سفر nofap یکی از سخت ترین سفرهای زندگی من در کنار اعتیاد به مواد افیونی / GHB بود. وقتی مواد افیونی و GHB را ترک کردم ، من همیشه اضطراب اجتماعی ، افسردگی ، بی خوابی و اختلال نعوظ داشتم. سپس یک روز این وب سایت را در مورد پورنو و مغز پیدا کردم و همه چیز منطقی بود ...
سپس پورنو را ترک کردم و برداشتهای سنگین کردم اما بعد از 150 + روز پیشرفت بزرگی را دیدم. هیچ دارویی برای اضطراب و افسردگی من و بدون ED نیاز ندارد.
متوقف کردن پورنو به اندازه قطع مواد مخدر سخت بود ... شاید سخت تر ... همانطور که گفتم من به مواد افیونی اعتیاد داشتم (بیشتر اکسی کدون ، ترامادول ، مرفین ، خرناس شماره 4 هروئین ، جویدن لکه های فنتانیل و بعضی اوقات از تاپنتادول استفاده می کردم ، اگر چیز دیگری نبود) و GHB (من آنها را ترکیب نکردم! آنها دو اعتیاد جداگانه بودند).
خروج از مواد افیونی و GHB سخت تر بود اما خیلی سریعتر انجام شد. اگرچه خروج پس از حاد از مواد افیونی 3/4 ماه به طول انجامید. کناره گیری از پورنو برای من سن و سال داشت. برخی از علائم ترک با مواد افیونی درهم آمیخته شده بودند (و تا حدی کمتر ترک GHB). (افسردگی ، اضطراب ، درد ، درد ، علائم شبیه آنفولانزا ، آبریزش بینی و برخی از بی خوابی های بزرگ) تا حدی روی همان سیستم لیمبیک کار می کند (گیرنده های dopamine d2 / d3 و گیرنده های احتمالاً mu / delta-opiode. ارگاسم باعث آزاد شدن اندورفین ها و استفاده اجباری از استمنا / / ارگاسم به مدت 12+ سال می شود ، 4/5 بار در روز ممکن است حساسیت این گیرنده ها را افزایش دهد در افرادی که مستعد اعتیاد با مواد افیونی مثل من هستند)
بعضی از افراد باور نمی کنند اگر به آن اعتیاد پیدا کنید یا به اجبار آن را تماشا کنید ، پورنو می تواند باعث این امر شود. خوب سخنان من را علامت گذاری کنید من یک متخصص مواد مخدر و اعتیاد هستم (که به آن افتخار نمی کنم) و با 100000 can می توانم به شما بگویم اگر مغز شما مستعد اعتیاد به پورنو است. این گه ممکن است اتفاق بیفتد قبلاً زیاد پر جنب و جوش می کردم ، بنابراین بله من به نوعی معتاد شده بودم. این اعتیاد نیست که اگر آخرین دوز خود را فراموش کرده اید ، به طور کامل ترک می شوید ، اما ترک ها پس از چند روز یا پس از چند هفته شروع می شوند. برخی افراد اصلاً برداشت نمی کنند (آنها خوش شانس هستند) من فکر می کنم ترک اعتیاد به پورنو بسیار شبیه DAWS (سندرم ترک آگونیست دوپامین در بیماران پارکینسون) است اگر من علائم خود را با DAWS مقایسه کنم. آگونیست های دوپامین مانند کابرگولین و یک بروموکریپتین قدیمی به گیرنده d2 / d3 متصل می شوند و باعث جنسیت بیش از حد و رفتارهای بی پروا می شوند (مانند رابطه جنسی با روسپیان بدون کاندوم و قمار اجباری.) بنابراین حساسیت زدایی و حساسیت گیرنده d2 / d3 قطعاً درگیر است. این استفاده از پورنو اجباری و اعتیاد است
و جنس مغز شما مزخرف نیست و من مذهبی نیستم ، بنابراین با آن تلخه گناه معنوی شروع نکنید. من ضد فمینیسم هستم و علیه پورنو جنگ نمی کنم. همچنین باید بگویم که 11/12 سال تماشای پورنو / خودارضایی طول کشید تا اینکه علائم اضطراب / افسردگی / ED ظاهر شد. همچنین وقتی عود کردم و به تماشای پورنو / خودارضایی اجباری اضطراب اجتماعی بازگشتم ، آنهدونی و ED مانند کار ساعت بازگشتند. شیمی مغز و ژن همه افراد متفاوت است بنابراین برخی از افراد هرگز به آن اعتیاد پیدا نمی کنند و این علائم را دارند.
من فقط می گویم که من و هزاران مرد دیگر هم اکنون آن را تجربه کرده ایم و تجربه می کنیم. و برای من این برای سلامتی من ضرر داشت.
بنابراین چون از نظر علمی ثابت نشده است ، "تا زمانی که اثبات نشود و به DSM جدیدتری اضافه نشود ، وجود نخواهد داشت؟" چنین بی خبری. اعتیاد / اجبار در مورد تازگی دائمی ، تجمع DeltaFosB ، تغییرات مغزی (سیم کشی مجدد) و تحمل (اثر کولیج) است و چیزی به عنوان اعتیاد سالم وجود ندارد.
دیوید لی و افراد جاهل که معتاد نبوده اند ، مرا عصبانی می کنند.
;