تحقیقات بالقوه مرتبط با رویداد در مورد کنترل مهارکننده نارسایی در افراد مبتلا به استفاده از اینترنت پاتولوژیک (2010)

  1. ذن-ژو ،
  2. گوا ژوان یوان ،
  3. جیان جون یائو ،
  4. کوی لی و
  5. زائو-هوو چنگ*

کلید واژه ها:

  • یک کار برو / بدون رفتن؛
  • مقیاس تحریک پذیری بارات 11؛
  • پتانسیل های مربوط به رویداد؛
  • تکانشگری؛
  • استفاده از آسیب شناسی اینترنت

ژو ZH ، یوان GZ ، یائو JJ ، لی C ، چنگ ZH. بررسی بالقوه مرتبط با رویداد از کنترل مهاری کمبود در افراد با استفاده از آسیب شناسی اینترنت.

هدف: هدف از این مطالعه ، بررسی مهار کمبود مهارکننده در افراد با استفاده از آسیب شناسی اینترنت (PIU) با استفاده از یک کار بصری / رفتن بدون حرکت توسط پتانسیلهای مربوط به رویداد (ERP) بود.

مواد و روش ها: افراد افراد 26 با کنترل PIU و 26 بودند. مقیاس تحریک پذیری بارات-11 (BIS-11) برای اندازه گیری تکانشگری استفاده شد. یک کار بدون رفتن شامل هشت محرک عددی دو رقمی مختلف است. پنجره پاسخ 1000 ms و فاصله بین محاکمه (ITI) 1500 ms بود. الکترونسفالوگرافی (EEG) وقتی شرکت کنندگان این کار را انجام دادند ضبط شد. تجزیه و تحلیل منبع الکتریکی مغز (BESA) 5.2.0 برای انجام تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد و دامنه بدون حرکت N2 برای بررسی کنترل مهاری مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج: نمرات کل BIS-11 ، نمره کلیدی توجه و کلید حرکتی در گروه PIU بالاتر از گروه کنترل بود. در کار go / no-go ، میزان هشدار کاذب از گروه PIU بیشتر بود و میزان ضربات پایین تر از گروه کنترل بود. اندازه گیری مکرر ANOVA نشان داد که یک گروه قابل توجه ، سایتهای الکترود فرونتال و سایتهای الکترود جلو گروهی اثر اصلی برای دامنه N2 از شرایط بدون رفتن (برای گروه: F = 3953، df = 1، p = 0.000؛ برای سایت های الکترود فرونتال: F = 541، df = 9، p = 0.000؛ برای سایت های الکترود جلوی گروه: F = 306، df = 9، p = 0.000) و یک گروه قابل توجه ، سایتهای الکترود مرکزی و سایتهای الکترود مرکزی گروه اصلی اثر اصلی برای دامنه N2 از شرایط بدون رفتن (برای گروه: F = 9074، df = 1، p = 0.000؛ برای سایت های الکترود مرکزی: F = 163، df = 2، p = 0.000؛ برای سایت های الکترود مرکزی گروه: F = 73، df = 2، p = 0.000). دامنه N2 از شرایط بدون رفتن کمتر از گروه کنترل بود.

نتیجه گیری: افراد مبتلا به PIU بیشتر از گروه شاهد و ویژگیهای عصبی روانشناختی و ERP از اختلال طیف اجباری-تکانشی ، تکانشگرتر بودند و این نشان می دهد که PIU یک اختلال تکانشی یا حداقل مربوط به اختلال کنترل تکانه است.