نظرات: Nora Volkow رئیس NIDA است. این نقش نقش گیرنده های دوپامین (D2) و حساس سازی در اعتیاد را در بر می گیرد.
Volkow می تواند پاسخ Uncovered به معتاد Riddle
اخبار روانپزشکی ژوئن 4، 2004
جلد 39 شماره 11 صفحه 32
جیم روساک
مدیر NIDA معتقد است ، اختلالات اعتیاد ممکن است یک "تغییر در برجستگی متر" باشد که در آن دیگر محرک های طبیعی برجسته شناخته نشوند ، اما اثرات سو the مصرف بر روی سیستم دوپامین مغز بسیار برجسته است.
نورا ولوکو ، دکتر ، نزدیک به 25 سال است که واکنش مغز انسان را به مواد اعتیاد آور بررسی کرده است. اکنون ، پس از آن همه سال مشاهده و تحقیق بالینی ، وی از موقعیت خود به عنوان مدیر موسسه ملی سوuse مصرف مواد مخدر (NIDA) استفاده می کند تا پاسخ یک سوال اساسی را پیدا کند: چرا مغز انسان معتاد می شود؟
در واقع، پس از یک چهارم قرن که این سوال فریبنده ساده را مورد بحث قرار می دهد، Volkow با استفاده از تحقیقات خودش و دیگر محققان معتاد، اکنون معتقد است که زمینه درستی برای پاسخ دادن است.
تحت هدایت وی ، محققان تأمین شده توسط NIDA بدنبال پاسخ سریع هستند. ماه گذشته ، ولوکو در جریان سخنرانی برجسته روانپزشک در نشست سالانه APA در شهر نیویورک ، نظرات خود را با جمعیت طغیان کرد
یک تحقیق گسترده نشان داده است که تمام داروهای اعتیاد باعث افزایش فعالیت دوپامین در سیستم لیمبیک مغز انسان می شوند. ولوکو تأکید کرد ، "گرچه این افزایش دوپامین برای ایجاد اعتیاد ضروری است ، اما در واقع اعتیاد را توضیح نمی دهد. اگر به کسی داروی سو of مصرف بدهید ، سطح دوپامین وی افزایش می یابد. با این حال اکثریت معتاد نمی شوند. "
در طی دهه گذشته، مطالعات تصویربرداری مغز نشان داده است که افزایش دوپامین در ارتباط با داروهای سوءمصرف در افراد معتاد کمتر از افرادی است که معتاد نیستند. با این حال در افرادی که آسیب پذیر هستند، این افزایش نسبتا کوچکتر در سطح دوپامین منجر به تمایل شدید به جستجوی مجدد مواد مخدر از سوء استفاده می شود.
آیا دوپامین در این انتقال نقشی دارد؟ " ولوکو پرسید. "چه چیزی واقعاً منجر به اجبار به مصرف داروی سو abuse مصرف می شود؟ چه چیزی به از دست دادن کنترل معتاد دامن می زند؟ "
تصویربرداری در برخی از سطوح پر شده است
پیشرفت در تکنیک های تصویربرداری از مغز به محققان این امکان را داده است تا با استفاده از نشانگرهای مختلف بیوشیمیایی ، اجزای سیستم دوپامین - ناقل دوپامین و گیرنده های دوپامین را بررسی کنند (حداقل چهار زیرگروه مختلف گیرنده های دوپامین تا به امروز شناسایی شده است). علاوه بر این ، محققان اکنون می توانند با استفاده از نشانگرهای بیوشیمیایی گلوکز ، تغییرات متابولیسم مغز را با گذشت زمان مشاهده کنند و ببینند که داروهای سو abuse استفاده چگونه بر این متابولیسم تأثیر می گذارند.
این پیشرفت ها به ما اجازه می دهد تا داروهای مختلف سو abuse مصرف را بررسی کنیم و اینکه چه اثرات و تغییر خاصی [در سیستم دوپامین] با هر یک از آنها ارتباط دارد. " "آنچه ما باید بدانیم این است که چه اثرات و تغییراتی در همه داروهای سو abuse مصرف مشترک است."
"از اوایل مشخص شد که به نظر می رسد برخی از داروهای سو abuse استفاده بر حمل کننده دوپامین تأثیر می گذارد ، اما برخی دیگر تأثیر نمی گذارند. ولوکو توضیح داد ، تحقیقات پس از آن بر روی گیرنده های دوپامین و متابولیسم متمرکز شد. یکی از مطالعات وی در دهه 1980 نشان داد که در مقایسه با افراد شاهد ، غلظت گیرنده دوپامین ، به ویژه در جسم مخطط شکمی ، در بیماران معتاد به کوکائین کاهش مداوم دارد. ولوکو شیفته بود که این کاهش ها طولانی مدت هستند ، فراتر از قطع مصرف حاد کوکائین.
ولوکو ادامه داد: "کاهش گیرنده های دوپامین نوع 2 فقط به اعتیاد به کوکائین اختصاص ندارد." تحقیقات دیگر نتایج مشابهی را در بیماران معتاد به الکل ، هروئین و مت آمفتامین نشان داد.
"بنابراین ، این کاهش معمول گیرنده های D2 در اعتیاد به چه معناست؟" ولوکو پرسید.
بازنشانی مترسنج
ولوکو خاطر نشان کرد: "من همیشه با جوابهای ساده تر شروع می کنم ، و اگر آنها جواب ندهند ، بنابراین اجازه می دهم مغز من پیچیده شود."
او گفت، سیستم دوپامین، به محرک های برجسته پاسخ می دهد - به چیزی که لذت بخش، مهم و یا ارزش توجه به آن است. چیزهای دیگری نیز می توانند از جمله محرک های رمان یا غیرمنتظره یا محرک های ناگوار در هنگام تهدید در طبیعت باشند.
ولوکو گفت: "بنابراین دوپامین واقعاً می گوید ،" نگاه کنید ، به این توجه کنید - این مهم است. " "دوپامین سیگنال های برجسته است."
اما ، وی ادامه داد ، دوپامین معمولاً فقط برای مدت کوتاهی در سیناپس می ماند - کمتر از 50 میکروثانیه - قبل از اینکه توسط ناقل دوپامین بازیافت شود. بنابراین در شرایط عادی ، گیرنده های دوپامین اگر بخواهند به انفجار کوتاه دوپامین که برای انتقال پیام "توجه کنید" توجه کنند ، باید بسیار زیاد و حساس باشند.
با کاهش گیرنده های D2 در ارتباط با اعتیاد، فرد کاهش حساسیت به محرک های برجسته ای که به عنوان تقویت کننده های طبیعی برای رفتارها عمل می کند.
ولوکو گفت: "بیشتر داروهای سو abuse استفاده ،" حمل کننده دوپامین را در مدارهای پاداش مغز مسدود می کنند ، و به انتقال دهنده عصبی اجازه می دهد تا یک ابدیت نسبی در سیناپس باقی بماند. این منجر به یک پاداش بزرگ و پایدار می شود ، حتی اگر فرد تعداد گیرنده های خود را کاهش دهد.
ولوکو تأکید کرد: "با گذشت زمان ، معتادان یاد می گیرند که دیگر محرک های طبیعی برجسته نیستند." "اما مواد مخدر سو abuse مصرف است."
بنابراین ، او پرسید ، "از کجا بفهمیم مرغ چیست و کدام تخم مرغ؟" آیا ادامه مصرف داروی سو abuse مصرف منجر به کاهش گیرنده های D2 می شود یا تعداد ذاتی گیرنده های ذاتی و کمتری منجر به اعتیاد می شود؟
ولکوف تأیید کرد تحقیقات در حال حاضر به این سؤال پاسخ می دهد. و به نظر می رسد که دومی ممکن است پاسخ باشد. در افراد غیر دائمی که در معرض مواد مخدر سوء استفاده قرار نگرفته اند، دامنه وسیعی از غلظت گیرنده D2 وجود دارد. برخی از افراد کنترل طبیعی دارای سطوح D2 به عنوان برخی از افراد معتاد به مواد مخدر کم است.
Volkow گفت، در یکی از مطالعات، محققان به متفنیدات وریدی به افراد غیر معتاد تزریق کردند و از آنها خواسته بودند تا میزان مصرف دارو را احساس کنند.
ولوکو گزارش داد: "کسانی که سطح بالایی از گیرنده های D2 دارند ، این افتضاح بود و کسانی که سطح پایینتری از گیرنده های D2 دارند ، بیشتر احساس می کنند که این باعث می شود احساس خوبی داشته باشند."
وی ادامه داد: "اکنون ،" این لزوما به این معنی نیست که افرادی با سطح پایین گیرنده های D2 در برابر اعتیاد آسیب پذیر هستند. اما ممکن است به این معنی باشد که در نهایت افرادی که دارای گیرنده های D2 زیادی هستند ، پاسخ بسیار شدیدی نسبت به افزایش زیاد دوپامین در داروهای سو abuse مصرف دارند. این تجربه ذاتاً منزجر کننده است و به طور بالقوه آنها را در برابر اعتیاد محافظت می کند. "
از نظر تئوری ، وی پیشنهاد کرد ، اگر محققان درمان اعتیاد راهی برای افزایش گیرنده های D2 در مغز پیدا کنند ، "شما ممکن است بتوانید آن دسته از افراد را که سطح D2 پایین تری دارند ، متحول کرده و در پاسخ به داروهای سو abuse مصرف رفتار منفی ایجاد کنید."
یافته های اخیر یکی از محققان پسا دکتری Volkow نشان داد که در موش ها ممکن است یک آدنو ویروس با ژن تولید گیرنده های D2 به مغز وارد شود و باعث افزایش غلظت گیرنده های D2 شود. در پاسخ ، موش ها به طور مشابه میزان مصرف الکل توسط خود کنترل شده را کاهش می دهند. محققان دیگر به تازگی یافته ها را با کوکائین نیز تکرار کرده اند.
وولکو هشدار داد: "اما" شما به بیش از سطح پایین گیرنده های D2 نیاز ندارید. " مطالعات تصویربرداری از متابولیسم گلوکز نشان داده است که متابولیسم در پاسخ به کوکائین ، الکل ، مت آمفتامین و ماری جوانا در افراد معتاد ، در مقایسه با افراد کنترل ، به طور قابل توجهی در قشر پیشانی مداری (OFC) و شکنج انقباضی (CG) کاهش می یابد. و ، وی افزود ، این کاهش در متابولیسم به شدت با کاهش سطح گیرنده های D2 ارتباط دارد.
ولوکو فرض کرد که اختلال در عملکرد OFC و CG "باعث می شود افراد دیگر قادر به قضاوت در مورد برجستگی دارو نباشند - آنها داروی سو of مصرف را به طور اجباری مصرف می کنند ، اما به آنها لذت نمی بخشد و در بیشتر موارد عواقب منفی دارد. " هنوز هم ، آنها نمی توانند مصرف دارو را قطع كنند.
تحقیقات دیگر نشان می دهد که کنترل مهار کننده؛ پاداش، انگیزه و رانندگی؛ او یادآوری می کند که یادگیری و حافظه، همه افراد مبتلا به اختلال اعتیاد آور غیر طبیعی هستند. در نتیجه، درمان اعتیاد نیاز به رویکرد یکپارچه سیستم دارد.
ولوکو در پایان گفت: "هیچ کس معتاد شدن را انتخاب نمی کند." "آنها از نظر شناختی قادر به انتخاب اعتیاد نیستند."
;
