تغيير سينگوليت-هيپوکامپ همزمان با پرخاشگری در نوجوانان با اختلال بازی در اينترنت (2014)

الکل الکل 2014 سپتامبر ؛ 49 Sup 1: i67-i68. doi: 10.1093 / alcalc / agu054.72.

یونگ YC1, لی S2, چون JW3, کیم دی جی3.

چکیده

سابقه و هدف:

اختلال بازی اینترنت الگوی بازی بیش از حد و طولانی در اینترنت است که منجر به خوشه ای از علائم شناختی و رفتاری ، مشابه بیماری اختلال در مصرف مواد و اختلال قمار می شود. مطالعات قبلی حاکی از آن است که نوجوانانی که اختلال بازی در اینترنت دارند ، که غالباً برای مدت طولانی بدون غذا خوردن و خوابیدن بازی می کنند ، با پرخاشگری و خودکنترلی ضعیف مشخص می شوند. با این حال ، پایه های عصبی ارتباط بین بازی بیش از حد اینترنت و تجاوز ، که انتظار می رود بر یکدیگر تأثیر بگذارند یا تحت تأثیر قرار گیرند ، هنوز مورد بحث و بررسی است.

مواد و روش ها:

ما از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی برای بررسی چگونگی دخالت محرکهای عاطفی (چهره های عصبانی) در عملکرد و فعالیت عصبی در طی یک کار Stroop مطابقت با نمونه در نوجوانان پسر 18 با اختلال بازی اینترنت استفاده کردیم (میانگین سنی = 13.6 ساله ، SD = 0.9) و کنترلهای سالم از نظر سن و جنس 18.

نتایج:

گروه اختلال بازی اینترنت ، زمان واکنش طولانی تر و دقت کمتری را در شرایط تداخل عاطفی نسبت به گروه کنترل سالم نشان داد. در شرایط تداخل عاطفی ، گروه اختلال بازی در اینترنت فعالیت های بیشتری را در مناطق درگیر در درک چهره (gyrus fusiform) و پردازش چهره عاطفی (انسولین ، آمیگدال-هیپوکامپ) نشان داد ، در حالی که گروه کنترل سالم فعالیت های بیشتری را در مناطقی که در کنترل شناختی وجود دارد به نمایش گذاشت ( قشر جلوی مغز پشتی ، dACC) و توجه انتخابی (زمینه های جلوی چشم ، قشر جداری خلفی). اتصال عملکردی محکم تر بین DACC و مجتمع آمیگدال-هیپوکامپ با پرخاشگری کمتر ارتباط دارد.

نتیجه گیری:

این نتایج حاکی از آن است که کنترل شناختی قوی تر از بالا به پایین بر روی تداخلات عاطفی در نوجوانان مبتلا به اختلال بازی در اینترنت اختلال ایجاد شده است ، که ممکن است در پرخاشگری و خودکنترلی ضعیف نقش داشته باشد.