درمان مداخله ای برای اختلال نعوظ
توسط جرارد V. سانن، MD
بیمارستان Bellevue و دانشگاه نیویورک
در سال های اخیر، توانایی خواسته ها برای تغییر عملکرد سیستم عصبی اتنیکی، به طور فزاینده ای مورد بررسی قرار گرفته است. روش های درمان شامل هیپنوتیزم، بیوفیدبک، آموزش آرام سازی و همچنین تکنیک های مراقبه نشان داده اند که فرآیندهای بدن زیر سطح آگاهی می توانند در سطح کنترل آگاهانه با پیامدهای خودمراقبتی قرار گیرند (Schwartz، 1973، Griffith، 1972).
درمان مدیتیشن با موفقیت برای اصلاح حالت های برانگیختگی و القای شرایط تغییر یافته هوشیاری به کار رفته است (دیکمن ، 1963 ؛ موپین ، 1969) مطالعه اولیه یوگی های هندی (Brosse ، 1946) ظرفیت آنها را برای کنترل ضربان قلب نشان داد. از آن زمان ، مطالعات مربوط به روشهای مراقبه ای اطلاعاتی در مورد پتانسیل آنها برای کاهش سرعت تنفس ، کاهش فشار خون ، کاهش مصرف اکسیژن ، کاهش رسانایی پوست و القا changes تغییرات EEG با افزایش تسلط و دامنه موج آلفا به دست آورده است (Anand و همکاران ، 1961 ؛ والاس و بنسون ، 1972 ؛ بنسون و دیگران ، 1975).
دلیل استفاده از تکنیک های مراقبه برای درمان ناتوانی جنسی از منابع مختلف است. در طی دوره ارزیابی، یک بیمار در این مطالعه خاطرنشان کرد که او ناپدید شدن احساسات جنسی در اندام های او را ذکر کرده است، مخصوصا زمانی که او سعی در رابطه جنسی داشت. او این را به عنوان بیهوشی جنسی توصیف کرد و آن را با احساس آشنا از پریشانی و گرمی که قبل از پیشرفت او تجربه کرده بود، مقایسه کرد. پس از آن همه افراد در این مطالعه برای این پدیده بررسی شدند؛ شش نفر از نه مرد گزارش عدم وجود احساسات تناسلی، و سه مرد باقی مانده گزارش کاهش جزئی در احساسات تناسلی خود را.
مکانیسم هایی که منجر به پاسخ نعوظ می شوند، آرام ساختن عضلات عضلانی را با جذب اسپوندیسم آلت تناسلی همراه می کنند. وقتی که خواسته می شود به درون ناحیه تناسلی در طول واکنش نعوظ پاسخ دهد، افراد هرگز احساسات کامل و گرمی را توصیف می کنند.
مطالعه اخیر در مورد پاسخ جنسی مردان (Koshids & Sohado ، 1977) با استفاده از ترموگرافی نشان داد که افزایش گرمای دستگاه تناسلی 2 دقیقه پس از قرار گرفتن در معرض یک فیلم وابسته به عشق شهوانی است.
فرض بر این بود که برخی از موارد ناتوانیومی ثانویه ممکن است شامل کسری در سیستم های روانشناسی شناختی است که مسئول بیان گرما دهلیزی هستند و آموزش فرد برای تجربه مجدد این احساس می تواند مجوز صلح جنسی را باز یابد. مراقبه به نظر می رسد بسیار مناسب برای این منظور است، زیرا می تواند به طور مستقیم تقویت احساسات بدن و ارائه مداخله متمرکز به مکان از مکانیزم های فیزیولوژیک تغییر یافته است.
روش
9 بيمار با ضعف ثانويه و ميانگين سني سالهاي 32 در اين مطالعه قرار گرفتند. همه این علائم بیش از یک ماه با میانگین 2-1 / 2 ماه بود. پنج بیمار در واکنش به وضعیت تروماتیک یک شروع نسبتا شدید داشتند، در حالی که چهار نفر دیگر پیشرفت علائم مضطرب را گزارش کردند. اولا بیشتر از یک شریک جنس داشتند و دومی مشکلات خود را با ناراحتی مزمن با یک شریک مرتبط می کردند. بررسی های پزشکی نتوانسته اند اختلالاتی را تجربه کنند.
دلیل استفاده از مدیتیشن در درمان برای هر یک به عنوان به عنوان تصادفی که ممکن است برای به حداقل رساندن اثرات پیشنهاد شده توضیح داده شد. دستورالعمل در مکانیک فرایند مدیتیشن داده شد. مقدمات مدیتیشن عبارتند از انتخاب یک محیط مناسب و همچنین تصویب یک مجموعه ذهنی که در آن تمام رویدادهای بیرونی، نگرانی ها، ترس ها و فانتزی های غیر مرتبط با تجربه بی توجه هستند. دستورالعمل ها در هنر از افکار نفوذی کنار گذاشته شده و در جهت حفظ آگاهی روشن بدون رانندگی به خواب داده شده است. هر بیمار از طریق نشستن و تمرکز توجه به ریتم تنفس، برای رسیدن به سطح آرامش پایه خواسته شد. این معمولا در مورد 3 دقیقه طول می کشد، و سپس میزان تنفس، ضربان قلب، و تن ماهی را به حداقل استراحت کاهش یافته است. در آن زمان از بیماران خواسته شد تا تمرکز توجه خود را به ناحیه تناسلی خود و تمرکز بر احساسات لذت بخش از گرم شدن را مدنظر داشته باشند و مراقب نبودن عضلات لگن در هنگام انجام این کار باشند. پس از تمرینات مقدماتی در دفتر، هر بیمار خواسته شد تا فرآیند را دو بار در روز برای دوره های دقیقه 15 تکرار کند.
نتایج
پنج نفر از بیماران حداقل در طول روز 10 و حداقل دو هفته پس از عمل جراحی 2 گزارش شده اند. این احساس قوی تر شد و می توان آن را به سرعت ادامه داد. دو بیمار باقی مانده احساسات ناگهانی را گزارش کردند، اما به طور مداوم با افکار نفوذی آشنا نبودند و نمی توانستند تمرکز قابل توجهی را تحمل کنند. این بیماران، هرچند انگیزه ای داشتند، به طور پیوسته به گرمت های دستگاه تناسلی دست نیافتند و توانایی نعوظ را نداشتند. یکی از این بیماران برای روزهای 7 و برای هفته های 2 پیش از این که با روش تضعیف شد، ادامه پیدا کند.
کسانی که قادر به ایجاد حرارت تناسلی بودند توانستند آن را به طور مداوم با محاکمات مدیتیشن بعدی بازتولید کنند. هفت بیمار موفق به بازگشت تجربیات نعوظ در هفته های 2 از دستیابی به گرمی تناسلی گزارش دادند. عملکرد این ستون در این افراد گزارش شده است تا به سطح presymptom بازگردانده شود و در سه بیمار فراتر از آن بهبود یافته است.
دو بیمار توانایی دستیابی به نعوظ را در زمان خود در حالی که در حالت مراقبه، معمولا پس از 10 دقیقه ورزش انجام شد.
پیگیری در ماه 3 پس از دستیابی به مهارت های نعوظ نشان داد که ثبات درمانی در پنج بیمار افزایش می یابد. یک بیمار برای پیگیری از دست داده بود.
بحث
تجربه با این گروه کوچکی از بیماران نشان می دهد که برخی از تکنیک های مراقبه اصلاح شده ممکن است در درمان ناتوانی نعوظ مفید باشد. افرادی که برای این روش مناسب هستند، به اندازه کافی انگیزه دارند که دو دوره زمانی دقیقه 15 را برای تمرین مدیتیشن کنار بگذارند و برخی از توانایی ها را برای از بین بردن جریان های فکر خود به منظور تمرکز دادن بر بخش آناتومیک، جستجو و تقویت احساسات گرما، و در عین حال هشدار و آرام است. افراد 2 که از این تکنیک سود نبردند، به نظر میرسید که یک یا چند جنبه از این فرآیند ذهنی پیچیده را دچار مشکل می کنند.
در بررسی نتایج این مطالعه، مفید است که توجه داشته باشید که در برخی مطالعات میزان امپراطوری خودبخودی از ناتوانیومی ثانویه گزارش شده است. انصاری (1976) 68٪ نرخ دفع٪ 8 ماه پس از ارزیابی اولیه را پیدا کرد.
نشان داده شده است که مراقبین باتجربه با افزایش تجربه ، فشار روانی را با کارآیی بیشتری پردازش می کنند (گلمن و شوارتز ، 1976). این احتمال وجود دارد که افراد موفق ما بتوانند با آرامش بیشتری نسبت به تجربه قبلی خود ، و در نتیجه مهار کمتر پاسخ جنسی ، شرایط جنسی را کنترل کنند. جالب اینجاست که همه افراد موفق در این مطالعه احساس آرامش درونی را در زندگی روزمره خود افزایش داده اند ، در حالی که دو مردی که به این روش درمانی پاسخ نداده اند ، هیچ تغییری در توانایی خود برای کنار آمدن با استرس گزارش نکرده اند.
اثربخشی روش نیز ممکن است بر یادگیری خاصی از مسیرهای کنترل در ANS ملتحمه باشد. این واقعیت که افراد موفق گزارش دادند که گرمای دهگانه طی چند دقیقه تمرین، در حالی که قبل از درمانشان نمی توانستند انجام دهند و دو نفر توانایی ایجاد شده را برای ایجاد نعوظ به طور داوطلبانه از این فرضیه پشتیبانی کردند.
امکانات درمانی این تکنیک در انتظار بررسی بیشتر است، اما در حال حاضر برخی از امید به افرادی که از اختلال نعوظ ثانویه رنج می برند، امیدوار است.
منابع
آلیسون، جی. تنش در طول مدیتیشن متعال تغییر می کند. Lancet، 1، 833-834 (1970).
Anand، BK، Chhina، GS & Singh، B. برخی از جنبه های مطالعات الکتروانسفالوگرافی در yogis. الکتروانسفالوگرافی و نوروفیزیولوژی بالینی ، 13 ، 452-456 (1961).
انصاری، JM ناتوانی جنسی: پیش آگهی (یک مطالعه کنترل شده). مجله روانپزشکی بریتانیا، 128، 194-198 (1976).
Benson، H.، Greenwood، MM & Klemchuk، H. پاسخ آرامش: جنبه های روانشناختی و کاربردهای بالینی. مجله بین المللی روانپزشکی در پزشکی ، 6 ، 87-98 (1975).
بنسون ، H. ، روزنر ، BA و Marzetta ، BR کاهش فشار خون سیستولیک در افراد مبتلا به فشار خون بالا که تمرین مدیتیشن می کنند. مجله تحقیقات بالینی ، 52 ، 80 (1973).
Brosse، T. یک مطالعه روانپزشکی. جریان اصلی در اندیشه مدرن، 4، 77-84 (1946).
Goleman، D. & Schwartz، GE Meditation به عنوان مداخله ای در واکنش استرسی. مجله مشاوره و روانشناسی بالینی ، 44 ، 456-466 (1976).
Griffith، F. تحقیق مدیتیشن: مفاهیم شخصی و اجتماعی آن. مرزهای آگاهی، ص. 138-161. اد J. White. ایوان، نیویورک (1974).
Koshids، Y. & Sohado، J. کاربرد دماسنج در تشخیص ناتوانی جنسی. بیمارستان تریبون ، 11 ، 13 (1977).
Masters، WH & Johnson، VE عدم کفایت جنسی انسانی. چرچیل ، لندن (1970).
مپین، W. در مدیتیشن. ایالات متحد آگاهی، ص. 181-190. اد CT تارت ویل، نیویورک (1969).
شوارتز، GE Biofeedback به عنوان درمان: برخی از مسائل نظری و عملی. روانشناس آمریکایی، 28، 666-673 (1973).
Wallace، RK & Benson، H. فیزیولوژی مدیتیشن. Scientific American ، 226 ، 84-90 (1972).
;
