روایی تعادل، سودمند و ملاحظات بهداشت عمومی در اختلالات به دلیل رفتارهای اعتیاد آور

Stein، DJ، Billieux، J.، Bowden-Jones، H.، Grant، JE، Fineberg، N.، Higuchi، S.، Hao، W.، Mann، K.، Matsunaga، H.، Potenza، MN، Rumpf ، HM، Veale، D.، Ray، R.، Saunders، JB، Reed، GM و Poznyak، V. (2018)،

روایی تعادل، سودمند و ملاحظات بهداشت عمومی در اختلالات به دلیل رفتارهای اعتیاد آور.

روانپزشکی جهانی، 17: 363-364. دوی:10.1002 / wps.20570

مفهوم "وابستگی های رفتاری (غیر شیمیایی)" نزدیک به سه دهه قبل معرفی شد و در حال حاضر مجموعه ای از ادبیات در حال رشد بر روی این ساختارها و ساختارهای مرتبط1, 2. همزمان، برخی از نویسندگان اشاره کرده اند که طبقه بندی اعتیاد رفتاری نیاز به تلاش بیشتر دارد3, 4. در اینجا ما بروز رسانی در این زمینه را بر روی فعالیت های اخیر انجام شده در طول توسعه ICD-11 ارائه می دهیم و با توجه به این که آیا مفید است بخش جداگانه ای درباره اختلالات به دلیل رفتارهای اعتیاد آور در این طبقه بندی داشته باشیم، مفید است.

هر دو سیستم DSM و ICD مدتها از اصطلاح «اعتیاد» به نفع ساخت «وابستگی به مواد» اجتناب کرده اند. با این حال DSM-5 شامل اختلال قمار در فصل خود در زمینه اختلالات مربوط به مواد مخدر و اعتیادآور است و معیارهای اختلال بازی های اینترنتی را در نظر می گیرد، زیرا این سازمان نیاز به مطالعه بیشتر دارد و شباهت های آن با اختلالات مصرف مواد5-7. در پیش نویس ICD-11، سازمان بهداشت جهانی مفهوم "اختلالات به علت رفتارهای اعتیاد آور" را معرفی کرده است که شامل اختلالات قمار و بازی2, 8. این اختلالات با اختلال در کنترل درگیر شدن در رفتار اعتیاد آور ، رفتاری که در زندگی فرد نقشی اساسی دارد و ادامه درگیری در رفتار علی رغم پیامدهای نامطلوب ، همراه با پریشانی همراه یا اختلال قابل توجه در امور شخصی ، خانوادگی ، اجتماعی و ... زمینه های مهم عملکرد2, 8.

تمرکز مهم در طول توسعه DSM-5 بر روی اعتبار سنج های تشخیصی بود. مطمئنا شواهدی وجود دارد مبنی بر همپوشانی اختلالات و اختلالات مصرف مواد با توجه به رفتارهای اعتیادآور مانند اختلال قمار بر روی اعتبار سنجی های کلیدی از قبیل همراهی، مکانیسم های بیولوژیکی و پاسخ درمان5-7. برای اختلال در بازی، اطلاعات بیشتری در مورد ویژگی های بالینی و عصبی شناختی وجود دارد. برای طیف گسترده ای از دیگر معتادان و رفتارهای احتمالی، شواهد کمتری وجود دارد. علاوه بر این، تعدادی از این شرایط همچنین می تواند همپوشانی با اختلالات کنترل ضربه (در DSM-IV و ICD-10)، از جمله همبودگی، مکانیسم های بیولوژیکی و پاسخ درمان9.

گروه هایی که بر روی ICD ‐ 11 کار می کنند ، اهمیت اعتبار سنجی اختلالات روانی و رفتاری را تشخیص می دهند ، زیرا سیستم طبقه بندی با اعتبار تشخیصی بیشتر ممکن است منجر به بهبود نتایج درمان شود. در همان زمان ، کارگروههای ICD ‐ 11 به ویژه در مورد موارد بالینی و ملاحظات بهداشت عمومی در جلسه مشورت خود ، با تمرکز صریح بر بهبود مراقبت های اولیه در محیط های غیر تخصصی ، مطابق با تأکیدات ICD ‐ 11 بر سلامت روان جهانی ، تمرکز کرده اند. تفاوت های ریز دانه بندی اختلالات و زیرگروه های اختلالات ، حتی اگر توسط کارهای تجربی در مورد اعتبار تشخیصی پشتیبانی شود ، مسلماً در زمینه هایی که افراد غیر متخصص مراقبت ارائه می دهند ، چندان مفید نیست. با این وجود ، معلولیت و اختلال در ارتباط با این مسئله از موضوعات کلیدی در این دیدگاه هستند ، که شامل گنجاندن اختلالات قمار و بازی در ICD ‐ 112, 8.

دلایل متعددی وجود دارد که چرا تشخیص اختلالات به دلیل رفتارهای اعتیاد آور و ورود آنها به اسناد و همچنین اختلالات مصرف مواد ممکن است به بهبود سلامت عمومی کمک کند. مهمتر از همه، چارچوب بهداشت عمومی برای پیشگیری و مدیریت اختلالات مصرف مواد به خوبی می تواند به اختلال قمار، اختلال در بازی و شاید برخی اختلالات دیگر به دلیل رفتارهای اعتیادآور به وجود آید (اگر چه پیشنویس ICD-11 پیشنهاد می کند که ممکن است پیش از موعد در طبقه بندی هر گونه اختلال دیگر به دلیل رفتارهای اعتیاد آور خارج از قمار و اختلالات بازی).

یک چارچوب بهداشت عمومی برای در نظر گرفتن اختلالات به دلیل رفتارهای اعتیاد آور احتمالا دارای تعدادی مزیت خاص است. به طور خاص توجه به موارد زیر می شود: الف) طیف رفتار رفتارهای اوقات فراغت بدون هیچ گونه آسیب به سلامتی تا رفتار با نقص قابل توجه؛ ب) نیاز به بررسی دقیق میزان شیوع و هزینه های این رفتارها و اختلالات، و ج) استفاده از سیاست های مبتنی بر شواهد برای کاهش آسیب.

اگرچه برخی ممکن است در مورد پزشکی بودن انتخاب های زندگی عادی و شیوه زندگی نگران باشند، چنین چارچوبی آشکارا تشخیص می دهد که برخی رفتارهای با پتانسیل اعتیادآور لزوما و ممکن است هرگز به یک اختلال بالینی تبدیل نشوند و تأکید می کند که پیشگیری و کاهش سلامت و بار اجتماعی مرتبط با با اختلالات ناشی از رفتارهای اعتیادآور ممکن است در مداخلات خارج از بخش سلامت به روش های معنی دار به دست آید.

چندین انتقاد دیگر از سازه های اختلالات رفتاری یا اختلالات ناشی از رفتارهای اعتیاد آور ممکن است برای بحث و گفتگو مطرح شود. ما قبلا در این مجله اشاره کردیم که کارهای اضافی برای ادعاهای قوی درباره اعتبار تشخیصی لازم است9، و پیش نویس ICD-11 در حال حاضر همچنین لیست اختلالات قمار و بازی در بخش "اختلالات کنترل ضربه". به طور مشابه، نگرانی قابل توجهی وجود دارد که مرزهای این دسته ممکن است به طور نامناسبی فراتر از قمار و اختلال بازی گسترش یابد تا انواع مختلفی از فعالیت های انسانی را شامل شود. بعضی از این استدلالات با هم تداخل دارند با آنهایی که بر خطرات یک مدل پزشکی اصلاح کننده اختلالات مصرف مواد تأکید دارند.

در حالی که از اهمیت این مسائل شناخته شده است، نظر ما این است که بار بالقوه زیادی از بیماری به علت اعتیاد رفتاری نیاز به پاسخ مناسب دارد و چارچوب مطلوب بهداشت عمومی است.

در اینجا ما دلایلی را بیان کردیم که چرا چارچوب سلامت عمومی که برای اختلالات مصرف مواد مفید است نیز ممکن است مفید باشد به اختلال قمار، اختلال در بازی و به طور بالقوه سایر شرایط بهداشتی به دلیل رفتارهای اعتیاد آور. این استدلال، پشتیبانی از شامل اختلالات مصرف مواد، اختلال قمار و اختلال در بازی را در بخش تکمیلی فصل اختلالات روانی، رفتاری یا پیشرفتهای عصبی در ICD-11 ارائه می دهد.

نویسندگان تنها مسئول دیدگاه های بیان شده در این نامه هستند و لزوما نمایانگر تصمیمات، سیاست ها و دیدگاه های سازمان بهداشت جهانی نیستند. این نامه بخشی از کار اکشن CA16207 "شبکه اروپایی برای استفاده مشکوک اینترنت" است که توسط همکاری اروپا در زمینه علم و فناوری (COST) پشتیبانی می شود.

منابع

  1. Chamberlain SR، Lochner C، Stein DJ et al. Eur. Neuropsychopharmacol 2016؛ 26: 841-55.
  2. Saunders JB، Hao W، Long J et al. جبهه معتاد 2017؛ 6: 271-9.
  3. Starcevic V. Aust NZJ روانپزشکی 2016؛ 50: 721-5.
  4. Aarseth E، Bean AM، Boonen H et al. جبهه معتاد 2017؛ 6: 267-70.
  5. Hasin DS ، O'Brien CP ، Auriacombe M و همکاران ام آی جی روانپزشکی 2013؛ 170: 834-51.
  6. پتری NM. اعتیاد 2006;101(Suppl. 1):152‐60.
  7. Potenza MN. اعتیاد 2006;101(Suppl. 1):142‐51.
  8. Saunders JB. ریشه روانشناسی 2017؛ 30: 227-37.
  9. Grant JE، Atmaca M، Fineberg NA و همکاران. روانپزشکی جهانی 2014؛ 13: 125-7.