری رفتار جنسی فعالیت می کنند، عمل کند، هدف مطالعه حاضر، بررسی فعالیت های عصبی از طریق رفتار جنسی و تجویز روانگرایان مت. این مطالعه تکنیک عصبی را با استفاده از تجسم ایمونو هیستوشیمیایی ژنهای فوز اولیه و فسفری کربنات کیناز (pERK) برای تشخیص همزمان عصبی همزمان با رفتار جنسی و مته انجام داد. FOS فقط درون هسته سلول ها بیان می شود، با حداکثر بیان 30-90 دقیقه پس از فعال سازی نورون. شواهد فراوانی وجود دارد که فعالیت جنسی باعث ایجاد بیان Fos در مغز می شود (پافوس و Heeb، 1997, Veening و Coolen، 1998)، از جمله سیستم mesocorticolimbic (رابرتسون و همکاران، 1991, بالفور و همکاران، 2004). همچنین شواهدی وجود دارد که مصرف مواد مخدر باعث ایجاد بیان pERK در سیستم mesocorticolimbic می شود (Valjent و همکاران، 2000, Valjent و همکاران، 2004, Valjent و همکاران، 2005) در مقابل بیان FOS، فسفوریلاسیون ERK یک فرایند بسیار پویا است و فقط 5-20 دقیقه پس از فعال سازی نورون اتفاق می افتد. پروفیل های زمانی مشخص Fos و pERK آنها را یک مجموعه ایده آل از نشانگرهای فعال سازی عصبی بعد از دو محرک مختلف می سازد.

فرایندهای تجربی

موضوعات

موش صحرایی اسپراگ داولی بزرگسالان (210-225 g) که از آزمایشگاههای چارلز رود (مونترال، QC، کانادا) به دست آمد، در دو قفس استاندارد در قفسهای پلکسی گلاس (قفسهای خانگی) قرار گرفتند. اتاق حیوانی در یک چرخه نور معکوس 12 / 12 h (خاموش در 10.00 ساعت) نگهداری شد. غذا و آب در دسترس بود ad libitum تمام آزمایش ها در نیمه اول فاز تاریک در نور کم نور قرمز انجام شد. زنان تحریک کننده ای که برای رفتار جنسی مورد استفاده قرار می گیرند، تحت دو روش بیهوشی عمیق تخمدان (13 mg / kg کتامین و 87 mg / kg xylazine) دو طرفه تخمدان قرار گرفتند و یک ایمپلنت زیر جلدی حاوی 5 استرادیول بنزوات (EB) و 95٪ کلسترول دریافت کردند. حساسیت جنسی از طریق تزریق زیر جلدی (sc) 500 μg پروژسترون در 0.1 ml روغن کنجد 4 h قبل از آزمایش ایجاد شد. تمام مراحل توسط کمیته مراقبت از حیوانات در دانشگاه انتاریو غرب تایید شده و مطابق با دستورالعمل های شورای کانادایی مراقبت های حیوانی است.

طرح های تجربی

آزمایشات 1 و 2: موشهای صحرایی نر (n = 37) اجازه می دادند با یک زن گیرنده به یک انزال (E) یا برای 30 دقیقه که هرگز در قفسه های آزمایش پاک (60 × 45 × 50 سانتی متر) در طی پنج بار دو بار جلسات جفت گیری پیش آزمون قبل از آزمون، برای به دست آوردن تجربه جنسی است. در طی دو جلسه گذشته، تمام پارامترهای استاندارد برای عملکرد جنسی ثبت شد، از جمله: زمان تأخیر (ML؛ زمان از معرفی زن تا اولین کوه)، زمان تأخیر در زمان (IL؛ زمان از معرفی زن تا اولین کوه با نفوذ واژن)، مدت زمان انزال (EL؛ زمان از اولین انعقاد تا انزال)، فاصله پس از انزال (PEI؛ زمان از انزال تا اولین انشعاب بعدی)، تعداد مونت ها (M) و تعداد intromissions (IM)Agmo، 1997) همه مردان تزریق 1 میلی لیتر / کیلوگرم تزریق روزانه 0.9٪ NaCl (saline، sc) 3 در روزهای متوالی قبل از روز آزمون برای عادت به دست زدن و تزریق. یک روز قبل از روز آزمایشی، تمام مردانی تنها مجرد بودند. در مردان تجربه شده، Fos را می توان با نشانه های متداول مرتبط با تجربه جنسی قبلی (بالفور و همکاران، 2004) بنابراين، تمام سوءاستفاده و کنترل دستي در آزمونهاي نهايي در قفس خانه (اجتناب از نشانه هاي مشکوک پيش بيني شده) براي جلوگيري از فعاليت ناشي از مشروط سيگنال در مردان کنترل نشده انجام شد. مردان در هشت گروه تجربی توزیع شده بودند که در دو جلسه دو جلسه ماندگاری در هیچ یک از جنبه های عملکرد جنسی تفاوت نداشتند (داده ها نشان داده نمی شود). در طی آزمون نهایی، مردان در قفس خانه خود مجاز به همجوشی بودند تا زمانی که انزال (جنس) را نشان دادند یا شریک زن (بدون جنس) دریافت نکردند. تمام مردان متشکل از 60 دقیقه بعد از شروع جفت شدن به منظور تجزیه و تحلیل بیان Fos ناشی از جفت شدن، از هم جدا شدند. به منظور تجزیه و تحلیل فسفوریلاسیون ناشی از دارو، مردان به تزریق 4 mg / kg Meth یا 1 ml / kg saline (sc) (هر کدام 4 = n = 10) یا 1 (آزمایش 15) قبل از پرفیوژن تزریق کردند. از MAP کیناز. دوز و زمان قبل از پرفیوژن بر اساس گزارش های قبلی (چو و همکاران، 2002, چو و وانگ، 2002, چن و چن، 2004، Mizoguchi و همکاران، 2004، Ishikawa و همکاران، 2006) گروه های کنترل شامل مردانی بود که همسرشان را نداشتند، اما مته 10 (n = 7) یا 15 (n = 5) دقیقه قبل از قربانی شدن، یا تزریق نمک 10 (n = 5) یا 15 (n = 4) دقیقه قبل از قربانی . پس از فداکاری، مغز برای ایمونوهیستوشیمی پردازش شد.

آزمایش 3: از آنجا که دوز بالای Meth در آزمایش 1 و 2 مورد استفاده قرار گرفت، یک آزمایش اضافی نوروآنتیومیک برای بررسی اینکه آیا رفتار جنسی و دوز پایین Met باعث ایجاد الگوهای وابسته به دوز از فعالیت های عصبی همپوشانی شده اند، انجام شد. این مطالعه با روش 1 و 2 به صورت یکسان انجام شد. با این حال، در آزمون نهایی، گروه های متصل شده و غیرمستقیم (n = 6 هر) 1 mg / kg Meth (sc) 15 دقیقه قبل از قربانی گرفتند.

آزمایش 4: برای آزمایش اینکه آیا فعال سازی عصبی ایجاد شده توسط جنس و Meth برای Meth خاص است، این آزمایش به بررسی اینکه آیا الگوهای مشابهی از فعالیت عصبی همپوشانی با دی آمفتامین روانی (Amph) دیده می شود. این آزمایش با روش های مشابه 1 و 2 انجام شد. با این حال، در آزمون نهایی، مردان به طور تصادفی (N = 5) هر دو آمف (1 mg / kg) یا سالین (15 mg / kg) (sc) 5 دقیقه قبل از قربانی تجویز شدند. مردان بدون کنترل، سالین یا Amph 15 دقیقه قبل از قربانی شدن را دریافت کردند. یک مرور کلی از گروه های تجربی که در آزمایشات 1-4 مورد استفاده قرار می گیرد، ارائه شده است جدول 1.

جدول 1      

بررسی اجمالی از گروه های تجربی که در آزمایشات 1-4 انجام شده است.

آماده سازی بافت

حیوانات با پنتوباربیتال (270 mg / kg، ip) بیهوشی و با پروتئین با پروتئین 5 میلی لیتر سالین و سپس 500 میلی لیتر 4٪ پارافرمالدهید در بافر فسفات 0.1 M (PB) تخلیص گردید. مغزها به مدت 1 ساعت در دمای اتاق در همان فیتاکس برداشته شده و پس از آن در 20٪ سقز و 0.01٪ سدیم آزید در 0.1 M PB غوطه ور شده و در 4 ° C ذخیره می شوند. بخش های کرونال (35 μm) بر روی میکروتوم انجماد (H400R، Micron، Germany) برش داده شد و در چهار ردیف موازی در محلول گریو محافظ (30٪ ساکارز و 30٪ اتیلن گلیکول در 0.1 M PB) جمع آوری شد و تا زمان بیشتری در دمای 20 ° C ذخیره شد در حال پردازش.

ایمونوهیستوشیمی

تمام انكوباسيون ها با تحرك ملایم در دمای اتاق انجام شد. بخش های شناور آزاد به طور گسترده ای با 0.1 M فسفات بافر شور (PBS) بین انکوباسیون ها شسته شدند. بخش ها در 1٪ H انکوباتور شدند2O2 برای 10 دقیقه، سپس در محلول انکوباسیون (PBS حاوی 0.1٪ آلبومین سرم گاو و 0.4٪ Triton X-100) برای 1 h مسدود شده است.

PERK / Fos

بافتی با یک آنتی بادی پلی کلونال خرگوش در برابر p42 و p44 نقشه kinases ERK1 و ERK2 (pERK؛ 1: 400 experiment 1 lot 19؛ 1: 4.000 آزمایش 2 و 3 21؛ سلول سیگنالینگ سلول # 9101؛)، به دنبال یک 1 h انکوباسیون با IgG ضد خرگوش خر خرگوش خرگوش (1: 500؛ آزمایشگاه Immunoresearch جکسون، West Grove، PA) و مجتمع پراکسیداز avidin-horseradish (ABC Elite؛ 1: 1000؛ Vector Laboratories، Burlingame، CA). سپس بافت به مدت 10 دقیقه با تیترید بیوتییل شده (BT، 1: 250 در PBS + 0.003٪ H2O2؛ کیت تقویت سیگنال تایامید، NEN Life Sciences، بوستون، MA) و برای 30 دقیقه با استرپوآیدین کنجوشت الکسا 488 (1: 100؛ آزمایشگاه Immunoresearch جکسون، غرب غربی، PA). سپس بافت به مدت یک شب با یک آنتی بادی پلی کلونال خرگوش علیه c-Fos (1: 500؛ SC-52؛ سانتا کروز بیوتکنولوژی، سانتا کروز، کالیفرنیا) انکوباسیون شد و سپس یک انکوباسیون دقیقه 30 با زگیل ضد خرگوش Alexa 555 (1: 200؛ آزمایشگاه Immunoresearch جکسون، West Grove، PA). پس از رنگ آمیزی، بخش ها به طور کامل در 0.1 M PB شسته شد و روی اسلایدهای شیشه ای با 0.3٪ ژلاتین در ddH20 و با یک محیط نصب کننده آبی (گلوتول) حاوی مواد ضد عفونی 1,4-diazabicyclo (2,2) اکتان (DABCO؛ 50 mg / ml، Sigma-Aldrich، St. Louis، MO) پوشش داده شده است. کنترل ایمونوهیستوشیمی شامل حذف یک یا هر دو آنتی بادی اولیه است که باعث عدم وجود برچسب در طول موج مناسب می شود.

تحلیل دادهها

رفتار جنسی

برای هر چهار آزمایش، پارامترهای استاندارد برای عملکرد جنسی ثبت شد، همانطور که در بالا توضیح داده شد و با تجزیه و تحلیل واریانس (ANOVA) تجزیه و تحلیل شد. تجزيه و تحليل داده ها از رفتار جنسي در روز آزمون نهايي نشان داد که هيچ تفاوت معني داري بين گروه ها در هر يک از پارامترهاي عملکرد جنسي وجود ندارد.

شمارش PERK / Fos سلولی

سلول های تک و دو علامت شده برای FOS و pERK در سطوح کانونی NAc هسته و پوسته زیرماهی، amygdala basolateral amygdala (BLA)، medial amygdala posterodorsal (MEApd)، amygdala مرکزی (CeA)، هسته preoptic medial (MPN)، posteromedial و هسته ی لگن ناحیه پشتی از ترمینال های استری (BNSTpm و BNSTpl)، و منطقه سینگره قدام (ACA)، prelimbic (PL) و subralions of infralimbic (IL) mPFC. تصاویر با استفاده از یک دوربین CCD خنک شده (Microfire، Optronics) به میکروسکوپ Leica (DM500B، Leica Microsystems، Wetzlar، آلمان) و نرم افزار Neurolucida (MicroBrightfield Inc) با تنظیمات دوربین ثابت برای همه افراد (با استفاده از اهداف 10x) اسکن شدند. با استفاده از نرم افزار neurolucida، زمینه های تجزیه و تحلیل بر اساس علائم (سوانسون، 1998) منحصر به فرد برای هر منطقه مغز (نگاه کنید به شکل 1) زمینه های استاندارد تجزیه و تحلیل در همه زمینه ها به جز هسته و پوسته NAc مورد استفاده قرار گرفت. در مناطق دوم، بیان PERK و Fos همگن نبود و در الگوهای پچ مانند ظاهر می شد. بنابراین، کل هسته و پوسته براساس علائم (بطن چپ، کمردرد قدامی و جزایر Calleja) مشخص شد. زمینه های تجزیه و تحلیل بین گروه های تجربی تفاوت نداشت و 1.3 میلی متر بود2 در هسته NAc و پوسته. مناطق استاندارد تجزیه و تحلیل برای مناطق باقی مانده عبارتند از: 1.6 میلی متر2 در BLA، 2.5 و 2.25 mm2 در MEApd و CeA به ترتیب، 1.0 میلی متر است2 در MPN، 1.25 میلیمتر2 در مناطق BNST و mPFC و 3.15 میلیمتر2 در VTA دو بخش به صورت دو طرفه برای هر منطقه مغز در هر حیوان مورد شمارش قرار گرفت و تعداد سلول های تک و دو علامت شده برای pERK و Fos و همچنین درصد سلول های pERK که بیانگر Fos محاسبه شده بودند محاسبه شد. برای آزمایش 1، 2 و 4 میانگین میانگین ها با استفاده از دو روش ANOVA (عوامل: جفتگیری و دارو) و LSD فیشر برای تعقیبی مقایسه در سطح معنی دار 0.05. برای آزمایش 3، میانگین میانگین گروه ها با استفاده از تست های غیر اسپرد در سطح معنی داری 0.05 مقایسه شد.

شکل 1      

نقشه های شفاهی و تصاویری که نقاط مغناطیسی تجزیه و تحلیل را نشان می دهند. محدوده های تجزیه و تحلیل نشان داده شده بر اساس منحصر به فرد منحصر به فرد برای هر منطقه مغز، در گروه های تجربی متفاوت بود، و 1.25 میلی متر2 در زیرمجموعه های mPFC (a)، 1.3 میلیمتر2 در ...

تصاویر

تصاویر دیجیتال برای شکل 3 با استفاده از دوربین CCD (DFC 340FX، Leica) به میکروسکوپ لایکا (DM500B) گرفته شد و به نرم افزار Adobe Photoshop 9.0 (Adobe Systems، San Jose، CA) وارد شد. تصاویر به هیچ وجه به جز تنظیم روشنایی تغییر نکرده بودند.

شکل 3      

تصاویر نمایشی از بخش های NAc immunostained برای Fos (قرمز؛ a، d، g، j) و pERK (سبز؛ b، e، h، k) حیوانات هر گروه تجربی: بدون جنسیت + Sal (a، b، c) ، جنسیت + سال (d، e، f)، بدون جنسیت + مت (g، h، I) و جنسیت + مت (j، k، l). پانل های راست ...

نتایج

فعال سازی عصبی سیستم لنبی به وسیله رفتار جنسی و مدیریت متادون

آزمایش 1: تجزیه و تحلیل سلول های تک و دو علامت شده برای pERK ناشی از Fos و مت ناشی از جفت گیری در مردان که مته 10 دقیقه قبل از فدا شدن دریافت کردند، نشان داد Fos ناشی از جفتگیری در MPN، BNSTpm، هسته NAc و پوسته، BLA، VTA، و تمام زیرموادهای mPFC، مطابق با مطالعات قبلی نشان داده شده است که بیان Fos را در این مناطق ((باوم و Everitt، 1992, پافوس و Heeb، 1997, Veening و Coolen، 1998, هال و همکاران، 1999) تزریق متی 10 دقیقه قبل از قربانی شدن pERK ناشی از هسته NAc و پوسته، BLA، MeApd، CeA، BNSTpl، و مناطق mPFC، مطابق با الگوهای فعال سازی القا شده توسط سایر عوامل روانگردانValjent و همکاران، 2000, Valjent و همکاران، 2004, Valjent و همکاران، 2005).

علاوه بر این، سه روش همبستگی فعال سازی عصبی با رفتار جنسی و مت را مشاهده کرد: ابتدا مناطق مغزی شناسایی شده بود که در آن جنس و داروها غیرفعال جمعیت عصبی (جدول 2) به طور خاص ، در CeA ، MEApd ، BNSTpl و mPFC ، افزایش قابل توجهی در pERK ناشی از دارو (F (1,16،7.39) = 48.8-0.015 ؛ p = 0.001- <1,16 = p) و Fos ناشی از جنس (F (16.53 ، 158.83) = 0.001-1,16 ؛ p <9.991) مشاهده شد. با این حال ، در این مناطق افزایش قابل توجهی در سلولهای عصبی دارای برچسب دو در مردان تحت درمان با Meth وجود ندارد. تنها استثنا MEApd بود ، جایی که اثر جفت شدن بر تعداد سلولهای دارای برچسب دوگانه پیدا شد (F (0.006،XNUMX) = XNUMX ؛ p = XNUMX). با این حال ، هیچ اثر کلی از درمان دارویی وجود نداشت و برچسب زدن دوگانه در گروه های تحت درمان با مت به طور قابل توجهی بالاتر از گروه های تحت درمان با شور نبود ، بنابراین توسط دارو ایجاد نمی شدجدول 2) دوم، مناطق مغزی شناسایی شدند که در آن فعال سازی عصبی تنها توسط جفتگیری (جدول 3) به طور خاص، MPN، BNSTpm و VTA تنها با جفتگیری فعال شدند و شامل افزایش قابل ملاحظه ای در Fos (F (1,16) = 14.99-248.99؛ p ≤ 0.001 ناشی از جفت شدن)، اما هیچ pERK ناشی از مت را ایجاد نکرد.

جدول 2      

بررسی اشکال pERK ناشی از Fos و مت ناشی از جفتگیری در ناحیه مغز که در آن جنس و داروها غوطه ور نیستند جمعیت های عصبی را فعال می کنند.
جدول 3      

بررسی اجمالی از بیان pERK ناشی از Fos و Met induced coupling در مناطق مغزی که فعال سازی عصبی بواسطه جفت گیری القا شده است.

در نهایت، مناطق مغزی کشف شد که در آن جنس و مواد مخدر فعال شده با همپوشانی جمعیت های نورون (شکل 2 و and3) .3) در هسته و پوسته NAc ، BLA و ACA ، اثرات کلی جفت شدن (F (1,16،7.87) = 48.43-0.013 ؛ p = 0.001- <1,16 = p) و درمان دارویی (F (6.39،52.68) = 0.022-) وجود داشت. 0.001/1,16؛ p = 5.082،47.27 - p <0.04) و همچنین تعامل بین این دو عامل (F (0.001،0.027) = 0.001–0.001؛ p = 0.001- <XNUMX؛ تعامل معنی داری در ACA وجود ندارد) در تعداد سلولهایی که هر دو را بیان می کنند جفت گیری ناشی از FOS و روش pERK. تجزیه و تحلیل post hoc نشان داد که تعداد سلولهای عصبی دارای برچسب دوگانه در مردان تزریق شده مت در مقایسه با مردان تحت درمان با مت (XNUMX = <XNUMX = p) ، یا مردان با نمک جفت (XNUMX = p = XNUMX) مردان (شکل 2 و and3) .3) هنگامی که داده ها به عنوان درصد نورون های فعال شده دارو بیان می شود، 39.2 ± 5.3٪ در هسته NAc، 39.2 ± 5.8٪ در پوسته NAc، 40.9 ± 6.3٪ در BLA، و 50.0 ± 5.3٪ از نورون ACA توسط هر دو جفت و مت

شکل 2      

بیان PHER و FSH ناشی از رابطه جنسی در ناحیه NAc، BLA، و ACA 10 دقیقه پس از تجویز 4 mg / kg Meth. میانگین عدد SEM از FOS (a، d، g، j)، pERK (b، e، h، k) و دوگانه (c، f، i، l) سلول های علامت دار در هسته NAc (a، ...

یک نظرسنجی غیرمنتظره این بود که رفتار جنسی در pERK ناشی از متیل تأثیر گذار بود. اگر چه Meth به طور قابل توجهی القاء سطوح pERK را در دو گروه مت و تزریق شده مت و تزریق نشده، در NAc، BLA، و ACA، برچسب pERK به طور معنی داری در مردان تزریقی متقاطع مستهلک شده کمتر از مردان بدون تزریق مت (شکل 2b، e، h، k؛ p = 0.017- <0.001). این یافته بیشتر ممکن است از فرضیه ای که جنین و مواد مخدر بر روی همان نورون ها عمل می کنند، حمایت کنند، اما این ممکن است نشان دهنده تغییرات ناشی از جفت گیری در جذب دارو یا متابولیسم باشد که به نوبه خود باعث پاسخ های عصبی تغییر یافته به مت می شود. برای بررسی اینکه آیا رفتار جنسی باعث ایجاد یک الگوی زمانی متفاوت از فعال شدن دارو می شود، بخش هایی از NAc، BLA و ACA برای مردانی که در زمان بعد (15 دقیقه) پس از تجویز مواد مخدر قربانی می شوند (آزمایش 2) رنگ آمیزی می شوند.

آزمایش 2: تجزیه و تحلیل سلول های تک و دو علامت شده تایید یافته های بالا را شرح داده است که رفتار جنسی و پس از آن قرار گرفتن در معرض Meth 15 دقیقه قبل از قربانی، منجر به افزایش قابل توجهی از Fos و pERK immunolabeling در هسته NAc، پوسته، BLA و ACA. علاوه بر این، همبستگی قابل توجهی از PERK ناشی از جفتگیری ناشی از Fos و مت در این مناطق (شکل 4؛ اثر جفت گیری: F (1,12،15.93) = 76.62-0.002 ؛ p = 0.001- <1,12 ؛ اثر دارو: F (14.11،54.41) = 0.003-0.001؛ p = 0.001- <0.001). تعداد سلولهای عصبی دارای برچسب دوگانه در مردان تزریق شده به روش جفت گیری در مقایسه با مردان تحت درمان با جفت ممتد (p <47.2) یا جفت جوش داده شده با شور (P <5.4) به طور قابل توجهی بالاتر بود. هنگامی که داده ها به عنوان درصد نورون های فعال شده با دارو بیان می شود ، 42.7/7.6 ± 36.7/3.7٪ (هسته NAc) ، 59.5/5.1. XNUMX/XNUMX٪ (پوسته NAc) ، XNUMX/XNUMX٪ BL XNUMX/XNUMX٪ (BLA) و XNUMX/XNUMX ± XNUMX/XNUMX٪ (ACA) از سلولهای عصبی فعال شده است توسط جفت گیری نیز توسط Met فعال شد. علاوه بر این ، PERK ناشی از مواد مخدر بین حیوانات جفت و جفت نشده تفاوت ندارد (شکل 4b، e، h، k) ، در همه مناطق به جز ACA (p <0.001). این داده ها نشان می دهد که رفتار جنسی در واقع باعث تغییر در الگوی زمانی القاtion pERK توسط Meth می شود.

شکل 4      

بیان PHER و FSH ناشی از رابطه جنسی در ناحیه NAc، BLA، و ACA 15 دقیقه پس از تجویز 4 mg / kg Meth. میانگین عدد SEM از FOS (a، d، g، j)، pERK (b، e، h، k) و دوگانه (c، f، i، l) سلول های علامت دار در هسته NAc (a، ...

فعال سازی عصبی پس از رفتار جنسی و 1 mg / kg Meth

تا کنون نتایج نشان داد که رفتار جنسی و 4 میلی گرم / کیلوگرم Meth فعال جمعیت های همپوشانی از نورون در هسته NAc و پوسته، BLA و ACA. To بررسی اثر دوز دارو بر این همپوشانی در فعال شدن، الگوهای فعال سازی عصبی نیز با استفاده از دوز کمتر Meth مورد بررسی قرار گرفت. هسته و پوسته NAc، BLA، و ACA برای فعال سازی ناشی از جنس و جنس مورد بررسی قرار گرفت. در واقع، رفتار جنسی و قرار گرفتن در معرض بعد از آن، افزایش قابل توجهی از ایمن سازی برچسب Fos و pERK را در هسته NAc و زیرگروه پوسته، BLA، و همچنین نورون در منطقه ACA از mPFC (شکل 5) جالب توجه است، دوز پایینتر Meth منجر به تعداد مشابهی از نورونهای مارکدار pERK شد که منجر به 4 mg / kg Meth در چهار منطقه مغز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مهمتر از همه، هسته NAc و پوسته، BLA، و ACA، افزایش قابل توجهی در تعداد سلول های برچسب دار دوگانه (شکل 5c، f، i، l) در مقایسه با مردان بدون تزریق Meth-تزریق (P = 0.003- <0.001). هنگامی که داده ها به عنوان درصد نورون های فعال شده با دارو بیان می شد ، به ترتیب 21.1/0.9 ± 20.4/1.8٪ و 41.9/3.9 ± 49.8/0.8٪ به ترتیب در هسته NAC و پوسته ، XNUMX/XNUMX ± XNUMX٪ در BLA و XNUMX ± XNUMX٪ از سلولهای عصبی ACA توسط جنس فعال شدند. و مت

شکل 5      

بیان PHER و FSH ناشی از رابطه جنسی در ناحیه NAc، BLA، و ACA 15 دقیقه پس از تجویز 1 mg / kg Meth. میانگین عدد SEM از FOS (a، d، g، j)، pERK (b، e، h، k) و دوگانه (c، f، i، l) سلول های علامت دار در هسته NAc (a، ...

فعال سازی عصبی پس از رفتار جنسی و تجویز d-آمفتامین

برای بررسی اینکه آیا نتایج فوق برای Meth مشخص بود، یک آزمایش اضافی برای مطالعه عوارض ناشی از مشتعل و آمف انجام شد. تجزیه و تحلیل سلول های تک و دو علامت شده برای pERK و Fos نشان داد که رفتار جنسی و در معرض قرار گرفتن در معرض Amph به علت افزایش قابل توجهی از ایمنولاسیون Fos و pERK در هسته NAc و پوسته و BLAشکل 6؛ اثر جفت گیری: F (1,15،7.38) = 69.71-0.016 ؛ p = 0.001- <1,15؛ اثر دارو: F (4.70،46.01) = 0.047-0.001. p = 0.009- <0.001). علاوه بر این ، تعداد سلولهای عصبی دارای برچسب دوگانه در مردان آمف تحت درمان با جفت همسران (در مقایسه با 0.015- = 0.001 = p) ، یا با مردان با شور نرمال (XNUMX- = XNUMX = p) به طور قابل توجهی بالاتر بود (شکل 6c، f، i) هنگامی که داده ها به عنوان درصد نورون های فعال شده دارویی بیان شد، 25.7 ± 2.8٪ و 18.0 ± 3.2٪ در هسته NAc و پوسته، و 31.4 ± 2.0 درصد از نورون BLA با هر دو جفت گیری و آمف فعال شد. منطقه ACA mPFC سطح قابل توجهی از Fos (شکل 6j؛ F (1,15،168.51) = 0.001 ؛ p <XNUMX). با این حال ، بر خلاف Met ، Amph منجر به افزایش قابل توجهی در سطح pERK ناشی از دارو در ACA نشد (شکل 6k) و یا تعداد نورون های علامت دار دوگانه در ACA (شکل 6l) در مقایسه با دو مرد متولد نشده و بدون اسپری مردانه تزریق شده است.

شکل 6      

بیان ژن pERK ناشی از جنس Fos و آمف در NAc، BLA و نورون های ACA 15 min پس از تجویز 5 mg / kg Amph. میانگین عدد SEM از FOS (a، d، g، j)، pERK (b، e، h، k) و دوگانه (c، f، i، l) سلول های علامت دار در هسته NAc (a، ...

بحث

مطالعه حاضر در سطح سلولی نشان می دهد که همپوشانی فعال سازی عصبی با رفتار طبیعی جنسی تقویت کننده و متفورسین روانشناختی است. بنابراین، این داده ها نشان می دهد که مواد مخدر نه تنها در مناطق مغزی که مقادیر طبیعی را تنظیم می کنند، عمل می کنند، بلکه در واقع، داروهای مشابه همان سلول های دخیل در تنظیم پاداش طبیعی را فعال می کنند. به طور خاص، در اینجا نشان داده شده است که رفتار جنسی و مت با استفاده از جمعیت نورون در هسته NAc و پوسته، BLA و منطقه ACA از mPFC، شناسایی سایت های بالقوه که Meth ممکن است بر رفتار جنسی تاثیر گذار باشد را فعال کرده است.

یافته های فعلی که رفتار جنسی و استفاده از Meth را فعال می کنند جمعیت های همپوشانی نورون در NAc، BLA و ACA در مقایسه با یافته های مطالعات دیگر نشان می دهد که جمعیت های مختلف نورون NAc کد گذاری دارو و پاداش طبیعی را دارند.

به طور خاص، مطالعات الکتروفیزیولوژیک که فعال سازی عصبی را در طی خود اداره پاداش های طبیعی (غذا و آب) و کوکائین وریدی مقایسه می کنند، نشان می دهد که خودکامایی کوکائین یک جمعیت غیرفعال غیر نورونی را فعال می کند که عموما در پاسخ عمل به آب پاسخ نمی دهد و تقویت مواد غذایی (92٪). تنها 8٪ از نورونهای ممتد نشان داد که فعال شدن هر دو کوکائین و پاداش طبیعی (کارلی و همکاران، 2000).

در مقابل، اکثریت (65٪) از سلول در NAc با پاداش های طبیعی مختلف (غذا و آب) فعال شد، حتی اگر یک تقویت کننده بیشتر خوشمزه (ساکارز) (روپ و همکاران، 2002).

چندین عامل ممکن است باعث اختلاف با نتایج کنونی شود. ابتدا روشهای مختلف تکنیکی برای بررسی فعالیت عصبی مورد استفاده قرار گرفت. مطالعه حاضر با استفاده از روش نوروآنتومیک برای تشخیص فعال سازی همزمان عصبی توسط دو محرک مختلف با استفاده از دوز ایمونوسیتوسستی ماتریکس فلورسنتس برای Fos و pERK، امکان بررسی سلول های تک سلولی را در قسمت های بزرگ ناحیه مغز فراهم می کند. در مقابل، مطالعات کارلی و همکاران از ضبط الکتروفیزیولوژیک محدود شده به NAc رفتار حیوانات برای تعیین اینکه آیا خودمراقبتی از مواد مخدر سوء استفاده فعال است همان مدار عصبی استفاده شده توسط پاداش طبیعی است.

دوم، در مطالعه حاضر، پاداش طبیعی طبیعی یعنی رفتار جنسی در مقایسه با مطالعات قبلی مورد بررسی قرار گرفت که از غذا و آب در موشهای محدود استفاده می کردند (Carelli، 2000). غذا و آب ممکن است ارزش کمتری نسبت به جفتگیری داشته باشند. رفتار جنسی بسیار پررونق است و موش ها به راحتی CPP را برای مقابله با بیماری تشکیل می دهند (Agmo و Berenfeld، 1990, مارتینز و پرادس، 2001, Tenk، 2008). اگر چه رژیم محدود رژیم غذایی CPP را برای آب تشکیل می دهد (Agmo و همکاران، 1993, Perks و Clifton، 1997) و غذا (Perks و Clifton، 1997)، درتهای نامطلوب را ترجیح میدهید CPP را برای غذاهای خوشمزه مصرف کنید (Jarosz و همکاران، 2006, Jarosz و همکاران، 2007).

سوم، مطالعات ما شامل داروهای سوء استفاده از مواد مخدر نسبت به مطالعات قبلی، استفاده از متامفتامین و آمفتامین به جای کوکائین. نتایج حاضر نشان می دهد که به طور خاص متی و به میزان کم آمفتامین، باعث فعال شدن نورون ها نیز می شود که به وسیله رفتار جنسی انجام می شود. تجارب دارویی نیز ممکن است در یافته های ما نقش داشته باشد. مطالعات کنونی حیواناتی را که از نظر جنسی تجربه کرده بودند از حیوانات استفاده کردند. در مقابل، مطالعات الکتروفیزیولوژیک Carelli و همکارانش از حیواناتی که به خوبی آموزش دیده بودند استفاده کردند و مواجهه با کوکائین را تکرار کردند.

از این رو ممکن است که فعال سازی ناشی از مته توسط نورون های فعال شده توسط رفتار جنسی در موش های صحرایی معتاد تغییر کند. با این حال، مطالعات اولیه آزمایشگاه ما نشان می دهد که بعید به نظر می رسد که تجویز دارو بعنوان یک عامل مهم در رفتار جنسی و درمان مت در مردان باشد که به طور متناوب درمان شده با مت هیدروکلوسانس، درصد مشابهی از نورون های فعال شده با دارو را تحت تاثیر قرار داده است. (20.3 ± 2.5٪ در هسته NAc و 27.8 ± 1.3٪ در پوسته NAc؛ Frohmader و Coolen، مشاهدات منتشر نشده).

در نهایت، در مطالعه حاضر، "مستقیم" اقدامات مواد مخدر با استفاده از مدیریت منفعل مورد بررسی قرار گرفت. بنابراین، تجزیه و تحلیل فعلی اطلاعاتی در مورد مدارهای عصبی درگیر در جستجوی مواد مخدر یا نشانه های مرتبط با پاداش دارو را نشان نمی دهد، بلکه نشان دهنده فعالیت عصبی ناشی از اثر داروئی دارو است. در مطالعات قبلی الکتروفیزیولوژی، فعالیت عصبی NAc در عرض چند ثانیه از پاسخ های تقویت شده، نتیجه اثر فارماکولوژیک کوکائین نیست، اما به شدت وابسته به عوامل وابسته در پارادایم خودمراقبتCarelli، 2000, Carelli، 2002) به طور خاص، فعالیت عصبی NAc تحت تاثیر ارائه شده از پاسخ های مستقل محرک های همراه با تحویل کوکائین داخل وریدی و همچنین با احتساب ابزار (به عنوان مثال فشار دادن اهرم) ذاتی در این پارادایم رفتاری (Carelli، 2000, Carelli و Ijames، 2001, Carelli، 2002, کارلی و وایتمن، 2004). به طور خلاصه، یافته های ما در زمینه همکاری با پاداش های طبیعی و دارویی ممکن است برای فعال شدن با رفتار جنسی و استفاده از متی و آمف به صورت منفعل مشخص باشد.

مت و جنسیت به صورت وابسته به دوز فعالانه جمعیت همپوشانی نورون در هسته NAc و پوسته را فعال می کند. نورونهای فعال شده در NAc می توانند اثرات بالقوه مت را بر انگیزه و خواص پاداش رفتار جنسی را به عنوان ضایعات ناشی از رفتار ناشی از رفتار جنسی (لی و همکاران، 1998, Kippin et al.، 2004) علاوه بر این، این نورون ها به طور بالقوه یک منبع برای اثرات دارویی وابسته به دوز در جفت شدن هستند، از آنجا که دوز پایین Meth (1 mg / kg) تعداد سلول های برچسب دار دوگانه را با 50٪ کاهش می دهد در مقایسه با دوز بالاتر Met (4 mg / کیلوگرم). اگر چه این مطالعه فنوتیپ شیمیایی نورونهای همجنس شده را شناسایی نمی کند، مطالعات قبلی نشان داده است که بیان pERK و Fos ناشی از دارو در NAc وابسته به گیرنده های دوپامین (DA) و گلوتامات (Valjent و همکاران، 2000, فرگوسن و همکاران، 2003, Valjent و همکاران، 2005, سان و همکاران، 2008) اگر چه روشن نیست که آیا فعال سازی عصبی ناشی از جفتگیری در NAc وابسته به این گیرنده ها است، این در سایر مناطق مغز، به ویژه در منطقه preoptic medial (لوملی و هال، 1999, Dominguez و همکاران، 2007). Tاوه، مت میتواند بر روی نورونها نیز اثر گذار باشد و از طریق فعال شدن گیرندههای دوپامین و گلوتامات فعال شود. نقش گلوتامات NAc در رفتار جنسی در حال حاضر نامشخص است، اما مشخص است که DA نقش مهمی در انگیزه رفتار جنسی دارد (هال و همکاران، 2002, هال و همکاران، 2004, پافوس، 2009) مطالعات میکروسکوپی گزارش شده است که در ناخودآگاه NA در طول مراحل اشتعال و پرخاشگری رفتار جنسی مردان (فیورینو و فیلیپس، 1999a, Lorrain et al.، 1999) و جیوه Mesolimbic DA با تسهیل آغاز و حفظ رفتار جنسی جنس موش (Pfaus و Everitt، 1995). علاوه بر این، مطالعات دستکاری DA نشان می دهد آنتاگونیست های DA در NAc مهار رفتار جنسی، در حالی که agonists تسهیل شروع رفتار جنسیr (Everitt و همکاران، 1989, پافوس و فیلیپس، 1989) بنابراین، مت ممکن است بر انگیزه رفتار جنسی از طریق فعال شدن گیرنده های DA تأثیر بگذارد.

در مقایسه با NAc، تعداد سلول های برچسب دار دوگانه در BLA و ACA نسبتا بدون تغییر نسبت به دوز Meth باقی می ماند. BLA برای یادگیری وابسته گسسته حیاتی است و به شدت در ارزیابی و ارزیابی پاداش مشروط در طی پاسخ سازمانی (Everitt و همکاران، 1999, کاردینال و همکاران، 2002, ببینید، 2002) نشانگر موش های آسیب دیده BLA کاهش فشار برای فشار محرک های مرتبط با غذا (Everitt و همکاران، 1989) یا تقویت جنسی (Everitt و همکاران، 1989, Everitt، 1990) در مقابل، این دستکاری بر فاز نهایی تغذیه و رفتار جنسی (کاردینال و همکاران، 2002). BLA نیز نقش کلیدی در یادآوری محرک های شرطی مرتبط با محرک های دارویی دارد (گریس و Rosenkranz، 2002, Laviolette و Grace، 2006) ضایعات یا غیرفعال بودن داروهای BLA از خرید (Whitelaw et al.، 1996) و بیان (گریم و دیدن، 2000) تهیه کوکائین conditioned-cued، در حالی که بر روند تجویز دارو تاثیر نمی گذارد. علاوه بر این، آمف به طور مستقیم به BLA وارد شده در یک مجتمع قوی تولید شده در حضور نشانه های مشروط (دیدن و همکاران، 2003). بنابراين ممکن است که انتقال دي هيدرولوژيک در BLA سبب افزايش شدت عاطفي و افزايش تمايل (لدفورد و دیگران، 2003) از پاداش جنسی، در نتیجه به افزایش درایو جنسی و میل جنسی گزارش شده توسط سوء استفاده کنندگان مت (Semple و همکاران، 2002, سبز و هالیتیس، 2006).

در ACA، فعال سازی عصبی از نورون های فعال جنسی غیر از دوز مستقل و خاص برای Meth بود، به عنوان آن را با آمف مشاهده نشد. اگرچه Meth و Amph داراي خواص ساختاري و دارويي مشابهي هستند، Meth يكي از داروهاي خطرناك است كه از Amph با اثرات طولاني مدت (NIDA، 2006) است. مطالعات گودوین و همکاران. نشان داد که Meth موجب افزایش خروجی DA می شود و مانع از پاکسازی موضعی DA در موش NAc موثر تر از Amph می شود. این ویژگی ها می تواند به خواص اعتیاد آور Meth نسبت به Amph (گودوین و همکاران، 2009) و شاید تفاوت های فعال عصبی بین دو دارو مشاهده شود. با این حال، روشن نیست که آیا الگوهای مختلف نتایج به دلیل تفاوت های اثربخشی داروها یا مسائل بالقوه مربوط به دوز مصرفی و مطالعات بیشتری مورد نیاز است.

همکاری فعال با مت و جنس در مناطق دیگر mPFC (IL و PL) مشاهده نشد. در موش، ACA با استفاده از وظایف اشتباه مورد بررسی قرار گرفته است، و نقش آن در انجمن های تقویت کننده تحریک (Everitt و همکاران، 1999, ببینید، 2002, کاردینال و همکاران، 2003). شواهد فراواني وجود دارد که mPFC در تلاش براي مصرف مواد مخدر و عود مصرف مواد مخدر و مصرف مواد مخدر در انسان و موش است (گرانت و همکاران، 1996, Childress et al.، 1999, Capriles و همکاران، 2003, McLaughlin و دیدن، 2003, شاه و همکاران، 2003, Kalivas و Volkow، 2005). منبه این ترتیب، پیشنهاد شده است که اختلال عملکرد mPFC ناشی از قرار گرفتن مکرر در معرض مواد مخدر از سوء استفاده ممکن است مسئول کاهش کنترل ضربه و افزایش رفتار با مواد مخدر است که در بسیاری از معتادان دیده می شود (ینتسچ و تیلور، 1999). داده های اخیر آزمایشگاه ما نشان داد که ضایعات mPFC منجر به پیگیری رفتار جنسی در زمانی که این امر با یک محرک آشکار همراه بود (دیویس و همکاران، 2003) اگر چه این مطالعه ACA را مورد بررسی قرار نداده است، این فرضیه را تأیید می کند که mPFC (و ACA به طور خاص)، متاثر از اثرات Meth در از دست دادن کنترل مهار کننده بر رفتار جنسی است که توسط سوء استفاده کنندگان مت (گزارش شده است)سالو و همکاران، 2007).

در نتیجه، با هم این مطالعات، اولین قدم مهم در راستای درک بهتر این است که چگونه مواد مخدر از سوء استفاده بر روی مسیرهای عصبی که معمولا به پاداش های طبیعی می اندیشند، شکل می گیرد. علاوه بر این، این یافته ها نشان می دهد که برخلاف باور کنونی که مواد مخدر از سوء استفاده از سلول های مشابه در سیستم mesolimbic به عنوان پاداش طبیعی، Meth و به میزان کم Amph، سلول های مشابه را به عنوان رفتار جنسی فعال می کند. به نوبه خود، این جمعیت عصبی هم فعال می تواند پس از قرار گرفتن در معرض دارو به دنبال پاداش طبیعی باشد. در نهایت، نتایج این مطالعه به طور کلی می تواند در درک ما بر اساس اعتقاد به طور کلی کمک کند. مقایسه های شباهت ها و تفاوت ها، همچنین تغییرات در فعال سازی عصبی سیستم mesolimbic ناشی از رفتار جنسی در مقابل داروهای سوء استفاده ممکن است منجر به درک بهتر سوء مصرف مواد و تغییرات مربوط به پاداش طبیعی شود.

تشکر و قدردانی

این تحقیق توسط کمک های مالی موسسات ملی R01 DA014591 و موسسات تحقیقاتی بهداشت کانادا RN 014705 به LMC حمایت شد.

توافقنامه

  • الفبا
  • مجتمع پراکسیداز آیدین-بیوتین-هورسادیدس
  • ACA
  • منطقه قدامي قدامي
  • آمف
  • دی آمفتامین
  • BLA
  • amygdala basolateral
  • BNSTpl
  • هسته تختخواب پس از پیوند از ترمینال استری
  • BNSTpm
  • هسته بستر posteromedial از terminals stria
  • BT
  • بیاتینیلید تیروئید
  • CeA
  • آمدیگال سنتال
  • CPP
  • ترجیح محل موظف است
  • E
  • انزال
  • EL
  • تأخیر انزال
  • IF
  • منطقه infralimbib
  • IL
  • زمان تأخیر
  • IM
  • تعامل
  • M
  • استقرار (mount)
  • نقشه کیناز
  • پروتئین کیناز متیوژن فعال
  • MEApd
  • آمدیگدال medial medial posterodorsal
  • مت
  • متامفتامین
  • ML
  • تأخیر
  • mPFC
  • قشر غده پروسترول
  • MPN
  • هسته پیشوپتیک مدیا
  • NAc
  • هسته Accumbens
  • PB
  • بافر فسفات
  • PBS
  • فسفات بافر شور
  • PEI
  • فاصله انسداد پست
  • PERK
  • فسفریلید MAP کیناز
  • PL
  • منطقه پیش دبستانی
  • VTA
  • منطقه تکتونال شکمی

پانویسها و منابع

سلب مسئولیت ناشر: این یک فایل PDF از یک نسخه خطی نشده است که برای انتشار پذیرفته شده است. به عنوان یک سرویس برای مشتریان ما ارائه این نسخه اولیه از دستنوشته. این نسخه خطی نسخه برداری، تایپ کردن و بازبینی اثبات نتیجه را قبل از انتشار آن در قالب نهایی نهایی خود انجام می دهد. لطفا توجه داشته باشید که در طول فرآیند تولید ممکن است اشتباهات کشف شود که می تواند بر محتوا تاثیر بگذارد و تمامی سلب مسئولیت های حقوقی مربوط به مجله مربوطه.

منابع

  1. Agmo A. رفتار جنسی جنس نر روستایی. مغز پروتئین رز مغز 1997؛ 1: 203-209. [گروه]
  2. Agmo A، Berenfeld R. خواص تقویتی انزال در موش های مردانه: نقش مواد مخدر و دوپامین. بهوان نوروزی. 1990؛ 104: 177-182. [گروه]
  3. Agmo A، Federman I، Navarro V، Padua M، Velazquez G. پاداش و تقویت تولید شده توسط آب آشامیدنی: نقش مواد مخدر و زیر تیپ های گیرنده دوپامین. Pharmacol Biochem Behav. 1993؛ 46 [گروه]
  4. Balfour ME، Yu L، Coolen LM. رفتار جنسی و نشانه های زیست محیطی مرتبط با جنسی، سیستم mesolimbic را در موش های نر فعال می کند. نوروپسی فیش شناسی. 2004؛ 29: 718-730. [گروه]
  5. باوم MJ، Everitt BJ. افزایش بیان C-FOS در منطقه preoptic Medial بعد از جفت گیری در موش های نر: نقش ورودی های جانبی از محیط مادیال میانی و میدانی مغزی. عصبشناسی 1992؛ 50: 627-646. [گروه]
  6. Capriles N، Rodaros D، Sorge RE، Stewart J. نقش قشر پیشانی در درمان مجدد کوکائین ناشی از استرس و کوکائین در موش صحرایی. روانپزشکی (برل) 2003؛ 168: 66-74. [گروه]
  7. کاردینال RN ، پارکینسون JA ، سالن J ، Everitt BJ. احساسات و انگیزه: نقش آمیگدالا ، جسم مخطط شکمی و قشر جلوی پیشانی. علوم اعصاب و بررسی های زیست رفتاری. 2002 ؛ 26: 321–352. [گروه]
  8. Cardinal RN، Parkinson JA، Marbini HD، Toner AJ، Bussey TJ، Robbins TW، Everitt BJ. نقش قشر قدامي قدامي قدامي در کنترل رفتار بر اساس محرک هاي متعارف پولوويان در موش صحرايي. علوم اعصاب رفتاری. 2003؛ 117: 566-587. [گروه]
  9. کارلی RM. فعال سازی شلیک سلول های اومبنس به وسیله محرک های همراه با تحویل کوکائین در طی خود تزریق. Synapse 2000؛ 35: 238-242. [گروه]
  10. Carelli RM. هسته شلیک می کند سلول شلیک در طی رفتارهای هدفمند برای کوکائین در برابر تقویت "طبیعی". فیزیولوژی و رفتار 2002 ؛ 76: 379–387. [گروه]
  11. Carelli RM، Ijames SG. فعال سازی انتخابی نورون های accumbens به وسیله محرک های مرتبط با کوکائین در یک برنامه چند وجهی آب / کوکائین. تحقیق مغز 2001؛ 907: 156-161. [گروه]
  12. Carelli RM، Ijames SG، Crumling AJ. شواهدی که مدارهای عصبی را در nucleus accumbens جدا می کنند کوکائین را به جای "طبیعی" (آب و غذا) پاداش می دهد. J Neurosci. 2000؛ 20: 4255-4266. [گروه]
  13. Carelli RM، وایتمن RM. ریزپردازنده عملکردی در accumbens معتاد به مواد اولیه: بینش از زمان واقعی سیگنالینگ در طول رفتار. نظريه فعلي در علوم نورولوژي. 2004؛ 14: 763-768. [گروه]
  14. Carelli RM، Wondolowski J. رمزگذاری انتخابی کوکائین در برابر پاداش های طبیعی توسط نورون های nucleus accumbens با داروهای مزمن دارو ارتباط ندارد. J Neurosci. 2003؛ 23: 11214-11223. [گروه]
  15. چانگ JY، ژانگ L، Janak PH، وودوارد DJ. پاسخ های عصبی در قشر پیش مغز و هسته accumbens در زمان خود تزریق هروئین در موش های آزاد در حال حرکت. مغز رز 1997؛ 754: 12-20. [گروه]
  16. چن BT، Bowers MS، مارتین م، Hopf FW، Guillory AM، Carelli RM، Chou JK، Bonci A. کوکائین اما نه Self-Reward پاداش و نه تزریق منع مصرف کوکائین تولید LTP مداوم در VTA. نورون 2008؛ 59: 288-297. [PMC رایگان مقاله] [گروه]
  17. چن PC، چن جی سی. پیشرفته فعالیت Cdk5 و انتقال p35 در Striatum شکمی از موش صحرایی و مستهلک شده متامفتامین. نوروپسی فیش شناسی. 2004؛ 30: 538-549. [گروه]
  18. Childress AR، Mozley PD، McElgin W، Fitzgerald J، Reivich M، O'Brien CP. فعال سازی لنفاوی در طول کوتیکول های ناشی از کوکائین. ام آی جی روانپزشکی 1999؛ 156: 11-18. [PMC رایگان مقاله] [گروه]
  19. چویی ES، Chung KT، مائو لی، وانگ JQ. آمفتامین باعث افزایش فسفولیولاسيون کیناز سلولهای تنظیم شده سیگنال و فاکتورهای رونویسی در ستون فقرات روده از طریق گیرنده های متابوتروپیک گلوتامات گروه I می شود. نوروپسی فیش شناسی. 2002؛ 27: 565-575. [گروه]
  20. چو ES، وانگ JQ. CaMKII فسفوریلاسیون ERK1 / 2 ناشی از آمفتامین را در نورونهای استریاتال تنظیم می کند. Neuroreport. 2002؛ 13: 1013-1016. [گروه]
  21. دیویس جف، لوئوس م، کولن LM. جامعه برای نوروژندینولوژیک رفتاری. جلد 44 سینسیناتی، اوهایو: هورمون ها و رفتار؛ 2003 ضایعات قشر پیشانی فرسوده باعث رفتار جنسی در موشهای نر و ماده نمی شود. پ. 45
  22. Di Chiara G، Imperato A. مواد مخدر مورد آزار قرار گرفته توسط انسان ترجیح می دهند غلظت دوپامین سیناپتیک را در سیستم mesolimbic موش های آزاد حرکتی افزایش دهد. Proc Natl Acad علم ایالات متحده A. 1988؛ 85: 5274-5278. [PMC رایگان مقاله] [گروه]
  23. Dominguez JM، Balfour ME، لی HS، براون HJ، دیویس BA، Coolen LM. جفتگیری گیرندههای NMDA را در ناحیه preoptic medial موشهای نر فعال میکند. علوم اعصاب رفتاری. 2007؛ 121: 1023-1031. [گروه]
  24. Elifson KW، Klein H، Sterk CE. پیش بینی عوامل خطر در میان مصرف کنندگان مواد مخدر جدید. مجله تحقيقات جنسي 2006؛ 43: 318-327. [گروه]
  25. Ellkashef A، Vocci F، Hanson G، White J، Wickes W، Tiihonen J. Pharmacotherapy اعتیاد متاففتامین: به روز رسانی. سوء مصرف مواد. 2008؛ 29: 31-49. [PMC رایگان مقاله] [گروه]
  26. Everitt BJ انگیزه جنسی: تجزیه و تحلیل عصبی و رفتاری مکانیسم های مبتنی بر پاسخ های اشتباه و مخلوط موش های نر. Neurosci Biobehav Rev. 1990؛ 14: 217-232. [گروه]
  27. Everitt BJ، Cador M، Robbins TW. تعاملات میان آمیگدال و استریاتوم وینتر در انجمن های تحریک آمیز: مطالعات با استفاده از برنامه مرتبه دوم تقویت جنسی. عصبشناسی 1989؛ 30: 63-75. [گروه]
  28. Everitt BJ، Fray P، Kostarczyk E، Taylor S، Stacey P. مطالعات رفتار سازمانی با تقویت جنسی در موش های صحرایی نر (Rattus norvegicus): I. کنترل با محرک های بصری کوتاه همراه با یک زن گیرنده. J Comp Psychol. 1987؛ 101: 395-406. [گروه]
  29. Everitt BJ، Parkinson JA، Olmstead MC، Arroyo M، Robledo P، Robbins TW. فرآیندهای وابسته به اعتیاد و پاداش نقش زیرسیستمهای Amigdala-Ventral Striatal. سالانه از آکادمی علوم نیویورک. 1999؛ 877: 412-438. [گروه]
  30. Everitt BJ، Stacey P. مطالعات رفتار سازمانی با تقویت جنسی در موشهای نر (Rattus norvegicus): II. اثرات ضایعات ناحیه preoptic، کاستاریکا و تستوسترون. J Comp Psychol. 1987؛ 101: 407-419. [گروه]
  31. Feltenstein MW، RE را ببینید ساختار عصبی اعتیاد: یک مرور کلی. Br J Pharmacol. 2008؛ 154: 261-274. [PMC رایگان مقاله] [گروه]
  32. فرگوسن SM، نورتون CS، واتسون SJ، Akil H، Robinson TE. Expression of mRNA c-fos induced by amfetamine in caudate-putamen: اثرات آنتاگونیست های گیرنده گيرنده DA و NMDA به عنوان تابع فنوتيپ عصبی و محيط زيست متفاوت است. مجله علوم نورولوژي. 2003؛ 86: 33-44. [گروه]
  33. Fiorino DF، Coury A، Phillips AG. تغییرات پویا در هسته تکثیر دوپامین در طول اثر کولئید در موش های صحرایی نر. J Neurosci. 1997؛ 17: 4849-4855. [گروه]
  34. Fiorino DF، Phillips AG. تسهیل رفتار جنسی و افزایش نفوذ دوپامین در محور هسته ای موش های صحرایی پس از حساسیت رفتاری ناشی از D-آمفتامین. J Neurosci. 1999a؛ 19: 456-463. [گروه]
  35. Fiorino DF، Phillips AG. تسهیل رفتار جنسی در موش های صحرایی پس از حساسیت رفتاری ناشی از d-amfetamine. روانشناسی 1999b؛ 142: 200-208. [گروه]
  36. گودوین JS، لارسون GA، Swant J، Sen N، Javitch JA، Zahniser NR، De Felice LJ، Khoshbouei H. آمفتامین و متامفتامین به طور متفاوتی در حمل و نقل دوپامین در Vitro و Vivo تاثیر می گذارد. J Biol Chem. 2009؛ 284: 2978-2989. [PMC رایگان مقاله] [گروه]
  37. گریس AA ، Rosenkranz JA. تنظیم پاسخ های شرطی شده سلولهای عصبی آمیگدالای بازولترال فیزیولوژی و رفتار. 2002 ؛ 77: 489-493. [گروه]
  38. Grant S، لندن ED، Newlin DB، Villemagne VL، Liu X، Contoreggi C، Phillips RL، Kimes AS، Margolin A. فعال کردن مدار حافظه در طول اشتیاق کوکائین نشانه. Proc Natl Acad علم ایالات متحده A. 1996؛ 93: 12040-12045. [PMC رایگان مقاله] [گروه]
  39. هوش مصنوعی سبز ، Halkitis PN. مت آمفتامین کریستال و اجتماعی بودن جنسی در یک خرده فرهنگ همجنسگرایان شهری: یک میل انتخابی فرهنگ ، بهداشت و رابطه جنسی. 2006 ؛ 8: 317–333. [گروه]
  40. Grimm JW، RE را ببینید جداسازی هسته های لنبی مربوط به پاداش اولیه و ثانویه در یک مدل حیوانی از عود. نوروپسی فیش شناسی. 2000؛ 22: 473-479. [گروه]
  41. هال EM، Lorrain DS، Du J، Matuszewich L، Lumley LA، Putnam SK، Moses J. تعامل هورمون-انتقال دهنده عصبی در کنترل رفتار جنسی. تحقیقات مغزی رفتاری. 1999؛ 105: 105-116. [گروه]
  42. هال EM، Meisel RL، Sachs BD. رفتار جنسی مردانه در: Pfaff DW و همکاران، سردبیران. مغز و رفتار هورمون ها. سن دیگو، کالیفرنیا: علیرضا علیرضا (ایاالت متحده)؛ 2002 ص. 1-138.
  43. Hull EM ، Muschamp JW ، Sato S. دوپامین و سروتونین: تأثیر بر رفتارهای جنسی مردان. فیزیولوژی و رفتار. 2004 ؛ 83: 291–307. [گروه]
  44. Ishikawa K، Nitta A، Mizoguchi H، Mohri A، Murai R، Miyamoto Y، Noda Y، Kitaichi K، Yamada K، Nabeshima T. اثرات تجویز تک و مکرر متامفتامین یا مورفین بر بیان ژن نوروگلکان C در مغز موش صحرایی. مجله بین المللی نوروپسیکوفارکولوژی. 2006؛ 9: 407-415. [گروه]
  45. Jarosz PA، Kessler JT، Sekhon P، Coscina DV. تنظیمات مکانی موضعی (CPP) به غذاهای "میان وعده" با کالری بالا در موش های موش های ژنتیکی مقاوم و مقاوم در برابر چاقی ناشی از رژیم غذایی: مقاومت به انسداد نالترکسون. فارماکولوژی بیوشیمی و رفتار. 2007؛ 86: 699-704. [گروه]
  46. Jarosz PA، Sekhon P، Coscina DV. تأثیر آنتاگونیستهای اپیوئیدی بر ترجیحات مکان های مشروط به غذاهای میان وعده. فارماکولوژی بیوشیمی و رفتار. 2006؛ 83: 257-264. [گروه]
  47. Jentsch JD، Taylor JR. تحریک پذیری ناشی از اختلال پیش آیندگی در سوء مصرف مواد: پیامدهای کنترل رفتار با محرک های مرتبط با پاداش. روانپزشکی (برل) 1999؛ 146: 373-390. [گروه]
  48. Kalivas PW، Volkow ND. اساس عصبی اعتیاد: پاتولوژی انگیزه و انتخاب. ام آی جی روانپزشکی 2005؛ 162: 1403-1413. [گروه]
  49. کلی AE. حافظه و اعتیاد: مدارهای عصبی مشترک و مکانیسم های مولکولی. نورون 2004؛ 44: 161-179. [گروه]
  50. Kippin TE، Sotiropoulos V، Badih J، Pfaus JG. مخالف نقش هسته accumbens و منطقه هیپوتالاموس جانبی قدام در کنترل رفتار جنسی در موش صحرایی. مجله علمی اعصاب اروپایی. 2004؛ 19: 698-704. [گروه]
  51. Laviolette SR، Grace AA. کانابینوئید ها پلاستیک بودن یادگیری احساسی را در نورونهای قشر پیشانی فرسوده از طریق ورودی های آمیگدال ناقص تقویت می کنند. J Neurosci. 2006؛ 26: 6458-6468. [گروه]
  52. لدفورد CC، Fuchs RA، RE را ببینید. بازگرداندن توانمندی رفتار رفتاری کوکائین پس از تزریق D-آمفتامین به Amygdala Basolateral. نوروپسی فیش شناسی. 2003؛ 28: 1721-1729. [گروه]
  53. بیت BT مواجهه های تکراری به جای کاهش اثرات پاداش آمفتامین، مورفین و کوکائین شدت می یابند. روانپزشکی (برل) 1989؛ 98: 357-362. [گروه]
  54. لی یو سی، سکس BD، سالامون JD. رفتار جنسی در موشهای نر پس از رادیوفرکانس یا ضایعات تخلیه دوپامین در هسته تکبنس. Pharmacol Biochem Behav. 1998؛ 60: 585-592. [گروه]
  55. Lorrain DS، Riolo JV، Matuszewich L، Hull EM. سیتوپنیک هیپوتالاموپ جانبی جانبی را مهار می کند. دیافراگم هسته ای Accumbens: اثرات سمیت جنسی. J Neurosci. 1999؛ 19: 7648-7652. [گروه]
  56. لوملی LA، هال EM. تأثیر یک آنتاگونیست D1 و تجربه جنسی بر روی ایمونوئوراکتیویتی Fos-induced copulation در هسته preoptic medial. تحقیق مغز 1999؛ 829: 55-68. [گروه]
  57. مارتینز I، Paredes RG. فقط جفت گیری خودمراقبتی در موشهای هر دو جنس اهمیت دارد. هورم بوهو 2001؛ 40: 510-517. [گروه]
  58. McLaughlin J، RE را ببینید غرقابی انتخابی قشر پیش فرنتال و amygdala basolateral عصبی را کاهش می دهد و باعث می شود که رفتار خاموش کوکائین خاموش در موش صحرایی کاهش یابد. روانپزشکی (برل) 2003؛ 168: 57-65. [گروه]
  59. Mitchell JB، Stewart J. تسهیل رفتارهای جنسی در موش های مردانه در حضور محرک هایی که قبلا با تزریق سیستمیک مورفین همراه بوده است. فارماکولوژی بیوشیمی و رفتار. 1990؛ 35: 367-372. [گروه]
  60. Mizoguchi H، Yamada K، Mizuno M، Mizuno T، Nitta A، Noda Y، Nabeshima T. مقررات پاداش متامفتامین توسط کیناز 1 / 2 / 1 / 2006 / 06 تنظیم شده توسط سیگنال های غیر سلولی. مانند مسیر Genealignment 4210 از طریق فعال سازی Dopamine NIDA ( گزارش تحقیق سری: سوء استفاده از متفاتامین و addiciton XNUMX NIH شماره انتشار XNUMX-XNUMX [گروه]
  61. Perks SM ، Clifton PG. ارزیابی مجدد تقویت کننده و اولویت مکان مشروط. فیزیولوژی و رفتار. 1997 ؛ 61: 1–5. [گروه]
  62. PFaus JG راههای میل جنسی. مجله پزشکی جنسی. 2009؛ 6: 1506-1533. [گروه]
  63. PFaus JG، Everitt BJ. روانشناسی رفتار جنسی. در: Bloom FE، DJ Kupfer، ویراستاران. روانشناسی: نسل چهارم پیشرفت. نیویورک: رابرت؛ 1995 ص. 743-758.
  64. PFaus JG، Heeb MM. اثرات القاء ژن فوری در مغز پس از تحریک جنسی از نژادهای گاو نر. بولتن پژوهشی مغز 1997؛ 44: 397-407. [گروه]
  65. Pfaus JG، Kippin TE، Centeno S. تهویه و رفتار جنسی: بازبینی. هورم بوهو 2001؛ 40: 291-321. [گروه]
  66. Pfaus JG، Phillips AG. اثر متفاوتی از آنتاگونیست های گیرنده دوپامین بر رفتار جنس موش های نر. روانشناسی 1989؛ 98: 363-368. [گروه]
  67. Pierce RC، Kumaresan V. سیستم دوپامین مزولیمبیک: مسیر مشترک نهایی برای تقویت اثر داروهای سو of مصرف؟ علوم اعصاب و بررسی های زیست رفتاری. 2006 ؛ 30: 215–238. [گروه]
  68. Pitchers KK، Balfour ME، Lehman MN، Richtand NM، Yu L، Coolen LM. تجربه جنسی باعث ایجاد پلاستیکی عملکردی و ساختاری در سیستم mesolimbic می شود. روانپزشکی بیولوژیک. 2009 در مطبوعات.
  69. Ranaldi R، Pocock D، Zereik R، Wise RA. نوسانات دوپامین در هسته accumbens در حین نگهداری، انقراض و بازگرداندن خود تزریق داخل وریدی دی آمفتامین. J Neurosci. 1999؛ 19: 4102-4109. [گروه]
  70. Rawson RA، Washton A، Domier CP، Reiber C. مواد مخدر و اثرات جنسی: نقش نوع دارو و جنسیت. مجله درمان سوء مصرف مواد. 2002؛ 22: 103-108. [گروه]
  71. رابرتسون GS، Pfaus JG، اتکینسون LJ، Matsumura H، Phillips AG، Fibiger HC. رفتار جنسی باعث افزایش بیان c-fos در مغز رت می شود. مغز رز 1991؛ 564: 352-357. [گروه]
  72. Rop RG، Hollander RJ، Carelli RM. فعالیت Acquumbens در طی یک برنامه چندگانه برای تقویت آب و ساکارز در موش صحرایی. Synapse 2002؛ 43: 223-226. [گروه]
  73. Salo R، Nordahl TE، Natsuaki Y، Leamon MH، Galloway GP، Waters C، Moore CD، Buonocore MH. کنترل توجه و سطح متابولیت مغزی در مبتلایان متامفتامین. روانپزشکی بیولوژیک. 2007؛ 61: 1272-1280. [گروه]
  74. Schilder AJ، Lampinen TM، Miller ML، Hogg RS. متامفتامین کریستال و اکستازی در رابطه با جنس ناامن در مردان همجنسگرا متفاوت است. مجله کانادایی بهداشت عمومی. 2005؛ 96: 340-343. [گروه]
  75. RE را ببینید زیربنای عصبی عود ناشی از رفتارهای رفتاری مواد مخدر. فارماکولوژی بیوشیمی و رفتار. 2002؛ 71: 517-529. [گروه]
  76. RE، Fuchs RA، Ledford CC، McLaughlin J. Drug Addiction، Relapse و Amygdala را ببینید. سالانه از آکادمی علوم نیویورک. 2003؛ 985: 294-307. [گروه]
  77. Semple SJ، Patterson TL، Grant I. انگیزه های مرتبط با مصرف متامفتامین در میان مردان مبتلا به HIV که رابطه جنسی با مردان دارند. مجله درمان سوء مصرف مواد. 2002؛ 22: 149-156. [گروه]
  78. شاهنامه ی، شعله یو، لو ل، د ویت ه، استوارت ج. مدل بازسازی عود بیماری: تاریخ، روش شناسی و یافته های اصلی. روانپزشکی (برل) 2003؛ 168: 3-20. [گروه]
  79. Shippenberg TS، Heidbreder C. حساسیت به اثرات سودمند شرط کوکائین: ویژگی های دارویی و زمانی. J Pharmacol Exp Ther. 1995؛ 273: 808-815. [گروه]
  80. Shippenberg TS، Heidbreder C، Lefevour A. حساسیت به اثرات پاداش شرطی مورفین: فارماکولوژی و ویژگی های زمانی. Eur J Pharmacol. 1996؛ 299: 33-39. [گروه]
  81. ساملی AM، کلی JA، McAliffe TL، Ksobiech K، Hackl KL. پيش بينی رفتارهای پرخطر در رابطه با HIV در جامعه نمونه از مردان و زنان مبتلا به تزريق مواد مخدر. ایدز و رفتار 2003؛ 7: 383-393. [گروه]
  82. Springer A، Peters R، Shegog R، DD White، Kelder S. استفاده از متفاتامین و رفتارهای جنسیتی در دانش آموزان دبیرستان ایالات متحده: یافته های تحقیقات رفتار ریسک ملی. علم پیشگیری 2007؛ 8: 103-113. [گروه]
  83. Sun WL، Zhou L، Hazim R، Quinones-Jenab V، Jenab S. اثرات گیرنده های دوپامین و NMDA بر بیان Fos از ناحیه کوکائین در موش صحرایی موش فیشر. تحقیق مغز 2008؛ 1243: 1-9. [PMC رایگان مقاله] [گروه]
  84. سوانسون LW، سردبیر. نقشه های مغز: ساختار مغز موش صحرایی. آمستردام: علم الصویر؛ 1998
  85. Tenk CM، Wilson H، Zhang Q، Pitchers KK، Coolen LM. پاداش جنسی در موش های صحرایی نر: اثر تجربه جنسی در شرایط ترجیحی شرایط مرتبط با انزال و انعقاد پذیری. هورم بوهو 2008 [PMC رایگان مقاله] [گروه]
  86. Valjent E، Corvol JC، صفحات C، Besson MJ، Maldonado R، Caboche J. مشارکت آبشار کیناز کنترل شده با سیگنال خارج سلولی برای خواص کوکائین. J Neurosci. 2000؛ 20: 8701-8709. [گروه]
  87. Valjent E، Pages C، Herve D، Girault JA، Caboche J. داروهای اعتیاد آور و غیر اعتیاد آور باعث ایجاد الگوهای متمایز و خاصی از فعال شدن ERK در مغز می شود. Eur J Neurosci. 2004؛ 19: 1826-1836. [گروه]
  88. Valjent E، Pascoli V، Svenningsson P، Paul S، Enslen H، Corvol JC، Stipanovich A، Caboche J، Lombroso PJ، Nairn AC، Greengard P، Herve D، Girault JA. مقررات یک آبشار پروتئین فسفاتاز اجازه می دهد سیگنال های همگرا دوپامین و گلوتامات برای فعال کردن ERK در استریاتوم باشد. Proc Natl Acad علم ایالات متحده A. 2005؛ 102: 491-496. [PMC رایگان مقاله] [گروه]
  89. Vanderschuren LJ، Kalivas PW. تغییرات در انتقال دوپامینرژیک و گلوتاماترژیک در القاء و بیان حساسیت رفتاری: بازبینی انتقادی از مطالعات پیش از موعد. روانپزشکی (برل) 2000؛ 151: 99-120. [گروه]
  90. Veening JG، Coolen LM. فعال سازی عصبی بعد از رفتار جنسی در مغز موش مرد و زن. تحقیقات مغزی رفتاری. 1998؛ 92: 181-193. [گروه]
  91. Whitelaw RB، Markou A، Robbins TW، Everitt BJ. ضایعات اکسی توسکومی amygdala basolateral، باعث می شود که رفتار رفتار جستجوی کوکائین تحت برنامه تقویت دوم مرتبه دوم کاهش یابد. روانشناسی 1996؛ 127: 213-224. [گروه]
  92. آرزو RA عصب شناسی اعتیاد نظريه فعلي در علوم نورولوژي. 1996؛ 6: 243-251. [گروه]